baixar as receitas en formato PDF

Groria do porco, frol da invernía,
sona da casa, lapa de carne,
xamón.
Densidá ilustre da cea sabia,
gracia e potencia, rosa do pote,
xamón.
Coallo dos froitos todos da terra,
labio fresqueiro, mantenza antiga,
xamón.
Febra xugosa, rica canteira
onde se curtan limpios poliedros,
xamón.
Benedictina fartura ilustre
de Oseira e Samos, coartel
famoso,
xamón.
Rey da lareira, carne petrucia,
da Raza esgrevia gardas o zume,
xamón.
De rica alquimia Summa suprema,
(¡fariña, poma, landra, castaña!)
xamón.
Sal do fumeiro, na noite negra
do viño en xerra irmán doado,
xamón.
Pai de artritis, das esclerosis,
fidalgas doenzas do pazo antergo,
xamón.
Tentación dura pró anacoreta,
coor de meixela, carne de lume,
xamón.
Do chan galego tés a dozura
se a meias coces con fachas secas,
xamón.
Sono adoecido do triste abstemio
farto de berzas, todo augachirle,
xamón.
Pra tí frolecen os soutos vellos,
medran as hortas, madura o nabo,
xamón.
O XAMÓN
45
Para gabarte cantou Homero,
brilas no hexámetro, manxar
heroico,
xamón.
Lituxias vellas impós ós fieis,
aristocrática, feudal mantenza,
xamón.
Coma o pecado roxo e sabroso
almoleciches ó funcionario,
xamón.
Do norte xiado veu pra buscarte
o loiro suevo fillo da guerra,
xamón.
Da xente aria vella mantenza,
na tua presencia trema o Semita,
xamón.
Triste xudeu forto da ovella
morre de envexa pola tua groria,
xamón.
Mentras o fígado come o
escolante,
rillate ansioso o forte abade,
xamón.
Tés es Caldelas forte crienza
na neve xiada das cumes outas,
xamón.
Dacón por ti goza de sona
de ser Porcópolis, Chicago noso,
xamón.
Papa das carnes, cardealicio,
Archimandrita da limpa mesa,
xamón.
Homildemente a tí chegamos
os peligrinos, fartos de légoas,
xamón.
E no teu gosto fresco e potente
teñen consolo as nosas fames,
xamón.
¡Rei da matanza, sol do fumeiro,
que sempre agardas nosa chegada,
xamón.
Otero Pedrayo