áááááá£áá

More documents

Recommendations

Info

ერთმა გრძელწვერა ჭაღარა, მაგრამ ვაჟკაცური გამომეტყველების გლეხმა, - მე, ბაბაია,პატარაობისას ბარემ ორჯერ მომიტაცეს, მაგრამ, ხომ მხედავ, აქა ვარ და იმედი მაქვსჩემი ძვლებიც ჩემ წინაპრების საძვალოში დაიმარხება...- მართლა, სეფანე! შენ ხომ ორჯერ ხარ მონატაცები. - ცოტა არ იყოს, ხალისითწამოიძახეს მოხუცებმა.- ორჯერ, აბა, რავა გგონია! პირველად რომ მომიტაცეს, აქეთკენ წამათრიეს, აი! -ხელი გაიშვირა დასავლეთისაკენ, - ამ ეკით, საწულეისქირიოთ და თეკლათით...- ფეხით მიყავდით? - ჰკითხა ვიღაცამ.- ფეხით, აბა, ცხენით კი არა! კარგა მოჩიტული ბიჭი ვიყავი და ერთი კაცი,ტყუილია, ცხენზე ვერ დამიმაგრებდა. ორ კაცს ვეჭირე ხელებით იქით-აქეთ დამიმათრევდნენ, სულ ტყე-ტყე. სად უფსკრულში რობუ და ჩქოფუში არ ჩამიყვანეს, სადმთის წვერზე არ ამათრიეს, კაცო, რომ გამახსენდება, კაცი ძაღლი ყოფილა-მეთქი,ვამბობ! ან მე როგორ გადავრჩი მაშინ ცოცხალი და ან ისინი! ისინიც რა, კაცები იყვნენ,დევები ხომ არ იყვნენ!სტეფანეს არაერთხელ ეამბნა ეს ამბავი, მაგრამ ყველანი მაინც დიდისსიამოვნებით ყურს უგდებდნენ. ტაგუიამაც თითქმის შესწყვიტა მოთქმა-გოდება დაისიც სულგანაბული ყურს უგდებდა.- წირვის დადგომის დრო იყო, რომ მომიტაცეს და ისე დაღამდა, რომ არც ლუკმაჩაგვსვლია პირში და არც მოგვისვენია. მივედით თეკლათში და იქ მდინარე ცივისპირას ვიღაც მოსახლე კაცის სახლში თავი შეაფარეს. მე სხვა არაფერი მახსოვს. იქმივედით თუ არა, სადღაც დავეგდე და მკვდარივით დამეძინა. გათენებული არ იყო,რომ გამაღვიძეს. რაღაც ორი ლუკმა მაჭამეს და, მართალი უნდა ვსთქვა, ცხენზე შემსვეს,მხოლოდ ფეხები აბჟანდებთან მიმიკრეს, სხვაფრივ, ხელები თავისუფალი მქონდა,ბურთიც ამომაცალეს პირიდან, ან რა საჭირო იყო? იქ რომ მეყვირნა აბა, ვის რასგავაგონებდი.- მოიცა, ჩვენები იყვნენ, არა? - ჰკითხა ერთმა.- ჩვენები, კაცო, მაშ თათარი აქ ჩემ სახლში ბავშვის მოსატაცებლად მოსვლასროგორ გაბედავს? თათრები იქა სხედან ციხესიმაგრეებში! მეც ხერხი ვიხმარე, იცოდე,ისეთი მხიარული სახე მივიღე, ისე შევეჩვიე, რომ რიონის პირას გამოვედით თუ არა,ფეხებიდანაც მომხსნეს ბაწარი. მხოლოდ ჭალადიდში შემოგვიერთდა ორი ცხენოსანითათარი. ეტყობოდათ, ვიღაც კაი კაცები იყვნენ. ჩემი მომტაცებლები დიდის პატივითეპყრობოდნენ. ერთ უდაბურ ტყეში დასასვენებლად ჩამოვხტით. ჩვენიანებს მაშინვედაეძინათ. რა გასაკვირია, კაცო, დაღლილები იყვნენ, ძლივს ქაქანებდნენ. მეც მაშინათვემივეგდე და ვითომ დავიძინე. ერთმა თათარმაც დაიძინა, მაგრამ იმ მეორემ, გაგონილა?!დიდი ეშმაკი ვინმე უნდა ყოფილიყო მაგ სახეძაღლი! თვალებს დახუჭავს, ვითომძინავსო, გაჩერდება, გაჩერდება ასე, და მერე უცბად გააღებს და ჩემკენ მოიხედავს. მე კივწევარ გატრუნული გოჭივით და ხანდისხან ფრთხილად შევხედავ ხოლმე. იმასაც,მართლაც არ ჩაეძინა?! ისეთი ხვრინვა ამოუშვა, რომ აქედან ჯიხაფერდში გაიგონებდი.მოგეცა ღვთისწყალობა, წამოვხტი და მოვკურცხლე. ჩემ ბედზე ერთი ცხენი მოშორებითმიებათ ხეზე. ფრთხილად მოვხსენი, ჯერ ოციოდ ნაბიჯი წინ გავუძეხი, მერემოსართავები მოვუჭირე, შევჯექი და მოვუსვი, მარა რა მოვუსვი!- ჰა წიე! - სიცილით წამოიძახეს მოხუცებმა.
- მაშ ცხენიც დაინარჩუნე? - ჰკითხა ერთმა.- ეს! რის ცხენი! რა მეცხენებოდა! - მიუგო სეფანემ. - ცხენი ვაჭენე, სანამ ფეხისგადადგმა შეეძლო, მერე მივაგდე იქ და ტყეს შევაფარე თავი. მერე ეშმაკი ვერდამიჭერდა.- გამოქნილი ყოფილა, ეს მიწაში ჩასაძრომი, - გაიხუმრა ერთმა.- მეორეჯერ როგორ იყო, სეფანე, მეორეჯერ! - მოსძახეს აქეთ-იქით.- მეორეჯერ ბევრი არაფერი! მომიტაცეს თუ არა, ჩქარა შეუტყვეს, მთელისოფელი დაესია და ჩემი თავიც დააგდებინეს.- ვაი, ახავაი! დღესაც რომ დროზე შეეტყო კაცს, მაშინათვე დააგდებინებდა, -სთქვა მელოტმა მოხუცმა.- ჩემ ბედზე ყოვლისფერი შეიკრა, - მწუხარებით სთქვა ტაგუიამ, - სანამ თხებიაბნეულად არ უნახავთ ტოტიას სახლის ქვემოთ, ყურადღება არავის მიუქცევია. მერეაუტეხიათ წივილ-კივილი. მარა გვიან იყო. ჩვენ რომ შევუტყვეთ, მაშინ ის კაცი სორტასჭალას გაცილებული იქნებოდა.- ვაი, ახავაი, ვაი, ახავაი! - მოწყენით ამბობდნენ მოხუცები.დაღამდა. მდევრები ჯერ არ მობრუნებულიყვნენ. საქმის არც ავი და არც კარგისოფელში არავინ იცოდა. მოხუცნი თავიანთ სახლებში წავიდნენ. ტაგუია და მზეხაცგაურკვეველ მომავლის მოლოდინში ჯერჯერობით მიწყნარდნენ.უღრან ტყეში, უშველებელ ფუღურო მუხის გვერდით, მდელოზედ, ნაბადი იყოგაშლილი. ზედ წამოწოლილიყო ვიღაც თავით ფეხებამდე შეიარაღებული კაცი. თოფისლულა ფეხებ შუა დაემალა, ხოლო კონდახი მკერდში ჩაეხუტებინა. წელზე შავირქისტარიანი ხმალი ერტყა, ხელში დამბაჩა ეჭირა. იქვე ახლო ხის ტოტზე მიბმული იყოგიშერივით შავი ბედაური ცხენი. ერთი შეხედვით ნაბადზე მწოლი თითქოს სთვლემდა,მაგრამ ყოველ ფოთლის შრიალზე, ან სხვა რამე გახმაურებაზე ტყეში, ფრთხილად,გველივით თავს მაღლა აიშვერდა, დამბაჩას მოიმარჯვებდა და აქეთ-იქით მიიხედ-მოიხედავდა.კაცი იყო ტანად − ჩასკვნილი, პირად − სახე ოდნავ დანაოჭებულს, მოყვითალოფერი დაჰკრავდა. ნიკაპს უფარავდა ნახშირივით შავი, მოკლე, აქა-იქ ჭაღარაშერეული,ქოსა წვერი. მრისხანე გამომეტყველების დიდრონ შავ თვალებს აქეთ-იქით მოუსვენრადაბრიალებდა.- ფიტ, ფიტ, ფიტ! - გაისმა ტყეში ლარჭების ხმა. ნაბადზე მწოლი საჩქაროდწამოდგა, თოფსა და დამბაჩას ფალია გაუსინჯა და სმენად გადაიქცა.- ფიტ, ფიტ, ფიტ! - ახლა უფრო გარკვევით მოისმა ხმა.ნაბადზე მჯდომი ზეზე წამოდგა.- ფიი...ტ, − გაისმა ტყეში ერთხელ კიდევ, მაგრამ გრძლად. − ფიიი...ტ, - გაისმაკვლავ ცოტა სიჩუმის შემდეგ.კაცმა თოფი ზურგზე გადიკიდა, ახალუხის ჯიბეში ხელი ჩაიყო, ლერწმის პატარანაჭერი ამოიღო, პირზე მიიდო და დაუსტვინა.III
Page 1 and 2: მამელუკიმდი
Page 3 and 4: ნაჭერი ცალკე
Page 5 and 6: - უკაცრაოდ, ბა
Page 7 and 8: გაადენს, შესძ
Page 10 and 11: მოაკლოს ღმერ
Page 12 and 13: მამაკაცები, თ
Page 16 and 17: “ფიტ!” მოკლედ
Page 18 and 19: - აი იმის პირდ
Page 20 and 21: ოსმალები და თ
Page 22 and 23: მზე უკვე ჩადი
Page 24 and 25: ბევრი უმხილე
Page 26 and 27: მოახლემ სკამ
Page 28 and 29: ქალბატონო, შე
Page 30 and 31: ქვეყანაზე, სწ
Page 32 and 33: - აბა, სთქვი, ბ
Page 34 and 35: - ვაკე კარი, იმ
Page 36 and 37: არ არის სახარ
Page 38 and 39: რისხვად გაჩე
Page 40 and 41: იყოს.- ყაბული
Page 42 and 43: - დუ-შაში.- ჰოი,
Page 44 and 45: მოცვივდნენ მ
Page 46 and 47: გამოიჭიმა. ხე
Page 48 and 49: რეზო?.. - ამბობ
Page 50 and 51: - ეჰ, მაგ ლამაზ
Page 52 and 53: ოსმალოს ბიჭი
Page 54 and 55: ალი-ბიის მეთა
Page 56 and 57: წესები შეგით
Page 58 and 59: აუჩქარებლივ
Page 60 and 61: ბიის, - გააგრძ
Page 62 and 63: მაგრამ საქმე
Page 64 and 65:
უბრძანა. ფრან
Page 66 and 67:
მომიკალ, მე მ
Page 68 and 69:
როგორ მოიქცნ
show all

áááááá£áá

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?

áááááá£áá