Ottar Ødegård: Sjukdommar og helsestell i ... - Romsdal Sogelag

til dei ulike avdelingane i 1990 avslutta vi slik: «Museumskomiteen vil
komme til å trenge mye hjelp og kommer til å mase mye. Vi vil gjerne
også selv mases på når det gjelder gamle ting og gamle minner. Når det
er tvil om hvorvidt gjenstander er verneverdige vil vi gjerne kontaktes.
Intet er for lite, intet er for ubetydelig.
Å følge med utviklingen betyr prestisje. Å lære av historien betyr
visdom. Et museum gir oss litt av begge deler. Et sykehus med respekt
for seg selv og sine tradisjoner trenger et museum. Vi ber om hjelp til å
bygge opp et slikt. Sykehusmuseet trenger alle de ansatte. Fremtiden
trenger sykehusmuseet.»
God hjelp fekk vi. Mange viste interesse og stilte opp. Klara Emaus
var engasjert og utførde eit stort arbeid med å få «sjukerommet» i stand.
Reknesrommet dekkjer både leprosariet og sanatoriet, og derfor er dette
det mest interessante rom historisk sett. Kjell Erik Strømskag stod for
mykje av arbeidet her. Fleire gjenstandar her er utlånt frå magasina på
Romsdalsmuseet, «Operasjonsrommet» hjelpte Gunvor Pedersen og
Terje Hasselgård med. På «røntgenrommet» gjorde Johs. Digranes
saman med Per Pedersen eit stort arbeid med å samle og tekste røntgenbilete
frå undersøkingar som no er historie. Også frå andre avdelingar
har vi møtt velvilje og hjelp. Sjukepleieskulen har eige rom som dei
sjølv både har pussa opp og fylt med gjenstandar og skrifter frå skulen si
historie. Det er også skulen (no Høgskolen i Molde) som er dei flinkaste
til å nytta museet. Alle klassar er på vitjing her.
Det meste på museet kjem frå sjukehuset. Frå helselag og sanitetsforeningar
har vi også fått gjenstandar, til dømes sjukekorger og sjukepleieartiklar.
Frå to gamle distriktslegar har vi fått mykje. Det er Svein
Tjåland i Fræna og Leif Bergh i Nesset. Og så er det einskildpersonar
som har ringt og fortald om ting dei har liggande, og som det knyter seg
familieminne til. Slikt er triveleg å registrera. Det einaste vi ikkje likar,
er at det vert sett inn ting frå sjukehuset utan ei einaste opplysning. Ikkje
kva det er, ikkje kven som har sett det dit, og ikkje kva det har vore brukt
til. Då vert vi brukt som søppelplass.
Gamle papir
Gjenstandar er det som ruver mest og visest best. Bøker har vi også fått
mykje av, mest frå sjukehuset, men også frå legar utanom. Mange per-
184 Ny artikkel