Nynorskrettskrivinga - Språkrådet

196
valfridommen innanfor læreboknormalen for nynorsk, dels ved å nedgradere former frå
hovudformer til sideformer, dels ved å fjerne svært lite brukte former frå rettskrivinga.
Dette arbeidet resulterte i det såkalla 2000-framlegget, som kom i retur frå
Kulturdepartementet, jf. punkt 1.1 og vedlegg 1 til dette skriftet.
Kulturdepartementet har returnert 2000-framlegget til Språkrådet og bede om ei ny
utgreiing på andre premissar. No er hovudspørsmålet ikkje lenger å snevre inn
læreboknormalen innanfor det eksisterande rettskrivingshierarkiet, men å vurdere om
det er mogleg å oppheve systemet med hovudformer og sideformer, og vidare vurdere
korleis rettskrivinga da skal sjå ut.
Retningslinjene som Norsk språkråd ved referansegruppa har arbeidd etter, står først i
vedlegg 2 og lyder som følgjer:
1 Den valfridomen i læreboknormalen som var resultatet av vedtaka på rådsmøtet i
2000, blir ståande som valfridom i den reviderte norma.
2 Dei sideformene som rådsmøtet i 2000 vedtok å avskaffa, blir ikkje vurderte på nytt
no.
Det ligg dermed i mandatet for denne utgreiinga å vurdere lagnaden til
a) ord og former som vart sideformer etter 2000-framlegget
b) ord og former som er sideformer i gjeldande rettskriving, og som ikkje skulle
fjernast frå rettskrivinga etter 2000-framlegget (jf. omtale punkt 1.6)
Men denne utgreiinga må ta utgangspunkt i gjeldande rettskriving med gjeldande
hovud- og sideformer. 2000-framlegget er avvist som framlegg om rettskrivingsendring,
og har berre status som eit forarbeid til denne utgreiinga. Det er derfor (i kapittel 3)
gjort greie for alle framlegg om å fjerne ord og former frå nynorskrettskrivinga, anten
framlegget skriv seg frå 2000-framlegget eller kjem frå referansegruppa (på bakgrunn
av seksjonsvedtak 13.5.02). Dersom eit framlegg skriv seg frå 2000-framlegget, er det
nemnt. Likeins syner tabellsamandraget for alle vedtaksframlegg (Punkt 4.1) om eit
framlegg skriv seg frå 2000-framlegget.
Referansegruppa har som nemnt delt seg i synet på korleis ei rettskriving for nynorsk
med berre hovudformer bør sjå ut. I dette arbeidet har båe grupper somtid gått utanfor
premissane som er nemnde ovanfor, og revurdert ymse mindre punkt i 2000-framlegget.
Det framgår av omtalen kvar dette er gjort.
Vi vil heretter nemne dei to som Framlegg A (= fleirtal på møtet i nynorskseksjonen
13.5.02, i referansegruppa representerte ved Sandøy, Vikør og (frå september 2002)
Forfang) og Framlegg B (= mindretal på møtet i nynorskseksjonen 13.5.02, i
referansegruppa representert ved Grønvik, Runnestø, Skadberg og Veka, og ved
Faarlund til han gjekk ut or referansegruppa i juni 2002).
1 b) Stoda for nynorsk bruksmål og normeringsbehov ut frå dette – status
Hierarkiet i nynorskrettskrivinga har ein viktig språkpolitisk funksjon som har vore
rekna som føremålstenleg av nynorskens brukarar og talsmenn. Læreboknormalen gjev
eit nødvendig minstemål av autoritet til ynsket om at nynorsk skriftmål skal framstå