Alexander Schmemann «Til liv for verda»
«Den visjonen Alexander Schmemann formidlar, er mogleg å ta til seg, ikkje berre i ortodokse og romersk-katolske miljø, men også i dei lutherske og frikyrkjelege tradisjonane» Peter Halldorf, pinsepastor, i etterordet. I «Til liv for verda» legg Alexander Schmemann fram ei tilnærming til verda og livet i henne som stammar frå den liturgiske erfaringa i Den Ortodokse Kyrkja. Schmemann seier nei til både religion og sekularisme; han meiner at religionen, slik han vert oppfatta tradisjonelt, gjer Gud religiøs – akkurat som sekularismen. Han forstår tema som sekularisme og kristen kultur ut frå perspektiva i den ubrotne erfaringa i kyrkja, slik ho vert openberra og kommunisert i si eiga tilbeding, og i liturgien – som sakramentet for verda, sakramentet av Guds Rike. Ein sentral bodskap i boka er at Kristus «har innvigd eit nytt liv, ikkje ein ny religion.» Hele livet er ein leitourgia, ei gudsteneste, der føremålet er å gjere verda til det som ho er meint til å vere. Alexander Schmemann (1921-1983) vert rekna som ein av dei viktigaste ortodokse teologane og kyrkjeleiarane i det førre hundreåret. «Fader Alexander opnar ikkje berre opp Kyrkja og gudstenestene si verd, men hjelper oss også å betre forstå den verda vi lever i no.» Fr. Theodor Svane, ortodoks prest, i forordet.
«Den visjonen Alexander Schmemann formidlar, er mogleg å ta til seg, ikkje berre i ortodokse og romersk-katolske miljø, men også i dei lutherske og frikyrkjelege tradisjonane»
Peter Halldorf, pinsepastor, i etterordet.
I «Til liv for verda» legg Alexander Schmemann fram ei tilnærming til verda og livet i henne som stammar frå den liturgiske erfaringa i Den Ortodokse Kyrkja.
Schmemann seier nei til både religion og sekularisme; han meiner at religionen, slik han vert oppfatta tradisjonelt, gjer Gud religiøs – akkurat som sekularismen. Han forstår tema som sekularisme og kristen kultur ut frå perspektiva i den ubrotne erfaringa i kyrkja, slik ho vert openberra og kommunisert i si eiga tilbeding, og i liturgien – som sakramentet for verda, sakramentet av Guds Rike.
Ein sentral bodskap i boka er at Kristus «har innvigd eit nytt liv, ikkje ein ny religion.» Hele livet er ein leitourgia, ei gudsteneste, der føremålet er å gjere verda til det som ho er meint til å vere.
Alexander Schmemann (1921-1983) vert rekna som ein av dei viktigaste ortodokse teologane og kyrkjeleiarane i det førre hundreåret.
«Fader Alexander opnar ikkje berre opp Kyrkja og gudstenestene si verd, men hjelper oss også å betre forstå den verda vi lever i no.»
Fr. Theodor Svane, ortodoks prest, i forordet.
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
Forord frå <strong>for</strong>fattaren<br />
den leitourgia som alltid gjer henne til det som ho er: verdssakramentet,<br />
sakramentet av Guds Rike, og den gåva det er til<br />
oss i Kristus. Og det er denne erfaringa eg har <strong>for</strong>søkt, ikkje så<br />
mykje å <strong>for</strong>klare eller analysere, men ganske enkelt å stadfeste,<br />
i denne teksten.<br />
Dersom eg hadde måtta skrive henne i dag, hadde eg sannsynlegvis<br />
skrive henne på ein annan måte. Men eg er ikkje<br />
tilhengar av, og eg er heller ikkje i stand til ei heilhjarta omskriving<br />
av det som ein gong har vorte skrive ned, same kor<br />
ufullstendig det var. Di<strong>for</strong> vart det berre gjort eit par mindre<br />
rettingar og endringar i dette nye opplaget. Eg har også lagt<br />
til to essay som vedlegg, skrive i ein noko ulik «toneart», men<br />
som eg vonar kan hjelpe til med å betre <strong>for</strong>stå noko av det som<br />
ligg i denne boka.<br />
Til sist vil eg gjerne bruke moglegheita som eg har fått av<br />
dette nye opplaget til å uttrykkje mi djupe takksemd til dei<br />
som har respondert på arbeidet mitt, til stor glede <strong>for</strong> meg.<br />
Herr Zissimos Lorenzatos frå Aten, som heilt på eige initiativ<br />
gav ut ei glimrande gresk omsetjing av denne boka, rett<br />
og slett <strong>for</strong>di, som han skreiv til meg, «han følte han måtte<br />
gjere det». Til mine ukjende vener i Russland: det å få høyre<br />
om dykkar tilbakehaldne, maskinskrivne utgåve av min tekst,<br />
var ei av dei mest gripande opplevingane eg har hatt i <strong>liv</strong>et.<br />
Til alle dei som har skrive til meg: meldingane dykkar har<br />
vore ei gledesfylt stadfesting av vår einskap «i tru og kjærleik».<br />
Sist, men ikkje minst, takk til mine vener David Drillock og<br />
Anthony Pluth, som ikkje heldt tilbake nokon innsats med å<br />
få førebudd denne nye utgåva.<br />
Januar 1973<br />
<strong>Alexander</strong> <strong>Schmemann</strong><br />
19
Change language