Det norske språk- og litteraturselskap 2010. Olav ... - Bokselskap.no

More documents

Recommendations

Info

Created at 10/6/2010, from URL:http://www.nslnorge.no/visning/NSL_Duun_MogM_tekst.html — Det var ord det! sa Per. Slik skal ein tenke ja når ein er ung. Ut i verda, ungar! Han tala over med dem om resten, han skulde jamvel betale potetene deres når den tida kom; kan hende han kjøpte kua òg, om det røynte på. Og så måtte dei til bords. Arme Bror kor han åt! Åt så han skjemdes av det, og enda ei stund. Han blunka berre når ho sparka han på leggen og bad han slutte. Kona stakk til dem ein femkroning da dei sa farvel og takk for seg. Dei kom heim att to lykkelige skapningar. Det verste var overstått. Men det var sant nok, det var ei lang ferd til moster, og moster hadde dei aldri set, ja og så skulde dei vera rike ho og mannen hennes. Mor hadde gjesta dem ein gong, ho skrytte ikkje noko større av det. Men dei vona dei fann henne der. Dei måtte finne henne der. Bror spurde om dei verkelig hadde reisepengar. Ho lo og bad han kløne seg fram. Da lysna han over heile andlete. Han skjønte ho hadde tenkt over det òg. Sparebørsa deres, tenkte han vel. Det var nok mindre der enn han trudde. Men ho hadde dei kronene dei hadde pint i hop for bær og smør, og så skulde det vera billig å reise for barn om sommaren. Ho vona i alle fall det skulde klare seg. Det måtte da gå? Ho spurde Bror så hardt ho kunde: kva skulde dei ha til niste? — Du som treng mat mest kvar ein dag? sa ho. Det var vondt å sjå det truskyldige andlete hans da. Ein utmagra smågutfleis, hadde ho hørt nokon seie. Kva sa dei ikkje dei som var harde nok. Dei som det ikkje skilde. — Pø! bles han. Kosten gir dei oss om bord, når dei ser kor svoltne vi er. Når dei ser kor staurmager du er. Eller, sa han og var klok mann, vi koker dei største potetene vi finn, eit spann fullt. Med finsalt til. Kva anna har vi ete nå ei tid? Inga sak for deg som skal slanke deg. Sjå her kor lett eg er! ropte han, og dermed hoppa han og hang etter eine handa oppi ei bjørkegrein. Mannskape om bord har nyst klaga på kosten, så dei er sikkert glad dei får gi han bort, sa han der han hang. Det var friskt mot Antonius all veg med den guten. Ho vart modig ho med. Pengane rakk til billettar, men da var dei og tålig fri for mynt. Visst ein da Page 50 of 176
Created at 10/6/2010, from URL:http://www.nslnorge.no/visning/NSL_Duun_MogM_tekst.html ikkje rekna femkroningen som grannekona stakk til dem. Dei fór sin veg. Ut i ville verda. Først om bord i fjordbåten, og sia i storskipe. Kor dei der skulde gjera av seg visste ikkje ho. Men det visste Bror da han hadde set seg litt om. Der var just plassen for dem, ei krå oppå øvste dekke ein stan, for der var det lognt, og der var dei utor vegen; han var bort og ruska i eit slag stolar til dem, vesle vettlausingen! fór. Ho ga seg over. Skipe var så overhendig stort, det var ein by som var ute og Bror glømte alt anna. Han reiste med dampskip han, storveges; — trur du vi ror på ein færing du? spurde han. Du all verda som ho unte han den gleda! Sjøen var flat og fin, det var vandt å tru at jorda var rund, — det måtte vera i utlande det. Skipe gjekk mektig fram, og etter det, ut til sida, kom der ei rad med svartblanke bårerygger, dei velta seg og vatt seg, og skjein! Skipe skapte sjøormar til sommarbruk, vart dei einige om. Skya laga til eit andlet vesti have, eit vêrhovud dei kalla, for det var skapt av vêre. Lat det stå der og glo. Ei stund sat ho og hadde det vondt. Maten vilde opp, enda ho hadde ingen mat ete i dag, verda heldt seg ikkje i ro lenger, det vildra og var i rørsle alt ho såg på, ho tålte ikkje sjå det! Ho beit i hop tennene og kaldsveitta, trudde ikkje ho kom på fast land meir. Men det gjekk over da skipe rodde seg inn i eit sund. Og bra var det, dei hadde ikkje så god råd på mat. Sia kom Bror opp nedanfra innvålen av skipe (fekk ein vel kalle det), han såg smilande på henne, runda handloven over den vesle magen sin og sukka velnøgd. Han var mett! Han hadde vore i kjøkkene deres, ventelig, og fått mat. — Eg klagar ikkje på kosten om bord, let han, gjekk seg ein sving på dekke og var mett mann. Det samme gjorde dei verkelige ferdafolka om bord, som dei skulde ha lært det av han. Borghild åt ei potetkake. Ho kunde ha greidd to. Ferda gjekk fint nordetter. Lande var ikkje noko særlig å sjå på, det var grått det, berg i berg, men så fanns der vakre stader òg, med kvite hus og flaggstenger og litt av kvart. Ein fekk da sjå det i alle fall. Og Bror likte seg. Han stod og opendaga nytt land stykke for stykke. Det var berre det at ferda tok snart slutt, og korles vart det da? Nei ein fekk Page 51 of 176
Page 1 and 2: Created at 10/6/2010, from URL:http
Page 49: Created at 10/6/2010, from URL:http
Page 71 and 72: Created plikt. at 10/6/2010, from U
Page 101 and 102:
Created at 10/6/2010, from URL:http
Page 103 and 104:
Page 105 and 106:
Page 107 and 108:
Page 109 and 110:
Page 111 and 112:
Page 113 and 114:
Page 115 and 116:
Page 117 and 118:
Page 119 and 120:
Page 121 and 122:
Page 123 and 124:
Page 125 and 126:
Page 127 and 128:
Page 129 and 130:
Page 131 and 132:
Page 133 and 134:
Page 135 and 136:
Page 137 and 138:
Page 139 and 140:
Page 141 and 142:
Page 143 and 144:
Page 145 and 146:
Page 147 and 148:
Page 149 and 150:
Created frå sunde, at 10/6/2010, o
Page 151 and 152:
Page 153 and 154:
Page 155 and 156:
Page 157 and 158:
Page 159 and 160:
Page 161 and 162:
Page 163 and 164:
Page 165 and 166:
Page 167 and 168:
Page 169 and 170:
Page 171 and 172:
Page 173 and 174:
Page 175 and 176:
show all

Det norske språk- og litteraturselskap 2010. Olav ... - Bokselskap.no

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?