მამელუკი

როგორ მოიქცნენ! ფრანგები გარს გვერტყმიან, ყოველ წუთს უბედურობაამოსალოდნელი! - სხაპა-სხუპით აყრიდნენ მამელუკები.მახმუტი სდუმდა. ბიის გონებაში სულ სხვა სახეები, სულ სხვა პირებიიხატებოდნენ.- იქნებ დაჭრილია? - შენიშნა ერთმა.- კაცო, რას გაჩერებულხარ? - მედგრად დაეკითხა ახმეტი. - ვერ გამიგია, რასდასჩერებიხარ ამ გიაურის ლეშს! ახლა ნახე? ვენეციელი ასისთავია, ვიღაც ძაღლიძაღლურათ ჩაძაღლებულა!- ვინ არის ვენეციელი? - დაიძახა მახმუტ-ბიიმ და თვალები კაკლის სისხოგაუხდა. მამელუკებმა ერთ-ორი ნაბიჯი უკან დაიხიეს.- ალლაჰ! ალლაჰ! რა ამბავია, მახმუტ, შენ თავს? - გაოცებით წამოიძახესმამელუკებმა.- ეს ისეთი ვენეციელია, როგორც მე არაბი! - ხმას აუწია მახმუტ-ბიიმ.- ალ...ლაჰ! ალლაჰ! წინასწარმეტყველო, შენ დაგვიფარე! ხომ არ შეშლილა ნეტავ?- ჩაილაპარაკა ერთმა.- შენს წინასწარმეტყველსაც და შენს ალლაჰსაც... სად არის ერთი, ან მეორე?!უსამართლობაა ქვეყნის ალლაჰი და ძალმომრეობა მისი წინასწარმეტყველი! - დაიჭექამახმუტ-ბიიმ.შეშფოთებულმა მამელუკებმა კიდევ უკან დაიხიეს.- მახ... მუტ?! - შეჰყვირა თავის მხრივ ათასისთავმა ახმეტმა, - ეს რა გვესმის? შენრჯული დაჰგმე?.. მამელუკთა ფიცს უღალატე?!- მახ... მუტ!? ეს რა ამბავია... იქნებ ფრანგების მოსყიდულია? შე მოღალატევ, შენა!- დაიძახა ერთმა ათასისთავმა ისმაილმა.- ადვილი შესაძლებელია, - კვერი დაუკრეს სხვებმა.- არა ჰგავს თუ? ამისი რაზმი დაიქსაქსა, ეს კი სრულებით უვნებელი აქგამოჭიმულა...- მაგრამ, გიაურ, არ შეგარჩენ იცოდე! - დაიყვირა ახმეტ ათასისთავმა და ხმალზეხელი დაიდო.მახმუტ-ბიი, თითქოს ამას ელოდებოდაო, ცქვიტად შეტრიალ-შემოტრიალდაუნაგირზე.- არ იკადრო, ყმაწვილო, - მწარე სიცილით წარმოსთქვა და სანამ ახმეტ ხმალსქარქაშიდან ამოიღებდა, უკვე შიგ კისერში უთავაზა ბასრი რკინა.- ჰა, გიაურ! ჰა, მოღალატე! - წამოიძახეს მამელუკებმა და ხმლებზე ხელიმოისვეს.ერთ ხანს ელავდა მზის სხივებზე სწრაფად მოქნეული ხმლები.- ვაი ნანა! - გაისმა მწარე კვნესა და სასიკვდილოდ დაჭრილი მახმუტ-ბიივენეციელ ასისთავის გვამს ზედ დაეცა.ზარბაზნების გრიალი და თოფების ტკაცატკუცი ცოტ-ცოტად მიწყდა,