Alexander Schmemann «Til liv for verda»
«Den visjonen Alexander Schmemann formidlar, er mogleg å ta til seg, ikkje berre i ortodokse og romersk-katolske miljø, men også i dei lutherske og frikyrkjelege tradisjonane» Peter Halldorf, pinsepastor, i etterordet. I «Til liv for verda» legg Alexander Schmemann fram ei tilnærming til verda og livet i henne som stammar frå den liturgiske erfaringa i Den Ortodokse Kyrkja. Schmemann seier nei til både religion og sekularisme; han meiner at religionen, slik han vert oppfatta tradisjonelt, gjer Gud religiøs – akkurat som sekularismen. Han forstår tema som sekularisme og kristen kultur ut frå perspektiva i den ubrotne erfaringa i kyrkja, slik ho vert openberra og kommunisert i si eiga tilbeding, og i liturgien – som sakramentet for verda, sakramentet av Guds Rike. Ein sentral bodskap i boka er at Kristus «har innvigd eit nytt liv, ikkje ein ny religion.» Hele livet er ein leitourgia, ei gudsteneste, der føremålet er å gjere verda til det som ho er meint til å vere. Alexander Schmemann (1921-1983) vert rekna som ein av dei viktigaste ortodokse teologane og kyrkjeleiarane i det førre hundreåret. «Fader Alexander opnar ikkje berre opp Kyrkja og gudstenestene si verd, men hjelper oss også å betre forstå den verda vi lever i no.» Fr. Theodor Svane, ortodoks prest, i forordet.
«Den visjonen Alexander Schmemann formidlar, er mogleg å ta til seg, ikkje berre i ortodokse og romersk-katolske miljø, men også i dei lutherske og frikyrkjelege tradisjonane»
Peter Halldorf, pinsepastor, i etterordet.
I «Til liv for verda» legg Alexander Schmemann fram ei tilnærming til verda og livet i henne som stammar frå den liturgiske erfaringa i Den Ortodokse Kyrkja.
Schmemann seier nei til både religion og sekularisme; han meiner at religionen, slik han vert oppfatta tradisjonelt, gjer Gud religiøs – akkurat som sekularismen. Han forstår tema som sekularisme og kristen kultur ut frå perspektiva i den ubrotne erfaringa i kyrkja, slik ho vert openberra og kommunisert i si eiga tilbeding, og i liturgien – som sakramentet for verda, sakramentet av Guds Rike.
Ein sentral bodskap i boka er at Kristus «har innvigd eit nytt liv, ikkje ein ny religion.» Hele livet er ein leitourgia, ei gudsteneste, der føremålet er å gjere verda til det som ho er meint til å vere.
Alexander Schmemann (1921-1983) vert rekna som ein av dei viktigaste ortodokse teologane og kyrkjeleiarane i det førre hundreåret.
«Fader Alexander opnar ikkje berre opp Kyrkja og gudstenestene si verd, men hjelper oss også å betre forstå den verda vi lever i no.»
Fr. Theodor Svane, ortodoks prest, i forordet.
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
til <strong>liv</strong> <strong>for</strong> verda<br />
konvertittar til Kyrkja. Den oppveksande generasjonen opplevde<br />
seg først og fremst som amerikanarar, slik som konvertittane<br />
gjorde, og dei ynskte seg ei kyrkje som var amerikansk. 9<br />
Denne situasjonen er det som dannar bakgrunnen <strong>for</strong> <strong>Schmemann</strong><br />
sitt arbeid og det er her han <strong>for</strong>søker å realisere den liturgiske<br />
visjonen sin. Kyrkja var hans horisont, det som hjarta<br />
hans brann <strong>for</strong>, og det var vanlege folk han ynskte å nå med<br />
arbeidet sitt, så han kunne opne opp mysteria i gudstenestene<br />
<strong>for</strong> dei: «Draumen min er å skrive <strong>for</strong> folket, ikkje <strong>for</strong> teologane.»<br />
10 Vidare seier han: «Eg vert glad når eg får vite at bøkene<br />
mine grip tak i enkle truande, om det så berre er nokre få av dei.» 11<br />
<strong>Schmemann</strong> var ikkje alltid like interessert i å nå dei fagteologiske<br />
miljøa med arbeidet sitt. Dette tydde ikkje at han meinte<br />
at teologi var uviktig, men han ynskte i staden å arbeide<br />
med ei <strong>for</strong>m <strong>for</strong> teologi som retta seg mot vanlege folk og<br />
kyrkjegjengarar. Det var desse han ynskte å nå <strong>for</strong> å <strong>for</strong>klare<br />
trua og tilbedinga i Kyrkja <strong>for</strong> dei. Di<strong>for</strong> såg han på seg sjølv<br />
som prest fyrst og fremst, deretter teolog. Teologien hans må<br />
di<strong>for</strong> fyrst og fremst <strong>for</strong>ståast i eit pastoralt og kateketisk ljos<br />
– han ynskte å undervise, rettleie og vekkje medlemmane i<br />
Kyrkja til sann tru, <strong>for</strong>ståing og tilbeding. Den som les denne<br />
boka, kan ikkje unngå å legge merke til at dette skin igjennom.<br />
Fader <strong>Alexander</strong> <strong>Schmemann</strong> var teolog – i den eigentlege<br />
<strong>for</strong>standen av ordet.<br />
<strong>Schmemann</strong> fekk då også stor innverknad utan<strong>for</strong> akademiske<br />
krinsar. Mange av bøkene og dagbøkene hans 12 fekk<br />
eit publikum langt utover universitetsmiljøa. For den vanlege<br />
ortodokse kyrkjegjengaren var det nok likevel den innsatsen<br />
han la inn <strong>for</strong> å friske opp att den liturgiske arva og kyrkje<strong>liv</strong>et<br />
som tydde mest. Frå stillinga si som rektor ved St. Vladimir’s<br />
i New York vart han en leiarfigur innan<strong>for</strong> ei eukaristisk og<br />
14
Change language