Les anmeldelsen av Bjørn Davidsen i Bergensposten, s ... - NORDIKI

innlysande nok utbytet (» Profiten» og
«det skudte» ) ein heilt vesentleg grunn
til at dei i det heile jakta, og rekreasjonsperspektivet
ganske underordna.
Christie sitt tilhøve til naturen og aktivitetar
som jakt og fiske skil seg såleis
ut frå allmugen si tilnærming. Perspektivet
hans har kulturhistorisk interesse
då det seier noko om korleis ein naturen
kunne estetiserast og brukast som
rekreasjon òg ei god tid før det organiserte
friluftslivet slår gjennom i Noreg
mot slutten av 1800-talet. 61
Me finn interessant nok fleire uttalingar
der Christie uttrykker dette tilhøvet
til naturen, særleg vestlandsnaturen,
som estetisk og utgangspunkt for avkopling.
I 1827 og 1828 var han amtmann
for Nordre Bergenhus som
«vikar» for fetteren Edvard Hagerup
medan sistnemnde var på Stortinget. I
eit brev til mora fortalde han at i denne
samanhengen såg fram til ei embetsreise
til til Sogn: 62
Der gives i Sogn skjønne Egne,
imposante Natur-Scener, fiskerige
Elve, en Mængde Fugle, store Bauta-Stene
og herlige Gravhøje fra
Oldtiden, saa at der er nok til at
beskæftige og forlyste den, som er
Elsker av Naturen, Fisker, Jæger
og Antiqvarius. 63
Som reisefølgje skulle han ha hundane
Flink og Laps og i baggasjen gevær,
fiskeutstyr, og eit camera obscura
«som gjør det let for en Fusker, at aftegne
næsten enhver Prospect» . 64 Også
då han var på Stortinget i 1815 fekk
han høve til å dyrka desse interessene
ved at han drog på fisketur i Maridalen,
med «Brændeviins Lærken i Skræppen»
. Han hadde tydelegvis liknande
utflukter vestpå som referanseramme
for han skreiv at «jeg drømte meg ligesom
halv i Nordhordlehn.» 65 Kombinasjonen
av natur-, jakt- og museumsinteressene
kjem også fram i eit brev
han skreiv til broren Werner då han var
i Alverstraumen i juni 1824. Her hadde
han jakta og fått tak i mellom anna to
ærfuglar, ei åkerrikse, ei vipe og ein
stær, «dog ej skudt, men tagne med
blotte Hænder» . 66 Desse fuglane skulle
stoppast ut av sonen Wilhelm, truleg
med tanke på at dei skulle gå inn i museet.
Jakt og fiske var altså utan tvil ei stor
interesse for Christie, og opplysningane
om at han dreiv med
«sportsfiske» også på Straume og i
Fana er dermed truverdige. Ei begeistring
for naturen, inkluderte den ukultiverte
utanfor hagane og parkane kring
lystgardane, var slik viktig for Christie.
Sjølv om Straume ikkje var nokon lystgard,
er det altså slett ikkje umogleg at
Christie har brukt han som utgangspunkt
for rekreasjon. 67
Christie sel Straume
Me kjem ikkje så mykje lenger når det
gjeld Christie sin bruk av garden, det
har førebels ikkje dukka opp kjelder
der Christie direkte skriv om Straume.
68 I 1840 ser me at Christie tok opp
eit lån på 600 spesiedalar frå tollassessor
Grüner med pant i Garden
Straume. 69. I følgje skøyte av 31. mai
1842 (tinglyst 4 august same år), selde
32 Bergensposten 3 / 2012