Nynorskrettskrivinga - Språkrådet

125
Normhistorikk
Det tradisjonelle suffikset i adjektiv av denne typen har vore -ut. Fram til 1959 var det
hovudforma med [-et] som klammeform. Då fekk norma tre jamstilte former: -ut, -et og
-ete. I 2000 gjekk nynorskseksjonen inn for å ta -et-forma (steinet) heilt ut or
rettskrivinga, og seksjonen gjekk på maimøtet i 2002 inn for at også forma på -ut
(steinut) skal fjernast.
Talemålsgrunnlag
I målføra finst dels former med fullvokal (-ut, -ot, -åt, -at), dels former med redusert
vokal
(-et). Talemålsundersøkinga Språkrådet fekk gjort i 1999, viser at 47,5 % av dei spurde
ville sagt steinete/-ite, 38,5 % ville brukt forma steinut/-åt, medan 11 % ville sagt
steinet.
Steinete/-ite-forma, som er den mest dominerande i materialet, inkluderer òg den
nordnorske varianten steinat, som er rapportert frå Nordland og nordetter. Steinut/-åt er
ikkje brukt av informantane frå Akershus, Oslo, Østfold, Vestfold, Hedmark, Rogaland,
Hordaland, Sogn og Fjordane og Finnmark. Men forma er brukt i Vest-Agder (11 %),
Aust-Agder (33 %), Buskerud/Telemark (67 %), Oppland (65 %), Møre og Romsdal (56
%), Sør-Trøndelag (81 %), Nord-Trøndelag (100 %), Nordland (82 %) og i Troms med
33 %.
Skriftmålsgrunnlag
Etter Nynorsk frekvensordbok har me registrert denne formbruken:
flåsete (3)
kantete (2)
keitet (1) / keitete (1)
klosset (1) / klossete (1) / klossåt (2)
rotete (5)
rutete (3)
støvete (2)
tøvet (1)
Slike ord er lite frekvente i tekstar, men inntrykket er at -ete-forma er nokså utbreidd.
Den klårt tradisjonelle forma er -ut.
Vurdering
Adjektivsuffikset -et (steinet) gjekk altså ut etter framlegget og drøftinga på
seksjonsmøtet i 2000. Her viser me til prinsipp 1b som vart vedteke av
nynorskseksjonen 13.5.02: "Dei sideformene som rådsmøtet i 2000 vedtok å avskaffa,
blir ikkje vurderte på nytt no." Sjølv om -et-forma ikkje var sideform, bør det same