Semanas 15 á 19 - Unidade Pastoral dos Santos

SEMANA 15ª 

DO TEMPO ORDINARIO 

389.- 

LUNS 

ANO 1 

PRIMEIRA Éx 1, 8-22 

Actuemos prudentemente con Israel, non vaia a ser que se multiplique 

PROCLAMACIÓN DA PALABRA RECOLLIDA NO LIBRO DO ÉXODO 

8Subiu ó trono de Exipto un rei novo, que non coñecera a Xosé, 9e díxolle ó seu pobo: 

-"Mirade que o pobo dos israelitas é máis forte ca nós. 10Imos tratalo con astucia, non 

sexa que, se se declara unha guerra, se axunte cos nosos inimigos, pelexe contra nós e 

logo saia do país". 

11Asignáronlles, pois, capataces, co fin de oprimilos con traballos, cando construían as 

cidades-graneiros de Pitom e de Ramsés. 12Pero, canto máis os oprimían, máis se 

multiplicaban eles e máis se propagaban. 

13Os exipcios asoballáronos con fera opresión, 14amarguexáronlle-la vida co duro labor 

do barro, dos ladrillos, coa labranza da terra, e con toda sorte de traballos, impostos con 

brutalidade. 

22Entón ordenou o faraón ó seu pobo: 

-"Todo neno que naza, botarédelo ó río; ás nenas deixádeas que vivan". 

SALMO RESPONSORIAL Sal 123, 1-3. 4-6. 7-8 

R/ (8a): O noso socorro está no nome do Señor 

Se o Señor non estivese connosco, 

-que o diga Israel-, 

2se o Señor non estivese connosco, 

cando se ergueron os homes contra nós, 

3teríannos engulido vivos 

no incendio da súa ira; 

4as augas xa nos terían sulagado 

e o torrente pasado sobre nós; 

5xa nos terían mergullado 

as augas escumantes. 

6Bendito sexa o Señor, 

que non nos fixo presa dos seus dentes. 

7A nosa vida é coma o paxaro que se zafa 

da trampa do cazador.

Rómpese a trampa, 

e nós escapamos. 

8O noso socorro está no nome do Señor, 

que fixo o ceo e maila terra. 

ANO 2 

PRIMEIRA Is 1, 10-17 

Purificádevos, arredade da miña vista o mal dos vosos pensamentos 

PROCLAMACIÓN DA PALABRA RECOLLIDA NA PROFECÍA DE ISAÍAS 

10Acollede as palabras do Señor, xefes de Sodoma. 

Prestade atención á lei do noso Deus, pobo de Gomorra. 

11"¿Para que preciso eu os vosos moitos sacrificios? -di o Señor. 

Estou farto dos holocaustos dos vosos carneiros, 

e do sebo dos vosos cebóns: 

non me gusta o sangue dos vosos becerros, carneiros e chibos. 

12Entrades a contempla-la miña presencia, 

¿pero quen vos pediu que piséde-lo meu sagrado? 

13Non sigades traendo ofrendas vas: 

o seu fume é abominación para min. 

Non luxéde-la xuntanza na festa da Lúa Nova e no sábado, 

que non soporto a iniquidade e a opresión. 

14Aborrezo as vosas Lúas Novas e as vosas festas; 

son na miña presencia unha carga; xa estou cansado de soportala. 

15Si, cando alongáde-las vosas palmas, tapo os ollos para non vos ver. 

Cando, a forza de berros, aumentáde-la vosa oración, non son eu quen vos escoita. 

As vosas mans están cheas de sangue. 

16Lavádevos, purificádevos, 

apartade dos meus ollos a ruindade dos vosos feitos. 

Deixade de berrar. 

17Aprendede a face-lo ben, buscade a xustiza 

encamiñade ó avergonzado, facédelle xustiza ó orfo, defendede a viúva. 

SALMO RESPONSORIAL Sal 49, 8-9. 16bc-17. 21 e 23 

R/ (23b): Ó que vai por bo camiño 

dareille a salvación de Deus. 

8Non te reprendo polos teus sacrificios, 

pois os teus holocaustos están sempre ante min. 

9Eu non aceptarei becerros do teu gando 

nin carneiros dos teus rabaños, 

-"¿Para que recíta-los meus mandatos

e levas na boca a miña alianza, 

17ti que despréza-la instrucción 

e te viras de costas contra os meus preceptos? 

21Cando isto fas, ¿terei eu que calar? 

¿Pensas que son coma ti? 

Repréndote e acúsote á cara". 

23O que ofrece louvanza dáme gloria; 

ó que vai por bo camiño 


ALELUIA Mt 5, 10: 

Ditosos os que padecen persecución por causa da xustiza, 

porque deles é o reno dos ceos 

EVANXEO Mt 10, 34 - 11, 1 

Non vin comunicar paz, senón traer espada 

PROCLAMACIÓN DO SANTO EVANXEO SEGUNDO MATEO 

Dilles Xesús ós seus apóstolos: 

34Non vaiades pensar que vin traer paz á terra: non vin traer paz senón espada. 35Porque 

vin enfronta-lo home co seu pai, a filla coa súa nai, a nora coa súa sogra 36e os 

propios familiares serán os inimigos de cada un. 37Quen ama a seu pai ou a súa nai máis 

ca a min, non é digno de min. E quen ame a seu fillo ou a súa filla máis ca a min non é 

digno de min. 38E quen non carga coa súa cruz e me segue, non é digno de min. 39Quen 

trate de conserva-la vida, perderaa; pero quen a perda por min, ese conservaraa. 

40Quen vos recibe a vós, recíbeme a min; e quen me recibe a min, recibe ó que me 

mandou. 41Quen recibe a un profeta por ser profeta, terá recompensa de profeta; quen 

recibe a un xusto por ser xusto, terá recompensa de xusto. 42E quen dea de beber a un 

destes pequenos, anque soamente sexa un vaso de auga fresca, por ser discípulo meu, 

asegúrovos que non perderá a súa recompensa. 

11 1En rematando de lles dar estas instruccións ós doce discípulos, partiu de alí para 

ensinar e predicar por aquelas vilas. 

390.- 

MARTES 

ANO 1 

PRIMEIRA Éx 2, 1-15 

Chamoulle Moisés, porque o salvou da auga; ó medrar saíu onda seus irmáns


2 1Un home da tribo de Leví casou cunha muller da mesma tribo. 2A muller quedou 

embarazada e deu a luz un neno. Atopábao moi fermoso e tívoo encuberto por tres 

meses. 3Cando xa non podía encubrilo por máis tempo, colleu unha cesta de xuncos, 

embreouna de betume e de pez, meteu o neno nela e deixouna nunha xunqueira, á beira 

do río. 4Unha irmá do neno axexaba desde lonxe, para ver que ía ser del. 

5Baixou a filla do faraón para se bañar no río e, mentres as súas doncelas paseaban 

polas beiras, viu a cesta na xunqueira e mandou á súa serva que a trouxese. 6Abriuna e 

viu nela un neno que choraba. Condoída del, dixo: -"É un neno dos hebreos". 

7A irmá do neno díxolle á filla do faraón: -"¿Queres que vaia buscar unha muller hebrea 

que o críe?" 

8Respondeulle ela: -"Vai". E a rapaza foi chama-la nai do neno. 

9Díxolle a filla do faraón: -"Leva este neno e críamo; pagareiche o debido". Ela colleu o 

neno e criouno. 

10Cando o neno era xa grande, levoullo á filla do faraón, que o adoptou coma seu fillo. 

Púxolle por nome Moisés, dicindo: -"Das augas o saquei". 

11Cando Moisés era xa grande, foi un día visitar a seus irmáns, e atopounos coas súas 

cargas. Viu tamén que un home exipcio batía nun hebreo de entre seus irmáns. 12Mirou 

para un lado e para o outro, e certificando que non había ninguén, matou ó exipcio e 

enterrouno na area. 13Saíu ó día seguinte e viu dous hebreos pelexando. Díxolle ó 

agresor: -"¿Por que bates no teu compañeiro?" 

14Respondeulle el: -"¿Quen te puxo de xefe ou de xuíz entre nós? ¿Ou pensas matarme, 

como matáche-lo exipcio?" Moisés colleu medo, pensando: -"A cousa xa se soubo". 

15A nova chegou ó faraón, que mandou buscar a Moisés para matalo. Pero Moisés fuxiu 

do faraón e foise refuxiar en Madián. 

SALMO RESPONSORIAL Sal 68, 3. 14. 30-31. 33-34 

R/ (cf 33): Buscade, hunildes, a Deus, 

e aviviecerá o voso corazón 

3que me estou afogando nunha lama profunda, 

sen poder facer pé; 

que me estou mergullando no abismo das augas, 

envolto polas correntes. 

14Mais eu, Señor, suplico cara a ti, 

na hora, meu Deus, do teu favor. 

Pola túa moita bondade, 

respóndeme, pois ti e-lo socorro verdadeiro. 

30Mais a min, pobre e doente, 

érgueme, Deus, co teu socorro. 

31Louvarei a Deus con cantos, 

gabareino con acción de gracias.

33Olládeo, humildes, e alegrádevos, 

avivecede o corazón os que buscáde-lo Señor, 

34pois o Señor escoita ós humildes, 

non despreza ós seus na cadea. 

ANO 2 


Se non credes, non duraredes 


7 1No tempo do rei de Xudá, Acaz, fillo de Iotán, fillo de Ozías, subiron a Xerusalén 

Resín, rei de Siria e Pécah, fillo de Remalías, rei de Israel, atacárona, pero non foron 

capaces de a conquistar. 

2Daquela chegou a noticia á descendencia de David nestes termos: 

"Os sirios están acampados en Efraím"; estremeceuse o seu corazón e mailo corazón do 

seu pobo, o mesmo que se estremecen as árbores do souto en presencia do vento. 

3Entón díxolle o Señor a Isaías: "Saíde ó encontro de Acaz, ti e mailo fillo que se chama 

Un-Resto-Volverá, ó cruce da canle do Estanque de Arriba co camiño que vai ó campo 

do tundidor. 4Haslle dicir: 

Atento: ten moita calma, non teñas medo e que o teu corazón non se afrouxe por eses 

dos dous tizóns que fumegan: a rabia de Resín de Aram e do fillo de Remalías. 5Porque 

Aram aconselloulles calamidades contra ti a Efraím e ó fillo de Remalías, dicíndolles: 

6Subamos contra Xudá e infundámoslle pavor; abramos brecha contra ela e 

constituamos rei nela ó fillo de Tabel". 

7Así fala o Señor Iavé: "Isto non se cumprirá nin sucederá, 

8pois Damasco é a capital de Aram, e a cabeza de Damasco é Resín 

(ó cabo de sesenta e cinco anos Efraím deixará de ser un pobo); 

9a capital de Efraím é Samaría, e a cabeza de Samaría é o fillo de Remalías. 

Vós non credes. ¡Pois non subsistiredes!" 

SALMO RESPONSORIAL Sal 47, 2-3a. 3b-4. 5-6. 7-8 

R/ (9d): Deus afincou para sempre a súa cidade 

2Grande é o Señor e digno de louvanza 

na cidade do noso Deus. 

3O monte santo, fermoso outeiro, 

é o gozo de toda a terra; 

o monte Sión, cima setentrional, 

a capital do gran rei. 

4Deus nos seus alcázares 

deuse a coñecer coma refuxio.

5Vede que se uniron os reis, 

para marcharen xuntos contra ela; 

6mais, ó vela, admiráronse, 

turbáronse, fuxiron asustados. 

7Colleunos alí o terror, 

un tremor coma de parto, 

8coma cando o vento do leste 

esnaquiza as naos de Tárxix. 

ALELUIA Cf Sal 94, 8ab: 

Hoxe, non endurezáde-los vosos corazóns, 

senón escoitade a voz do Señor 

EVANXEO Mt 11, 20-24 

O día do Xuízo será moito máis levadeiro para Tiro e Sidón e para os da terra de 

Sodoma do que para vós 


20Empezou Xesús a rifarlles ás vilas nas que fixera a maior parte dos milagres, pero que 

non se converteran. 

21-¡Ai de ti, Corozaín! ¡Ai de ti, Betsaida! Porque se en Tiro e Sidón se fixesen os 

milagres que se fixeron en vós, hai xa tempo que facían penitencia cubertas de saco e de 

cinsa. 22Por iso dígovos: O día do Xuízo será moito máis levadeiro para Tiro e Sidón do 

que para vós. 23E ti, Cafarnaúm: ¿Seica pensas que vas chegar ata o ceo? ¡Asolagaraste 

no abismo! Porque se en Sodoma se fixesen os milagres que se fixeron en ti, aínda 

duraba hoxe. 24Por iso dígovos que Sodoma terá un día do Xuízo máis levadeiro ca vós. 

391.- 

MÉRCORES 

ANO 1 


Aparecéuselle un anxo do Señor como chama de lume que saía do medio da silveira 

PROCLAACIÓN DA PALABRA RECOLLIDA NO LIBRO DO ÉXODO 

3 1Moisés pastaba os rabaños de seu sogro Ietró, sacerdote de Madián. Levaba polo 

deserto os rabaños, e unha vez chegou ata a montaña de Deus, o Horeb. 2Nunha 

labarada, no medio dunha silveira, apareceulle o anxo do Señor. Moisés reparou na

silveira que ardía e que non se consumía. 3E dixo para si: "Voume chegar alá, para 

observar este fenómeno e saber por que non se consome a silveira". 

4En vendo o Señor que Moisés se achegaba para ver, chamouno desde a silveira: 

-"¡Moisés! ¡Moisés!" 

El respondeu: -"Aquí estou". 

5Díxolle Deus: -"Non te achegues aquí. Tira as sandalias dos pés, pois o sitio onde estás 

é terra sagrada". 6E engadiu: -"Eu son o Deus de teu pai, o Deus de Abraham, de Isaac e 

de Xacob". 

Moisés tapou a cara, polo medo de ver a Deus. 

9O pranto dos israelitas chega xa onda min, e tamén teño visto como os oprimen os 

exipcios. 10Agora anda. Mándote onda o faraón, para que saques de Exipto ó meu pobo, 

os fillos de Israel". 

11Moisés díxolle a Deus: -"¿Quen son eu para ir onda o faraón e para saca-los israelitas 

de Exipto?" 

12Respondeulle Deus: -"Eu estarei contigo. E este será o sinal de que eu te mando: 

Cando sáque-lo pobo de Exipto, adoraredes a Deus nesta montaña". 


R/ (8a): O Señor é misericordioso e clemente 

Alma miña, bendice ó Señor 

e todo o meu ser, o seu santo nome. 

2Alma miña, bendice ó Señor, 

non esquéza-los seus beneficios. 

3El perdoa as túas culpas 

e sanda as túas doenzas; 

4rescata a túa vida da morte 

e coróate de amor e de tenrura; 

6O Señor fai xustiza 

e defende o dereito do oprimido. 

7Mostroulle a Moisés os seus camiños, 

ós fillos de Israel as súas fazañas. 

ANO 2 


¿Vaise gaba-la machada contra quen corta con ela? 


Di o Señor: 

5¡Ai!, Asiria, bastón da miña ira, 

e vara na man do meu furor.

6Vouna mandar contra o pobo impío, 

e voulle dar ordes contra o pobo da miña indignación, 

para saquealo e para roubalo, 

para convertelo nun pisadoiro, coma a lama dos camiños. 

7Si, Asiria non imaxinaba a cousa así, o seu corazón non o planeaba deste xeito, pois no 

seu corazón estaba desolar, e arrasar non poucos pobos. 

13pois (Asiria) pensaba así: 

"Fíxeno coa forza da miña man e coa miña habilidade: ¡que lista fun! 

Apartei as fronteiras das nacións, saqueei os seus almacéns, 

como un heroe afundín os seus habitantes. 

14A miña man deu, coma cun niño, coas riquezas das nacións; 

como quen colle ovos abandonados, eu recollín tódolos países, 

e non houbo quen batese as ás, nin quen abrise o pico e piase". 

15¿Enorgullécese a machada ante quen corta con ela? 

¿Engrandécese a serra ante quen a move? 

¿Levanta a vara a quen a ergue a ela? 

¿Ergue o pau a aquel que non é pau? 

16Por isto o Señor Iavé dos Exércitos 

mandará enfraquecemento ós que El engordou. 

E debaixo da súa opulencia acenderá unha fornalleira, 

si, unha fornalleira de incendio. 

SALMO RESPONSORIAL Sal 93, 5-6. 7-8. 9-10. 14-15 

R/ (14a): O Señor non rexeitará o seu pobo 

5Oprimen, Señor, o teu pobo, 

asoballan o teu herdo; 

6matan viúvas e estranxeiros, 

asasinan orfos. 

7Din: -"O Señor non o ve, 

o Deus de Xacob non se decata". 

8Entendede, xente insensata, 

¿cando teredes xuízo, ignorantes? 

9¿Non vai oír quen plantou o oído? 

¿Non vai ver quen fixo os ollos? 

10¿Non vai castigar quen educa os pobos 

e ensina a ciencia ós humanos? 

14Certamente o Señor non rexeita o seu pobo 

nin abandona o seu herdo. 

15O xuízo será outra vez xusto 

e tódolos rectos o gardarán.

ALELUIA Cf Mt 11, 25: 

Bendito es ti, Pai, Señor do ceo e mais da terra, 

porque lle revelaches ós humildes os misterios do reino 


Escondíchelles ós sabios estas cousas e reveláchellas ós humildes 


25Di Xesús: 

-Bendito sexas, meu Pai, Señor do ceo e mais da terra, porque lles escondiches estas 

cousas ós sabios e ós prudentes e llas revelaches á xente humilde. 26Si, meu Pai, 

bendito sexas por che agradar iso así. 27Meu Pai ensinoume tódalas cousas e ninguén 

coñece ó Fillo agás o Pai, nin coñece ó Pai agás o Fillo e aquel a quen o Fillo llo queira 

revelar. 

392.- 

XOVES 

ANO 1 


Eu son o que son. Eu son mandoume a vós 


13Moisés díxolle ó Señor: 

-"Xa me estou vendo chegar onda os israelitas e dicíndolles: O Deus de vosos pais 

mándame onda vós. Mais eles preguntaranme: ¿E cal é o seu nome? ¿Que lles direi eu 

entón?" 

14Deus respondeulle a Moisés: -"EU SON O QUE SON". E engadiu: -"Diraslles así ós 

israelitas: EU SON mándame onda vós". 15E mandoulle aínda: -"Diraslles tamén ós 

israelitas: Iavé, o Deus de vosos pais, o Deus de Abraham, de Isaac e de Xacob 

mándame onda vós. Ese será o meu nome para sempre. Por el invocaranme tódalas 

xeracións. 16Agora vai, xunta os anciáns de Israel e dilles: Iavé, o Deus de vosos pais, o 

Deus de Abraham, de Isaac e de Xacob, aparecéuseme e díxome: Veño visitarvos, pois 

xa vin como vos tratan en Exipto. 17Teño decidido sacarvos da miseria de Exipto e 

levarvos ó país dos cananeos, dos hititas, dos amorreos, dos perizitas, dos hivitas e dos 

iebuseos, unha terra que deita leite e mel. 18Eles faranche caso, e ti e mailos anciáns de 

Israel iredes onda o rei de Exipto e dirédeslle: Iavé, o Deus dos hebreos, veu ó noso 

encontro e agora temos que facer polo deserto unha viaxe de tres días, para ofrecermos 

sacrificios a Iavé, o noso Deus. 19Eu sei que o rei de Exipto non vos deixará saír, se non 

é forzado por man rexa. 20Pero eu alongarei a miña man e ferirei a Exipto. Obrarei alí 

moitos prodixios, e deixaranvos saír.

SALMO RESPONSORIAL Sal 104, 1 e 5. 8-9. 24-25. 26-27 

R/ (8a): O Señor recorda por sempre a súa alianza 

Ou: Aleluia 

1Louvade o Señor, invocade o seu nome, 

dade a coñece-las súas fazañas entre os pobos, 

5Relembrade as marabillas que fixo, 

os prodixios e as decisións da súa boca. 

8El recorda por sempre a súa alianza, 

a palabra que deu polas xeracións. 

9O que pactou con Abraham 

e xurou a Isaac, 

24Deus fixo fecundo ó seu pobo, 

máis forte cós seus inimigos. 

25A estes viróulle-lo corazón, e aborreceron o seu pobo, 

fixeron aleivosías cos seus servos. 

26Mandou El ó seu servo Moisés 

e ó seu elixido Aharón, 

27que fixeron sinais á súa vista, 

prodixios na terra de Cam. 

ANO 2 

PRIMEIRA Is 26, 7-9. 12. 16-19 

Despreguizádevos e ñouvade, os que habitades no pó 


7O vieiro do xusto é a rectitude, 

ti achánza-lo camiño dereito do xusto. 

8Camiñando nos teus xustos decretos, Señor, esperamos en ti, 

a nosa arela é o teu Nome e a túa lembranza. 

9O meu alento ancéiate de noite, o espírito nas miñas entrañas madruga por ti. 

Cando os teus xustos decretos se cumpren na terra, 

aprenden xustiza os habitantes do mundo. 

12Señor, concederásno-la paz, pois tódalas nosas empresas 

es ti quen as leva a bo termo. 

16Señor, na angustia buscámoste: a angustia e a humillación foron a túa lección para 

nós. 

17O mesmo que a muller que está para dar a luz se retorce e berra nas dores, así fomos 

nós por causa da túa presencia, Señor.

18Concebimos, retorcémonos, e damos a luz vento; 

pero non producímo-la salvación do país, 

nin damos a luz reis do orbe. 

19Revivirán os teus mortos, o meu cadáver resucitará, 

espertarán e brincarán de alegría os habitantes do po. 

Rosada de nacementos é a túa rosada, o Xeol dará a luz os mortos. 

SALMO RESPONSORIAL Sal 101, 13-14ab e 15. 16-18. 19-21 

R/ (20b): O Señor mira para a terra desde o ceo 

13Ti, Señor, manteste por sempre; 

o teu recordo, por tódalas idades. 

14Ergueraste e apiadaraste de Sión, 

pois é tempo de ter dó dela, 

15Os teus servos téñenlles cariño ás súas pedras, 

teñen dó das súas ruínas. 

16As xentes temerán o nome do Señor, 

os reis da terra a súa gloria, 

17cando o Señor reconstrúa Sión 

e se mostre na súa gloria; 

18cando o Señor atenda a oración dos expoliados 

e non desprece a súa pregaria. 

19Isto escribirase para as xeracións vindeiras, 

e o pobo entón creado louvará ó Señor. 

20O Señor olla desde o seu santuario excelso, 

desde o ceo mira para a terra. 

21Escoita o pranto dos cativos, 

libra os condenados á morte. 


Vinde a min cantos traballades e estades cansos, 

que eu vos aliviare, di o Señor 


Eu son manso e humilde de corazón 


Di Xesús: 

28Achegádevos a min tódolos que estades cansos e oprimidos, que eu vos aliviarei. 

29Cargade co meu xugo e aprendede de min, que son bo e humilde de corazón e

atoparedes acougo para as vosas almas; 30porque o meu xugo é levadeiro e a miña carga 

leviá. 

393.- 

VENRES 

ANO 1 

PRIMEIRA Éx 11, 10 - 12, 14 

No serán inmolaredes un año; eu verei o sangue e pasarei de largo 


10Moisés e Aharón fixeron moitos milagres diante do faraón. Pero o Señor endureceu ó 

faraón, que non deixou saí-los israelitas da súa terra. 

12 1O Señor díxolles en Exipto a Moisés e a Aharón: 2-"Teredes este mes polo primeiro 

dos meses, o mes principal de todo o ano. 3Dicídelle a toda a comunidade de Israel: No 

día dez deste mes que cada un busque un año por familia e por casa. 4Se a familia é moi 

pequena para come-lo año enteiro, que se xunte co veciño máis próximo á súa casa, 

botando conta das persoas. O año será estimado conforme ó que cada un poida comer. 

5O año será sen defecto, macho e dun ano. Pode se-lo mesmo un año coma un cabrito. 

6Gardarédelo ata o catorce deste mes e, entre lusco e fusco dese día, inmolarao a 

comunidade toda de Israel en asemblea. 7Colleréde-lo sangue e mollaredes con el as 

xambas e o lintel das casas nas que se vai comer. 8Comeréde-la carne esa noite, asada 

no lume, con pan sen levedar e con verduras amargas. 9Non comeredes nada del cru, nin 

cocido en auga, senón asado no lume, con cabeza, patas e entrañas. 10Non deixaredes 

nada del para a mañá; se vos sobra algo, queimádeo. 11Comerédelo deste xeito: a 

cintura cinguida, as sandalias nos pés, o caxato na man. Comerédelo ás presas, pois é a 

Pascua do Señor. 

12Esa noite pasarei eu por todo o Exipto e ferirei de morte tódolos primoxénitos, desde 

os dos homes ata os do gando. Farei cumprida xustiza con tódolos deuses de Exipto. Eu, 

o Señor. 13O sangue será o sinal das casas onde vós habitades. En vendo o sangue, 

pasarei sen me deter, e así, cando eu fira a Exipto, non vos tocará a vós a praga 

exterminadora. 14Este día quedaravos na memoria e faredes nel festa ó Señor. Será festa 

de precepto por tódalas xeracións. 

SALMO RESPONSRIAL Sal 115, 12-13. 15-16bc. 17-18 

R/ (13): Alzarei a copa da salvación, 

invocando o nome do Señor 

Ou: Aleluia 

12¿Con que lle pagarei ó Señor 

todo o ben que me fai? 

13Alzarei a copa da salvación,

invocando o nome do Señor; 

15Moi custosa é ós ollos do Señor 

a morte dos seus amigos. 

16servo teu e fillo da túa serva, 

a quen ti rompíche-las cadeas! 

17Ofrézoche sacrificios de louvanza, 

invocando o nome do Señor. 

18Cumprirei os meus votos ó Señor, 

á vista de todo o seu pobo, 

ANO 2 

PRIMEIRA Is 38, 1-6. 21-22. 7-8 

Escoitei a túa oración, vin as túas bágoas 


38 1Naqueles días Ezequías caeu enfermo de morte, e o profeta Isaías, fillo de Amós, 

foi onda el para dicirlle: 

"Así fala o Señor: dá ordes á túa casa, que estás morrendo e non seguirás vivindo". 

2Entón Ezequías volveu o seu rostro cara á parede e rezoulle ó Señor: 

3"Ah, Señor, lémbrate por favor, de que camiñei na túa presencia con fidelidade e con 

corazón enteiro, e de que fixen o que está ben ós teus ollos". 

E chorou Ezequías con grande pranto. 

4Logo veulle a palabra do Señor a Isaías nestes termos: 

5"Vai e dille a Ezequías: así fala o Señor, Deus de teu pai David: fíxenlle caso á túa 

oración e ollei compracido para as túas bágoas. Eu engado sobre os teus días quince 

anos. 6Librareite a ti e esta cidade do puño do rei de Asiria, e protexerei esta cidade. 

21Entón dixo Isaías: 

"Collede unha cataplasma de figos e póndella sobre o tumor, e vivirá". 

22Entón dixo Ezequías: 

"¿Cal é o sinal de que subirei ó templo do Señor?". 

7Si, este será da parte do Señor o sinal de que cumprirá esta palabra que falou: 8Velaí: 

vou facer cea-la sombra os mesmos chanzos que baixou pola escaleira de Acaz: dez 

chanzos para atrás". 

Entón o sol ceou dez chanzos para atrás, os chanzos que baixara. 

SALMO RESPONSORIAL Is 38, 10. 11. 12abcd. 16 

R/ (cf 17b): Sustentaches, Señor, a miña vida para que non perecera 

10Eu pensaba: teño que marchar na metade dos meus días, 

estou posto ás portas do Xeol para o resto dos meus anos.

11Pensei: xa non poderei ve-lo Señor, o Señor que está no país da vida, xa non volverei 

contempla-la terra, estarei cos que moran no mundo dos mortos. 

12A miña morada éme arrancada e enrolada, coma a miña tenda de pastor. 

Estendín coma unha tea a miña vida, pero córtanme a urdime. 

Abandonáchesme desde o día ata a noite, 

16Ti, Señor, estás por enriba das amarguras; volveranse felicidade, 

e a felicidade do meu espírito será superior a todo o que hai nelas. 

Si, volverasme san e farasme feliz: 

ALELUIA Xn 10, 27: 

As miñas ovellas escoitan a miña voz, di o Señor; 

e eu coñézoas e elas séguenme 


O Fillo do home é señor do sábado 


12 1Pasou Xesús nun sábado por unhas leiras traballadas. Os seus discípulos sentiron 

fame e empezaron a arrincar espigas e comelas. 2Os fariseos, vendo aquilo, dixéronlle: 

-Mira que os teus discípulos fan o que non está permitido facer no sábado. 

3El contestoulles: 

-¿Seica non sabéde-lo que fixo David cando sentiu fame el e mailos seus acompañantes? 

4Entrou na casa de Deus e comeu pan do ofrecido, cousa que non lle estaba permitida a 

el nin ós seus acompañantes, senón só ós sacerdotes. 5¿E non tendes lido na Lei que os 

sacerdotes no templo quebrantan o sábado sen por iso seren culpables? 6Pois eu 

asegúrovos que aquí hai algo meirande có templo. 7Se entendesedes ben o que significa: 

Misericordia quero e non sacrificios, non condenabades a estes inocentes. 8Porque o 

Fillo do Home é Señor do sábado. 

394.- 

SÁBADO 

ANO 1 

PRMEIRA Éx 12, 37-42 

A noite aquela, cando o Señor sacou a Israel de Exipto 

PROCLAMACIÓN DA PALABRA RECOLLIDA NO LIBRO DO ÉXODO

37Os israelitas saíron de Ramsés cara a Succot. Sen levar conta dos nenos, eran coma 

seiscentos mil homes. 38Con eles ía tamén unha multitude de xente mesturada, e 

rabaños de ovellas e de vacas e gando en grande cantidade. 

39Coceron a masa que sacaran de Exipto e fixeron bolas de pan asmo, pois non lle 

deran tempo a levedar. Como saíran de Exipto empuxados, non puideron deterse a 

preparar merenda para a viaxe. 

40A estadía dos israelitas en Exipto foi de catrocentos trinta anos. 41No mesmo día en 

que se cumprían os catrocentos trinta anos, saíron de Exipto as multitudes do Señor. 

42Esa noite velou o Señor para sacalos. Esa noite velan os israelitas por tódalas 

xeracións. 

SALMO RESPONSORIAL Sal 135, 1 e 23-24. 10-12. 13-15 

R/ Porque a súa misericordia é eterna 

Ou: Aleluia 

1Louvade o Señor porque é bo, 

porque o seu amor é eterno. 

23No noso abatemento acórdase de nós, 

porque o seu amor é eterno, 

24e líbranos dos nosos opresores, 


10Feriu os primoxénitos de Exipto, 

porque o seu amor é eterno; 

11sacou de entre eles a Israel, 


12con man forte e brazo rexo, 


13Partiu en dous o mar Rubio, 


14fixo pasar polo medio a Israel, 


15alagou no mar Rubio ó faraón co seu exército, 


ANO 2 

PRIMEIRA Miq 2, 1-5 

Cobizan os campos e rouban as casas 

PROCLAMACIÓN DA PALABRA RECOLLIDA NA PROFECÍA DE MIQUEAS 

2 1¡Ai dos que maquinan iniquidade e obras de ruindade nos seus leitos! Coa luz da alba 

póñenas por obra, pois están no poder das súas mans.

2Cobizan campos e róubanos; e tamén casas, e levántanse con elas. 

Oprime ó home e maila súa familia, a unha persoa e maila súa herdanza. 

3Por isto, así fala o Señor: 

"Velaí: matino contra esta xeración unha desgracia, 

e non poderedes aparta-los vosos pescozos, 

nin poderedes camiñar dereitos, pois será a hora da desgracia. 

4O día aquel entoarase contra vós unha sátira, 

cantarase unha elexía -xa está feita- e dirase: 

Róubannos completamente, levarán o quiñón do meu pobo. 

¡Como se aparta de min! ¡Como fai o invasor as partillas dos nosos campos!" 

5Por isto non teredes na asemblea do Señor, 

quen bote o cordel sobre a porción. 

SALMO RESPONSORIAL Sal 9, 22-23. 24-25. 28-29. 35 

R/ (12b): Non te esquezas dos pobres, Señor 

1¿Por que, Señor, quedas lonxe, 

escóndeste na hora do apreto? 

2Mentres os malvados triunfan, 

son asoballados os pobres, 

collidos nas insidias que lles traman. 

3O malvado gloríase da súa mesma cobiza, 

o avarento blasfema e despreza ó Señor. 

4Di o malvado, na súa insolencia: 

-"Deus non pide contas; non está": 

iso é todo o que pensa. 

5Os seus camiños prosperan, 

o teu xuízo queda lonxe da súa mente, 

búrlase dos seus adversarios. 

6Pensa para si: -"Non caerei, 

nunca na vida non terei unha desgracia". 

7Ten a boca chea de maldición, 

de inxurias e de fraude; 

a súa lingua encobre insidia e maldade. 

8Senta ó axexo nos currais 

para matar ás agachadas ó inocente. 

Cos ollos esculca os desvalidos, 

9axexa nos recantos, coma león no tobo, 

axexa ós pobres, para os roubar, 

rouba a quen pilla na súa rede. 

10Agáchase, encóllese, 

e cae con todo o peso sobre os inocentes.

11Pensa para si: -"Deus esquécese, 

ten a cara tapada e non ve". 

12Érguete, Señor; levanta, Deus, a túa man, 

non te esquezas dos pobres. 

13¿Por que ten que desprezar a Deus o malvado 

e matinar para si: -"Non pide contas"? 

14Ti mesmo podes ve-los traballos e as penas, 

fixarte e collelos na túa man. 

A ti encoméndase o desvalido, 

ó orfo es ti quen o axuda. 

ALELUIA 2 Cor 5, 19: 

Deus estaba en Cristo reconciliando o mundo consigo, 

e deunos a nós unha palabra de recondiliación 


Conminoulles que non o descubriran para que se cumplira o que estaba dito 


14En saíndo os fariseos, empezaron a maquinar na maneira de acabar con el. 

15Xesús, ó sabelo, decidiu ir para outro lado, seguido por moitos e curando a todos. 16E 

mandoulles que non o descubrisen, 17para que se cumprise o que dixera o profeta Isaías: 

18Velaquí o meu servo, o meu elixido, 

o meu amado, a miña regalía. 

Apousarei o meu Espírito sobre el, 

para que anuncie o dereito ás nacións. 

19Non discutirá nin berrará, 

ninguén oirá a súa voz polos rueiros. 

20Non crebará a canivela cascada, 

nin apagará a torcida que fumega 

ata que faga triunfa-lo dereito: 

21El será a esperanza das nacións. 

SEMANA 16ª 


395.- 

LUNS 

ANO 1


Comprenderán que eu son Deus cando sexa glorificado no faraón 


5Dixéronlle ó rei de Exipto que o pobo fuxira. O corazón do faraón e o dos seus 

ministros volvéronse contra el, e dicían: -"¿Que fixemos, deixando saír do noso servicio 

a Israel?" 6O faraón mandou que enganchasen o seu carro, e mobilizou o seu exército. 

7Tomou seiscentos carros escolleitos e logo os outros carros de Exipto con tódolos 

xefes do exército. 8O Señor endureceu o corazón do faraón, rei de Exipto, para que 

perseguise ós israelitas, que saían co brazo ergueito. 9Os exipcios perseguíronos e 

atrapáronos, acampados onda o mar. A cabalería, os carros, os cabaleiros e o exército 

enteiro do faraón chegaron a Pi-hahirot, diante de Baalsefón. 

10Cando o faraón se aproximaba, ergueron os israelitas a súa vista e viron ós exipcios 

que corrían tras deles. E, cheos de medo, clamaron cara ó Señor. 11Dixéronlle a Moisés: 

-"¿Seica non había sepulturas en Exipto, para que nos fixeses vir morrer no deserto? 

¿Que ben nos fixeches con sacáresnos de Exipto? 12¿Non che diciamos xa alí: 

Déixanos, que nós serviremos ós exipcios? Mellor nos era servilos que vir morrer no 

deserto". 

13Moisés respondeulles: -"Non teñades medo. Mantédevos enteiros e veréde-la 

salvación que vos concederá hoxe o Señor. Os exipcios que hoxe vedes, non os veredes 

nunca máis. 14O Señor loitará por vós. Vós agardade calados". 

15O Señor díxolle a Moisés: -"¿Que queixas son esas cara a min? Manda ós israelitas 

que se poñan en marcha. 16Ti ergue a vara, alonga a man sobre o mar e párteo en dous, 

de xeito que os israelitas pasen polo medio a pé enxoito. 17Eu endurecerei o corazón 

dos exipcios, que seguirán perseguíndovos. E mostrareime glorioso á conta do faraón, á 

dos seus carros e á dos seus cabaleiros. 18O mostra-la miña gloria á conta deles, 

aprenderán os exipcios que eu son Iavé". 

SALMO RESPONSORIAL Éx 15, 1-2. 3-4. 5-6 

R/ (1b): Cantemos ó Señor, que se cubriu de gloria 

15 1Entón Moisés e os israelitas cantaron este canto ó Señor: 

-"Cantarei ó Señor, que se cubriu de gloria, 

cabalo e cabaleiro alagou no mar. 

2 O Señor é a miña forza, a razón do meu canto, 

El é a miña salvación. 

El é o meu Deus, e louvareino, 

o Deus de meu pai, e enxalzareino. 

3 O Señor é un guerreiro. 

O seu nome é Iavé. 

4 Alagou no mar ó faraón cos seus exércitos, 

a flor dos seus capitáns afogou no Mar Rubio.

5 Os abismos cubríronos, 

baixaron ó fondo coma pedras. 

6 A túa destra, Señor, distínguese pola forza, 

a túa destra, Señor, tronza ós inimigos. 

ANO 2 

PRIMEIRA Miq 6, 1-4. 6-8 

Indicóuseche, home, o que Deus quere de ti 


6 1Escoitade, pois, o que di o Señor: 

"¡De pé! Convoca os montes a litixio, 

e que os outeiros escoiten a túa voz". 

2¡Escoitade, montes, o litixio do Señor, 

escoitade a súa fidelidade, fundamentos da terra, 

pois o Señor ten un litixio co seu pobo, 

entra en disputa con Israel. 

3"Meu pobo, ¿que che fixen?, ¿en que te quebrantei? ¡Respóndeme! 

4Si, fíxente subir do país de Exipto, e rescateite da escravitude, 

e mandei á túa fronte a Moisés, a Aharón e a Miriam. 

6¿Con que me presentarei diante do Señor? 

¿Con que me postrarei ante o Deus Altísimo? 

¿Presentareime diante del con holocaustos? 

¿Con becerros, crías dun ano? 

7¿Compracerase o Señor en miles de carneiros, 

en millares de regueiros de graxa? 

¿Deberei darlle o primoxénito en expiación polo meu delito? 

8"Home, xa se che explicou, que é o bo, 

que é o que o Señor pide de ti: 

practica-la xustiza, ama-la fidelidade 

e comportarte humildemente co teu Deus". 

SALMO RESPONSORIAL Sal 49, 5-6. 8-9. 16bc-17. 21 e 23 

R/ (23b): Ó que vai por bo camiño 


5-"Congregade ante min os meus fieis, 

que cun sacrificio fixeron comigo alianza". 

6Os ceos anunciarán a súa xustiza, 

pois é Deus mesmo quen xulga. 

8Non te reprendo polos teus sacrificios, 

pois os teus holocaustos están sempre ante min.

9Eu non aceptarei becerros do teu gando 

nin carneiros dos teus rabaños, 

-"¿Para que recíta-los meus mandatos 

e levas na boca a miña alianza, 

17ti que despréza-la instrucción 

e te viras de costas contra os meus preceptos? 

21Cando isto fas, ¿terei eu que calar? 

¿Pensas que son coma ti? 

Repréndote e acúsote á cara". 

23O que ofrece louvanza dáme gloria; 

ó que vai por bo camiño 


ALELUIA Cf Sal 94, 8ab: 

Hoxe, non endurezáde-los vosos corazóns 

senón escoitade a voz do Señor 


A raíña do Sur enfrontarase no Xuízo con esta xeración 


Algúns letrados replicáronlle a Xesús: 

-Mestre, queremos ver un sinal teu. 

39Respondeulles el: 

-¡Unha xeración perversa e adúltera reclama un sinal! Pois non se lle dará máis sinal có 

de Xonás o profeta. 40Que así como estivo Xonás no ventre do peixe, así estará o Fillo 

do Home no seo da terra tres días e tres noites. 41Os habitantes de Nínive enfrontaranse 

no Xuízo con esta xeración para condenala, porque se converteron cando escoitaron a 

predicación de Xonás; pero aquí está quen é máis ca Xonás. 42A raíña do Sur 

enfrontarase no Xuízo con esta xeración e fará que a condenen; porque ela veu desde o 

cabo do mundo para escoita-la sabedoría de Salomón e aquí está quen é máis ca 

Salomón. 

396.- 

MARTES 

ANO 1 

PRIMEIRA Éx 14, 21 - 15, 1 

Pasaron os israelitas polo medio do mar seco


21Moisés alongou a man sobre o mar, e o Señor removeuno cun vento forte do leste, 

que soprou toda a noite, ata seca-lo mar, coas augas partidas. 22Os israelitas entraron 

polo medio do mar a pé enxoito. As augas facían muros á súa dereita e á súa esquerda. 

23Os exipcios que os perseguían, a cabalería do faraón, os carros e os cabaleiros, 

entraron no mar tras deles. 

24Cerca da madrugada, ollou o Señor desde a columna de nube e de lume para o 

campamento exipcio e cubriuno de confusión. 25Pexou as rodas dos carros, de xeito que 

non podían case que andar. Os exipcios entón dixeron: -"Fuxamos dos israelitas, pois 

Iavé loita por eles contra nós". 

26O Señor díxolle a Moisés: -"Estende a man cara ó mar, e as augas volveranse sobre os 

exipcios, os seus carros e os seus cabaleiros". 27Moisés alongou a man cara ó mar e, 

contra a mañá, este volveu ó seu sitio. 28Os exipcios, fuxindo, deron con el, e o Señor 

alagounos nas súas augas. As augas, ó xuntárense, cubriron os carros, os cabaleiros e 

todo o exército do faraón, que entrara no mar tras de Israel. Non quedou nin sequera un. 

29Os israelitas pasaron a pé enxoito polo medio do mar, mentres as augas facían muro á 

súa dereita e á súa esquerda. 30Aquel día salvou o Señor a Israel do poder dos exipcios. 

Israel puido ver na beira do mar os exipcios mortos. 31Israel recoñeceu con que man 

poderosa o Señor tratara ós exipcios. O pobo temeu ó Señor e creu nel e no seu servo 

Moisés. 

15 1Entón Moisés e os israelitas cantaron este canto ó Señor: 

-"Cantarei ó Señor, que se cubriu de gloria, 

cabalo e cabaleiro alagou no mar. 

SALMO RESPONSRIAL Éx 15, 8-9. 10 e 12. 17 

R/ (1a): Cantemos ó Señor, que se cubriu de gloria 

8 Co soprido do teu furor amoréanse as augas, 

érguense en diques as correntes, 

callan as augas do mar. 

9 Os inimigos dicían: Perseguirei, atraparei, 

repartirei botín, ata farta-la cobiza; 

sacarei a miña espada, despoxarei coa miña man. 

10 Pero botaches ti un sopro, e cubriunos o mar, 

afundíronse coma chumbo nas augas embravecidas. 

12 Soamente tendíche-la destra, e enguliunos a terra. 

17Ti leváchelo e plantáchelo na túa propiedade, 

no lugar onde fixeches, Señor, a túa morada, 

no santuario que ti fundaches coas túas mans. 

ANO 2

PRIMEIRA Miq 7, 14-15. 18-20 

Botará no fondo do mar tódolos nosos pecados 


14Pastorea, Señor, ó teu pobo co teu caxato, o rabaño da túa herdanza, 

que vive solitario na foresta, no medio dunha fértil camposa. 

Que pazan en Baxán e Galaad, coma nos días doutros tempos. 

15Coma nos días da túa saída de Exipto, fainos ver marabillas. 

18¿Que Deus hai coma ti, que quita a iniquidade, 

e lle pasa por alto o pecado ó resto da súa herdanza, 

que non se obstina para sempre na ira, 

senón que lle ten amor á misericordia? 

19Cambiará de actitude, terá compaixón de nós, 

esmagará as nosas iniquidades. 

¡Si, ti botarás no fondo do mar tódolos nosos pecados! 

20Dálle a Xacob probas de fidelidade, a Abraham probas de amor: 

así llelo xuraches ós nosos pais desde os tempos antigos. 


R/ (8a): Móstranos, Señor, o teu amor 

2Señor, ti es bo coa túa terra, 

ti restáura-la sorte de Xacob. 

3Ti perdóa-las culpas do teu pobo, 

ti cóbre-los seus pecados. 

4Ti repríme-la túa ira 

e arréda-lo ardente noxo. 

5Restáuranos, Deus, noso salvador, 

depón a túa indignación contra nós. 

6¿Vas estar enfadado connosco para sempre? 

¿Vas mante-la túa ira polas xeracións? 

7¿Non volverás xa a darnos vida 

e que poida o teu pobo alegrarse contigo? 

8Móstranos, Señor, o teu amor, 

dáno-la túa salvación. 

ALELUIA Xn 14, 23: 

Quen me ama, gardará a miña palabra, di o Señor; 

e o meu Pai amarao e viremos a el


Extendendo a súa man cara os discípulos, dixo: velaquí a miña nai e os meus irmáns 


46Mentres Xesús lle estaba falando á xente, súa nai e mailos seus irmáns presentáronse 

fóra buscando o xeito de falaren con el. 47Díxolle un: 

-Mira que túa nai e mailos teus irmáns están aí fóra, que te buscan para falaren contigo. 

48El respondeu ó que llo dicía: 

-¿Quen é miña nai e quen son os meus irmáns? 

49E, sinalando coa man os seus discípulos, dixo: 

-Velaí a miña nai e mailos meus irmáns. 50O que cumpre a vontade do meu Pai 

celestial, ese é o meu irmán, a miña irmá e maila miña nai. 

397.- 

MÉRCORES 

ANO 1 

PRIMEIRA Éx 16, 1-5. 9-15 

Farei chover sobre vós pans do ceo 


16 1A asemblea dos israelitas saíu de Elim e chegou ó deserto de Sin, entre Elim e o 

Sinaí, o día quince do mes seguinte á saída de Exipto. 2Toda a comunidade murmuraba 

no deserto contra Moisés e Aharón. 3Dicían: -"¡Sequera morresemos pola man do Señor 

na terra de Exipto, sentados ó redor dos potes de carne e con pan a fartar! Trouxéstesnos 

a este deserto, para matar de fame a toda esta comunidade". 

4O Señor díxolle a Moisés: -"Vou facer chover un pan do ceo para vós. O pobo sairá e 

collerá o que lle cumpra para o día. Quero poñelo á proba, para ver se anda ou non coa 

miña lei. 5O día sexto prepararán todo o que collan, que será o dobre do recollido os 

outros días". 

9Moisés mandou a Aharón que lle dixese á asemblea dos israelitas: -"Achegádevos ó 

Señor, que escoitou as vosas murmuracións". 10Mentres Aharón falaba coa asemblea 

dos israelitas, voltaron os ollos cara ó deserto, e viron a gloria do Señor mostrarse na 

nube. 

11O Señor díxolle a Moisés: 12-"Oín as murmuracións dos israelitas. Dilles isto: O 

anoitecer teredes carne que comer e pola mañá pan a fartar. E saberedes que eu son o 

Señor, o voso Deus". 

13O serán viñeron paspallás e cubriron o campamento. Pola mañá había nos arredores 

unha capa de orballo. 14Cando esvaeu o orballo, apareceu no deserto unha capa miúda, 

coma escamas miúdas, que semellaban xeada sobre o chan. 15Os israelitas, ó que o 

viron, preguntábanse uns ós outros: -"¿Que é isto?" Pois non sabían o que era aquilo. 

16Respondeulles Moisés: -"Este é o pan que o Señor

SALMO RESPONSORIAL Sal 77, 18-19. 23-24. 25-26. 27--28 

R/ (24b): O Señor deulles trigo do ceo. 

18Tentaron a Deus no corazón, 

pedíronlle comida por cobiza. 

19Falaban así contra Deus: 

-"¿Poderá Deus pór unha mesa no deserto? 

23Ordenou logo ás nubes desde arriba, 

abriu as portas do ceo, 

24e fixo chover maná para comeren; 

deulles trigo do ceo. 

25Comeu o home pan dos fortes, 

deulles sustento a fartar. 

26Fixo soprar no ceo o vento do leste, 

dirixiu con poder o vento do sur, 

27e choveu, coma po, carne sobre eles 

e, coma area do mar, aves aladas. 

28Botóullelos no mesmo campamento, 

arredor das súas tendas. 

ANO 2 

PRIMEIRA Xer 1, 1. 4-10 

Fíxente profeta para os xentís 

PROCLAMACIÓN DA PALABRA RECOLLIDA NA PROFECÍA DE XEREMÍAS 

1 1Historia de Xeremías, fillo de Hilquías, que pertencía ós sacerdotes que había en 

Anatot, na bisbarra de Benxamín 

4A palabra do Señor veume dicir: 

5-Antes de que te sacara do seo da túa nai, mireite; 

antes de lle saíres das entrañas, consagreite; 

constituínte profeta para as nacións. 

6Entón eu díxenlle: 

-¡Ai, meu Señor, Deus! 

Repara en que non sei falar, 

que son un rapaz. 

7Logo o Señor respondeume: 

-Non digas: "son un rapaz", 

pois a onde eu te mande, irás; 

o que eu che ordene, dirás.

8Non lles teñas medo, 

Eu estou contigo para te salvar -é o Señor quen fala-. 

9Alongou o Señor a súa man e tocou con ela na miña boca; logo díxome: 

-Fíxate: poño a miña palabra na túa boca, 

10mira que hoxe te fago inspector 

sobre as nacións e sobre os reinos, 

para arrincar e derrubar, 

para destruír e arruinar, 

para construír e plantar. 

SALMO RESPONSORIAL Sal 70, 1-2. 3-4a. 5-6ab. 15ab e 17 

R/ (cf 15): A miña boca pregoará a túa salvación 

1En ti, Señor, acóllome, 

que endexamais non me vexa confundido. 

2Pola túa xustiza, líbrame, deféndeme, 

inclina o teu oído e sálvame. 

3Se ti a rocha do meu refuxio 

sempre disposta para salvarme: 

Ti que e-la miña forte cidadela. 

4Rescátame, meu Deus, do poder dos malvados, 

5Ti es, Señor, a miña esperanza, 

a miña confianza, Señor, desde a mocidade. 

6Desde o nacemento apóiome en ti, 

desde o seo materno ti e-lo meu amparo, 

15A miña boca pregoa a túa xustiza, 

a túa salvación, o día enteiro. 

17Desde a mocidade ensínasme ti, Deus, 

e aínda hoxe eu canto os teus prodixios. 

ALELUIA 

A semente é a palabra de Deus, o sementador é Cristo; 

quen o encontra, permanecerá para sempre 


Daban o cento por un 

PROCLAMACIÓN DO SANTO EVANXEO SEGUNDO MATEO

13 1Naquel día Xesús saíu da casa e foise sentar á beira do mar. 2Tanta era a xente 

reunida ó pé del, que tivo que subir e sentar nunha barca, mentres a xente toda ficaba na 

beira. 3E faloulles de moitas cousas en parábolas. Dicía: 

-Dunha vez saíu un labrego a sementar. 4E ó bota-la semente, parte dela foi caendo polo 

camiño adiante; viñeron os paxaros e comérona. 5Outra caeu entre as pedras, onde a 

penas había terra; e naceu de contado, porque a terra non tiña fondura; 6pero non ben 

saíu o sol, queimouna, e, como non tiña raíz, secou. 7Outra parte caeu na silveira, e ó 

medraren as silvas afogárona. 8Outra caeu en boa terra, dando froito: unha, cen; outra, 

sesenta; outra, trinta. 9¡Quen teña oídos que escoite! 

398.- 

XOVES 

ANO 1 

PRIMEIRA Éx 19, 1-2. 9-11. 16-20b 

Baixará o Señor sobre todo o pobo no monte do Siaí 


19 1O día en que se cumprían os tres meses da saída dos israelitas de Exipto, chegaron ó 

deserto do Sinaí. 2Pro-cedentes de Refidim, chegaron ó deserto do Sinaí e acamparon 

alí, ó pé do monte. 

9O Señor díxolle a Moisés: -"Voume acercar a ti na mesta nube, para que o pobo oia 

como falo contigo e para que en diante crea en ti". Moisés levoulle ó Señor a resposta do 

pobo. 

10O Señor díxolle a Moisés: -"Volve onda o pobo. Purificádevos hoxe e mañá, que 

laven a roupa 11e que estean preparados para de aquí a tres días, pois no terceiro día 

baixará o Señor sobre o monte Sinaí, á vista de todo o pobo. 

16O amañecer do terceiro día houbo trebóns e lóstregos, e unha nube mesta cubría a 

montaña. A trompeta soou moi forte e o pobo no campamento arrepiaba co medo. 

17Moisés fixo saí-lo pobo do campamento, e levouno ó encontro de Deus. Quedaron 

todos en pé na aba da montaña. 18O monte Sinaí fumegaba todo, porque o Señor 

baixara sobre el en medio de lume. Subía fume coma dun forno e toda a montaña 

tremecía. 19O son da trompeta facíase máis forte, mentres Moisés falaba e Deus 

respondíalle polo trebón. 

20O Señor baixou sobre o monte Sinaí, ó seu cume, e chamou por Moisés, para que 

subise onda El. E Moisés subiu. 

SALMO RESPONSORIAL Dn 3, 52. 53. 54. 55. 56 

R/ (52b): Digno de gloria e da meirande louvanza polos séculos. 

52"Bendito es Ti, Señor, Deus de nosos pais, 

digno de gloria e da meirande louvanza polos séculos.

Bendito o teu nome, santo e glorioso, 

moi digno de gloria e moi enxalzado polos séculos. 

53Bendito es Ti no templo da túa santa gloria, 


54Bendito es Ti sobre o trono do teu reino, 


55Bendito es Ti que sondéa-los abismos sentado sobre querubíns, 


56Bendito es Ti no firmamento do ceo, 

louvado e cheo de gloria para sempre. 

ANO 2 

PRIMERA Xer 2, 1-3. 7-8. 12-13 

Deixáronme a min que son fonte de auga viva e fóronse cavar pozos secos 


2 1Veume a palabra de Deus: 

2-Vai e berra nos oídos de Xerusalén: 

Así me ten dito o Señor: 

quero recordarche o agarimo da túa xuventude, 

o amor do teu namoro, 

o teu camiñar tras de min polo deserto, 

por terras sen sementeira. 

3Israel era a propiedade escollida de Deus, 

primicia da súa colleita; 

sempre que calquera se atreva a comela, pagarao, 

viralle enriba unha calamidade -é o Señor quen fala-. 

7Eu conducinvos ó país dos hortos, 

para que comeséde-los seus froitos e os seus bens; 

pero vós entrastes e luxáste-la miña terra, 

convertestes en algo noxento o meu eidiño. 

8Os sacerdotes xa non preguntan: 

¿Onde está o Señor? 

Os que tiñan que conserva-la Lei, 

xa non me coñecen, 

os pastores aborrécenme, 

os profetas profetizan en nome de Baal, 

van tras deuses que de nada serven. 

12Os ceos véñense fixando nisto, 

están estarrecidos e alporizados desde entón,

-é o Señor quen fala-, 

13pois dúas maldades cometeu o meu pobo: 

deixoume a min, viveiro de auga vivificadora, 

polos pozos gretados que non reteñen a auga. 

SALMO RESPONSORIAL Sal 35, 6-7ab. 8-9. 10-11 

R/ (10a): En ti está, Señor a fonte da vida 

6A túa misericordía, Señor, alcanza o ceo, 

a túa fidelidade chega ás nubes. 

7A túa xustiza é alta coma os montes, 

os teus xuízos son fondos coma o mar. 

8¡Que precioso, Deus, é o teu amor! 

Os humanos acóllense á sombra das túas ás, 

9fártanse coa abundancia da túa casa. 

Ti dáslles a beber do río das túas delicias, 

10pois está en ti a fonte da vida, 

e a túa luz fai que vexamos nós a luz. 

11Alonga o teu favor ós que te recoñecen, 

a túa providencia ós rectos de corazón. 


Bendito es ti, Pai, Señor do ceo e mais da terra 



A vós concedéusevos coñece-los misterios do reino, ós demais non 


10Achegándose os discípulos a Xesús e dixéronlle: 

-¿Por que lles falas en parábolas? 

11El respondeulles: 

-Porque a vós concedéusevos coñece-los misterios do Reino dos Ceos, pero a eles non. 

12Pois a quen ten daráselle ata sobrarlle; pero a quen non ten aínda o que ten se lle 

quitará. 13Por iso fálolles eu en parábolas, porque mirando, non ven, e escoitando, non 

oen nin entenden. 14Cúmprese así neles o que profetizara Isaías dicindo: 

Oír, oiredes, pero non entenderedes; 

ollar, ollaredes, pero non veredes. 

15Porque o corazón deste pobo está insensibilizado: 

endureceron os seus oídos 

e pecharon os seus ollos,

para non veren cos ollos, nin oíren cos oídos, 

nin entenderen co seu corazón nin se converteren 

para que eu os cure. 

16¡Ditosos, en troques, os vosos ollos, porque ven, e mailos vosos oídos, porque oen! 

17Pois asegúrovos que moitos profetas e xustos arelaron ve-lo que vós vedes, e non o 

viron, e oí-lo que vos oídes, e non o oíron. 

399.- 

VENRES 

ANO 1 


A Lei foi dada por medio de Moisés (Xn 1, 17) 


20 1O Señor pronunciou estas palabras: 

2-"Eu son o Señor, o teu Deus, que te saquei da terra de Exipto, da condición de 

escravitude. 

3Non terás xunto comigo outros deuses. 

4Non farás para ti imaxes nin figura ningunha do que hai enriba no ceo, nin abaixo na 

terra, nin nas augas de debaixo da terra. 5Non te postrarás diante delas nin as adorarás, 

pois eu, o Señor teu Deus, son un Deus celoso. No caso dos que me aborrecen, eu 

castigo os pecados dos pais nos fillos, nos netos e nos bisnetos. 6Pero no caso dos que 

me aman e gardan os meus preceptos, eu mostro misericordia por tódalas xeracións. 

7Non pronunciarás en van o nome do Señor o teu Deus, pois o Señor non deixa sen 

castigo ó que pronuncia en van o seu nome. 

8Pensa no día do sábado, para o faceres día santo. 9Traballarás seis días na semana, e 

neles fara-la túa tarefa. 10Pero o día sétimo é sábado, adicado ó Señor o teu Deus. Nel 

non farás traballo ningún, nin ti, nin o teu fillo, nin a túa filla, nin o teu servo, nin a túa 

serva, nin o teu gando, nin o forasteiro que habite nas túas cidades. 11Porque o Señor 

fixo en seis días o ceo, a terra, o mar e todo o que hai neles, e no sétimo día descansou. 

Por iso mesmo bendiciu o Señor o día do sábado e declarouno día santo. 

12Honra a teu pai e a túa nai, para que a túa vida sexa longa na terra que o Señor teu 

Deus che dá. 

13Non matarás. 

14Non cometerás adulterio. 

15Non roubarás. 

16Non darás un testemuño falso contra o teu próximo. 

17Non cobizara-la casa do teu próximo: nin a súa muller, nin o seu escravo, nin a súa 

escrava, nin o seu boi, nin o seu xumento, nin nada de canto é seu". 

SALMO RESPONSORIAL Sal 18, 8. 9. 10. 11

R/ (Xn 6, 68c): Señor, ti tes palabras de vida eterna 

8A lei do Señor é perfecta: 

reconforta a alma; 

a declaración do Señor é firme: 

fai sabio ó inxenuo; 

9os mandatos do Señor son rectos: 

aledan o corazón; 

o precepto do Señor é limpo: 

ilumina os ollos; 

10o temor do Señor é puro: 

permanece por sempre; 

as decisións do Señor son verdadeiras: 

enteiramente xustas. 

11Son máis cobizables có ouro 

máis có metal precioso; 

son máis doces có mel, 

máis có zume da antera. 

ANO 2 

PRIMEIRA Xer 3, 14-17 

Dareivos pastores conforme ó meu corazón; e tódolos pobos serán congregados en 

Xerusalén 


14Arrepentídevos, fillos apóstatas 


velaquí, eu serei o voso defensor: 

collereivos a un de cada cidade, e a dous de cada tribo 

e traereivos a Sión. 

15Dareivos pastores conforme a miña idea 

que vos gobernen con sabedoría e sexan prudentes. 

16Habédesvos de multiplicar 

e aumentar no país naqueles días -é o Señor quen fala-. 

Ninguén falará da arca da alianza do Señor, 

nin se lles virá á cabeza, nin se lembrarán dela, 

nin a botarán de menos, nin farán unha nova. 

17No tempo aquel chamaranlle a Xerusalén "trono de Deus" 

e xuntaranse nela tódolos pobos 

polo poder do Señor e por mor de Xerusalén, 

e xa non volverán a segui-los desexos do seu ruín corazón.

SALMO RESPONSORIAL Xer 31, 10. 11-12ab. 13 

R/ (cf 10d): O Señor gardaranos coma un pastor ó seu rabaño 

10Escoitade a palabra do Señor, pobos, 

facédea coñecer nas illas de lonxe, anunciádea: 

-O que dispersou a Israel, xuntarao, 

e gardarao coma un pastor o seu rabaño. 

11Certo, rescatará o Señor a Xacob, 

librarao dunha man máis forte. 

12Chegarán para festexalo á cima de Sión, 

correrán cara ós bens do Señor, 

13Entón a virxe alegrarase na danza, 

os mozos e os vellos andarán ledos; 

eu cambiarei o seu loito en ledicia, 

consolareinos e alegrareinos 

despois da súa aflicción. 

ALELUIA Cf Lc 8, 15: 

Ditosos os que con corazón bo e perfecto gardan a palabra do señor 

e dan froito con paciencia 


Quen escoita a palabra e a comprende, tamén da froito 


Dilles Xesús ós seus discípulos: 

18Escoitade, logo, vós a parábola do sementador: 19Sempre que un escoita a Palabra do 

Reino e non a entende, vén o Maligno e arrepáñalle o sementado no seu co-razón: esa é 

a que caeu no camiño. 20O que caeu entre as pedras, vén ser aquel que, escoitando a 

Palabra, de seguida a recibe con alegría; 21pero, ó non ter raíz e ser inconstante, así que 

veñen as dificultades ou a persecución por causa da Palabra, de seguida abandona. 22O 

que cae na silveira, vén ser aquel que escoita a Palabra; pero as preocupacións do 

mundo e o engado das riquezas afogan a palabra e queda sen dar froito. 23Pero o que foi 

sementado en boa terra, vén ser aquel que escoita a Palabra e a comprende: este si que 

dá froito e produce nun caso cento, noutro sesenta e noutro trinta. 

400.- 

SÁBADO

ANO 1 


Este é o sangue da alianza que estableceu o Señor convosco 

PROCLAMACIÓN DA PALABRA RECLLIDA NO LIBRO DO ÉXODO 

3Moisés veu e expúxolle ó pobo as palabras do Señor e as súas decisións, e o pobo a 

unha respondeu: -"Faremos todo o que dixo o Señor". 4Moisés puxo por escrito tódalas 

palabras do Señor. 

O día seguinte Moisés ergueuse cedo, construíu un altar na aba da montaña e chantou 

doce estelas, polas doce tribos de Israel. 5Despois mandou a algúns mozos israelitas que 

ofrecesen holocaustos e sacrificios de comunión ó Señor. 6Moisés colleu a metade do 

sangue e botouna en recipientes, e a outra metade asperxeuna no altar. 7Despois colleu o 

libro da alianza e leullo en voz alta ó pobo. Este respondeu: -"Faremos todo o que dixo 

o Señor, e obedeceremos". 8Entón colleu Moisés o sangue e asperxiu ó pobo con el, 

dicindo: -"Este é o sangue da alianza que o Señor fai convosco, conforme as palabras 

lidas". 

SALMO RESPONSORIAL Sal 49, 1-2. 5-6. 14-15 

R/ (14a): Ofrécelle a Deus a louvanza 

Fala o Señor, o Deus dos deuses, 

convoca a terra desde oriente a occidente. 

2Desde a fermosa Sión Deus resplandece, 

5-"Congregade ante min os meus fieis, 

que cun sacrificio fixeron comigo alianza". 

6Os ceos anunciarán a súa xustiza, 

pois é Deus mesmo quen xulga. 

14Ofrécelle a Deus a louvanza 

e cumpre os teus votos ó Altísimo. 

15Invócame no tempo do apuro: 

eu salvareite e ti darasme gloria". 

ANO 2 


¿Seica se converteu en cova de ladróns a casa sobre a que se invocou o meu nome? 


7 1Ordes que de parte de Deus recibiu Xeremías:

2-Ponte de pé onda a porta do templo, 

e proclama alí este discurso: 

¡Escoitade a palabra do Señor, 

todo Israel, 

os que entrades por estas portas 

para adora-lo Señor! 

3Así fala o Señor dos Exércitos, 

Deus de Israel: 

-Mellorade o voso comportamento 

e os vosos feitos, 

e consentirei en que plantéde-la tenda 

neste sagrado. 

4Non vos fiedes das palabras mentireiras 

que se repiten: 

"Velaquí o templo do Señor, 

o templo do Señor, o templo do Señor". 

5Se melloráde-la vosa conducta 

e os vosos feitos, 

se facedes xustiza 

entre un home e o seu próximo, 

6se non explotáde-lo estranxeiro, 

o orfo e a viúva, 

se non vertedes sangue inocente 

neste lugar santo, 

e se non vos ides tras deuses alleos, para a vosa desgracia, 

7eu morarei convosco neste lugar santo, 

no país que lles dei a vosos pais 

desde hai tanto tempo e para sempre. 

8Fiádesvos, en cambio, 

desas palabras mentireiras sen proveito. 

9¿E logo non matades, roubades, 

cometedes adulterios e xurades en falso? 

¿Acaso non ofrendades incenso a Baal 

e ides tras deuses alleos 

que antes nin coñeciades? 

10¡E aínda vides presentarvos 

diante de min neste templo 

no que se invoca o meu Nome, 

e dicides: "Estamos salvados", 

coa intención de seguir facendo 

todas estas abominacións! 

11¿Acaso é unha cova de bandidos 

este templo, 

onde se invoca en alto 

o meu Nome ós vosos ollos? 

Ollade que eu o estou vendo 

-é o Señor quen fala-.

SALMO RESPONSORIAL Sal 83, 3. 4. 5-6a e 8a. 11 

R/ (2): ¡Que admirable a túa morada, Señor de poder! 

3A miña alma ten saudade, 

consómese polos teus adros; 

o meu corazón e todo o meu corpo 

reloucan polo Deus vivo. 

4Mesmo o paxaro atopa casa, 

a andoriña un niño 

onde poñe-los filliños, 

ó pé dos teus altares, 

Señor dos exércitos, 

meu rei e meu Deus. 

5Ditosos os que habitan na túa casa 

e decote te louvan. 

6Ditosos os que atopan en ti forza 

8Atravesan de forte en forte, 

11Un día nos teus adros vale por máis de mil: 

eu prefiro o limiar da casa do meu Deus 

que habitar na tenda dos malvados. 

ALELUIA Sant 1, 21bc: 

Recibide docilmente a palabra que se vos ofrece, 

e que pode salva-las vosas vidas 


Deixade que medren xuntas ata a seitura 


24Xesús contoulle á xente outra parábola: 

-Parécese o Reino dos Ceos a un home que sementou boa semente na súa leira. 25Pero 

mentres todos durmían, o seu inimigo veu sementar xoio polo medio do trigo e 

marchou. 26Cando espigou a planta e deu trigo, apareceu o xoio tamén. 

27Os criados do dono fóronlle dicir: "Señor, ¿ti non sementaras boa semente na túa 

leira? ¿De onde lle vén, logo, o xoio?" 28El contestoulles: "Isto é obra dun inimigo". 

Os criados preguntáronlle: "¿Queres que o vaiamos arrincar?" 29El respondeulles: 

"Non, non sexa que ó collérde-lo xoio arrinquedes tamén o trigo. 30Deixádeos medrar 

xuntos deica a sega, que no tempo da sega heilles dicir ós segadores: Apañade primeiro 

o xoio, e atádeo en móllos para queimalo; e o trigo recollédeo na miña arca".

SEMANA 17ª 

DO TEPO ORDINARIO 

401.- 

LUNS 

ANO 1 

PRIMEIRA Éx 32, 15-24. 30-34 

Este pobo cometeu o máximo pecado e fixéronse deuses de ouro 


15Moisés baixou do monte coas dúas táboas da alianza na súa man. Estaban escritas 

polos dous lados, 16e eran obra de Deus: o gravado nas táboas era escritura de Deus. 

17En oíndo Xosué a algueirada do pobo, díxolle a Moisés: -"Oense berros de loita no 

campamento". 

18Moisés respondeulle: -"Non son aturuxos de victoria, nin salaios de desfeita, senón 

que son cantos o que oio". 

19Cando chegou ó campamento e viu o becerro e a danza, Moisés anoxouse moito, tirou 

as táboas da man e crebounas na aba da montaña. 20Logo agarrou o becerro que fixeran, 

queimouno e moeuno, ata convertelo en po, e fíxollelo beber ós israelitas. 

21Moisés díxolle a Aharón: -"¿Que che fixo este pobo, para que deixases caer enriba del 

un pecado tan grave?" 

22Respondeulle Aharón: -"Que non se anoxe o meu señor. Ti sabes que este pobo é 

inclinado ó mal. 23Dixéronme: Fainos un deus que nos conduza, pois ese Moisés, o 

home que nos sacou de Exipto, non sabemos que foi del. 24Eu díxenlles: ¿Quen de 

entre vós ten ouro? Eles recolleron ouro e trouxéronmo. E eu fundino, e saíu este 

becerro". 

30O día seguinte Moisés díxolle ó pobo: -"Cometestes un grave pecado. Agora subirei 

onda o Señor, para ver se vos obteño o perdón". 

31Volveu, pois, Moisés onda o Señor e dixo: -"Recoñezo que este pobo cometeu un 

grave pecado, ó facerse un deus de ouro. 32Pero rógoche que agora lle perdóe-lo 

pecado. E se non, táchame a min tamén do libro onde rexistras". 

33O Señor respondeulle a Moisés: -"Do meu rexistro tacharei ó que pecou. 34Pero 

agora vai e leva o pobo a onde che mandei. O meu anxo irá diante de ti. O día da conta 

pedireille as contas do pecado". 

SALMO RESPNSORIAL Sal 105, 19-20. 21-22. 23 

R/ (1a): Louvade ó Señor, que é bo 

Ou: Aleluia

19No Horeb fixeron un touro, 

adoraron un ídolo, 

20trocaron a súa gloria 

pola imaxe dun boi que come herba. 

21Esqueceron o Deus que os salvara, 

que fixera portentos en Exipto, 

22prodixios na terra de Cam, 

escarmentos no mar Rubio. 

23Deus falou de destruílos, 

se non fose por Moisés, o seu elixido, 

que se puxo na brecha diante del, 

para arredalo do seu noxo destructor. 

ANO 2 


Este pobo é coma esa faixa que xa non serve para nada. 


13 1Así me dixo o Señor: 

-Vai mercar unha faixa de liño, e pona sobre os cadrís; 

pero na auga non a metas. 

2Eu merquei a faixa, conforme o mandato do Señor, e cinguín con ela os cadrís. 

3Volveu de segundas falarme o Señor: 

4-Colle a faixa que mercaches, a que tes sobre os cadrís; colle o camiño do Éufrates e 

esconde alí a faixa na fendedura dunha pena. 

5Eu fun, e escondina no Éufrates conforme o Señor me mandou. 

6E ó cabo de moito tempo díxome o Señor: 

-Colle o camiño do Éufrates e recolle alí a faixa no lugar onde cha mandei esconder; 7eu 

fun ó Éufrates, cavei un pouco e recollín a faixa no lugar onde a escondera: a faixa 

estaba podre, non servía para nada. 

8Veume de novo a palabra do Señor nestes termos: 

9-Así fala o Señor: 

Do mesmo xeito farei podrece-la gloria de Xudá, 

e a grande gloria de Xerusalén. 

10Este pobo malvado que non quere escoita-las miñas palabras, 

que se comporta segundo os antollos do seu corazón, 

e que vai tras deuses alleos para lles dar culto e os adorar, 

será coma esa faixa que xa non serve para nada. 

11Así como a faixa cingue os cadrís, así quixen eu cinguirme de Israel e coa casa toda 

de Xudá, de xeito que fose o meu pobo, o meu renome, a causa da miña louvanza e da 

miña gloria; pero non me fixeron caso.

SALMO RESPONSORIAL Dt 32, 18-19. 20. 21 

R/ (cf 18a): Esquecíche-lo Deus que te trouxo ó mundo. 

18 Desprezáche-lo Penedo que te deu a luz, 

esquecíche-lo Deus que te trouxo ó mundo. 

19 Viu isto o Señor con enfado, 

rexeitou a seus fillos e a súas fillas. 

20E dixo: Esconderéille-lo meu rostro benévolo, 

verei cal é o seu porvir, 

pois eles son unha xeración de perversión, 

fillos nos que non hai fidelidade. 

21 Eles provocaron os meus celos con quen non é deus, 

enfadáronme cos seus ídolos ilusos; 

pero eu provocarei os seus celos con quen non é pobo, 

cunha nación tola enfadareinos. 

ALELUIA Sant 1, 18: 

O Pai enxendrounos, porque quixo, coa palabra da verdade, 

parq eu sexamos primicias da súa creación 


A semente de mostaza faise árbore de xeite que os paxaros do ceo veñan aniñar nas 

súas ponlas 


31Xesús contoulle á xente outra parábola: 

-O Reino dos Ceos é semellante a un gran de mostaza que un home sementou na súa 

horta. 32A mostaza vén sendo a máis pequerrecha de tódalas sementes; pero cando 

medra chega a ser meirande ca tódalas hortalizas, converténdose nunha árbore; de tal 

xeito, que mesmo os paxaros veñen face-lo niño nas súas ponlas. 

33Díxolles outra parábola: 

-O Reino dos Ceos é semellante ó fermento que unha muller amasou en tres medidas de 

fariña ata que todo levedou. 

34Todo isto lle falou Xesús en parábolas á xente, e nada lle falaba que non fose por 

medio de parábolas. 35De xeito que se cumprise o que dixera o profeta: 

Abrirei a miña boca para dicir parábolas, 

proclamarei cousas escondidas desde que o mundo é mundo. 

402.-

MARTES 

ANO 1 

PRIMEIRA Éx 33, 7-11; 34, 5b-9. 28 

Falaba o Señor con Moisés cara a cara 


7Moisés levantou a Tenda e plantouna lonxe, fóra do campamento; e chamouna Tenda 

do Encontro. O que quería visita-lo Señor, saía do campamento e ía fóra del, á Tenda do 

Encontro. 

8Cando Moisés saía cara á Tenda, a xente agardaba de pé, á entrada das súas tendas, 

ollando como Moisés entraba na Tenda do Encontro. 9Cando Moisés entraba na Tenda, 

baixaba a columna de nube e pousábase na entrada, mentres Deus se comunicaba a 

Moisés. 10O pobo todo podía ve-la columna de nube pousarse na entrada da Tenda, e 

todos se erguían e se postraban, cada un á porta da súa tenda. 11O Señor falaba con 

Moisés cara a cara, coma un home co seu amigo. Despois Moisés volvía para o 

campamento; pero o seu servidor Xosué, fillo de Nun, non se ía da Tenda. 

Moisés pronunciou o nome do Señor. 

6O Señor pasou diante del proclamando: -"O Señor, o Señor, Deus compasivo e 

benfeitor, tardo á ira, rico en amor e lealdade, 7que garda o seu amor ata a milésima 

xeración, que perdoa as culpas, os pecados e os erros, pero non declara inocente ó 

culpado, e castiga as culpas dos pais ata a terceira e a cuarta xeración". 

8Moisés, ó tempo que se postraba polo chan e adoraba, 9dixo: -"Se merezo, Señor, o teu 

favor, pídoche que veñas ti connosco. Este pobo ten cerviz dura, pero ti perdoara--las 

nosas culpas e pecados e farás de nós a túa herdade". 

28Moisés estivo alí co Señor corenta días e corenta noites. Nelas non comeu pan nin 

bebeu auga. E escribiu nas táboas as palabras da alianza, os dez mandamentos. 

SALMO RESPONSORIAL Sal 102, 6-7. 8-9. 10-11. 12-13 

R/ (8a): O Señor é misericordioso e clemente 

6O Señor fai xustiza 

e defende o dereito do oprimido. 

7Mostroulle a Moisés os seus camiños, 

ós fillos de Israel as súas fazañas. 

8O Señor é misericordioso e clemente, 

tardo á ira e rico en mercedes. 

9Non contende por moito tempo 

nin se anoxa para sempre. 

10Non nos trata conforme ós nosos erros 

nin nos paga conforme ás nosas culpas. 

11Canto se alza o ceo sobre a terra,

así é grande o seu amor para os que o temen; 

12canto dista o nacente do poñente, 

así arreda de nós as nosas culpas; 

13canto un pai ama ós seus fillos, 

así ama o Señor ós que o temen. 

ANO 2 


Fai memoria e non rómpa-la túa alianza connosco. 

PROCLAMACIÓN DA PALARA RECOLLIDA NA PROFECÍA DE XEREMÍAS 

-Os meus ollos chorrean bágoas, 

¡de día e de noite moito choran! 

pois a Mociña, a filla do meu pobo, arruinouse cun enorme desastre, 

está completamente deshonrada cunha grande ferida. 

18Saio ó campo e velaquí: 

asasinados a espada; 

entro na cidade e velaquí: 

esmorecidos coa fame. 

Olla para o sacerdote e para o profeta: 

andan á deriva polo país e nin conta se dan. 

19¿Refugaches definitivamente a Xudá? 

¿Tes noxo de Sión? 

¿Por que nos feriches e non hai remedio para nós? 

¿Por que se está á espera da paz, e non hai cousa boa, 

e no momento do remedio se presenta o terror? 

20Señor, recoñecémo-la nosa impiedade, 

a iniquidade dos nosos devanceiros, 

pois temos pecado contra ti. 

21Por mor do teu Nome, non rexeites, 

non trates a golpes o trono da túa gloria; 

fai memoria e non rómpa-la túa alianza connosco. 

22¿Acaso hai entre os deuses inútiles dos pagáns algún que poida da-la chuvia? 

¿Acaso é o ceo quen dá as chuvias benfeitoras? 

¿Acaso non es ti, o Señor, noso Deus? 

En ti poñémo-la nosa esperanza, 

pois ti sempre nos deches todo isto. 

SALMO RESPONSORIAL Sal 78, 8. 9. 11 e 13 

R/ (9bc): Pola gloria do teu nome, Señor, líbranos 

8Non nos teñas en conta os pecados dos pais,

chegue axiña a túa piedade, 

que estamos esgotados. 

9Axúdanos, Deus, Salvador noso, 

pola gloria do teu nome; 

líbranos, perdoa as nosas culpas, 

por mor do teu nome. 

11Que chegue ata a ti o pranto dos cativos 

e que o teu brazo poderoso salve os condenados á morte. 

13Nós, o teu pobo, ovellas do teu rabaño, 

cantaremos polas xeracións as túas louvanzas. 

ALELUIA 

A semente é a palabra de Deus, o sementador é Cristo; 

quen o encontra, permanecerá para sempre 


Do mesmo xeito que se engavila a cizaña para ser queimada, así tamén acontecerá na 

consumación do mundo 


36Deixando Xesús á xente, foise para a casa. Achegáronselle os seus discípulos e 

pedíronlle: 

-Explícano-la parábola do xoio na leira. 

37El respondeu: 

-O que sementa a boa semente é o Fillo do Home; 38a leira é o mundo; a boa semente 

son os fillos do Reino; o xoio son os fillos do Malo. 39O inimigo que a sementa é o 

Satán; a sega é a fin do mundo e os segadores son os anxos. 40E así como se entrecolle 

o xoio e se bota no lume, así pasará na fin do mundo. 41Mandará o Fillo do Home os 

seus anxos, e quitarán do seu Reino tódolos escándalos e a tódolos que fan o mal; 42e 

botaranos no forno do lume, onde será o pranto e o renxer dos dentes. 43Entón, os 

xustos resplandecerán coma o sol no Reino de seu Pai. Quen teña oídos que escoite. 

403.- 

MÉRCORES 

ANO 1 


Vendo o resplandor da faciana de Moisés temeron acercárselle


29Cando Moisés baixou do monte Sinaí, traendo consigo as dúas táboas da alianza, non 

sabía que lle brillaba a pel da cara, por conversar co Señor. 30O veren que a pel da cara 

lle brillaba, Aharón e os israelitas tiñan medo de aproximarse a Moisés. 31Moisés 

chamou por eles e entón viñeron onda el Aharón e os xefes da comunidade. E Moisés 

conversou con eles. 32Despois acercáronse a el tódolos israelitas, e Moisés déulle-las 

ordes que recibira do Señor no monte Sinaí. 

33Cando acabou de falarlles, tapou a cara cun veo. 34Sempre que Moisés entraba onda 

o Señor para falar con El, quitaba o veo, ata que volvía a saír. Cando saía, dáballes ós 

israelitas as ordes do Señor. 35Os israelitas podían ver como lle brillaba a pel da cara. 

Pero Moisés tapábaa co veo, ata que volvía outra vez a falar con Deus. 

SALMO RESPONSORIAL Sal 98, 5. 6. 7. 9 

R/ (cf 9c): Santo é o Señor, noso Deus. 

5Enxalzade ó Señor, noso Deus, 

postrádevos ós seus pés, 

pois santo é o Señor. 

6Moisés e Aharón cos sacerdotes, 

Samuel cos que invocaban o seu nome: 

invocaban ó Señor, e o Señor respondía. 

7Deus faloulles desde a nube, 

e eles gardaron as revelacións, 

os preceptos que lles deu. 

9Enxalzade ó Señor, noso Deus, 

postrádevos ante o seu monte santo, 

pois santo é o Señor, noso Deus. 

ANO 2 

PRIMEIRA Xer 15, 10. 16-21 

¿Por que se fixo erpetua a miña dor?. Se te convertes, permanecerás na miña presencia 


10¡Ai de min, miña nai tróuxome ó mundo para ser home de preitos, 

home de litixios contra todo o país! 

Nin prestei nin me prestaron, 

pero todos eles me maldín. 

16Cando había palabras túas, eu devorábaas, 

as túas palabras eran para min unha alegría,

e a ledicia do meu corazón; 

olla que Ti mesmo invocáche-lo teu Nome sobre min, 

Señor Deus dos Exércitos. 

17Eu non me sentei na xuntanza dos que o pasan ben nin me alegrei, 

senón que, pola presencia do teu poder, 

sentei senlleiro, pois enchérasme da túa ira. 

18¿Por que se volve crónica a miña dor? 

¿E por que a miña dorosa ferida se resiste a curar? 

A ferida si que se volveu para min coma un regueiro enganoso, 

coma a auga que non é segura. 

19Por isto así fala o Señor: 

-Se volves, eu fareite volver a min, 

estarás comigo na miña presencia; 

se apárta-lo que é correcto do que é baixo, 

ti sera-la miña boca. 

Que volvan eles a ti, pero ti non volvas a eles. 

20Eu constitúote a ti en muralla de bronce indestructible para este pobo: 

loitarán contra ti pero non te poderán. 

Eu estou contigo para salvarte e librarte -é o Señor quen fala-. 

21Heite librar das mans dos malvados, 

heite rescatar do puño dos opresores. 

SALMO RESPONSORIAL Sal 58, 2-3. 4-5a. 10-11. 17. 18 

R/ (17d): Deus é o meu refuxio no día do apreto 

2Líbrame, Deus, dos meus inimigos, 

deféndeme dos que se erguen contra min; 

3líbrame dos malfeitores, 

sálvame dos sanguinarios. 

4Olla como me axexan 

e traman contra min os poderosos; 

5sen que haxa en min, Señor, pecado nin delito, 

10Cara a ti, miña forza, estou atento, 

pois Deus é o meu castelo. 

11O Deus que me ama adiántase 

e móstrame os meus inimigos en desfeita. 

17Eu festexarei o teu poder, 

cantarei de mañá o teu amor. 

Ti e-lo meu refuxio, 

o meu agarimo, na hora do apreto. 

18Cantareiche a ti, miña forza: 

Deus é o meu agarimo,

o Deus do meu amor. 

ALELUIA Xn 15, 15b: 

A vós considereivos amigos, di o Señor, 

porque din a coñecer todo canto lle oín a meu Pai 


Vendeu todo canto tiña e comprou aquel campo 


Dille Xesús á xente: 

44O Reino dos Ceos é semellante a un te-souro agachado nunha leira: o home que o 

atopou vólveo a agachar; e, cheo de alegría, vai vender canto ten para mercar aquela 

leira. 

45Tamén se parece o Reino dos Ceos a un tratante de perlas finas: 46en atopando unha 

de grande valor, foi vender canto tiña e mercouna. 

404.- 

XOVES 

ANO 1 

PRIMEIRA Éx 40, 16-21. 34-38 

A nube cubriu a Tenda do Encontro e a gloria do Señor encheu o tabernáculo. 


16Moisés fixo todo como lle mandara o Señor. 17O día un do mes primeiro do ano 

segundo levantouse o santuario. 

18Moisés fíxoo montar desta maneira: puxo as basas, colocou as táboas, meteu os 

traveseiros, levantou as columnas, 19despregou a Tenda encol do tabernáculo, púxolle 

por riba a cuberta, como o Señor mandara a Moisés. 

20Despois colleu Moisés as táboas da alianza e meteunas na arca. Púxolle á arca os 

largueiros e colocou o propiciatorio encol dela. 21Meteu a arca no tabernáculo e puxo o 

veo que tapaba a arca da alianza, conforme o Señor ordenara a Moisés. 

34Entón a nube cubriu a Tenda do Encontro e a gloria do Señor encheu o tabernáculo. 

35Moisés non podía entrar na Tenda, por pousarse a nube enriba dela e porque a gloria 

do Señor enchía o tabernáculo. 

36Nas xeiras do camiño que deberon face-los israelitas, cando a nube se erguía de 

enriba do tabernáculo, eles púñanse en marcha. 37Pero se a nube non se erguía, eles non 

se movían ata vela moverse. 38En tódalas súas xeiras os israelitas puideron observar

como a nube do Señor pousaba polo día encol do tabernáculo e como pola noite se 

convertía en lume. 

SALMO RESPONSORIAL Sal 83, 3. 4. 5-6a e 8a. 11 

R/ (2): ¡Que admirable a túa morada, Señor todopoderoso! 

3A miña alma ten saudade, 

consómese polos teus adros; 

o meu corazón e todo o meu corpo 

reloucan polo Deus vivo. 

4Mesmo o paxaro atopa casa, 

a andoriña un niño 

onde poñe-los filliños, 

ó pé dos teus altares, 

Señor dos exércitos, 

meu rei e meu Deus. 

5Ditosos os que habitan na túa casa 

e decote te louvan. 

6Ditosos os que atopan en ti forza 

8Atravesan de forte en forte, 

11Un día nos teus adros vale por máis de mil: 

eu prefiro o limiar da casa do meu Deus 

que habitar na tenda dos malvados. 

ANO 2 


Como está o barro na man do oleiro, así estades vós na miña man 


18 1Esta é a orde que recibiu Xeremías da parte do Señor: 

2-Anda, baixa ó taller do oleiro, pois alí che comunicarei as miñas palabras. 

3Eu baixei ó taller do oleiro e vin que estaba no torno co seu traballo. 4Cando ó oleiro 

lle saía mal o cacharro que estaba facendo, co barro que tiña na súa man transformábao 

noutro cacharro distinto, segundo lle parecía que o barro servía mellor. 

5Veume de novo a palabra do Señor nestes termos: 

6-¿Acaso non serei eu capaz de facervos a vós, casa de Israel, como fai este oleiro? -é o 

Señor quen fala-. Como está o barro na man do oleiro, así estades vós na miña man, casa 

de Israel.

SALMO RESPONSORIAL Sal 145, 2abc. 2d-6 

R/ (5a): Feliz quen ten no Deus de Xacob a súa axuda 

Ou: Aleluia 

2Louvarei o Señor, mentres viva, 

cantareille ó meu Deus, mentres exista. 

3Non confiedes nos potentes, 

humanos que non poden salvar. 

4Vaise deles o alento, e retornan á terra, 

e con eles esvaecen os seus proxectos. 

5Feliz quen ten no Deus de Xacob a súa axuda, 

no Señor, o seu Deus, a súa esperanza. 

6El fixo o ceo e maila terra, 

o mar e todo o que contén. 

ALELUIA Cf Feit 16, 14b: 

Abre, Señor, o noso corazón, 

para que atendamos ás palaras do teu Fillo 


Escolleron os bos no queipo e os malos tiráronos fora 


Dille Xesús á xente: 

É semellante o Reino dos Ceos a un aparello de rapeta largado no mar, que recolleu 

peixes de tódalas castes. 48Unha vez cheo, tiran por el para a ribeira e, sentados, 

escollen os bos nun queipo e os malos tiran con eles. 49Así será na fin do mundo: sairán 

os anxos e arredarán os malos dos xustos 50para botalos no forno do lume; alí será o 

pranto e o renxer dos dentes. 

51-¿Entendedes todo isto? 

Eles responderon: 

-Entendemos. 

52El concluíu: 

-Por iso todo letrado que se fai discípulo do Reino dos Ceos parécese ó dono dunha casa 

que saca das súas arcas o novo e mailo vello. 

53E resulta que cando Xesús acabou de expoñer estas parábolas marchou de alí, 

405.- 

VENRES

ANO 1 

PRIMEIRA Lev 23, 1. 4-11. 15-16. 27. 34b-37 

Festas do Señor chamaredes ás reunións sagradas 

PROCLAMACIÓN DA PALABRA RECOLLIDA NO LIBRO DO LEVÍTICO 

23 1Faloulle o Señor a Moisés: 

4Estas son as festas do Señor, asembleas sagradas, que convocaredes no seu tempo. 

5No día catorce do primeiro mes, entre lusco e fusco será a Pascua do Señor. 6No día 

quince do mesmo mes será a festa dos Azimos a honra do Señor. Durante sete días 

comeredes alimentos sen fermento. 7O primeiro día teredes asemblea santa, non faredes 

ningún traballo servil. 8Ofreceredes holocaustos ó Señor, en cada un dos sete días. No 

sétimo día volveredes ter asemblea santa, e non faredes ningún traballo servil". 

9Faloulle o Señor a Moisés: 10-"Fálalles ós fillos de Israel: cando entredes na terra que 

vos hei dar eu, e fagáde-la seitura das primeiras anadas, levarédeslle ó sacerdote un 

monllo da vosa primeira colleita. 11El erguerao, facendo o xesto de ofrendalo diante do 

Señor ó amencer do día do repouso e ofrecerao. 

15Desde a mañá do día seguinte ó sábado no que trouxéste-lo voso primeiro monllo 

para ser presentado, contaredes sete semanas enteiras, 16e ata o día seguinte do sétimo 

sábado contaredes cincuenta días; entón ofreceredes unha oblación nova ó Señor. 

27-"No décimo día do sétimo mes, será o día da expiación. Celebraredes asemblea 

sagrada, mortificarédesvos e ofreceredes víctimas de lume ó Señor. 

No día quince deste sétimo mes, será a festa das cabanas á honra do Señor. Durará sete 

días. 35No día primeiro celebraredes asemblea sagrada, non faredes ningún traballo 

servil. 36Durante os sete días ofreceredes ó Señor víctimas de lume. No día oitavo 

teredes de novo asemblea sagrada, e queimaredes víctimas ó Señor. É día de repouso, 

non faredes ningún traballo servil. 37Estas son as solemnidades do Señor, que 

celebraredes convocando asembleas sagradas, queimando víctimas ó Señor: holocausto, 

oblación, sacrificio e libación, conforme estea mandado para cada día. 

SALMO RESPONSORIAL Sal 80, 3-4. 5-6ab. 10-11ab 

R/ (2a): Exaltade a Deus, noso auxilio 

3pulsade o salterio, tocade o pandeiro, 

a donda cítara e a harpa. 

4Tocade a trompeta na lúa nova, 

na lúa chea, no día da festa. 

5Para Israel isto é unha lei, 

un precepto do Deus de Xacob. 

6Impúxollo por lei a Xosé, 

cando saíu da terra de Exipto. 

10-"Non terás contigo un deus estraño, 

non adorarás un deus alleo.

11Eu son o Señor, o teu Deus, 

quen te sacou da terra de Exipto: 

ANO 2 


Xuntouse todo o pobo contra Xeremías na casa do Señor 


26 1No comezo do reinado de Ioaquim, fillo de Ioxías, rei de Xudá, veu de parte do 

Señor este oráculo: 

2Así fala o Señor: -Ponte de pé no adro da Casa do Señor, e pronuncia contra tódalas 

cidades de Xudá, que veñen adorar na Casa do Señor, cantas palabras che mandei 

comunicarlles sen deixar ningunha. 3Quizais che fagan caso e se converta cada un do 

seu mal comportamento, e así tamén eu me arrepentirei do mal que teño pensado 

facerlles por mor da ruindade dos seus feitos. 

4Haslles dicir deste xeito: así fala o Señor: 

"Se non me facedes caso cumprindo a Lei que vos puxen diante, 5escoitando as palabras 

dos meus servos os profetas, que vos mandei ben de madrugada e sen parar -pero non 

lles fixestes caso-, 6entón eu volverei este templo coma o de Xiloh e converterei esta 

cidade nunha sorte de maldición para tódolos pobos do mundo". 

7Os sacerdotes, os profetas e todo o pobo escoitaba a Xeremías, mentres el proclamaba 

no templo estas palabras. 8Logo, cando Xeremías acabou de dicir todo o que o Señor lle 

mandara dicir a todo o pobo, collérono os sacerdotes, os profetas e todo o pobo e 

dixéronlle: "Meréce-la condena á morte, 9porque te atreves a profetizar no nome do 

Señor, dicindo que este templo se volverá coma o de Xiloh e que esta cidade se quedará 

nas ruínas e sen habitantes". Todo o mundo se puxo arredor, contra Xeremías, no 

templo. 

SALMO RESPONSORIAL Sal 68, 5. 8-10. 14 

R/ (14c): Pola túa moita bondade, respóndeme, Señor 

5Son máis cós meus cabelos 

os que me aborrecen sen razón, 

máis duros cós meus ósos 

os que inxustamente me perseguen; 

debo devolve-lo que nunca roubei. 

8Por ti aturo eu afrentas 

e cóbreme a cara a vergonza. 

9Volvinme estraño para meus irmáns, 

alleo ós fillos da miña nai. 

10Consómeme o celo da túa casa 

e as aldraxes dos que te aldraxan

caen enriba de min. 

14Mais eu, Señor, suplico cara a ti, 

na hora, meu Deus, do teu favor. 

Pola túa moita bondade, 

respóndeme, pois ti e-lo socorro verdadeiro. 

ALELUIA 1 Pe 1, 25 

A Palara do señor permanece para sempre; 

ésta é a palabra que se vos evanxelizou 


¿Non é éste o fillo do carpinteiro? ¿De ónde lle vén logo todo isto? 


54Indo Xesús para a súa terra, con tal xeito lles ensinaba na sinagoga que dicían 

abraiados: 

-¿De onde lle veñen a este esa sabedoría e eses milagres? 55¿Non é o fillo do 

carpinteiro? ¿Non se chama María súa nai; e seus irmáns Santiago, Xosé, Simón e 

Xudas? 56E súas irmás ¿non viven connosco? Entón ¿de onde lle vén todo isto? 

57Estaban realmente escandalizados por causa del. Pero Xesús díxolles: 

-A un profeta só o aceptan mal na súa terra e na súa casa. 

58E alí non fixo moitos milagres pola falta de fe daquela xente. 

406.- 

SÁBADO 

ANO 1 

PRIMEIRA Lev 25, 1. 8-17 

No ano xubilar cada un recobrará a súa posesión 

PROCLAMACIÓN DA PALABRA RECOLLIDA NO LIBRO DO LEVÍTICO 

25 1Faloulle o Señor a Moisés no monte Sinaí: 

8Contarás sete semanas de anos, isto é, sete veces sete anos, que serán para ti unha 

semana de semanas de anos, é dicir, corenta e nove anos. 9Farás soa-lo corno do xubileo 

no décimo día do sétimo mes: no día grande da expiación faredes resoa-lo corno en todo 

o voso país. 10Santificaréde-lo ano cincuenta e promulgaredes unha gran liberación para 

todo o país e para tódolos seus habitantes. Será para vós o gran xubileo, cada un volverá 

ser dono de tódolos seus eidos, e cada persoa tornará á súa familia. 11Cada ano 

cincuenta será para vós Ano Xubilar. Non sementaredes nin segaréde-lo que naza de

seu, nin vendimaréde-las uvas nacidas. 12O Xubileo será para vós tempo santo. 

Comeredes só o que produza a terra. 13Neste ano do xubileo cada un tornará a ser dono 

da súa herdanza. 14Cando vendades unha herdade a un veciño ou cando lle compredes 

un eido, que ninguén estafe a seu irmán. 15Pagaraslle ó teu próximo segundo o número 

de anos transcorridos desde o xubileo, e el venderache no prezo que corresponda co 

número de colleitas que restan: 16se son moitos anos, pagarás máis a compra; se son 

poucos anos pagarás menos, pois o que vende só che vende o número de colleitas. 

17Non vos defraudedes uns ós outros, temeréde-lo voso Deus. Eu son o Señor, o voso 

Deus. 

SALMO RESPONSORIAL Sal 66, 2-3. 5. 7-8 

R/ (4): Lóuvente os pobos, Deus, 

lóuvete tódolos pobos 

2Deus se apiade de nós e nos bendiga, 

móstreno-la luz da súa presencia. 

3Que se coñezan na terra os seus camiños 

e en tódolos pobos a súa salvación. 

5Alégrense e canten as nacións, 

porque ti gobérna-los pobos rectamente 

e guías na terra as nacións. 

7O agro dá os seus froitos, 

bendinos o noso Deus. 

8Que Deus nos bendiga e que o teman 

os confíns todos do mundo. 

ANO 2 

PRIMEIRA Xer 26, 11-16. 24: 

O Señor mandoume a vós coa verdade para que vos diga estas palabras 


11Os sacerdotes e os profetas dixéronlles ás autoridades e a todo o pobo: 

-Este home merece a pena de morte, xa que profetizou contra esta cidade, segundo vós 

mesmos oístes cos vosos oídos. 12Logo Xeremías respondeulles a tódalas autoridades e 

ó pobo todo: 

-O Señor mandoume a profetizar contra este templo e contra esta cidade tódalos 

oráculos que vós oístes. 13Agora ben, mellorade o voso comportamento e os vosos 

feitos, e facédelle caso á chamada do Señor, voso Deus, e o Señor arrepentirase das 

ameazas que proferiu contra vós. 

14E en canto a min, velaquí estou, no voso poder: tratádeme o mellor e máis xusto que 

vos pareza. 15De verdade, tede ben aprendido, que, se vós me facedes morrer, facedes

culpables da morte dun inocente a vós mesmos, a esta cidade e ós seus habitantes, xa 

que, sinceramente, foi o Señor quen me mandou a vós, a anunciar todos estes oráculos 

de xeito que os entendades. 

16As autoridades e todo o pobo dixéronlles ós sacerdotes e ós profetas: 

-Este home non merece a pena de morte, vede que nos fala no nome de Iavé, o noso 

Deus. 

24Pero Ahicam, fillo de Xafán, protexeu a Xeremías, para que non caese nas mans do 

pobo, que o quería matar. 

SALMO RESPONSORIAL Sal 68, 15-16. 30-31. 33-34 

R/ (cf 14): Escóitame, Señor, en tempo de gracia 

15Sácame da lama e que non afogue, 

líbrame dos que me aborrecen 

e das augas sen fondo. 

16Non me envolvan as correntes, 

non me engula o remuíño 

e non peche o pozo a boca sobre min. 

30Mais a min, pobre e doente, 

érgueme, Deus, co teu socorro. 

31Louvarei a Deus con cantos, 

gabareino con acción de gracias. 

33Olládeo, humildes, e alegrádevos, 

avivecede o corazón os que buscáde-lo Señor, 

34pois o Señor escoita ós humildes, 

non despreza ós seus na cadea. 



porque deles é o reino dos ceos 


Mandou Herodes degolar a Xoán, e vieron os seus discípulos a comunicarllo a Xesús 


14 1Chegou a sona de Xesús ós oídos de Herodes, o tetrarca. 

2Este comentou cos seus cortesáns: 

-Ese é Xoán Bautista, que resucitou de entre os mortos con poderes milagrosos. 

3Pois Herodes prendera a Xoán, meténdoo na cadea por cousa de Herodías, muller de 

seu irmán Filipo. 4Porque Xoán non paraba de lle dicir: 

-Non che está permitido vivir arrimado con ela.

5E anque Herodes o quería matar, tíñalle medo á xente, que o consideraba un profeta. 

6Mais, cando Herodes celebrou o seu cumpreanos, a filla de Herodías bailou diante de 

todos. E tanto lle agradou a Herodes 7que lle prometeu baixo xuramento darlle o que lle 

pedira. 8Ela, encirrada pola súa nai, díxolle: 

-Tráeme nunha bandexa a cabeza de Xoán Bautista. 

9O rei entristeceuse, pero, como o xurara e por cousa dos convidados, ordenou que lla 

trouxesen, 10e mandou que fosen decapitar a Xoán na cadea. 11Trouxeron a cabeza 

nunha bandexa e entregáronlla á rapaza, que lla levou á nai. 12Logo viñeron os seus 

discípulos recolle-lo corpo e sepultalo. Despois foron informar a Xesús. 

SEMANA 18ª 


407.- 

LUNS 

ANO 1 

PRIMEIRA Núm 11, 4b-15 

Eu só non podo soportar todo este pobo 

PROCLAMACIÓN DA PALABRA RECOLLIDA NO LIBRO DOS NÚMEROS 

4Os fillos de Israel comezaron a chorar dicindo: -"¿Quen nos dará carne para comer? 

5Lembrámonos do peixe, que de balde comiamos en Exipto, dos pepinos, dos melóns, 

dos allos porros, das cebolas e dos allos. 6Agora, en troques, témo-la gorxa seca; non 

temos nada; soamente temos diante dos ollos o maná". 

7O maná era como a semente de coriandro, da cor do bedelio. 8O pobo espallábase para 

o recoller; despois moíano ou esmagábano nos morteiros e cocíano nunha ola e facían 

del tortas dun sabor semellante ó dun pan amasado con aceite. 9Cando de noite caía o 

rocío sobre o campamento, caía tamén o maná sobre el. 

10Oiu Moisés ó pobo chorando en familias, cada un á porta da súa tenda, e a cólera do 

Señor acendeuse fortemente. Nos ollos de Moisés apareceu a carraxe, 11e queixouse ó 

Señor con estas palabras: 

-"¿Por que me tratas tan mal a min, o teu servo? E ¿por que non acado gracia ós teus 

ollos? ¿Por que botas enriba de min o peso de todo este pobo? 12¿Son eu por ventura 

quen concibiu a todo este pobo? ¿Son eu quen o deu a luz, para que me digas: Lévao no 

teu seo, como leva unha ama o seu neno de peito, á terra que ti prometiches con 

xuramento a seus pais? 13¿De onde saco eu a carne para lle dar a tanta xente coma esta? 

Pois están a chorar, dicindo: ¡Dános carne para comermos! 14Eu só non podo soportar 

todo este pobo, pois é moito máis pesado do que eu podo. 15Se ti me tratas a min así, é 

mellor que me mates, tírame a vida, pídocho de favor, se atopei gracia ós teus ollos, para 

que deste modo non vexa eu tanto mal".

SALMO RESPONSORIAL Sal 80, 12-13. 14-15. 16-17 

R/ (2a): Glorificade ó Señor, noso socorro 

12Pero o meu pobo non escoitou a miña voz, 

Israel non quixo nada de min. 

13E deixeinos á súa teima, 

que fixesen ó seu xeito. 

14¡Ai, se o meu pobo me escoitase, 

se Israel seguise o meu camiño! 

15Abateríalle nun intre os inimigos, 

volvería a miña man contra os opresores. 

16Os que aborrecen ó Señor, adularíano, 

e a súa sorte sería duradeira. 

17Manteríao con flor de trigo, 

con mel bravo o fartaría. 

ANO 2 


Hananías, o Señor non te mandou a ti, pero ti déchelle falsas esperanzas ó pobo 


28 1Despois deste ano, o do comezo do reinado de Sedecías, rei de Xudá, no ano cuarto 

e no quinto mes, o profeta Hananías fillo de Azur, natural de Gabaón, díxome no templo 

do Señor, en presencia dos sacerdotes e de todo o pobo: 

2-Así fala o Señor dos Exércitos, o Deus de Israel: 

Estou disposto a rompe-lo xugo do rei de Babilonia, 

3Dentro de dous anos completos eu farei volver a este lugar os utensilios do templo do 

Señor, que o rei de Babilonia, Nabucodonosor, colleu deste sitio e levou a Babilonia. 

4Tamén traerei eu a este lugar -é o Señor quen fala- a Ieconías, rei de Xudá, fillo de 

Ioaquim e tódolos cativos de Xudá levados a Babilonia, xa que romperei o xugo do rei 

de Babilonia. 

5Entón Xeremías, o profeta, respondeulle ó profeta Hananías en presencia dos 

sacerdotes e de todo o pobo que se atopaba no templo do Señor. 6O profeta Xeremías 

dixo: 

-¡Amén, que o Señor o faga deste xeito! Que o Señor cumpra a profecía que ti acabas de 

profetizar, traendo de Babilonia a este lugar os utensilios do templo do Señor e a tódolos 

cativos. 7Pero fai o favor de escoitarme estas palabras que vou dicir para ti e para todo o 

pobo: 8"Os profetas que, coma min e coma ti houbo desde sempre, profetizaban 

guerras, calamidades e peste a nacións numerosas e a grandes reinos. 9Se o profeta 

anunciaba fartura, ó cumprirse a súa palabra profética, o profeta era recoñecido como 

verdadeiramente mandado polo Señor".

10Entón o profeta Hananías colleu o xugo que o profeta Xeremías tiña posto ó pescozo 

e rompeuno, 11e diante de todo o pobo dixo: 

-Así fala o Señor: deste mesmo xeito hei romper dentro de dous anos completos o xugo 

que Nabucodonosor, rei de Babilonia, ten sobre o pescozo de tódalas nacións. 

O profeta Xeremías colleu o seu camiño e marchou. 

12Despois que o profeta Hananías rompeu o xugo que Xeremías o profeta tivo ó 

pescozo, veulle a Xeremías esta palabra do Señor: 

13-Vaille dicir ó profeta Hananías: Así fala o Señor: 

Ti rompiches xugos de madeira, pero despois destes hei facer xugos de ferro, 14pois así 

fala o Señor dos Exércitos, o Deus de Israel: "Eu poño un xugo de ferro ó pescozo de 

todas estas nacións, para que sirvan a Nabucodonosor, rei de Babilonia, e sexan os seus 

vasalos, e aínda os mesmos animais salvaxes doullos a el". 

15Logo Xeremías, o profeta, díxolle ó profeta Hananías: 

-Escóitame, Hananías; o Señor non te mandou, senón que ti es quen fai que este pobo se 

fíe de ilusión. 16Por iso, así fala o Señor: "Voute expulsar de sobre a superficie da terra: 

este mesmo ano morrerás, xa que predicáche-la oposición ó Señor". 

17E o profeta Hananías morreu o sétimo mes dese mesmo ano. 

SALMO RESPONSORIAL Sal 118, 29. 43. 79. 80. 95. 102 

R/ (68b): Apréndeme, Señor, os teus consellos 

29Arrédame do camiño enganoso 

e dáme a gracia da túa instrucción. 

43Non quites da miña boca a palabra sincera; 

eu confío nas túas decisións. 

79Que volvan onda min os que te temen 

e os que coñecen a túa revelación. 

80Que o meu corazón sexa perfecto nas túas normas, 

para que non sufra decepción. 

95Os malvados axexan para perderme, 

mais eu estou atento á túa revelación. 

102Non disinto das túas decisións, 

porque ti es quen me ensina. 

ALELUIA Mt 4, 4b: 

Non só de pan vive o home, 

senón de toda palabra que procede da boca de Deus 

EVANXEO Mt 14, 13-21

Mirando ó ceo bendiciu os pans e déulle-los ós discípulos, e os discípulos á xente 


13Cando soubo Xesús a morte do Bautista, retirouse de alí nunha barca a un lugar 

deserto e arredado. En canto a xente o soubo, foino seguindo por terra desde as vilas. 

14Así, cando desembarcaron, atopouse cun gran xentío. El, conmovido, curou a tódolos 

enfermos. 15Che-gada a tarde, os discípulos foron onda el e dixéronlle: 

-O lugar está moi arredado e a hora moi avanzada: será mellor que despída-la xente para 

que vaian ás aldeas e merquen comida. 

16Xesús díxolles: 

-Non precisan marchar, dádelles vós de comer. 

17Eles responderon: 

-Aquí non temos máis ca cinco bolos de pan e mais dous peixes. 

18Pero Xesús replicoulles: 

-Pois, traédemos aquí. 

19E mandando recostar á xente na herba, colleu os cinco bolos e mailos dous peixes, 

ergueu a mirada ó ceo, dixo a bendición, partiu os bolos e déullelos ós discípulos, que á 

súa vez llos pasaron á xente. 20E comeron todos ata se fartaren, enchendo coas sobras 

doce cestas. 21Os que comeron eran uns cinco mil, sen contar mulleres nin nenos. 

Ou TAMÉN: Mt 14, 22-36 

22Mandou Xesús ós seus discípulos que embarcasen e que fosen diante para a outra 

banda, mentres el despedía a xente. 23Despois de despedila, subiu ó monte para orar el 

só, e alí colleuno a anoitecida. 

24E, xa a moitos metros no medio do mar, as ondas batían na barca, pois levaban o 

vento en contra. 25O risca-lo día, Xesús foi cara a eles, camiñando polo mar. 26E, os 

discípulos, véndoo camiñar polo mar, asustáronse dicindo: "é unha pantasma", e, cheos 

de medo, empezaron a berrar. 27De seguida faloulles Xesús dicindo: 

-Tranquilos, non teñades medo, que son eu. 

28Respondeulle Pedro: 

-Señor, se es ti, mándame que vaia onda ti, camiñando pola auga. 

29El díxolle: 

-Ven. 

Baixou Pedro da barca, e púxose a camiñar pola auga, dirixíndose a Xesús. 30Pero, ó 

senti-lo vento forte, colleu medo, empezou a afundirse e púxose a berrar: 

-¡Señor, sálvame! 

31Axiña Xesús, dándolle a man, agarrouno e díxolle: 

-Home de pouca fe, ¿por que dubidas? 

32E ó subiren eles á barca, quedouse o vento. 33Os que estaban na barca postráronse 

ante el dicindo: 

-Realmente ti es Fillo de Deus. 

34Rematada a travesía, chegaron á terra de Xenesaret. 35O recoñecelo, os homes do 

lugar mandaron aviso a toda a comarca. Leváronlle tódolos enfermos, 36rogándolle que 

lles deixase tocar tan sequera a orla do seu manto. E cantos o tocaron, curaron.

408.- 

MARTES 

ANO 1 

PRIMEIRA Núm 12, 1-13 

Non ocorre con Moisés o que con outros profetas; ¿como non temestes falar contra el? 


12 1María e Aharón murmuraron de Moisés por causa da muller cuxita, coa que casara. 

2Dixeron: -"¿Por ventura o Señor lle falou a el só? ¿Non nos ten falado tamén a nós? E 

chegou isto ós oídos do Señor". 3Era Moisés un home moi humilde, máis ca tódolos 

homes que había na terra. 4E de seguida díxolles o Señor a Moisés, Aharón e María: 

-"¡Saíde vós os tres á Tenda do Encontro!" Saíron, logo, eles tres, 5e, descendendo o 

Señor na columna de nube, parou á entrada da Tenda e chamou a Aharón e María. 

Saíron ámbolos dous 6e díxolles El: -"¡Escoitade ben as miñas palabras! Se entre vós 

hai algún profeta, eu, o Señor, en visión revélome a el, e fálolle en soños. 7Non ocorre 

así co meu servo Moisés, que é fiel entre tódolos da miña casa. 8Cara a cara falo con el, 

en visión directa e non por enigmas, e contempla a figura do Señor. ¿Como non 

temestes vós falar contra o meu servo, contra Moisés?" 

9Acendeuse a cólera do Señor contra eles, e foise. 

10E a nube retirouse da Tenda, e coa mesma María apareceu cuberta de lepra, branca 

coma a neve. Aharón volveuse para María e viuna leprosa. 11Díxolle Aharón a Moisés: 

-"¡Por favor, meu Señor, non poñas sobre nós este pecado, que neciamente cometemos! 

12¡Rógoche que non sexa ela coma o nacido morto, que ó saír do ventre de súa nai ten 

xa consumida a metade da súa carne!" 13Moisés clamou ó Señor: -"¡Ou Deus, por 

favor, cúraa!" 

SALMO RESPONSORIAL Sal 50, 3-4. 5-6a. 6bc-7. 12-13 

R/ (cf 3a): Apiádate, Señor, porque pecamos 

3Apiádate de min, meu Deus, pola túa bondade, 

pola túa misericordia, borra o meu pecado; 

4lávame ben da miña iniquidade, 

límpame da miña culpa. 

5Eu recoñezo o meu pecado 

e teño sempre presente a miña culpa. 

6Contra ti, contra ti mesmo, eu pequei 

e fixen o que é malo ós teus ollos: 

por iso será xusta a túa sentencia 

e aparecerá recto o teu xuízo.

7Si, eu nacín no pecado, 

no mal concebiume miña nai; 

12Crea, Deus, en min un corazón puro, 

renóvame por dentro cun espírito firme. 

13Non me botes da túa presencia 

e non tires de min o teu santo espírito. 

ANO 2 

PRIMEIRA Xer 30, 1-2. 12-15. 18-22 

Polos teus grandes pecados fixen isto contigo. Transformarei os santuarios de Xacob 


30 1Palabra que de parte do Señor lle veu a Xeremías nestes termos: 

2Así fala o Señor, o Deus de Israel: 

-Escribe para o teu servicio tódalas palabras que eu che dicte. 

12Así fala o Señor: 

profundo é o teu quebranto, 

incurable é a túa ferida, 

13non hai quen faga xustiza na túa causa: ¡que desangramento! 

Non hai remedio para ti: ¡que rego de sangue! 

14Esquecéronte tódolos teus amantes, 

a ti xa non te buscan, 

castigueite con castigo de inimigo, 

con corrección cruel; 

os teus pecados multiplican a débeda 

da túa moita ruindade. 

15¿Por que berras polo teu quebranto, 

pola túa profunda ferida? 

Si, os teus pecados son os que multiplicaron a débeda da tua moita ruindade, 

son eu quen che fixen isto. 

18Pero, así fala o Señor: 

-Eu son o que transformarei o desterro das tendas de Xacob, 

e terei piedade do seu xeito de vivir; 

cada cidade será construída no seu petouto, 

e cada pazo asentará no seu lugar propio. 

19Sairán deles cántigas de agradecemento, 

e os aturuxos dos que están de festa. 

Multiplicareinos e non minguarán, 

fareinos xente de ben e non serán desprezables. 

20Os seus fillos terán os privilexios de antes, 

e a súa asemblea manterase firme na miña presencia. 

Eu castigarei a tódolos seus opresores. 

21O xefe será un dos seus,

e o soberano nacerá deles; 

eu fareino achegarse, e achegarase a min, pois ¿quen é o que pola súa conta se achegaría 

a min? 

-é o Señor quen fala-. 

22E deste xeito volveredes ser para min o meu pobo, 

e eu serei para vós o voso Deus. 

SALMO RESPONSORIAL Sal 101, 16-18. 19-21. 29 e 22-23 

R/ (17): O Señor reconstruiu Sión e mostrouse na súa gloria 

16As xentes temerán o nome do Señor, 

os reis da terra a súa gloria, 

17cando o Señor reconstrúa Sión 

e se mostre na súa gloria; 

18cando o Señor atenda a oración dos expoliados 

e non desprece a súa pregaria. 

19Isto escribirase para as xeracións vindeiras, 

e o pobo entón creado louvará ó Señor. 

20O Señor olla desde o seu santuario excelso, 

desde o ceo mira para a terra. 

21Escoita o pranto dos cativos, 

libra os condenados á morte. 

29Os fillos dos teus servos estableceranse, 

a súa posteridade estará segura á túa vista. 

22En Sión falarase do nome do Señor, 

en Xerusalén da súa gloria, 

23cando pobos e reinos se xunten 

para daren culto ó Señor. 

ALELUIA Xn 1, 49b: 

Mestre, ti e-lo Fillo de Deus, 

ti e-lo rei de Israel 


Mándame ir onda ti polas augas 


22Despois que a xente se fartou, mandou Xesús ós seus discípulos que embarcasen e 

que fosen diante para a outra banda, mentres el despedía a xente. 23Despois de 

despedila, subiu ó monte para orar el só, e alí colleuno a anoitecida.

24E, xa a moitos metros no medio do mar, as ondas batían na barca, pois levaban o 

vento en contra. 25O risca-lo día, Xesús foi cara a eles, camiñando polo mar. 26E, os 

discípulos, véndoo camiñar polo mar, asustáronse dicindo: "é unha pantasma", e, cheos 

de medo, empezaron a berrar. 27De seguida faloulles Xesús dicindo: 

-Tranquilos, non teñades medo, que son eu. 

28Respondeulle Pedro: 

-Señor, se es ti, mándame que vaia onda ti, camiñando pola auga. 

29El díxolle: 

-Ven. 

Baixou Pedro da barca, e púxose a camiñar pola auga, dirixíndose a Xesús. 30Pero, ó 

senti-lo vento forte, colleu medo, empezou a afundirse e púxose a berrar: 

-¡Señor, sálvame! 

31Axiña Xesús, dándolle a man, agarrouno e díxolle: 

-Home de pouca fe, ¿por que dubidas? 

32E ó subiren eles á barca, quedouse o vento. 33Os que estaban na barca postráronse 

ante el dicindo: 

-Realmente ti es Fillo de Deus. 

34Rematada a travesía, chegaron á terra de Xenesaret. 35O recoñecelo, os homes do 

lugar mandaron aviso a toda a comarca. Leváronlle tódolos enfermos, 36rogándolle que 

lles deixase tocar tan sequera a orla do seu manto. E cantos o tocaron, curaron. 

Ou: Mt 15, 1-2. 10-14 

Toda plantación que non plantara o meu Pai do ceo, será arrincada 


15 1Entón achegáronse a Xesús un grupo de fariseos e letrados de Xerusalén e 

preguntáronlle: 

2-¿Por que os teus discípulos quebrantan a tradición dos devanceiros e non lavan as 

mans antes de comer? 

10E, convocando á xente, díxolles: 

-Escoitade e procurade entender: 11Non é o que entra pola boca o que mancha ó home; 

o que sae pola boca, iso si que mancha ó home. 

12E, achegándoselle os discípulos, dixéronlle: 

-¿Ti sabes que os fariseos se escandalizaron ó escoitaren a túa palabra? 


-Toda planta que non plantase meu Pai celestial arrincarase de raíz. 14Deixádeos: son 

cegos e guías de cegos. Se un cego guía a outro cego, ambos caerán na cova. 

409.- 

MÉRCORES 

ANO 1 

PRIMEIRA Núm 13, 1-2. 25 - 14, 1. 26-29

Non lle deron ningún valor a unha terra desexable (Sal 77, 24) 


13 1Faloulle o Señor a Moisés: 

2-"Manda homes que che exploren o país de Canaán, que eu lles vou dar ós fillos de 

Israel; un home por cada unha das tribos de seus pais; serán tomados entre os príncipes. 

25Volveron da exploración da terra, pasados corenta días. 26Chegaron xunto a Moisés e 

Aharón e toda a comunidade dos fillos de Israel, no deserto de Parán, en Cadex, e 

déronlles conta a eles e a toda a asemblea mostrándolle-los froitos do país. 27E 

contaron: -"Fomos á terra, onde ti nos enviaches: verdadeiramente é un país que deita 

leite e mel. ¡Ei-los seus froitos! 28Pero o pobo que habita o país é forte, e as cidades, 

fortificadas e moi grandes. Alí vimos tamén os descendentes de Anac. 29Amalec habita 

no país do Négueb; o hitita, o iebuseo e o amorreo habitan na montaña, e o cananeo 

mora onda o mar e na beira do Xordán". 30Entón Caleb tratou de apacigua-lo pobo, que 

murmuraba contra Moisés, e exclamou: 

-"¡Subamos sen medo e apoderémonos do país, porque nós podemos con eles!" 

31Mais os homes que subiran con el, dixeron: 

-"Non podemos subir contra ese pobo, pois é máis forte ca nós". 

32E desacreditaban ante os fillos de Israel a terra que exploraran, dicindo: -"O país por 

onde pasamos, ó facérmo-la exploración, é un país que devora os seus habitantes, e toda 

a poboación que vimos no medio del son homes de estatura moi grande. 33Alí vimos 

xigantes descendentes de Anac, raza de xigantes, e resultabamos, ós nosos propios ollos, 

coma saltóns, e o mesmo lles debiamos parecer tamén a eles". 

14 1Todo aquel xentío se puxo a berrar, laiándose, e pasou toda a noite chorando. 

26Díxolles o Señor a Moisés e a Aharón: 27-"¿Canto tempo vou ter que seguir 

aguantando esta teimosa turba, que murmura contra min? Eu oín as murmuracións que 

contra min profiren os fillos de Israel. 28Dilles: ¡Pola miña vida, palabra do Señor, que 

conforme vos oín dicirme, así vos vou tratar! 29Neste deserto caerán os vosos 

cadáveres, pois todos vós, os que fostes censados, todos desde a idade de vinte anos en 

diante que murmurastes contra min 

SALMO RESPONSORIAL Sal 105, 6-7a. 13-14. 21-22. 23 

R/ (4a): Acórdate de nós, Señor, mirando complacido o teu pobo 

6Nós pecamos igual cós nosos pais, 

cometemos maldade e iniquidade. 

7Os nosos pais en Exipto 

non aprezaron os teus prodixios, 

13Esqueceron axiña as súas obras, 

non creron nos seus proxectos. 

14Déronse no deserto a tódolos caprichos, 

tentaron a Deus na soidade. 

21Esqueceron o Deus que os salvara,

que fixera portentos en Exipto, 

22prodixios na terra de Cam, 

escarmentos no mar Rubio. 

23Deus falou de destruílos, 

se non fose por Moisés, o seu elixido, 

que se puxo na brecha diante del, 

para arredalo do seu noxo destructor. 

ANO 2 


Ameite con amor permanente 


31 1Di o Señor: 

eu serei Deus para tódalas tribos de Israel, 

e eles serán o meu pobo. 

Quíxente con amor eterno: por isto volverei reconstruírte, virxe de Israel 


-No deserto atopa ó Bondadoso 

o pobo dos que fuxiron da espada; 

Israel vai á procura do seu acougo, 

3de lonxe aparéceselle o Señor. 

Quíxente cun amor eterno, 

por iso mantiven moito tempo a miña fidelidade. 

4Volverei construírte e quedarás construída, 

virxe de Israel; 

volverás a arranxa-los teus pandeiros, 

e sairás á danza cos que están de festa. 

5Volverás a plantar viñas nos montes de Samaría; 

os mesmos que as plantan, danzarán. 

6Pois chegará o día en que berren os vixías 

desde o monte de Efraím: 

"¡En pé! Subamos a Sión, 

onda o Señor, o noso Deus". 


-Aclamade a Xacob con gritos de alegría, 

gritádelle á primeira das nacións. 

Pregoade, louvade, clamade: 

"Salva, Señor, o teu pobo, 

salva o resto de Israel". 

SALMO RESPONSORIAL Xer 31, 10. 11-12ab. 13

R/ (cf 10d): O Señor gárdanos coma un pastor ó seu rabaño 

10Escoitade a palabra do Señor, pobos, 

facédea coñecer nas illas de lonxe, anunciádea: 

-O que dispersou a Israel, xuntarao, 

e gardarao coma un pastor o seu rabaño. 

11Certo, rescatará o Señor a Xacob, 

librarao dunha man máis forte. 

12Chegarán para festexalo á cima de Sión, 

correrán cara ós bens do Señor, 

13Entón a virxe alegrarase na danza, 

os mozos e os vellos andarán ledos; 

eu cambiarei o seu loito en ledicia, 

consolareinos e alegrareinos 

despois da súa aflicción. 

ALELUIA Lc 7, 16: 

Apareceu entre nós un gran profeta 

e Deus visitou o seu pobo 

EVANXEO Mt 15, 21-28 

¡Ouh, muller, que grande é a túa fe! 


21Foi Xesús para a comarca de Tiro e Sidón. 22E apareceu unha muller cananea 

daqueles contornos, que berraba: 

-Compadécete de min, Señor, Fillo de David: a miña filla está atormentada por un 

demo. 

23Pero el non respondeu palabra. Achegándoselle os seus discípulos, rogábanlle: 

-Despídea, que vén berrando detrás de nós. 


-Non fun enviado máis que ás ovellas extraviadas da casa de Israel. 

25Pero ela alcanzounos e, postrándose, suplicoulle: 

-¡Señor, váleme! 

26El respondeulle: 

-Non é ben quitárlle-lo pan ós fillos para llelo botar ós cadelos. 

27Pero ela contestou: 

-Non é, Señor, non; pero tamén os cadelos comen das faragullas que caen da mesa dos 

seus amos. 

28Entón respondeulle Xesús: 

-¡Muller, a túa fe é ben grande: fágase, logo, como desexas! 

E a súa filla ficou sa naquela hora.

410.- 

XOVES 

ANO 1 

PRIMERA Núm 20, 1-13 

Saiu unha inmensa cantidade de auga 


20 1Os fillos de Israel, a comunidade enteira, chegaron ó deserto de Sin no primeiro 

mes, e o pobo acampou en Cadex. Alí morreu María e alí foi sepultada. 

2Como non había auga para a comunidade, xuntáronse contra Moisés e contra Aharón. 

3O pobo levantouse contra Moisés e laiouse con berros, dicindo: -"¡Oxalá perecesemos, 

cando pereceron os nosos irmáns diante do Señor! 4¿Para que fixestes vir á comunidade 

do Señor a este deserto, para morrermos nel nós e o noso gando? 5¿Por que nos fixestes 

saír de Exipto, para nos traer a este lugar maldito, que non se pode sementar e que nin 

ten figueiras, nin viñas, nin granados, e amais diso non ten auga para beber?" 6Moisés e 

Aharón, retirándose de diante da comunidade, foron á entrada da Tenda do Encontro, e 

postráronse co rostro por terra. Aparecéuselles por riba deles a Gloria do Señor, 7e o 

Señor díxolle a Moisés: 8-"¡Colle a vara, e fai xuntar á comunidade, ti e Aharón, teu 

irmán; na presencia deles ordenarédeslle ó penedo que dea auga; farás manar para eles 

auga do penedo e daraslle de beber á comunidade e ó seu gando!" 9Moisés colleu a vara 

de diante do Señor, conforme lle ordenara. 10Logo Moisés e Aharón reuniron a 

comunidade diante do penedo, e faloulles: -"¡Escoitade, rebeldes! ¿Poderemos sacar 

auga para vós deste penedo?" 11E Moisés levantou a man e bateu no penedo coa súa 

vara por dúas veces: e saíu auga abundante, e a comunidade bebeu, e o seu gando tamén. 

12O Señor díxolles a Moisés e a Aharón: -"Por non confiardes en min e non 

manifestardes así a miña santidade ós ollos dos israelitas, non seredes vós quen 

introduza esta comunidade na terra que eu lles vou dar". 13Estas son as augas de 

Meribah, onde os fillos de Israel se queixaron contra o Señor e El manifestou a súa 

santidade. 


R/ (8ab): ¡Se escoitasedes hoxe a súa voz! 

Non endurezáde-lo corazón 

1Vide, cantémoslle ó Señor, 

aclamémo-la nosa rocha salvadora; 

2acheguémonos á súa presencia con louvanza, 

aclamémolo con cancións. 

6Vide, adorémolo postrados,

axeonllémonos ante o Señor, que nos creou. 

7El é o noso Deus 

e nós sómo-lo seu pobo, 

o rabaño que guía a súa man. 

¡Se escoitasedes hoxe a súa voz! 

8Non endurezáde-lo corazón, coma en Meribah, 

coma o día de Masah, no deserto, 

9cando vosos pais me tentaron, 

provocáronme aínda que viran os meus feitos. 

ANO 2 


Pactarei unha alianza nova e non recordarei o pecado 


31Velaquí os días 

-é o Señor quen fala- 

nos que pactarei coa casa de Xudá e co reino de Israel 

unha alianza nova; 

32non coma a alianza que pactei cos seus pais, 

o día no que os collín pola man 

para os sacar do país de Exipto; 

pois eles quebrantaron o meu pacto, 

aínda que eu seguín sendo o seu Señor 


33Velaquí o pacto que eu hei pactar coa casa de Israel 

despois deses días -é o Señor quen fala-: 

Hei mete-la miña lei nas súas entrañas, 

escribireina nos seus corazóns, 

serei para eles o seu Deus, 

e eles serán para min o meu pobo. 

34Xa ninguén terá que instruí-lo compañeiro, 

xa ninguén terá que instruí-lo seu irmán, 

dicíndolle: "Respectade o Señor"; 

senón que todos eles me farán caso, 

desde o máis noviño ó máis grande 


pois eu perdoaréille-la súa iniquidade, 

e xa non me lembrarei máis dos seus pecados. 

SALMO RESPONSORIAL Sal 50, 12-13. 14-15. 18-19 

R/ (12a): Crea, Deus, en min un corazón puro





14Devólveme a alegría da túa salvación, 

sostenme co espírito xeneroso. 

15Ensinarei o teu camiño ós pecadores 

e volverán a ti os descarriados. 

18Con sacrificios ti non te compraces, 

se che ofrezo holocaustos, non os aceptarás: 

19O meu sacrificio, Deus, será o espírito contrito: 

o corazón contrito e humilde 

ti, Deus, non o desprezas. 


Ti es Pedro, e sobre esta rocha edificarei a miña Igrexa, 

e os poderes do inferno non poderán contra ela 


Ti es Pedro e a ti dareiche as chaves do reino dos ceos 


13Cando chegou Xesús á comarca de Cesarea de Filipo preguntoulles ós seus 

discípulos: 

-¿Quen di a xente que é o Fillo do Home? 

14Eles responderon: 

-Uns, que Xoán Bautista; outros, que Elías; outros, que Xeremías ou algún dos profetas. 

15Insistiu: 

-E vós, ¿quen dicides que son? 

16Respondeu Simón Pedro: 

-Ti e-lo Mesías, o Fillo do Deus vivo. 

17E Xesús contestoulle: 

-Ditoso ti, Simón, fillo de Xonás; porque iso non cho revelou ninguén de carne e 

sangue, senón meu Pai que está no ceo. 18E eu asegúroche que ti es Pedro, a pedra; e 

sobre esta pedra vou edifica-la miña Igrexa; e as portas do Inferno non prevalecerán en 

contra dela. 19Dareiche as chaves do Reino dos Ceos: todo o que ates na terra, ficará 

atado nos ceos; e todo o que desates na terra, ficará desatado nos ceos. 

20E mandoulles ós discípulos que non dixesen nada de que el era o Mesías. 

21Desde aquela empezou Xesús a aclararlles ós seus discípulos que tiña que ir a 

Xerusalén, e que alí o ían facer padecer moito os anciáns, os sumos sacerdotes e os 

letrados; que o ían executar e que ó terceiro día había resucitar.

22Pedro, colléndoo á parte, empezou a rifar con el, dicindo: 

-Deus te libre, Señor; a ti non che pasará nada diso de maneira ningunha. 

23Pero el, volvéndose, díxolle a Pedro: 

-¡Arreda de min, Satanás! Ti es un tentador para min, porque non te deixas guiar por 

Deus senón polos homes. 

411.- 

VENRES 

ANO 1 

PRIMEIRA Dt 4, 32-40 

Amou ós teus pais e elixiu a súa descendencia despois deles 

PROCLAMACIÓN DA PALABRA RECOLLIDA NO LIBRO DO DEUTERONOMIO 

Dille Moisés ó pobo: 

32Pregúntalles ós tempos antigos, que houbo antes de ti desde o día en que Deus creou a 

humanidade sobre a terra, e desde un cabo do ceo ata o outro cabo do ceo: ¿Houbo algo 

tan grande coma isto ou oíuse algo semellante? 33¿Escoitou algún pobo a voz de Deus 

falándolle desde o medio do lume, tal coma ti a escoitaches, e seguiches vivindo? 

34¿Ou intentou algún deus vir coller para si unha nación do medio doutros pobos, con 

castigos, con sinais e prodixios, con guerra, con man forte e brazo estendido, con 

terrores grandes, de maneira semellante a todo o que o Señor, o voso Deus, fixo no voso 

favor en Exipto ós teus propios ollos? 

35A ti fíxoche ver todo isto para que saibas que o Señor é o teu Deus, que fóra del non 

hai outro. 36Desde o ceo fíxoche escoita-la súa voz para instruírte, e sobre a terra 

fíxoche ve-la súa gran luminaria para que escoitáse-las palabras que saían do medio do 

lume, 37e seguiches vivo diante del. Amou a teus pais e escolleu a súa descendencia 

despois deles, e por isto fíxote saír de Exipto na súa presencia coa súa gran forza, 38para 

desposuír diante túa a pobos máis grandes e poderosos ca ti, para facerte entrar e darche 

en posesión a súa terra, tal como hoxe sucede. 39Recoñéceo hoxe e dálle voltas no teu 

corazón: o Señor é Deus, arriba no ceo e abaixo na terra, e que non hai outro. 40Garda 

os seus mandatos e leis que eu mando hoxe: serache bo para ti e para teus fillos despois 

de ti, e alongara-los teus días sobre a terra que o Señor, o teu Deus, che vai dar para 

sempre". 

SALMO RESPONSORIAL Sal 76, 12-13. 14-15. 16 e 21 

R/ (12a): Eu recordo os feitos do Señor 

12Eu recordo os feitos do Señor, 

lémbrome dos prodixios doutros tempos; 

13medito nas súas obras, 

cavilo nas súas fazañas.

14Os teus camiños, Deus, son santos, 

¿quen dos deuses é grande coma Deus? 

15Ti e-lo Deus que fai prodixios 

e mostras poder ante os pobos. 

16Rescataches co teu brazo o teu pobo, 

os fillos de Xacob e de Xosé. 

21Guiaches coma un rabaño ó teu pobo, 

da man de Moisés e de Aharón. 

ANO 2 

PRIMEIRA Nah 2, 1.3; 3, 1-3. 6-7 

Ai da cidade asasina 

PROCLAMACIÓN DA PALABRA RECOLLIDA NA PROFECÍA DE NAHUM 

2 1Velaí: polos montes corre un mensaxeiro de boas novas, 

anuncia a paz: 

Celebra as túas festas, Xudá, cumpre os teus votos, 

que "o que non aproveita" xa non cruzará máis polo medio de ti; 

está sendo aniquilado totalmente. 

3Certo, o Señor volverá á viña de Xacob; si, á viña de Israel. 

Tíñana arrasada os arrasadores, tiñan esgazadas as súas vides. 

3 1¡Ai da cidade asasina! Toda ela é un grande engano, 

está chea de botíns, non para de rapinar. 

2Estalos das trallas, ruído e estrépito de rodas, 

cabalos galopando, carros troupeleando, 

3cabalos encabritados, relucir de espadas, 

chispear de lanzas, miles de mortos, moreas de cadáveres. 

6Tamén botarei por enriba de ti inmundicias, 

tratareite con desprezo, volvereite un espectáculo. 

7Sucederá que todo aquel que te vexa, 

fuxirá de ti, e dirá: 

"Nínive está arruinada, ¿quen sentirá pena por ela? 

¿De onde procurarei quen te console?" 

SALMO RESPONSORIAL Dt 32, 35cd-36ab. 39abcd. 41 

R/ (39c): Eu fago morrer e fago vivir 

35 Certo que está próximo o día da súa ruína, 

certo que vén ás présas preparado para eles. 

36 Si, o Señor faralle xustiza ó seu pobo, 

e compadecerase dos seus servos,

39 Agora ollade: certo que eu son eu, 

e non hai outros deuses comigo. 

Eu fago morrer e fago vivir; 

ferín, pero curarei, 

41 Afiarei o lóstrego da miña espada 

e a miña man collerá a xustiza; 

e farei volta-la vinganza contra os meus adversarios 

e axustarei as contas cos que me odian. 



porque deles é o reino dos ceos 


¿Que pode dar un home para recobra-la súa vida? 


24Dilles Xesús ós seus discípulos: 

-Se alguén quere vir comigo, que renuncie a si mesmo, que cargue coa súa cruz e que 

me siga. 25Porque quen queira poñer a salvo a súa vida, perderaa; pero quen a perda 

pola miña causa, poñeraa a salvo. 26Pois ¿de que lle serve ó home gaña-lo mundo 

enteiro se perde a súa vida? E ¿que pode dar un home para recobra-la súa vida? 

27Porque o Fillo do Home ha vir coa gloria de seu Pai entre os anxos; entón pagará a 

cadaquén conforme á súa conducta. 28Tende por seguro que algúns dos aquí presentes 

non morrerán sen veren antes o Fillo do Home vir no seu Reino. 

412.- 

SÁBADO 

ANO 1 

PRIMEIRA Dt 6, 4-13 

Amarás ó Señor, o teu Deus, con todo o corazón 


Faloulle Moisés ó pobo dicindo: 

4Escoita, Israel: O Señor, o noso Deus, é Iavé, o único. 5Amara-lo Señor, o teu Deus, 

con todo o teu corazón, con tódalas túas aspiracións e con toda a túa forza. 6Os 

preceptos estes, que eu che mando hoxe, estarán no teu corazón; 7inculcarásllelos ós

teus fillos e falarás deles estando na túa casa e indo polo teu camiño, estando deitado e 

estando de pé: 8ataralos á túa man coma sinal, e servirán de adorno entre os teus ollos, 

9escribiralos nos marcos da túa casa e nas túas portas. 

10Cando o Señor, o teu Deus, te faga entrar no país que xurara a teus pais Abraham, 

Isaac e Xacob, que cho daría a ti, con cidades grandes e fermosas que ti non 

construíches, 11con casas cheas de toda clase de riquezas que ti non acumulaches, con 

pozos escavados que ti non cavaches, con viñas e campos de oliveiras que ti non 

plantaches: cando ti comas e te fartes, 12ten moito coidado de non te esqueceres do 

Señor que te sacou do país de Exipto, da situación de escravitude. 

13O Señor, o teu Deus, has de respectar, a El has de adorar; e has de face-lo xuramento, 

invocando o seu nome. 14Non vos vaiades tras doutros deuses, 

SALMO RESPONSORIAL Sal 17, 2-3a. 3bc-4. 47 e 51ab 

R/ (2): Eu ámote, Señor, a miña forza 

2Eu ámote, Señor, a miña forza, 

3Señor, a miña rocha, o meu castro, o meu refuxio, 

meu Deus, penedo onde me acollo, 

o meu escudo, o meu alcázar, o meu castelo. 

4Eu invoco ó Señor, o adorable, 

e salvarame dos meus inimigos. 

47Viva o Señor, bendita a miña rocha; 

sexa exaltado Deus, o meu salvador, 

51o que lle dá ó rei grandes victorias 

e mostra misericordia ó seu unxido, 

ANO 2 

PRIMEIRA Hab 1, 12 - 2, 4 

O xusto vive pola súa fe 

PROCLAMACIÓN DA PALABRA RECOLLIDA NA PROFECÍA DE HABACUC 

12¿Non es ti, desde os tempos antigos? 

¿Non es ti o meu Deus, o meu Santo que non morre? 

Ti, Señor, puxéchelo por executor da sentencia, 

Ti, Penedo firme, establecíchelo para castigar. 

13Os teus ollos son demasiado puros como para ve-lo mal, 

non podes contempla-la opresión. 

¿Por que contémpla-los traidores, e quedas calado, 

cando o malvado devora a quen é máis xusto ca el? 

14Tráta-la humanidade coma ós peixes do mar, 

coma ós vermes que non teñen quen mande neles.

15El levanta a toda a humanidade co anzol, 

érgueos para arriba coa súa rede, 

e xúntaos na súa cesta: 

velaí como se alegra e danza. 

16Velaí como ofrece sacrificios á súa rede; 

e incenso, á súa cesta, 

pois con elas está ben engraxada a súa ración, 

e a súa comida, con carne exquisita. 

17¿Seguirá baleirando constantemente a súa rede, 

asasinando pobos sen compaixón? 

2 1Seguirei de pé no meu posto de sentinela, 

permanecerei ergueito sobre a muralla, 

e espreitarei desde o alto, 

para ve-lo que me di, o que responde ó meu interrogante. 

2Respondeume o Señor e díxome: 

-Escribe a visión e grávaa en taboíñas, 

para que se lea de corrido, 

3pois aínda volverá ser unha visión no seu momento, 

falará da fin e non mentirá. 

Se tarda, espéraa, pois virá e non demorará. 

4Velaí: o temerario faise forte, 

o seu alento camiña con el, 

pero o xusto vivirá pola súa fe. 


R/ (11b): Ti non abandóna-los que te buscan, Señor 

8O Señor aséntase firme, 

prepara a sede para xulgar. 

9El xulgará o mundo con xustiza, 

rexerá as nacións con equidade. 

10O Señor é abeiro dos oprimidos, 

o seu abeiro no tempo da angustia. 

11En ti confían os que coñecen o teu nome, 

porque ti non abandóna-los que te buscan, Señor. 

12Cantádelle ó Señor que mora en Sión, 

anunciádelles ós pobos as súas obras. 

13El vinga o crime, lévao en conta, 

non lle esquece o grito dos pobres. 

ALELUIA cf 2 Tim 1, 10: 

O noso Salvador Xesús Cristo destruiu a morte, 

e iluminou a vida por medio do Evanxeo


Se tendes fe, nada haberá imposible para vós 


14Acercóuselle a Xesús un home, que de xeonllos 15lle suplicou: 

-Señor, ten compaixón do meu fillo, porque é lunático e sofre moito; xa ten caído no 

lume e na auga. 16Presentéillelo ós teus discípulos e non o deron curado. 

17Respondeu Xesús: 

-¡Xeración incrédula e perversa! ¿Ata cando vos terei que soportar? ¡Traédemo aquí! 

18Entón Xesús increpou ó demonio e saíu del. E desde aquela hora ficou curado o 

rapaz. 19Entón achegáronselle os discípulos e preguntáronlle en privado: 

-¿Por que non o demos botado nós? 


-Pola vosa pouca fe. E asegúrovos que se tivesedes sequera unha fe coma un gran de 

mostaza, diriádeslle a este monte: "vai de aquí para alá", e o monte había ir. E nada sería 

imposible para vós. 

SEMANA 19ª 


413.- 

LUNS 

ANO 1 

PRIMEIRA Dt 10, I2-22: 

Circuncidade os vosos corazóns. Amade ós peregrinos, que tamén vós fostes 

estranxeiros 


Faloulle Moisés ó pobo dicindo: 

12E agora Israel ¿que é o que o Señor, o teu Deus, che pide? Tan só que respécte-lo 

Señor, o teu Deus, que camiñes por tódolos seus vieiros, que o ames e que sírva-lo 

Señor, o teu Deus, con tódalas túas intencións e con tódolos teus folgos, 13que gárde-los 

mandamentos do Señor e os seus preceptos, que eu che mando para o teu ben. 

14Si, do Señor, o teu Deus, son os ceos e o máis esplendoroso dos ceos, a terra e todo o 

que hai nela; 15pero soamente de teus pais se namorou o Señor, e escolleuvos a vós, a 

súa descendencia, de entre tódolos pobos, tal como se ve hoxe. 

16Circuncidade os prepucios dos vosos corazóns e non volvades endurece-la vosa 

cabeza, 17pois o Señor, o teu Deus, é Deus dos deuses, Señor dos señores, o Deus

grande, poderoso e temible; é imparcial e non acepta o suborno; 18El é quen lles fai 

xustiza ó orfo e á viúva, e quen ama ó emigrante dándolle pan e vestido. 

19Amaréde-lo emigrante, xa que fostes emigrantes no país de Exipto. 20O Señor o teu 

Deus, respectarás, a El servirás e a El has de te apegar e prestar xuramento no seu nome. 

21El será a túa louvanza, El será o teu Deus, que fixo por ti esas grandes e terribles 

cousas que viron os teus ollos. 22Setenta persoas eran os teus devanceiros cando 

baixaron a Exipto, pero agora o Señor, o teu Deus, volveute tan numeroso coma as 

estrelas do ceo. 

SALMO RESPONSORIAL Sal 147, 12-13. 14-15. 19-20 

R/ (12a): Glorifica ó Señor, Xerusalén 

Ou: Aleluia 

12Glorifica ó Señor, Xerusalén, 

louva o teu Deus, Sión. 

13El reforza os ferrollos das túas portas 

e bendice os teus fillos no teu seo. 

14Establece a paz nos teus confíns 

e fártate de flor de trigo. 

15El manda á terra a súa mensaxe 

e a súa palabra corre lixeira. 

19El anuncia a Xacob os seus proxectos, 

os seus estatutos e mandatos a Israel. 

20Non fai así con outros pobos 

que descoñecen as súas decisións. 

Aleluia. 

ANO 2 

PRIMEIRA Ez 1, 2-5. 24-28c: 

Esta é unha visión de semellanza da gloria do Señor 

PROCLAMACIÓN DA PALABRA RECOLLIDA NA PROFECÍA DE EZEQUIEL 

2O día cinco deste mes era o ano cinco da deportación do rei Ioaquín. 

3Veulle a palabra do Señor a Ezequiel, fillo de Buzí, o sacerdote, no país dos caldeos 

xunto ó río Quebar, e foi alí onde a man do Señor pousou sobre el. 

4Tiven unha visión, e velaí que un vento de tormenta viña desde o norte, unha nube 

enorme, un lostregueo continuado, un resplandor arredor da nube, e do medio da nube 

baixaba coma un gran resplandor de ouro branco. 5Tamén baixaba a figura de catro 

seres viventes. O seu aspecto era este: tiñan semellanza de homes 

24Escoitei o ruído das súas ás, ¡fragor de augas caudalosas!, ¡ruído do Todopoderoso! 

O camiñaren, ¡ruído dunha multitude! ¡Barullo dun exército! O pararen deixaban quedas 

as súas ás. 25Do alto da plataforma que estaba sobre as súas cabezas veu un estrondo. O

pararen, deixaron quedas as súas ás. 26No alto da plataforma que estaba sobre as súas 

cabezas, velaí a visión dunha pedra de zafiro da forma dun trono e sobre esta especie de 

trono sobresaía cara arriba unha figura co aspecto dun home. 

27Desde o que parecía a súa cintura para arriba, vin coma o resplandor do ouro branco, 

coma unha especie de lume que lle servía de marco arredor; e desde o que parecía a súa 

cintura para abaixo, vin coma unha especie de lume e resplandor ó seu arredor. 28Coma 

o aspecto do arco que hai nas nubes un día de chuvia, así era o aspecto e resplandor que 

había ó arredor. Era o aspecto da forma da gloria de Iavé. 

SALMO RESPONSORIAL Sal 148, 1-2. 11-12ab. 12c-14a. 14bcd 

R/ Os ceos e maila terra están cheos da túa gloria 

Ou: Aleluia 

1Aleluia. 

Louvade o Señor desde o ceo, 

louvádeo alá nas alturas. 

2Louvádeo os seus anxos, 

louvádeo os seus exércitos. 

11os reis e tódalas nacións, 

os príncipes e os xuíces da terra, 

12os mozos e mailas doncelas, 

os vellos e mailos neniños. 

13Louven o nome do Señor, 

pois só o seu nome é excelso, 

a súa maxestade cobre a terra e mailo ceo. 

14El ergue a cabeza do seu pobo, 

louvanza de tódolos xustos, 

dos fillos de Israel, os seus achegados. 

Aleluia. 

ALELUIA Cf 2 Tes 2, 14: 

Deus convocounos polo Evanxeo, 

para alcanza-la gloria do noso Señor Xesús Cristo 

EVANXEO Mt 17, 22-27: 

Matarano e resucitará. Os fillos están libres de pagar tributo 


22Andando Xesús e mailos discípulos xuntos por Galilea, dilles Xesús:

-O Fillo do Home vano entregar nas mans dos homes, 23que o matarán; pero ó terceiro 

día resucitará. 

Eles ficaron moi tristes. 

A contribución do templo 

24Cando chegaron a Cafarnaúm acercáronse a Pedro os cobradores da contribución do 

templo e preguntáronlle: 

-¿Seica o voso Mestre non paga a contribución? 


-Si que paga. 

E cando chegaron á casa, Xesús adiantouse a dicirlle: 

-¿Que che parece, Simón: Os reis da terra de quen cobran as taxas ou contribucións: dos 

fillos ou dos alleos? 

26O responder el que dos alleos, Xesús concluíu: 

-Polo tanto, os fillos están exentos. 27Sen embargo, para non ser ocasión de escándalo, 

vai ó mar, bota o anzol, colle o primeiro peixe que pique, e ábrelle a boca: alí atoparás 

unha moeda. Cóllea, e entrégaa por min e mais por ti. 

414.- 

MARTES 

ANO 1 

PRIMEIRA Dt 31, I-8: 

¡Se valente, Xosué! ¡Se forte!, que ti entrarás con este pobo na terra prometida 


31 1Moisés acabou dicíndolle estas palabras a todo Israel. 2Logo díxolles: 

-"Hoxe cumpro cento vinte anos; xa non son capaz de saír e de entrar. Por iso díxome o 

Señor: Non cruzarás este Xordán. 

3O Señor, o teu Deus, é quen cruzará o Xordán diante de ti. El destruirá ante ti estes 

pobos e ti tomaralos en posesión. Xosué será quen pase á túa fronte tal como o dixo o 

Señor. 4O Señor faralles a estes pobos o mesmo que lles fixo ós reis dos amorreos, a 

Sihón e a Og, e ó seu país: exterminalos. 5O Señor poraos diante de vós, e vós 

farédeslles tal e como eu vos mande. 6¡Sede valentes! ¡Sede fortes! Non teñades medo 

nin tremades ante a súa presencia que o Señor, o teu Deus, é quen irá contigo: non te 

deixará só nin te abandonará". 

7Despois Moisés chamou a Xosué e díxolle á vista de todo Israel: 

-"¡Se valente! ¡Se forte!, que ti entrarás con este pobo no país que o Señor lles prometeu 

con xuramento a seus pais dárllelo, e ti has de llelo entregar en herdanza. 8Certo que o 

Señor será quen irá diante de ti. El estará contigo, non te deixará só nin te abandonará. 

Non teñas medo nin te desanimes". 

SALMO RESPONSORIAL Dt 32, 3-4a. 7. 8. 9 e 12

R/ (9a): A parte do Señor é o seu pobo 

3 Si, proclamarei o nome do Señor. 

Proclamación da xustiza salvífica de Deus 

Aclamade: a grandeza é do noso Deus. 

4 El é o Penedo, a súa obra é perfecta. 

Si, tódolos seus vieiros son xustiza. 

7 Lémbrate dos días remotos, 

si, considera os anos de xeración en xeración. 

Pregúntalle a teu pai, e que cho mostre: 

pregúntalles ós teus anciáns, e que cho digan. 

8 Cando o Altísimo lles repartía a herdanza ós pobos, 

e cando separaba ós fillos de Adam: 

estableceu as fronteiras das nacións, 

segundo o número dos fillos de Israel. 

9 Si, a parte do Señor é o seu pobo, 

Xacob é a súa herdanza. 

12 así tamén o Señor, El só, conducirá o seu pobo, 

non haberá con El un deus estraño, 

ANO 2 

PRIMEIRA Ez 2, 8 --3, 4: 

Alimentoume co rollo e fíxose dulce coma mel na miña boca 


Isto di o Señor: 

8E ti, fillo de Adam, escoita o que eu che digo: "¡Non sexas rebelde coma a casa 

rebelde! Abre a túa boca e come o que eu che dou". 

9Entón tiven unha visión, e velaí unha man estendida cara a min, e, na man, un libro en 

forma de rolo. 10Estaba escrito por unha cara e mais pola outra; estaban escritas nel 

elexías, prantos e mais lamentacións. 

3 1Logo díxome: 

-Fillo de Adam, o que tes diante, cómeo: come este rolo, e vai logo falarlle á casa de 

Israel. 

2Entón eu abrín a miña boca e deume a comer este rolo, 3dicíndome: 

-Fillo de Adam, alimenta o teu ventre, enche as túas entrañas con este rolo que che dou. 

Comino e volvéuseme na boca doce coma o mel. 4E díxome: 

-Fillo de Adam, marcha á casa de Israel e fálalle coas miñas palabras, 

SALMO RESPONSORIAL Sal 118, I4. 24. 72. I03. 111. I3I

R/ (103a): ¡Que doce é ó meu padal a túa palabra, Señor! 

14Na túa revelación teño máis gozo 

ca en tódalas riquezas. 

24Os teus preceptos son a miña delicia 

eles son os meus conselleiros. 

72A túa vontade é para min mellor 

ca milleiros de ouro e prata. 

103¡Que doce é ó meu padal a túa palabra! 

Máis doce có mel na miña boca. 

111A túa revelación é a miña herdanza duradeira, 

o gozo do meu corazón. 

131Eu abro a boca e collo alento, 

arelando as túas normas. 

ALELUIA Mt 11, 29ab: 

Tomade o meu xugo sobre vós, di o Señor; 

e aprendede de min, que son manso e humilde de corazón 

EVANXEO Mt 18, 1-5. 10. 12-14: 

¡Coidadiño con desprezar a un destes cativos! 


18 1Naquel momento acercáronse os discípulos a Xesús, para lle preguntar: 

-¿Quen é o máis importante no Reino dos Ceos? 

2El chamou por un meniño e púxoo no medio deles, 3e dixo: 

-Asegúrovolo: se non cambiades e non vos facedes coma nenos, non entraredes no 

Reino dos Ceos. 4Quen se faga pequeno coma este cativo será o máis importante no 

Reino dos Ceos. 5E quen acolla un meniño coma este no meu nome, acólleme a min. 

10¡Coidadiño con desprezar a un destes cativos! Asegúrovos que os seus anxos, no ceo, 

están sempre contemplando o rostro do meu Pai celestial. 

12A ver: ¿que vos parece? Se un home ten cen ovellas e perde unha, ¿non deixará as 

outras noventa e nove no monte, para ir busca-la descarreirada? 

13E se a atopa, asegúrovos que se alegrará máis con ela do que coas noventa e nove que 

non se perderon. 14Do mesmo xeito, a vontade do voso Pai celestial é que non se perda 

ningún destes pequenos. 

415.-

MÉRCORES 

ANO 1 

PRIMEIRA Dt 34, 1-12: 

Alí morreu Moisés segundo a vontade do Señor e non volveu haber outro profeta coma 

el 


34 1Subiu Moisés das chairas de Moab ó monte Nebó, á cima do Pisgah, que está 

enfronte de Iericó. O Señor mostroulle todo o país: Galaad ata Dan, 2todo Naftalí, o país 

de Efraím e Menaxés e todo o país de Xudá ata o mar Occidental; 3o Négueb, a veiga do 

val de Iericó, a cidade das palmeiras, ata Soar. 4Entón díxolle o Señor: 

-"Este é o país que lles prometín con xuramento a Abraham, Isaac e Xacob, dicíndolles: 

Heillo de dar á túa descendencia. Xa cho mostrei ós teus ollos, pero alí non podes 

cruzar". 

5Morreu alí Moisés, o servo do Señor, no país de Moab, conforme á declaración do 

Señor. 6E enterrouno alí no val, no país de Moab, enfronte de Bet-Peor, e ningún home, 

ata o día de hoxe, coñeceu a súa sepultura. 7Moisés tiña cento vinte anos, cando morreu, 

e o seu ollo non enfraqueceu nin desapareceu a súa vitalidade. 

8Os fillos de Israel choraron por Moisés nas chairas de Moab trinta días, completaron 

así os seus días de pranto como loito por Moisés. 9Entón Xosué, fillo de Nun, estaba 

cheo de espírito de sabedoría, xa que Moisés lle impuxera as súas mans, e os fillos de 

Israel fixéronlle caso e comportáronse tal coma o Señor llo mandara a Moisés. 

10Nunca máis volveu xurdir un profeta en Israel semellante a Moisés, con quen o Señor 

tratase cara a cara. 11Ninguén coma el en tódolos sinais e prodixios, que o Señor lle 

mandou facer no país de Exipto contra o Faraón, contra os seus servos e contra o seu 

país. 12E ningún coma el coa man forte e todo o grande pavor que provocou Moisés á 

vista de todo Israel. 

SALMO RESPONSORIAL Sal 65, 1-3a. 5 e 16-17 

R/ (cf 20a e 9a): Bendito sexa Deus que fixo vivi-la miña alma 

Aclama a Deus, terra enteira, 

2canta a gloria do seu nome; 

réndelle o honor da louvanza, 

3dille: ¡Que sorprendentes son as túas obras! 

5Vinde e vede as obras do Señor, 

os seus sorprendentes feitos entre os homes. 

16Vide os que teméde-lo Señor, 

e contaréivo-lo que El fixo por min. 

17Chameino coa miña boca 

e louveino coa miña lingua.

ANO 2 

PRIMEIRA Ez 9, 1-7; 10, 18-22: 

Pon unha marca na fronte dos que fan dó por causa das abominacións de Xerusalén 


9 1Unha gran voz do Señor resoa nos meus oídos, dicindo: 

-Xa chegan os verdugos da cidade, cada un ten na propia man a súa arma de destrucción. 

2Velaí seis homes que entran polo camiño da porta de arriba, que dá ó norte, cada un ten 

na propia man a súa arma de esmagar. No medio deles, un home vestido de liño, co 

tinteiro de escribán á súa cintura. Entraron e puxéronse de pé ó lado do altar de bronce. 

3Entón a gloria do Deus de Israel levantouse de enriba dos querubíns, sobre os que 

estaba, camiño da soleira do templo, e chamou ó home vestido de liño, que tiña na 

cintura o tinteiro de escribán, 4e díxolle o Señor: 

-Atravesa a cidade, cruza Xerusalén e pon unha marca na fronte dos homes que fan dó e 

suspiran por causa de tódalas abominacións que se cometen no medio dela. 

5E ós outros díxolles ós meus oídos: 

-Percorrede a cidade detrás del e dade golpes, 

que o voso rostro non se apiade, nin teñades compaixón. 

6Os vellos, ós mozos e mozas, 

ós meniños e ás mulleres, 

matádeos ata o exterminio; 

pero non vos arrimedes a ningún home que leve a marca. 

Comezade polo meu santuario. 

E eles comezaron cos homes vellos que estaban diante do templo. 

7Seguiulles dicindo: 

-Profanade o templo, enchede os adros de cadáveres, e saíde. 

Eles saíron a matar pola cidade. 

18A gloria do Señor saíu de enriba da soleira do templo, e púxose sobre os querubíns. 

19Os querubíns ergueron as súas ás e levantáronse do chan, diante dos meus ollos, eles 

e mailas rodas xunto con eles; logo pararon á entrada da porta do templo do Señor; a 

gloria do Deus de Israel sobresaía por enriba deles. 20Estes eran os viventes que eu vira 

por debaixo do Deus de Israel, xunto ó río Quebar, e deime conta de que eran querubíns. 

21Os catro tiñan catro caras cada un, e cada un catro ás, e forma de mans de home 

debaixo das súas ás. 22A forma das súas caras era a mesma có aspecto e sinal das que eu 

vira xunto ó río Quebar. Cada un camiñaba de fronte. 


R/ (4b): Sobre o ceo está a gloria do Señor 

Ou Aleluia 

1Aleluia. 

Louvade, servidores do Señor,

louvade o nome do Señor. 

2Bendito sexa o nome do Señor, 

agora e por sempre. 

3Desde o nacente ó poñente 

louvado sexa o nome do Señor. 

4Excelso sobre as xentes é o Señor, 

sobre o ceo a súa gloria. 

5¿Quen coma o Señor, noso Deus, 

que habita nas alturas 

6e que baixa para coidar 

do ceo e mais da terra? 

ALELUIA 2 Cor 5, 19: 

Deus estaba en Cristo reconciliando consigo o mundo, 

e deunos a nós unha palabra de reconciliación 

EVANXEO Mt 18, 15-20: 

Se te escoita, conquistáche-lo teu irmán. 


Dilles Xesús ós seus discípulos: 

15Se teu irmán peca contra ti, vai e repréndeo; pero ti só con el. Se te escoita, 

conquistáche-lo teu irmán. 16Se non te escoita, leva contigo un ou dous, para que por 

medio de dúas ou tres testemuñas quede resolto o asunto. 17Se non vos fai caso, dillo á 

comunidade; e se tampouco lle fai caso á comunidade, sexa para ti como un pagán ou un 

recadador de impostos. 18Asegúrovos que o que atedes na terra será atado no ceo, e o 

que desatedes na terra será desatado no ceo. 

19Asegúrovos tamén que se dous de vós se poñen de acordo na terra para pedir calquera 

cousa, conseguirano do meu Pai celestial. 20Porque onde están dous ou tres reunidos no 

meu nome, alí no medio estou eu. 

416.- 

XOVES 

ANO 1 

PRIMEIRA Xos 3, 7-10a. 11. 13-17: 

A arca da alianza do Señor irá diante de vós polo Xordán 

PROCLAMACIÓN DA PALABRA RECOLLIDA NO LIBRO DE XOSUÉ

7Dixo o Señor a Xosué: -"Hoxe comezarei a engrandecerte diante de todo Israel, para 

que se decaten de que estou contigo, como estiven con Moisés. 8Ti mándalles isto ós 

sacerdotes que levan a Arca da Alianza: en canto cheguedes a carón das augas do 

Xordán, detédevos no Xordán". 9E dixo Xosué ós fillos de Israel: -"Achegádevos aquí e 

escoitade as palabras do Señor, o voso Deus". 10E engadiu: -"Nisto coñeceredes que o 

Deus vivo está entre vós 

. 11Velaquí que a Arca da Alianza do dono de toda a terra vai pasa-lo Xordán diante de 

vós 13e, cando as plantas dos pés dos sacerdotes que levan a Arca do Señor -do dono de 

toda a terra- se pousen nas augas do Xordán, acontecerá que as augas do Xordán 

quedarán cortadas (as augas que veñen de arriba), e formarán un bloque á parte". 

14E o pobo botou a andar, desde onde tiña as tendas, para pasa-lo Xordán; e os 

sacerdotes levaban a Arca da Alianza diante do pobo. 15E, en chegando ó Xordán os 

que levaban a Arca e mollárense na ribeira os pés dos sacerdotes que levaban a Arca 

-pois o Xordán enche as súas ribeiras todo o tempo da recolleita-, 16detivéronse as 

augas do Xordán que viñan de arriba, e erguéronse en bloque á parte moi lonxe, en 

Adam (a vila que está a carón de Saretán); e as que baixaban cara ó mar da Arabah -o 

Mar do Sal-, remataron tamén totalmente cortadas: e o pobo atravesou por fronte de 

Iericó. 17E os sacerdotes que levaban a Arca da Alianza do Señor, mantivéronse 

ergueitos en seco, no medio do Xordán, namentres todo Israel atravesaba polo seco, ata 

que toda a xente deu pasado o Xordán. 

SALMO RESPONSORIAL Sal 113A, 1-2. 3-4. 5-6 

R/ Aleluia 

1Cando Israel saíu de Exipto, 

a familia de Xacob dun pobo estraño, 

2foi Xudá o seu santuario, 

Israel o seu dominio. 

3Viuno o mar e fuxiu, 

o Xordán botouse atrás; 

4os montes brincaron coma carneiros, 

os outeiros coma años. 

5¿Que che pasa, mar, para fuxires, 

Xordán, para te botares atrás, 

6montes, para brincardes coma carneiros, 

e vós, outeiros, coma años? 

ANO 2 

PRIMEIRA Ez 12, 1-12: 

Marcha ó desterro en pleno día, ante os seus propios ollos


12 1Veume a palabra do Señor nestes termos: 

2-Fillo de Adam, ti estás vivindo no medio da Casa Rebelde: 

teñen ollos para ver, e non ven; 

teñen oídos para escoitar, e non escoitan, 

pois son Casa Rebelde. 

3-Oe ti, fillo de Adam, prepara o teu fardelo de desterrado, 

e marcha ó desterro en pleno día, ante os seus propios ollos; 

marcha do teu lugar a outro lugar á vista deles, 

a ver se o ven, pois son Casa Rebelde. 

4Colle o teu fardelo, fardelo de deportado, 

en pleno día á vista deles; 

e sairás polo serán e á vista deles, 

como os que saen para o desterro. 

5A vista deles fura o muro e saca por el o fardelo. 

6A vista deles bótao ás costas, sácao de noite, 

cubre a túa cara para non ve-lo país, 

fíxate: fago de ti un sinal para a casa de Israel. 

7Eu fixen tal como se me mandara: 

collín en pleno día o meu fardelo coma fardelo de desterrado, 

furei polo serán no muro coa man, saquei o fardelo na escuridade 

e cargueino ó lombo á vista deles. 

8A mañá seguinte veume a palabra do Señor nestes termos: 

9-Fillo de Adam, ¿acaso non che preguntou a Casa de Israel, a Casa Rebelde, que era o 

que estabas a facer? 10Dilles: así fala o meu Señor, Iavé: -Este oráculo é para o príncipe 

que hai en Xerusalén e para toda a Casa de Israel que está no medio dela. 11Dilles: 

Eu fun un sinal para vós: 

o mesmo que eu fixen, así se lles fará a eles: 

Irán deportados ó desterro. 

12O príncipe que vive entre eles cargará ó lombo o seu fardelo na escuridade e sairá 

polo muro que furaron para poderen saír por el, tapará a súa cara para non ver cos seus 

ollos o país. 13Eu estenderei a miña rede sobre el, e será cazado na miña 

SALMO RESPONSORIAL Sal 77, 56-57. 58-59. 6I-62 

R/ (7c): Non esquezáde-las accións do Señor 

56Eles tentaron, provocaron ó Deus Altísimo, 

non gardaron os seus preceptos. 

57Coma seus pais, desertaron, traicionaron, 

voltáronse, coma arco enganoso. 

58Cos seus santuarios nos altos provocárono, 

cos ídolos acenderon os seus celos. 

59Sentiuno Deus e indignouse, 

mesmo refugou a Israel.

61Deixou na catividade os seus valentes, 

o seu orgullo en poder do opresor. 

62Entregou o seu pobo á espada, 

incomodouse contra o seu herdo. 

ALELUIA Sal 118, 135: 

Ilumina, Señor, o teu rostro sobre o teu servo, 

e ensíname os teus preceptos 

EVANXEO Mt 18, 21--19, 1: 

Non che digo que perdoes ata sete veces senón ata setenta veces sete 


21Pedro, achegándose, preguntoulle a Xesús: 

-Señor, ¿cantas veces terei que perdoar a meu irmán se me segue ofendendo? ¿Ata sete 

veces? 

22Respondeulle Xesús: 

-Non che digo ata sete veces, senón ata setenta e sete. 

23Por iso, o Reino dos Ceos é semellante a un rei que quixo face-las contas cos seus 

servidores. 24Cando empezaba, presentóuselle un que lle debía varios millóns. 25E 

como non tiña con que pagar, o señor ordenou que o vendesen a el con muller, fillos e 

canto tiña, para que así lle pagase. 

26O servidor botóuselle ós pés e suplicáballe: 

-¡Ten paciencia comigo, que cho hei pagar todiño! 

27O señor tivo dó daquel home e deixouno marchar, perdoándolle toda a súa débeda. 

28Pero, ó saír, o servidor aquel atopouse cun compañeiro que lle debía unha 

insignificancia e, agarrándoo pola gorxa, esganábao dicíndolle: 

-Paga o que me debes. 

29Botándose ós seus pés, o compañeiro suplicáballe: 

-Ten paciencia comigo, que cho hei pagar todo. 

30Pero non lle fixo caso e, aínda para máis, mandouno meter na cadea ata que lle pagase 

a débeda. 

31Os compañeiros, ó veren tal cousa, moi apesarados, fóronlle contar ó seu señor todo o 

que pasara. 32Entón o señor mandouno chamar e díxolle: 

-¡Servidor malvado! Eu perdoeiche toda aquela débeda, porque mo pediches. 33¿E logo 

non debías ti tamén compadecerte do teu compañeiro, como eu me compadecín de ti? 

34E todo anoxado, o señor entregouno ós verdugos ata que lle pagase toda a débeda. 

35Así tamén fará convosco meu Pai celestial, se non perdoades de corazón cada un a 

seu irmán. 

19 1Cando terminou Xesús estes discursos, partiu de Galilea e veu para a terra de 

Xudea, na outra banda do Xordán.

417.- 

VENRES 

ANO 1 

PRIMEIRA Xos 24, 1-13: 

Trouxen a voso pai de Mesopotamia; saqueivos de Exipto; introducinvos na terra 

prometida 

PROCLAMACIÓN DA PALABRA RECOLLIDA NO LIBRO DE XOSUÉ 

24 1Xuntou Xosué a tódalas tribos de Israel en Xequem, e chamou ós anciáns de Israel, 

ós xefes, ós xuíces e mais ós oficiais, e presentounos diante de Deus. 2E Xosué falou a 

todo o pobo deste xeito: 

-"Así di o Señor, Deus de Israel: os vosos devanceiros viviron desde sempre na outra 

banda do río (Térah, o pai de Abraham e mais de Nahor) e serviron a deuses alleos. 3E 

collín a voso pai Abraham da outra banda do río, e leveino por toda a terra de Canaán, e 

multipliquei a súa semente dándolle a Isaac. 4E a Isaac deille a Xacob e mais Esaú. A 

Esaú deille en herdanza a montaña de Seir, namentres que Xacob e seus fillos baixaron a 

Exipto. 5E enviei a Moisés e mais a Aharón, e ferín a Exipto coas obras que fixen 

naquela terra, e despois logrei tirarvos de alí. 6Saquei ós vosos devanceiros de Exipto e 

chegastes ó mar. Os exipcios perseguiron ós vosos devanceiros con carros e cabaleiros 

ata o Mar Rubio. 7E clamaron os vosos ó Señor, e interpuxo a tebra entre vós e Exipto, 

e botou sobre os outros o mar, que os enguliu. Ben viron os vosos ollos o que fixen con 

Exipto; e despois morastes moito tempo no deserto. 8Logo leveivos á terra dos 

amorreos, que habitaban na outra banda do Xordán. Eles loitaron contra vós, e eu 

púxenos nas vosas mans para que herdaséde-la súa terra, e desbarateinos diante de vós. 

9Entón ergueuse Balac, fillo de Sipor, rei do Moab, e loitou contra Israel; e mandou 

chamar a Balaam, fillo de Beor, para que vos botase unha maldición; 10pero eu non 

quixen dar ouvidos a Balaam, que rematou bendicíndovos, e dese xeito, salveivos da súa 

man. 11Logo pasáste-lo Xordán e chegastes a Iericó; e loitaron contra vós os veciños de 

Iericó -os amorreos, os perizitas, os cananeos, os hititas, os guirgaxitas, os hivitas e os 

iebuseos-, e púxenos nas vosas mans. 12E enviei diante de vós vésporas, que tiraron de 

diante os dous reis amorreos, sen intervención da vosa espada nin do voso arco; 13e 

deivos unha terra que non traballastes, e cidades que non edificastes e que as habitades; 

viñas e oliveiras que non plantastes, en tanto que comedes delas. 

SALMO RESPONSORIAL Sal 135, 1-3. 16-18. 21-22 e 24 

R/ Porque a súa misericordia é eterna 

Ou: Aleluia 

1Louvade o Señor porque é bo, 


2Louvade o Deus dos deuses, 

porque o seu amor é eterno;

3louvade o Señor dos señores, 


16Guiou ó seu pobo no deserto, 


17feriu a grandes reis, 


18matou a reis poderosos, 


21Déulle-la súa terra en herdanza, 


22en herdanza a Israel, o seu servidor, 


24e líbranos dos nosos opresores, 


ANO 2 

PRIMEIRA Ez 16, 1-15. 60. 63: 

Co esplendor que eu puxera en ti, ¡tan perfecta era a túa beleza!; 

e prostituícheste 



2-Fillo de Adam, 

faille saber a Xerusalén as súas abominacións, 

3dille: así fala o meu Señor, Iavé: 

-¡Xerusalén! As túas orixes e mailos teus devanceiros 

proveñen do país dos cananeos: 

teu pai é o amorreo e túa nai é hitita. 

4Tales son os teus devanceiros: 

O día que naciches, 

non che ataron o cordón do embigo, 

non te lavaron con auga por pura compaixón, 

nin te lavaron con auga salgada, 

nin te enfaixaron. 

5Ninguén se apiadou de ti 

facéndoche algunha destas cousas, 

por compaixón de ti, 

senón que dabas noxo, 

e fuches botada ó campo 

o día que naciches. 

6Pero pasei eu onda ti, e olleite 

no teu propio sangue,

e a ti, que estabas no teu propio sangue, repetinche: 

"Vive 7e medra, vólvete coma as herbas do campo". 

E ti medraches e fixécheste moza, 

chegaches á ledicia do teu crecemento: 

os dous peitos afirmáronseche 

e naceuche o teu pelo, 

pero estabas espida e en coiros. 

8Volvín pasar onda ti e fixeime en ti: 

Velaí, a túa idade era a idade do namoro; 

estendín o meu manto sobre ti 

e cubrín a túa nudez; 

comprometinme contigo con xuramento, 

e entrei en alianza contigo 

-é o meu Señor, Iavé, quen fala- 

e fuches miña. 

9Logo laveite con auga, limpeiche o sangue de enriba de ti 

e unxinte con aceite. 

10Despois púxenche roupas bordadas, 

calceite con pel de coiro fino, 

púxenche un cinto de liño ben curado, 

e cubrinte cun mantón de seda. 

11Engalaneite de xoias: 

puxen pulseiras nos teus brazos 

e colares no teu pescozo. 

12Puxen un anel no teu nariz, 

pendentes nas túas orellas 

e unha coroa preciosa na túa cabeza. 

13Engalanábaste con ouro e prata, 

os teus vestidos eran de liño ben curado, seda e bordados; 

comía-la flor da fariña, mel e aceite; 

estabas moi fermosa e conseguiches ser raíña. 

14O teu nome correu entre as nacións por mor da túa beleza, 

co esplendor que eu puxera en ti, 

¡tan perfecta era a túa beleza! 

-é o meu Señor, Iavé, quen fala-. 

15Fiácheste da túa beleza 

e afincada no teu renome, 

décheste á prostitución. 

Ofreciches a cantos pasaban os teus engados de prostituta 

60Pero eu lembrareime da miña alianza, 

do sinal que che dei desde os días da túa mocidade, 

e manterei contigo unha alianza eterna. 

63para que te acordes e te avergonces 

e nunca máis teñas que abri-la boca con vergonza, 

cando eu che perdoe todo o que fixeches 

-é o Señor quen fala-.

Ou tamén: Ez 16, 59-63: 

Recordarei a miña alianza contigo, e has quedar confundida 


59Pois, así fala o meu Señor: 

-Comportareime contigo tal coma ti fixeches comigo, 

pois desprezáche-lo xuramento 

e rompíche-la alianza. 

60Pero eu lembrareime da miña alianza, 

do sinal que che dei desde os días da túa mocidade, 

e manterei contigo unha alianza eterna. 

61E ti lembraraste do teu comportamento 

e avergonzaraste, cando ti acólla-las túas irmás, 

a máis vella e a máis nova, 

pois dareichas a ti por fillas, 

e farei firme a túa alianza. 

62Porque eu manterei a miña alianza contigo, 

e ti recoñecerás que eu son o Señor, 

63para que te acordes e te avergonces 

e nunca máis teñas que abri-la boca con vergonza, 

cando eu che perdoe todo o que fixeches 


SALMO RESPONSORIAL Is 12, 2-3. 4bcd. 5-6 

R/ (1c): Deixáche-lo teu noxo e consoláchesme 

2Velaí, Deus é a miña salvación, terei confianza, e non medo. 

El é a miña forza, por isto louvareino. 

Si, o Señor é a miña salvación". 

3Sacaredes auga con gozo das fontes de salvación. 

4O día aquel diredes: "Dádelle gracias ó Señor, invocade o seu nome. 

Dade a coñecer entre os pobos os seus feitos, 

facédelle a lembranza de que é grande o seu Nome. 

5Cantádelle ó Señor. De verdade fixo cousas magníficas, 

que serán coñecidas en toda a terra. 

6Clamade con gozo e ledicia, habitantes de Sión: 

Que grande é no medio de ti o Santo de Israel". 

ALELUIA Cf 1 Tes 2, 13: 

Acollede a alabra de Deus non coma palabra dos homes, 

senón como é verdadeiramente, palabra de Deus

EVANXEO Mt 19, 3-12: 

Debido á dureza do voso corazón, permitiuvos Moisés repudia-las vosas mulleres; pero 

ó principio non era así. 


3Chegaron onda Xesús uns fariseos e preguntáronlle para poñéreno a proba: 

-¿É lícito repudia-la muller por un motivo calquera? 


-¿Seica non sabedes que o Creador os fixo varón e femia desde o principio, 5e que dixo: 

Por iso deixará o home a seu pai e mais a súa nai, unirase coa súa muller, e serán os 

dous unha soa carne? 6De xeito que xa non son dous, senón unha soa carne. Polo tanto, 

o que Deus xuntou, que non o separe o home. 

7Preguntáronlle: 

-¿E logo como é que Moisés mandou entrega-lo certificado de divorcio e repudiala? 


-Debido á dureza do voso corazón, permitiuvos Moisés repudia-las vosas mulleres; pero 

ó principio non era así. 9Asegúrovos que quen repudia a súa muller (sacado que estea 

malvivindo) e casa con outra, comete adulterio. 

10Entón dixéronlle os dicípulos: 

-Pois se a situación do home respecto á muller é esa, casar non nos fai avío ningún. 


-Non todos entenden esta linguaxe, senón aqueles a quen se lles concedeu. 12Hai-nos 

que non poden casar, porque naceron así do ventre da súa nai; outros, porque así os 

fixeron os homes; e outros, porque eles mesmos se fixeron así polo Reino dos Ceos. 

Quen poida entender, que entenda. 

418.- 

SÁBADO 

ANO 1 

PRIMEIRA Xos 24, 14-29: 

Escollede hoxe a quen queredes servir 

PROCLAMACIÓN DA PALABRA RECOLLIDA NO LIBRO DE XOSUÉ 

Faloulle Xosué ó pobo dicindo: 

14Agora, pois, temede ó Señor, e servídeo abofé, con lealdade; arredade os deuses ós 

que serviron vosos pais na outra banda do río e en Exipto, e servide ó Señor. 15E, se vos 

anoxa servir ó Señor, escollede hoxe a quen ides servir: se ós deuses que serviron vosos 

pais na outra banda do río, ou ós deuses dos amorreos, os da terra que habitades. Eu e 

maila miña familia serviremos ó Señor".

16E respondeu o pobo: 

-"Lonxe de nós arredármonos do Señor para servir a outros deuses, 17pois o Señor, o 

noso Deus, fíxonos subir a nós e a nosos devanceiros da terra de Exipto, da casa do 

asoballamento, e fixo diante de nós aqueles grandes prodixios e protexeunos ó longo de 

todo o camiño que percorremos, e mais por tódolos poboados por onde pasamos; 18e 

botou o Señor de diante de nós a tódolos pobos, e ós amorreos que habitaban este país. 

Así que tamén nós serviremos ó Señor, pois El é o noso Deus". 

19E dixo Xosué ó pobo: 

-"Vós non sodes quen para servirdes ó Señor, pois El é un Deus santo e dado ós celos e 

non aturaría as vosas rebeldías nin os vosos pecados. 20Se vos arredades do Señor e 

servides a deuses alleos, tornarase contra vós ata acarrexárvo-lo mal e esnaquizarvos 

despois de tanto ben como vos fixo". 

21Respondeulle o pobo a Xosué: 

-"¡Non!, pois nós serviremos ó Señor". 

22Dixo entón Xosué ó pobo: 

-"Vós sodes testemuñas contra vós mesmos de que escollestes servir ó Señor". 

E dixeron eles: 

-"Certo, somos testemuñas". 

23-"Daquela -dixo Xosué-, botade fóra os deuses alleos que hai entre vós, e apegade o 

voso corazón ó Señor Deus, e escoitarémo-la súa voz". 24Respondeu o pobo: 

-"Servirémo-lo Señor, o noso Deus, e escoitarémo-la súa voz". 

25Selou así Xosué o pacto co pobo no día aquel e forneceuno de leis e costumes en 

Xequem. 26E escribiu aquelas palabras no libro da Lei de Deus e colleu unha pedra 

grande, e erixiuna alí, debaixo da aciñeira que hai no santuario do Señor. 27E dixo a 

todo o pobo: 

-"Velaquí esta pedra que será testemuña contra nós, pois ela escoitou tódalas palabras 

que o Señor nos proclamou e será testemuña contra vós, para que non reneguedes do 

voso Deus". 

28De seguido, Xosué despediu o pobo e foi cadaquén para a súa herdanza. 

29Xa despois daquilo morreu Xosué, fillo de Nun, servo do Señor, ós cento dez anos de 

idade, 30e sepultárono no territorio da súa herdanza, en Timnat-Sérah, que queda 

SALMO RESPONSORIAL Ps 15, 1-2a e 5. 7-8. 11 

R/ (cf 5a): Ti es, Señor, a miña herdade 

Gárdame, Deus, que en ti busco agarimo. 

2Eu dígolle ó Señor: -"Ti e-lo meu dono, 

só ti e-lo meu ben". 

5Ti es, Señor, a miña herdade e a miña sorte, 

ti coidas do meu porvir. 

7Bendigo ó Señor que me guía 

e mesmo de noite me ensina no meu íntimo. 

8Teño ó Señor sempre diante; 

con El á dereita non caerei.

11Mostrarasme o camiño da vida: 

a túa presencia éncheme de alegría; 

a túa dereita, de gozo eterno. 

ANO 2 

PRIMEIRA Ez 18, 1-10. 13b. 30-32: 

Xulgarei a cada un de vós conforme o propio comportamento 



2-¿Que vos pasa a vós, que andades repetindo este dito na terra de Israel: 

"Os pais comeron as uvas verdes 

e os fillos sofren a denteira"? 

3Pola miña vida -é o meu Señor, Iavé quen fala- 

xuro que vós non volveredes repetir 

este dito en Israel. 

4Pois, de certo, tódalas vidas son miñas; 

o mesmo cá vida do pai, 

tamén a vida do fillo é miña; 

a persoa que peque, esa é a que morrerá. 

5Se un home é xusto, 

e practica o dereito e maila xustiza: 

6non come banquetes sacros nas montañas 

nin levanta os seus ollos 

cara ós ídolos da casa de Israel; 

non profana a muller do seu próximo, 

nin se achega á muller menstruante; 

7se o tal non explota a ninguén, 

devolve a fianza da súa débeda, 

non comete roubo, 

dálle o seu pan ó famento 

e cobre ó espido con vestidos; 

8se non presta con usura 

nin cobra os intereses; 

se aparta a súa man da iniquidade, 

e xulga conforme o dereito e a verdade entre home e home; 

9se camiña conforme os meus preceptos 

e garda os meus mandamentos, 

practicando a verdade e a xustiza: 

este certamente vivirá. 


10Pero se un enxendra un fillo asasino, 

ou se o familiar comete algunha destas cousas 

¿acaso vivirá? -Non vivirá

30Por isto, xulgareivos a cada un de vós 

conforme o propio comportamento, Casa de Israel, 


Convertédevos e apartádevos das vosas ruindades, 

e non teréde-lo tropezo para caer na iniquidade. 

31Quitade de diante de vós as vosas maldades 

coas que pecastes, 

e facédevos un corazón novo e un espírito novo. 

¿Por que queredes morrer, 

Casa de Israel? 

32Non sinto eu pracer pola morte do que morre 

-é o meu Señor, Iavé quen fala- 

¡Convertédevos e viviredes! 

SALMO RESPONSORIAL Sal 50, 12-13. 14-15. 18-19 

R/ (12a): Crea, Deus, en min un corazón puro 





14Devólveme a alegría da túa salvación, 

sostenme co espírito xeneroso. 

15Ensinarei o teu camiño ós pecadores 

e volverán a ti os descarriados. 

18Con sacrificios ti non te compraces, 

se che ofrezo holocaustos, non os aceptarás: 

19O meu sacrificio, Deus, será o espírito contrito: 

o corazón contrito e humilde 

ti, Deus, non o desprezas. 


Bendito es ti, Pai, Señor do ceo e mais da terra, 


EVANXEO Mt 19, 13- 15: 

Non lles privedes ós nenos vir a min: dos que son coma eles é o reino dos ceos 


13Leváronlle a Xesús uns nenos, para que lles impuxese as mans, e rezase por eles. Pero 

os discípulos rifábanlles. 14Mais Xesús díxolles:

-Deixade que os nenos se acheguen a min, non llelo privedes, porque deles é o Reino 

dos Ceos. 

15E despois de lles impoñe-las mans, marchou de alí.

Semanas 15 á 19 - Unidade Pastoral dos Santos

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?