Alexander Schmemann «Til liv for verda»
«Den visjonen Alexander Schmemann formidlar, er mogleg å ta til seg, ikkje berre i ortodokse og romersk-katolske miljø, men også i dei lutherske og frikyrkjelege tradisjonane» Peter Halldorf, pinsepastor, i etterordet. I «Til liv for verda» legg Alexander Schmemann fram ei tilnærming til verda og livet i henne som stammar frå den liturgiske erfaringa i Den Ortodokse Kyrkja. Schmemann seier nei til både religion og sekularisme; han meiner at religionen, slik han vert oppfatta tradisjonelt, gjer Gud religiøs – akkurat som sekularismen. Han forstår tema som sekularisme og kristen kultur ut frå perspektiva i den ubrotne erfaringa i kyrkja, slik ho vert openberra og kommunisert i si eiga tilbeding, og i liturgien – som sakramentet for verda, sakramentet av Guds Rike. Ein sentral bodskap i boka er at Kristus «har innvigd eit nytt liv, ikkje ein ny religion.» Hele livet er ein leitourgia, ei gudsteneste, der føremålet er å gjere verda til det som ho er meint til å vere. Alexander Schmemann (1921-1983) vert rekna som ein av dei viktigaste ortodokse teologane og kyrkjeleiarane i det førre hundreåret. «Fader Alexander opnar ikkje berre opp Kyrkja og gudstenestene si verd, men hjelper oss også å betre forstå den verda vi lever i no.» Fr. Theodor Svane, ortodoks prest, i forordet.
«Den visjonen Alexander Schmemann formidlar, er mogleg å ta til seg, ikkje berre i ortodokse og romersk-katolske miljø, men også i dei lutherske og frikyrkjelege tradisjonane»
Peter Halldorf, pinsepastor, i etterordet.
I «Til liv for verda» legg Alexander Schmemann fram ei tilnærming til verda og livet i henne som stammar frå den liturgiske erfaringa i Den Ortodokse Kyrkja.
Schmemann seier nei til både religion og sekularisme; han meiner at religionen, slik han vert oppfatta tradisjonelt, gjer Gud religiøs – akkurat som sekularismen. Han forstår tema som sekularisme og kristen kultur ut frå perspektiva i den ubrotne erfaringa i kyrkja, slik ho vert openberra og kommunisert i si eiga tilbeding, og i liturgien – som sakramentet for verda, sakramentet av Guds Rike.
Ein sentral bodskap i boka er at Kristus «har innvigd eit nytt liv, ikkje ein ny religion.» Hele livet er ein leitourgia, ei gudsteneste, der føremålet er å gjere verda til det som ho er meint til å vere.
Alexander Schmemann (1921-1983) vert rekna som ein av dei viktigaste ortodokse teologane og kyrkjeleiarane i det førre hundreåret.
«Fader Alexander opnar ikkje berre opp Kyrkja og gudstenestene si verd, men hjelper oss også å betre forstå den verda vi lever i no.»
Fr. Theodor Svane, ortodoks prest, i forordet.
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
til <strong>liv</strong> <strong>for</strong> verda<br />
vår tid. Men grunnen til at eg tek til med dette, er <strong>for</strong>di heile<br />
meininga med dette essayet er, om mogleg, å svare på dette<br />
spørsmålet: kva <strong>for</strong> <strong>liv</strong> er det vi snakkar om, kva <strong>for</strong> <strong>liv</strong> er det<br />
vi <strong>for</strong>kynner, proklamerer og kunngjer når vi som kristne vedkjenner<br />
at Kristus døydde til <strong>liv</strong> <strong>for</strong> verda? 23 Kva <strong>for</strong> <strong>liv</strong> er både<br />
drivkrafta, opphavet og endemålet <strong>for</strong> det kristne oppdraget?<br />
Dei eksisterande svara følgjer to generelle mønster. For nokre<br />
av oss vil det vere slik at omgrepet <strong>liv</strong>et, når ein tek det opp<br />
i ein religiøs samanheng, vil innebere det religiøse <strong>liv</strong>et. Dette<br />
religiøse <strong>liv</strong>et er då ei verd i seg sjølv som eksisterer utanom<br />
den sekulære verda og <strong>liv</strong>et i henne. Dette er verda av «det åndelege»,<br />
og i våre dagar ser ho ut til å skaffe seg meir og meir<br />
popularitet. Sjølv bokhyllene på flyplassane er fylte opp med<br />
antologiar av mystiske skrifter. Ei slik bok som vi har sett, bar<br />
tittelen Enkel mystikk. Når menneska er <strong>for</strong>komne og <strong>for</strong>virra<br />
i støyen, straumen og frustrasjonane frå «<strong>liv</strong>et», takkar dei lett<br />
ja når dei vert inviterte inn i det inste kammeret i sjela si <strong>for</strong><br />
å oppdage eit anna <strong>liv</strong> der, og å nyte eit «åndeleg festmåltid»<br />
som bognar av åndeleg føde. Denne åndelege føda skal hjelpe<br />
menneska. Dei skal finne igjen si indre ro, halde ut det andre,<br />
sekulære <strong>liv</strong>et, godta prøvingane som kjem frå det, føre eit sunt<br />
og meir målretta <strong>liv</strong>, «halde smilen» på ein djup, religiøs måte.<br />
Og slik består misjonen her i å omvende folk til dette «åndelege»<br />
<strong>liv</strong>et, å gjere dei «religiøse».<br />
Det finst eit stort mangfald av vektleggingar og til og med<br />
teologiar innan<strong>for</strong> dette generelle mønsteret. Dei strekkjer seg<br />
frå den populære vekkingsrørsla til den sofistikerte interessa<br />
i esoteriske, mystiske doktrinar. Men resultatet er det same:<br />
«det religiøse» <strong>liv</strong>et gjer det sekulære <strong>liv</strong>et irrelevant – <strong>liv</strong>et<br />
av mat og drikke vert ribba <strong>for</strong> all ekte meining, bortsett frå<br />
det å vere ei øving i fromskap og tolmod. Og jo meir åndeleg<br />
det «religiøse festmåltidet» er, jo meir verdslege og materielle<br />
verkar neonlysskilta ET, DRIKK som vi ser langs landevegen.<br />
22
Change language