ELS-tíðindi - nóvember 2000

62 ELS tíðindi 11/2000
Úrskurðir í
vörumerkjamálum
Í nóvember 2000 var úrskurðað í eftirfarandi
andmælamálum:
Umsókn nr.: 2192/1998
Dags úrskurðar: 7.11.2000
Umsækjandi: PIERRE FABRE DERMO-
COSMETIQUE, 45, Place Abel Gance, F-
92100 BOULOGNE, Frakklandi.
Vörumerki: PhotoScreen (orð- og myndmerki)
Flokkar: 3, 5.
Andmælandi: Unilever N.V., Hollandi.
Rök andmælanda: Andmælin byggð á ruglingshættu við skráð
vörumerki andmælanda, PHOTO
(orðmerki), nr. 85/1992.
Úrskurður: Vörulíking var talin vera til staðar þar sem
bæði vörumerkin ættu að auðkenna vörur
sem hafi svipaðan tilgang og í mörgum
tilvikum framleiði einmitt sami aðili bæði
almennar snyrtivörur sem og
sólarsnyrtivörur og sólarvarnir. Bent var á
að í því tilviki sem hér um ræði, þá sé hluti
af merki umsækjanda nákvæmlega hinn
sami og merki andmælanda. Þegar merki
sé þannig í heild sinni tekið upp í annað
merki megi telja nokkrar líkur til þess að
hætta á ruglingi geti skapast. Ekki sé þó
sjálfgefið að ruglingshætta sé milli tveggja
vörumerkja þó að annað merkið feli í sér hitt
því líta verði á hvert mál sérstaklega og meta
hvort ruglingshætta teljist vera til staðar.
Tekið var fram að það sem úrslitum ráði við
mat á því hvort ruglingshætta sé með
vörumerkjum sé hvort heildarmynd
merkjanna sé svo lík að ruglingi geti valdið.
Þá var bent á að oft hafi merki að geyma
tiltekinn þátt sem sé meira áberandi og hafi
meiri áhrif á heildarmynd merkisins en aðrir
þættir þess. Var tekið fram að merki
andmælanda, PHOTO, yrði að teljast
sérkennandi fyrir þær vörur sem merkinu sé
ætlað að auðkenna í flokki nr. 3 þar sem það
geti hvorki talist lýsandi né vísbendandi fyrir
þær vörur sem um ræði. Merki umsækjanda,
PhotoScreen, sé samsett úr orðunum Photo
og Screen en merkinu sé ætlað að standa
fyrir sólarvarnir og einhvers konar
sólarsnyrtivörur í flokkum 3 og 5.
Orðhlutinn Screen í merki umsækjanda verði
því að teljast nokkuð lýsandi fyrir þær vörur
sem merkinu sé ætlað að auðkenna og hafi
því minni áhrif á heildarmynd merkisins en
orðhlutinn Photo sem verði að teljast
sérkennandi fyrir bæði þær vörur sem merki
andmælanda og umsækjanda sé ætlað að
standa fyrir. Orðhlutinn Photo sé því sterkari
hluti merkisins PhotoScreen í tengslum við
mat á ruglingshættu milli umræddra merkja
og sá orðhluti merkis umsækjanda sé
nákvæmlega sá sami og merki andmælanda.
Með vísan til sjónarmiða um mat á
ruglingshættu m.a. þegar annað merkið sé í
heild sinni tekið upp í hitt merkið og þess
að orðhlutinn Screen í merki umsækjanda
verði að teljast veikur þáttur í heildarmynd
merkis umsækjanda var það mat
Einkaleyfastofunnar að almenningur gæti
hæglega talið að um viðskiptatengsl milli
aðila væri að ræða og því væri ruglingshætta
með merkjunum. Því yrði að fallast á það
með andmælanda að vörumerki
umsækjanda, PhotoScreen (orðmerki), væri
óskráningarhæft skv. 6. tl. 1. mgr. 14. gr.
vörumerkjalaga nr. 45/1997 og því skyldi
skráning merkisins felld úr gildi, sbr. 4. mgr.
22. gr. vörumerkjalaganna, sbr. 6. tl. 1. mgr.
14. gr. sömu laga.
Umsókn nr.: 2547/1998
Dags úrskurðar: 7.11.2000
Umsækjandi: Omega Farma ehf., Skútuvogi 1H, 104
Reykjavík, Íslandi.
Vörumerki: SEROPRAM (orðmerki)
Flokkar: 5.
Andmælandi: H. Lundbeck A/S, Danmörku .
Rök andmælanda: Andmælin eru byggð á eldri rétti
andmælanda til vörumerkisins
SEROPRAM, sbr. 7. tl. 1.mgr. 14. gr. eldri
vörumerkjalaga, nr. 47/1968 ásamt 7. tl.
1.mgr. 14.gr. og 1. mgr. 13. gr. núgildandi
vörmerkjalaga, nr. 45/1997. Andmælt er
skráningu vörumerkisins SEREOPRAM
(orðmerki), sbr. skráning nr. 163/1999, fyrir
lyfjablöndu í flokki nr. 5.
Úrskurður: Ekki var fallist fallist á frávísunarkröfu
umsækjanda, þar sem vörumerkjaréttur gæti,
m. a. stofnast fyrir notkun, skv. 2. tl. 1. mgr.
3. gr. vörumerkjalaga nr. 45/1997. Lög nr.
45/1997 tóku gildi þann 1. júní 1997, skv.
67. gr. laganna. Ljóst væri því að lög
47/1968 ættu hér ekki við. Bent er á að skv.
7. tl. 1. mgr. 14. gr. laganna sé það skilyrði
að merki sé vel þekkt hér á landi. Ekki sé
gert að skilyrði að notkun slíkra merkja sé í
vondri trú (male fide). í Í eldri lögum hafi
grandsemi verið skilyrði hvað hina erlendu
notkun snerti, gagnstætt því sem kveðið sé
á um í núgildandi lögum. Bent er á að orðin
„vel þekkt hér á landi“ skv. 7. tl. 1. mgr. 14.
gr. vörumerkjalaganna, þýða að merkið verði
að vera þekkt innan viðskiptahóps vörunnar
eða þjónustunnar, þ.e. að sá hópur álíti að
hún eigi sama viðskiptauppruna, sem þýði
að hún komi frá sama framleiðanda,
innflutningsaðila, heildsala eða smásala.
Tekið fram að það sé mat Einkaleyfastofu
að gögn þau er andmælandi hefði lagt fram
í málinu, hefðu ekki sýnt fram á að
vörumerkið SEROPRAM væri þekkt hér á
landi í skilningi 7. tl. 1. mgr. 14.gr. laga nr.
45/1997. Það væri því mat Einkaleyfastofu
að ekki væri um ruglingshættu að ræða milli
merkis andmælanda og merkis umsækjanda,
í skilningi 1. mgr. 13. gr. laganna, þar sem
merki andmælanda hafi hvorki verið skráð
né sannanlega notað hér á landi, þá hafi
andmælandi ekki lagt fram gögn er sýni fram
á að vörumerki hans sé vel þekkt hér á landi.
Með vísan til framangreinds fallist
Einkaleyfastofan ekki á að villast megi á
vörumerkinu SEROPRAM (orðmerki), nr.
163/1999 og vörumerki sem hafi verið vel
þekkt hér á landi á þeim tíma er umsókn var
lögð inn, sbr. 7. tl. 1. mgr. 14. gr.
vörumerkjalaga nr. 45/1997 og skuli
skráning vörumerkisins SEROPRAM
(orðmerki), nr. 163/1999, halda gildi sínu.