Alexander Schmemann «Til liv for verda»
«Den visjonen Alexander Schmemann formidlar, er mogleg å ta til seg, ikkje berre i ortodokse og romersk-katolske miljø, men også i dei lutherske og frikyrkjelege tradisjonane» Peter Halldorf, pinsepastor, i etterordet. I «Til liv for verda» legg Alexander Schmemann fram ei tilnærming til verda og livet i henne som stammar frå den liturgiske erfaringa i Den Ortodokse Kyrkja. Schmemann seier nei til både religion og sekularisme; han meiner at religionen, slik han vert oppfatta tradisjonelt, gjer Gud religiøs – akkurat som sekularismen. Han forstår tema som sekularisme og kristen kultur ut frå perspektiva i den ubrotne erfaringa i kyrkja, slik ho vert openberra og kommunisert i si eiga tilbeding, og i liturgien – som sakramentet for verda, sakramentet av Guds Rike. Ein sentral bodskap i boka er at Kristus «har innvigd eit nytt liv, ikkje ein ny religion.» Hele livet er ein leitourgia, ei gudsteneste, der føremålet er å gjere verda til det som ho er meint til å vere. Alexander Schmemann (1921-1983) vert rekna som ein av dei viktigaste ortodokse teologane og kyrkjeleiarane i det førre hundreåret. «Fader Alexander opnar ikkje berre opp Kyrkja og gudstenestene si verd, men hjelper oss også å betre forstå den verda vi lever i no.» Fr. Theodor Svane, ortodoks prest, i forordet.
«Den visjonen Alexander Schmemann formidlar, er mogleg å ta til seg, ikkje berre i ortodokse og romersk-katolske miljø, men også i dei lutherske og frikyrkjelege tradisjonane»
Peter Halldorf, pinsepastor, i etterordet.
I «Til liv for verda» legg Alexander Schmemann fram ei tilnærming til verda og livet i henne som stammar frå den liturgiske erfaringa i Den Ortodokse Kyrkja.
Schmemann seier nei til både religion og sekularisme; han meiner at religionen, slik han vert oppfatta tradisjonelt, gjer Gud religiøs – akkurat som sekularismen. Han forstår tema som sekularisme og kristen kultur ut frå perspektiva i den ubrotne erfaringa i kyrkja, slik ho vert openberra og kommunisert i si eiga tilbeding, og i liturgien – som sakramentet for verda, sakramentet av Guds Rike.
Ein sentral bodskap i boka er at Kristus «har innvigd eit nytt liv, ikkje ein ny religion.» Hele livet er ein leitourgia, ei gudsteneste, der føremålet er å gjere verda til det som ho er meint til å vere.
Alexander Schmemann (1921-1983) vert rekna som ein av dei viktigaste ortodokse teologane og kyrkjeleiarane i det førre hundreåret.
«Fader Alexander opnar ikkje berre opp Kyrkja og gudstenestene si verd, men hjelper oss også å betre forstå den verda vi lever i no.»
Fr. Theodor Svane, ortodoks prest, i forordet.
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
til <strong>liv</strong> <strong>for</strong> verda<br />
Forord frå <strong>for</strong>fattaren 16<br />
Denne vesle boka vart skriven <strong>for</strong> ti år sidan, som «studierettleiar»<br />
til ein nasjonal kristen studentorganisasjon sin<br />
konferanse som fann stad kvart fjerde år i USA. Dette var i<br />
desember 1963 i Athens i Ohio. Det var ikkje meininga den<br />
gongen at boka skulle vera ei systematisk avhandling om den<br />
ortodokse liturgiske tradisjonen, og det er det heller ikkje i<br />
dag. Mitt einaste føremål med å skrive henne, var å skissere<br />
det kristne «verdssynet» <strong>for</strong> studentar som førebudde seg<br />
på ein diskusjon rundt den kristne misjonen. Og med omgrepet<br />
«verdssyn» meinte eg den tilnærminga til verda, og til<br />
menneskeleg <strong>liv</strong> i verda, som stammar frå den liturgiske erfaringa<br />
i den ortodokse kyrkja.<br />
Men det fall seg slik at boka nådde ein lesarskare som<br />
strekte seg langt utover dei studentkrinsane som eg hadde<br />
skrive henne <strong>for</strong>. Ho vart trykt i eit nytt opplag i USA av<br />
<strong>for</strong>laget Herder & Herder i 1965 (med tittelen Sacraments and<br />
Orthodoxy), deretter i England, (World As Sacrament), ho vart<br />
omsett til fransk, italiensk og gresk, ho vart til og med nyleg<br />
«utgjeven» i ei anonym russisk omsetjing av samizdat 17 i undergrunnen<br />
i Sovjetunionen. Eg er viss på at alt dette ikkje beviser<br />
nokon særlege kvalitetar ved boka i seg sjølv – meir enn<br />
nokon annan er eg klar over dei mange svakare og utilstrekkelege<br />
delane i henne. Derimot beviser det viktigheita av temaet<br />
som eg <strong>for</strong>søkte å ta <strong>for</strong> meg. Det brennande alvoret som var<br />
klart og tydeleg <strong>for</strong> ti år sidan, er endå meir tydeleg i dag, og<br />
17
Change language