- ერთი შეხედეთ ამ ბებრუცანას, რა ჩაუდენია ამ სიბერის დროს? - გაიხუმრასტუმარმა...- ეს ბატონო, სულ ამ გლახაკი დედაკაცის ბრალია! ბებერი ხარ, ბებერი ხარო,მაყვედრიდა მუდამ და მეც ვუჩვენე ბებერი ვარ თუ არა! ჰა, ჰა, ჰა!..- იქით დაიღუპე!.. მიწა მოსაყრელი შენი ენა, - დატუქსა ცოლმა, შეწითლდა დაბჟოლის ძირს მოეფარა.სტუმარი იცინოდა, ვაჟებიც იცინოდნენ.- ჯერ კიდევ დამაცადოს. ჯერ სადაა, ერთი მოვრჩე ამ სამარგლავს, - წახალისდატაგუია,- მე შენ გიჩვენებ ბებერი ვარ თუ არა!- არაფერია, ძიძა, ნუ შეგრცხვებათ! ხუმრობს, თორემ მეტს ვეღარ გაბედავს,ღვთით ტარიელივით ბიჭები გარს გახვევია, რამე რომ გაგიბედოს, ბადიდ-კაცს ცხვირსმოამტვრევენ. ხი, ხი, ხი!.. - ხითხითებდა სტუმარი.- იმდენი აღდგომა მაგას გათენებია, - ბუტბუტებდა დედაკაცი.- სხვას თავი დავანებოთ, ძიძა, პატარა ბიჭიკო დაგიფარავს, ბადიდ-კაცს ფეხზებაწარს მოაბამს, არა, ჯიჯი? - ალერსიანად დაეკითხა სტუმარი ხვიჩას.ბიჭმა მოღიმარი სახით სტუმარს შეხედა, მერე მამას გრძნობით სავსე თვალებითდააცქერდა...- ჩემი ბაბაია მე არ მიღალატებს, - მიეალერსა მოხუცი ბავშვს და თავზედ ხელიგადუსვა.ყველანი გამხიარულდნენ და ჭამა გააგრძელეს.- სხვა, ბატონო მურზაყან, შენ ხომ ყველგან დადიხარ, რა ამბავია ქვეყანაზე,ვითომ ცოტა მოგვეშვა? ვითომ ღმერთმა მოგვხედა? ვენაცვალე მის სახელს, - პირჯვარიგადიწერა მოხუცმა, - ვითომ განმტკიცდა ჩვენი დადიასი და მეფის მეგობრობა?- ასე მოგახსენებენ და საქმითაც ასე სჩანს ჯერ-ჯერობით, - საქმიანი კილოთიმიუგო სტუმარმა. - ჯერ-ჯერობით, ჩვენი ოტია დადია ერთგულად იქცევა, თუ ეშმაკიარ დააჯდა მხრებზე და არ უღალატა ფიცსა და ნათესაობას. ამ დროებით, მართალიუნდა სთქვას კაცმა, ძლიერ შველის მეფეს. გურიელიც თითქოს მოლბა, საშიში არაა.მხოლოდ საქმეს აჭირებს ის როსთოია რაჭის ერისთეე. არ ცხრება და არ ცხრება მაგურჯულოს თანაზიარი. თუ ისიც დაამარცხა მეფემ, მაშინ, იცოდე, ტაგუია, რომჩვენშიაც ისეთი მშვიდობა დამყარდება, როგორიცაა მეფე ელეკრეს სამეფოში, ქართლ-კახეთში.- ჰო! ელეკრე მეფე? ის არ არის, რომ სიმღერაში იხსენიებენ?- დიახ, ის არის. სხვანაირად კიდევ პატარა კახს ეძახიან, - განუმარტამურზაყანმა.- შენი გულის ჭირიმე! - აღტაცებით ამბობდა მოხუცი. ახალგაზრდებმა ჭამასთავი დაანებეს და სმენად გადაიქცნენ.- ელეკრე მეფე, ჩემო ტაგუ, რას ამბობ, ბაბა, - დინჯად გააგრძელა სტუმარმა, -ციდან მოვლენილი კაცია. საითკენაც ხელი გაისვა, ყველგან მუსრი გაავლოურჯულოებს. ლეკები გინდა, ყიზილბაშები, თუ ეს წყეული ოსმალები! ინდოეთში რაამბები ქმნა თურმე! ამბობენ, ბედაურზე რომ შეჯდება, ქარქაშიდან ლეკურს რხიალს
გაადენს, შესძახებს და შეუტევს მტერს, ცოდვილ თვალს არ დაენახვება თურმე. საარაკორამეაო, მოგახსენებენ.- ბიჭიც ის ყოფილა და... - წარმოსთქვეს ჯეილებმა.- ღმერთო, შენ გაუმარჯვე, - ამოიოხრა მოხუცმა და ღვინით სავსე ჩალამი ხელშიდაიჭირა. - ღმერთო, შენ გაუმარჯვე ყველა ურჯულოთა მებრძოლს, ქვეყანაზემშვიდობის დამამყარებელს, საწყალი გლეხი-კაცის გამკითხველს, ქვრივ-ობოლთაშემწეს. ყველას ერთობ, წონა-სამართლის მექონს. ღმერთო, ის დღე მაჩვენე, ისესაფლავში ნუ ჩამიყვან, რომ ყანაზედ უთოფოდ მივდიოდე, დედაკაცს სადილიმარტოდ-მარტო მოჰქონდეს და არაფრის შიში და რიდი არ ჰქონდეს.- ჰაამინ, ჰაამინ, - მიუგო სტუმარმა.ტაგუიამ ჩალამი დასცალა და სტუმარს დაულოცა.- ბატონ მურზაყანს დაულოცავ მრავალ წელს, ღმერთმან შენი თავი მიცოცხლოს.შენ სხვა მტაცებელ-ამწიოკებლებს არა ჰგავხარ და იმიტომ სულით და გულითმიყვარხარ. ღმერთმან დიდი დღე მოგცეს.- მადლობელი ვარ, ჩემო ტაგუია. ახლაც თუ დავაკვირდებით საქმეს, რაც იყო ამხუთიოდ წლის წინათ, იმის შედარებით, ბაბაია, მშვიდობიანობაა. ქალს შენ თავიდაანებე, კაცო, მე თვითონ, რაც გინდა იყოს, გვარიან გამოქნილი და მარჯვე ვაჟკაცი ვარმგონია, მაგრამ ტყუილი რა საჭიროა, უდამბაჩოდ სახლიდან ვერ გამოვიდოდი. ახლა,აქა-იქ, კანტი-კუნტად თუ მოხდა რამე, თორემ ისე შიშიანობა არაა. სასტიკი ბრძანებააგაცემული მეფისაგან ტყვეთა მომტაცებლების წინააღმდეგ!- ამბობენ, ამბობენ, ბატონო მურზაყან, - სიხარულით წარმოსთქვა მოხუცმა.- ტაგუია, იცოდე, თუ ჩვენმა ოტია დადიამ და იმისმა შვილმა კაციამ არ უღალატამეფე სოლომონს და თუ გურიელიც დაუმეგობრდა, მე მითქვამს, ამ შინაურ ჩვენწუწკებს ხომ ალაგმავს და ალაგმავს, ოსმალებსაც განდევნის აქედან. იცოდე, ქუთაისსაცდაიბრუნებს, შეიძლება ფოთიდანაც განდევნოს ურჯულოები. ღმერთმა ნათქვამიშეგვისრულოს, - სთქვა სტუმარმა და ჩალამი დასცალა.- ღმერთმან ქნას, იოსე ქისტემ ჰაამენი შეგაწიოს, მაშინ ხომ თრევაც აღარდამჭირდება ყანაში...- იცოდე, ასე მოხდება, თუ ღმერთმან აცოცხლა სოლომონ მეფე. მე ვიცი, ბაბაია,როგორ არის საქმე. სამჯერ ვიყავი ლაშქრობაში...- მურზაყან, შენი ჭირიმე, იმ შარშანდელ ხრესილის ბრძოლაში1 იყავი? -დაეკითხა მოხუცი.- ვიყავი. აი ეს თითი იქ დავიშავე, - მიუგო მურზაყანმა და მარცხენა ხელი უჩვენა.სალოკი თითის ალაგას რაღაც პატარა აბორცვებული მოსჩანდა.- ნანა შვილო! - მწარედ წამოიძახა მზეხამ.- ეს რა არის, ძიძა, ისეთ ადგილას ჩავვარდი, თუ ცოცხალი გადავრჩებოდი, არმეგონა. ჩვენებმა, ღმერთს მართალი უყვარს, მაშინ სწორედ თავი ისახელეს. ოო, ბაბატაგუ, დიდი რამეა ერთი პირი და ერთი გული! საცა ერთი პირი და გულია, იქ ჯარიუძლეველია. კარგახანია იმერლების და მეგრელების ასეთი ერთსულ-გულოვნობა არუნახავს კაცს და კიდევაც საშინლად დავამარცხეთ მტერი. მტერი მარა რა მტერი, ჩემო
- Page 1 and 2: მამელუკიმდი
- Page 3 and 4: ნაჭერი ცალკე
- Page 5: - უკაცრაოდ, ბა
- Page 10 and 11: მოაკლოს ღმერ
- Page 12 and 13: მამაკაცები, თ
- Page 14 and 15: ერთმა გრძელწ
- Page 16 and 17: “ფიტ!” მოკლედ
- Page 18 and 19: - აი იმის პირდ
- Page 20 and 21: ოსმალები და თ
- Page 22 and 23: მზე უკვე ჩადი
- Page 24 and 25: ბევრი უმხილე
- Page 26 and 27: მოახლემ სკამ
- Page 28 and 29: ქალბატონო, შე
- Page 30 and 31: ქვეყანაზე, სწ
- Page 32 and 33: - აბა, სთქვი, ბ
- Page 34 and 35: - ვაკე კარი, იმ
- Page 36 and 37: არ არის სახარ
- Page 38 and 39: რისხვად გაჩე
- Page 40 and 41: იყოს.- ყაბული
- Page 42 and 43: - დუ-შაში.- ჰოი,
- Page 44 and 45: მოცვივდნენ მ
- Page 46 and 47: გამოიჭიმა. ხე
- Page 48 and 49: რეზო?.. - ამბობ
- Page 50 and 51: - ეჰ, მაგ ლამაზ
- Page 52 and 53: ოსმალოს ბიჭი
- Page 54 and 55: ალი-ბიის მეთა
- Page 56 and 57:
წესები შეგით
- Page 58 and 59:
აუჩქარებლივ
- Page 60 and 61:
ბიის, - გააგრძ
- Page 62 and 63:
მაგრამ საქმე
- Page 64 and 65:
უბრძანა. ფრან
- Page 66 and 67:
მომიკალ, მე მ
- Page 68 and 69:
როგორ მოიქცნ