SP130 (ordinær eksamen) - Høgskolen i Sør-Trøndelag

Side 8 av 8
Rasmus er einebarn. Familien flytta frå eit husvære i sentrum til drabantbyen. Guten har hatt
mykje sjukefråvær etter at han kom til Nymoen skole.
Av ein rapport frå Bergveien går det fram at Rasmus er sein og fomlar med alt. Han har til
dels store konsentrasjonsvanskar og er tydeleg engsteleg, særleg i samveret med dei andre
barna. Rasmus er lukka og tar få sosiale initiativ. Han stotrar mykje når han snakkar og har av
og til tendensar til stamming. Han sit mykje i eigne tankar og må stadig ”vekkjast” i timane.
Han treng mykje hjelp for å kome i gang med fagleg arbeid på skolen, men klarer seg
nokolunde slik som venta for årstrinnet.
Nymoen skole har ikkje følgt opp Rasmus så grundig som rapporten skulle tilseie. Fleire
lærarar har ved inspeksjon registrert ein del tumultar rundt guten. Ein dag sto ein flokk
medelevar og krafsa etter han og ropte: ”Mikromus” - eit klengjenamn som har blitt
hengjande ved han, liten og spinkel som han er. Rasmus seier sjølv ingenting om plaginga.
Kontaktlæraren har ved overgangen til nytt semester lagt situasjonen til Rasmus fram for
rektor.
Foreldra blei før jul kalla inn til samtale av kontaktlæraren. Berre mor møtte. Mor fortalde at
far ofte er irritert på Rasmus og skjenner på han for fomlinga hans. Guten tek da oftast til å
gråte og gøymer seg bort. Han har ikkje fått nye kameratar dit familien flytta og saknar Arne,
venen sin frå byen. Far synest ikkje Arne er noko godt selskap for Rasmus og har prøvd å
nekte dei å være saman. Men Rasmus har fleire gonger stukke av til byen etter at dei flytta, og
faren har funne han saman med Arne.
OPPGÅVE:
Vurder Rasmus sin situasjon heime og på skolen ut frå relevant teori.
Kva ville du som kontaktlærar starte med for umiddelbart å betre
situasjonen hans? Ta utgangspunkt i prinsippet om minste inngrep.
Kva må skolen skaffe seg grundigare kunnskap om for å kunne gje
Rasmus den hjelpa han treng?
Drøft mål for tiltak som kan gje ein betre skolegang for Rasmus på
kort og lang sikt. Vurder både systemretta, relasjonelle og
individuelle tiltak. Vurder og i kva grad det er relevant å trekkje inn
hjelpeinstansar utanfrå og vis korleis desse kan bidra til å betre
situasjonen for eleven.