Eiliv Vinje - Universitetet i Bergen

94 KAP. 2
til å gjera greie for tekstlege grep som er tvetydige. Å knyta det epideiktiske til
metaspråk, slik Richard Lockwood gjer, er ikkje ei drastisk innsnevring; metaspråk
kan komma til uttrykk på varierande vis, og derfor vil avgrensinga til Lockwood
neppe rokka særleg ved epideiktisk som open kategori.
Det som eg finn særleg inspirerande hos Lockwood, er at han knyter epideiksis
til figur-kategorien og gjennom det set ord på ein retorisk funksjon, korleis lesarrolla
blir definert. Med begrepet lesarens figur legg han - som Aristoteles -
kommunikasjonsfunksjonen (lesarens rolle) til grunn som kriterium, men
samstundes blir denne funksjonen - i motsetnad til hos Aristoteles - forstått ikkje på
eintydig vis, ikkje klart atskilt frå andre funksjonar, men som dobbelpunkt, som
tvetydig funksjon.
Også i Holberg-essayet kan elementet av framsyning forklarast som figur. Den
resterande delen av denne avhandlinga går ut på å underbygga og konkretisera ein
slik påstand. Det første kravet som melder seg, er ei nærmare avklaring av sjølve
figur-begrepet, og på kva måte dette er relevant for Holberg-essayet.