KYRKJEBLAD - kyrkje... Austevoll - Den norske kyrkja

Austevoll kyrkjeblad nr 5/2012 

AUSTEVOLL 

Nr 2 - 2013 - Årgang 17 

KYRKJEBLAD 

Som lys er eg komen til verda, så ingen som trur på meg, 

skal bli verande i mørkret. Johannes 12,46 

Soknerådsleiaren 

Side 6 

En modig kvinne 

Side 11 

Nattverden 

Side 24 

1

2 

Austevoll kyrkjeblad nr 2/2013 Andakt Frå prestens sin penn 


Livet er ikkje ei hastesak… 

Vi har eigentleg berre ein grunnverdi her i livet: 

Tid! Og kvar ny dag får vi utdelt den i same 

mengde. Her er det ikkje snakk om rik eller fattig, 

sjuk eller frisk, heldig eller uheldig. Vi har alle same 

utfordringa: Kva vil vi bruke tida til? 

Jesus levde ca 33 år her på jorda. Vi kjenner 

berre til litt av hans tre siste år. Og den historia 

er nedskriven i ei lita «boksamling» kalla Det nye 

testamentet. 29 forskjellige skriv forfatta av 11 

forskjellige kjenningar av Jesus. Han som har 

skrive mest, Paulus møtte Jesus i ein augneblikk i 

eit syn, ei god tid etter Jesus var død, oppstaden 

og himmelfaren.. Likevel endra dette møtet totalt 

resten av livet til Paulus. 

Livet er ikkje ei hastesak. Men det er viktig korleis 

vi prioriterer vår største verdi, vår tid. Om vi ynskjer 

å gje noko svært verdfullt til nokon, kan vi dele tid 

med dei. I dag er det populært å snakke om kor 

viktig det er å bli sett og å sjå andre. Å sjå andre, er 

oftast det same som å dele tid med dei. Seie god 

dag, be for dei, vere saman med dei, skrive brev og 

epostar, gå på vitjing eller på andre måtar seie, «eg 

har sett deg». 

Jesus var svært flink og tydeleg i møte med andre. 

Her er mykje å lære! Til vanleg spurde han dei 

korleis dei hadde det. Og så samtala han med dei 

ut frå svara dei gav. Mange av desse samtalene 

er nedskrivne i NT. Det spesielle i Jesu møte med 

personar, er at møtet fekk verdi. Gjerne nytt syn 

på viktige spørsmål. Og ikkje minst: nytt syn på seg 

sjølv! Oftast eit nytt og betre syn på seg sjølv og sin 

eigenverdi. 

Ingen som lever kan seie at ein ikkje har tid. For 

den som lever har alltid tid. Når vi ikkje lengre 

har tid, døyr vi. Og det gjeld alle. Men mellom 

fødsel og død ligg heile vårt liv og all vår tid. Vår 

gullbehaldning. Vi kjenner mange døme på at 

personar har fått endra liva sine i løpet av kort tid. 

Og ofte vart dette som eit resultat av at andre delte 

tid med dei. 

Framleis står Jesus og spør oss: Kva vil du eg skal 

gjere for deg? Kanskje vi skulle svare han direkte: 

Lær meg å bruke tida mi godt. Til glede for andre, 

for meg sjølv og for Herren. Livet er ikkje ei 

hastesak, vi har enno og tid til å gjere mykje godt… 

Halvard A. Møgster 

«DA KLOKKA 

KLANG…» 

Påske handlar forhåpentlegvis om 

sol, turar, familiehygge, påskekrim, 

appelsiner og påske-egg med godteri… 

Alt dette, og meire til høyrer påska til. Og gode 

tradisjonar skal vi ta vel vare på! 

Men midt oppe i alt dette som høyrer våren og 

påskeferien til, ringjer KYRKJEKLOKKENE! 

-Ikkje som eit forsøk på å fjerna gode 

påsketradisjonar, men for å formidla HÅP! 

-Ikkje for å kalla saman til minnestund for 

ein død helt, men for å innby til MØTE med 

sigerherren Jesus, han som døden ikkje kunne 

halda på! 

Dermed er FELLESSKAP eit viktig stikkord for 

påska! 

Den vil forhåpentlegvis innehalda mykje godt 

fellesskap med familie og vener. 

Men vi får også eit tilbod om fellesskap med 

den krossfeste og oppstadne Jesus Kristus! 

Han unner oss både påskesol, familiehygge og 

godteri. Men han ynskjer først og fremst å få 

dela sin siger med oss, så også vi kan vera rike 

på HÅP, LEVANDE håp som går tvers igjennom 

død og grav! 

Lat oss difor håpa på rikeleg med påskesol og 

tid til avslapping og familiehygge. 

Frå 

presten 

sin 

penn 

Og påske-egget må gjerne vera fullt av 

godsaker! 

Men ei påskehelg utan samling om krossen og 

den tomme grava, og salmen ”Påskemorgen 

slukker sorgen” - blir ei amputert påskehelg! 

Eller sagt på ein annan måte: Kva ville jula 

vore – utan kyrkjegang med Juleevangeliet og 

salmen ”Deilig er jorden”? 

Når kyrkjeklokkene ringjer til julehelg, fyllest 

kyrkjene... Og takk og lov for det! 

Men kvifor er det då så god plass i benkeradene 

når klokkene kallar til påskefest? 

Utan Langfredag og Påskemorgon er vi 

håplause! Ikkje eingong jula kunne ha berga 

oss! 

Og tonane frå «Deilig er jorden» ville ha vore 

meiningslause… 

Men også denne påska kallar kyrkjeklokkene til 

håpsfest! For Jesus lever, og han ynskjer å gje 

oss del i sigeren! 

Tar du imot innbydinga – når klokkene 

klinger…? 

GOD PÅSKE! 

KAB 

3

4 

Austevoll kyrkjeblad nr 2/2013 Austevoll kyrkjeblad nr 2/2013 

Dåpsbarna 

Anna Cornelia Storøy Sjonbotten, 

døypt i Austevoll Kyrkje 20.01.2013 

Frank-Ole Østervold Skår Sjursen, 

Døypt i Austevoll kyrkje 03.03.2013 

Benjamin Drønen Haugland, 

døypt i Austevoll kyrkje 03.03.2013 

Simon Skumsnes, døypt i 

Austevoll kyrkje 03.03.2013 

Lars Skår, døypt i Hundvåkøy kyrkje 03.02.2013 

Jesper Økland Hole, døypt i 

Austevoll Kyrkje 20.01.2013 

Philip Østervold Hatlevik, døypt i 

Stolmen kyrkje 23.02.2013 

Har du eit barnebarn eller oldebarn som ikkje bur i Austevoll? 

Send dåps bilde til oss! 

Live Østervold Drivenes-Storebø, 

døypt i Austevoll kyrkje 02.09.2012 

Nå lukker seg 

mitt øye. 

Nå lukker seg mitt øye, 

Gud Fader i det høie, 

i varetekt meg ta! 

Fra synd, fra sorg, fra fare 

din engel meg bevare, 

som ledet har min fot i dag! 

Sov trygt 

vesle barn 

Sov trygt vesle barn 

i di mjuke seng, 

med hand som er 

knytt under kinn! 

Sov trygt, for du veit 

at du krefter treng, 

og styrke i armen din! 

Sov trygt vesle gullet 

til mor og far, 

eit kjærleikens 

under du er! 

Sov trygt, du er ALT 

det dei eig og har, 

dei glad deg i fanget ber. 


i den mørke natt, 

som vart i sin famn 

deg tar. 

Sov trygt, vesle barn, 

du den største skatt, 

til morgonen ljos og klar. 


i Guds Faders hand 

der ingenting vondt 

deg når! 

Han leia deg vil 

under livets gang 

så lenge ditt hjarta slår. 

Oddbjørg Nyheim 

5

6 


Litt frå 

soknerådsleiaren… 

I dette bladet håpar eg du finn 

lesestoff som er interessant og nyttig, 

men også lesestoff som er med å 

peikar på Kristus og livet med Han, 

på himmelvegen. Tilbakemeldingane 

tyder på at det faktisk er slik. Vi i 

soknerådet synest det er viktig å nå 

ut til alle, og Kyrkjebladet har blitt ein 

god og viktig arena for nettopp å nå 

det målet. 

Eg har lyst å nevna nokre viktige saker soknerådet har 

handsama den seinare tid, t.d. arbeidet med ny liturgi. 

Mange har nok registrert at gudstenesta har fått ei litt 

fornya form. Målet er at det skal vera eit lokalt preg, og at 

kyrkjelyden, altså deg og meg, skal få lov å delta meir aktivt. 

Vi har sett i gong arbeid for å skaffa frivillige deltakarar til 

dei ulike oppgåvene. Dette håpar eg du har lyst til å vera 

med på! Tenkjer du at slikt ikkje passar for deg, så er det 

faktisk heilt greitt! Då skal du få komma og berre vera til 

stades i kyrkja, slik du ynskjer. 

Vi arbeider no med eit større vedlikehaldsprosjekt for 

kyrkjene våre. Vedlikehald av kyrkjer og gravplassar er 

eit kommunalt ansvar, og det er difor eit nært samarbeid 

mellom soknerådet og kommunen for å få dette til. 

Vedlikehald har lenge vore salderingspost, dvs. at det lenge 

ikkje har vore bevilga pengar til dette. Difor er det svært 

viktig å koma igong. 

Ei viktig sak eg vil nevna, vart handsama på soknerådsmøtet 

i februar. Då gjorde vi endeleg vedtak i saka om 

kyrkjestrukturen. Dette var ei vanskeleg sak som har vore 

grundig arbeidd med. Den starta med at kommunen i 2008, 

i kommuneplanen, bad om at talet på kyrkjer vart vurdert 

redusert. Mykje kunne vore sagt om dette, men det skal eg 

ikkje gjera her. Tidlegare sokneråd valde å utsetja saka til ny 

gudstenesteforordning skulle vedtakast. No er det gjort og 

saka måtte difor slutthandsamast i samsvar med tidlegare 

vedtak. Soknerådet vedtok at ingen av kyrkjene vert lagde 

ned. Vi sa samstundes at det er ein føresetnad for dette at 

det til ei kvar tid er økonomiske rammer som sikrar bygg 

og anlegg, og at strukturen ivaretek det åndelege livet i 

kyrkjelyden. 

Det er nemleg livet i kyrkjelyden som er det viktige. 

Kyrkjene må vera stadar der vi får møta Jesus, der Ordet 

og Sakramenta vert forvalta klårt og fritt, der unge og eldre 

er saman for å oppbyggja kvarandre og prisa og lova Gud. 

Vi treng bygningar, men det er det som skjer inne i desse 

bygningane som er det viktigaste. Det var med tanke på 

livet i kyrkjelyden vi i fjor tilsette ny kyrkjelydspedagog. 

Vi arbeider med ny trusopplæringsplan for alle mellom 0 

og 18 år. Det er ganske krevjande! Mykje er på plass, og 

vi er absolutt i gong, men vi har framleis eit stort arbeid 

framfor oss. Barne- og ungdomsarbeidet må vi prioritera 

høgt, og dersom vi skal lukkast med dette i vår kyrkjelyd, 

må mange fleire teikna seg som faste gjevarar. Her må eg 

få vera tydeleg; barne- og ungdomsarbeidet vårt treng faste 

gjevarar! 

I Romarbrevet, kap. 10, skriv Paulus: ”Så kjem då trua av 

forkynninga som ein høyrer, og forkynninga som ein høyrer, 

kjem ved Kristi ord”. Det er så viktig at vi når ut til folk, 

til Austevollingar i alle aldrar, med ei forkynning som har 

grunnlaget sitt i Kristi Ord, Bibelen. Kristi Ord om nåden som 

er gratis, og for alle som vil ta i mot. 

Timoteus seier at ”Heile Skrifta er innanda av Gud”. Det må 

vel bety at heile Bibelen er Guds eige ord? For meg vert det 

vanskeleg når vi innad i kyrkja opplever at Bibelens autoritet 

vert trekt i tvil. Det såkalla samlivsutvalget, oppnevnt av 

Bispemøtet i 2009, har levert ei innstilling som eg reknar 

med skal vera grunnlag for drøftingar og høyringar i kyrkja 

vår. Utvalget drøftar med kritiske augo Bibelske tekstar, 

særleg Paulus, og meinar at dette er delar av Bibelen som 

vi i dag kanskje ikkje skal innretta oss etter. Livet i dag er så 

annleis, og Paulus sine ord kan vera utgått på dato, hevdar 

dei. Grunnen til at eg tek dette med her, er fordi eg trur 

det er så viktig at vi er vakne og engasjerer oss. Mange les 

innstillinga frå samlivsutvalget med vantru. Eg vil oppfordra 

deg til å finna innstillinga på nettet, og lesa den. Les i alle fall 

delar av den. 

Ofte når eg er i tvil, og når eg kjenner på usikkerhet og frykt 

med tanke på framtida, vender eg attende til eit bibelord 

frå Jesaja som foreldra mine ofte siterte; ”Set dykkar lit til 

Herren til alle tider! For i Herren har vi ei evig klippe.” Vi har 

altså ein levande Gud som ser oss og som vakjer over sitt 

Ord. Han er med oss både i gode og vonde tider. Det gjev 

meg håp og mot. 

Ha ein fin vår, og lukke til i kvardagen alle! 

Helsing 

Per Nordstrand 

-soknerådsleiar 

Bibel og båtleiren 28- 30 juni er ein 

friluftsleir fra 15 år og oppover. 

Den vert i havgapet på vestsida av Sotra. 

Me skal ikkje innom leirstaden Fjell-ly. 

Heile leiren skal vera i båt og på øyane i område – Algerøy- Dyrøy og der 

omkring. 

Overnatting i båtar og telt (har du telt kan du ta det med) 

Det vert bibelsamlingar på føremiddag laurdag og søndag. 

Temasamlingar om ettermiddagen lørdag-søndag. 

Og samling om kveldane med leirbål, grilling og greier. 

Det vert god tid til diverse aktivitetar som fisking – bading – klatring – 

vannski-sjøsport. turer –grilling – avslapping på glatte varme svaberg. 

Alle treng ikkje vera med på alle aktivitetane, det går an å velja ein 

aktivitet som passar for deg, eller du kan berre kikka på. 

Pris: 450 kr. 

Frammøte fred. 28 jun. kl.17. på Algerøy kai. – Retur sønd. 30 jun. kl. 18. 

PS! Dei frå Askøy kan fylgja med båtar derifra. 

Nærmare info. etter påmelding. 

Påmelding mail: – lud-aad@hotmail.com 

- meir info. -Magnar L. Ådlandsvik 41469305 

«Detta vert kjempegreier, meld deg på så snart du kan!» 

Helsing Magnar`n (kaptein vomm – leirsjef ) 

Sangevangelistene Marit og Irene. 

«Siden 1974 har vi arbeidet sammen i det som blei vårt kall: 

Å forkynne Guds Ord gjennom sang og tale.» 

Irene kommer fra Fana ved Bergen, gift med Leif Steinar Alnes. Sammen har de sønnen Jan Oskar. 

Marit kommer fra Fitjar. Begge bor på Godøy på Sunnmøre. De er tilsluttet Indremisjonsforbundet. 

(tidligere Det Vestlandske Indremisjonsforbund) 

Du finner mer om oss på http://maritogirene.com/ 

«Vi gleder oss til dagene i Austevoll og ber om 

å få møte Jesus i lag med dere» 

Bønnens kraft. 

En enkel bønn til en mektig Gud har forvandlet historien, og formet fremtiden. Du som kjenner bibelen 

kan bare tenke på Hanna som bad i tempelet om en sønn. Hun fikk Samuel, Guds talerør til et folk som 

var blitt forført av dårlige ledere. 

Tenk på profeten Elias. Han bad en bønn til Herren foran et alter og et folk som hadde fulgt avgudene. 

Herrens ild slo ned og fortærte offerkjøttet og alt folket erkjente at Herren er Gud. Så sier Herren at du 

og jeg har samme rett som disse til å be. 

Peter ble satt i fengsel, og de skulle ta hans liv. Da kom vennene hans sammen for å be for han, og en 

engel ledet han ut av fengselet, så han reddet livet. 

Vi må be som aldri før! 

Folket vårt trenger det. Misjonærene trenger det. Den lidende kirke i verden trenger det. Vi overlever 

ikke som kristne uten bønn. Ikke forsamlingene våre heller. Bønn er kabelen til den Himmelske 

kraftstasjon. 

Matt 7:7: 

Be, så skal dere få. Let, så skal dere finne. 

Bank på, så skal det bli lukket opp for dere. 

Velkommen i 

HUNDVÅKØY 

KYRKJE, 

25. – 28 APRIL. 

Arr: samarbeid mellom 

alle bedehusa og kyrkja. 

7

8 


“DET GAMLE 

ÆRVERDIGE KORS” 

Tekstmeditasjon av Prost Geir Sørebø 

Mark 14, 26 – 15, 37 

I Getsemane 

Etter at dei hadde sunge lovsongen, gjekk dei ut til Oljeberget. Då 

seier Jesus til dei: «De kjem alle til å venda dykk frå meg, for det er 

skrive: Hyrdingen slår eg, og sauene skal spreiast. Men når eg har 

stått opp att, skal eg gå føre dykk til Galilea.» Då sa Peter: «Om 

så alle vender seg frå deg, skal ikkje eg gjera det.» Jesus svara: 

«Sanneleg, det seier eg deg: I natt, før hanen gjel to gonger, skal du 

fornekta meg tre gonger.» Men Peter tok sterkare i og sa: «Om eg så 

lyt døy med deg, skal eg ikkje fornekta deg!» Det same sa dei alle. 

Då dei kom til ein stad som heiter Getsemane, sa Jesus til 

læresveinane: «Sit her medan eg bed!» Så tok han med seg Peter, 

Jakob og Johannes. Han vart gripen av angst og gru og sa til dei: 

«Mi sjel er sorgtyngd til døden. Ver her og vak!» Så gjekk han eit lite 

stykke fram, kasta seg til jorda og bad at han måtte verta spart for 

denne timen, om det var råd. «Abba, Far!» sa han. «Alt er mogeleg 

for deg. Ta denne skåla frå meg! Men ikkje som eg vil, berre som 

du vil.» Då han kom attende, fann han dei sovande, og han sa til 

Peter: «Simon, søv du? Var du ikkje god til å vaka ein einaste time? 

Vak og bed at de ikkje må koma i freisting! Ånda er viljug, men 

menneskenaturen er veik.» Så gjekk han bort att og bad same 

bøna. Då han kom attende, såg han at dei hadde sovna til att, for 

augo deira var tunge av svevn, og dei visste ikkje kva dei skulle svara 

han. Tredje gongen kom han til dei og sa: «De søv framleis og kviler, 

de! No er det avgjort. Timen er komen. Menneskesonen skal gjevast 

i syndarhand. Stå opp, lat oss gå! Svikaren er nær.» 

Jesus vert teken til fange 

I det same, før han hadde tala ut, kom Judas, ein av dei tolv, og med 

han ein flokk som var væpna med sverd og stokkar; dei kom frå 

overprestane, dei skriftlærde og dei eldste. Svikaren hadde avtala 

eit teikn med dei: «Den eg kysser, han er det. Ta han og før han bort 

med trygg vakt.» Og då han kom, gjekk han straks bort til Jesus 

og sa: «Rabbi!» og kyste han. Så la dei hand på han og tok han til 

fange. Ein av dei som stod der, drog då sverdet, hogg etter tenaren 

åt øvstepresten og sneidde øyra av han. Då sa Jesus til dei: «De kjem 

med sverd og stokkar og vil gripa meg, som om eg var ein røvar. Dag 

etter dag var eg hjå dykk på tempelplassen og lærte folket; då tok de 

meg ikkje. Men såleis skulle skriftene oppfyllast.» Då forlét alle Jesus 

og rømde. 

Ein ung mann fylgde etter Jesus; han hadde berre eit linklede om 

seg. Dei tok han, men han sleppte linkledet og rømde naken. 

Jesus for Det høge rådet 

Så førte dei Jesus til øvstepresten, og der kom dei saman, alle 

overprestane, dei eldste og dei skriftlærde. Men Peter fylgde etter 

Jesus, eit langt stykke unna, til han kom inn på gardsplassen åt 

øvstepresten. Der sette han seg mellom vaktmennene og vermde 

seg ved elden. Overprestane og heile Rådet leita etter vitnemål mot 

Jesus, så dei kunne få dømt han til døden. Men dei fekk ikkje noko 

på han. Det var mange som vitna falskt mot han, men vitnemåla 

samsvara ikkje. Då stod det fram nokre som vitna falskt imot han 

og sa: «Vi har høyrt han seia: Eg skal riva ned dette templet som er 

gjort med hender, og på tre dagar skal eg byggja opp eit anna som 

ikkje er gjort med hender.» Men heller ikkje her var det samsvar 

mellom vitnemåla. Då reiste øvstepresten seg, steig fram og spurde 

Jesus: «Har du ikkje noko å seia til det dei klagar deg for?» Men 

Jesus tagde og svara ikkje eit ord. Atter spurde øvstepresten: «Er du 

Messias, Son til Den Høglova?» Jesus svara: «Det er eg. Og de skal få 

sjå Menneskesonen sitja ved høgre handa åt Den Mektige og koma 

med himmelskyene.» Då reiv øvstepresten sund kappa si og sa: «Kva 

skal vi med fleire vitne? De har høyrt korleis han spottar Gud. Kva 

meiner de?» Alle sa han var skuldig til å døy. 

Då tok somme til å spytta på han, og dei la eit plagg over andletet 

hans, slo han med nevane og sa: «No kan du vera profet!» Og 

vaktmennene slo han på kinnet. 

Peter fornektar Jesus 

Medan Peter var nede på gardsplassen, kom ei av tenestjentene 

hjå øvstepresten. Då ho såg Peter som sat og vermde seg, stirte ho 

på han og sa: «Du òg var med denne nasarearen Jesus.» Men han 

nekta. «Eg veit ikkje og skjønar ikkje kva du talar om,» sa han og 

gjekk ut i portromet. Men jenta fekk auga på han der, og tok atter 

til å seia til dei som stod ikring: «Han er ein av dei.» Men han nekta 

på nytt. Litt etter sa dei som stod der, til Peter: «Ja menn er du ein av 

dei! Du er då galilear.» Då sette han i og banna og svor: «Eg kjenner 

ikkje den mannen de talar om.» I det same gol hanen andre gongen. 

Då kom Peter i hug det Jesus hadde sagt til han: «Før hanen gjel to 

gonger, skal du fornekta meg tre gonger.» Og han brast i gråt. 

Jesus for Pilatus 

Med det same morgonen rann, samrådde overprestane seg med 

dei eldste og dei skriftlærde, heile Rådet, og tok si avgjerd. Dei batt 

Jesus, førte han bort og gav han over til Pilatus. 

Pilatus spurde han: «Er du kongen over jødane?» «Det er dine ord,» 

svara Jesus. Overprestane kom no med mange klagemål mot han. 

Då spurde Pilatus han på nytt: «Svarar du ikkje? Høyr alt det dei 

klagar deg for!» Men Jesus svara ikkje eit ord, så Pilatus undra seg. 

Kvar høgtid gav Pilatus dei ein fange fri, den dei sjølve bad om. 

Ein som heitte Barabbas, sat fengsla saman med nokre andre 

opprørarar. Dei hadde drepe ein mann medan opprøret stod på. Då 

no folket møtte fram og tok til å be Pilatus gjera som han hadde for 

vane, sa han: «Vil de at eg skal gje dykk jødekongen fri?» For han 

skjøna at det var av misunning overprestane hadde gjeve Jesus i 

hans hand. Men overprestane fekk eggja opp folket, så dei bad at 

han heller skulle gje dei Barabbas fri. Då tok Pilatus til ords att og sa: 

«Kva skal eg då gjera med han som de kallar kongen over jødane?» 

«Krossfest han!» ropa dei imot. «Kva vondt har han då gjort?» 

spurde Pilatus. Men dei ropa berre endå høgare: «Krossfest han!» 

Pilatus ville gjerne gjera folket til lags. Han gav dei Barabbas fri, men 

Jesus lét han piska og gav han så over til krossfesting. 

Soldatane spottar Jesus 

Soldatane førte no Jesus inn i borggarden og kalla saman 

heile vaktstyrken. Dei kledde han i ei purpurkappe og fletta ei 

klungerkrone og sette på hovudet hans. Så tok dei til å ropa: «Ver 

helsa, du jødekonge!» Dei slo han i hovudet med ein stokk, spytta på 

han og la seg på kne og hylla han. Og då dei hadde drive gjøn med 

han, tok dei av han purpurkappa og hadde på han hans eigne klede. 

Jesus vert krossfest 

Så førte dei Jesus ut og skulle krossfesta 

han. På vegen møtte dei ein mann som 

kom inn frå landet, Simon frå Kyréne, far 

til Aleksander og Rufus; honom tvinga dei 

til å bera krossen hans. Dei førte Jesus til 

den staden som heiter Golgata, det tyder 

Hovudskallen. Der baud dei han vin med 

myrra i, men han ville ikkje ha det. Så 

krossfeste dei han. Kleda hans skifte dei 

mellom seg og kasta lodd om kva kvar 

skulle ha. Det var ikring den tredje timen 

dei krossfeste han. Og innskrifta med 

klagemålet mot han lydde: «Kongen over 

jødane». 

Saman med Jesus krossfeste dei to røvarar, 

ein på høgre og ein på venstre sida hans. 

Såleis vart det oppfylt, det skriftordet 

som seier: Og han vart rekna mellom 

brotsmenn. Dei som gjekk framom, riste 

på hovudet og spotta han: «No, du som 

riv ned templet og byggjer det opp att 

på tre dagar! Frels deg sjølv og stig ned 

av krossen!» På same måten gjorde 

overprestane og dei skriftlærde narr av 

han og sa seg imellom: «Andre har han 

frelst, seg sjølv kan han ikkje frelsa! Lat 

no Messias, Israels konge, stiga ned av 

krossen, så vi kan sjå og tru!» Dei som var krossfeste saman med 

Jesus, spotta han, dei òg. 

Jesus døyr 

Då den sjette timen kom, vart det mørkt i heile landet, og mørkret 

låg til den niande timen. Ikring den niande timen ropa Jesus med 

høg røyst: «Eloï, Eloï, lamá sabaktáni?» Det tyder: «Min Gud, min 

Gud, kvifor har du forlate meg?» Nokre av dei som stod der, høyrde 

det og sa: «Høyr, han ropar på Elia.» Då sprang det ein fram og fylte 

ein svamp med eddikvin, sette han på ei stong og ville la Jesus få 

drikka. «Lat oss sjå,» sa han, «om Elia kjem og tek han ned.» Men 

Jesus ropa høgt og anda ut. 

Ein song som mange kristne kan, byrjar slik: 

I det fjerne jeg skuer et underfullt syn som griper mitt hjerte med 

makt, for jeg skuer det gamle ærverdige kors der hvor synderes 

dødsdom ble lagt. 

Krossfestinga måla av Simon Vouet (1622). 

No vil mange undre seg over denne språkbruken. Korleis kan ein 

kross, ein alminneleg gjenstand av tre, verte omtala på ein slik 

måte? Ja, det til og med ein gjenstand som i bibelsk tid var eitt av 

dei mest frykta torturreiskapar. Det er fordi krossen i dag har vorte 

eit symbol. Ja, kyrkja sitt fremste symbol. Eit symbol som peikar ut 

over seg sjølv og til avgjerande sider ved den kristne trua. Kva er det 

Krossen viser? 

1. Krossen viser oss sentrum 

Det var ei kyrkjeverje som ringde meg for eit par år sidan. Han var 

temmeleg bekymra, for då han hadde kome til kyrkja denne dagen, 

så hadde han funne ein kross som stod opp ned inntil kyrkjedøra. 

Han kjende like godt som meg til at den omsnudde krossen er 

satanistane sitt symbol. Det er interessant å sjå at dei som står fram 

som dei kristne sine fiendar, dei angrip krossen. På denne måten 

er dei indirekte vitne om at krossen fører oss fram til sentrum i den 

kristne trua. 

Jesus sitt liv var ei målretta vandring mot krossen. I si angst bad 

han: ”Abba, Far. Alt er mogeleg for deg. Ta denne skåla frå meg! 

Men ikkje som eg vil, berre som du vil”. 

Men denne Jesus si angstbøn kunne ikkje 

oppfyllast. Jesus sitt liv kunne ikkje gå 

utanom krossen, dersom frelsesverket 

skulle fullførast. Krossen viser oss sentrum. 

Difor seier Paulus: ”Eg vil aldri rosa meg 

av noko anna enn av vår Herre Jesu Kristi 

kross (Gal 6,14). 

2. Krossen viser oss nederlaget 

Frå eit besøk på Svalbard gløymer eg aldri 

krossane på den forblåste gravplassen i 

Longyearbyen. Minnesmerke over folk 

som ikkje kom heim att til fastlandet. 

Enno lenger nord, på Lågøya nord for 

Spitsbergen står det ein einsleg kross av 

to bordbitar i ei steinrøys. Det er rissa 

inn med kniv på den eine fjøla: ”Her 

under viler de norske fangstmænd Johan 

Sivertsen, Olaf Korneliussen, Oskar Olsen. 

Døde 1909”. Dagboka som er funnen i 

ettertid fortel om menn som kjempa mot 

kulde og sjukdom og tapte. Krossen viser 

oss nederlaget. Det nederlaget som kjem 

fram i spottorda på Golgata: ”No, du som 

riv ned templet og byggjer det opp att på 

tre dagar! Frels deg sjølv og stig ned av 

krossen!” Eller i Jesus sitt rop: ”Min Gud, 

min Gud, kvifor har du forlate meg?” 

Dette nederlaget må alle menneske erfare. Dette nederlaget har 

Jesus erfart. Det er reist mange krossar. Krossen viser oss nederlaget. 

3. Krossen viser oss sigeren 

Ei gammal legendarisk forteljing berettar om korleis krossen kom 

inn i danskeflagget. Danskekongen Valdemar var på ei kristningsferd 

til Estland saman med erkebiskopen. Der vart dei overfallne av ein 

stor styrke. Midt i kampen dala det eit flagg ned frå himmelen. Over 

tøystykket gjekk det ein kross. Og kongen høyrde ei stemme frå 

himmelen som sa: ”Kvar gong de lyfter dette flagget mot fienden, 

skal de sigre”. Legenda har innebygd ei bibelsk sanning. Krossen er 

sigersmerket. Når Jesus gjev sitt liv som eit sonoffer, vinn han sigeren 

over djevelen og bergar sitt folk. ”Andre har han frelst, seg sjølv 

kan han ikkje frelsa” Slik gjorde dei narr av Jesus, og samstundes 

sa spottarane noko sant. Ved sin død har han gjeve oss liv. Ved sitt 

nederlag har han vunne sigeren, sigeren for oss. ”Han avvæpna 

maktene og herredøma og stelte dei fram til spott og spe då han 

synte seg som sigerherre over dei på krossen”, slik skriv Paulus. 

Når dødsannonsa med krossen innteikna står i avisa, opplever 

mange det som eit nederlag. Nederlag for livet. Nederlag for 

kjærleiken. Men for den truande kristne skal krossen vise seg å 

vere sigersmerket. Krossen viser oss til sentrum. Sentrum i Bibelen. 

Sentrum i trua vår. Sentrum i livet. 

9

10 


Konfirmantar 

våren 2013 

Austevoll kyrkje 28.april kl.10.30 

Bjånesøy, Nikolai Medle 

Drivenes, Katrine 

Drønen, Victoria Høyland 

Hagen, Anders Salomon 

Halstensen, Daniel Otterå 

Hammervold, Roy-Kato Andersen 

Hansen, Sondre Habbestad 

Heggen, Jeanette 

Heimark, Ruben Andreas 

Horgen, Martin 

Kivircik, Nicholas Nejat 

Skogseth, Andrea Horseng 

Søreide, Amanda 

Unnvik, Silje Lygre 

Veivåg, Isabell 

Vik, Johnny Haugland 

Austevoll kyrkje. 28.april kl.12.30 

Fagerbakke, Martin Jarnes 

Flatland, Susanne 

Haugland, Leander Wold 

Hufthammer, Ingunn Lundøy 

Møgster, Anders Njåstad 

Naustheller, Renate 

Røstøen, Lisa Marie Dale 

Skotnes, Nicolai Straume 

Uglenes, Silje 

Suphammer, Catharina 

Wåge, Leonard Berger 

Stolmen kyrkje 5.mai kl.11.00 

Blix, Adrian 

Norstrand, Håkon Teisnes 

Rabben, Tord Løland 

Veivåg, Malin 

Veivåg, Martin 

Båtevik, Julie Skjerve 

Dale, Marianne 

Fagerbakke, Anders Aarland 

Frank, Marielle Kayser 

Jørgensen, Håkon Berge 

Mathisen, Kristian Alster 

Nordvik, Sofie 

Stenevik, Markus 

Toft, Leonard 

Vaage, Halvard 

Aarland, Linda Margrethe 

Hundvåkøy kyrkje 12.mai kl.11.00 

Andorsen, Laila Elise Njåstad 

Kristiansen, Hege-Jeanette Olsen 

Njåstad, Susanne 

Nordeide, Johanna Malena Økland 

Pedersen, Thomas 

Østervold, Vilde 

Ei modig kvinne 

Slottsplassen i Oslo lørdag ettermiddag 1.juni 1940. Sola skin. Det er lauvsprett på 

Karl Johan og ange av syrin frå hagane, ein strålande forsommardag.Men alt er ikkje 

som det skal være. Det store huset i bakgrunnen står tomt. Kongen og regjeringa 

er i Tromsø, berre få dagar seinare forlet dei landet på veg mot England. Landet er 

hærteken. Me er ikkje lenger herre i eige hus. 

Ei modig kvinne 

Slottsplassen – kjent for sine fredelege barnetog kvar 

17.mai – har denne dagen heilt andre kulisser. Framom 

slottet står det oppmarsjert over tusen soldatar med 

stålhjelm saman med fleire norske politifolk. Dei tyske 

offiserane står med ryggen mot slottsmuren vendt mot 

troppane sine. Terboven – nyutnemnd øvste leiar for 

okkupasjonsmakta – skal halde tale kl.18. Det er venta 

uro, men i røynda er det få norske sivile tilstades. 

Så skjer det. I ei åpning mellom soldatane og politifolka 

smyg ei kvinne seg fram, spring raskt mot talarstolen 

medan ho held eit nytestamente høgt opp fram for seg. 

Ho når nesten fram til høgtalaren då dei tyske offiserane 

når i og stoppar henne. Ho kjem ikkje lenger, men skrik 

ut: 

«Her skal ikke holdes noen tale av tyskere; de som 

bestemmer her er den norske Konge og Regjeringen 

Nygårdsvold .» Denne forsommardagen i krigens første 

år kom til å bli skjellsetjande for denne kvinna og stake 

ut vegen framover for henne, ein veg som skulle sette 

varige spor i norsk kyrkjehistorie. 

Kvinna var Ingrid Bjerkås, 39 år gamal heimeverande 

husmor med to barn, busett i Bærum. 

Som venteleg var vart ho raskt teken hand om, ført til 

Victoria Terrasse, Gestapos hovudkvarter. Men slept 

fri etter avhør. Dette måtte rett og slett vere ei forvirra 

kvinne. Meir vart ikkje gjort der og då. 

Men natt til 7.januar 1941 hadde ho ei oversanseleg 

oppleving som ikkje ga henne fred. Ho måtte seie i frå 

nok ein gong. Ordene modna seg for henne etter kvart 

og 6.september sende ho eit brev til Quisling. Eit sirleg 

handskreve brev der ho mellom anna skriv: 

«..Hvordan våger De Herr Quisling å forlokke og 

forføre nordmenn til å bli landsforrædere, kongesvikere 

og forbrytere mot sitt eget folk, til skjensel for hele 

verden og til usselhet blant sine egne?..» 

Ho vart innkalt til Statspolitiet, men fekk gå igjen. 

Ein månad etterpå – den 9.oktober – skriv ho eit 

purrebrev til Quisling. Ho meiner brevet ikkje kan vere 

motteke, difor vert dette sendt rekommandert. 

11

12 


Ho poengterar at ho ikkje gjer dette for moro skuld, 

heller ikke av nysjerrighet og heller ikkje at ho er 

hysterisk, men ho ønsker NS oppløyst og folket samla - 

og avsluttar: 

«…Gjør en innsats nå og vis verden at Quislingene 

allikevel på bunnen er nordmenn og ikke som i dag tyske 

treller.» 

Jøssingismus psykopatica 

Nå har Quisling fått nok. Ho blir innkalt til slottet og får 

møte Quisling ansikt til ansikt. Føraren er rasande, truer 

henne med at mannen hennar skal miste arbeidet, ho 

får i det heile tatt ikkje komme til orde. Denne kvinna 

kan ikkje vere vel bevart. Han får sin eigen livlege – 

Hans Eng, kjend psykiater med medisinsk doktorgrad, 

til føreta ein observasjon. Ho blir aldri innkalt til ein 

slik, men rapporten vert likevel skreven på basis av 

dokumenter. Den rapporten som vart lagt fram er eit 

svært kuriøst dokument der det vert lansert ein heilt ny 

diagnose: jøssingismus – ein form for sinnsliding - eller 

anglomani «engelsk syke» - der siktemålet er nedbryting 

av NS. Ho vert vurdert som psykotisk, sinnslidande og 

kan iflg.Eng difor ikkje straffast. Heller ikkje nå vert det 

nokon annan reaksjon. 

Men siste ordet er ikkje skreve. Ho set seg ned og skriv 

nok ein gong, me er kommen til 1943 og brevet går 

nå direkte til Terboven. Ho gjer den øvste tyske leiar 

ansvarleg for overgrepa som vert utført i landet og at 

norsk ungdom vert sendt til Tyskland. 

Reaksjonen kjem raskt. Ferda går rett til fangeleiren 

Grini der ho vert verande i 1 år. Ho slapp ut i desember 

1944 etter å ha vore det siste halve året ved Bredtveit 

fengselssjukehus. 

Eit kall 

Freden kom til landet på Ingrid Bjerkås sin 44 års dag. Dei 

vonde åra var over. Men det er ingen tvil om at krigsåra 

kom til å forme henne. Boka ho skreiv i 1966 «Mitt kall» 

byrjar slik: «Jeg kan trygt si at det var tyskernes overfall 

på landet vårt i 1940 som førte meg inn på veien mot 

prestetjeneste.» Men nålauga var trongt. Frå 1938 

hadde kvinner adgang til presteembetet, men lova 

sa at ein kvinneleg prest ikkje kunne tilsetjast dersom 

kyrkjelyden hadde innvendingar mot ei slik utnemning. 

Denne klausulen vart fjerna i 1956, rett nok mot eit 

sterkt kyrkeleg votum. 

Ho følte eit sterkt kall til å studere teologi, men valde å 

vente. Arbeidde i nokre år som søndagsskulelærer, men i 

1951 – i ein alder av 50 år – tok ho til med teologistudiet 

ved Universitetet i Oslo. I 1958 vart ho ferdig utdanna. 

Ei føregangskvinne 

Kva nå? Skepsisen til kvinnelege prestar var stor, både i 

prestekolleget, blant bispane og i store deler av legfolket. 

Men etter ei modningstid vart ho ordinert som prest av 

Hamar-biskopen Kristian Schelderup, ein av dei få som 

ville gjere dette. Den 19.mars 1961 vart ho tilsett som 

prest i Berg og Torsken menighet ytterst på værharde 

Senja etter at stillinga der hadde vore utlyst for 3.gong. 

Og tok til i arbeidet allereie den 14.april 

Ingrid Bjerkås vart ein avholdt prest på alle måter og 

tok ein rørande avskil med kyrkjelyden i 1965, det året 

mannen hennar døydde og ho ikkje klarte å halde 

fram i det krevande kallet. Dei siste åra frå 1966 fram 

til pensjonsalder var ho sjukehusprest ved Martina 

Hansens hospital i Oslo. Ho døydde den 30.november 

1980. 

Ingrid Bjerkås var den første. 

52 år seinare er 20 % av prestane kvinner. I 1997 kom 

den første kvinnelege biskop – Rosemarie Køhn. I dag er 

4 av dei 11 biskopane kvinner og preses(øvste leiar) for 

biskopane er ei kvinne – Helga Byfuglien. 

«et nødlidende distrikt» 

Hans Eng – psykiateren som ga Ingrid Bjerkås den 

sære diagnosen – sin vidare lagnad fortener ein 

liten epilog. Som aktiv NS-lege i Statspolitiet og ved 

jødedeportasjonane i 1942, hadde han ei dårleg sak. 

Han vart arrestert i mai 1945 og sat i varetekt heilt fram 

til desember 1948 før saka hans kom opp. Då hadde 

rettsapparatet trøytna etter 3 og ½ år med tunge 

landssviksaker. Straffene vart mildare etter kvart som 

tida gjekk. Så til tross for påstand om 14 års fengsel 

og tap av rett til å praktisere som lege på livstid, så 

vart dommen sett ned til 7 års fengselstraff og 1 års 

karantene som lege med mulighet deretter til å søke 

legestilling i «et nødlidende distrikt» som det heitte i 

dommen. 

Han var sett fri allereie i 1950 og drog nordover, ja 

nett til eit «nødlidende distrikt», Kvænangen i Nord- 

Troms der han vart tilsett som distriktslege. I 1960 vart 

han vald inn i kommunestyret og 4 år seinare sat han i 

formannskapet. 

Han vart ein omtykt lege i bygda. Praktiserte i 28 år – til 

1978, og døydde der nord i 1995. 

Lagnadens ironi skulle altså verta at desse to – legen og 

«pasienten» - som aldri møttes i krigsåra, lenge etter 

krigen skulle havne på kvar sin utpost langt nord i Troms. 

Og der utgangspunktet var så definitivt ulikt, skulle dei 

begge i etterkrigsåra gjere gagns arbeid til glede for 

folket. 

Men det var Ingrid Bjerkås som skreiv seg inn i historia. 

Ho viste stort sivilt mot i dei 5 lange krigsåra. Og ho fulgte 

sitt kall i mange og lange etterkrigsår då motbakkane var 

både lange og tunge. Ho var ei modig kvinne. 

Faksimilen viser del av den originale, famøse 2 siders psykiatriske rapporten. Her vert lansert ein ny psykiatrisk 

diagnose: jøssingmus. Denne sjukdommen vart delt i 3 kategoriar: Den forbryterske – som skulle straffast. Den 

uvitande - som skulle skolerast, om naudsynt med tvang. Og sist den psykopatiske, ein form for sinnsjukdom og 

såleis unnteke straff (i så måte slik det er i dag også). Ingrid Bjerkås vart funnen å tilhøre denne typen. Men Terboven 

tok ikkje omsyn til det og ho havna på Grini. – Ellers er det lett å sjå at denne rapporten vart skreven før rettetasten si 

tid . Og merk at Hitler vart skreven med liten h(sic!), noko som skulle tyde på at rapporten neppe nådde høgare nivå. 

Ellers må ein rekne med at ei slik “ærekrenking” ville fått konsekvensar utover for Ingrid Bjerkås... 

Kjelder: Ingrid Bjerkås: Mitt kall. - Cappelen forlag 1966. 

Per Ole Johansen: Fortrengning av et nasjonalt traume (to landssvikdommar) 

Riksarkivets digitaliserte originaldokument på Internett(frigjeve i 2010 og 

tilgjengeleg for alle) 

FDy 

13

14 


Jesus oppfyller lova! 

Av Bjarte Vigleik Notnæs 

Me kjenner godt til at Jesus, då han vart krossfesta, 

oppfylte det som var profetert om han. Sal. 34:21, 

Jes.53:4-57, 9,12. Lat oss sjå korleis Jesus òg 

oppfylte lova fullstendig då han gav sitt liv for oss. 

Jesus var konge, profet og prest då han vandra her 

nede på jorda. At han var prest står omtala i Hebr. 

5, 7 og 8. Ein prest til evig tid etter Melkisedeks vis. 

Melkisedek er samansett av to hebraiske ord som 

tyder ”Rettferds konge” (Hebr. 7:2). Ein er ikkje ein 

prest utan to ting; han må ha eit alter og eit offer. Og 

me skal sjå at Jesus hadde begge delar. 

Rettsaka mot Jesus: 

Matt. 26:57 Menneska samla her var ikkje berre 

Kaifas, men Jesus, dei skriftlærde (ein stad mellom 

70 og 120 personar), dei eldste (truleg dei 70 eldste 

i Jerusalem). Peter og rådet (truleg det fariseiske 

rådet) var der og. Grunnen til at dette vert nemnd er 

at alle som var samla der, bortsett frå Peter, måtte 

ha kjennskap til lova. Det som no hender vidare i 

rettsaka vil dei straks forstå meininga med. Kaifas 

var øvstefrest utnemnd av romarane. Øvstepresten 

hadde stor makt over folket. Difor hadde dei 

utnemnd ein som var deira mann. 

Matt. 26:61 Klagemålet mot Jesus var at han hadde 

sagt at han kunne riva ned tempelet og byggja det 

opp att på tre dagar (Joh. 2:19). Dette fylgde Jesus 

gjennom heile tenesta hans og førde han opp på 

krossen. Trass skuldinga mot seg så svara Jesus ingen 

ting. (Matt. 26:62-63) Då reiste øvstepresten seg å sa 

til han: ”Svarar du ingen ting? Kva er det desse vitnar 

mot deg?” Men Jesus tagde. Og øvstepresten sa til 

han: ”Eg tek deg i eid ved den levande Gud at du 

seier oss om du er Messias, Guds Son!” 

Det øvstepresten gjer er å leggja fram ein eid for 

Gud. Det same som å leggja handa på Bibelen og 

gjera eid på å fortelja sanninga. No svarar Jesus 

øvstepresten: ”Du seier det sjølv. Men det seier eg 

dykk: Frå no av skal de sjå Menneskesonen sitja 

ved høgre handa at den allmektige og koma på 

himmelskyene”. Kvifor gjer han det? Han har vore 

still opp til no. Lat oss sjå på lova. 

I 3. Mos kap 5 og 6 er det 10 lover som er knytt til 

syndofferet og skuldofferet. Lat oss finna ut Kvifor 

jesus ikkje Den aller fyrste lova i syndofferet...3.Mos. 

5:1 Om nokon syndar ved å la vera å etterkoma eit 

offentleg påbod om å vitna om noko han har sett 

eller fått greie på, men som han likevel har halde 

for seg sjølv, då fører han skuld over seg”. Den 

fyrste lova i syndofferet er altså at ein er forplikta 

til å fortelja sanninga når du vert teken i eid. Gjer 

han ikkje det har han altså brote den fyrste lova i 

syndofferet. Så her ser me at Jesus må svara når 

øvstepresten har teke han i eid. Gjer han ikkje det så 

kan han ikkje gje sitt liv for oss lik eit lytefritt lam. Då 

er han ikkje utan synd. Jesus kunne ha svart Kaifas. 

Du har sagt det.. Men då hadde ikkje Jesus innrømt 

noko. Difor måtte han stadfesta det med det neste 

utsagnet. Kaifas visste kva Jesus sa. 

Matt. 26:65 Då flerra øvstepresten kleda sine 

og sa: Han har spotta Gud! Kva skal me no med 

vitne? Sjå, no har de høyrt gudsspottinga. Lat oss 

gå til det gamle testamentet og sjå på draktene til 

presteskapet og kort sjå på eit av desse plagga. 2. 

Mos. 28:31-35. Det fyrste plagget var eit underplagg. 

Det andre var ein lang kvit kjortel som gjekk frå 

skuldrene og ned til foten. Det tredje plagget, som 

me skal sjå på, er eit kort plagg, kalla Efodkjortelen. 

Det går berre ned til knea. Dette var eit plagg som 

var voven som eit heilt stykke og hadde ingen saum. 

Opninga rundt nakken var forsterka slik at det ikkje 

skulle vera lett å riva sundt I 3. Mos. 10:6. talar Gud 

til Aron og dei to sønene hans gjennom Moses: ”... 

de skal ikkje riva sund kleda dykkar, så de ikkje skal 

døy.” Så straffa for å riva sund kleda var døden. Legg 

så merke til kva Kaifas gjer i Matt. 26:65. Han flerra 

kleda sine. Alle dei som var til stades ved rettsaka 

visste at han no nulla ut prestedømet sitt og måtte 

døy. Men Kaifas døyr ikkje. 

Kvifor døyr ikkje Kaifas? Han var ikkje øvstepresten 

i rettsaka. Jesus var øvsteprest etter Melkisedeks 

vis. Jesus såg ikkje inn i augo til øvstepresten Kaifas. 

Det var Kaifas som såg inn i augo til den sanne, store 

øvstepresten. Visste Kaifas kven Jesus var? Han 

visste det ikkje i tankane, men han tala det ut frå 

hjarta (Joh. 11:49-52). Her seier Kaifas at Jesus skal 

døy for Israel. Men ikkje berre for Israel, men for 

Guds folk i heile verda. 

Alle dei som var til stades i rettsaka visste at Kaifas 

ikkje lengre var øvsteprest. Men kven skulle då 

leggja fram offeret neste morgon? Dei hadde eit 

problem som dei ikkje hadde løysinga på fordi dei 

ikkje makta ha ein ny kjortel til neste morgon. For 

kva skulle øvstepresten gjera då? 

La oss gå til 2. Mos. 29:38-42. Kvar morgon og kveld 

måtte eit offer leggjast fram. Morgonofferet måtte 

døy kl. 0900, ettermiddagsofferet kl. 1500. Så neste 

morgon kl. 0900 måtte det vera eit lam som vart 

lagt på alteret. Kvar morgon og ettermiddag vil 

øvstepresten koma til alteret, dela lammet i fem 

delar; hovudet, høgre og venstre frampart, høgre 

og venstre bakpart, og legga desse på alteret. Når 

øvstepressten såg at dette lammet, som var utan lyte 

var heilt brent opp så strekte han ut hendene sine, 

løfta hovudet mot himmelen, og erklærte offeret: 

NEGMAR. Det er fullført. Han gjorde det same med 

offeret kl. 1500. Men Kaifas kunne ikkje gjera dette 

fordi han hadde rive sund klede sitt. 

Kva hendte under krossfestinga? Joh. 19:23-24. 

Jesus var den sanne øvstepresten. Dersom kjortelen 

hadde vorten riven sund så ville det ha nullstilt 

presteembetet hans. Difor vart kjortelen hans kasta 

lodd om og ikkje riven. Joh. 19:30 Jesus sa det er 

fullført Men då Jesus ikkje tala norsk så ropte han ut 

på arameisk det same ordet som øvstepresten bruka 

når han hadde ofra lamma, nemleg ordet NEGMAR. 

DET ER FULLBRAKT. Det er perfekt for all tid og for 

alle menneska. Jesus sa at ”eg er offerlammet som 

tar bort synda frå verda”. 

Krossfestinga i Mark. 15:25. Den tredje timen er kl. 

0900 då det første lammet skulle døy, vart Jesus 

nagla til krossen. Mar. 15:33 Den sjette timen er kl. 

1200, 9 timen er kl. 1500. to lam måtte døy kvar dag. 

Men ikkje denne dagen for dette er ein heilt spesiell 

dag. Ein gong om året er det tre lam som må døy. 2. 

Mos 12:3,6 Dette lammet må døy kl. 1500. Så denne 

dagen, når Jesus vert krossfesta, vert det lammet 

som skulle ofrast kl. 1500 framskunda til kl. 1200 

fordi påskelammet skulle døy kl. 1500. Jesus døydde 

nøyaktig då påskelammet skulle slaktast kl. 1500. 

Då vart vårt påskelam, Jesus, ofra slik paulus seier i 

1. Kor. 5:7. Og vegen like inn til Herren vart opna for 

oss alle. 

I Joh. 20:4-8 les me om Peter og Johannes som 

kappspring til den opne grava. Johannes stoggar 

utanfor medan Peter går inn. I grava såg Peter at 

linkleda var lagt fint saman og Johannes kom inn og 

såg det same, og det står at då trudde Johannes. 

Kva var det som gjorde at Johannes trudde? Han var 

ein lærd mann og kjende skriftene. Han visste kva 

Jesus hadde sagt skulle vera eit teikn, ”tre dagar og 

tre netter i hjarta av jorda” (Matt 12:39-40). Men 

han såg og linklede som låg der. Då visste han for 

sikkert at Jesus var øvstepresten. Han kjende til det 

som står i 3:Mos 16:21-23 ”Og Aron (øvstepresten) 

skal leggja begge hendene sine på hovudet til den 

levande bukken og sanna alle misgjerningane og alle 

brota og alle syndene til Israels-folket over hovudet 

hans. Han skal leggja dei på hovudet til bukken og 

senda han ut i øydemarka med ein mann som står 

ferdig. Og bukken skal bera alle misgjerningane 

deira med seg ut i villmarka, og så skal han sleppa 

bukken laus i øydemarka. Deretter skal Aron gå inn i 

samlingsteltet og ta av seg linkleda som han tok på 

då han gjekk inn i heilagdomen. Og han skal la dei 

vera der. Sanneleg, Han er vår øvsteprest. 

15

16 


Påskedrøs 

Påske er ei av dei tre store kyrkjehøgtidene våre. I vår 

kristne lære er påskehelga ei minnehøgtid om innstifting 

av nattverd, Jesu liding , krossfesting , død og oppstode. 

Jødedommen har og si påskehøgtid, men dei minnest 

utferda si or Egypt. I begge høve var det mykje som 

hende, utan at det skal refererast her. 

I motsetning til juledag er påskedag ikkje datofesta, 

men plassert på første sundag etter første fullmåne 

etter vårjamdøger. Det medfører at påske kan koma 

tidleg eller seint – mellom 22. mars og 25. april -. I 2013: 

Vårjamdøger 20/21 mars, fullmåne 27. mars, sundag/ 

påskedag 31. mars, - tidleg påske . Overgangen frå 

vinter til vår er i full gang i dette tidsrommet, og naturen 

endrar seg mykje. Det gjer sitt til at påske gjerne blir 

både ei vinterleg og vårleg helg. 

Sjå berre på påskeliljene med sin tendens til å stikka opp 

av den siste snøen; for så å kunna bløma når helga er 

der, tidleg eller seint. Men vakrast og mest utbreidd er 

dei i april. Det er eit fint syn med gule bøar av påskeliljer 

og ei vinterjord i forandring. Snøklokkene er og med 

og pyntar opp. Våren er i emning. Var det kanskje difor 

Bjørnson skreiv slik: ”Jeg velger mig April”? 

Dei store høgtidene er oppretta ut frå bibelske tekstar, 

som blir flittig brukt av kyrkja i forkynninga. Men mykje 

folk har også lagt annan bruk og aktivitet av meir 

jordnære slag til helgene. Er jula t.d. mest ei heimehelg, 

- jfr.uttrykket ” heim til jul”, - så er påskehelga meir 

brukt som utfartshelg. Folk dreg til fjells, særleg, men 

og til kyst og sjø, sumtid til utland. 

Fjellutfart er kanskje ein skikk av litt nyare dato på 

våre kantar. Men den har fått godt fotfeste og breidd 

seg blant folk. Gamle foreldre til dei som i dag boltrar 

seg i skiløypene, var sjølv lite med på slikt. Dei synest 

likevel det er greitt at etterslekta deira får delta. No 

nyter mange påskehelga i sol over kvite vidder om 

dagen, og tyr til hytte eller høgfjellshotell når kvelden 

og natta stundar til. Det hender ofte at presten kjem og 

held friluftsmesse for folk som rastar i solveggen eller 

solhallet, der det er minst like mange tilhøyrarar som i 

kyrkja. 

På våre kantar har ein noko lenger røynsle med å søkja 

rekreasjon ved kyst og sjø. Der bur ein, der ligg båten. 

Den er blitt større og meir moderne enn før. Maten 

kan tillagast og serverast om bord eller i land – alt etter 

som. Køyene er oppreidde og like gode å sova i som ei 

hotellseng. Dette er påske for somme. 

Ver og naturtilhøve er ein viktig faktor anten du er her 

eller der. Kvite vidder kan snart bli rok og fok, stundom 

med snøras i fjellsidene. Idylliske viker og blikkstill 

sjø viser stundom eit morskare andlet og jagar deg 

heim. Dette må inngå i turplanane og gjevast akt på. 

Dreg du til sørlege utland, er det venteleg gode sjansar 

for godver. 

Me skal ikkje spørja om eller filosofera over kvifor og 

kvar ein dreg av garde på påsketurar. Kvar og ein har 

sine grunnar. Det er berre blitt slik, og det er som med 

utviklinga i tida: Uhyre vanskeleg å skru tilbake. Kanskje 

freistar ein ikkje så hardt heller. Ein vil tru at dei fleste 

opplever god og nyttig avveksling frå dagleglivet, og det 

skal me gjerne unna kvarandre. 

God påske - og god tur! 

Olav Drivenes. 

SALMEBLOGGEN 

Påskemorgen slukker sorgen 

Påskemorgen slukker sorgen, 

slukker sorgen til evig tid; 

den har oss givet lyset og livet, 

lyset og livet i dagning blid. 

Påskemorgen slukker sorgen, 

slukker sorgen til evig tid. 

Redningsmannen er oppstanden, 

er oppstanden i morgengry! 

Helvede greder, himlen seg gleder, 

himlen seg gleder med lovsang ny. 

Redningsmannen er oppstanden, 

er oppstanden i morgengry! 

Påskemorgen slukker sorgen, er ei av våre aller 

kjæraste påskesalmar, full av jubel og glede over Jesu 

oppstandelse. Salma er skriven av Nikolai Fredrik 

Severin Grundtvig i 1843 og du finn den i Norsk 

Salmebok nr. 184. Ludvik M. Lindemann sette melodi 

til salma i 1864. 

Grundtvig var dansk prest og salmeforfattar og 

levde frå 1783 – 1872. Mellom andre kjente salmar 

han har skriv kan me nemna: Deilig er den himmel 

blå, Det kimer nå til julefest, Apostlene satt i 

Jerusalem, Alt står i Guds faderhand og Kirken den 

er et gammelt hus. Grundtvig har skrive rundt 1500 

salmar, noko som gjer han til ein av våre største 

salmediktarar. «Påskemorgen» har underleg nok 

ikkje høg status i Grundtvigs heimland, Danmark, 

men hos oss ville vel ei påskegudsteneste utan 

denne salma nesten vera utenkjeleg. Litt av 

forklaringa er nok Lindemanns melodi. Den gjeve 

salma eit realt løft og understrekar påskemorgonens 

jublande bodskap. Tenkjer eg attende på 1. 

påskedagsgudstenestene då eg var liten gut, er 

det fyrst og fremst denne salma, og den sterke 

overtydane songen, som sit att som eit sterkt minne. 

Egil Elseth har i boka «Mennesket – et guddommelig 

eksperiment» kommentert Grundtvigs salme. Han 

Sangen toner, vår forsoner, 

vår forsoner til evig pris; 

han ville bløde for oss å møte, 

for oss å møte i paradis. 

Sangen toner, vår forsoner, 

vår forsoner til evig pris. 

Bøtt er brøden, død er døden, 

død er døden som syndens sold! 

Nå ligger graven midt i gudshaven, 

midt i gudshaven i Jesu vold. 

Bøtt er brøden, død er døden, 

død er døden som syndens sold. 

Se, i skarer opp vi farer, 

opp vi farer fra grav i sky. 

Tungene gløder, Herren vi møter, 

Herren vi møter med lovsang ny. 

Se, i skarer opp vi farer, 

opp vi farer fra grav i sky. 

skriv følgjande: «Påskemorgen slukker sorgen, er et 

overdådig gledesutbrudd. Det er som om Grundtvig 

mobilserer alle sine dikteriske virkemidler og spiller 

på alle strenger. Det voldsomme budskapet baner 

seg vei i innholdstunge kortsetninger. De spikrer 

sannheter fast med ordspråkets fynd.» Setningar 

som: «Redningsmannen er oppstanden», «Helvede 

greder, himlen seg gleder», «Bøtt er brøden, død er 

døden», understrekar nettopp dette. 

Grundtvig var meir enn dei fleste ein prøva mann. 

Men han gav aldri opp og let ikkje dei tunge 

stundene prega livet sitt. Han elska livet og gjekk 

ikkje med på å resignera. Han kjempa seg heller 

igjennom det vonde, til han sigra. Han visste å setja 

pris på at dødens brodd var overvunnen og var ein 

talsmann for den glade og frimodige kristendomen. 

Verset om bortrykkinga er ikkje skrive for at me skal 

bli nedtrykte. Det er ein trøstefull bodskap til alle 

truande. «Så trøyst kvarandre og set mot i kvarandre 

med desse orda!» seier Bibelen. JTN. 

Kjelde: Leif Haugen’s salmeblogg 

17

18 


I DE FLESTE MENIGHETENE I NORGE ER DET VANLIG Å BEGYNNE PÅSKEFEIRINGEN 

MED EN GUDSTJENESTE SKJÆRTORSDAG KVELD. DET FEIRES ALLTID NATTVERD TIL 

MINNE OM DA JESUS INSTIFTET NATTVERDEN. PREKENTEKSTENE HANDLER ENTEN 

OM NATTVERDEN ELLER OM DA JESUS VASKET DISIPLENES FØTTER. 

Hva skjedde om natten? 

Av Tor Dag Kjosavik 

Så blir det langfredag og ny 

gudstjeneste. Ved denne 

gudstjenesten blir hele 

lidelseshistorien lest. Vi får 

høre om alt det som skjedde 

etter at Jesus forlot salen der 

påskemåltidet ble inntatt, og til 

han utåndet på korset. Vi følger 

dramaet i Getsemane og forhøret 

i øversteprestens hus. Det blir 

fredag morgen, og Jesus framstilles for Pilatus, han blir 

forhørt, torturert og dømt til døden. Og etter den lange 

tekstlesingen er det naturlig å si noe om det som skjedde 

denne dagen. Det betyr at i løpet av påsken får vi høre 

svært lite om det som skjedde skjærtorsdag kveld og 

natt. I bedehusene har nok disse 

tekstene vært brukt mer enn i 

kirkene som utgangspunkt for 

mange taler. I tillegg til Jesus er 

det særlig to personer som settes i 

fokus i den dramatiske fortellingen. 

Det er Judas og Peter. 

Fortvilelsens mann 

Judas er både en interessant og en 

tragisk person. Vi tenker kanskje 

mest på ham som en pengegrisk 

mann som stjal av felleskassen 

og som solgte Mesteren for 30 

sølvpenger. Men var det bare 

kjærligheten til penger som fikk 

ham til å handle som han gjorde? 

Judas hørte sannsynligvis til 

selot-partiet i likhet med en 

annen av Jesu disipler, Simon. 

Selotene utgjorde et nasjonalistisk 

parti som spilte sin viktigste politiske rolle etter Jesu 

død og oppstandelse. Selot betyr ivrer, og de ivret 

for håndheving av Moseloven og var imot den romerske 

innflytelse i samfunnet. I år 66 e. Kr. brøt det ut et selotopprør 

i Israel, og det førte til ødeleggelsen av Jerusalem i 

år 70. Derfor var det nok langt mer enn griskhet som drev 

Judas til å handle som han gjorde. Han hørte sikkert med 

blant dem som etter hvert ble skuffet over Jesus. Han ga 

avkall på politisk makt og arbeidet ikke for å gjenopprette 

Davids rike i all dets glans. Judas hadde nok håpet på 

noe ganske annet. Så solgte han Jesus til dem som ville 

ha ham bort. Judas hadde vel ikke tenkt at forræderiet 

skulle føre til dødsdom. Kanskje han hadde trodd jødenes 

ledere ville straffe Jesus med pisk og fengsel. Judas’ 

skuffelse ble utnyttet av jødenes ledere. De brukte ham, 

men brydde seg ikke om ham etterpå. I sin fortvilelse 

valgte Judas å ta sitt eget liv. Tilgivelse hadde vel vært 

en mulighet også for ham om han hadde ventet for å se 

hvordan det gikk med Jesus, og så kommet tilbake til ham 

og angret sitt svik. 

Angerens mann 

Peters fornektelse av Jesus var et like stort svik som 

Judas’. Han, Klippen, disippelflokkens leder, hadde skrytt 

av hvor modig og tøff han var. Og motet holdt helt til 

han hadde kuttet øret av øversteprestens tjener. Men 

før det hadde Jesus tatt Peter og de to andre av sine 

nærmeste venner med seg inn i 

Getsemanehagen for å be. Jesus 

kunne ikke heve seg høyt over det 

som ventet ham, som en gudesønn 

som smerter ikke bet på. Han var 

engstelig og var fristet til å gi opp 

sitt kall og sin oppgave. Han trengte 

styrke fra sin himmelske Far for å 

gjennomføre dette. Men Peter og 

de andre sviktet og sovnet. Etter at 

disiplene hadde flyktet, lurte Peter 

seg etter inn i øversteprestens gård, 

for å se hva som skjedde med 

Jesus. Der ble han gjenkjent og 

bannet til slutt på at han ikke kjente 

Jesus. Han som hadde sagt seg villig 

til å dø sammen med Jesus, var 

mest opptatt av å redde sitt eget 

skinn. Hvorfor valgte ikke Peter 

den samme utveien som Judas da 

han så at Jesus ble spikret opp på 

korset? 

Peter trodde fortsatt på Jesus, selv om han sviktet ham 

så skammelig og innså at han ikke var verdig til å være 

Mesterens disippel. 

Derfor ble han også tatt tilbake i flokken og ble på ny 

innsatt som leder. Jesus kunne bruke ham likevel for å 

bygge sin kirke på jord. Og fortsatt gjelder det at ingen 

synd er så grov at den ikke kan tilgis. Fortsatt kan vi si at å 

tro er å komme til Jesus med våre synder. 

VITNENE 

Jesus gjorde òg mange andre teikn for auga på læresveinane, teikn som det ikkje er skrive om i denne boka. Men 

desse er nedskrivne for at de skal tru at Jesus er Messias, Guds Son, og for at de som trur, skal ha liv i hans namn. 

Evangeliet etter Johannes 20, 30-31 

Maria Magdalena 

Evangeliet etter 

Johannes 20, 11-18 

Simon Peter 


Lukas 24, 34 

Emmaus-vandrarane 


Lukas 24, 13-33 

Læresveinane 

unntatt Tomas 



Læresveinane 

inkludert Tomas 



Maria Magdalena og 

den andre Maria 


Matteus 28, 1-10 

Dei elleve 

læresveinane 


Matteus 28, 16-20 

Læresveinane ved 

Tiberiassjøen 



Meir enn fem hundre 

sysken. 

Paulus’ første brev 

til korintarane 15, 6 

Jakob 

Paulus’ første brev 

til korintarane 15, 7 

Læresveinane 

«Jesus blir teken 

opp til himmelen» 

Apostelgjerningane 1, 4-9 

Saulus 

«På vei til Damaskus» 

Apostelgjerningane 9, 1-9 

19

20 


Død, hvor er din brodd? 

Livet er en gave fra Gud. Vi glemmer ofte hvor 

mye fint og verdifullt vi får oppleve uten å ha 

gjort oss fortjent til det. 

Årets Fritt Ord-pris til sosialmedisiner Per Fugelli er en 

nyttig påminnelse til troende kristne. Ikke minst gjelder 

det dem som har lederansvar. Døden kan ikke ties i hjel. 

Tvert imot må vi snakke sant og åpent om den. Uten 

bevisstheten om at vi skal dø, får vi fort feil perspektiv på 

dagene og årene våre. 

Menneskets naturlige ønske er å leve. Livet er en gave 

fra Gud. Vi glemmer ofte hvor mye fint og verdifullt vi 

får oppleve uten å ha gjort oss fortjent til det. Familie, 

venner, helse, mat, klær, meningsfullt arbeid og kultur- og 

naturopplevelser - alt 

dette gjør livet rikt liv og 

gir grunn til å takke. 

Samtidig erfarer vi 

at livet er skjørt. I 

syndefallets verden er 

godene ulikt fordelt. 

Selv den som har fått 

mye, har fått det til låns. 

Plutselig kan det og de 

som betyr mest for oss, 

bli revet bort. En dag vil 

vi uansett måtte forlate 

alt og alle. 

Fugellis beskrivelse av 

døden som et tabu, 

er treffende. Vi lever i 

en kultur som er blitt 

svært kortsynt. Øyeblikkets bekreftelse og tilfredsstillelse 

har førsteprioritet. Faren er at denne tankegangen også 

preger kristne både som individer og fellesskap. Når vi 

blir bundet til det som er her og nå, glemmer vi lett at 

dette er midlertidig og forgjengelig. 

For oss som lever på toppen av verden, er det også 

fristende å skyve unna tanken på at vi skal dø og møte 

Gud. Jesu ord om at den som har fått mye, skal det ventes 

mye av, blir nærgående og nesten ubehagelige. 

Bibelen er klar på at døden ikke er det siste. 

Hebreerbrevets forfatter minner oss om at «alle 

mennesker må dø en gang og siden komme for 

dommen». Døden er alvorlig fordi den setter en grense 

for når vi kan gjøre opp med Gud og mennesker. Skal vi 

søke forsoning og tilgivelse, må vi gjøre det mens vi lever. 

Håpet i møte med døden er ikke knyttet til hva vi har 

oppnådd eller utrettet i livet, men til at vi har festet lit 

til at Jesus har betalt for syndene våre gjennom sin død 

på korset og stått opp igjen for at vi skal leve med ham. 

Dette er det eneste som gir sant lys i møte med dødens 

mørke. 

Vi lever i en stadig kamp for å bli bevart i denne troen. 

I det lille skriftet «Om det å forberede seg på å dø» 

anbefalte Martin Luther at man gjennom livet forbereder 

seg på dødsstunden. I møte med døden oppfordret han 

derimot til å «betrakte døden gjennom livet, synden 

gjennom nåden og 

helvetet gjennom 

himmelen». 

Han sammenlikner 

døden med en fødsel. 

«Når en kvinne føder, er 

hun redd. Men når det 

hele er over, tenker hun 

aldri mer på angsten, 

siden et menneske nå 

er født fra henne og inn 

i verden. Slik må man 

også i døden verge seg 

mot angsten og vite 

at der etterpå vil være 

større plass og glede». 

Hvilke følelser vi har 

i møte med døden, 

varierer mennesker 

imellom. Ingen av oss vet hvordan vi vil oppleve 

dødsprosessen før vi er der. Får vi være trygge, kan vi 

takke Gud for det. Er vi engstelige, kan vi være hos Gud 

også med det som skremmer oss. Det er uansett ikke 

våre egne følelser som avgjør om vi har grunn til å dø i 

fred eller ikke. Har vi troen på Jesus som frelser, har vi all 

grunn til å si som Paulus i 1. Korinterbrev 15: 

«Død, hvor er din brodd? Død hvor er din seier? Døden 

brodd er synden, og syndens kraft er loven. Men Gud 

være takk som gir oss seier ved vår Herre Jesus Kristus!» 

Leder i Dagen, 22. februar 2013 

Deg være ære 

Deg være ære, 

Herre over dødens makt! 

Evig skal døden være 

Kristus underlagt. 

Lyset fyller haven, 

se, en engel kom, 

åpnet den stengte graven, 

Jesu grav er tom! 





Se, Herren lever! 

Salig morgenstund! 

Mørkets makter bever. 

Trygg er troens grunn. 

Jubelropet runger: 

Frelseren er her! 

Pris ham, alle tunger, 

Kristus Herre er! 





Frykt ikke mere! 

Evig er han med. 

Troens øye ser det: 

Han gir liv og fred. 

Kristi navn er ære, 

seier er hans vei, 

evig skal han regjere, 

aldri frykter jeg. 





T Edmond Louis Budry 1885 

O Arne Fjelberg 1947 

M Georg Friedrich Händel 1746 

21

22 


• unge spør • unge spør • unge spør • unge spør • unge spør • 

Korleis kan kristne seia at Gud er berre god, 

når det er så mange som har det vondt i verda? 

Dette spørsmålet er ikkje enkelt. Det er ikkje utan 

grunn at det vert kalla ”det vondes problem”. 

Gjennom tidene har folk tenkt, grubla og bede 

over dette: Kva betyr det at Gud er god i ei verd 

der det er så mykje smerte, vondskap og kaos. 

Det er gjeve mange moglege ”løysningar” eller 

”forklaringar”. Spørsmålet heng saman med om 

spørsmålet om Gud si makt, om kva det betyr at 

Gud er den aller sterkaste. Men, dersom han er 

den sterkaste, korleis kan han tillata det vonde? 

Er han i so fall 100% kjærleg? Finnast det også ei 

anna kraft som har makt……….? 

Det er umogleg å svara på korleis Gud kan tillata, 

eller kvifor Gud ikkje tek bort alt det vonde. Dette 

kan få oss til å fortvila, for me har trong for å 

veta at ting går opp og at ting gjev meining. 

Alt det vonde i verda har inga meining. Men 

det me kan lesa i Bibelen, er at Gud likevel vel 

å vera i det vonde saman med oss. Kjærleiken 

hans strekkjer seg ned til vår liding og fortviling.’ 

Historia om Jesus er historia om ein engasjert, 

bevega og berørt Gud. Ein Gud som verkeleg har 

fått kjenna smerte, urett og mørke. Gud valgte å 

vera i det vonde, for å visa oss at han er kjærlig 

og vil gje oss kjærleik. Det vitnar om ein utruleg 

sterk kjærleik at Gud vel å vera i det vonde for å 

demonstrera sin godhet mot oss. 

Verda har mykje vondt i seg. Det kan av og til 

verka håplaust å tru på ein god Gud. Men det er 

også mykje i verda som er godt. Skikkeleg godt. 

Alt det som gjev oss glede og gjer at me aldri vil 

gje oss, at me håper og trur på ei betre verd. Gud 

sin godhet er tilstade både i takknemlighet og i 

fortvilelse. 

www.kirken.no 

  

PALMESØNDAG 

Det er høytid, det er glede, 

det skal feires påskefest. 

Folket kaster sine kapper 

for den kongelige gjest. 

Hør de roper: Hosianna! 

Se hvor glade alle er. 

Endelig er dagen kommet, 

endelig er Jesus her. 

De som ikke hadde kapper, 

kaster palmer i hans fang. 

De vil krone han til konge 

under jubelrop og sang. 

Jesus selv er ganske stille, 

han vet veien han må gå. 

Snart skal han stå helt alene 

med en tornekrone på. 

Du har kanskje høyrt forteljinga om guten som 

snekra seg ein fin liten båt. Ein dag han leika 

med båten nede ved elva, miste han den. Han 

leita og leita, men fann han ikkje. Men plutselig 

ein dag såg han båten i eit butikkvindauga. Han 

var heilt sikker på at det var båten hans som 

låg der med prislapp på. Guten sprang heim og 

tømde sparebøssa. Så gjekk han til butikken og 

kjøpte båten sin igjen. Han trykte han inn til seg 

og sa: ”No har eg både laga deg og kjøpt deg, 

så no er du vel min”. 

Gud miste også det finaste av alt han hadde 

skapt. Han miste deg og meg. Men han kunne 

ikkje kjøpa oss igjen for penger. Den einaste 

som kunne kjøpa oss fri, var Jesus. Han kom og 

gav livet sitt for oss. 

  

Den dagen Jesus reid inn i Jerusalem på eit 

esel, kaller vi palmesøndag. Folket kasta både 

palmegreiner og kappene sine ned for han. Dei 

var heilt sikre på at han var den kongen som 

skulle fria dei frå romarane. Romarane var 

Israel sine fiendar. 

Det var ikkje rart at folket trudde Jesus var ein 

mektig konge. Dei hadde både sett og høyrt om 

alle undera han gjorde. Difor vart dei skuffa og 

gjekk bort frå han då dei litt seinare forsto at 

han ikkje var den kongen dei hadde håpa på. 

Haldis Reigstad 

  

23

24 


Det teologiske Menighetsfakultetet 

Det teologiske Menighetsfakultet er ein 

akkreditert, vitenskapeleg høgskule. MF 

vart opna i 1908, og er i dag landets største 

teologiske utdanningsinstitusjon med ca. 

90 ansatte og 1152 studentar på bachelor, 

master og cand.theol-programma og ca. 

60 på doktorgradsprogrammet (ph.d.). MF 

tilbyr ulike studieprogram for kyrkje, skule 

og samfunn. Anten du vil ta utdanning som 

prest, kateket, diakon, ungdomsarbeider, lektor, 

eller byrja på samfunnsfag, interkulturell 

kommunikasjon eller Kristendom/RLE, så er 

tilboda mange og gode. 

MF er heilt avhengig av støtte fra einskildpersonar 

og kyrkjelydar for å kunna utdanna 

unge mennesker til teneste i kyrkja, skulen og 

dei kristne organisasjonane. Til dette trenger 

dei gåveinntekter/offer på nærare 6 mill. kroner. 

MF er Den norske kyrkja sin eigen utdanningsinstutisjon 

og i Austevoll har me i alle år 

støtta MF med offer. 

Den indre Sjømannsmisjon 

Den indre Sjømannsmisjon driv eit aktivt 

arbeid blant fiskara og sjøfolk langs 

Norskekysten. På misjonens stasjonar og 

fiskarheimar vert det drive kontaktskapende 

virksomheit. Her vert det arr. møter og sosiale 

sammankomster. På velferdsromma er det 

aviser, bøker, radio og TV. Her kan folk oppleva 

fellesskap utanom deira daglige arbeidsplass 

og det vert servert kaffe og kaker i en heimleg 

atmosfære. Misjonen driver dessutan 

betelskipet «Elieser 6» som er eit kjent 

innslag mange stadar langs kysten. 

På Bygdøy i Oslo driv Den indre 

Sjømannsmisjon Norges einaste 

sjømannskyrkje. Kyrkja er i dag eit viktig 

misjonssenter for Østlandsområdet, og vert 

nytta av ei rekkje lag og organisasjonar. 

Misjonen driv dessuten ei omfattande 

møtevirksomheit langs kysten. Våre 

forkynnarar besøkjer kyrkjer og bedehus med 

Presentasjon av 

organisasjonane 

som får tildelt offer 

evangeliske møter der Guds ord vert forkynt 

i ord og tonar. I sentrum for heile Den indre 

Sjømannsmisjonen si teneste står menneske 

som på ein eller annan måte er knytt til 

arbeidet på sjøen. Bak det heile står menn, 

kvinner, born og unge i lokale foreiningar, som 

held arbeidet oppe med gjevarteneste og 

forbønn. 

Nattverden 

GUNNAR ELSTAD 

Den siste kvelden 

Jesus var sammen med 

disiplene sine før han 

ble korsfestet, spiste 

han sammen med dem. 

Mens de satt til bords 

  

tok han et brød, takket, 

brøt det i stykker, gav det til disiplene sine og sa: ”Ta 

dette og ét det! Dette er mitt legeme”. Så tok han kalken 

(begeret med vin), bad takkebønnen, sendte den rundt og 

sa: ”Drikk alle av den! For dette er mitt blod, paktens 

blod, som utøses for mange til syndenes forlatelse”. 

Når jødene kom sammen til påskemåltid, gjorde de det 

for å minnes det som skjedde da Gud fridde dem ut fra 

slaveriet i Egypt. Jesus ville tydeligvis at det måltidet han 

nå hadde sammen med disiplene sine, også skulle gjentas 

som et minnemåltid. 

”Gjør dette til minne om meg”, sa han. 

Når vi kneler ned ved alterringen eller sitter i en møtesal 

og tar i mot noen dråper vin og en liten rund og tørr oblat 

(dersom det da ikke er noen som har bakt usyret brød, 

altså brød uten hevelsesmiddel, til nattverdfeiringen), 

deltar vi altså i et minnemåltid. Vi blir minnet om Jesu 

siste måltid med sine disipler, hans død for våre synder, 

hans oppstandelse, og det himmelske festmåltidet vi en 

gang skal få del i når Jesus har skapt en ny himmel og en 

ny jord og vi har stått opp fra de døde. 

Samtidig er nattverden noe mye mer enn et minnemåltid. 

Når vi tar imot brødet og vinen, tar vi imot Jesus, blir 

ett med ham og får på nytt del i syndenes forlatelse og 

evig liv. Vi kan si det samme om nattverden som vi kan 

si om dåpen: Det er ikke tale om en symbolhandling. 

Det er heller ikke snakk om at Gud gir oss noe mens vi 

spiser eller parallelt med dette. Gud handler rett og slett 

igjennom brødet og vinen – helt uavhengig av hvor sterkt 

vi tror, hvor åndelige vi synes vi er, hva slags følelser vi 

kjenner på, og hvor stor eller liten fromheten vår måtte 

være. Nettopp når vi tviler og føler oss åndelig fattige, 

kan det være en trøst for oss at Jesus kommer til oss så 

konkret og gjennom så synlige midler. 

Den lille runde oblaten og det vesle vinbegeret ser 

så ubetydelige ut. Men Gud har valgt å bruke disse 

helt konkrete midlene til å formidle noe av seg selv - 

på samme måte som han valgte å formidle frelse og 

gjenfødelse gjennom vannet og ordene ved dåpen. 

Nok en gang: Kunne Gud komme til oss gjennom noe så 

materielt og konkret som et lite barn av kjøtt og blod, 

må vi også kunne regne med at han kan formidle sin Ånd 

gjennom brød og vin. 

Kristne mennesker kan ofte stille seg spørsmålet: Hvordan 

kommer jeg til Jesus og får samfunn med ham 

”Jo”, er det lett å tenke, ”det gjør jeg ved å være from, 

være helhjertet, kjempe mot synden og vise kjærlighet 

mot mine medmennesker”. 

Problemet er bare: Når er jeg from nok, helhjertet nok, 

kjærlig nok og kjemper nok mot synden? 

Nattverden vil, på samme måte som dåpen, understreke 

evangeliet for oss. Ved Herrens bord er det ikke vi som 

skal prestere noe for Gud. Det viktigste er ikke engang 

at det er vi som makter å komme til Jesus. Det viktigste 

er at han kommer til oss og at han gjør noe med oss. 

Ved nattverdbordet tilgir han oss, der fyller han oss, der 

styrker han alle de båndene som knytter oss til ham, der 

gir han oss nye krefter på veien mot himmelen. ”Den som 

spiser mitt legeme og drikker mitt blod, blir i meg og jeg i 

ham”, er Jesu ord til oss (Joh 6,56). 

Hva nattverden egentlig er. 

Det er ingen av oss som regner med at vi noen gang 

kommer til fullt ut å forstå hva som skjer i nattverden. 

Den er et mysterium. Men vi kan i alle fall prøve å få en 

oversikt over det Bibelen sier om den. Og det er ikke så 

rent lite. 

Nattverden er, som vi allerede har vært inne på, et 

minnemåltid. Vi minnes det Jesus gjorde både da han 

innstiftet nattverden, døde for våre synder og seiret over 

døden ved sin oppstandelse. 

Den er et bekjennelsesmåltid. Når vi spiser brødet og 

drikken vinen forkynner vi for alle hvem vi egentlig tror 

på: ”For så ofte som dere spiser dette brødet og drikker av 

kalken, forkynner dere Herrens død, inntil han kommer”, 

sier Paulus (1 Kor 11,13-31). 

Den er et fellesskapsmåltid der de som er Jesu disipler og 

Guds barn, blir styrket i enheten både med ham og med 

hverandre. ”Fordi det er ett brød, er vi alle ett legeme. For 

25

26 


vi har alle del i dette ene brød”, sier Paulus (1 Kor 10,17). 

Og legg nå merke til rekkefølgen her. Det er ikke fordi vi 

allerede er ett og føler et sterkt fellesskap vi skal ta imot 

nattverden. Vi skal ta imot nattverden fordi det er den som 

forener oss og gjør oss til ett legeme. 

Nattverden er et styrkemåltid på veien mot herligheten 

og en forsmak på og innlemmelse i det himmelske fest- og 

gledes måltid der vi sitter til bords i Guds rike sammen 

med dem som har gått i forveien for oss. (Matt 26,29) 

Nattverden gir oss del i syndenes forlatelse. Da Jesus 

innstiftet nattverden la han ifølge Matt 26, 26-27 vekt 

på syndenes forlatelse. Hans sa om paktens blod at det 

”utøses for mange til syndenes forlatelse”. 

Paulus sammenligner nattverd måltidet med måltidene i 

forbindelse med at Israels folk bar fram offer for Herren. 

Så sier han: ”Se på Israels folk! Har ikke de som spiser av 

offeret, del i det som skjer på alteret?” (1 Kor 10,18). Når vi 

tar imot brødet og vinen, får vi altså del i det offeret Jesus 

bar fram for våre synder da han døde på korset. 

Johannes 6,53-58 rommer kanskje de sterkeste ordene 

Bibelen har om nattverden. Her sies det helt klart at 

nattverden formidler samfunn med Jesus og evig liv. 

”Sannelig, sannelig, jeg sier dere: Hvis dere ikke spiser 

Menneskesønnens legeme og drikker hans blod, har dere 

ikke livet i dere. Men den som spiser mitt legeme og drikker 

mitt blod, har evig liv, og jeg skal reise ham opp på den 

siste dag. For mitt legeme er den sanne mat, og mitt blod 

er den sanne drikk. Den som spiser mitt legeme og drikker 

mitt blod, blir i meg og jeg i ham. Likesom Faderen, den 

levende, har sendt meg, og jeg har liv ved ham, slik skal 

også den som spiser meg, ha liv ved meg. Dette er det brød 

som har kommet ned fra himmelen, ikke det fedrene spiste, 

de som døde. For den som spiser dette brød, skal leve i all 

evighet”. 

Mer konkret kan det vanskelig uttrykkes. Det er altså selve 

brødet og vinen som er Jesu legeme og blod. Og når vi 

spiser brødet og drikker vinen, blir vi i Jesus og han blir i 

oss og hans liv flyter inn i oss. 

Nattverden er også en forsmak på det himmelske 

måltidet. Jesus hadde også det himmelske måltidet i 

tankene da han innstiftet nattverden (Matt 26,29; Mk 

14,25). Der sitter vi til bords med alle dem som har gått 

i forveien for oss og nå har kommet fram. Der sitter vi til 

bords med Guds barn fra fortiden og framtiden. Der sitter 

vi til bords sammen med kristne fra alle verdensdeler. Her 

sitter vi til bords med Abraham, Isak og Jakob. Hit kommer 

kristne både fra øst og vest. 

Derfor kan vi også si at nattverden er et gledesmåltid. Vi 

siterer fra Carl Fr. Wisløff: ”Jeg vet på hvem jeg tror”, 

Oslo 1965, side 133: 

”Nattverdfeiringen var i den første kristne tid preget av 

takk og tilbedelse, av glede og trosjubel. Det var intet av 

dyster selvransakelse over nattverdsamfunnet. Det var 

ikke tung botsstemning som preget det, nei, det var preget 

av hjertens takk og oppløftelse til Gud for hans usigelige 

gave.... 

Bot og selvransakelse har sin plass i kristenlivet. Men etter 

sin ånd og mening skal ikke nattverdfeiringen preges først 

og fremst av disse ting. Nattverden, det er den frelste 

menighets jublende møte med sin himmelske Frelser, det 

er de frelstes fortrolige bordfellesskap med hverandre 

og med Jesus; nattverden, det er den trette og slitne 

himmelvandrers hvilested ved Jesu hjerte, det trygge 

tilfluktssted under pilegrimsvandringen til Himmelen”. 

Bordfellesskap med Jesus. 

Neste gang du leser evangeliene, kan du legge merke til 

en viktig liten detalj: Jesus ble ikke anklaget for å være 

sammen med tollere og syndere. Han ble anklaget for å 

spise sammen med dem. Det å spise sammen med noen, 

var nemlig et sterkt signal på at en ville ha fellesskap. Det 

var en markering av enhet. Det er faktisk dette som ligger 

til grunn for at en spiser sammen i et bryllup. Der er det to 

familier som skal forenes. 

Jesus spiser fremdeles sammen med syndere. Han 

inviterer deg og meg til å ta del i nattverden fordi han vil ha 

fellesskap med oss og være ett med oss. 

Den aller første nattverd 

Vel, det er kanskje å gå litt langt å si at Israels folk feiret 

nattverd før de startet vandring ut fra Egypt og mot det 

landet Gud hadde lovt dem. Likevel, det måltidet da hadde 

sammen den aller første påsken, peker så avgjort fram mot 

det siste måltid Jesus hadde med disiplene sine før han ble 

korsfestet. 

Det er i 2 Mos 12 vi hører om dette måltidet. 

Ordet påske (passah) betyr egentlig forbigang. Da Gud 

rammet Egypt med alle mulige landeplager for å gjøre 

farao villig til å la jødene få lov til å starte utvandringen, 

var den siste plagen at en dødsengel skulle gå gjennom 

Egypt og drepe alle førstefødte. Den natten fikk Israels folk 

beskjed om at de skulle slakte et lam, stryke blodet fra 

lammet på dørstolpene og samles til et måltid. 

Dødsengelen gikk forbi alle de husene der det var smurt 

blod på dørstolpene. Den spurte ikke etter fromhet, anger 

eller rettroenhet hos dem som satt innenfor. Folket lå ikke 

noe særlig godt an på noen av disse områdene. Engelen 

var opptatt av bare én ting: om det var smurt blod på 

dørstolpene eller ikke. Det var blodet som reddet de 

familiene som var samlet til måltid. 

På samme måte som påskelammets blod reddet Israels 

folk den gang, redder Jesu blod oss i dag. Vi har egentlig 

fortjent straff og forbannelse. Men Jesus døde i stedet for 

oss. Han er vårt påskelam (1 kor 5,7). 

All syret (gjæret) brøddeig skulle renses ut av husene før 

påskemåltidet. Dette er et bilde på renselse fra synd (1 

Kor 5,6-8). Synden er noe vi skal legge bak oss på ferden, 

ikke noe vi skal bære med oss. Guds frelse gir oss ingen 

tillatelse til å holde på synden. Det er ikke for ingen ting 

det i mange kirkesamfunn er vanlig at en før nattverden tar 

noen minutters pause slik at menighetens medlemmer kan 

få en mulighet til å be hverandre om tilgivelse for det de 

har sagt eller gjort galt mot hverandre. 

Til slutt: Israelittene skulle være reiseklare, med ombundne 

kapper, sko på føttene og stav i hånden. Vi som feirer 

nattverd er også i fremmed land og skal ut på reise. Det er 

derfor vi trenger dette styrkemåltidet på vandringen. 

Velkommen til nattverden 

Nattverden er ikke for dem som føler seg vellykkede, men 

for dem som vet at de trenger syndenes forlatelse og et 

personlig samfunn med Jesus Kristus. Jesus ønsker 

heldigvis fortsatt å spise sammen med tollere og syndere. 

Ved å ta imot nattverden vitner du også om at du 

ønsker å være en kristen. Nattverden er, som sagt, et 

bekjennelsesmåltid. Du vitner om at du vet at du er en 

synder som kommer til kort og at du vil sette din lit ene og 

alene til Jesus som døde for dine synder og helt gratis gir 

deg tilgivelse og evig liv. 

Ved å ta imot nattverden vitner du også om at du ser fram 

mot den store festen du skal få være med på den dagen 

Jesus kommer igjen og skaper en ny himmel og en ny jord. 

Du kan være trygg på at Jesus selv som ønsker deg 

velkommen til nattverden. Det er ingenting han heller vil 

enn å ha dette måltidsfellesskapet med deg. 

”Jeg har lengtet inderlig etter å holde dette 

påskemåltider med dere”, sa han til sine første disipler (Luk 

22,15). 

(Heftene «IKKE HELT SOM DU TROR – i alle fall ikke nødvendigvis» finnes 

på www.sjelesorgogveiledning.no) 

Bibelen … 

«Kva skjedde på korset?» 

Soning: Jesus blei ofra for oss. 

Slik alle menneske må døy éin gong og 

sidan koma for dommen, slik er òg Kristus 

ofra éin gong for å bera syndene for dei 

mange, og så skal han andre gongen 

koma til syne, ikkje for synda si skuld, men 

for å frelsa dei som ventar på han. 

Brevet til hebrearane 9,27-28 

Forsoning: Vennskapet med Gud blei 

gjenoppretta. 

Men alt dette er av Gud, han som ved 

Kristus forsona oss med seg og gav oss 

forsoningstenesta. Det var Gud som i 

Kristus forsona verda med seg, så han 

ikkje tilreknar dei misgjerningane deira, og 

han tiltrudde oss ordet om forsoninga. Så 

er vi no sendebod for Kristus, og det er 

Gud sjølv som formanar gjennom oss: Vi 

bed på Kristi vegner, lat dykk forsona med 

Gud! 

Paulus’andre brev til korintarane5,18-20 

Forløsning: Jesus kjøpte oss fri fra 

slavekåra. 

I han har vi fridomen, kjøpt med hans blod, 

tilgjeving for syndene. For så rik er Guds 

nåde, 

Paulus’ brev til efesarane 1, 7 

Rettferdiggjøring: Vi blei erklært 

rettferdige fordi Jesus tok vår straff. 

Når vi no har vorte rettferdige ved tru, har 

vi fred med Gud ved vår Herre Jesus 

Kristus. 

Når vi no har vorte rettferdiggjorde ved 

Kristi blod, kor mykje meir skal vi ikkje då 

ved han bli frelste frå vreiden! 

Paulus’ brev til romarane 5, 1,9 

Adopsjon: På grunn av Jesus, tar 

Gud imot oss som sine barn. 

Men då tida var fullkomen, sende Gud sin 

eigen Son, fødd av ei kvinne, fødd under 

lova. Han skulle kjøpa fri dei som var 

under lova, så vi kunne få retten til å vera 

Guds born. Og sidan de er born, har Gud 

sendt sin Sons Ande inn i hjarta våre, og 

Anden ropar: «Abba, Far!» Difor er du ikkje 

lenger slave, men son. Og er du son, då er 

du òg arving, innsett av Gud. 

Paulus’ brev til galatarane 8, 4-7 

27

28 

40 

40 


SMÅBARNSONG (1-3år) 

Austevoll kyrkje – tysdag kl 17-17:45 

Julekonsert nekantoriet med Austevoll Mannskor, Havfruene og 

barnekor 




Oppstart 2012 - veke 5 

Laurdag Julafta 3. des. kl. 20.00 Austevoll kyrkje. 

Julekonsert med Ruben Espelid, Kristoff er og Silvia 

Sjå lysing Marsteinen 

Medliturg/Medhjelpar 

Medliturg er alle som i tillegg til liturgen 

(presten) gjer liturgiske oppgåver i 

gudstenesta. Ordet liturgi er avledet av 

det greske ordet leitourgia, som direkte 

oversett betyr “folkets gjerningar”. 

Dette er eit nytt ord i samanheng med den 

nye liturgien i kyrkja vår. Dette ordet er 

eit samlebegrep for personar, som gjer ei 

teneste under gudstenesta. Tenestene kan 

vere, å ønske velkommen i døra, å vere 

med under prosesjon, lese tekst, synge i 

forsangergruppa m.m det handlar i korte 

trekk om å engasjera medlemmane i 

menigheten meir aktivt. 

Kyrkja i Austevoll vil ha behov for 

fleire som gjer “folkets gjerningar” på 

gudstenesta. 

Dersom du kunne tenkt deg å vere med 

å bidra med noko, alt ifrå å synga i 

forsongargruppa, til å koka kaffi. Då e du 

hjertelig velkomen til å ta kontakt med 

kyrkjekontoret. 

www.austevoll.kyrkja.no 

øver i Austevoll kyrkje (Storebø), 

onsdagar kl.17 - 18. 

Barnekantoriet 

er 

er 

eit 

eit 

kor 

kor 

for 

for 

dei 

dei 

som 

som 

går 

går 

i 

3. 

3. 

- 

7. 

7. 

klasse. 

klasse. 

Dersom 

Dersom 

du 

du 

har 

har 

lyst 

lyst 

å 

vera 

vera 

med, 

med, 

er det berre å koma på øving :-) 

er det berre å koma på øving :-) 

Når skulane har fri, 

Når skulane har fri, 

har me det óg :-) 

har me det óg :-) 

Har du spørsmål, 

Har du spørsmål, 

ring 480 90 538 eller 915 75 460. 

ring 480 90 538 eller 915 75 460. 

Helsing leiarane 

Helsing leiarane 

Astrid og Steinar 

Astrid og Steinar 

Velkommen! 

Kontaktpersoner: 

Kateket Terje Dale - 909 22 215 

Åse Solbakken - 977 76 627 

Besøksteneste 

retta mot eldre, einsame og sjuke 

Austevoll sokneråd sitt diakoniutval arbeider 

med å få organisert ei besøksteneste i 

kyrkjelyden. Eit arbeid som no er godt igong. 

Utvalet har m.a. arbeida Austevoll med kyrkjeblad å registrera nr 5/2011 

personar som ynskjer besøk, men vantar 

framleis nokre personar til å gå på besøk. Me 


vil understreka at dette ikkje er eit evangeliseringstiltak, 

eller ei teneste der du må ta på 

Julekalender 

b-TWEEN 

Austevoll kyrkjelyd 2011 

BABYSONG: 

Søndag 27. nov. 19.00 Austevoll kyrkje. 

Bekkjarvik kyrkje – mandag kl 11-12:30 retta mot eldre, einsame og sjuke 

Lysmesse med konfi rmantane 

Hundvåkøykyrkje – tysdag kl 10-11:30 

Austevoll kyrkje – onsdag kl 11-12:30 Austevoll deg oppdrag sokneråd sitt diakoniutval arbei- 

Torsdag for 1. des. pleietrengande. 

19.30 Storekalsøy kyrkje. 

der med å få organisert ei besøksteneste i 

SMÅBARNSONG (1-3år) 

Julekonsert med Austevoll Mannskor, Havfruene og 

Austevoll kyrkje – tysdag kl 17-17:45 kyrkjelyden. barnekor Eit arbeid som no er godt igong. 

Austevoll 

Utvalet har m.a. arbeida med å registrera 


personar som 

Laurdag 

ynskjer 

3. des. kl. 

besøk, 

20.00 Austevoll 

men 

kyrkje. 

vantar 


Kontaktpersoner: 

Julekonsert med Ruben Espelid, Kristoff er og Silvia 

framleis lytta, kanskje nokre gå personar eit ærend, til å gå gjera på besøk. dagen Me litt 

Kateket Terje Dale - 909 22 215 

Birkeland Tangen m.fl . . 

vil understreka at dette ikkje er eit evangeli- 

Åse Solbakken - 977 76 627 

seringstiltak, Søndag eller 4. des. ei 18.00 teneste 18.00 Austevoll der kyrkje. du må ta på 

Har DU høyrt om B-‐tween? 

deg heilt oppdrag Julekonsert sikkert vil for bli pleietrengande. 

med Austevoll Mannskor, Havfruene og 

barnekor svært glad for å sjå deg. 

Det er klubben for born mellom 10 og 13 år 

Du skal vera Søndag ein 11. ven, des. prata 18.00 Stolmen om laust kyrkje og fast, 

lytta, Om du kanskje Julekonsert kunne gå tenkja eit med ærend, Stolmen kyrkjekor, deg gjera å bli ein dagen Austevoll Brass, besøks- litt 

på Storebø bedehus. Me samlast annakvar 

lysare for nokon Song og Revygruppa som sit m.fl mykje . . åleine og som 

heilt sikkert Søndag vil bli 18. des. svært des. 18.00 glad Austevoll for kyrkje å sjå deg. 

”Me syng jula inn” med staben, Åse Solbakken og Bar- 

onsdag kl 18-‐19:45. Me har ulike aktivitetar, 

ha tid, så ta kontakt med Øystein Rabben, 

Om du kunne nekantoriet tenkja deg å bli ein besøksvenn, 

tlf. 926 setja 95 av 320, ein eller time Austevoll eller to, når kyrkjekontor 

du måtte 

leik, andakt, song og noko å ete. Alle 5.-‐ 

Julafta 


tlf. tlf 926 55 08 95 26 Sjå lysing 

320, 00 Marsteinen 

eller Austevoll kyrkjekontor 

7.klassingar er hjarteleg velkomne!" 

tlf 55 08 26 ”Kyrkjelyden 00 sin julefest” 


Fredag 6. januar. 

Stad og klokkeslett: Sjå lysing Marsteinen 

www.bibel.no 

under – Nettbibelen - finner du: 

• Bibeltekstene • Dagens bibelord • Søndagens bibeltekster 

Ynskjer du å gje ei gåve til kyrkjelyden, anten til ei av kyrkjene, 

eller til barne- og ungdomsarbeidet, så kan du nytta eit av kontonr. 

som du finn her. 

Minner om at gåver på kr. 500,- eller meir gjev rett til skattefrådrag. 

Gåva vert innrapport frå kyrkjekontoret. 

Ynskjer 

Ynskjer 

du 

du 

å 

delta 

delta 

som 

som 

fast 

fast 

gjevar 

gjevar 

i 

kyrkjelyden 

kyrkjelyden 

si 

si 

gjevarteneste 

gjevarteneste 

til 

til 

barnebarneog 

og 

ungdomsarbeidet, 

ungdomsarbeidet, 

ta 

ta 

kontakt 

kontakt 

med 

med 



kyrkjekontor 

kyrkjekontor 

tlf 

tlf 

55082600 

55082600 

Barne- og ungdomsarbeidet: 3628.52.65430 

Barne- og ungdomsarbeidet: 3628.52.65430 

Solmen kyrkje 3628.55.65256 

Solmen kyrkje 3628.55.65256 

Bekkjarvik kyrkje: 3628.55.65248 

Bekkjarvik kyrkje: 3628.55.65248 

Hundvåkøy kyrkje: 3628.55.65264 

Hundvåkøy kyrkje: 3628.55.65264 

Storekalsøy kyrkje: 3628.55.78943 

Storekalsøy kyrkje: 3628.55.78943 

Austevoll kyrkje: 3628.71.47575 

Austevoll kyrkje: 3628.71.47575 

retta mot eldre, einsame og sjuke 









deg oppdrag for pleietrengande. 

Du skal vera ein ven, prata om laust og fast, 

lytta, kanskje gå eit ærend, gjera dagen litt 

lysare for nokon som sit mykje åleine og som 

heilt sikkert vil bli svært glad for å sjå deg. 

Om du kunne tenkja deg å bli ein besøksvenn, 

setja av ein time eller to, når du måtte 


tlf. 926 95 320, eller Austevoll kyrkjekontor 

tlf 55 08 26 00 


lysare for nokon som sit mykje åleine og som 

venn, setja av ein time eller to, når du måtte 

– heilt i nærleiken 

Svar på kubekryss 

E 

N S 

G Ø T 

L T T E 

E T R 

I I S 

N T B 

E E 

R 

K V I I R II 

O R K B 

R I I K E 

E G I I R 

T E D II 

N I I U S 

Å L Å L 

L E V Å 

E I I N N 

R E K T E 

Vл n l 

Joker Bakkasund 

Kvardagar Laurdag Sundag 

9–19 9–16 13–15 

Me r d 

st kt ød i 

n n 

г n к ff k 

d . к ff e 

Svar 

Å K 

E N G L E S K A R E 

A N F A R Y R 

G R I I S L A B B 

Å R K R E M B Ø 

E L I I N B E R 

Bekkjarvik Torg 

Me tilbyr: 

41 

www.joker.no 

● daglegvarer 

● diesel/bensin 

● oljeprodukt 

● apotek 

● jernvare 

● fiskeutstyr 

● varekøyring 

● gaveartikler 

Tlf: 56 18 31 90 ● mail: joker.bakkasund@ngbutikk.net 

Birkeland Tangen m.fl . 

Søndag 4. des. 18.00 Austevoll kyrkje. 

Julekonsert ”Kyrkjelyden med Austevoll sin julefest” Mannskor, Havfruene og 

barnekor 

Fredag BABYSONG: 6. januar. 

Søndag 

Bekkjarvik 

11. des. 

kyrkje 

18.00 Stolmen 

– mandag 

kyrkje 

kl 11-12:30 

Stad og klokkeslett: Sjå lysing Marsteinen 

Julekonsert Hundvåkøykyrkje Hundvåkøy med kyrkje Stolmen kyrkjekor, – tysdag Austevoll kl 10-11:30 Brass, 

Song Austevoll Hundvåkøy og Revygruppa kyrkje m.fl . – onsdag kl 11-12:30 

Søndag SMÅBARNSONG 18. des. 18.00 (1-3år) Austevoll kyrkje 

”Me Austevoll syng jula kyrkje inn” med staben, – tysdag Åse Solbakken kl 17-17:45 og Barnekantoriet 


Julafta Svar Kontaktpersoner: på kubekryss 

Sjå lysing Marsteinen 

Kateket Terje Dale - 909 22 215 Svar 

”Kyrkjelyden Åse Solbakken sin 

E - julefest” 977 76 627 

Fredag 6. januar. N S 

Stad og klokkeslett: G Ø T 

L T T Sjå E lysing Marsteinen 

E T R 

I S 

N T B 

Ongdomsklubben E E 

R 

– UK 

E 

N S 

G Ø T 

Å K 

L T T E 

E *Laurdagar T kl 20:00 R til 23:30 E N – G Ungdomsklubb L E S K A (alt. R i E 

I S 

Austevollshallen). 

N T B 

E E 

A N F A R Y R 

R 

*Tysdagar kl 19:15 til 21:00 G R – Praystation I S L for A jenter. B B 

Å R K R E M B Ø 

*Onsdagar kl 19:00 til 21:00 – Lovsongsøving. 

Bedehuset 

E L I N B E R 

*Torsdagar kl 14:30 til 16:00 – Dans (alt. i Drøna 

Bekkjarvik 

Barnehage kl 19:00 til 20:30). 

Torg 

Torsdagen er det også UK aktiv i skogen på 

Hufthamar. Besøksteneste 

Les meir om oss på: www.ongdomsklubben.com 

Kontakt retta mot oss på: eldre, ongdomsklubben@hotmail.com 

einsame og sjuke 









deg oppdrag for pleietrengande. 

29 

Å K 

E N G L E S K A R E 

A N F A R Y R 

G R I S L A B B 

Svar på Fra kubekryss 8.klasse og oppover 

Å R Svar K R E M B Ø 

Stad: Bedehuset på E Storebø 

L I N B E R 

K V I R I 

O R K B 

R I K E 

E G I R 

T E D I 

K V I R I 

O R K B 

R I K E 

E G I R 

T E D I 

N I U S 

Å L Å L 

L E V Å 

E I N N 

R E K T E 

N I U S 

Å L Å L 

L E V Å 

E I N N 

R E K T E 

Bekkjarvik Torg 


lytta, kanskje gå eit ærend, gjera dagen litt 

lysare for AUSTEVOLL nokon som sit mykje KYRKJE åleine og som 

heilt sikkert vil bli svært glad for å sjå deg. 

Open kyrkje kvar tysdag 

mellom 10:00 og 19:00 

Om du kunne tenkja deg å bli ein besøksvenn, 

setja av ein time eller to, når du måtte 


tlf. 926 95 320, eller Austevoll kyrkjekontor 

tlf 55 08 26 00 

J 

A 

S 

L 

T 

J 

b 

L 

J 

B 

S 

J 

b 

S 

J 

S 

S 

” 

n 

J 

S 

” 

F 

S 

Sv 

B

30 


Austevoll kyrkjeblad nr 5/2011 43 


Slekters gang 10 

MøreNot Austevoll AS - 5397 Bekkjarvik 

Tlf 56 18 17 50 - Faks 56 18 17 55 - Butikk 56 18 17 53 

 

 

 

 

 

 

WWW.SPV.NO | TLF. 05555 

Storebø 

Tlf: 06001 

nordea.no 

5394 Kolbeinsvik 

Tlf. 56 18 19 00 

Faks 56 18 19 20 

Døgnvaks: 952 91 920 

5392 Storebø • Tlf. 55 08 25 00 • Faks 55 08 25 01 • E-post: post@okaustevoll.no 

Nå kan du få EURO i våre mini- 

banker på Storebø og Bekkjarvik. 

Minibankene er også tilrettelagt 

med talefunksjon for blinde. 

Gjør det mulig 

Austevoll kyrkje 

20.01.2013 Emilie Suphammer Bakke 

20.01.2013 Oskar Stangeland Nilssen 

20.01.2013 Anna Cornelia Storøy Sjonbotten 

20.01.2013 Jesper Økland Hole 

03.03.2013 Simon Skumsnes 

03.03.2013 Benjamin Drønen Haugland 

03.03.2013 

Stolmen kyrkje 

Frank-Ole Østervold Skår Sjursen 

23.02.2013 Astrid Haugland Aasebø 

23.02.2013 

Bekkjarvik kyrkje 

Philip Østervold Hatlevik 

17.02.2013 Indie Teien Stangeland 

Hundvåkøy kyrkje 

03.02.2013 Lars Skår 

26.01.2013 Bekkjarvik kyrkje 

Kristina Bø Furlund & Hans Marius Andreassen 

DØDE 

Synneva Rabben f. 12.01.1926 – d. 31.01.2013 

Ingeborg Drønen f. 22.12.1924 – d. 10.02.2013 

Magda Jarnes f. 02.09.1915 – d. 14.02.2012 

Knut Ingolf Stenevik f. 12.08.1934 – d. 05.03.2013 

  AUSTEVOLL KYRKJELYD PÅ FAcEBOOK 

AUSTEVOLL KYRKJELYD PÅ FACEBOOK  

  

DØYPTE 

VIGDE 

  

Søk på «Kyrkja i Austevoll» og bli ven. 

Søk på «Kyrkja i Austevoll» og bli ven. 

«Eg ser ikkje stort og eg ser ikkje langt, 

men Jesus eg stolar på deg. For bakom mi 

fortid og framførealt der var du og er du 

for meg.» 

(Kyrkjeblad nr 1 – 2012) 

Kyrkjeblada finn du på: 

www.austevoll.kyrkja.no 

Vi går til kyrkje 

24.03 kl. 11.00 Møkster kapell v/T.Hellesøy (Palmesundag) 

28.03 kl. 11.00 Hundvåkøy kyrkje v/K.A.Børnes (Skjærtorsdag) 

29.03 kl. 11.00 Austevoll kyrkje v/K.A.Børnes (Langfredag) 

31.03 kl. 11.00 Austevoll kyrkje v/K.A.Børnes (1. påskedag) 

01.04 kl. 11.00 Stolmen kyrkje v/K.A.Børnes (2. påskedag) 

07.04 kl. 11.00 Bekkjarvik kyrkje v/K.A.Børnes 

14.04 kl. 11.00 Austevoll kyrkje v/T.Hellesøy 

21.04 kl. 11.00 Storekalsøy kyrkje v/K.A.Børnes 

28.04 kl. 10.30 Austevoll kyrkje v/T.D. og KAB. (Konfirmasjon) 

28.04 kl. 12.30 Austevoll kyrkje v/T.D. og KAB. (Konfirmasajon) 

05.05 kl. 11.00 Stolmen kyrkje v/T.Dale (Konfirmasjon) 

12.05 kl. 11.00 Hundvåkøy kyrkje v/K.A.Børnes (Konfirmasjon) 

17.05 kl. 10.30 Austevoll kyrkje v/K.A.Børnes 

19.05 kl. 11.00 Austevoll kyrkje v/K.A.Børnes (1.pinsedag) 

26.05 kl. 11.00 Bekkjarvik kyrkje v/T.Hellesøy 

02.06 kl. 12.00 Sandtorv «Kyrkja sin dag» 

TELEfONLiSTE 

KyrKjeKontoret 

Tysdag 11-14 Torsdag og fredag 09 - 14 .....................55 08 26 00 

Telefaks ....................................................................................55 08 26 01 

e-post: kyrkjekontor@austevollsok.no 

Kyrkjeverje: 

Tysdag 11-14 Torsdag og fredag 09-14 .......................55 08 26 02 

prest: Torsdag 09 - 12 ...................................................... 55 08 26 03 

Kateket: Torsdag 10 - 12 ..................................................55 08 26 04 

organist: Tysdag 11 - 14 ..................................................55 08 26 05 

sekretær: ...............................................................................55 08 26 06 

Kyrkjegardsarbeider: Onsdag 09 - 12 .......................... 55 08 26 07 

privat-telefonar: 

Dagleg leiar Jan Tørres Nordstrand .............................. 55 08 74 47 

Mobil ........................................................................................95 24 22 90 

sokneprest: Kjell-Asle Børnes .......................................55 08 60 86 

Laurdag og mandag er presten sin fridag 

Kateket: Terje Dale: ............................................................55 13 53 08 

Mobil ........................................................................................90 92 22 15 

Kantor: Steinar Christensen: ..........................................55 08 72 69 

Mobil ........................................................................................91 57 54 60 

Kyrkjelydspedagog: Martha Drønen Hatlevik ..... 97 67 14 19 

Kyrkjegardsarbeider: Odd M. Engelsen ...................91 14 82 78 

soknerådsleiar: Per Nordstrand ...................................55 08 75 80 

KyrKjetenarar: 

Gunnlaug Drønen, Bekkjarvik .........................................56 18 04 81 

Marie L. Østervold, Hundvåkøy ......................................55 08 52 35 

Cecilie Øxnes, Austevoll ....................................................55 08 52 95 

KyrKjebladet: 

utgjevar: austevoll sokneråd 

TLf. 47018770 

E-post: eli.kari@algroy.be 

annonsepriser pr. år: 

- små kr. 600.- 

- store kr. 1200.- 

Kontingent kr. 300/350.bankkonto: 

3628.07.20032 

trykkeri: borge grafisk as 

nb! Me gjer merksam på at staben kan vera ute på 

oppdrag også i kontortida. 

31

God Påske

KYRKJEBLAD - kyrkje... Austevoll - Den norske kyrkja

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?