Klipp - Klivrelaget

Lofothelsing
Tind, Ramberg, Steine, Ure, Berg,
Brattholmen og Mannfallet.... På eller
ved desse stadane bur det faktisk folk .
Alle ligg dei under ein times køyring frå
min nye heimstad. Namn som Spisstinden,
Tindelitinden, Tinddalstinden,
Himmeltinder (Store, midtre og nordaustre),
og fjellet Veggen med Veggfloget
fortel og ein del om karakteren
på landskapet her oppe og ute.
I det daglege inspirerer Skottinden, 671
meter over skulegolvet. Set eg
passarspissen i ein tenkt juletrefot midt
på stovegolvet og sler ein boge med ei
mils radius, femner eg 32 fjelltoppar
med tind i namnet. Floget finn eg att 6
stader inni same sirkelen. Det finnst og
tårn, kammar, berg, nubbar, koller og
tuver. Fallet og Varden er og representerte,
saman med skolme, aksel, rygg og
hammar.
Eg gløymde Hatten.
Den kan ein uansett ta av seg i møte
med landskapsformene i Lofoten. Flatt
hav, Bratt land.
Mykje å sjå på og sjølvsagt; mykje å
klatre på.
Likevel; -det tek tid å etablere vanar og
det skortar på miljø. Høgste klivet så
langt er soleis trappa til hemsen i
heimen. Der les eg og legg meg ut,
medan eg dagdrøymer om hausten sine
einaste to mål; “Bare blåbær“ (5 taulengder,
5- på lækkert sva) og egga på
Skottind, (som ingen har gått enno!!)
Om draumane vert materialiserte står
framleis att å sjå.
Skjer det, vil nok opplevingane danke
ut det meste av ruter eg har gått på
Holmelandet. Likevel er eg ikkje sikker
på kva som gir mest; småpuslinga i det
daglege, eller høgtidsstundene på
klassikarane.... ?
Det eg er sikker på er at miljøet i
Ulstein klivrelag er sakna. Ikkje berre
fordi eg saknar kvalifisert klivrefylgje
her, men og fordi det i UKL er ei eiga
“ånd” over klatringa. Uansett fillerute,
uansett mosefaktor, uansett sjøsalt
overhengande galskap eller knottbefengt
einerkratt i cruxet;
I UKL vert det klatra med sjel, med
glede og med entusiasme tilpassa dagen
og forma, ruta og følgjet. Ingen verdsmeistrar,
-berre sjølvpålagt prestisje.
Dessutan tolmodig overbærenheit med
dei som ynskjer å klatre det særaste i
grenselanda mellom plante og steinriket,
og mellom fiske og fugleverda.
Slike forhold er eg redd eg aldri finn
att i eit nytt klatremiljø.
Det er i alle høve ikkje nok med
ovflotte tindar og flog som naboar.
Difor vonar eg at alle tek særdraget i
UKL i vare, slik at eg finn det att som