March 2011 for web.indd - OVK

Karaan is bekommerd oor onse jong mense wat die land
verlaat. Nie net vir politieke redes, sê hy, en nie net wittes
nie. Die slimme man waarsku dat ons nie dieselfde pad
as Nieu-Seeland moet loop nie. Dit gaan ekonomies nie
goed met die land nie omdat sy jongmense tussen 25 en
35 die land so 30 jaar gelede in groot getalle verlaat het om
groener weivelde te soek. Ons moet ons kin ders hier hou
as fondasie vir die toekoms. Hy het dit nie gesê nie, maar
ek dink in sy hart wil hy ook hê hulle moet hier bly bloot
omdat ons vir hulle lief is.
Hy waarsku dat dringend aandag gegee moet word aan
die opleiding en opvoeding van “die kinders”, soos hy hulle
noem. Die wêreld verander so vinnig dat dit waarvoor hulle
vandag opgelei word, môre nie meer van toepassing sal
wees nie. Landbou-opleiding, in besonder, is besig om
uitgedien te raak. Die bedryf moet opleiding herbeplan en
herontdek om aan die eise van môre te voldoen.
Karaan is bekommerd oor wat ons aan die aarde gedoen
het – die mense het te veel uitgehaal en te min terug gesit.
Boerdery sal in die toe koms ekologie-gedrewe wees en nie
meer deur tegnologie nie. “Ja, prof Karaan, stem ek in my
enigheid saam. Ek dink onse Skepper is hartseer oor die
verwaarlosing en vernietiging van Sy skepping. As ons nie
die skip omgedraai kry nie, wonder ek hoe lank die kinders
van die land nog modder koekies sal kan bak uit sy aarde
– om Lina Spies aan te haal: “Hoe lank nog sal ons die
Contents •
name heilig van die lands-kinders?” sonder allerhande illusies – van al die waan ge stroop.
Inhoud
20
En nou slaan ek oor in Ingels. Die man het dit so mooi
gestel dat ek bang is om afbreuk daaraan te doen deur dit
vertaal.
The South African platteland is de cay ing. The former
home lands have be come traps for the poor. People have
for gotten the role of agri culture. Its primary role is not to
make money but as the incubator of values. (Dis waar, né?
Ons moet groot asse blief nie die heel belangrikste rol laat
oor neem deur Mammon nie.) Agri culture and its role always
make me think of Uys Krige’s poem Plaashek.
Na al die jare maak ek weer
’n plaashek oop.
Waar het my paaie
tog nie geloop
Om my hier by ’n hek te bring
van al my waan gestroop,
maar met my denke helder
en in my hart die hoop?
We as farmers will not be budged. We are not going to flee
from South Africa. They might steal our animals, they might
revile us – but we have opened the farm gate with clear
thoughts and hope in our hearts. Ons moet vas staan, sê
Mohammed Karaan – die man met ’n visie vir land bou wat
ek nog by bitter min ander landbou-me ningsvormers raakgeloop
het. Hou hoop in die hart maar met helder denke en