მამელუკი

- ვაკე კარი, იმას მოსდევს ხულადგმულას სერი, სადაც საყდარი დგას და იმისიქით ხომ ჩვენი სახლია, - ჩამოთვალა ბავშვმა.- ეს ადგილები რა კარგად დაგიხსომებია, ჩემო ბიჭიკო, - კმაყოფილებით ამბობდახუცესი. - მაშ ახლა შინ რომ გაგიშვას კაცმა მარტოდ-მარტო, მიხვალ?ბავშვი ცოტა შეჩერდა.- ცოტა უფრო ადრე რომ იყოს, წავიდოდი, - გაუბედავად წარმოსთქვა ბავშვმა.- ხა, ხა, ხა, ხა! - ხარხარებდა მღვდელი.მარკოზს უფრო ის ახარებდა, რომ ოჯახის მოგონებით გამოწვეული მოწყენაბავშვს ასე ჩქარა გაუქარდა. მღვდელი შეეცადა, რაც შეიძლებოდა გაემხიარულებინაბავშვი.- აბა, შენ თუ კაი ბიჭი ხარ, ბაიობის სამოციქულოსაც მომიყვები, აი, გუშინწინრომ გაკითხებდი?- სულ თავიდან დავიწყო? - ცქვიტად დაეკითხა ხვიჩა.- სულ თავიდან დაიწყე! - აღტაცებით მიუგო ხუცესმა.- “და სულისაცა შენისა თაააანა”, - გაისმა ბავშვის წკრიალა ხმა ტყეში.- ჰო, ემაგრე, ემაგრე! - ამხნევებდა ხუცესი.- “წარდგომა, ფსალმუნი დავითისი: კურთხეულ არს მომავალი სახელითაუფლისათა, ღმერთი უფალი და გამოგვიჩნდა ჩვენ”, - წართქმით ამბობდა ბავშვი.- ნუ ჩქარობ, სიტყვები მკვეთრად გამოტეხე, - ტკბილად ეუბნებოდა მღვდელიმარკოზი.- “ფილიპელთა... მიმართ ეპისტოლე... წმი... დი...სა... პავლე... მო... ცი... ქუ...ლისა... საკით... ხაააავი”, - ჩააგალობა ბავშვმა.- ემაგრე, ემაგრე, - ამხნევებდა მღვდელი.- “ძმაააანოო! გიხა...როდენ... მარა...დის უფლისა მიერ... კვალად გეტყვიგი...ხა...რო...დეენ! ”- ჰო, ასე, ერთი მუხლი დაბლა კილოთი უნდა ჩააგალობო, -შენიშნა ხუცესმა.- “სიმდაბ...ლე თქვენით ცხად იყავნ ყოველთა კაცთა”, - თამამად გააგრძელახვიჩამ.- ოჰო, ჰო... აქ უნდა მაღალი კილოთი ჩავაგალობოთ, - ვერ მოისვენა ხუცესმა.- “უფალი ახ... ლოოოოს არს? - ჩაამღერეს ორთავემ.- ყოჩაღ, ჩემო ბიჭიკო, - აღტაცებით ამბობდა მღვდელი. - აბა, შენ თუ კაი ბიჭიხარ, შოთას შაირსაც მეტყვი.- ეგ რომელი? “მაქვს საქონელი”? - მხიარულად დაეკითხა ბავშვი.- სულ ერთია, თუ გინდ “მაქვს საქონელი“ მითხარი.- “მაქვს საქონელი ურიცხვი, ვერვისგან ანაწონები, მიეც გლახაკთა საჭურჭლე,ათავისუფლე მონები, შენ დაამდიდრე ყოველი, ობოლი არას მქონები, მიღვწიან,მომიგონებენ, დამლოცვენ, მოვეგონები”, - შეუსვენებლად ჩააკაჭკაჭა ბავშვმა.