Alexander Schmemann «Til liv for verda»
«Den visjonen Alexander Schmemann formidlar, er mogleg å ta til seg, ikkje berre i ortodokse og romersk-katolske miljø, men også i dei lutherske og frikyrkjelege tradisjonane» Peter Halldorf, pinsepastor, i etterordet. I «Til liv for verda» legg Alexander Schmemann fram ei tilnærming til verda og livet i henne som stammar frå den liturgiske erfaringa i Den Ortodokse Kyrkja. Schmemann seier nei til både religion og sekularisme; han meiner at religionen, slik han vert oppfatta tradisjonelt, gjer Gud religiøs – akkurat som sekularismen. Han forstår tema som sekularisme og kristen kultur ut frå perspektiva i den ubrotne erfaringa i kyrkja, slik ho vert openberra og kommunisert i si eiga tilbeding, og i liturgien – som sakramentet for verda, sakramentet av Guds Rike. Ein sentral bodskap i boka er at Kristus «har innvigd eit nytt liv, ikkje ein ny religion.» Hele livet er ein leitourgia, ei gudsteneste, der føremålet er å gjere verda til det som ho er meint til å vere. Alexander Schmemann (1921-1983) vert rekna som ein av dei viktigaste ortodokse teologane og kyrkjeleiarane i det førre hundreåret. «Fader Alexander opnar ikkje berre opp Kyrkja og gudstenestene si verd, men hjelper oss også å betre forstå den verda vi lever i no.» Fr. Theodor Svane, ortodoks prest, i forordet.
«Den visjonen Alexander Schmemann formidlar, er mogleg å ta til seg, ikkje berre i ortodokse og romersk-katolske miljø, men også i dei lutherske og frikyrkjelege tradisjonane»
Peter Halldorf, pinsepastor, i etterordet.
I «Til liv for verda» legg Alexander Schmemann fram ei tilnærming til verda og livet i henne som stammar frå den liturgiske erfaringa i Den Ortodokse Kyrkja.
Schmemann seier nei til både religion og sekularisme; han meiner at religionen, slik han vert oppfatta tradisjonelt, gjer Gud religiøs – akkurat som sekularismen. Han forstår tema som sekularisme og kristen kultur ut frå perspektiva i den ubrotne erfaringa i kyrkja, slik ho vert openberra og kommunisert i si eiga tilbeding, og i liturgien – som sakramentet for verda, sakramentet av Guds Rike.
Ein sentral bodskap i boka er at Kristus «har innvigd eit nytt liv, ikkje ein ny religion.» Hele livet er ein leitourgia, ei gudsteneste, der føremålet er å gjere verda til det som ho er meint til å vere.
Alexander Schmemann (1921-1983) vert rekna som ein av dei viktigaste ortodokse teologane og kyrkjeleiarane i det førre hundreåret.
«Fader Alexander opnar ikkje berre opp Kyrkja og gudstenestene si verd, men hjelper oss også å betre forstå den verda vi lever i no.»
Fr. Theodor Svane, ortodoks prest, i forordet.
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
til <strong>liv</strong> <strong>for</strong> verda<br />
Kapittel 1<br />
Liv <strong>for</strong> verda<br />
1.<br />
«Der Mensch ist, was er isst». (Mennesket er det det et). Med<br />
denne utsegna trudde den materialistiske filosofen Feuerbach<br />
20 at han hadde gjort slutt på alle dei «idealistiske» spekulasjonane<br />
rundt kva menneskenaturen er. Men utan å vite det,<br />
uttrykte han faktisk den mest religiøse ideen som mennesket<br />
har. For lenge før Feuerbach vart den same definisjonen av<br />
mennesket gjeven i Bibelen. I den bibelske skapingssoga vert<br />
menneska fyrst og fremst framstilt som svoltne vesen, og heile<br />
verda vert framstilt som mat til dei. Det fremste bodet menneska<br />
får, er å vere fruktbare, verte mange og råde over jorda,<br />
men ifølgje <strong>for</strong>fattaren av fyrste kapitlet i Fyrste Mosebok,<br />
instruerer Gud menneska til å ete av jorda: «Sjå, eg gjev dykk<br />
alle planter som set frø, (...) og alle tre som ber frukt med frø i. Det<br />
skal de ha å eta.» 21<br />
Menneska må ete <strong>for</strong> å leve, dei må ta verda inn i kroppen<br />
sin og gjere verda om til seg sjølv, til sitt eige kjøt og blod. Dei<br />
er verkeleg det som dei et, og heile verda vert vist fram som<br />
eit altomfattande festbord <strong>for</strong> menneska. Og dette biletet av<br />
festen vert verande gjennom heile Bibelen som det sentrale<br />
biletet på <strong>liv</strong>et. Det er biletet på <strong>liv</strong>et ved skapinga og også biletet<br />
på <strong>liv</strong>et ved slutten, ved fullendinga: «De skal eta og drikka<br />
ved mitt bord i mitt rike.» 22<br />
Tilsynelatande er føde, eller mat, eit tema som er nokså uvesentleg,<br />
sett i lyset av dei store «religiøse stridsspørsmåla» i<br />
21
Change language