Alexander Schmemann «Til liv for verda»
«Den visjonen Alexander Schmemann formidlar, er mogleg å ta til seg, ikkje berre i ortodokse og romersk-katolske miljø, men også i dei lutherske og frikyrkjelege tradisjonane» Peter Halldorf, pinsepastor, i etterordet. I «Til liv for verda» legg Alexander Schmemann fram ei tilnærming til verda og livet i henne som stammar frå den liturgiske erfaringa i Den Ortodokse Kyrkja. Schmemann seier nei til både religion og sekularisme; han meiner at religionen, slik han vert oppfatta tradisjonelt, gjer Gud religiøs – akkurat som sekularismen. Han forstår tema som sekularisme og kristen kultur ut frå perspektiva i den ubrotne erfaringa i kyrkja, slik ho vert openberra og kommunisert i si eiga tilbeding, og i liturgien – som sakramentet for verda, sakramentet av Guds Rike. Ein sentral bodskap i boka er at Kristus «har innvigd eit nytt liv, ikkje ein ny religion.» Hele livet er ein leitourgia, ei gudsteneste, der føremålet er å gjere verda til det som ho er meint til å vere. Alexander Schmemann (1921-1983) vert rekna som ein av dei viktigaste ortodokse teologane og kyrkjeleiarane i det førre hundreåret. «Fader Alexander opnar ikkje berre opp Kyrkja og gudstenestene si verd, men hjelper oss også å betre forstå den verda vi lever i no.» Fr. Theodor Svane, ortodoks prest, i forordet.
«Den visjonen Alexander Schmemann formidlar, er mogleg å ta til seg, ikkje berre i ortodokse og romersk-katolske miljø, men også i dei lutherske og frikyrkjelege tradisjonane»
Peter Halldorf, pinsepastor, i etterordet.
I «Til liv for verda» legg Alexander Schmemann fram ei tilnærming til verda og livet i henne som stammar frå den liturgiske erfaringa i Den Ortodokse Kyrkja.
Schmemann seier nei til både religion og sekularisme; han meiner at religionen, slik han vert oppfatta tradisjonelt, gjer Gud religiøs – akkurat som sekularismen. Han forstår tema som sekularisme og kristen kultur ut frå perspektiva i den ubrotne erfaringa i kyrkja, slik ho vert openberra og kommunisert i si eiga tilbeding, og i liturgien – som sakramentet for verda, sakramentet av Guds Rike.
Ein sentral bodskap i boka er at Kristus «har innvigd eit nytt liv, ikkje ein ny religion.» Hele livet er ein leitourgia, ei gudsteneste, der føremålet er å gjere verda til det som ho er meint til å vere.
Alexander Schmemann (1921-1983) vert rekna som ein av dei viktigaste ortodokse teologane og kyrkjeleiarane i det førre hundreåret.
«Fader Alexander opnar ikkje berre opp Kyrkja og gudstenestene si verd, men hjelper oss også å betre forstå den verda vi lever i no.»
Fr. Theodor Svane, ortodoks prest, i forordet.
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
til <strong>liv</strong> <strong>for</strong> verda<br />
Rolla til religionen vert her til å vere nyttig og å hjelpe mennesket.<br />
Det er mennesket som står i sentrum. Religionen skal<br />
fylle dei åndelege behova til mennesket, eller til samfunnet<br />
(dersom dei har slike) gjennom religiøse ritar og opplevingar.<br />
Guds eksistens vert ikkje avvist, men Gud vert vist bort til<br />
periferien av røyndommen og kan stige frem <strong>for</strong> å yte undergjerningar,<br />
bønesvar eller assisterande og terapeutiske tenester<br />
når det er naudsynt. På mange måtar er den sekulære religionen<br />
ei gjenopp<strong>liv</strong>ing av den førkristne heidendomen, hevdar<br />
<strong>Schmemann</strong>, der Gud vert <strong>for</strong>vist til den religiøse sfæren, og<br />
kan kallast på og kontrollerast gjennom magi og trylle<strong>for</strong>mlar.<br />
Den sekulære religionen kan altså kle seg i kleda til kristendommen,<br />
men <strong>Schmemann</strong> står fast på at i eigentleg <strong>for</strong>stand<br />
er ikkje kristendommen ein religion. Han er avskaffinga av<br />
religionen. Jesu Kristi kross, død og oppstode utslettar religionen<br />
og menneskelege <strong>for</strong>søk på å avgrense, leggje band på og<br />
temme Gud.<br />
Korleis kan vi i eit sekulært samfunn vinne att den kristne<br />
<strong>for</strong>ståinga av verda, av mennesket og Gud? <strong>Schmemann</strong> insisterer<br />
på at det må skje i ei <strong>for</strong>nying og ny-oppdaging av den<br />
sanne tilbedinga. Det er i gudstenesta vi erfarer, ser, høyrer og<br />
smakar at Gud er komen nær og har teke bustad i oss. Der<br />
vert Guds frelseverk i Jesu Kristus måla <strong>for</strong> augo våre. Det<br />
er i liturgien jord og himmel møtest og vi vert sameinte med<br />
Gud. Men sann tilbeding vil ikkje avgrensast til kyrkjebygget,<br />
søndagen eller det religiøse domenet, men vil også farge og<br />
<strong>for</strong>vandle heile <strong>liv</strong>et, kulturen og skaparverket. Vi ser, høyrer<br />
og erfarer verda på nytt i møte med Frelsaren.<br />
Gud dreg oss til seg i tilbedinga, men sender oss i same<br />
rørsla også ut att i verda, til kvardagen, til familien, arbeidsplassen<br />
og studiestaden. Kristen tilbeding og misjon høyrer<br />
saman. Slik <strong>for</strong>vandlar Gud heile verda i Jesus Kristus og tek<br />
bustad iblant oss. Gud er ikkje langt borte slik sekularismen<br />
10
Change language