Les anmeldelsen av Bjørn Davidsen i Bergensposten, s ... - NORDIKI

Christie (1745–1823) som 24 år gammal
blei byfogd og postmeister i Kristiansund.
Dette embetet kasta mindre av
seg enn venta, og etter kvart sa han det
frå seg og slo seg opp i næringslivet.
Han gifta seg med Anne Thue Brodtkorb
(1753-1834) som kom frå ein av
dei fremste kjøpmannsfamiliane i
byen. 2
Wilhelm Frimann Koren Christie var
ein av sønene deira, og med den solide
familiebakgrunnen – familien var rik
på både økonomisk og kulturell kapital,
for å bruka den franske sosiologen
Pierre Bourdieu sine termar – var løypa
meir eller mindre lagt: Ti år gammal
fór Christie til Bergen for å gå på Katedralskulen,
nokre år seinare blei han
student i København før han byrja karrieren
som embetsmann i det sentrale
embetsverket, Danske kanselli, i 1801.
I staden for å halda fram med den lovande
karrierebanen her, valde han i
1809 å ta embetet som sorenskrivar i
Nordhordland og busetja seg i Bergen.
Dette var på denne tida eit ganske stort
embetsdistrikt som strekte seg frå Austevoll
i sør til Gulen i nord, og det besto
av 11 skipreider. 3
I Bergen blei Christie snøgt ein akta
person hos eliten, og i 1813 skipa han
saman med ein del ungdomsvener og
andre embetsmenn, som Lyder Sagen,
Peter Motzfeldt og Jonas Rein, Quodlibet,
ei foreining som har blitt sett som
ein lokal variant av Det Norske Selskab
i København. Sjølv om foreininga
i utgangspunktet var av det selskapelege
og upolitiske slaget, blei heile tre av
quodlibetanarane valde som represen-
tantar til riksforsamlinga på Eidsvoll:
Christie, Rein og Motzfeldt. I staden
for ein løpebane på dei politiske arenaene
i Kristiania og Stockholm, valde
Christie å reisa tilbake til Vestlandet.
Det var neppe oppfatta som ei tilbaketrekking
til provinsen. Då Christie var
austpå hausten 1814 fekk han brev frå
Lyder Sagen som skreiv: «Gid det var
Dig og Motzfeldt muuligt at undgaae
det Fangebuur, der aabnes for Eder i
det uangeneme Christiania […]» 4)
Mang ein bergenspatriot kan vel slutta
seg til dette hjartesukket òg i dag, men
på denne tida var det kan henda endå
større grunn til å oppfatta hovudstaden,
med sine kring 10 000 innbyggjarar
(13 000 med forstader), som ein lite
attraktiv avkrok, mot det noko meir
kosmopolitiske og verdsvende Bergen
– den suverent største byen i landet
med sine kring 18 000 innbyggjarar. 5
I alle høve vendte Christie tilbake over
fjellet, men no til eit nytt embete. Mykje
tyder på at han hadde funne seg
rimeleg vel til rette som sorenskrivar,
det var nemleg berre motvillig han let
seg «forfremma» til Stiftamtmann i
Bergen, trass i at dette gjorde at blei
den øvste sivile embetsmannen i Bergen
stift, som strekte seg frå Sunnmøre
til Sunnhordland. For dei høgste embetsmennene
– som stiftamtmennene –
var gasjen frå kongen den viktigaste
inntekta, men for sorenskrivarane var
det sportlar (avgifter) for embetshandlingar
som gav mest av seg. 6
Christie klaga ved eit høve på at han
ikkje hadde nokre faste inntekter bortsett
frå sorenskrivartollen (93 riksdalar
og 12 skilling årleg) – resten av inntek-
Bergensposten 3 / 2012 19