Alexander Schmemann «Til liv for verda»
«Den visjonen Alexander Schmemann formidlar, er mogleg å ta til seg, ikkje berre i ortodokse og romersk-katolske miljø, men også i dei lutherske og frikyrkjelege tradisjonane» Peter Halldorf, pinsepastor, i etterordet. I «Til liv for verda» legg Alexander Schmemann fram ei tilnærming til verda og livet i henne som stammar frå den liturgiske erfaringa i Den Ortodokse Kyrkja. Schmemann seier nei til både religion og sekularisme; han meiner at religionen, slik han vert oppfatta tradisjonelt, gjer Gud religiøs – akkurat som sekularismen. Han forstår tema som sekularisme og kristen kultur ut frå perspektiva i den ubrotne erfaringa i kyrkja, slik ho vert openberra og kommunisert i si eiga tilbeding, og i liturgien – som sakramentet for verda, sakramentet av Guds Rike. Ein sentral bodskap i boka er at Kristus «har innvigd eit nytt liv, ikkje ein ny religion.» Hele livet er ein leitourgia, ei gudsteneste, der føremålet er å gjere verda til det som ho er meint til å vere. Alexander Schmemann (1921-1983) vert rekna som ein av dei viktigaste ortodokse teologane og kyrkjeleiarane i det førre hundreåret. «Fader Alexander opnar ikkje berre opp Kyrkja og gudstenestene si verd, men hjelper oss også å betre forstå den verda vi lever i no.» Fr. Theodor Svane, ortodoks prest, i forordet.
«Den visjonen Alexander Schmemann formidlar, er mogleg å ta til seg, ikkje berre i ortodokse og romersk-katolske miljø, men også i dei lutherske og frikyrkjelege tradisjonane»
Peter Halldorf, pinsepastor, i etterordet.
I «Til liv for verda» legg Alexander Schmemann fram ei tilnærming til verda og livet i henne som stammar frå den liturgiske erfaringa i Den Ortodokse Kyrkja.
Schmemann seier nei til både religion og sekularisme; han meiner at religionen, slik han vert oppfatta tradisjonelt, gjer Gud religiøs – akkurat som sekularismen. Han forstår tema som sekularisme og kristen kultur ut frå perspektiva i den ubrotne erfaringa i kyrkja, slik ho vert openberra og kommunisert i si eiga tilbeding, og i liturgien – som sakramentet for verda, sakramentet av Guds Rike.
Ein sentral bodskap i boka er at Kristus «har innvigd eit nytt liv, ikkje ein ny religion.» Hele livet er ein leitourgia, ei gudsteneste, der føremålet er å gjere verda til det som ho er meint til å vere.
Alexander Schmemann (1921-1983) vert rekna som ein av dei viktigaste ortodokse teologane og kyrkjeleiarane i det førre hundreåret.
«Fader Alexander opnar ikkje berre opp Kyrkja og gudstenestene si verd, men hjelper oss også å betre forstå den verda vi lever i no.»
Fr. Theodor Svane, ortodoks prest, i forordet.
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
Forord<br />
russiske emigrantmiljøa i Vest-Europa på grunn av den russiske<br />
revolusjonen. 7<br />
Det 20. hundreåret, då <strong>Schmemann</strong> levde, var ei svært vanskeleg<br />
tid <strong>for</strong> Den ortodokse kyrkja. Mange ortodokse kristne<br />
måtte lide under <strong>for</strong>fylging, særleg frå kommunismen og militante<br />
ateistiske regime. <strong>Schmemann</strong> sjølv levde heile <strong>liv</strong>et sitt<br />
utan<strong>for</strong> dei ortodokse kjerneområda. Den ortodokse kyrkja i<br />
både Frankrike og USA var utanlandskyrkjer, der medlemmane<br />
av ulike årsaker hadde flytta eller vorte <strong>for</strong>drivne frå<br />
heimlandet sitt, bort frå kyrkja dei stamma frå. Og det vart situasjonen<br />
til Den ortodokse kyrkja i USA som skulle få danne<br />
bakteppet <strong>for</strong> <strong>liv</strong>et og verksemda til <strong>Schmemann</strong> i hovudsak,<br />
sjølv om oppveksten hans i Paris og den teologiske arva hans<br />
frå St. Sergius også var viktig. Dei fleste av utgjevnadene hans<br />
er nettopp skrivne etter at han kom til USA.<br />
På mange måtar var konteksten i USA nokså typisk <strong>for</strong> situasjonen<br />
til Den ortodokse kyrkja i ulike land i diasporaen,<br />
og slik finst det mange fellestrekk mellom situasjonen i USA,<br />
Frankrike, Vest-Europa og omverda elles. Dei fyrste kyrkjelydane<br />
i USA, om ein ser bort frå den russiske misjonen i Alaska,<br />
vart hovudsakleg danna av innvandrarar som kom saman<br />
og skaffa seg ein prest frå «gamlelandet», stort sett utan noka<br />
overordna styring frå kyrkjene i den gamle verda. Kyrkjene<br />
vart ofte dei einaste viktige sosiale og kulturelle møtepunkta<br />
<strong>for</strong> dei som hadde <strong>for</strong>late heimlandet. I mange tilfelle førte<br />
denne situasjonen til ei uheldig samanblanding av kyrkje,<br />
tru og nasjonalisme. Kyrkja som eit heilagt samfunn, ein stad<br />
<strong>for</strong> tilbeding og å utøve trua, kom di<strong>for</strong> ofte i andre rekkje.<br />
Dei etterfølgjande generasjonane hadde gjerne mindre kunnskap<br />
om «gamlelandet» og språket, og hadde ikkje like sterke<br />
band dit som <strong>for</strong>eldra hadde. 8 Mange av dei opplevde også<br />
ei svakare tilknyting til Kyrkja <strong>for</strong>di ho så sterkt vart identifisert<br />
med «gamlelandet». Trass i dette kom det også fleire<br />
13
Change language