Die boek van Jeremiah

nie, maar na ´n rekonstitusie van Judaïsme wat tot blye gehoorsaamheid aan die God van die Tora
sal lei.
Jeremia het nie duidelikheid oor die toekoms wat voorlê nie. Wat wel duidelik in hierdie tradisie
is, is dat JHWH die durende mag op Israel se horison is, wat sal bly bestaan nadat alle ander magte
ophou bestaan het. Daarom is die toekoms oop. Die opsies wat die Jeremiatradisie oor die toekoms
aanbied, is:
• die skrywersoorblyfsel (45:5);
• die vernietiging van Babilon deur skrywershande (51:64);
• die nuwe planting en gebou van God (30-33);
• die soewereiniteit van God in apokaliptiese modus (25);
• die ambivalente bewustheid van ´n koning wat oorleef (52:31-34).
Ten slotte, drie motiewe speel ´n belangrike rol in hoe Juda na homself kyk tydens die
ballingskap:
• Die vyand uit die noorde wat Juda inneem en wegvoer, is ´n instrument in JHWH se hand.
Daarom praat JHWH volgens 25:9 en 27:6 van “Nebukadnesar, my dienskeg”.
• Die interpretatiewe gemeenskap neem Jeremia se gedigte en verander dit in instruksie.
• Die gemeenskap aktief in die Jeremiatradisie verklaar dat die ballinge die ware Juda is, die
goeie vye teenoor die slegte vye wat in Jerusalem teenwoordig is.
´n Interessante verskynsel is die Jeremia-belydenisse (11:18-23; 12:1-6; 15:10-21; 17:14-18;
18:18-28; 20:7-18) waar die digter op intense wyse sy pyn, hartseer, vertwyfeling en belewenis van
akute gevaar vanweë sy prediking onder woorde bring. Die digter vra JHWH om uitkoms, deur
vyande te straf. Dit eindig in ´n skril en wanhopige geroep in 20:14-18.
Tora beteken onderwysing of instruksie, en verwys na die wetgewing in die eerste vyf boeke van
Moses.
Sjema beteken luister, en verwys ook na gebed wat Joodse mans elke oggend bid, geneem uit
Deuteronomium 6:4 en volgende verse, en ander Skrifgedeeltes.
8