Nynorskrettskrivinga - Språkrådet

153
[tropp] (0) trapp (52)
[vold] (6), [volde] (0) + [volde-] (1) vald (26) valde (5) + valde- (4)
Formene horr/harr,[horv] harv, [ovund] avund var ikkje registrerte.
Av a – o-orda ovanfor er det trapp/tropp og tann/tonn som Vikør har undersøkt hjå dei
29 forfattarane på 1900-talet. Hjå 1930-årsforfattarane er tann brukt av sju, forma tonn
av ingen. Men fem av dei skreiv tropp, og trapp er funne hjå tre. I 1950-åra er biletet
snudd om, no skreiv fem av dei undersøkte forfattarane trapp, medan tre har tropp.
Forma tann er brukt hjå tre av forfattarane. Tann (eller tonn) er ikkje belagt hjå
forfattarane frå 1970-åra, men åtte av dei bruker trapp, Forfang og Heie held på tropp.
æ-a, e-i, æ-e
Nynorsk frekvensordbok vidare:
ær (0) arr (4)
Formene star/stær er ikkje registrerte.
sev (0) siv (4)
[tri] (7) tre (625)
[vinstre] (0) venstre (53) + venstre- (66)
Formene [fite] fete er ikkje registrerte.
[dæld] (2) deld (0)
[fræs(e)] (0) fres(e) (6)
[gjætar] (2) gjetar (4) + gjetar- (5)
[her] (1) hær (32) + hær- (17)
[kræmar] (0) kremmar (0) + kremmar- (5)
[kræsen] (0) kresen (2)
[kvæde] (0) kvede (0) + kvede v. (2), kvedar s. (5), kveding (7)
[kvæse] (0) kvese (5)
samkvæme (0) samkvem (14)
[serleg] (57), [serskild] (4) særleg (435), særskild (48)
Av dei e – æ-orda som er undersøkte i dei nemnde forfattarskapane frå 1900 (Vikør
1995), er det berre særleg [serleg] som er aktuelle i vår samanheng. Av dei som skreiv i
1930-åra, brukte berre Lars Berg den jamstilte forma særleg som var komen inn med
1917-rettskrivinga. I 1950-åra var særleg brukt av fem forfattarar, tre brukte serleg og
éin blanda. Meir eintydig var biletet hjå 1970-årsforfattarane: Alle som brukte ordet (9),
skreiv særleg.
Nynorsk frekvensordbok vidare:
[skræme] (17) + skræm- (1) skremme (46) + skremm- (5)