Odd skulle eigentleg døypast Mads, men det var bestefaren lite interessert i. Då ville det bli Gamle-Mads <strong>og</strong> Lisje-Mads, då var det betre å finne eit anna namn, meinte han. Slik vart det, <strong>og</strong> han vart vel kalla opp etter Oddrun som døydde i 1919. Det er mange i slekta som har liknande namn: Oddrun, Oddfrid Øksland, Oddvar på Gjerdet <strong>og</strong> Odd Brathole. Kven som er kalla opp etter kven er ikkje godt å seie. 10
Historier I tidlegare tider var det ei hengebru mellom fossane. Ein fant hadde vore på ferde i bygda, <strong>og</strong> vart fanga på brua av folk frå Løfall på sørsida <strong>og</strong> <strong>Sanda</strong>karane på nordsida. Fanten hoppa i desperasjon på elva <strong>og</strong> drukna. Det seiest at han er gravlagd under ei stor helle ved sida av den gamle vegen på sørsida av elva. Bestemor til Gudny Skudal, Malene, <strong>for</strong>talde at det vart skote ein bjørn i Geilane ved Grøngjerdet. Bjørnen sprengde seg då han tok ein sau. Malene var dottera til Nele i Randa, som kom frå bruk 4. Det vart <strong>for</strong>talt at ei av kyrne til ein husmann gjekk seg ut<strong>for</strong> fjellet ved Tunvall <strong>og</strong> slo seg i hel. Det var eit stort tap, men ein hadde vel slurva med vedlikehaldet av gjerda. Vågarden var eit slikt gjerde som skulle hindre dyra å gå seg ut<strong>for</strong>. Hamrane <strong>og</strong> bakkane er bratte, så dei måtte ein passe seg <strong>for</strong>. På slutten av 1700-talet omkom ein husmann på Neset då han ”gled udi fjellet over Sande <strong>og</strong> sl<strong>og</strong> sig ihjel.” Storeviken var ein kar som reise mykje rundt, <strong>og</strong>så <strong>for</strong>bi Sande. Det vart sagt at han gjekk rundt med bjørneskallar rundt halsen. Odd meinte at i Dalen ein plass var det oppmura eit slags altar med ein bjørneskalle på toppen. Kan det ha vore i nærleiken av Bjønnahiet? Mads <strong>og</strong> Kathrine hadde ei geit, slik at dei om somrane når kyrne var på stølen hadde til fløyte i kaffien. Ein dag hadde geita kome seg inn på kjøkkenet <strong>og</strong> sto på kjøkkenbordet. Mads treiv sopelima <strong>og</strong> skulle jage den ut. Det enda med at geita hoppa ut vindauget, <strong>og</strong> knuste glaset. –Dinna ukjura, sette Mads i. Glas var dyrt, så tapet var stort, men feilen var vel mest hans eigen. Leif (fødd 1897) hadde vore i bryllaup på Lunde, <strong>og</strong> tok vegen over Tunvall heim att. Det enda ikkje betre enn at han fall i søvn i ein eine på vegen. Petter Tunvall kom <strong>for</strong>bi sundagsmorgonen på veg til kyrkja, <strong>og</strong> fekk sjå den sovande karen. – Går det bra, lurte han på? Svaret er ikkje kjent, men Leif skulle heilt sikkert ikkje til kyrkje den dagen. Leif <strong>og</strong> Jakob (fødd 1888) delte rom i 2. etasje i sperrestova. På sine gamle dagar, <strong>og</strong> etter at det hadde kome nye eigarar på garden, fekk dei bore mat opp på loftet. Ein dag Nelly (fødd 1930) <strong>og</strong> Olav (4- 5 år) skulle bort med middagsmat skrudde dei på lyset i gangen nede, noko som medførte at straumen gjekk pga. overbelastning. Dette var i vippa si tid, så Jakob kom ut på gangen på loftet <strong>og</strong> ordna det slik at straumen kom tilbake. Etter den tid hadde Olav ein fast kommentar når lyset gjekk, noko som var ganske vanleg på 60-talet. - Da e han Jakob! På sine gamle dagar vart Jakob dement. Han brukte å bestille seg øl frå Viken i Vadheim. Ein dag han lånte telefonen til Nelly <strong>og</strong> Odd, høyrde Nelly han seie. – Da e han Jakob. - Send meg 12 dusin! Det hadde nok gått litt i ball <strong>for</strong> han, vanlegvis bestilte han eit dusin. Jakob reiste ofte med bussen til Vadheim i helgane <strong>for</strong> å gå på hotellet. Ein gong medan han venta på bussen sto han i hagen <strong>og</strong> støtta seg til hagetornen. Bussen kom, men stoppa ikkje. Det viste seg at Jakob hadde sett seg fast i treet, <strong>og</strong> ikkje fått gitt stoppsignal. Det vart ikkje Vadheimstur den dagen. Jakob var siste åra på Bygdeheimen, der han døydde i oktober 1970. Då Nelly <strong>og</strong> Odd flytte heim fekk dei Mads Skagen til å lage møblar til seg. Dette var før jul, <strong>og</strong> Leif vart sendt inn <strong>for</strong> å hente møblane. Mads hadde vel brygga til jul, <strong>og</strong> då måtte Leif smake. Mads <strong>og</strong> Leif var like gamle <strong>og</strong> hadde gått på skulen i lag. Leif <strong>og</strong> hesten kom att med 11
Change language