Stuur U lig en U waarheid - Nuwelied Bediening

Stuur U lig en U waarheid
Ps. 43:3
Deur
Ina van Niekerk

Voorbladskets: Elsa Verster
Tweede druk: April 2012
Eerste druk: Augustus 2011
2

Kopiereg: As u kopieer, kopieer dit net reg en moenie daarmee handel dryf nie!
3

VOORBLAD
Die Voorblad is ‘n uitbeelding van die Lig van die Waarheid van die Woord, beide in die Ou
Testament/Tanach en die Nuwe Testament/Brit Chadasha, wat gevind en uitgebasuin word.
Van die begin af, tot nou, is daar sade van verskeie gelowe en godsdienste geplant oor die hele
wêreld wat wild en dig gegroei het tot ‘n wildernis-plantasie.
Die Woord is ‘n lig vir ons pad deur daardie donker bosse, maar ons sien net die lig ìn die lig van
die Woord wat vlees geword het, Jeshua. As die Gees nie vir ons die lig aansteek nie, bly dit ‘n
kandelaar sonder olie en lig, onaangesteek, steeds donker.
Jeshua het Homself in Getsèmane (wat Olyfpers beteken), soos olywe laat pars, om vir ons olie
te word sodat die kandelaar kan brand. Nadat Hy opgevaar het, het Hy Sy Gees vir ons nagelaat
om vir ons die Skrifte uit te lê, soos Hy met die twee Emmausgangers gedoen het.
In Hom gaan die Woord vir ons oop, en begin ons op die pad wandel as deel van die nasate van
die Verbond met Abraham ons vader in die geloof. Ja, die fisiese, uitwysbare Israel is die soosdie-sand-van-die-see-nageslag
en ons as geestelike kinders van Abraham wat ook deur geloof
gered is, is die soos-die-sterre-van-die-hemel-nageslag. Fisiese en geestelike Israel. Ook
genoem: Juda en Efraim. Juda en Efraim dra hier saam aan die Waarheid, waarvan die groot
druiwetros uit Kanaän die simbool is, terwyl die basuinblaser die Waarheid uitbasuin.
Die basuinblaser blaas op die shofar wat die horing van ‘n dier is wat sy lewe afgelê het om ‘n
shofar te kon lewer. Jeshua het Sy lewe vir ons afgelê sodat ons deur Sy bloed en op grond van
Sy bloedverbond die waarheid kan vind en daarvan getuig.
Die boekrol van die Torah (eerste vyf boeke van die Woord) is die eerste vorm waarin Jeshua
bekend was nadat Hy die heelal geskep het en voordat Hy mens geword het. Hierdie boekrol
van die Torah baan vir ons ‘n pad deur die duisternis en deur die doringbosse van oorgelewerde
godsdienste in hierdie wêreld. Dit wys ook heen na die res van die geïnspireerde Skrif wat op
die Torah gebou is, nadat die Torah in die begin as fondasie daarvan gelê was.
In “Stuur U lig en U waarheid” is beide die geestelike en die fisiese realms verteenwoordig. Die
waarheid (Jeshua as Torah/Woord) is die fisiese realm, en die lig (Jeshua as ons
kandelaar/menorah) is die geestelike realm. As beide realms oorvleuel, is dit nog ‘n padbordjie
vir die pad na die Koninkryk!
Mag dit wat u hierin lees vir u lig en waarheid wees en mag dit ook vir u ‘n weg baan sodat u
kan uitbasuin!
4

VOORWOORD
Hierdie boek is saamgestel deur artikels en leringe wat ek geskryf het sedert 1994, nà my man
se dood. Dit beeld uit die aard van die saak dan ook my geestelike lewe en groei uit.
Dis my gebed dat die leser van hierdie boek saam met my sal groei, en daarvoor het u ‘n
leerbare gees nodig. Ek bid daarvoor. Ek bid dat die Waarheid reg gesny kan word, en sy vrye
loop kan hê in harte wat oopgestel is daarvoor. Ek bid dat alle menslike grenslyne wat die
Waarheid verhinder, verwyder sal word deur die hamer van die Woord.
Ek is wedergebore op 24 Maart 1988 en sedertdien was daar so baie mense wat in my
geestelike lewe gedeponeer het en wat tot my geestelike groei bygedra het, dat ek hulle steeds
innig dankbaar bly daarvoor tot vandag toe. Hulle was instrumente in die hand van die Skepper.
Dit strek vanaf my ouers, tot die laaste vriend of vriendin, met ‘n paar kerke tussen-in,
waaronder die N.G. kerk en die E.G. kerk. Om nie eens te praat van al die boeke en dvd’s nie!
Ek het aanvanklik begin om almal by name te noem, maar ek het gou uitgevind dat dit nie gaan
deug nie. Waar begin mens en waar hou jy op? Daarom praat ek met elkeen wat hier lees en
my ken: Dankie vir elkeen se bydrae in my lewe, groot of klein, dit het my lewe koers gegee.
Geseënd is julle!
En ……. dankie aan my seuns, skoondogter en kleindogter! Dankie vir julle begrip en
verdraagsaamheid terwyl ek weet ek is en was nie altyd die tradisionele ma, skoonma of ouma
nie, wat dit ookal mag wees! Maar ek het, en probeer nog steeds, om julle die heel beste te gee
wat ek het, naamlik die skatte wat nie kan vergaan nie, wat in hemelse plekke bewaar word,
waar diewe nie kan inbreek of steel nie. Dis ‘n erfenis wat ek vir julle wil nalaat wat nie in
geldelike waarde gemeet kan word nie, maar wat julle skatryk sal laat uitstap. Soveel as wat
mens vat, soveel het jy. Dit is beskikbaar en word in hemelse plekke bewaar!
Dan is daar my familielede. Familie sover as wat dit mag saak maak. Dankie vir julle geduld en
verdraagsaamheid, ek weet dat ek dalk soos ons oupa Buys kon wees met tye, so ietwat
vreemd, maar julle het dit darem altyd geduldig verduur.
Laaste, maar nie die minste nie, dank ek my Skepper en Verlosser Jeshua die Messias, vir die
pad wat Hy met my loop. Hy voed my met die beste van die koring en die heuning uit die Rots
uit. Hy laat my drink van die fontein van lewende water, Jeshua. Hy is so naby, so dikwels as wat
ek Hom aanroep. Hy is my Maker en my Man tot in ewigheid.
Mag u geniet wat u lees en seën ontvang!
Ina van Niekerk
5

INHOUDSOPGAWE
ARTIKELS BLADSYNOMMERS
VERBRYSELD? OMHELS DIE SMIRNAS IN JOU LEWE ....................................................................... 7
LIEFDE TOT GOD............................................................................................................................. 10
MET JOU BELOFTE IN DIE WOESTYN? ............................................................................................ 12
DIE GROOTHEID VAN GOD ............................................................................................................. 14
GOD SE STEM ................................................................................................................................. 17
EK EN JY, DIE SAADKORING ............................................................................................................ 21
GOD SE PLAN IS SEëN..................................................................................................................... 28
GEBED OM VRY TE KOM VAN WOORDE EN VLOEKE ..................................................................... 37
BELANGRIKE VERDUIDELIKING ...................................................................................................... 39
DIT IS MY NAAM VIR EWIG ............................................................................................................ 41
DIE CHRISTELIKE GELOOF SE HEBREEUSE WORTELS ..................................................................... 46
DIE MENS SE EERSTE DAG .............................................................................................................. 49
HOOR EN SIEN ……….. EN DOEN ..................................................................................................... 51
DIE DERDE DAG VAN LEWENDMAKING ......................................................................................... 58
DIE SEëL VAN DIE KONING ............................................................................................................. 70
DIE ROTS, DIE TORAH EN DIE VOLBRAGTE WERK OP GOLGOTA ................................................... 77
DIE BERGLAND ............................................................................................................................... 92
DIE REIS VANAF DIE PARADYS NA DIE KONINKRYK........................................................................ 97
GALASIëRS EN AL DAARDIE SKRIFTE…. ........................................................................................ 106
DIE STAWWE VAN MOSES EN AäRON EN DIE KONINKRYKSWEG ................................................ 116
BET-EL .......................................................................................................................................... 144
PERSOONLIKE BOODSKAP VAN JOU BRUIDEGOM....................................................................... 158
BRUIDEGOM SE KALENDER .......................................................................................................... 160
ONGESUURDE BRODE .................................................................................................................. 165
JONA (DUIF) ................................................................................................................................. 174
TEN SLOTTE .................................................................................................................................. 188
Bylaag 1, DIE SABBAT (deur Johan Kriel) ..................................................................................... 190
Bylaag 2, PAASFEES (deur Johan Kriel) ........................................................................................ 196
Bylaag 3, KERSFEES (deur Johan Kriel) ......................................................................................... 205
6

VERBRYSELD? OMHELS DIE SMIRNAS IN JOU LEWE
Smirna beteken: mirre of soet geur. Mirre is ‘n plant met ‘n aangename geur, maar ‘n bitter
smaak. Om te sterf aan die SELF het ‘n lieflike geur vir God en vir almal om jou, behalwe vir
jouself. Jy sal self nie bewus wees van die aangename geur nie, omdat dit vir jou op daardie
oomblik bitter smaak.
Word jy verbryseld deur iemand of iets? Jy voel van God en mens verlaat, hoor nie meer Sy
stem nie omdat jou gemoed te veel raas. Jy voel jy het God vertrou vir uitredding maar die
toestand of situasie woed kankeragtig voort. Jy verkwalik selfs dalk nog vir God omdat Hy
almagtig is en tog kàn ingryp. Jy wil nie meer bid nie, want dit lyk nie of Hy hoor nie.
Verkeerd!! God hoor, en luister net hoe soet klink Sy stem uit Open. 2:8 – 11 vir elkeen wat
verbrysel word:
“DìT Sê DIE EERSTE EN DIE LAASTE,” Ek was daar lank vòòr jou smart, daarom het dit by My
verby gekom. Ek het dit toegelaat. Moet dus nie jou eie planne probeer beraam om uit die
vuur te kom nie, want Ek is die laaste, die einddoel van die proses. Verloën jouself, neem jou
kruis op en volg My (Mark. 8:34 – 35).
“WAT DOOD WAS EN LEWEND GEWORD HET.” As jy My wil volg moet jy bereid wees om te
sterf, om jouself te verloën deur nie meer jouself te vertroetel ten opsigte van jou smart en hoe
jy daaruit gaan ontsnap nie. Wanneer jy sterf aan eie belang, volg jy in My voetspore, want ek
was dood. Ek het lewend geword, daarom sal ek jou dan ook lewend maak. Die lewe wat Ek
gee, rig jou oog en hart op My en die dinge daarbo. Die aardse lewe word nietig en klein
wanneer jy opkyk in My gesig van liefde.
“EK KEN JOU WERKE” Ek is bewus van die werk wat jy doen in My koninkryk, al voel dit nie vir
jou so nie. Arbeid in die Here is nie tevergeefs nie. Wees dus standvastig en onbeweeglik ten
spyte van ontmoediging.
“EK KEN JOU VERDRUKKING” Jy het al agtergekom dat niemand regtig kan verstaan hòè swaar
jy kry in hierdie verdrukking nie, maar Ek verstaan nie net nie, Ek kèn dit. Onthou, Ek het die
pad vòòr jou geloop. Ek voel werklik sààm met jou en jou verbryseling is vir My ook ‘n
verbryseling.
“EK KEN JOU ARMOEDE” Ek is heeltemal bewus van wat jou alles in die fisiese lewe ontbreek.
Ek weet dat jy altyd tevrede is met die minste, terwyl ander mense soveel meer het en baie
geriefliker as jy kan lewe. Ek weet hoe graag jy vir jou huisgesin meer sou wou gee. Ek kèn jou
armoede.
7

“MAAR JY IS RYK” Maar het jy nie gesien hoe ryk jy is aan die skatte wat nie gesteel kan word
nie, wat nie deur motte gevreet kan word of deur roes kan vergaan nie? Niemand kan die
skatte van ondervindings en kennis van die ewige dinge koop nie. Jy het dit met inspanning
ingesamel deur met My tyd te spandeer wat jy duur uitgekoop het, sodat my Gees jou in die
ewige dinge kon onderrig en lei.
“EK KEN DIE LASTERINGE VAN DIE WAT Sê DAT HULLE JODE IS EN DIT NIE IS NIE, MAAR ‘N
SINAGOGE VAN DIE SATAN.” Ek weet hoe mense van jou praat; dat hulle reken hulle weet
meer as jyself van die situasie. Dit is pyle uit die vyand se linie wat Ek toelaat sodat jy kan weet
jy kan op geen mense vertrou nie, al is dit ook ‘n medepelgrim. Daardie pyle is in My hand ‘n
beitel waarmee ek al die rowwe stukke van jou geestelike lewe afkap om jou na my beeld te
vorm. Die Satan wil jou laat voel dat jy heeltemal verstote is, maar Ek sonder jou sodoende af
om al jou aandag te kry.
“VREES VIR NIKS WAT JY SAL LY NIE.” Moenie bang wees vir lyding nie, omhels dit. Die lyding
lyk meer skrikwekkend as wat dit werklik is, want Ek is gedurig by jou en Ek het volle beheer oor
elke kleinste insident. Ek het vir jou redding in gedagte.
“KYK, DIE DUIWEL GAAN SOMMIGE VAN JULLE IN DIE GEVANGENIS WERP, SODAT JULLE OP DIE
PROEF GESTEL KAN WORD,” Hierdie gevangenis is jou omstandighede waaruit jy nie kan kom
nie. Dit is wel deur die duiwel veroorsaak, maar Ek gebruik hom maar net terwyl hy dink dat hy
nou los hande voor is. Hy wil jou in die modder hê, moedeloos en vernietig, maar Ek wil dit as
‘n proef gebruik om te toets of jy My nog sal vertrou, liefhê, en volg as dit nie met jou
voorspoedig gaan nie. Hierdie is ‘n geleentheid vir jou om jou sterkte in My te toets. Onthou jy
wat Daniël se drie vriende vir Nebukadnesar gesê het? Hulle het gesê: ‘As onse God wat ons
dien, in staat is om ons te verlos, dan sal Hy ons uit die brandende vuuroond en uit u hand, o
koning, verlos; MAAR SO NIE, laat dit u bekend wees, o koning, dat ons u gode NIE SAL DIEN
NIE en die goue beeld wat u opgerig het NIE AANBID NIE.’ (Dan. 3:17 – 18 ) Hulle het vas
besluit om my te volg al sou Ek hulle dalk nie verlos nie. Dit was ‘n toets. Ek stel jou nou ook op
die proef, of jy My liefhet bo jouself.
“EN JULLE SAL TIEN DAE LANK VERDRUKKING Hê.” Hierdie toets wat vir jou verdrukking is, sal
nie onbepaald voortduur nie. Maar dit sal die fynste detail beproef. Elke gesindheid van jou
teenoor alle mense sal oopgevlek word. Veral ook of jy diègene kan vergewe wat indirek deur
die Satan gebruik word om jou te verdruk. Onthou hulle is net vlees en bloed en julle stryd is
nie teen vlees en bloed nie. (Ef. 6:12)
“WEES GETROU TOT DIE DOOD” Jy moet net aan My getrou wees ten alle koste. Dit sal jou
kos om te sterf aan ‘n verwagting dat dit altyd met jou voorspoedig moet gaan. Iemand wat
dood is, kan homself nie bejammer nie, hy kan ook nie gedurig oor homself en sy probleem
praat en selfs daaraan dink nie. Iemand wat dood is kan nie meer seergemaak word nie. ‘n
Dooie kan nie toesnou of terug baklei of redeneer nie. As iemand dood is, reageer hy nie, selfs
al skop jy hom.
8

“EN EK SAL JOU DIE KROON VAN DIE LEWE GEE.” As jy sò gesterf het, sal Ek jou die kroon van
die lewe gee. My lewe sal in jou sigbaar wees vir ander. Jy sal self nie daarvan bewus wees nie,
omdat jy dood sal wees, maar jy sal gekroon wees met die feit dat Ek nou heeltemal dèùr jou
kan lewe. Ek sal mense vergewe wat jou (dis eintlik teen My gemik) skade berokken het. Ek sal
die vrede gee wat alle verstand te bowe gaan, in alle omstandighede, hoe haglik ook al. Ek sal
liefhê hulle wat vyandig is. Ek sal wysheid openbaar en woorde spreek wat met sout besprinkel
en aangenaam is. Hierdie kroon van die lewe is ‘n aangename geur van My tot eer van God
onder die wat gered word en onder die wat verlore gaan. Die aangename geur is ‘n advertensie
vir die Ewige Lewe en dit spreek tot mense om ‘n keuse te maak: vir My of tèèn My.
“DIE WAT OORWIN, SAL DEUR DIE TWEEDE DOOD GEEN SKADE LY NIE.” Jy sal oorwin as jy kan
sê dat Ek met jou kan doen wat Ek wil, omdat jy My dan vertrou soos Abraham toe hy Isak op
die altaar gesit het. Oorwinning lê daarin om My te vertrou met jou “Isakke” (dinge of mense
wat jou nà aan die hart lê en vir jou onontbeerlik skyn te wees). Jy sal nie skade ly nie, want Ek
beroof nie, Ek seën. Saai jy maar in die verganklike, jy sal in die onverganklike maai. Onthou:
hìèrdie aardse lewe is maar ‘n oogknip, maar die Ewige Lewe, dìt is diè lewe, ‘n oorvloedige
lewe van oorwinning. Leef dit nou reeds. Laat elke Smirna vir jou ‘n trapplek wees, hoër op,
naby My hart!
9

LIEFDE TOT GOD
Om God lief te hê, moet jy eers besef hoe lief God jou het, naamlik dat Hy Sy liefde daarin
bewys het deur vir jou te sterf toe jy nog ‘n sondaar was en geen gedagte aan Hom geskenk het
nie. Hy het jou so lief, dat al sou jy die enigste mens op aarde wees, Hy nogtans vir jou sou
sterf, sodat jy gered kan word. Het jy Sy kruisdood vir jou al persoonlik opgeneem?
‘n Mens is uit homself nie in staat om God lief te hê nie. Hoe kosbaar is dit nie om te weet dat
dit God is wat in ons werk om te wil en te werk na Sy welbehae nie (Fil. 2:13). Hy stel ons in
staat deurdat Hy ons vul met Sy Heilige Gees wat dit in ons bewerk om God se liefde te kan
raaksien en te kan beantwoord.
In Deut. 6:5 – 7 sê God: “ Daarom moet jy die Here jou God liefhê met jou hele hart en met jou
hele siel en met al jou krag…. En hierdie woorde wat Ek jou vandag beveel, moet in jou hart
wees; en jy moet dit jou kinders inskerp en daaroor spreek as jy in jou huis sit en as jy op pad is
en as jy gaan lê en as jy opstaan.” Soos God verwag dat ons elke geleentheid moet gebruik om
ons kinders van God en Sy liefde tot ons en ons s’n tot Hom te moet onderrig, so is Hy as ons
Vader besig om ons as Sy kinders in alle omstandighede, of ons geestelik op pad is, of lê, of
staan, dit in te skerp dat Hy ons liefhet en verlang om deur ons liefgehê te word. Ps. 32:8 sê
“Ek wil jou onderrig en jou leer aangaande die weg wat jy moet gaan; Ek wil raad gee; my oog
sal op jou wees.”
God laat omstandighede oor jou toe sodat jy genoodsaak is om Hom te soek. Wanneer ons
ingeperk word deur omstandighede (siekte, werk, werkloosheid, smart, eensaamheid,
vervolging, ens.), is dit ‘n geleentheid om skerper op God gekonsentreerd te wees. Beperkte
beweegruimte, bv. Om op ‘n nou lysie te loop, verg intenser konsentrasie as wandel langs die
see. Moeilike omstandighede laat jou tot stilstand kom en dit laat jou jou behoefte aan God
besef. Maak net seker dat jy God soek oor Homself, en nie noodwendig oor die oplossing van
jou probleem nie. Dit wat jou inperk, kan God nie inperk nie. Terwyl jy God soek oor Homself,
los God dikwels jou probleem op sonder dat jy al jou kragte en gebed juis daaraan bestee het,
want Hy weet wat ons nodig het voordat ons Hom vra. Omstandighede wat jou inperk is ‘n
geleentheid om God beter te leer ken en om Hom sodoende meer te kan liefhê. Liefde
konsentreer op God en nie op dit wat mens van God kan kry nie.
Liefde tussen twee persone is spontaan. Spontaan deel hulle tyd saam, hulle deel hul besittings
en geld, hulle deel hulle vreugdes en hartseer. Nie omdat iemand hulle verplig het nie, maar
omdat hulle wil. So is liefde tot God ook spontaan. Om die gebooie te onderhou as ‘n
uitvloeisel van liefde tot God, is deur Sy instaatstelling nie moeilik nie, maar ‘n spontaniteit.
Daarom vat Jesus die gebooie saam in Matt. 22:37: “Jy moet die Here jou God liefhê met jou
hele hart, en met jou hele siel en met jou hele verstand.” En ook: “Jy moet jou naaste liefhê
soos jouself.”
10

Om God lief te hê is om spontaan my tiende te gee met blymoedigheid, soos ‘n man wat iets
koop vir ‘n meisie wat hy liefhet, en die prys hinder hom nie. Dit is nie om uit vrees vir die
treksprinkaan en die kaalvreter jou tiende te gee nie.
Wanneer jy God liefhet sal jy jou stiltetyd nie kan verwaarloos nie. Dit sal nooit meer ‘n moet
wees nie, maar ‘n voortuitsig, eerste prioriteit. En die verloop van die dag sal ‘n voortsetting
van daardie stiltetyd wees deur van nature met Hom te kommunikeer en te wandel deur die
hele dag.
Gebed sal so natuurlik wees soos asemhaal: onvermydelik. Gebed sal met vrymoedigheid,
eenvoud en opregtheid geskied soos klein kinders in hulle onopgesmuktheid. So sal jy
woordloos ook sy teenwoordigheid kan geniet, en Hy joune.
Om God lief te hê is om meer Godbewus as selfbewus te wees. Sodoende sal jy Sy stem ook
makliker leer onderskei, vanweë jou konsentrasie op Hom en nie op jou omstandighede nie. Jy
leer ook nie sy stem ken deur daarop te konsentreer om Hom te hoor nie. Jy sàl Hom hoor as jy
op Homself konsentreer.
Jy sal dikwels onbewustelik deur Hom as ‘n instrument gebruik word as ‘n natuurlike uitvloeisel
van jou verhouding met Hom. Jy sal siele bearbei omdat jy graag wil hê hulle moet ook diè
liefde deelagtig word.
Lofprysing in sang en gebed sal onvermydelik wees. Om God lief te hê is om nou alreeds ‘n
groot deel van die ewigheid te beleef. Dit sal die oorstap van hierdie lewe ‘n blote
natuurlikheid maak.
Wanneer mens God liefhet, dien jy Hom oor Homself en nie oor jouself nie. God begeer dat jy
Hom moet liefhê en nie dat jy Hom slaafs moet dien nie. Kan jy nie sien hoe Hy jou aandag
probeer trek deur jou in te perk nie?
11

MET JOU BELOFTE IN DIE WOESTYN?
As ‘n slaaf van jou omstandighede waaruit daar vir jou geen uitkoms is nie, roep jy tot God,
roep jy om hulp. Uit die heiligdom hoor God jou onmiddellik, want gedurigdeur is jy voor die
Here Jesus, onuitwisbaar in Sy handpalms uitgegraveer. Met ‘n belofte uit Sy mond van ‘n
beloofde land met rus aan alle kante, trek jy vol moed uit die slawehuis van jou Egipte; jy en
jou belofte op die pad na jou beloofde land, naamlik, die oplossing van jou probleem.
Maar helaas, die pad gaan dan deur die woestyn. Geen teken van iets nuuts te bespeur nie,
geen plant wat uitspruit nie, net sand, son en klippe; geen verandering nie. Dadelik is die
sielevyand by met sy kenmerkende: “Is-dit-so”. Is dit so dat die Here vir jou hierdie belofte
gegee het? Hièr is geen teken dat dit ooit sal vervul word nie. Sies tog, arme jy, niemand
verstaan nie en niemand gee om nie. Gooi maar die handdoek in.
Oortuig dat die vyand jou met die Skrif mislei het, gaan jy sit. Dors dryf jou na die water. En
terwyl jy besig is om water uit die Rots te drink en ook van die manna te eet wat elke more val,
word jy bewus van die sagte, rustige en deurdringende stem van die Immanuèl, God met ons:
“Stry die goeie stryd van die geloof want Ek het vir jou gebid dat jou geloof nie sal ophou nie.
Ek berei vir jou die pad in die woestyn, Ek is die Leidsman tot die lewe. Wie roep soos Ek?
Die hemel en die aarde sal verby gaan, maar My woorde, nooit! Moenie dat bekommernis my
Woord aan jou verstik nie. Deur verdrukking wil Ek jou lydsaamheid leer, daarna as Ek jou
beproef verklaar sal die hoop wat Ek by jou opgewek het, nie beskaam nie. Jy sal smaak en sien
dat Ek goed is. Ek trek vòòr jou uit, en Ek is jou agterhoede, maar jy moet by My voete bly sit;
jy moet My liefhê bo alles, èèrs My Koninkryk soek. Die groot ratte van die Koninkryk laat die
kleiner ratte van jou lewe binne-in My Koninkryk in beweging kom. Gaan voort om ‘n
geleentheid vir My te wees, en nie ‘n verleentheid nie. Moenie jou eerste liefde tot My verlaat
nie; verkondig die evangelie tydig en ontydig, neem jou plek op in My liggaam, wees diensbaar,
rig die oog op My.
Ek is die Leidsman en voleinder van jou geloof. Met My vinger het Ek op die tafel van jou hart
vir jou ‘n belofte geskryf; waak daarteen om dit nie teen die grond te verbrysel wanneer ‘n
groot teleurstelling jou onverwags tref nie.
In die beloofde land is vyandelike linies, struikelblokke wat die vervulling van die belofte nog
verhinder. Maar Ek maak heuwels gelyk en vul dale op. Ek sal jou nie begewe of verlaat nie,
gaan voort, sit die voetsool neer. Volg My tot by die kruis, wees bereid om te sê, en bedoel dit:
Nie my wil nie, Here, maar U wil.
Dàn gee Ek jou die rus en geen woord bly onvervuld van al die goeie woorde wat Ek gespreek
het nie, alles sal uitkom.”
12

Miskien sal die uitkoms daarvan anders wees as wat jou verwagting was, en daarom herken jy
dit nie dadelik nie, maar as jy eerlik moet wees, dit is soveel beter as jou eie verwagting. Soveel
beter, en jou eie verwagting lyk nou maar skamel en dalk nog selfsugtig.
My wil vir jou is nie onheil nie, maar redding en ‘n hoopvolle toekoms.”
Dit sê die Amen, die getroue Getuie in wie elke belofte ja en amen is tot verheerliking van God,
deur ons!
13

DIE GROOTHEID VAN GOD
As ‘n mens die soom van ‘n gekoopte kledingstuk wil lostrek, is dit baie maklik as jy net die
regte puntjie kry; dan gààn hy sommer net. Om God se grootheid te ontdek en te ervaar, moet
‘n mens ook net die regte punt kry. Ons gaan net ‘n klein stukkie van daardie soom losmaak.
God openbaar Homself aan diè wat Hom soek. Hoe moet jy soek? Met jou hele hart. Jer.
29:13 sê: “Julle sal my soek en vind as julle na my soek met julle hele hart.” Diè hart wat opreg
na God soek, sal Hom vind. Ons kan nie onsself mààk met die hele hart soek nie, ‘n mens dòèn
dit eenvoudig as jy Hom liefhet, omdat jy Hom al beter wil leer ken. In verhoudings met mense
is dit dieselfde. Ons spandeer mos baie tyd saam met iemand wat ons van hou of lief het, en so
leer ons hom of haar al hoe beter ken. ‘n Mens kry God lief as jy BESEF wat Hy vir jou aan die
kruis gedoen het.
In Spreuke 8:1 word die Wysheid as die Persoon wat aan die woord is, geïdentifiseer. God
openbaar Homself hier as Wysheid. Kom ons lees Spreuke 8:17-21 aandagtig:
“Ek (Wysheid) het lief die wat my liefhet, en die wat my soek, sal my vind.
Rykdom en eer is by my, duursame goed en geregtigheid. My vrug is beter as goud en as fyn
goud, en my opbrings as uitgesoekte silwer.
Ek wandel op die weg van geregtigheid, in die middel van die paaie van reg, om die wat my
liefhet ‘n besitting te laat erwe, en hulle skatkamers maak ek vol.”
God het Hom as’t ware in die Woord versteek. As ons die Woord ernstig lees en dit bepeins en
ondersoek, sal die Heilige Gees ons in die hele waarheid lei.
Die hele Woord is deur God geïnspireer (2 Tim. 3:16). Met ‘n bietjie navorsing besef mens die
diep waarheid daarvan.
Deur navorsing weet ons dat:
1. Die Bybel oor ‘n tydperk van meer as 1600 jaar geskryf is;
2. Sowat veertig verskillende skrywers het tot die inhoud bygedra;
3. Daar is 66 verskillende boeke in die Bybel;
4. Hebreeus was die moedertaal daarvan, en die Nuwe Testament is in Grieks aan ons
oorgedra vanweë die tydperk wat die Grieke regeer het.
5. Elkeen van die 66 boeke is ‘n strukturele, historiese, profetiese en geestelike eenheid;
6. Na 2000 jaar het ons nog nooit nodig gehad om dit te korrigeer of te hersien nie;
7. Skrywers met verskillende agtergronde is gebruik, bv.
Moses was ‘n goed opgevoede politieke leier,
Josua was ‘n militêre generaal,
Salomo was ‘n koning,
Daniël was ‘n eerste minister,
Nehemia was ‘n skinker,
14

Amos was ‘n skaapboer,
Matthèüs was ‘n tollenaar,
Petrus was ‘n visserman en
Paulus was ‘n rabbi.
Dus moet ons erken dat die Heilige Gees dieselfde is in verskillende mense oor verskillende tye
heen. Hierdie besef laat my buig voor God. Dit is totaal ondenkbaar dat mense uit soveel
verskillende tydperke, kulture en taalgroepe dieselfde dinge oor geestelike sake kon geskryf
het, tensy hulle deur God geïnspireer was tot hierdie foutlose weergawes.
Deur die profesieë te bestudeer is beslis die regte punt om te begin om God se grootheid te
ontdek. Jy sal nie anders kan as om die heiligheid van God te erken nie. Profesieë, soos ons dit
in die Bybel aantref, word in nie een van die heilige boeke van die wêreld se sogenaamde
“groot gelowe” aangetref nie. In die Koran is daar een voorspelling (of profesie) dat
Mohammed (terwyl hy nog gelewe het), na Mekka sou terugkeer. Dit verskil volkome van Jesus
Christus se profesie dat Hy uit die dood sou opstaan.
Kom ons gaan in eenvoudigheid na die alledaagse werklikhede kyk. In Jes. 45:1 sê die Here:
“So sê die Here aan sy gesalfde, Kores, wie se regterhand Ek gevat het om nasies voor Hom
neer te werp, terwyl Ek die lendene van konings losgord, om voor hom deure oop te maak, en
poorte sal nie gesluit bly nie.”
Nou, hoe moes Kores gevoel het, toe hy jare en jare nadat dit opgeskryf was, en hy al hierdie
nasies verower het, sien dat God ( vir wie hy nie geken het nie) hom by die naam noem, en hom
gebruik het om al hierdie dinge te doen wat hy gedoen het. Hy word deur God gebruik.
Niks is toevallig nie. Baie, baie jare nadat die profesie uitgegaan het dat Jesus in Betlehem
gebore sou word, kry Herodus dit in sy kop om die volk te laat tel en Josef moet optrek na
Betlehem toe sodat Maria “toevallig” daar in kraam sou gaan. Dit klink beslis nie soos ‘n
toevalligheid nie.
Die grootheid van God troon uit as jy besef hoe die dinge in die Ou Testament ‘n tipe was wat in
die Nuwe Testament in vervulling gegaan het en nou vir ons as ‘n waarskuwing geld en ‘n
voorbeeld (tipe) is. 1 Kor. 10:11 “ Maar al hierdie dinge het hulle oorgekom as voorbeelde en is
opgeskrywe as ‘n waarskuwing aan ons op wie die eindes van die eeue gekom het.”
Abram, Sara, Isak, Ismael, Rebekka, Eliëser ens. se lewens het sò verloop deur God se toedoen,
dat dit vir ons as voorbeeld kan dien, so ook Josef en andere in die Bybel. Daar is nie net ‘n
storie vertel en ‘n vergelyking getref nie, nee, mense het “toevallig” so GELEEF en alles moet
met hulle gebeur sodat dit vir ons as ‘n waarskuwing en voorbeeld kan dien, want wat met die
vaders van ons geloof gebeur het, gebeur ook met ons. En al hierdie mense se lewens vorm ‘n
eenheid in God se plan met die wêreld. Spreek dit nie van God se grootheid nie? Is dit wat met
ons vandag in ons elkeen se lewe gebeur dan nie presies net sulke fyn uitgewerkte planne nie?
15

Die aardse tempel het uit drie dele bestaan, naamlik die buitehof, die binnehof en die
allerheiligste. Netso bestaan die mens (wat tans die tempel van die Heilige Gees is), uit drie
dele, naamlik die liggaam (buitehof), die siel (binnehof) en die gees (allerheiligste). En in
Openbaring lees ons dat die tempel in die hemel ook uit dieselfde drie dele bestaan. Soos God
in die allerheiligste gewoon het in die aardse tempel, woon Hy nou in ons gees. Jes. 57:15 sê:
“Want so sê die Hoë en Verhewene wat in die ewigheid woon, Heilig is sy Naam: Ek woon in
die hoogte (hemelse tempel) en in die Heilige plek (aardse tempel) en by die verbryselde en
nederinge van gees, om te laat herlewe die gees van die nederiges en te laat herlewe die hart
van die verbryseldes .” Laasgenoemde is die tempel van God binne-in elke persoon wat waarlik
weergebore is.
Ons moet moeite doen om God se openbaringe te ontvang. ‘n Mens skop nie kosbare skatte
bolangs op die grond raak nie. Kom ons kyk na ‘n paar teksverse in hierdie verband:
Spreuke 2:3-5 sê: “Ja, as jy na insig roep, na die verstand jou stem verhef, as jy daarna soek
soos na silwer en naspeur soos verborge skatte, dan sal jy die vrees van die Here verstaan en
die kennis van God vind.”
Spreuke 4:7-9 “Die beginsel van die wysheid is: Verwerf wysheid en verwerf insig deur al wat
jy besit. Hou dit hoog; dit sal jou eer as jy dit omhels. Dit sal ‘n lieflike krans gee vir jou hoof,
dit sal jou ‘n sierlike kroon verskaf.”
Spreuke 31:14 sê: “Sy is soos die skepe van ‘n handelaar – van VER af bring sy haar brood in.”
Die Bybel is vol sulke kostelike skatte wat God ons wil gee. Kom ons span ons in om dit te geniet
en vir ons skatte in die hemel te vergader. Sò het ons die wonderlikste gemeenskap met Hom
want dit het tot gevolg dat jy nie anders kan as om God in gees en in waarheid te aanbid nie.
“Hoeveel beter is dit om wysheid te verkry as goud, en verkiesliker om verstand te verwerf as
silwer.” (Spreuke 16:16)
Dis my gebed dat elkeen wat hier lees, God se grootheid en soewereiniteit sal ontdek, en meer
op Hom sal let as op die probleme wat mens teëkom. Moenie vir God vertel hoe groot jou
probleem is nie, maar vertel vir jou probleem hoe groot jou God is!
Bron: The Greatest Book on Dispensational Truth in the World - Clarence Larkin
16

GOD SE STEM
Wanneer ‘n mens iemand ontmoet, leer jy sy stem ken. Hoe meer ‘n mens met mekaar te doen
het, hoe meer raak die oor geoefen om sy stem te herken. As mens ‘n persoon lief het,
VERLANG jy om sy stem te hoor. Nadat daar ‘n ontmoeting tussen jou en God was, sal jy graag
sy stem wil hoor, maar mens kan so MAKLIK ‘n fout maak omdat jy Hom nog nie goed leer ken
het nie. As jy God werklik liefhet, sal jy jou geestelike oor inspan om Hom te hoor. Dit sal vir
jou moontlik wees as jy Hom toelaat om jou dit te lààt hoor.
Namate ‘n mens met God wandel op die lewenspad, kry jy ‘n geoefende oor. God praat met
mens deur jou omstandighede. Daardeur bring Hy jou eenkant om al jou aandag te kry; hy
open deure en maak deure toe om vir jou sodoende ‘n gids te wees. Wees bereid om Hom Sy
wil te laat geskied. Jou hart en gemoed moet stil wees om te kan hoor.
In 1 Kon. 19:11 – 12 sien ons dat die Here nie in die sterk wind was nie, ook nie in die
aardbewing nie, ook nie in die vuur nie, maar wel in die gesuis van ‘n sagte koelte. Die
“Amplified Bible” stel dit so: “a sound of gentle stillness and a small voice”. Jou hart moet dus
onverdeeld op Hom gerig wees. Moet nie vlees en bloed raadpleeg sonder om van God te
verwag nie, dan sal jy God nie hoor nie. God sê in Sy Woord: “Vervloek is hy wat vlees sy arm
maak” (Jer. 17:5).
God gebruik wel mense in die proses, maar wees versigtig, hulle is ook net mense. Moet egter
ook nie mense wat dieselfde pad (dieselfde omstandighede as joune) vòòr jou geloop het, se
raad sumier verwerp nie, want hulle het al van God geleer. Maar toets dit wel. Hulle raad sal
egter dan ook in lyn lê met die Woord van God en die vrede in jou hart. Soos ‘n ry robotte wat
almal groen is. Dikwels word mense deur God gebruik sonder dat hulle self daarvan bewus is.
Wees fyngevoelig vir God se stem.
Die Here bevestig sy Woord altyd. In 2 Kor. 13:1 staan: “In die mond van twee of drie getuies
sal elke woord vasstaan.” Ons sien die metode van bevestiging ook in die profesieë. Daar word
meer as een maal oor ‘n saak geprofeteer deur verskillende profete, bv. oor die geboorte en
kruisiging van die Here Jesus asook ook Sy wederkoms. Moet dus nie op grond van een
skrifgedeelte optree nie, maar wag liewer op ‘n tweede en liefs ‘n derde bevestiging.
God laat ‘n mens dikwels wag. Abraham moes wag. Sy weë is nie ons weë nie en sy gedagtes is
nie ons gedagtes nie. Hy beproef jou lankmoedigheid en vertroue, maar Hy sal altyd van Hom
laat hoor, op die regte tyd. Ons doen dit ook met ons kinders, omdat ons ‘n breër perspektief
het as hulle en weet wanneer hulle dit werklik na waarde sal skat wat ons hulle wil leer of gee.
Vir ‘n groter fiets sal hulle moet wag vir langer bene. In die wagproses leer hulle om geduldig te
wees. God het ‘n doel en ‘n rede vir die wagproses. Vir ons is die doel om ‘n oplossing vir ‘n
saak te kry, vir God is die WAGPROSES die doel. Hy is besig om jou te onderrig in die waarhede
van Sy Woord. Hy is besig met jou geestelike vorming, heiligmaking.
17

Jy sal moet weet hoe om die Woord van die waarheid reg te sny (2 Tim. 2:5). Om die gordel van
die waarheid aan te hê, is nie slegs om nie te jok nie, dis ook om die waarhede van die Woord
te ken en hoe dit met mekaar verband hou. Anders sal dit vir die sielevyand baie maklik wees
om deur middel van die Woord sy saad te saai en jou te laat dink dis God wat met jou praat. Jy
sal glo dat jy in die geloof op ‘n Woord van God handel, en al die tyd het die vyand jou met ‘n
slap riem gevang. Dit was sy taktiek gewees toe hy Jesus in die woestyn versoek het. Jesus het
die skrifte geken en kon hom elke keer met skrif wat IN VERBAND aangehaal is, verdryf. Die
leiding wat jy ontvang moet dus nie op ander plekke in die Woord weerspreek word nie.
In Jer. 32:6 sien ons dat die Woord van God skynbaar eers in ‘n gedagtevorm na Jeremia gekom
het om die stuk grond in Anatot te koop op ‘n tydstip wat dit na ‘n verkeerde ding gelyk het om
te doen. Toe, in Jer. 32:8, kom Hanàmeël na Jeremia en vra dat Jeremia die stuk grond in
Anatot moet koop. Die Woord sê daar in vers 8: “ Toe het ek gemerk dat dit die Woord van die
Here was.” God het eers die gedagte gestuur, toe die gebeurtenis. Sò is dit bevestig vir Jeremia
dat dit God was wat gepraat het.
In Joh. 14:29 sê Jesus: “En nou het Ek dit aan julle gesê VOORDAT dit gebeur, sodat julle kan glo
wanneer dit gebeur.“ God sal dit wat Hy vir jou sê, twee of drie maal bevestig, en wanneer die
saak waaroor Hy praat plaasvind, sal jy ‘n vaste vertroue kan hê dat die saak uit God is en dat
dit Sy stem is. In Joh. 13:19 sê Jesus: “Van nou af sê Ek dit aan julle voordat dit gebeur, sodat
wanneer dit gebeur, julle kan glo dat dit Ek is.”
Die Here het Samuel ook drie maal geroep. Samuel het nog nie Sy stem geken nie, maar nà die
derde keer het Eli gemerk dat dit die Here is wat die seun geroep het (1 Sam. 3:7). Toe Samuel
eers BEWUS geword het van God, het God Homself aan hom geopenbaar. 1 Sam. 3:21 sê:
“En die Here het weer verskyn in Silo; want die Here het Hom geopenbaar aan Samuel deur die
Woord van die Here.” Noudat Samuel Sy stem geken het, kon die Here Hom weer aan Samuel
openbaar.
Vind die Here in jou iemand aan wie Hy Hom kan openbaar? Het jy Hom liewer as die
oplossings van jou problem? As jy net na Sy stem soek vir antwoorde en oplossings vir jou
probleme, beweeg jy op dun ys. Jy sal maklik en valslik deur die vyand mislei word, deurdat hy
jou kan lààt hoor wat jy graag wil hoor, omdat jy jouself onbewustelik liewer het as vir God.
As jy ‘n vaste oortuiging het van wat God aan jou gesê het, sal jy nie begin weifel wanneer
omstandighede nie dadelik reg rangskik volgens God se Woord aan jou nie, of wanneer iemand
iets sê wat twyfel saai. Joh. 10:27 sê: “My skape LUISTER na my stem, en Ek KEN hulle en hulle
volg My.”
As jou oortuiging nie eg is nie, en nie uit God nie, sal jy begin twyfel en hink op twee gedagtes
en soos Petrus nie meer op die water kan loop nie, maar sink in die omstandighede.
18

Paulus het net op God se woord aan hom vasgehou toe hulle in die storm op die see was en die
son en ook die sterre baie dae lank nie geskyn het nie. Hy sê in Hand. 27:25 : “Ek glo God dat
dit so sal wees soos aan my gesê is.” Wanneer jy nie meer lig sien in jou omstandighede nie,
hou vas aan die woord wat God jou gegee het, al lyk dit onmoontlik. Die belofte-woord hang
tog af van die almag van die Beloftemaker.
Gewoonlik is daar meer mense by ‘n saak betrokke as net jy alleen. Wanneer God met jou
praat, sal God hulle ook dieselfde lei, sodat julle eenders gelei kan word. Al weet die een nie
van die ander nie, en al konfereer hulle nie, God het beheer oor elkeen se gedagtes en lewe.
Jer. 32:27 sê Hy: “Kyk, Ek is die Here, die God van alle vlees, …… “. Hy is die God van alle
mense. Hy neem hulle gedagtes gevange en werk in hulle om te wil en te werk volgens Sy
welbehae. Al is dit ook mense wat nie kinders van die Here is nie.
Wanneer jy God se stem gehoor het, bewaar dit eers in jou hart om nie die risiko te loop om
deur ander mense beïnvloed te word nie. Luk. 2:19 sê: “maar Maria het al hierdie woorde
bewaar en in haar hart oordink.” Bepeins dit, weet dit, rig jou hart op God, hê gemeenskap met
Hom. Die oomblik sal aanbreek wanneer alles soos ‘n legkaart inmekaar pas en jy sal weet dat
dit tyd is om te openbaar wat die Here aan jou gesê het.
Laaste, maar beslis nie die minste nie, is die vrede wat God in jou binneste gee. Al loop die
omstandighede en die Woord mooi saam mag die vrede in die binneste nie ontbreek nie. Dis
God wat in ons werk om te wil sowel as om te werk na Sy welbehae as ons met Hom wandel
(Fil. 2:13). As die vrede nog ontbreek, wag dan totdat dit ook in lyn is. Dit het ook baie met die
gesonde verstand te doen, en daarom mag dit nie buite rekening gelaat word nie, hoewel God
doen ver bo wat mens kan bid of dink. Wees stil en laat Hom toe om jou te leer. Hy is begerig
om dit te doen, want hy verlang ‘n verhouding met jou.
Mag God in ons iemand vind met wie Hy ‘n VERHOUDING kan hê. Sy geduld met ons in die
proses is onbegryplik. Moet nie moedeloos word as jy al verkeerd “gehoor” het nie, maar
gebruik die mislukkings om by die egte uit te kom deurdat jy nou uit ondervinding weet waar
die slaggate is.
Om kortliks op te som, onthou dat die SKRIF wat jy gekry het, die oop of toe deure
(OMSTANDIGHEDE) en die vrede in jou hart almal saam moet getuig. God openbaar Hom ook
deur drome en gesigte, maar wees baie waaksaam om nie daarvan afhanklik te raak nie.
Distansieer jou van jou eie wil as jy God s’n soek, en wag daarop want Hy sal jou op die regte
tyd Sy stem agter jou laat hoor wat sê: “Draai hier links” of, “draai hier regs, dit is die weg,
wandel daarop.”
Sy stem is soeter as heuning en dit voed jou met die beste van die koring. Sit maar aan Jesus se
voete, dis die beste plek wat jy ooit sal ontdek, en soeter woorde sal jy nêrens anders hoor nie,
want dit versadig en bevredig die innerlike mens. Op ons pelgrimsreis op aarde is ons
genadiglik bevoorreg om gedurig gemeenskap te mag hê met Hom wat ons in die Ewige Lewe
van aangesig tot aangesig gaan sien. Dan sal ons die Eienaar sien van die Stem wat ons altyd
19

gehoor het, en sal dit nie ons diepste begeerte vervul nie? Dis die Eienaar van daardie
wonderlike stem wat jou deur die Doodsjordaan gaan dra, geen ander geliefde kan jou daar
vergesel nie.
Laat ons dan die oog en die oor op Jesus hou, die LEIDSMAN en Voleinder van ons geloof, sodat
ons nie in ons siele vermoeid word en verslap nie!
20

EK EN JY, DIE SAADKORING
“Voorwaar, voorwaar, Ek sê vir julle, as die koringkorrel nie in die grond val en sterf nie, bly dit
alleen; maar as dit sterf, dra dit veel vrug.” Joh. 12:24
Hierdie deel handel oor Jesus se kruisiging en opstanding. Maar om één te wees met Hom wat
Sy lewe as die eerste Saadkorrel gegee het, is dit noodsaaklik dat ons Hom daarvolgens volg, om
sodoende ten volle die doel van ons wese te vervul.
In die eerste plek is die Woord die saad: Luk. 8:11 “ …………….. Die saad is die woord van God.”
1 Pet. 1:23 “want julle is wedergebore nie uit verganklike saad nie, maar uit die onverganklike,
deur die lewende woord van God wat tot in ewigheid bly.”
Jak. 1:18 “Volgens sy wil het Hy ons voortgebring deur die Woord van waarheid, sodat ons as
eerstelinge van sy skepsels kan wees.”
Wat kan dan nou alles met so ‘n koringkorrel gebeur? Daar is ‘n paar moontlikhede, naamlik:
1. Dit kan gestoor word in ‘n graanstoor. Matt. 3:12 “Sy skop is in Sy hand, en Hy sal sy
dorsvloer deur en deur skoonmaak en sy koring in die skuur saambring, maar die kaf sal
Hy met onuitbluslike vuur verbrand.”
2. Dit kan gebruik word om meel te maak waarmee brood gemaak kan word. Jes. 28:28
“Word broodkoring fyngestamp?”
3. Dit kan ook gesaai word om nog meer koringkorrels voort te bring.
Die koring wat gestoor word, sal solank dit in die stoorplek is, nooit gekneus of gebreek word
nie. Dit is dan ook nie nuttig nie, behalwe dat dit beskikbaar is as dit benodig word.
Daar is gelowiges wat vasval in hulle geestelike lewe. Hulle val vas in ‘n sekere kerk, of dogma of
siening of sisteem. Dit kon sy doel gedien het, totdat die plafon daarvan bereik is, maar sodra
God hulle iets wil leer wat ‘n bietjie hoër of wyer is as wat die betrokke sisteem dit toelaat, laat
hulle hulle inperk, en raak dan nutteloos in daardie opsig. Hulle sal net binne die bepaalde
ruimte van die toelaatbaarheid van die betrokke sisteem kan funksioneer. Maar hulle is darem
daar, gestoor vir latere gebruik. Daar is dus darem nog moontlikhede al is hulle vir ‘n bepaalde
tyd nutteloos vir sekere gebruike.
Maar die Woord fokus ook op “brood”. 1 Kor. 10:17 “Omdat dit een brood is, is ons almal een
liggaam, want ons het almal deel aan die een brood.”
Jesus, as Brood van God, het die pad van kruisiging geloop om vir ons Brood te kon word.
21

Joh. 6:33 “Want die brood van God is Hy wat uit die hemel neerdaal en aan die wêreld die lewe
gee.”
As God ons wil gebruik, kom haal Hy ons ook uit die stoor uit, en dan begin die proses van
breking en kneusing. Jy sal gemaal en gestamp word, sodat jy net soos die koringkorrel, nie
meer herkenbaar sal wees nie. Die oorspronklike wat was, het plek gemaak vir ‘n ander
verbryselde, baie sagter vorm. Maar dis net as jy saamwerk. Jy kan met wysheid deur die
proses gaan en groei en bruikbaar word, selfs brood word, of jy kan rebelleer en teen die
prikkels skop.
Die Woord praat van die gelowiges as brood: “Omdat dit een brood is, is ons almal een
liggaam, want ons het almal deel aan die een brood.” 1 Kor. 10:17.
Die brood in die heiligdom van die tabernakel (Lev. 21:21), is ‘n simbool van die karakter van
Jesus, en hoe Hy volkome aanvaar is by God die Vader as die Een in wie Hy ‘n welbehae het.
Die brood bestaan uit baie koringkorrels wat gemaal en bymekaar gevoeg is deur vuur, om een
brood te vorm. So is ons verbind aan Christus ons Hoof, en in Hom en met Hom in die
Heiligdom, word ons die brood van God (Joh. 6:33), wat aanvaar is in die Geliefde.
Die lewende Brood van God voed ons nou nog vandag, dis ewig, dis die Woord wat vlees
geword het, en Hom as koringkorrel laat maal het.
As jy vandag verbreking en verbryseling ondervind, is dit waarskynlik dat daar van jou brood
gemaak word, waarvan ander gaan lewe. Dink net hoe heerlik is dit om na ‘n goddelike
getuienis te luister. Dis so versadigend, maar iemand moes die prys daarvoor betaal. Iemand
moes dit lééf, iemand moes eers die toets deurstaan voordat dit vir ons brood kon word as ‘n
getuienis.
Elke verleentheid is mos ‘n geleentheid om brood te kan word. Elke omstandigheid wat ons
oorwin en waarin ons geskool geraak het, behoort brood in ons hand te wees waarmee ons
ander moet versterk. En God sal sulke geleenthede skep om te kan deel. As die geleentheid
hom voordoen, kan jy nog altyd kies, naamlik: gaan jy brood wees en vertel of gaan jy stil bly
en die gestoorde graankorrel wees.
As die onaangename verbryseling kom, vra dan dat jy mag leer wat God jou wil laat leer in
hierdie situasie. Wees dan ook oop om na jouself te kyk en skoon te maak wat jy kan, sonder
om onleerbaar te wees. ‘n Krisis laat ons dikwels skoon maak waar ons nooit eintlik skoonmaak
nie.
Dis mos in realiteit ook so. Ons skuif nie elke dag die stoof of die yskas weg om skoon te maak
nie, maar as dit breek, en dit moet oopgemaak word, word dit weggeskuif, en dan slaan jou
asem skoon weg van verleentheid oor die aangepakte stof wat onder die yskas of stoof
vergader het.
22

Sien dus jou krisis as ‘n geleentheid vir reiniging en skoling deur God toe te laat om die besem
daar in te stuur, nadat Sy lig daarop geval het.
Die koringkorrels wat hulle beskikbaar stel om gesaai te word, sal vrug oplewer. Die saad wat in
die goeie grond geval het, dra 30- ,60- en 100-voudige vrug. Dis die ideaal. So sal daar altyd kos
wees, en daar sal ook saad wees. Maar wat is die proses wat hierdie arme koringkorreltjie nou
moet deurgaan as dit gesaai word?
Hy is eers een van baie koringkorrels. Almal is in ‘n snoesige nessie saam met ander
koringkorrels aan die halm van die koringaar. ‘n Baie gelukkige groepie. Dis heerlik warm in die
sonskyn, geen duisternis nie, baie beskermend. Hulle verheug hulle in die verfrissende vars
buie reën en die heerlike skoon somerlug. Hulle is almal Kinders van die Here wat baie gelukkig
is in die groepie of gemeente waar hulle aanbid. Hulle geniet die gemeenskap van die ander
gelowiges rondom hulle en ook die wonderlike versadigende boodskappe vanaf die kansel, en
sommer alles wat in die gemeente aangebied word. Dis soos ‘n warm huisgesin waar hy
beskermd en versorg is. Dis sy hele lewe, dis sy koringaar.
Hier waar hy nou rustig en knus in die koringaar se halm sit, is hy hoog bo die grond, hoog bo
die ander klein plantjies wat nou net hulle koppies uitgesteek het bo die grond. Hierbo is vrede
van die gemaal, hier is afskeiding van die aardse dinge, en baie lekker gemeenskap met sy eie
groepie koringkorrels wat saam met hom aan die halm is.
Maar daar is nie plek vir nog graankorrels nie. Die graankorreltjie is beperk tot dit wat hy
beleef. Hy beleef net hierdie groepie waarin hy is. Hy dink dis al wat daar is. Hy kan so van ver
af sien dat daar nog koringare met korrels is, maar hy dink dat syne die beste is.
Dis ‘n prentjie van groepies kinders van die Here wat saam met mekaar opgegroei het in
gelukkige, goeie omstandighede. Hulle geestelike leefruimte is net hierdie bekende groepie.
Dis maklik om vanaf hierdie snoesige nessie ander minder bevoorregte siele jammer te kry, om
so selfgesentreerd te wees, dat mens “holy yet hard” word. Heilig maar hard en koud; sò
ingeperk en nougeset in ons eie grense, maar mens sien dit nie raak nie. Dan beoordeel mens
ander met daardie beperkte insig, oor wat reg is, en wat verkeerd is.
Maar God is nie tevrede daarmee nie. Hy het ‘n ander visie vir die graankorreltjie. Dit het nog
nie tot sy volle reg gekom nie, en hy sit nou al lank genoeg aan daardie halm. Die korreltjie is
nou ryp om gepluk en self gesaai te word.
En so begin die koringkorreltjie dan te wonder: “Is dit dan alles wat daar is? Is dit die hele doel
van my bestaan? Is daar nie iets wat ek mis nie?”
Nou is die korreltjie ryp om in die grond te kan val. Sy gemoedsvrae soek antwoorde.
23

As die koringkorrel nou in die grond sou val, sal die dood in hom werk, maar dit bring lewe vir
ander. Deurdat ons nie omgee om aan ons eie belang te sterf sodat ander kan lewe nie, word
ander geseën en daar volg vele vrug. Uit sterwe kom altyd lewe, omdat Jesus opgestaan het
uit die dood, omdat Hy die dood oorwin het.
Matt. 13:38 beskryf ons as saad: “en die saailand is die wêreld. Die goeie saad – dit is die
kinders van die koninkryk, en die onkruid is die kinders van die Bose.”
Nadat die saad eers die Woord was, is die Woord nou in ons, en ons word die saad. Dìs die
prentjie van die koringaar.
Hosea 2:22 beskryf hoedat ons gesaai word as Sy kinders, as Sy volk: “En Ek sal haar vir my saai
in die land en My oor Lo-Rugàma ontferm, en aan Lo-Ammi sê: Jy is my volk; en hy sal sê: My
God! “
Die saadkorrel betree nou ‘n fase waar hy bewus word van die rede van sy bestaan, en hy gee
homself oor aan die Landbouer om gesaai te word in die grond. Hy sien dat dit selfsugtig is om
net vir homself te bestaan, vir sy eie groei en genot.
Die Landbouer hoor die hart van die koringkorrel en begin dit voorberei om sy hunkering te
vervul. ‘n Hunkering wat die Landbouer self in die hart van die koringkorrel geplaas het. Hy
berei die korreltjie voor om gesaai te word, deur dit saggies los te maak van die bande wat
hom bind aan die snoesige nes. Vir die koringkorrel lyk dit asof sy hunkering om bruikbaar te
wees nie gehoor word nie, maar hy word ryper en losser van die aar, totdat hy heeltemal los is
van die aar, van die ou bande wat hom gebind het, en nou is hy in die hand van die Saaier. Die
Hand neem die korreltjie weg van die aar, en laat dit val in ‘n donker eensame aarde.
Wat het hier gebeur? Die saadkorrel het gevra om vrugbaar en bruikbaar te wees. Hy het nie
gevra vir hierdie vreemde en eensame, donker plek nie. Waar is die sonskyn? En waar is die
vreugde? Waar is ek? Wat beteken dit? Waar is alles wat ek aan gewoond was en almal aan
wie ek so goed bekend was? Wie is ek? So is die ou koringkorreltjie die een vraagteken op die
ander.
Hierdie koue, donker aarde verinneweer sy jas, en nou is hy nie meer daar bo aan die halm
waar hy kon afkyk op diegene wat hy bejammer het nie. Sy hele dekking (geestelike instansie)
gaan tot niet vir hom. Toe hy uiterlik nog aanvaarbaar gelyk het, het hy nie so baie omgegee vir
die isolasie nie, maar nou lyk dit darem na ‘n vreeslike ernstige agteruitgang. Wat kan dit
wees?
Hoekom voel dit dan vir hom of hy ingegee het vir dit wat rondom hom aan die gang is? Dit
voel asof hy gebreek word daardeur en of hy nie in staat is om homself te beskerm soos toe hy
daar bo aan die halm van die aar gesit het nie. Werklik, hy het nooit gedink hy sal weer so nou
in kontak wees met hierdie aarde se goed nie.
24

Maar tog ………. hierdie korreltjie weet dat hy maar in die getrouheid van God kan rus, al is dit
vir hom vreemd dat hy deur hierdie omstandighede moet gaan. Die arme korrel is nou begrawe
onder die aarde, buite sig van iemand, vergete en geïgnoreer. Voorheen het die ander
koringkorrels opgekyk na hom en met ontsag na hom geluister, maar nou draai hulle hulle
koppe in skaamte weg. Hy is afgesny van sy ou ondersteuningstrukture, afgesny van alles wat
vir hom bekend was.
Wat die koringkorrel nie besef nie is dat die pad boontoe, eintlik ondertoe gaan. Alles is nou
omgekeerd van wat as normaal bereken word. Om te sterwe is om te lewe.
Miskien was hy in die goeie ou dae so besig met sy suksesvolle diens en aangename ervaringe,
dat hy nooit empatie gehad het met die arme klein plantjies wat so sukkel om te groei nie. Hy
was so streng met die wat geval het, en hy het heeltemal vergeet van Gal. 6:1 “Broeders, as
iemand ewenwel deur een of ander misdaad oorval word, moet julle wat geestelik is, so een
reghelp met die gees van sagmoedigheid, terwyl jy op jouself let, dat jy ook nie versoek word
nie.”
Dalk het hy neergesien op die klein plantjies wat sommer gaan lê het as ‘n voet op hulle getrap
het. Hulle was swak in die geloof, maar hy het hulle nie juis bemoedig nie. Hulle moes mos
volwasse wees soos hyself is, maar hy het nie verstaan hoe om vir hulle ruimte te maak en hulle
geduldig te bemoedig nie. Hy wou hulle eintlik so ‘n bietjie aanjaag.
Nou leer die korrel hierdie les, dat die lewe van God in hom, nie kan deurbreek in vrugdra
solank hy nie deur die hand van God gebreek is nie. Hy laat al hierdie omstandighede toe, die
alleenheid en die vernedering, sodat Hy die korrel kan uitlei in die oorvloedige lewe wat van
God af kom.
Die koringkorrel begin hom gewilliglik oorgee aan hierdie hele ding wat met hom gebeur het, en
Matt. 16:25 het kans om in sy lewe te begin werk: “Want elkeen wat sy lewe wil red, sal dit
verloor; maar elkeen wat sy lewe om My ontwil verloor, sal dit vind.”
Nou kan hy vrug dra. Sy lewe is weggegee aan almal wat uit hom voortkom. Sy eie begeertes is
nie so belangrik nie want hy lewe in elkeen van die koringkorrels wat uit hom voortkom. Iets
van homself is in elkeen van daardie koringkorrels. En daardie “iets” is ook nie eers sy eie nie,
hy het dit by God gekry . Dis God se karaktertrekke en Sy wese wat deur hierdie hele proses
van sterwe van die ou korreltjie na ander saadkorrels oorgedra is.
Kol. 3:3 “Want julle het gesterwe, en julle lewe is saam met Christus verborge in God.”
En siedaar, sonder dat dit die motief was, word die verborge manna die korreltjie s’n. Open.
2:17: “… Aan hom wat oorwin, sal Ek gee om te eet van die verborge manna …… “.
25

Die versteekte rykdomme is net te krye in tye van beproewing. Want sien,dit lê so diep, en
niemand wil regtig so diep in die donker afgaan om dit te kry nie. Tog lei Hy ons soontoe, en
dan maak Hy Sy wil, òns wil. Eers dan loop ons daardie pad met vrymoedigheid.
Jes. 45:3 “En Ek sal jou skatte gee wat in die donkerheid is en verborge rykdomme, sodat jy kan
weet dat Ek die HERE is wat jou by jou naam roep, die God van Israel.”
Die korrel word nou gevoed met die verborge manna wat net by die Vader se tafel bedien
word, en hy word die verborge wysheid geleer wat die prinse van hierdie wêreld nie weet nie,
en hy verkry die versteekte rykdomme wat net verkry kan word in die nagtelike tye van
beproewing. Dan verstaan die korrel Rom. 8:28 : “En ons weet dat vir hulle wat God liefhet,
alles ten goede meewerk, vir hulle wat na sy voorneme geroep is.”
Daar in die diepte van die donker aarde is die korrel versteek van ‘n hele paar onheile.
Die korrel is versteek teen die aanslag van die tonge. Ps. 31:21 “U verberg hulle in die skuilplek
van u aangesig vir die samesweringe van mense; U steek hulle weg in ‘n hut vir die twis van die
tonge.”
Die korrel is versteek teen onheil. Ps. 27:5 “Want Hy steek my weg in sy hut in die dag van
onheil; Hy verberg my in die skuilplek van sy tent; Hy verhef my op ‘n rots.”
En hy is versteek teen storms. Jes. 4:6 “En daar sal ‘n afdak (tabernacle (KJV)) wees vir ‘n
skaduwee bedags teen die hitte en vir ‘n skuilplek en toevlug teen die stortbui en die reën.”
Hy is versteek by God en onder Sy vlerke. Ps. 17:8 “Bewaar my soos ‘n oogappel: verberg my
in die skaduwee van u vleuels.” Ps. 91:1 “Hy wat in die skuilplek van die Allerhoogste sit, sal
vernag in die skaduwee van die Almagtige.”
God is daardie einste grond waarin die koringkorrel val, al lyk dit nie so nie. In Hom lewe ons,
en gaan ons, en is ons hele wese. Nou gaan jy nie net meer as Hy jou stuur nie, jou hele lewe is
nou “as gestuurde”. Jou lewe is nou diens aan Hom. ‘n Pyl in God se hand, dis die koringkorrel.
Jes. 49:2 “En Hy het my mond gemaak soos ‘n skerp swaard, in die skaduwee van sy hand het
Hy my verberg; en Hy het My ‘n skerp pyl gemaak, in sy pylkoker My weggesteek.”
Die siele wat weggesteek is met Christus in God, is onder God se beheer. Hy bring hulle slegs na
vore wanneer die sending moment daar is. Soos blink gevryfde pyle, sag maar sekuur en ge-
reed. Wanneer God die wapen hanteer, tref Hy altyd die kol, want Hy weet waar om in die
mens se siel te mik. As hulle nie aktief in gebruik is nie, is sy pyle veilig versteek in Sy pylkoker.
Om gepoleerde pyle te wees, het ‘n voorbereiding gekos. God se diepste werk is verborge
werk. Hy berei ‘n verborge koninkryk wat nie vernietig kan word nie. Dit sal verborge wees
totdat Kol. 3:4 aanbreek: “Wanneer Christus, wat ons lewe is, geopenbaar word, dan sal julle
saam met Hom in heerlikheid geopenbaar word.”
26

“Ek loof U, Vader, Here van die hemel en die aarde, dat U hierdie dinge verberg het vir wyse
en verstandige mense en dit aan kindertjies geopenbaar het.” Matt. 11:25.
IF IT DIE
“If it die,” oh, the message
Falling from thy Lord.
“If it die,” much fruit it beareth,
“Tis thy Saviour’s word.
Would’st thou see life work in others
Thou thyself must die.
Fall into the ground, be buried,
Low in darkness lie.
But He leaves thee not in darkness,
Light shall greet thine eyes,
And in glad new life and glory
He shall bid thee rise.
Dost thou crave to trod the pathway
And His life to share?
As thou passest through death’s gateway
He will meet thee there.
Thou shalt learn the blessed secret:
He shall live that dies,
From a life poured out in secret
Shall a harvest rise.
Digter onbekend
27

GOD SE PLAN IS SEëN
God het vir die mens ‘n plan, en Sy plan is altyd seën, nie onheil nie. Satan het ook ‘n plan,
maar sy plan is onheil en nie seën nie. Met watter plan werk ek saam in my eie lewe en in die
lewens van ander mense?
Paulus sê in Rom. 15:29 “En ek weet dat as ek na julle kom, ek met die volle seën van die
evangelie van Christus kom.” In die Amplified Bible klink dit so: “ And I know that when I do
come to you, I shall come in the abundant blessing of the Gospel of Christ.”
Hoe geseënd is ons dan? Reeds duisende jare gelede het God ons in Abraham geseën.
Gal. 3:8 – 9: “En die skrif wat vooruit gesien het dat God die heidene uit die geloof sou
regverdig, het VOORAF aan Abraham die evangelie verkondig met die woorde: In jou sal al die
volke geseën word. Sodat die wat uit die GELOOF is, geseën word saam met die gelowige
Abraham.”
Ons is dus geseën wanneer ons uit die geloof is, m.a.w. as ons glo dit wat God vir ons in Sy
Woord sê. Glo ons dat Christus vir ons gesterf het sodat ons kan lewe? Glo ons dit wat God in
Sy Woord oor ons sê of glo ons wat ons van elders af hoor, of dink? God het soveel beloftes vir
ons gegee in Sy Woord. As ons in Christus is, is elke belofte vir ons ja en amen.
Heb. 7:6 “ ……. En die besitter van die beloftes geseën.”
Ons sien dus God het ‘n plan van seën. Sy plan word VOORAF uitgelê, soos spore vir ‘n trein. Sy
plan van seën word dus deur GELOOF “gespoor”. En die geloof in God se plan vind ‘n uitlating
deur ons monde, m.a.w. deur woorde. Ons praat dit of ons bid dit. En ons doen dit omdat ons
daarin glo.
Onthou altyd die teenoorgestelde is ook waar. Satan het ook ‘n plan, en sy plan word ook
“gespoor” deur woorde en vloeke, want hy kan net God se beginsels na-aap, daarom gebruik
hy die BEGINSELS van die waarhede van God se Woord.
Kom ons kyk na ‘n paar voorbeelde van God se beginsels van seën.
Die woord vir seën in grieks is: eulogeo “to speak well of, to express praise”.
Die woord vir vloek in grieks is: kakologeo “to speak ill of, to revile”.
Om dus goed van ‘n ander te praat is seën, en om nie goed te praat nie, is vloek.
In die Woord het mense hulle kinders geseën. Toe Jakob Esau se seën gesteel het, was Esau
baie ontsteld. Dit was ‘n gròòt storie. Hoekom? Isak kon dit nie terugneem nie, hy kon wel oor
Esau ook ‘n seën uitspreek.
28

Meerderes het minderes geseën in die Ou Testament. Vaders, veral, het hulle kinders geseën.
Priesters het die gemeente van gelowiges geseën. En so ‘n seën het altyd die naam van God
ingesluit.
God het geskep met Sy woorde. Hy het gesê: “laat daar lig wees “ of “laat daar ‘n uitspansel
wees” of “laat die waters onder die hemel julle op een plek versamel”. Dit word tien keer in
daardie gedeelte gebruik.
So sê Heb. 11:3 “Deur die geloof verstaan ons dat die wêreld deur die woord van God toeberei
is, sodat die dinge wat gesien word, nie ontstaan het uit sienlike dinge nie.”
Die ‘toeberei’ is in Engels vertaal met “framed”.
In grieks (Strongs: 2675): katartizo = to complete thoroughly, i.e. repair (lit. or fig.) or adjust
= fit, frame, mend, make, perfect (-ly join together), repare, restore.
Ons is gemaak na God se beeld en Adam en Eva is as heersers oor die skepping aangestel
voordat hulle gesondig het, en daardie heerskappy gekontamineer is. Satan het dit nou vir sy
voordeel kom aanwend. En hy gebruik graag ons tonge om vir sy plan te werk. Sy plan van
onheil.
Spreuke 18:21 “Dood en lewe is in die mag van die tong; en elkeen wat dit graag gebruik sal
die vrug daarvan eet.”
Spreuke 12:18 “Daar is een wat onverskillig woorde uitspreek soos swaardsteke, maar die tong
van die wyse is genesing.”
Die ding werk so: voordat iets fisies bestaan of gebeur, het dit eers in die geestesrealm
vergestalting gekry, want die geestesrealm is ‘n verborge werklikheid wat nooit sal vergaan nie,
maar die fisiese wêreld sal wel vergaan. Die Woord sê dat die onsienlike ewig is, maar die
sienlike nie.
2 Kor. 4:16 – 18 “Daarom gee ons nie moed op nie, maar al vergaan ons uiterlike mens ook,
nogtans word die innerlike mens dag nà dag vernuwe. Want ons ligte verdrukking wat vir ‘n
oomblik is, bewerk vir ons ‘n alles oortreffende ewige gewig van heerlikheid; omdat ons nie let
op die sigbare dinge nie, maar op die onsigbare; want die sigbare dinge is tydelik, maar die
onsigbare ewig.”
Die onsigbare, die geestesrealm, is die spore van die trein in ons vergelyking. As God dus vir
ons iets wys in ‘n beeld of dit ‘n gesig, ‘n droom of ‘n woord van kennis is, wil Hy hê dat ons dit
wat reeds in die gees as spore bestaan wegneem, deur belydenis van die opening wat dit kon
veroorsaak het, en die Woord van God daar in te bid. Die Woord skep, en herstel, soos dit van
Genesis af gedoen het. Ons skep dus weer met woorde van God en lê spore vir God se plan.
29

Mense se woorde, en ons eie woorde, het dus ‘n uitwerking. Maar geloof in daardie woorde
speel ook ‘n rol. As ek die skild van geloof gebruik, kan ek vurige woordpyle daarmee afweer.
Ook kan ek negatiewe woorde kanselleer met die feit dat ek Woord van God af kry, dit dan “vir
my vat” eerder as die negatiewe woorde wat ek hoor.
Rom. 10:17 “Die geloof is dus uit die gehoor, en die gehoor is deur die woord van God.”
Amplified Bible: “So faith comes by hearing [what is told], and what is heard comes by the
preaching [of the message that came from the lips] of Christ (the Messiah Himself).”
Ons ore is dus ‘n baie belangrike sintuig. Die hoofsintuig, want wat jy hoor gaan deur tot in jou
gees, as jy dit aanvaar. Dit moet by die wil verby kom, en daar kan mens dit sif. Hoe meer jy
jou gees voed met positiewe waarhede uit God se Woord, hoe minder sal negatiewe woorde ‘n
effek op jou hê. Met ander woorde, wat GLO jy van alles wat jy hoor? Glo jy Satan se gesis wat
deur die tonge van mense kom, of glo jy dit wat God in Sy Woord sê. God se Woord sal
uitkanselleer wat as pyle van die vyand kom, maar dan moet jy met God se Woord omgaan en
dit “eet”.
Ons weef ‘n weefstuk wanneer ons praat, en dis veral met die mense wat naby ons is, diè wat
ons mee saam lewe of werk. Wat weef ons, of wat laat ons toe dat in ons lewens geweef
word?
Jes. 38:12 “ ………………. Ek het my lewe opgerol soos ‘n wewer sy weefsel; Hy sny my van die
wewersbalk af; van dag tot nag gee U my prys.”
Amplified Bible: “…. I have rolled up my life as a weaver [rolls up the finished web]; [the Lord]
cuts me free from the loom; from day to night You bring me to an end.”
Mens se lewe is soos ‘n weefstuk wat geweef moet word. Dag vir dag beweeg die weefmasjien
vorentoe en agtertoe, en die weefstuk groei. Draad vir draad word gelê, en ‘n patroon begin
sigbaar word. Een enkele draad is dun, maar die hele weefstuk is opgemaak uit dun draadjies.
As party draadjies nie reg is nie, sal die stuk bederf wees.
‘n Enkele dag is nietig en onbeduidend, maar elke dag is ‘n deel van ‘n mens se hele lewe. As
elke dag “slordig” geleef word, sonder sorg, wat gaan dit doen aan die ontwerp van ‘n lewe?
As die weefstuk klaar is, word dit opgerol, en die punte word afgsny, losgemaak, en dan kan
daar nie meer geweef word nie. Dit word weggesit vir die dag van uitstalling en beoordeling.
So sal ons dan voor God verskyn, soos ons geweef is, of soos ons toegelaat het dat ons geweef
word.
Ek het ‘n onderwyseres gehad wat my geseën het in 1973. Ek het dit vergeet, maar die brief
was al die jare gebêre. As ek dit nou lees, weet ek dat God op daardie woorde geweef het in
my lewe, toe ek met die lewe moes deel, gedurende onaangename omstandighede. My slegte
ervaringe het in seën uitgeloop, want daar was spore vir die seën van God.
30

Dis nie al persoon wat my geseën het nie. My ouers het my altyd aangemoedig en ook
opgetree sodat hulle optrede ‘n seën vir my was. Hulle gesindhede was ‘n seën vir my. Hulle,
my ouers en onderwyseres was meerderes in my lewe. En dit maak saak wanneer seën ter
sprake is. Meerderes is beduidende belangrike figure in jou lewe.
Later het ek te doene gekry met ewe belangrike beduidende figure in my lewe wie se woorde
vloeke was, wie se gesindhede vloeke was, maar die spore van seën wat reeds gelê was, het my
bestemming bepaal. God se plan kon in vervulling gaan, en in plaas daarvan dat vlymskerp
woorde soos vloeke geopereer het, het dit in seën verander deurdat ek by God kon uitkom, en
Jesus leer ken het as my Verlosser. En van toe af is Hy die beduidende meerdere in my lewe, en
elke woord moet nog steeds by Jesus die knie buig voordat dit na my gees toe kan gaan om
vrugte af te werp. Elke belofte in die Woord is ‘n seën, en elke keer wat my samestemming
deur geloof ooreenkom met ‘n belofte, word God se plan gebou in my lewe. Dan neem Sy
weefstuk vorm aan.
Dus, deur die spore van seën, kon ek “vloerplanne” oorwin en buit versamel, want seën
kanselleer en vervang vloeke.
Daar is vier tipes seëninge:
1. Seën wat deur God gespreek is tot mense. Abraham is so geseën (en ook ons as sy
nageslag).
2. Mense wat God seën. Dis om God te prys en sy attribute op die voorgrond te stel, bv.
Ps. 103:2 “Loof die Here, o my siel, en vergeet geeneen van sy weldade nie.” Die Engels
is: “Bless the Lord…. “.
Paulus het God geseën in Ef. 1:3 “Geseënd is die God en Vader van onse Here Jesus
Christus wat ons geseën het met alle geestelike seëninge in die hemele in Christus.”
3. Seën wat deur God of mense GEPRAAT word oor dinge, bv. Deut. 28:4 – 5 “Geseënd sal
wees die vrug van jou liggaam en die vrugte van jou land en die vrug van jou vee, die
aanteel van jou beeste en die aanteel van jou kleinvee. Geseënd sal wees jou mandjie
en jou bakskottel.”
Kos is ook geseën. Jesus het die broodjies en vissies geseën in Matt. 14:19 – 21: “He
blessed and brake ……… “. Die Afrikaans sê: “dank”, maar die bedoeling daarvan is
seën.
4. Seën van een persoon na ‘n ander, bv. Isak seën vir Jakob.
Seën het ook dikwels gepaard gegaan met die oplê van hande (Gen. 48:8, Gen. 49:28, Luk.
24:50 en Mark. 10:16).
31

Die meer spesifieke betekenis van seën is dat dit die bedoeling inhou om God se goedheid, guns
en krag in iemand se lewe in te spreek, en dit gaan dikwels gepaard met die gebaar van
handoplegging.
Seën is God se “besigheid”. ‘n Besigheid wat beleggings neem. Belê in God se besigheid en jy
sal dividende oes. Dit sal rente oplewer. Maar bly belê totdat jy die vrug daarvan sien.
Bly belê al gaan dinge verkeerd. Al het ‘n kind per ongeluk ‘n duik in jou nuwe kar veroorsaak.
Al het jou kind jou nou so diep teleur gestel dat jy verpletter is, bly belê.
Praat goed. “Speak well.” Partymaal is dit net ‘n kwessie dat ons nie sleg praat nie, maar niks
sê nie. Gaan haal daardie goeie, en sê dit. Wees aktief in seën. Daar is nie net woorde van
seën nie, maar ook gesindhede en dade van seën. Ons moet nie “provoked spirits” hê nie. Dis
gesindhede van vloek. Ek het so ‘n bediende gehad. Dit skep ‘n hele atmosfeer vir die
duisternis om in te woon. Dis werklik die woonplek van Satan.
Let op HOE jy iets sê. Is dit respekvol of nie. Is dit ‘n bevel van: “Gee my daardie …. “ of is dit ‘n
vriendelike: “Sal jy omgee om vir my daardie …… te gee?”
Wat ons sê, lê dus spore. Daardie spore sal later ‘n pad wees vir ‘n trein om op te ry. God s’n of
die vyand s’n. God se plan of die vyand se plan. Ons maak dus ‘n pad vir God se plan of die
vyand se plan. Nie net deur wat ons sê nie, maar ook deur wat ons bid.
Die punt bly, ons moet ‘n pad vir God se plan maak. Rom. 4:17 sê: “Roep die dinge wat nie
bestaan nie, dat dit bestaan.”
Dit moet eers in die geestesrealm geplaas word, voordat dit sal manifesteer in die fisiese realm.
Dis wat hierdie skrif impliseer. Roep God se plan in bestaan as dit dan nie bestaan in die fisiese
realm nie. Moenie jouself of iemand in die verderf stort deur jou woorde nie.
Spreuke 11:9 “Deur die mond stort die roekelose sy naaste in die verderf, maar deur kennis
word die regverdige gered.”
Spreuke 15:4 “Sagtheid van tong is ‘n lewensboom, maar valsheid daarin is verbreking in die
gees.”
Jakobus 3:4 – 6 “Kyk, ook skepe, alhoewel hulle so groot is, en deur hewige winde voort gedryf
word, word gestuur deur ‘n klein roer net waarheen die stuurman wil. Net so is die tong ook ‘n
klein lid en beroem hom op groot dinge – kyk hoe ‘n groot hoop hout steek ‘n klein vuurtjie aan
die brand. Die tong is ook ‘n vuur, die wêreld van ongeregtigheid. Net so ‘n plek neem die tong
onder ons lede in; dit besmet die hele liggaam en steek die hele LEWENSLOOP aan die brand
en word uit die hel aangesteek.”
32

Lewensloop is in die King James vertaal as: “course of nature”, en in die Amplified vertaal as:
“wheel of birth (cycle of man’s nature)”.
Daar is ook fisiese tekens wat God ons gegee het om mense en dinge vir God af te sonder, bv.
deur die salwing met olie.
Levitikus 8:1 – 12 handel daaroor. Ons kyk na vers 10 – 12:
“Toe het Moses die salfolie geneem en die tabernakel en alles wat daarin was, gesalf en dit
geheilig.
En hy het daarvan sewe maal op die altaar gesprinkel en die altaar gesalf en al sy gereedskap,
met die waskom en sy voetstuk, om dit te heilig.
Daarna het hy van die salfolie op die hoof van Aäron gegiet en hom gesalf om hom te heilig.”
Heilig is “kadosh” in hebreeus, en dit beteken: om eenkant te sit, af te sonder.
Die salfolie het dus ook ‘n voertuig geword om die seën van heiligmaking (afsondering) aan die
tabernakel, sy inhoud en sy priesters te bedien. Ek dink dit is omdat Satan deur die sondeval die
god van hierdie wêreld geword het, dat God in die fisiese realm vir Hom objekte afgesonder
het. Dit is ook omdat Satan God se objekte vir sy eie doel gebruik, maar dan is dit besoedel.
Later in Israel se geskiedenis is olyfolie gebruik om seën te gee aan konings wat moes heers as
God se priesters.
1 Sam. 16:13 “Samuel neem toe die horing met olie en salf hom te midde van sy broers, en die
Gees van die Here het van diè tyd af en verder oor Dawid vaardig geword.”
Die salfolie het ‘n voertuig geword waardeur God die seën van die Heilige Gees in die lewe van
Dawid losgelaat het.
Dan is die nagmaal ook so ‘n voertuig van seën. 1 Kor. 10:16 “ die beker van danksegging
(blessing (KJV)) wat ons met danksegging (blessing) seën is dit nie die gemeenskap met die
bloed van Christus nie? Die brood wat ons breek, is dit nie die gemeenskap met die liggaam
van Christus nie?”
Amplified Bible: “The cup of blessing [of wine at the Lord’s Supper] upon which we ask [God’s]
blessing, does it not mean [that in drinking it] we participate in and share a fellowship (a
communion) in the blood of Christ (the Messiah)? The bread which we break, does it not mean
[that in eating it] we participate in and share a fellowship (a communion) in the body of Christ?”
Die beker dra dus die seën oor van die nuwe verbond met Christus. Die fisiese objekte is net
simbole. Dis nie magiè nie. Dit gaan nog steeds oor die persoonlike geloof in Jesus Christus.
Sonder geloof en gehoorsaamheid, is daar nie seën nie, al gebruik jy die simbole.
33

Feit is, ons sal leef van elke woord wat uit die mond van God uitgaan (Matt. 4:4). Dikwels moet
die woorde van seën lank lê in die geestesrealm voordat dit fisies manifesteer, maar dit
manifesteer op die ou einde. Daar is sekere bome se sade wat 5 jaar nadat dit geplant is, eers
begin groei. Moenie moedeloos word nie. Sien die onsigbare en nie die sigbare nie. God is aan
die werk.
God is in die “heel-maak-besigheid”. Hoewel negatiewe woorde en vloeke ons gebroke gemaak
het, kom herstel Hy ons. Hy is die groot Hersteller.
Markus 6:56 (Amplified Bible): “And wherever He came into villages or cities or the country,
they would lay the sick in the marketplaces and beg Him that they might touch even the fringe
of His outer garment, and as many as touched Him were restored to health (MADE WHOLE).
Jesus het nie net vir ons sondes gesterf nie, maar ook vir ons siektes en wonde en vloeke en
behoeftes (Jes. 53:3-5 lees: “made whole” in die Amplified Bible).
“He was despised and rejected and forsaken by men, a Man of sorrows and pains, and
acquainted with grief and sickness; and like One from Whom men hide their faces. He was
despised, and we did not appreciate His worth or have any esteem for Him.
Surely He has borne our griefs (sicknesses, weaknesses and distresses) and carried our stricken,
smitten and afflicted by God [as if with leprosy].
But He was WOUNDED for our transgressions, He was bruised for our guilt and iniquities; the
chastisement [needful to obtain] peace and well-being for us was upon Him, and with the
stripes [that wounded] Him we are healed AND MADE WHOLE.”
Moenie net vir jou sondes na die kruis toe gaan nie, gaan ook met jou smarte, met daardie
woorde van wie ook al wat jou verbrysel het en miskien nog steeds verbrysel. Dààr word jy
ontgif en heel gemaak, want Jesus het dit op Hom geneem. Pas die waarheid toe. Ons kan net
soveel kry as wat ons vat. Weet is nie genoeg nie, vàt dit.
Miskien verander jou omstandighede nie so gou nie, maar JY gaan verander. Jy gaan nie meer
hierdie verbryselde vertrapte hasie wees nie, maar ‘n dapper standvastige kind van God wat
weet dat as God vir jou is, niks en niemand teen jou kan wees nie. As jy nie meer die negatiewe
vir jou vat nie, maar die skild van geloof daarteen gebruik, MOET jy verander, en jy sal kan begin
vergewe en seën, want ons moet diè seën wat ons vervloek.
Matt. 5:44 “Julle moet julle vyande liefhê; seën die wat julle vervloek, doen goed aan die wat
vir julle haat en bid vir die wat julle beledig en julle vervolg; ..”
1 Pet. 3:8 – 10 “En eindelik, wees almal eensgesind, medelydend, vol broederliefde en
ontferming, vriendelik.
Vergeld geen kwaad met kwaad of skeldwoorde met skeldwoorde nie, maar seën inteendeel,
omdat julle weet dat julle hiertoe geroep is, SODAT julle seën kan beërwe.
Want wie die lewe wil liefhê en goeie dae wil sien, moet sy tong bewaar vir wat verkeerd is, en
sy lippe dat hulle geen bedrog spreek nie.”
34

Pas geloof toe saam met die Woord van God teen woorde en vloeke. Geloof is deel van die
wapenrusting, en uiters belangrik teen vurige woordpyle en vloeke.
“Faith is the brightest star in the firmament of grace. High is its origin – for it is born in heaven.
Lowly is its abode – for it dwells on earth in the hearts of the redeemed. Mighty are its deeds –
for it prevails with God and over sin and Satan. It treads down seeming impossibilities. It
strides to victory over mountains of stupendous hindrance. It speeds to its haven through
oceans, in which each billow is an overwhelming difficulty. It braces the Christian warrior for
every combat – giving a shield to screen, and a sword to subdue. It has a keen eye to discern
things invisible. It reads the mind of God, as written in the tablets of eternity – as emblazoned
on the cross of Christ – as wrapt up in the folds of providence. It enthrones Jesus, as King of the
inner man. It kindles and fans the flame of love. It opens the lips of prayer and praise. It turns
the current of life into a strong stream of spiritual service. It endures, until the gates of light
open at its touch. It only expires, when it sees the Lord face to face.
Should we not then earnestly covet these gifts? Should we not prize it, as the treasure of
treasures? Should we not boldly use it, as our best defence? Should we not seek it, as our
truest wealth?” Henry Law – The Gospel in Genesis.
Woorde hoef jou dus nie te vernietig nie. Pas geloof toe en vat God se Woord vir jou, neem dit
in gebed en spreek dit uit tydig en ontydig. Woorde is soos ‘n balspeletjie. Ek kan die bal vang
en terug gooi, of ek kan die bal los, en dit laat verby gaan.
Die regverdige sal nog steeds deur die geloof lewe. Kies die lewe. Kom ons neem almal die
teken van die salfolie as seën van God, asook die nagmaal om Sy dood en verbond mee te
gedenk, dan bid ons almal saam oor woorde en vloeke deur ons en oor ons.
Gebed word aangeheg, maar let wel, dit is nie ‘n resep nie, en vervang NIE jou persoonlike
verhouding met Jesus nie. Dis net ‘n gids vir diegene wat nie weet waar om te begin, en wat
om alles in te sluit nie.
Bron: “The Family Blessing” deur Rolf Garborg
36

GEBED OM VRY TE KOM VAN WOORDE EN VLOEKE
Hemelse Vader ek het behoefte om vry te kom van woorde en vloeke. Dit wat ek self
uitgespreek het, maar ook dit wat oor my uitgespreek is. Ek wil ook vrykom van sielsgebede
wat oor my gebid is, en sielsgebede wat ek self gebid het.
Jesus, ek glo dat U die Seun van God is, en die enigste weg is na die Vader; en dat U vir my op
die kruis gesterf het vir my sondes. Dit sluit ook in siektes, ongeregtighede en vloeke omdat U
vir my ‘n vloek geword het deurdat U al my sondes op U self geneem het (Gal. 3:13). Ek glo ook
dat U weer opgestaan het uit die dood, sodat ek kan lewe en vir ewig lewe.
Ek bely alle rebellie en al my sondes en ek onderwerp my aan U as my Meester. Dit sluit in alle
sondes wat my blootgestel het aan ‘n vloek en verlos my ook van die gevolge van die sondes
van my voorvaders. Dankie vir U vergifnis daarvoor volgens 1 Joh. 1:9.
Ek kies vandag om te vergewe diegene wat teen my gesondig het, net soos wat ek wil hê dat U
my vergewe. In besonder vergewe ek vir ………………………………………………………………………………….
Ek verloën ook enige kontak met enige okkultisme of satanisme of ek daarvan weet of nie.
Ek onderneem ook om voorwerpe uit my woongebied te verwyder wat as kontakpunte deur
Satan gebruik kan word. Ek vra ook dat U my wys wat dit alles mag wees. Ek kanselleer al Satan
se aansprake teen my.
Ek glo dat U as my Verlosser op die kruis elke vloek geneem het wat ooit op my gekom het. Ek
dink hier aan woorde en vloeke wat oor my uitgespreek is, of ek daarvan weet of nie, maar ook
oor woorde en vloeke wat ek uitgespreek het, al het ek nie geweet hoedanig dit deur Satan
gebruik kon word in ander mense se lewens nie. Ek dink spesifiek aan:……………………………………..
Ek vra U nou om my geheel en al daarvan te verlos, want U gedagtes vir my is heil en nie onheil
nie, maar vrede en ‘n hoopvolle toekoms. U het gekom om vir my lewe en oorvloed te gee. U
het my kom seën met die seën van Abraham deur die Bloed van Jesus Christus van Nasaret.
Ek bely dat ek glo dat die wêreld deur die Woord van God toeberei is (Engels: framed), sodat
die dinge wat gesien word, nie ontstaan het uit sienlike dinge nie. Ook bely ek dat U Woord
Gees en Lewe is. Ek neem nou U lewe-skeppende Woord vir myself, en stel my asseblief in
staat om altyd U Woord te neem sodat dit vir my ‘n skild van geloof sal wees teen elke woord
en vloek en sielsgebed wat soos vurige pyle op my neerkom, van waar of wie ook al. Stel my
ook in staat om woorde wat Gees en Lewe is oor ander uit te spreek, sodat ek nie ‘n instrument
in die hand van die duisternis sal wees nie.
Ek ontvang nou deur geloof my verlossing daarvan, en verkies om my oog te vestig op Jesus, die
Leidsman en Voleinder van die geloof, wat vir die vreugde wat Hom voorgehou is, die kruis
verdra het. Op Hom wil ek ag gee, wat so ‘n teëspraak van die sondaars teen Hom verdra het,
sodat ek nie in my siel vermoeid word en verslap nie.
37

Dit alles doen ek in die Naam van die Here Jesus Christus van Nasaret, my Meester. Amen
In die Naam van Jesus, beveel ek elke gees van die duisternis om my nou te verlaat.
Hemelse Vader, ek vra U nou om elke leemte wat daar nou in my gekom het deurdat die geeste
van duisternis my nou verlaat het, te vul met U Gees, en sonder my af van die weg van Satan en
lei my asseblief op U weg in die Naam van Jesus Christus van Nasaret.
38

BELANGRIKE VERDUIDELIKING
Voordat die leser verder kan lees, is daar ‘n paar noodsaaklike verduidelikings. In my eie
geestelike groei het ek op ‘n plek gekom waar ek wonderlike skatte in die Woord ontdek het.
Dit gaan egter gepaard met ongewone begrippe vir die algemene gelowige. Ek wil nie hê dat u
iets moet mis omdat dit vreemd lyk nie, daarom verduidelik ek net kortliks wat u kan verwag.
Voortaan sal ek die Hebreeuse woorde gebruik vir die titels van ons Vader en Verlosser. Deur
die eeue is dit nie letterlik uit die Hebreeus vertaal nie, omdat daar geglo is dat dit oneerbiedig
sal wees, maar sodoende het ons waardevolle geestelike begrippe verloor. Daar is sekere
geskrifte wat sal uitlig dat die mens dieselfde aanspreektitels aan sy Skepper gegee het as die
titels waarmee afgodsaanbidders hulle gode aangespreek het. Dit kon doelbewus gewees het,
of die vyand kon dit eenvoudig bewerkstellig het deur mense. Maar dit nou eers daar gelaat.
JHWH staan vir Jahweh. Dis verkieslik om net die konsonante te gebruik, want dit lyk so in
Hebreeus. Daar is nie vokale in die alfabet nie, en vokale is eers later van tyd ingevoeg d.m.v.
leestekens bo of onder of langs ‘n konsonant. Dit het veroorsaak, dat daar nie sekerheid is oor
die uitspraak van die woord nie. Een van die algemeenste uitspreekvorms is: Jahweh, maar
ook: Jehovah of Jahuweh of Jahuwah. Daar is seker nog ander uitspreekvorms ook. As mens
net die konsonante gebruik, akkomodeer mens meeste sienings, en dis ook korrek so volgens
die Hebreeus.
Amerikaanse Engels gebruik ‘n “Y” waar ek ‘n “J” het, omdat Engels nie ‘n “j”- klank het soos in
die woord “jonk” nie. Ek het verkies om die afrikaanse “j” te gebruik omdat ons taal die klank
het. So ook met die naam: Jeshua. Amerikaners skryf dit as: Yeshua, en baie Afrikaners neem
dit net so oor. Ek het ons eie “j” letter verkies. Dit is ook makliker om gewoond te raak nadat
mens die naam “Jesus” goed geken het.
Ek het ook die “g” – klank meestal in afrikaanse vorm geskryf. Amerikaanse Engels het nie so ‘n
klank nie, en skryf dit as: “ch”, soos bv. “melech”. Dis die woord vir koning. Afrikaans het ‘n
“g” – klank, daarom skryf ek dit eerder as “meleg”. Daar is wel plekke waar ek die Amerikaanse
spelling gebruik het, net omdat dit gevestig geraak het.
Ek sluit ‘n hoofstuk hier in wat ek vertaal en opgesom het wat handel oor die Naam van JHWH.
Dit sal meer lig op die saak werp.
Aanvaar dus net, dat dit juis uit eerbied is dat ek verkies het om die Hebreeuse name te
gebruik, en omdat ek glo dat dit meer korrek is.
Die woord wat ons in ons Afrikaanse Skrifte kry naamlik “God”, is in Hebreeus “Elohiem”. Dis ‘n
meervoudsvorm wat kan beteken: magtiges of Iemand wat so magtig is, dat die meervouds-
vorm gebruik word.
39

Daar is ook ander woorde wat ek in Hebreeus weergegee het omdat die betekenis daarvan
beter uitgelig kon word. Maar dit is met die bekende afrikaanse woorde wat in die Skrif gebruik
word verbind, sodat die leser duidelikheid kan hê.
In stede van die “Heilige Gees” het ek dan dikwels “Ruach haKodesh” gebruik, soos dit in die
Hebreeus is. In stede van “heilig” het ek “afgesonder” gebruik, aangesien dit is wat dit werklik
beteken.
Die leser mag voel dat hy/sy minder vloeiend lees as tot dusver, maar u sal opmerk dat dit gougou
minder vreemd sal wees. Die waarhede wat uitgelig word sal in elke geval vergoed vir die
aanvanklike aanpassing om gewoond te raak aan die Hebreeuse terme.
Sonder hierdie vlak van geestelike groei sal daar ‘n gemis wees in die gelowige se voortgesette
groei in die Woord volgens my mening.
Gee dus die Gees ‘n kans om u deur die Woord te neem en die waarhede wat u reeds ken wat
soos stukkies van ‘n legkaart is, vir u in plek te laat val. Dit mag dalk vir u lig werp op
skrifgedeeltes wat nooit vir u sin gemaak het nie, of wat miskien nooit eers raak gesien is nie.
Ons leer ons kinders om eers te proe aan ‘n nuwe gereg sodat hulle kan besluit of dit lekker is
of nie. Laat uself toe om te “proe”.
Mag dit geseënd wees!
40

הוהי
DIT IS MY NAAM VIR EWIG
“Wat is u naam?” Hierdie passievolle woorde het van Moses gekom toe hy goddelike
bevestiging gesoek het nadat hy opdrag ontvang het om voor Farao te gaan staan en te eis dat
die Israeliete vrygelaat moes word. Deur die eeue heen is die vraag nog steeds op mense se
lippe. Wie is hierdie God van die heelal, die Hoë en Verhewene wat uniek is? Met watter naam
moet mens Hom beskryf, en wat is Sy naam as Sy guns en seën verlang word?
Van die vroegste tye af, is dit vir mense ‘n belangrike onderwerp, naamlik: Wat is die naam of
titel van die Allerhoogste? Hoewel ons Hom ken as: God, Here, Koning, die Almagtige, en
ander soortgelyke beskrywings, is dit nie ‘n persoonlike naam nie. Hy moet sekerlik ‘n
persoonlike Naam hê. ‘n Naam wat uitdrukking gee aan Sy natuur en wese.
Voor die ervaring wat Moses hier gehad het in Ex. 3:13 en verder aan, was God nie bekend
onder enige persoonlike naam nie. Toe die tyd van die eksodus aangebreek het, het God vir
Moses toegerus as ‘n onfeilbare getuie vir Sy outoriteit om so ‘n gebeurtenis te organiseer. Hy
het dit gedoen deur die betekenis van Sy geheime naam aan hom bekend te maak. Hy sou vir
ewig onder hierdie naam bekend staan. Luister wat antwoord God Moses op sy vraag oor wat
Sy naam is, in Exodus 3:14 – 15:
“En Elohiem (God) sê vir Moses: êhejê asher êhejê (EK IS WAT EK IS) ……………… Toe sê Elohiem
(God) verder vir Moses: Dit moet jy aan die kinders van Israel meedeel: JHWH, die Elohiem van
julle vaders, die Elohiem van Abraham, die Elohiem van Isak en die Elohiem van Jakob, het my
na julle gestuur. Dit is my Naam vir ewig, en dit is my gedenknaam van geslag tot geslag.”
DIE NAAM EN SY UITSPRAAK
Die naam van JHWH word ook die Tetragrammaton genoem omdat dit bestaan uit vier
hebreeuse letters: joud, hy, waw, hy (in hebreeus: hwhy). In engels word dit meestal geskryf as:
yod, heh, waw heh). Dit kan nie uitgespreek word nie, want daar is nie vokaaltekens nie, net
klinkers. Oor hierdie tegniese punt, naamlik waar en watter vokale gebuik moet word, is daar
baie kontroversie. Maar die algemeenste uitspraak is: Jahweh.
OMSIGTIGHEID EN RESPEK
Die uitspraak in Exodus 3 aangaande Sy naam, Jahweh, het ‘n klank van finaliteit: “Dit is my
naam vir ewig.” Die profeet Hosea bevestig Moses se weergawe aangaande God se naam in
Hosea 12:6: “En Jahweh Elohiem van die leërskare, Jahweh is sy gedenknaam.”
41

Jesaja bevestig dit in Jes. 42:8: “Ek is Jahweh, dit is my Naam; en my eer sal Ek aan geen ander
gee, of ook my lof aan die gesnede beelde nie.”
Jeremia voeg sy bevestiging by in Jer.16:21: “……………… hulle sal weet dat my Naam Jahweh is.”
Amos sê: “…… Jahweh is sy Naam!” (Amos 5:8)
Sagaria verklaar: “……in diè dag sal Jahweh een wees, en sy Naam een.” (Sag. 14:9)
As mens hierdie uitgesprokenheid van die profete en wyse manne in ag neem, hoekom sou
enige iemand dan wil ophou om die naam van die Allerhoogste te wil gebruik?
Oor tyd heen het die Jode ‘n sensitiwiteit ontwikkel oor die misbruik van die naam Jahweh.
Gedeeltelik as gevolg van hulle respek vir hulle God. Dit was ook gebore uit vrees om nie die
derde gebod te oortree nie (“ Jy mag die Naam van Jahweh jou Elohiem nie ydelik gebruik nie”).
Uiteindelik was Joodse mense baie huiwerig om die naam te gebruik. Teen die tyd van Christus,
is dit net een maal per jaar gebruik deur die hoë priester op die Groot Versoendag, en dan net
in ‘n fluistering dat dit feitlik uitgedoof is deur die priesters se uitinge.
Uit vrees dat hulle dalk Sy naam ydelik kon gebruik, en die derde gebod sou oortree, het die
vroeë Joodse wyses die woord: “Adonai” in plaas van Jahweh begin gebruik as hulle die Skrif
gelees het.
Waar die Tetragrammaton in hebreeus in die Skrif gebruik is, het hulle vokaaltekens ingesit wat
ooreenstem met die vokale van die woord Adonai. Sodoende het hulle gesorg dat dit
uitgespreek sou word as “Adonai”. In hulle Talmud staan: “It is written yothe hay (Yahweh) but
it is pronounced aleph daleth (Adonai).”
Dit is ook ‘n gebruik om “HaShem” te gebruik in die plek van Jahweh. Dit beteken: Die Naam.
Toe die Hebreeuse geskrifte in Grieks vertaal is, het hulle steeds met die gebruik voortgegaan
om nie Sy naam te gebruik nie, en is dit vertaal as: Kurios, wat Here beteken. En gevolglik het
alle vertalings wat van die Woord gemaak is, dieselfde gedoen. Sy naam is nooit vertaal soos
dit daar staan nie. ‘n Substituut-woord is gebruik. Dit is in ons Afrikaanse Skrifte vertaal as
HERE met hoofletters. Wanneer Here nie hoofletters is nie, staan daar nie Jahweh nie. In die
Engels is dit ook dieselfde,” LORD”, met hoofletters.
Ongelukkig het die gebruik van die Jode van die vroegste eeue af tot gevolg gehad dat die naam
hwhy en die betekenis daarvan verlore geraak het vir die meerderheid Christene.
Dit is egter belangrik dat Christene verstaan dat God ‘n persoonlike Naam het, en wat dit
beteken. Daardie naam is Jahweh. Die woord “Jehova” was ‘n vorm van vertaling wat ook
gebruik is. Die “nekudot” (vokaal simbole) is aangebring volgens die woord “Adonai”.
42

Dit kom van die laat Renaissance Christene wat toe ook die vokaal simbole oorgeneem het wat
in die woord” Adonai” is, wat nie noodwendig reg is nie. Maar dit word gebruik as ‘n
ekwivalent van “HaShem” om sodoende nie die tetragrammaton “ Joud, hy, waw, hy”, uit te
spreek nie.
BETEKENIS VAN DIE NAAM
As ons die volle betekenis van die hebreeuse naam van Jahweh wil verstaan, kan dit vergelyk
word met die hebreeuse woord vir “om te wees” (being). Ehjeh (eerste persoon enkelvoud
van: hajah) beteken “Ek is”. Jahweh beteken, “Ek is omdat Ek is, Ek is wat Ek is, of Ek
bewerkstellig Myself om te wees.” Dit is ‘n vorming van die “causative” (hiphil) verbuiging
van die werkwoord en die bedoeling daarvan is om die oorsaak/rede van die bestaan te
openbaar.
Jahweh se keuse van Sy naam wat aan Sy wese uiting gee, was akkuraat, want Hy alleen besit
die vermoë om “te wees” - Hy is die rede van Sy eie bestaan. Dit is ook ‘n akkurate uitdrukking
van die feit dat God alleen die rede/oorsaak is van alle bestaan. Sonder Hom het niks tot stand
gekom wat tot stand gekom het nie (Joh. 1:3).
Die naam Jahweh is ook al vertaal met: “Ek sal wees wat Ek sal wees”, wat ‘n verklaring is van
God se onveranderlikheid. Dis ‘n karaktertrek wat net Hy besit. Hierdie naam kan ook vertaal
word as: “Ek sal daar wees”, wat ‘n verklaring is van sy ewige teenwoordigheid. Wanneer die
Jode dink aan die onuitspreekbare naam, beteken dit vir hulle: “Hy is” of “Hy was.”
DIE SEUN VAN GOD EN SY NAAM
Toe die Seun van God in die wêreld gebring is in die rol van Verlosser, het Hy die goddelike
naam behou waarmee Hy homself voorheen aan Moses en die ander profete geopenbaar het
voor sy vleeswording. Die naam wat Hy moes kry, is deur die engel Gabriël aan Josef en Maria
bekend gemaak as: [wvy (Jeshua), wat slegs beteken Jah (verkorting van Jahweh) in die rol van
Verlosser. Jesus was die “ Woord van God” wat bestaan het saam met die Vader van ewigheid
af en deel ook in die naam Jahweh. Dit was dan net gepas dat Hy daardie naam behou het in Sy
rol as Verlosser. Daar is diegene wat meer nadruk lê op Jah as die Verlosser se naam.
Die “Emphatic Diaglott “ sê: “For Isoua among the Hebrews is salvation, and among them the
son of Nun is called Joshua; and Iasoue is the salvation of Jah.”
Die Engelse woord wat oor die algemeen gebruik word vir die Seun van God is “Jesus”, wat ‘n
transliterasie is van die Latynse woord: “ Iesus”, wat weer van die Griekse “Iesous” af kom, wat
weer ‘n transliterasie is van die Aramese” Yeshu” (met ‘n finale sigma [s] wat bygevoeg is om
aan te dui dat dit nominatief is). En dit het die hebreeuse Jeshua getranslitereer (met die finale
ayin [[] weggelaat).
43

Ek wil ook aanhaal uit die blaadjie: “HaDerech”, no. 5 (01-2004)
“How did Yeshua (Yehoshua) the Messiah come to be known by many as “Jesus”? This short
explanation shows you how his name got changed from Hebrew through Greek and Latin to
English.
A shortened form of Yehoshua, Yeshua, was transliterated into Greek as Iesous and then into
Latin as Iesus. The “ua” ending sound in the Hebrew name had a feminine connotation in
Greek and Latin, so translators changed the ending to make it masculine: “ous” in Greek and
“us” in Latin. Greek has no “sh” sound, so the “h” was dropped, giving an “s “ sound.
Eventually, in English, the “I” was changed to a “J”. We ended up with “Jesus”, a name that
sounds nothing like his original name. The name “Jesus” obscures a very important biblical
connection. Yeshua [Yehoshua] the Messiah and Joshua [Yehoshua] the son of Nun, Moses’
servant who led the children of Israel into the Promised Land, had the same Hebrew name.”
Daar word ook geglo dat die woord Jesus ‘n transliterasie is van Zeus, die koning van die Griekse
gode.
Die vroeë christene het die naam Jahweh begryp. Clement van Alexandria (212 n.C.) gee die
naam as: “Iaove” ( wat ‘n transliterasie van Jahweh), as God se naam. Origen (253 n.C.) gee
“Iae” as God se naam, wat ‘n transliterasie is van die verkorte vorm: Jahweh. Epiphanus (404
n.C.) en Theodoret (457 n.C.) gee “Iabe” aan as die naam vir God.
GEBALANSEERDE BENADERING TOT DIE GEBRUIK VAN DIE NAAM
Mens mag wel die belangrikheid om die regte naam van die Godheid te leer, bevraagteken.
Want, sou mens reken, dit verskyn tog nie in die meeste vertalings van die Woord nie. Die
“Authorized version” verwys partymaal na God se naam as Jah of Jehovah. Maar meeste van
die tyd word Hy genoem “the LORD”.
As mens egter die hebreeuse weergawe lees, sien mens hoe onophoudelik en herhalend die
gebruik van Jahweh as naam vir God is. Dit verskyn ongeveer 6 800 keer in die hebreeuse
Bybel. As die Hemelse Vader so baie moeite gedoen het om Israel sy regte naam bekend te
maak, sal dit dan nie reg wees as ons Hom wil vereer en aanbid, dat ons dit sal wil leer en
verstaan nie?
Nogtans, het Jeshua sy dissipels geleer om te bid: “Onse Vader” en nie “ons Jahweh” nie. Hy
word ook genoem: “Die ewige” of “Die Verlosser”.
Al is die name van God belangrik, moet mens onthou dat name woorde is wat die karakter van
die draer van die naam openbaar.
44

Mense kan dikwels ongebalanseerd raak wat die saak betref. Net soos wat die Jode besluit het
om glad nie die naam te gebruik nie, en dit sodoende byna vir ons almal verlore geraak het, kan
mense ook oorreageer. God sien wat in ons harte is, en ken ons motiewe.
Ons moet dan ook wysheid openbaar as ons met ander gelowiges praat, sodat dit in terme is
van dit wat hulle sal verstaan. Om die naam te ken en te verstaan is belangrik, maar dan moet
mens ook die outoriteit en betekenis daarvan verstaan. Dit is noodsaaklik.
Christene moet ook sensitief wees teenoor Jode wat uit respek die naam nie uitspreek nie. Dit
sal afstootlik vir hulle wees om te hoor hoe iemand dit probeer uitspreek.
RESTORASIE
Die restorasie van Bybelse name in hebreeuse vorm getranslitereer, is deel van die restorasie
van die Christen-Joodse fondasies. Gelowiges behoort hierdie kennis na te jaag en sodoende
sal hulle verhouding met God verryk word, telkens as Sy natuur geopenbaar word by die
gebruik van sy regte naam, Jahweh.
In Open. 14:1 word die uitverkorenes geïdentifiseer as diegene wat Sy naam op hulle
voorhoofde het. “…..met sy Naam en die Naam van sy Vader op hulle voorhoofde geskrywe.”
Dit lyk dus asof dit wel nodig is om Sy regte Naam te leer ken, as ons volgens daardie naam die
uitverkorenes genoem sal word. Moses het Sy Naam geken!
Om God se persoonlike Naam te verstaan, is maar net een deel van die ryk erfenis van die Jode
wat hedendaags herstel word. Dit is deel van ‘n dieper insig en aanbidding van die Ewige God.
Bronne: 1. “Our Lost Legacy” hoofstuk 18 deur John D. Garr - Selektief oorgeneem en
vertaal
2. “HaDerech” no. 5: 01-2004
45

DIE CHRISTELIKE GELOOF SE HEBREEUSE WORTELS
Die Christelike geloof het ‘n Hebreeuse fondasie. Vir elke outentieke christelike praktyk, is daar
‘n hebreeuse fondasie. Om dit eenvoudig te stel, kan mens sê dat elke christelike vrug ‘n
hebreeuse wortel het. Die christendom is, en was nog altyd, ‘n hebreeuse geloof, en sal dit vir
altyd wees.
Nie Jeshua of sy dissippels het ooit bedoel om ‘n nuwe geloof te vestig wat die Joodse geloof
moes vervang nie. Dit bevestig Jeshua self in Matt. 5:17 “Moenie dink dat Ek gekom het om
die wet of die profete te ontbind nie. Ek het nie gekom om te ontbind nie, maar om te vervul.”
Ten spyte van die feit dat teoloë, akademici en opleidingsinstansies gepoog het om hierdie
einste woorde te verdraai sodat dit die teenoorgestelde betekenis vir die hedendaagse
gelowige het, weergalm daardie woorde nog deur die eeue heen tot vandag toe.
Jeshua was ‘n Restoreerder. Hy het die wet en die profete vervul deur dit op te vul tot die volle
maat, deur sy eie lewe, dood, opstanding en opvaring. Jeshua was ‘n Jood uit die stam van
Juda. Sy godsdiens was dan ook “Joods”. Hy het nooit Sy etnisiteit of Sy geloof verander nie.
Hy het self aan die Samaritaanse vrou by die put In Johannes 4:22 gesê: “Julle aanbid wat julle
nie weet nie; ons aanbid wat ons weet, want die saligheid is uit die Jode.”
Hy was gestuur net na die verlore skape van Israel volgens Matt. 15:24: “….. Ek is net gestuur na
die verlore skape van die huis van Israel.” Met sy kruisiging het Hy die deur oopgemaak vir die
redding van die hele wêreld, maar Hy het nie ‘n nuwe geloof begin nie. Israel was teen daardie
tyd so verstrooi dat hulle heeltemal vermeng het met die nasies, sodat die oop deur dan nog
altyd vir Israel was. Dis die “ander” skape waarvan Hy in Joh. 10:16 praat. Hy het nie die huis
van Israel tot niet gemaak en nou ‘n ander volk van JHWH kom skep nie. Maar Hy het die wilde
olyftak wat afgebreek was, nou ‘n geleentheid kom gee om terug te kom na die Olyfboom van
Romeine 11. Hy het nie JHWH se verbond met die nasie Israel kom beëindig en ‘n ander
verbond met die Heidense nasies kom maak nie. Vreemdelinge kon nog altyd aangesluit het by
die volk Israel, as hulle saam met Israel die Torah onderhou het. Daarom het Hy die “heidene”
waaronder ons sorteer reeds kom insluit by daardie oorspronklike verbond met Israel.
Efesiërs 2:19-20 “So is julle dan nie meer vreemdelinge en bywoners nie, maar medeburgers
van die afgesonderdes (heiliges) en huisgenote van Elohiem, gebou op die fondament van
apostels en profete, terwyl Jeshua self die hoeksteen is…..”
Efesiërs 3:6 “…. dat die heidene mede-erfgeneme is en medelede van die liggaam en
mededeelgenote aan sy belofte in die Messias deur die evangelie…”.
Ware christelike geloof is dus ‘n uitbreiding van die geloof van Abraham, Isak en Jakob. Jeshua
het gekom om dit te restoreer, soos ons dit lees in Heb. 9:10 “ …….. omdat dit net bestaan het
in spys en drank en verskillende wassinge en vleeslike verordeninge wat opgelê is tot op die tyd
van herstelling.” Hy het ‘n radikale terugkeer na die Torah gepredik, en dit ‘n sagte juk genoem
want om dit deur geloof te gehoorsaam, is nie swaar nie, anders as om dit ritualisties te moes
46

doen. En daar was baie mensgemaakte reëls en rituele bygevoeg teen daardie tyd wat nie in
die Torah was nie. ‘n Sware juk.
Dat die Christendom vandag die Woord het, ‘n begrip van JHWH het , die Messias het, sowel as
verlossing het, is te danke aan die Israeliete van ouds. As iemand dan werklik glo in Jeshua as
Verlosser moet hy erken dat die vrugte van die Christendom Joodse of Hebreeuse wortels het.
Dan moet hy die Skrifte ondersoek om meer te wete te kom hoe hy in geloof en
gehoorsaamheid kan lewe voor hierdie God (Elohiem) van Israel.
Die Woord is ‘n Hebreeuse boek, ‘n Boek oor Israel, van Genesis tot Openbaring. Dis deur die
eeue geskryf deur outeurs uit Israel. Die Messias is gebore as ‘n Jood, het gelewe as ‘n Jood, en
het gesterwe as ‘n Jood. Hy is opgewek as ‘n Jood, en het ook opgevaar as ‘n Jood. Hy sal weer
terugkom as ‘n Jood.
Die geloof van die Ou Testament wat beter bekend is as Judaisme (maar nie dieselfde is as
hedendaagse Judaisme nie) en die Christendom, is die enigste gelowe in die wêreld wat die
konsep van sonde en versoening verkondig, as fondasie van verlossing. Die Christendom het dit
net omdat dit ontspring het uit ons hebreeuse wortels.
Die kerk is ‘n Hebreeuse instelling wat gebore is by Sinai toe JHWH Israel opgeroep het om met
Hom in ‘n verbond te gaan. Daar het hulle Sy “gemeente” geword. Die vroeë Apostoliese kerk
was net ‘n voortsetting van die “kahal” (gemeente) van die Hebreeuse geskrifte!
Geloof behoort nie uitsluitlik aan christene nie. In Hebreërs 11 word al die geloofshelde by die
naam genoem, en dis almal Hebreërs, mense uit die Ou Testament!
Genade is ook ‘n Hebreeuse konsep. Noag het genade gevind in die oë van JHWH. Elkeen wat
vandag gered is, is gered op dieselfde manier as wat Abraham gered was: uit genade deur
geloof. JHWH se genade en goedertierenheid is eerstens as woorde opgeteken in die Ou
Testament, maar dis ook sigbaar in die lewens van gelowiges van daardie tyd.
Liefde is ook ‘n Hebreeuse ondervinding. Dit is die wese van JHWH, en is aanwesig in elke
dimensie van die menslike lewe. Die Grieke het onderskeid getref tussen “eros”-liefde,
“phileo”-liefde en “agape”-liefde, maar vir die Hebreërs was daar net een woord vir liefde:
“ahav”. Dis ware goddelike liefde wat sy oorsprong het by JHWH. Hy is self liefde. Die
Christendom is ‘n geloof van liefde, wat sy oorsprong uit die Hebreërs het, die Israel van ouds.
Vrede (shalom) is ‘n Joodse of Hebreeuse idee. Dis nie die afwesigheid van oorlog nie, maar dis
gesondheid, sekuriteit, om heel te wees. “Shalom” kom van Jeshua self. Sy naam is “Sar
Shalom”, Prins van Vrede. Dis die vrede wat alle verstand te bowe gaan.
Alles wat ons as Christene het, kom uit ‘n Hebreeuse wortel uit! Moenie wegskram nie, jaag
eerder daardie skatte na, terwyl u die skietlood fyn dophou!
47

Bron: Artikel van John Garr “ Christian Fruit: Jewish Root”, soos dit verskyn het in die tydskrif
van Hebraic Heritage Christian Center (met toestemming)
48

DIE MENS SE EERSTE DAG
Die mens se eerste dag op die aarde was die Skepper se sewende dag van die Skepping. Die
mens is geskep op die aand van die sesde dag van die Skepping. In Genesis 1:24 – 2:2 lees ons
dat JHWH die mens na Sy eie beeld gemaak het en daarna gerus het. Daarom was die mens se
eerste dag in die Skepping JHWH se sewende dag van die Skepping. Die mens se eerste vier-entwintig
uur op aarde was ‘n sabbat saam met die Almagtige.
Moses sien die belangrikheid van hierdie feit raak. Die vierde gebod van die tien gebooie
handel oor die mens se sabbat met JHWH in Exodus 20:8 – 11. Hierdie gebod het twee dele.
Ten eerste behoort die mens die week te begin deur saam met JHWH te rus. Ten tweede moet
die mens, noudat hy saam met JHWH gerus het, vir ses dae werk. Die mens se werk ontspring
uit die sabbatsrus uit. Sabbat is nie die einde van die mens se werkweek nie, maar eintlik die
begin, want dit is die bron van die mens se werkweek.
Moses noem die mens se werk “arbeid”. Die Hebreeuse woord vir “arbeid” is דַבָע (awad) en dit
beteken primêr “om werk te doen” (Genesius, Hebrew-Chaldee Lexicon of the Old Testament,
p. 599). Maar die woord is nogtans dikwels vertaal as “aanbidders of diensknegte van JHWH”.
Die punt is dat die Bybelse woorde werk, dien en aanbid, almal vanaf “awad” kom.
Om JHWH behoorlik te “dien” (of te aanbid), moet die mens die Sabbat met Hom deurbring, en
daarna “werk” asof vir JHWH. Die Apostel Paulus sê in 1 Kor. 10:31: “Of julle dan eet of drink
of enigiets doen, doen alles tot verheerliking van Elohiem.”
Paulus ken die effek van die Sabbat as die mens dit met JHWH spandeer as hy in Kol. 3:16 – 17
die volgende sê: “Laat die woord van die Messias ryklik in julle woon in alle wysheid. Leer en
vermaan mekaar met psalms en lofsange en geestelike liedere, en sing in julle hart met
dankbaarheid tot eer van JHWH. En wat julle ook al doen in woord of in daad, doen alles in die
Naam van die Meester Jeshua en dank Elohiem die Vader deur Hom”.
JHWH het die mens geskep nadat Hy eers die hele heelal vir die mens voorberei het. JHWH het
van elke dag gesê dat dit goed was. Alles wat JHWH vir die mens geskep het, was goed. Toe,
op die aand van die sesde dag, het JHWH die mens geskape. Die mens het met die eerste
oogopslag die sterre, maan, water, bome, aarde en diere gesien, en het dit alles saam met
JHWH geniet op sy eerste dag. JHWH het dit alles “goed” genoem. Die mens moes dit alles
sien, en saamstem dat dit goed was. Om die skepping “goed” te noem, is om JHWH te prys en
te aanbid.
Jes. 58:13 – 14 sê: “As jy jou voet terughou van die sabbat – om nie jou sake op my
afgesonderde dag te doen nie, en as jy die sabbat ‘n verlustiging noem en die afgesonderde dag
van JHWH hooghou; en as jy dit eer deur nie jou gewone gang te gaan nie, nie geleentheid vir
jou sake soek of ydele taal spreek nie;
dan sal jy jou verlustig in JHWH, en Ek sal jou laat ry oor die hoogtes van die aarde en jou laat
geniet die erfdeel van jou vader Jakob; want die mond van JHWH het dit gespreek.”
49

Jeshua sê in Mark. 2:27 – 28: “Die sabbat is gemaak vir die mens, nie die mens vir die sabbat
nie. Daarom is die Seun van die mens Meester ook van die Sabbat.”
Sabbat is die mens se eerste dag van die week. JHWH begeer dat die mens dit met Hom
deurbring. As dit behoorlik gedoen is, volg ‘n vrugtevolle arbeidsweek daarna as ‘n lewenstyl.
Die Sabbat maak dit vir die mens moontlik om die lewe ten volle te geniet. In Joh. 10:10 lees
ons dat Jeshua as ons Sabbat gekom het om vir ons ‘n oorvloedige lewe te gee.
Die Sabbat is dus nie regtig die einde van die mens se werksweek nie. Dit is nie ‘n lastige,
wettiese instruksie vir die mens om op te hou met werk en die orige tyd aan JHWH te bestee
nie. Dis eintlik die mens se “koningin”.
Abraham Joshua Heschel sê in sy boek, The Sabbath, op bladsy 60 die volgende:
“The idea of the Sabbath as a queen or a bride is not a personification of the Sabbath but an
exemplification of a divine attribute, and illustration of God’s need for human love; it does not
represent a substance but the presence of God, His relationship to man.
Such metaphorical exemplification does not state a fact; it expresses a value, putting into
words the preciousness of the Sabbath as Sabbath. Observance of the seventh day is more
than a technique of fulfilling a commandment. The Sabbath is the presence of God in the
world, open to the soul of man.”
Op bladsy 73 van sy boek, sê Heschel aan JHWH: “Show us in this world an example of the
world to come.”
‘n Laaste aanhaling ten slotte: “The Sabbath is an example of the world to come” (Akiba, Otzar
Midrashim, p. 407).
Bron: ‘n Selektiewe vertaling van ‘n artikel deur Karl D. Coke, Ph. D. : “Man’s First Day”, soos
dit verskyn het in die tydskrif van die Hebraic Heritage Christian Center (met toestemming)
50

HOOR EN SIEN ……….. EN DOEN
In die Ark van Getuienis is was daar drie voorwerpe, die staf van Aäron wat bloei, die Torah, en
die goue pot met manna. Dit het te doen met ons geestelike lewe. Dit plaas vir ons die dinge
bymekaar, wat geestelik ook bymekaar moet wees. Dit het te doene met ons “hoor” en “sien” “sien
en “doen”. In Engels is dit “the Ark of the Covenant”.
Alles wat verbond is, wil ons nie mis nie. Want dis die fondasie van ons geestelike huis. Die
Verbondsark was die Troon van JHWH. En alles daarin wys ook heen na Jeshua as ons Verlosser
wat ons deur Sy Bloedverbond aan Homself verbind het. Ons geestelike sintuie moet ingestel
word om met Hom te verbind in die verbond, sodat ons, net soos die Ark van Getuienis, ‘n
getuienis van Hom kan wees, en ook ‘n lig vir ander om Hom te kan sien. Daarom mmoet
m ons kan
“hoor en sien”, en dit moet uitloop op: “doen”.
Hoor en sien is twee baie belangrike sintuie in ons geestelike lewe. Daar word geveg om ons
van daardie sintuie te beroof, en ons moet bedag daarop wees sodat ons nie in die slaggate
trap en sodoende blind en doof word sonder dat ons dit weet nie.
Anders as ons, is JHWH se “hoor” en “sien” sonder kontaminasie, en ons dink nie altyd so
daaroor nie. Die woelinge van elke dag se dinge, maak dit vir ons vaag. Sy begeerte is dat ons
op Sy golflengte ngte moet wees, sodat ons ook kan sien en hoor soos wat ons veronderstel was om
te doen, vòòr Adam en Eva se sonde soos ‘n siekte na ons almal gekom het het. . Laasgenoemde het
ons ook in dieselfde toestand laat beland as wa waarin hulle was nà hulle oortreding.
Sien
Jer. 1:11 – 12 “Verder het die woord van JHWH tot my gekom en gesê: Wat sien jy, Jeremia:
En ek antwoord: Ek sien ‘n amandeltak. Toe sê JHWH vir my: Jy het goed gesien, want Ek is
wakker oor my woord om dit te vervul.”
Die amandel het die vorm m van ‘n oog: . Hierdie skrif wil ons baie meer leer as wat ons
op die oog af raaksien. Die amandelboom was die eerste boom wat vrug gedra het in die lente.
Net 21 dae na die eerste bloeisels, is die amandels daar. Dit lyk baie soos ‘n perskeboom en is
blykbaar van dieselfde spesie. Die blomme is wit met ‘n klein bietjie pienk daarin.
In Hebreeus breeus is die woord vir amandel “shaked” “shaked”. . Dit beteken om wag te hou oor, o wakker te
wees. Ook: “the awakening one”.
Die wortelwoord se betekenis is: “to be alert, sleepless, to be on the lookout, hasten, remain,
wake, watch for.”
51

JHWH is getrou deur wag te hou oor Sy Woord en toe te sien dat elke letter en woord daarvan
tot vervulling kom deur die werking van Sy Gees. Hy wil ons verseker dat Sy Woord nie leeg
terugkeer nie.
Jes. 55: 8 – 11 : “Want my gedagtes is nie julle gedagtes nie, en julle weë is nie my weë nie, sê
JHWH.
Want soos die hemel hoër is as die aarde, so is my weë hoër as julle weë, en my gedagtes as
julle gedagtes.
Want soos die reën en die sneeu van die hemel neerdaal en daarheen nie terugkeer nie, maar
die aarde deurvogtig en maak dat dit voortbring en uitspruit en saad gee aan die saaier en
brood aan die eter;
so sal my woord wees wat uit my mond uitgaan: dit sal nie leeg na My terugkeer nie, maar
doen wat My behaag en voorspoedig wees in alles waartoe Ek dit stuur.”
Amandels hou ‘n belofte in dat daar ‘n oes gaan wees, want die amandel is die eerste vrug wat
manifesteer, en die ander sal verseker volg. Daarom is dit ‘n simbool van hoop, lewe, en
opstanding uit die dood.
Die menorah of goue kandelaar het ‘n amandelboom voorgestel. Dit het amandelblomme op
gehad en simboliseer die amandeltak wat blom. Dit is ‘n getuienis soos wat Aäron se staf was.
Ex. 25:31 “Maak ook ‘n kandelaar van suiwer goud. Van dryfwerk moet die kandelaar, sy
voetstuk en sy stam gemaak word; sy kelkies, sy knoppe en sy blomme moet daarmee saam,
uit een stuk wees.
En ses arms moet uit die sykante daarvan uitgaan: drie arms van die kandelaar uit die een kant
en drie arms van die kandelaar uit die ander kant.
Drie kelkies soos amandelblomme aan die een arm, ‘n knop en ‘n blom – so moet dit wees aan
die ses arms wat uit die kandelaar uitgaan.
Maar aan die kandelaar self moet vier kelkies soos amandelblomme wees, met knoppe en
blomme:
daar moet ‘n knop wees onder die eerste paar arms wat daar uitgaan; en ‘n knop onder die
tweede paar arms wat daaruit gaan; en ‘n knop onder die derde paar arms wat daaruit gaan –
vir die ses arms wat uit die kandelaar uitgaan.
Hulle knoppe en hulle arms moet daarmee saam, uit een stuk wees – alles saam een stuk
dryfwerk van suiwer goud.
Jy moet ook sewe lampe daarvoor maak, en hulle moet sy lampe opsteek en die lig daarteenoor
laat val aan die voorkant.
Sy snuiters en sy bakkies moet van suiwer goud wees. Van ‘n talent suiwer goud moet hulle dit
maak – al hierdie voorwerpe.
En kyk dat jy dit maak ooreenkomstig die voorbeeld daarvan wat jou op die berg getoon is.”
Lig verdryf duisternis. So, sal die Woord die duisternis uit ons lewens verdryf as ons daarop ag
slaan. Die kandelaar is ‘n simbool van JHWH wat oor Sy Woord waghou, en van Sy Gees wat
daarin weerspieël word. Dis Sy sewevoudige Gees soos ons dit lees in Jesaja 11:1 – 5:
52

“Maar daar sal ‘n takkie uitspruit uit die stomp van Isai, en ‘n loot uit sy wortels sal vrugte dra;
en op Hom sal die Gees van JHWH rus, die Gees van wysheid en verstand, die Gees van raad en
sterkte, die Gees van kennis en van die vrees van JHWH.
En Hy het ‘n behae in die vrees van JHWH; en Hy sal nie regspreek na wat sy oë sien nie, en nie
oordeel na wat sy ore hoor nie;
maar aan die armes sal Hy in geregtigheid reg doen en die sagmoediges van die land met
billikheid oordeel; maar Hy sal die aarde slaan met die slaanstok van sy mond en met die asem
van sy lippe die afvallige doodmaak.
En geregtigheid sal die gordel van sy lendene en trou die gordel van sy heupe wees.”
Die woord “takkie” hier, is in Hebreeus: “netser”. Dit hou verband met die werkwoord om te
bewaar of om weg te steek. So, hier word van die Messias gepraat. Jeshua, wat uit die
geslagslyn van Isai sou kom. Hy is die takkie. Hy bewaar Sy woord en hou wag daaroor! (Die
dorp, Nasaret, en die benaming vir die Messias, Die Nasarener, kom van hierdie woord af. In
Hebreeus is dit Natsaret, en Natsarener.)
Hoe bewaar Hy Sy Woord? Sagaria 4:6 sê: “nie deur krag of deur geweld nie, maar deur my
Gees, sê JHWH van die leërskare”.
Sy Gees het Aäron se staf laat bloei, en dit nogal met amandels! Num. 17:8 – 9 “En toe Moses
die volgende dag in die tent van die Getuienis ingaan, kyk, daar het die staf van Aäron, vir die
huis van Levi, gebloei: dit het bloeisels laat uitspruit en blomme laat oopgaan en amandels laat
ryp word!”
Hierna moes Moses die staf bewaar. Numerie 17:10 – 11: “Daarna het JHWH vir Moses gesê:
Bring die staf van Aäron terug voor die Getuienis om dit te bewaar as teken vir die rebelses, en
bevry My eindelik van hulle murmureringe, dat hulle nie sterf nie.”
Die staf word saam met die twee tafels van die Getuienis nou ook as getuienis van JHWH
bewaar as bewys dat Hy wakker is oor Sy Woord.
Nou kom die Woord bietjie nader na ons toe. Lukas 12:35 – 40 “Laat julle heupe omgord wees
en julle lampe aan die brand.
En julle moet wees soos mense wat op hulle meester wag wanneer hy van die bruilof terugkom,
sodat hulle dadelik vir hom kan oopmaak as hy kom en aanklop.
Geseënd is daardie diensknegte vir wie die meester wakker sal vind as hy kom. Amen Ek sê vir
julle, hy sal hom omgord en hulle aan tafel laat gaan en hulle kom bedien.
En as hy in die tweede of in die derde nagwaak kom, en dit so vind, geseënd is daardie
diensknegte.
Maar weet dit: as die huisheer geweet het in watter uur die dief sou kom, sou hy nie in sy huis
laat inbreek het nie.
Julle moet dan ook gereed wees, omdat die Seun van die mens kom op ‘n uur dat julle dit nie
verwag nie.”
53

Ons word gewaarsku om soos die amandelboom te wees, wakker. En nie soos die vyf dwase
maagde wat aan die slaap was nie. En dit nog sonder die ekstra olie. Ons moet wakker wees,
mèt die ekstra olie. As ons niks nuut uit die Woord kry nie, raak ons lomerig en aan die slaap.
Die opening van Sy Woorde gee lig (Ps. 119:130).
En Jeshua is die Een wat vir ons die Woord oopmaak. Lees gerus Lukas 24 met aandag deur.
Ek haal vers 30 en 31 aan: “En toe Hy met hulle aan tafel was, neem Hy die brood en dank; en
Hy breek dit en gee dit aan hulle. Toe is hulle oë geopen en hulle het Hom herken, en Hy het uit
hulle gesig verdwyn.”
Vers 32: “Was ons hart nie brandende in ons toe Hy met ons op die pad gepraat en vir ons die
Skrifte uitgelê het nie?”
Dis baie duidelik dat Jeshua vir hulle die Skrifte geopen het. Nou vra ek: het jy al die
ondervinding gehad dat Skrif ewe skielik vir jou oop gaan, en dat jy so opgewonde is, dat jy dit
net moet deel; was jy al so “brandende”? Dis wat die Emmausgangers hier beleef het. En dis
Jeshua wat dit vir hulle oopgemaak het.
Toe maak hulle dat hulle vinnig by die ander kom, en vertel vir hulle ook. En wat gebeur? Die
antwoord is in vers 36: “En terwyl hulle hieroor praat, staan Jeshua self in hulle midde en sê vir
hulle: Vrede vir julle!”
Waar twee of drie in Sy Naam is, is Hy in ons midde! Deel jou getuienis, en onmiddellik is daar
meer mense wat lig kry daaruit.
Hoor
En dit geld ook spesifiek wat die Torah en die Profete betref, want dis waarin Hy hulle onderrig
het. Vers 44 – 45:
“Dit is die woorde wat Ek met julle gepraat het toe Ek nog by julle was, dat alles wat oor My
geskryf is in die Torah van Moses en die profete en die Psalms, vervul moet word. TOE open Hy
hulle verstand om die Skrifte te verstaan.”
Weereens is dit Jeshua wat die verstand open om te kan verstaan. Dis Hy wat die sluiers
wegneem. Want Hy is die tabernakel. Hy het onder ons kom tabernakel. Hy is die
openbaarder van Skrifte. Is daar iets wat jy nie verstaan nie? Vra Hom, Hy openbaar!
Jy sal Hom HOOR as jy ingeskakel is op Sy golflengte. Die woord vir stem is: “kol” in Hebreeus:
ל וֹק.
Dit beteken: “to call aloud, voice, sound”.
54

Dit kan ook verwys na die resonansies van ‘n musiekinstrument. Die Hebreeuse verklaring is:
natuurlike klank afkomstig van die essensie van iets …”. So het elke dier sy eie stem. Klank en
dus stem, is energie wat in golwe beweeg. Ons is deur JHWH geprogrammeer om hierdie
klankgolwe te kan opvang en in ons breine te verwerk.
JHWH se stem kom na jou toe as ‘n stem wat jy herken as niè jou eie nie. Dis die resonansies
van JHWH se stem wat insny in ons binneste en ons LAAT HOOR sonder dat daar werklik ‘n
fisiese “hoor” was. Dit is om te “sh’ma”. In Hebreeus: ע ַמ ֶשׁ . Dit is wat JHWH sê wat ons moet
hoor. “Hoor, o Israel, JHWH Elohiem, is die enigste Elohiem.”
Om dan te leef volgens Sy stem, is om te lewe volgens die energie wat van Hom af kom en nie
ons eie nie. Ons begin dan “vibreer” volgens die bepalings wat HY ons voorgeskryf het in Sy
Woord. Dan “vibreer” ons in harmonie met Hom en ons stuur dieselfde golwe uit na ander.
Jy sal Sy stem hoor. Jy sal oortuiging en lig hê van jou eie. As ons die shofar blaas, proklameer
ons ook die stem van JHWH. Die shofar is ‘n simbool van Sy stem. Daarom is dit geblaas.
Wat gebeur as ek nie na Sy stem luister en daarvolgens lewe nie? Dan begin jy lewe volgens jou
eie insig en redenasies. En jy is besig om jou eie energie te tap en diè van ander mense, en
JHWH se energie word versmaai. Dan doof jy Sy stem uit. Dan kruip jy weg om nie die stem
van JHWH te hoor nie, soos wat Adam en Eva gemaak het. Of soos die volk by Sinai. Hulle het
gesê Hy moet liewer met Moses praat, en nie met hulle nie want hulle was te bang vir Sy stem.
JHWH se stem sal altyd dieselfde bly, net soos wat Jeshua dieselfde is, vandag, more en tot in
ewigheid. Daarom sal Sy stem altyd ooreenstem met alle gedeeltes in die Skrif, veral die
fondasie van die Skrif, naamlik Moses en die Profete. Hy het dit trouens kom vervul ( nie
kanselleer nie). Hy is SELF Moses en die Profete.
As jy volgens die wil van JHWH wil “vibreer”, bid dan die wil van JHWH. Dan vibreer jou stem in
harmonie met Sy stem. Dis om Skrif te bid.
Is dit dan verstaanbaar hoekom daar is Israel so ‘n groot ophef gemaak word van die Sh’ma?
Dit is in Deut. 6:4 – 9:
“Hoor Israel, JHWH is ons Elohiem; JHWH is ‘n enige JHWH.
Daarom moet jy JHWH jou Elohiem liefhê met jou hele hart en met jou hele siel en met al jou
krag.
En hierdie woorde wat ek jou vandag beveel, moet in jou hart wees;
en jy moet dit jou kinders inskerp en daaroor praat as jy in jou huis sit en as jy op pad is en as jy
gaan lê en as jy opstaan.
Ook moet jy dit as ‘n teken bind op jou hand, en dit moet as ‘n voorhoofsband tussen jou oë
wees. En jy moet dit op die deurposte van jou huis en op jou poorte skrywe.”
Sh’ma beteken om noukeurig te luister; só te luister dat Hy ons verander. Dis nie net hoor nie,
dis luister. Die werkwoord hier vereis ‘n baie intieme verhouding. Dit beteken letterlik om jou
55

lewe te herkonstruktureer na aanleiding van dit wat jy gehoor het; om bereid te wees om alles
wat nie in lyn is met wat jy gehoor het nie, te versmaai.
As ons “sh’ma”, dan “sh’mar” JHWH ons. “Sh’mar” is koester, beskerm, broei, bewaar. So
moet ons dan maak met sy Woord. Dit beskerm, bewaar, koester en broei daaroor. So het Hy
gemaak in Gen. 2:8. In die Hebreeus beteken dit dat Hy nie net die tuin geplant en die mens
daarin geplaas het nie, maar dat Hy die mens daarin geplaas het EN hom gekoester het. Hy het
oor hom gewaak (sh’mar). So, dit wat ons hoor, moet ons koester, en so te sê daarmee
swanger raak, totdat daar iets uit gebore word.
Doen
Dan kom die “asah” ( ה ָשָׂע). Dit beteken: doen. Nou begin ons bou aan ‘n nuwe lewe volgens
die stem van JHWH! Letterlik beteken dit om JHWH toe te laat om jou menslike gedagte,
prioriteite, waardes en woorde te hervorm volgens Sy skietlood, die Torah.
M.a.w. jy moet nie net hoor nie, maar dit wat jy ontvang, moet oorgaan in aksie. Dis wat Heb.
3:7 – 8 sê: “vandag as jy Sy stem hoor, verhard jou hart nie …….” Jy moet hoor en doen.
En dis dan wat die goue kandelaar in die tabernakel voorstel. Jeshua is die lig, en ons is ‘n
weerkaatsing van Sy lig as ons ge”sh’ma” het en ge”asah” het.
Die goue kandelaar in die tabernakel is ‘n tipe van iemand wat in die teenwoordigheid van
JHWH wandel, Sy karakter aanneem, vrug dra deur die Woord uit te lewe, en daardie lig na
ander uit te dra wat in donkerheid sit. Dis iemand wat HOOR en SIEN en uiteindelik DOEN!
Soek jy na die wil van JHWH? Vra jy raad en wonder jy wat die regte ding is om te doen?
“Sh’ma” en jy sal lig kry. Die “sh’ma” is in Deut. 6, met ander woorde, deel van die Torah. Jy sal
dus lig kan kry uit die opgeskryfde woorde van JHWH deur Moses. Dis jou skietlood, en dit sal
jou pad verlig en ook vir jou ‘n lig laat wees. Dis instruksies vir jou wandel en sal ook die hele
Woord, van Genesis tot Openbaring, verlig.
Dan is daar nog die goue pot met manna in die Verbondsark. Dit het gedien as brood, wat weer
‘n skaduweebeeld van Jeshua is. JHWH het dit aan Israel gegee op ‘n bonatuurlike manier, net
soos wat Jeshua bonatuurlik gebore is. Dit was spierwit en soet en daar was genoeg vir almal.
Die woord “manna” beteken: “a whatness”. Met ander woorde, “ ‘n wat”. Die woord in
Hebreeus is: mah, en dit beteken: wat? In Ex. 16:15 het hulle gevra: “wat is dit”?
As ons nou die Woord lees, dan vra ons: Wat is diè? Wat beteken dit? Hoekom is dit hier
geskrywe en hoekom lees ek dit juis nou? Ons moet dit ook vra, want dan word ons leerbaar
vir die Gees en Hy kan aan ons Sy lig openbaar sodat ons ook weer die lig wat ons van Hom af
kry, kan weerkaats. Die manna verwys dus na Jeshua. Hy is die Woord wat vlees geword het en
56

onder ons kom woon het, wat nog steeds met ons praat (Joh. 1:1 en 14). Die manna was in ‘n
goue pot. Goud het te doen met ons geloof wat gelouter word soos ons lees in 1 Pet. 1:7.
Deut. 8:1 sê in soveel woorde, dat die manna verwys na die Woord van JHWH: “En Hy het jou
verootmoedig en jou laat honger ly en jou die manna laat eet wat jy en jou vaders nie geken het
nie, om aan jou bekend te maak dat die mens nie van brood alleen lewe nie, maar dat die mens
lewe van alles wat uit die mond van JHWH uitgaan.”
Ons het nou gesien dat die staf van Aäron te doen het met die Torah in die Verbondsark, en die
goue pot met manna is saam met die Torah, die hele Woord van JHWH. Dis saam in die
Verbondsark. Dis in ‘n goue pot, dus is die geloof wat ons plaas op die Woord, die houer waarin
dit kom. Sonder geloof in Jeshua het ons nie ‘n Verbondsark nie. Sonder geloof in die Woord
as geheel, het ons nie ‘n goue pot om Sy Woord in te bêre nie.
Daar is ook die verborge manna. Dis Woord wat ons eers sal verstaan as ons volhard het en
oorwin het, soos wat aan Pergamus gesê is. Daar sal dus nog altyd Skrif vir ons oopgaan,
namate ons groei en oorgelewerde gebruike oorwin (Open. 2:12 – 17).
Die feit dat hierdie artikels saam in die Ark van Getuienis, of Verbondsark was, beteken dat dit
nie los gemaak kan word van mekaar nie. Dis ook in die mees Afgesonderde Plek, of
“Allerheiligste”. As ek dus in JHWH se volmaakte wil wil lewe, moet ek die Torah, die hele
Woord (van Genesis tot Openbaring) en JHWH se getuienis dat Hy wakker oor Sy Woord is om
dit te vervul, nie verontagsaam nie. Dit is hoor EN sien EN doen!
Bron: Die parasha’s van Anet Taljaard
57

DIE DERDE DAG VAN LEWENDMAKING
Hosea 6:13 “Kom en laat ons terugkeer tot JHWH; want Hy het verskeur en sal ons genees, Hy
het geslaan en sal ons verbind. Hy sal ons na twee dae lewend maak, op die derde dag ons laat
opstaan, sodat ons voor sy aangesig kan lewe. En laat ons ken – laat ons dit najaag om JHWH te
ken; sy opgang is so seker soos die dagbreek, en Hy sal tot ons kom soos die reën, soos die laat
reëns wat die aarde besproei. Wat sal Ek met jou doen, o Efraim; wat sal Ek met jou, o Juda?
Aangesien julle liefde is soos ‘n môrewolk en soos ‘n dou wat vroeg weer verdwyn.”
Volgens die profetiese woord is daar laat reëns en vroeë reëns, en in die warm somermaande
net dou. Die eerste reëns het ons reeds beleef met die tot standkoming van die protestantse
kerk. Wat is dan nou die laat reëns? Een ding is verseker, na lang, warm reënlose
somermaande, hyg mens en dier vir reën. En dit is waar ons geestelik staan.
As ons noukeurig op die feeste let wat JHWH se opgestelde profetiese plan is, val dit saam met
die vroeë reëns en laat reëns. Die eerste vier feeste wat reeds vervul is in Jeshua, is die tyd wat
die vroeë reëns geval het, en die laaste drie feeste wat nog moet vervul word, val in die tyd van
die laat reëns. Alles word i.v.m die landbou bereken en gehou, want die mens se afhanlikheid
en voortbestaan is daaraan gekoppel.
Dis waarvan Joël 2:22 – 29 ook praat, eintlik die verdere verse ook, maar eers net tot daar:
“Wees nie bevrees nie, diere van die veld, want die weivelde van die woestyn spruit uit, want
die bome dra hulle vrugte, die vyeboom en die wingerdstok lewer hulle drag!
En julle, kinders van Sion, juig en wees bly in JHWH julle Elohiem, want Hy gee julle die leraar
tot geregtigheid en laat op julle neerdaal die reën, die vroeë en die laat reëns, soos voorheen.
Dan sal die dorsvloere vol koring wees en die parskuipe van mos en olie oorloop.
En Ek sal julle vergoed die jare wat die treksprinkaan, die voetganger, die kaalvreter en die
afknyper verslind het – my groot leërmag wat Ek teen julle gestuur het.
Dan sal julle oorvloedig eet en versadig wees en die Naam van JHWH julle Elohiem prys wat
wonderbaar met julle gehandel het, en my volk sal in ewigheid nie beskaamd staan nie.
En daarna sal Ek my Gees uitgiet op alle vlees, julle ou mense sal drome droom, julle jongelinge
gesigte sien. En ook op die diensmaagde sal Ek in daardie dae my Gees uitgiet.”
Die derde dag wat vir Elohiem se volk aanbreek nadat daar baie moeilike tye was waarin Sy
kinders vir twee dae lank verskeur en verniel was deur Satan, weens hulle eie oorgeërfde af-
Godsaanbidding, is eintlik ons almal se verlange. Weens onkunde het ons hier beland, en
weens die feit dat ons voorouers gesondig het en hulle met ballingskap gestraf is. Want sien,
ons weet dit nie alles nie, en nou gaan ons ten gronde weens gebrek aan kennis.
Hosea 4:6 “My volk gaan te gronde weens gebrek aan kennis; omdat jy die kennis verwerp het,
sal Ek jou verwerp, sodat jy vir My die priesteramp nie sal bedien nie; omdat jy die Torah van
jou Elohiem vergeet het, sal Ek ook jou kinders vergeet.”
58

En dan wonder ons nog hoekom ons so baie vir ons kinders moet intree, en sien nie dat ons
kinders ernstig geraak word deur ons gebrek aan kennis nie.
Hierdie lewendmaking is vir die volk van Israel voorspel, en almal van ons hou Israel dop as ons
die profetiese woord bestudeer.
Ons weet dat elkeen wat Jeshua aangeneem het as sy Verlosser, ook ingeplant is op Rom. 11 se
olyfboom, en deel uitmaak van Israel. Nie so sigbaar as fisiese Israel wat ons kan gaan besoek
met ‘n vliegtuig en uitwys nie, maar ‘n Israel wat net so defnitief bestaan. Ons het ook
Abraham as vader. Die boek Maleàgi was JHWH se laaste profesie aan Israel voordat Jeshua
gebore is, mens geword het en onder ons kom woon het.
Maleàgi beteken: My boodskapper. Hy was dus JHWH se laaste boodskapper voor Jeshua, en
dit maak dit ‘n baie belangrike boodskap. Iemand se laaste woorde is mos altyd baie belangrik.
JHWH maak Homself in hierdie boek bekend as JHWH van die leërskare. ‘n Leër is ‘n weermag.
En ons weet dat baie mense nie eers weet dat hulle in ‘n oorlog betrokke is nie. Net soos wat
fisiese Israel voortdurend aangeval word, en terug aanval, so is dit met ons. Daarom het hierdie
boek uiters baie om vir ons te sê.
In hierdie boek word baie daarvan gepraat dat JHWH afskeepoffers kry, dat die tafel van JHWH
verontreinig is, dat daar onreg gevind word op die lippe van die priesters wat kennis en
onderrig moes gee. Alles dui daarop dat mense nie die regte geestelike kos gekry het nie, dat
kennis ontbreek, dat die priesters van JHWH geskei is, en geestelik gehoereer het.
Wat opmerklik is, is die onkunde, want telkens vra hulle: Waardeur het ons U naam verag? Of
waarin het ons U beroof? Die mense was onbewus van hulle sonde voor JHWH deur die houvas
van onkunde.
Die godsdiensgees werk heerlik deur hierdie onkunde en hou mense gebonde aan tradisionele
oorleweringe wat Sy woord kragteloos maak (Mark. 7:13). Ag ja, en altyd het ons gedink dat
hierdie net te doen het met mense wat nie weergebore is nie, maar hy praat met Israel, nie met
heidene nie, m.a.w. geredde mense.
Meeste van ons ken die boek: “The Two Babylons” van Alexander Hyslop. Eben Swart het dit
vertaal in Afrikaans en ook ‘n reeks dvd’s daaroor gemaak wat baie insiggewend is. C.J. Koster
se boek: “Gaan uit haar uit my volk”, is ook op Alexander Hyslop se boek gebaseer. Dit is nogal
‘n uitdaging om dit te lees, maar gee tog aan ‘n mens nogtans goeie lig en ‘n beter agtergrond.
Dan sal jy weet dat ons op presies dieselfde plek is as waar Israel daardie tyd was. Daar was ‘n
Babilon, en in die gees is daar weer een. Ons is te heerlik onbewus van wat om ons aangaan.
Solank ons net elke dag oorleef, wil ons nie te veel weet nie.
In 2 Pet. 3:8 lees ons: “dat een dag by JHWH soos duisend jaar is en duisend jaar soos een dag.”
59

Hosea het gesê op die derde dag sal JHWH lewend maak. Vandat Jeshua gekom het, is dit nou
om en by 2 000 jaar. Ons weet dat berekeninge moeilik is weens verskille oor die almanak,
maar kom ons bereken dit maar op die bekende sonkalender wat Konstantyn ingestel het
(hoewel dit ook foutief is) omdat dit aan ons bekend is. Ons is al in 2011, dus is twee dae verby
of as ons die almanak se foute in ag neem, byna verby. Ons is by die derde dag. Nou verwag
ons lewendmaking.
Nou stuur JHWH Sy boodskappers, maar ons sê, nee, hierdie lering klink nie “kosher” nie, ek
sien niks van die werk wat Jeshua vir my gedoen het op Golgota nie. Ek wil dus net tradisioneel
aangaan. Ek is baie lief vir die evangelie (goeie nuus) van Jeshua se verlossing, moet my nie
verkeerd verstaan nie, maar nadat ‘n kind gebore is, bly hy nie klein nie. Vanuit redding moet
daar gegroei word na die derde dag toe. In elk geval kom hierdie lering mos net na
weergeborenes toe. Want dit is die tweede gordyn as jy die tabernakel ingegaan het.
Die drie gordyne of sluiers van die tabernakel is Jeshua die weg, Jeshua die waarheid, en Jehsua
die lewe. Met wedergeboorte het die “weg” vir ons duidelik geword, nou is die “waarheid”
besig om vir ons oop te gaan, want ons kom nou agter dat sonaanbidding in ons Skrifte in
vertaal is, en nie soos die grondteks lyk nie. Dit was ‘n groot skok vir my. Ek was seker dat daar
weinig met my ou vertaling en die King James vertaling verkeerd is. Maar helaas nie! Ek is nog
steeds lief daarvoor en gebruik dit nog steeds, maar ek weet ook naastenby waar om te
korrigeer volgens die oorspronklike hebreeuse teks wat ons het.
Nou kom ons die leuens agter en sien wat die waarheid is.
Nou vra ek, gaan ek vir altyd net in die buitehof van die tabernakel bly by wedergeboorte, by
die goeie nuus van die versoening, of gaan ek verder gaan deur die tweede gordyn, die
waarheid? Ons gaan nie nou praat oor die derde gordyn of sluier wat ook vir ons moet
oopgaan, naamlik Jeshua, die lewe nie.
Ons is nou by die sluier van die “waarheid”. JHWH stuur Sy boodskapper. Mal.3: 1 “Dan sal
skielik na sy tempel kom, die Meester na wie julle soek, naamlik die Boodskapper van die
verbond, na wie julle ‘n begeerte het.”
Hierdie koms breek nie ligtelik aan nie. Vers 2 sê: “maar wie kan die dag van sy koms verdra?
En wie kan standhou as Hy verskyn? Want Hy sal wees soos die vuur van die smelter en soos die
loog van die wassers. “ Vers 3: “En Hy sal sit: ‘n smelter en reiniger van silwer, en Hy sal die
seuns van Levi reinig en hulle louter soos goud en soos silwer, sodat hulle aan JHWH in
geregtigheid ‘n offer sal bring.”
Hierdie ding is dus soos ‘n vuur in jou lewe, ‘n vuur wat reinig, wat ‘n omwenteling bring. Sal
ons dit kan verdra? Of sal ons saam met ander besluit dat dit té radikaal is, en begin twyfel, en
dan terug keer na die ou bekende weë, my geestelike gemaksones. En dit kan verskillend wees
vir elke persoon, naamlik ‘n sekere kerk, of manier van aanbid of die Skrif uitlê, ens. Solank ek
net hierdie vuur kan vryspring.
60

In Maleági 4:5 sê dit duidelik wie die boodskapper is: “Kyk, Ek stuur julle die profeet Elia
voordat die groot en vreeslike dag van JHWH aanbreek.”
Dis die derde dag, want aan die een kant is dit ‘n dag van lewendmaking soos Hosea sê, maar
aan die ander kant is dit ‘n dag van JHWH se oordeel, die dag van JHWH.
Hoe sal ons dan in die Millennium kom sonder ‘n geweldige transformasie? Dis die derde dag,
die Duisendjarige vrederyk.
Hierdie Elia is simbolies. Dit sal wees in die gees en krag van Elia, soos wat Johannes die Doper
gekom het. Luk. 1:17 “En hy sal voor Hom uitgaan in die gees en die krag van Elia, om die harte
van die vaders terug te bring tot die gesindheid van die regverdiges, om vir JHWH ‘n toegeruste
volk te berei.”
Alles wat met die volk Israel GEBEUR het, is ons besig om te deurleef as “geestelike Israel”. Ek
wil nie vandag praat oor die feit dat ons deel is van die verstrooide stamme van Israel nie, maar
ek weet dat elkeen wat weergebore is, kan identifiseer dat hy ingeplant is op die Olyfboom
waarvan Jeshua die wortel is.
Gen. 22:17 – 18 “.…dat Ek jou ryklik sal seën en jou nageslag oorvloediglik sal vermeerder soos
die sterre van die hemel en soos die sand wat aan die seestrand is; en jou nageslag sal die
poort van sy vyande in besit neem. EN IN JOU NAGESLAG SAL AL DIE NASIES VAN DIE AARDE
GESEëN WORD, omdat jy na my stem geluister het.”
Daarom, soos wat elke profesie vir fisiese Israel in vervulling gegaan het, gaan dit ook vir
geestelike Israel in vervulling. Israel, as die sand van die see, het JHWH fisies gedien, fisies
oorlog gevoer, en fisies afgode gedien, en selfs fisies vir Jeshua tereg gestel. Ons, as die sterre
van die hemel-nageslag, dien JHWH meer geestelik. Ons voer geestelik die oorloë, dien die
afgode geestelik en stel ook geestelik vir Jeshua tereg! IS DIT NIE ‘N VREESLIKE GEDAGTE NIE?
Die beeld van Daniël word dus ook geestelik opgerig, net soos wat dit fisies sal gebeur, en daar
was al in Israel se geskiedenis sulke voorvalle waar varke op JHWH se altare geslag en en die
afgesonderde plek (die Allerheiligste) verontreining is.
Hierdie beeld van Daniël is die massiewe geestelik houvas van die oorlewering van leuens in ons
aanbiddingsisteem by weergeborenes. Ook by ander sisteme, maar die lewendmaking kom na
weergeborenes toe, diè wat reeds die eerste sluier oor hulle geestesoë gelig gekry het. Dis net
hulle wat by die tweede sluier kan uitkom. Dis ‘n boodskap vir weergeborenes!
In Luk. 4:18 – 21 lees Jeshua uit die boek van Jesaja, maar net tot op ‘n sekere punt, dan sê Hy
dat die Skrif tot op daardie punt vervul is: “Die Gees van JHWH is op My, omdat Hy My gesalf
het om die goeie nuus aan die armes te bring. Hy het My gestuur om die wat verbryseld van
hart is, te genees;
61

om aan gevangenes vrylating te verkondig en aan die blindes herstel van gesig; om die wat
gebroke is, in vryheid weg te stuur; om die aangename jaar van JHWH aan te kondig.”
En nadat Hy die boek toegemaak en aan die dienaar teruggegee het, gaan Hy sit, en die oë van
almal in die sinagoge was op Hom gevestig. Toe begin Hy vir hulle te sê: Vandag is hierdie Skrif
in julle ore vervul.”
Hy het uit Jes. 61 gelees, en opgehou lees in die middel van vers 2. Tot daar is die Skrif vervul.
Toe was Hy nog nie tereg gestel nie, en daarom was die res nog nie vervul nie. Die res klink so:
“en ‘n dag van wraak van onse Elohiem; om al die treurendes te troos; …”
Die dag van wraak oor die vyand kon dus nog nie voltrek word alvorens Jeshua nie eers gesterf
het nie, want op Golgota het Hy al die owerhede en magte uitgeklee en hulle in die openbaar
ten toongestel en daardeur oor hulle getriomfeer (Kol. 2:15).
As hierdie sluier vir mens lig, is dit soos wat met die Emmausgangers gebeur het. Hulle kon
Jeshua eers nie raaksien nie, al loop hulle met Hom en praat, maar die oomblik toe Hy die
brood breek en aan hulle gee, het hulle oë oopgegaan.
Luk.24:30 – 31 “En toe Hy met hulle aan tafel was, neem Hy die brood en dank; en Hy breek dit
en gee dit aan hulle. TOE is hulle oë geopen en hulle het Hom HERKEN, en Hy het uit hulle gesig
verdwyn.”
Dat die derde dag met die Vrederyk te doen het is ook te sien in die feit dat Jeshua, as ons
Vredevors, oral ná Sy opstanding altyd gesê het: “Vrede vir julle”. (Luk. 24:36)
Jeshua het ook op die derde dag opgestaan (Luk. 24:46). Hy is toe lewend gemaak. VERSTAAN
JY? Ons volg in Sy voetspore. Vir twee dae is ons verbryseld, en die derde dag moet ons
lewend gemaak word. 1 Pet. 2:21 “Want hiertoe is julle GEROEP, omdat die Messias ook vir julle
gely het en julle ‘n voorbeeld nagelaat het, sodat julle sy voetstappe kan navolg;”
Maar nou sê ons ek voel veiliger in die bekende, ek wil liewer daar bly. Dis die graf, jy moet
opstaan daaruit. Onthou ons praat nie van redding nie. Hierdie dinge waarmee ons deel het te
doen met die Vrederyk. Wat wil jy hê i.v.m. die koninkryk? Wat ek dus aan julle voorhou is die
goeie nuus van die koninkryk van die derde dag.
Ons leef op die tydperk waar ons oorgaan in ‘n ander tydperk, maar nou wil ons liewer in die
oue bly. Dis ‘n gemaksone, want ek ken dit. Hierdie sluier wat weggeneem word i.v.m. die
koninkryk, die Vrederyk, voel net so drasties soos die dag toe jy weergebore is. Dit voel asof jou
kop omgedraai word, maar dit is wat die Skrif sê hoe dit sal wees: drasties.
Ons loop die pad van fisiese Israel. En ons word nou gewaarsku. Hierdie boodskap vandag is ‘n
waarskuwing aan jou wat luister of hier lees. 1 Kor. 10:11 “Maar al hierdie dinge het hulle (die
62

volk) oorgekom as VOORBEELDE en is opgeskrywe as ‘n WAARSKUWING aan ons op wie die
EINDES van die eeue gekom het”
Kom ons kyk na ander skrifte i.v.m. die derde dag. Lev. 19: 6 - 7 “Op die dag as julle dit offer en
die dag daarná, moet dit geëet word; maar wat tot die derde dag toe oorbly, moet met vuur
verbrand word. En as dit tog op die derde dag geëet word, sal dit ‘n onrein ding wees; dit sal
nie met welgevalle aangeneem word nie.”
Wat is die offer wat nie die derde dag geëet mag word nie? Dit wat goed en aanneemlik was vir
JHWH vir twee dae ( 2 000 jaar). Nou is dit nie so met die derde dag nie. Ons het Hom aanbid
op ‘n sekere manier vir 2 000 jaar en dis duidelik dat Hy dit nie so wil hê op die derde dag nie.
Dit was nie altyd baie duidelik hoekom dit so geskryf is nie. Hoe meer lig daar egter vir ons
opgaan oor hoedat die sonaanbidding die kerk en ons skrifte geïnfiltreer het sedert die
verstrooiing van die volk Israel tussen die nasies, hoe meer maak dit sin.
Ons heel vroegste voorouers is vervolg in lande waar afgodery beoefen is, en ter wille daarvan
om te kan bly lewe, het hulle sekere gebruike van die sonaanbidders aangeneem. Hulle sou
byvoorbeeld met die aanbidding van Mithras, die songod (hy het baie ander name ) hulle huise
versier het soos die heidene rondom hulle dit gedoen het, sodat hulle nie opsigtelik sou wees
vir die vervolgers nie.
En dis die leuens wat ons geërf het. Die oorgelewerde tradisionele sonaanbiddingsrituele wat
al gefossileer het as gewoontes en gebruike by ons sonder dat ons dit geweet het.
Dit is waarskynlik waarom JHWH dit vir twee dae aanvaar het, want ons het nie eers geweet dat
ons leuens geërf het nie. Jer. 16:19 sê: “o JHWH, my sterkte en my beskutting en my toevlug
in die dag van benoudheid, tot U sal volke van die eindes van die aarde af kom en sê: Net
leuens het ons vaders geërwe, nietige afgode, en daaronder was niks wat voordeel kon bring
nie.”
Ek gaan nie hier op die leuens uitbrei nie, daarvoor is daar leesstof beskikbaar soos die boeke
en dvd’s wat reeds genoem is. Maar leuens, en gruwelike leuens het ons geërf. Sodanig was
die tradisionele oorlewering van leuens, dat dit wat ons onwetend gedoen het, afgodery was.
Maar met die aanbreek van die derde dag, word ons tereg gewys.
Hosea 2:15 “En in daardie dag, sê JHWH, sal jy My noem: My Man; en jy sal my nie meer
noem: My Baäl nie. Dan verwyder Ek die name van die Baäls uit haar mond, sodat hulle by hul
naam nie meer genoem word nie.” (Dit handel o.a. oor die oorgelewerde aanspreekvorme vir
JHWH wat nie vertaal is in ons Skrifte soos dit in die Hebreeus is nie).
Die rede hoekom ons nou moet herstel van die afgodery, is omdat dit verseël was tot nou. Dis
dit wat Daniël en Johannes moes verseël tot die eindtyd toe. Ek dink nie hier is iemand wat nie
weet dat ons die geslag is wat op die einde van die eeue gekom het nie. Dis bloot geskiedenis
63

dat Jehshua om en by 2 000 jaar gelede op ‘n folterpaal vir ons gesterf het, en nou breek die
laaste duisend jaar aan.
Geliefdes luister, die Skrif sê dat die laaste dag anders is as die vorige twee. Ons moet gereinig
word. Ex. 19: 10 – 11 “…Gaan na die volk en sonder hulle af, vandag en môre, en laat hulle
hulle klere was, en hulle gereed hou teen die derde dag. Want op die derde dag sal JHWH voor
die oë van die hele volk op die berg Sinai afdaal.”
Vers 16 “En op die derde dag toe dit môre word, was daar donderslae en blitse en ‘n swaar
wolk op die berg en die geluid van ‘n baie sterk basuin, sodat die hele volk wat die laer was
gebeef het.
Daarop het Moses die volk uit die laer gelei om Elohiem te ontmoet, en hulle het gaan staan by
die voet van die berg. En die hele berg Sinai het gerook omdat JHWH in ‘n vuur daarop
neergedaal het. En sy rook het opgetrek soos die rook van ‘n oond, en die hele berg het
vreeslik gebewe.
Toe die geluid van die basuin sterker en sterker word, het Moses gespreek, en Elohiem het hom
telkens hardop geantwoord.
Terwyl JHWH op die berg Sinai neerdaal, op die top van die berg, het JHWH Moses na die top
van die berg geroep, en Moses het opgeklim.”
Al hierdie gebeure gebeur weereens in die geestelike realm met ons. Hier is dit duidelik dat die
derde dag nie saggies in ‘n mens se lewe aanbreek nie. Dis met rook en ‘n vuur van reiniging.
Ons word mos gedoop met die Afgesonderde Gees en met vuur.
In Heb. 12: 25 – 29 word dit beskryf wat nou met ons gebeur in die gees: “Pas op dat julle Hom
wat spreek, nie afwys nie; want as hulle nie ontvlug het wat Hom afgewys het toe Hy op aarde
‘n goddelike waarskuwing gegee het, veel minder óns wat ons van Hom afkeer nou dat Hy uit
die hemele spreek.
Toe het sy stem die aarde geskud; maar nou het Hy belowe en gesê: NOG EEN MAAL laat Ek
nie alleen die aarde nie, maar ook die hemel bewe. En hierdie woord; nog een maal, wys
duidelik op die verandering van wankelbare dinge as geskape dinge, sodat die onwankelbare
kan bly.
Daarom, omdat ons ‘n onwankelbare koninkryk ontvang, laat ons dankbaar wees, en so
Elohiem welbehaaglik dien met eerbied en vrees. Want onse Elohiem is ‘n verterende vuur.”
Nog een maal. Dis nog een maal nadat dit in Ex. 19 gebeur het. Hierdie derde dag het alles te
doen met ‘n onwankelbare koninkryk. Dit laat die aarde en die hemel bewe. In die derde dag
se openbaringe openbaar JHWH aan ons hoedat die gruwel van Daniël in die geesteswêreld
reeds in ons plekke van aanbidding en ons aanbiddingslewe opgerig is. Ons kry openbaringe
hoedat die hemelse met die aardse verband hou. Ons leer dat daar ‘n onsigbare duisternismag
hard aan die werk is, sodat nog voordat daar ‘n fisiese antichris of antimessias manifesteer, is
64

dit reeds geestelik in ons lewens aan die werk. Onthou: “Soos in die fisiese, so ook in die
geestelike”.
Ons is op die oomblik geestelike Israel, en ons word gebied om die afgodery te verloën en te
verlaat. Ons was gesluier deur JHWH se toelating weens die afgodery van ons voorouers, maar
moet ontsluier word, net soos ons ontsluier was toe ons weergebore is.
Die sluiers stem ooreen met die gordyne van die tabernakel. Daar was drie. En al drie het te
doene met die openbaring van Jeshua in ons lewens. Hy is die weg en die waarheid en die lewe
(Joh. 14: 6). Toe ons weergebore is, het ons die Weg gevind, Jeshua as Verlosser, want ons was
verdwaal soos skape.
Hierdie sluier waarvan ons nou verlos moet word, is die sluier van die leuen, want Jeshua is die
waarheid. Nou ontdek ons wat is waar, en wat is leuens, en ewe skielik sien ons die lig. Dan is
die sluier gelig. MAAR solank as wat ek kies om in my gemaksone te bly van die bekendheid van
oorgeërfde sonaanbidding, sal die sluier nie lig nie. Jy MOET ‘n keuse maak, NET SOOS MET
REDDING.
Onthou met die verandering van dispensasie, die derde dag, die nadering van die aanbreek van
die Vrederyk, word die goeie nuus boodskap aangepas vir elkeen wat reeds weergebore is. Die
ongereddes moet nog steeds deur die Bloed van Jeshua inkom, maar weergeborenes moet nou
die goeie nuus van die Vrederyk aanvaar, deur te erken ons het leuens geërf, en die afgodery
verlaat. “Gaan uit haar uit, my volk”. Daar word hier van Babilon gepraat. Ons moet daaruit
kom en dis waaroor die evangelie van die Koninkryk dan gaan.
Nou keer ons terug na die boodskapper wat JHWH in Maleági gesê het dat Hy sal uitstuur. Hou
in gedagte dat ons geestelik op dieselfde plek is, waar fisiese Israel toe was.
In Luk. 1:17 lees ons: “En hy sal voor Hom uitgaan in die gees en krag van Elia, om die harte van
die vaders terug te bring tot die kinders en die ongehoorsames tot die gesindheid van die
regverdiges, om vir JHWH ‘n toegeruste volk te berei.”
Amplified: “And he will [himself] go before Him in the spirit and power of Elijah, to turn back
the hearts of the fathers to the children and the disobedient and incredulous and
unpersuadable to the wisdom of the upright [which is the knowledge and holy love of the will
of God] – in order to make ready for the Lord a people [perfectly] prepared in spirit, adjusted
and disposed and placed in the right moral state.”
Die Jode dek met Pesag ‘n plek vir Elia, want hulle weet Elia moet weer kom. En Johannes die
Doper was die Elia wat gekom het in Jeshua se tyd. Geestelik is daar dus ook ‘n “Elia” of
“Johannes”. En Johannes was in die woestyn. JHWH se boodskappers, sy Elia’s en Johannesse,
is weergebore, woestynmense. Hulle is geroep as boodskappers van JHWH. Mense wat al
saam met JHWH ‘n spreekwoordelike sak sout opgeëet het. Mense wat al hulle keuse moes
65

maak tussen mens en JHWH, en ‘n ongewilde uitgeworpe pad moes loop net om te doen wat
voor JHWH reg is.
Miskien is elkeen nie ‘n boodskapper nie, maar die boodskap is vir elkeen. Jy sal agterkom dat
Johannes sy kop verloor het, en Elia was ‘n uitgeworpene in Israel op wie Isebel het jag gemaak
het. Weet dus, daar gaan nie vir jou ‘n rooi tapyt oopgerol word as boodskapper van die goeie
nuus van die Vrederyk nie, vir die derde dag se boodskap nie.
Isebel is nog aan die werk, en Herodus ook. Of sal ek liewer sê, die geeste wat in hulle gewerk
het, het nie saam met hulle gesterf nie. Hulle is nog spring lewendig en aan die werk. Daar
gaan dus vervolging hiermee gepaard, hewige vervolging. Dit sal jou iets kos.
Nou is dit baie interessant. Wat in twee dae verkeerd geloop het, word in een dag herstel.
Want Hosea het gesê: Twee dae het Ek julle verbrysel, maar die derde dag sal Ek julle lewend
maak. Daarom is alles wat in die derde dag gebeur, dubbeld. En daar is baie skrif daaroor. Ook
Isebel sal dubbeld vergeld word. Want sien, die laat reëns van JHWH is dubbeld.
Jer. 16:18 “Daarom sal Ek eers hulle ongeregtigheid en hulle sonde DUBBELD vergelde, omdat
hulle my land verontreinig het met die lyke van hulle verfoeisels en my erfenis gevul het met
hulle gruwels.”
Open. 18:6 “Vergeld haar soos sy ook julle vergeld het, en VERDUBBELD dit vir haar volgens
haar werke. Skink vir haar DUBBEL in haar beker waarin sy geskink het.”
Sag. 9:12 “Keer terug na die vesting, o hoopvolle gevangenes! Ook kondig Ek vandag aan dat Ek
jou DUBBEL sal vergoed.”
Jes. 61:7 “In plaas van julle skande ontvang julle ‘n DUBBELE DEEL; en in plaas van die smaad
sal hulle jubel oor hul deel. Daarom sal hulle in hul land ‘n DUBBELE DEEL in besit neem, ewige
vreugde geniet.”
Daar is ook ‘n “double abiding” want dit gaan juis oor ‘n baie naby verhouding met JHWH en om
Hom te behaag, dis die anderkant van die waarheid. Jou liefde vir Hom word getoets.
Hooglied 2 :16 “My beminde is myne, en ek is syne …”
Open. 3:20 “…saam met Hom maaltyd hou, en Hy met my…”
Jes. 6:56 “… bly in My, en Ek in hom.”
Vir alles om dubbeld te wees, moet die boodskapper van JHWH ‘n dubbele salwing kry. En dis
wat Elisa gehad het. Hy het dubbeld gekry wat Elia gekry het, dus is ons as boodskappers van
JHWH, nie net Elia’s nie, maar ook Elisa’s.
66

11 Kon. 2:9 – 10 “….Laat dan tog ‘n dubbele deel van u gees op my kom.
En hy sê: Jy het ‘n HARDE saak begeer. As jy my SIEN wanneer ek van jou weggeneem word,
laat dit dan so met jou wees. Maar so nie, dan sal dit nie wees nie.”
Hy moes SIEN. As ons nie van die sluier verlos is nie, diè sluier van die leuen, dan sal ons nie
sien nie, en ons sal nie die salwing kry nie, MAAR dit beveg. Dit is geen wonder dat die
gemeente van Laodicea onder andere oogsalf gekort het nie.
Alles gaan oor ‘n naby, intieme verhouding met ons Bruidegom. Johannes (in die evangelie
Johannes) het ‘n baie intieme verhouding met Jeshua gehad. Hy het met sy kop op Sy bors
gelê. Dis die bruid wat op die Bruidegom se bors lê. ‘n Bruid wat net ore het vir haar
Aanstaande. En dit is die Johannes wat sal bly. Dis die oorblyfsel wat gaan oorbly, wanneer die
keuse kom om meer afgesonder vir Hom te wees. Gaan ons bly in die afgodery omdat ons dit
ken en dit vir ons gemaklik is, en almal dit doen?
Joh. 21:22 sê Jeshua aangaande Johannes: “…..As ek wil hê dat hy bly totdat Ek kom, wat gaan
dit jou aan?”
Julle weet almal dat elkeen van die vier evangelies ooreenstem met een van die Lewende
Wesens. Mattheus is die Leeu, Markus is die Os of Kalf, Lukas is die Seun van die Mens, en
Johannes is die Arend.
Johannes is die dissippel wat Jeshua baie liefgehad het. Die Johannes wat sal bly, is dus die
mense wat Jeshua baie lief het, maar Johannes is ook die Arend. En in Open. 12 word daar met
arendsvlerke ontsnap. Ek wil vir jou sê as daar iemand gaan weggeraap word, is dit juis diè wat
die oorblyfsel is, diè wat met hul kop op Jeshua se bors lê. As jy ooit gewonder het wat die
ekstra olie is wat die vyf wyse maagde gehad het, en die ander nie, hier is dit. Dit is
weergeborenes, wat nie net by weergeboorte gebly het nie, maar ook die leuen met die
waarheid vervang het omdat hulle Jeshua waarlik lief het bo alles. Dit is heiligmaking, want
“heilig” beteken eintlik afsonder. As mens die leuen uitsif, raak jy afgesonder.
Want die beginsel van die wysheid is die vrees van JHWH. En om JHWH te vrees is om van
afgodery ontslae te raak. Dis ‘n gruwel in Sy oog. En dit staan hemelhoog opgerig in ons eie
aanbiddingsplekke, maar ons sê liewer Hy sal verstaan, ek kan tog nie nou anders begin aanbid
nie, ek is te gewoond aan die afgode.
2 Kron. 36: 15 – 16 “En JHWH, die Elohiem van hulle vaders, het vroeg en laat na hulle gestuur
deur die diens van sy boodskappers; want Hy het medelye met sy volk en met sy woning
gehad.
Maar hulle het die boodskappers van Elohiem uitgelag en sy woorde verag en met sy profete
gespot, totdat die grimmigheid van JHWH teen sy volk gekom het, totdat daar geen genesing
meer was nie.”
67

Hierdie gedeelte gaan oor die Aanbiddingsplek, die tempel wat beroof is, en JHWH se volk en
die tempelgereedskap wat na Babilon weggevoer is.
Maar dit wys duidelik dat die boodskappers met hierdie boodskap nie gaan welkom wees nie.
Ek self het die boodskap eers verwerp weens gebrek aan kennis. Maar net JHWH se groot
barmhartigheid het my in staat gestel om te kan SIEN. Laat ons nie mense veroordeel wat dit
nie raaksien nie, maar wel vir hulle bid. Dis wat Vader wil hê.
Luk. 13:35 “ …..Voorwaar Ek sê vir julle dat julle my sekerlik nie sal SIEN nie totdat die dag kom
wanneer julle sal sê: Geseënd is Hy wat kom in die Naam van JHWH!”
Moses was die persoon wat die volk moes uitlei, hy het die slang aan die stert kon vat en dit het
weer ‘n staf geword. Dit was eers ‘n staf, toe ‘n slang, toe weer ‘n staf. Die Woord was
onbesoedel met outoriteit, ‘n staf, toe kom die slang daarin, nou word dit weer ‘n staf, iets om
op te leun. Laat die vyand dan jammer wees wat hy aan ons gedoen het, en vat die SLANG wat
ons geërf het deur leuens, en laat dit weer ons staf wees, om die gebooie wat van JHWH deur
Moses na ons gekom het, te doen!
Is dit nie so dat dit juis Moses en Elia was wat saam met Jeshua op die berg van verheerliking
was nie! Die wet of Torah (Moses) en die profete (Elia) saam met Jeshua, die Ou en Nuwe
Testament! Berge is ‘n simbool van koninkryke. In die Vrederyk, die Koninkryk, sal die Woord
weer opereer in die geheel. Alles wat verwyder is, sal herstel wees. Die Moses-deel, die
Profete-deel en die Messiasdeel. Op die oomblik is ons beroof.
Jer. 51:51 “Ons staan beskaamd, want ons het smaadwoorde gehoor, skande het ons aangesig
bedek; want vreemdes het gekom oor die heiligdomme van die huis van JHWH.”
Klaagliedere 1:10 “Die teëstander het sy hand uitgesteek na al haar (Jerusalem) kosbaarhede;
ja, sy het gesien hoedat heidene in haar afgesonderde plek kom, van wie U bevel gegee het dat
hulle in u vergadering nie mag kom nie.”
Daniël 8 13 “ ….sal die afgesonderde plek (heiligdom) sowel as leër aan vertrapping oorgegee
word?” Ons weet hierdie het al fisies gebeur, en sal weer fisies gebeur, maar gebeur nou in die
gees.
Ps. 79:1 “O Elohiem, heidene het gekom in u erfdeel, hulle het u heilige tempel verontreinig,
Jerusalem tot puinhope gemaak.”
Die derde dag gaan dáároor dat JHWH dit wil herstel. Sy volk terug bring uit Babilon, die
tempelgereedskap, dit waarmee en waardeur ons aanbid, terug gee.
Dit is hoekom die kennis sal vermeerder aan die einde. Daniël 12:4 sê: “En jy Daniël, hou die
woorde geheim en verseël die boek tot die tyd van die einde toe; baie sal dit deursoek, en die
kennis sal vermeerder.”
68

Net twee stukkies in Hebreërs. Hebr. 3:18 “En aan wie het Hy gesweer dat hulle sy rus
(VREDERYK) nie sal ingaan nie, behalwe aan die ongehoorsames?”
Hebr. 4: 6 “Terwyl dit dan so is dat sommige daar ingaan, en diegene aan wie die goeie nuus
eers verkondig is, deur ONGEHOORSAAMHEID nie ingegaan het nie.”
2 Thes. 2 : 11 – 12 “En daarom sal Elohiem hulle die krag van die dwaling stuur, om die leuen te
glo, sodat almal geoordeel kan word wat die waarheid nie geglo het nie, maar behae gehad het
in die ongeregtigheid.” Ongeregtigheid is afgodery, dit waarvoor die volk gestenig was,
afgodery en hoerery. En ons wil waarlik waar sê Vader sal verstaan!
2 Kor. 6: 17 en 18 “Daarom, gaan onder hulle uit en sonder julle af, spreek JHWH: en raak nie
aan wat onrein is nie, en Ek sal julle aanneem: en Ek sal vir julle ‘n Vader wees, en julle sal vir
My seuns en dogters wees, spreek JHWH die Almagtige.”
U is welkom om as slot die Skrif te lees in Jer.2:25 – 3:20.
69

DIE SEëL VAN DIE KONING
Jesaja 11:10 – 13 “ En in daardie dag sal die nasies vra na die wortel van Isai, wat daar staan as
‘n BANIER van die volke, en sy rusplek sal heerlik wees.
En in daardie dag sal JHWH weer vir die tweede keer sy hand uitstrek, om die oorblyfsel van sy
volk los te koop wat sal oorbly uit Assur en Egipte en Patros en Kus en Leam en Sinear en Hamat
en uit die kuslande van die see;
En Hy sal ‘n banier ophef vir die nasies en bymekaar laat kom die seuns van Israel wat verdryf is,
en versamel die dogters van Juda wat verstrooi is, uit die vier hoeke van die aarde.
Dan sal die jaloesie van Efraim verdwyn, en die teëstanders van Juda sal uitgeroei word; Efraim
sal Juda nie beny nie, en Juda sal Efraim nie benoud maak nie.”
Hier word gepraat van ‘n banier, dit is ‘n vlag soos ons dit ken. Die banier wat die wortel van
Isai is. Die woord “wortel” dui aan dat daar afstamming is. Die welbekende afstammeling van
Isai is natuurlik Dawid. Dawid was die koning van Israel. So word Dawid aan die banier verbind.
Die banier is die seël of teken van DIE KONING.
In die antieke Hebreeus vorm die spelling van Dawid se naam, die ster. Dit word met twee
“dalette” gespel ( in Afrikaans is dit die “d” klank). Een aan die begin, en een aan die einde. ‘n
Dalet in Paleo of Antieke Hebreeus lyk soos ‘n driehoekie. Die ster word nou gevorm uit hierdie
twee driehoekies wat inmekaar skuif.
Dawid was ‘n man na die hart van JHWH. Die naam “Dawid” beteken: beminde. Met ander
woorde, Dawid is dan ook ‘n tipe van die beminde van JHWH. En is dit dan nie ons as sy Bruid
nie? Kan dit dalk wees dat die Dawidster die simbool of banier is van die Bruid en die
Bruidegom se verbond?
Hooglied 2:4 “Sy banier (vaandel ) oor my was liefde.”
Hierdie Dawidster is ook die banier van die LIEFDE tussen die Bruid en die Bruidegom. In die
Joodse leringe of tradisies, is ‘n huwelik ‘n bo-natuurlike daad, ‘n besondere gebeurtenis. Die
rede daarvoor is omdat dit uitloop op nuwe lewe! Die banier het dan ook hierdie versekering:
dit verseker die voortbestaan en lewe. Dis ook ‘n seël.
Dit is jammer dat die Dawidster uitgewys word as ‘n okkultiese teken. Wat wel waar is, is dat
daar oneindig baie okkulte met die teken bedryf word, maar dit word juis gedoen om die
suiwer simbool van die verbond van JHWH met Sy volk te verontreinig. Ek keur nie die
verontreiniging goed nie, glad nie! Maar moet ook nie die baba met die badwater uitgooi nie,
asseblief.
Wat sê ek eintlik as ek sê dis ‘n simbool van die Bloedverbond?
70

In die antieke tyd, was ‘n dokument net geldig as dit ‘n seël van die eienaar opgehad het.
Daarsonder was dit waardeloos. Daardie seël kan vergelyk word met ons identiteitsdokumente
van vandag. Dis op hierdie manier wat Juda uitgevang is toe hy hom met Tamar opgehou het in
prostitusie, en sy sy staf en sy seëlring met die bandjie as pand gehou het sodat hy haar
hoereloon vir haar agterna moes stuur. (Gen. 38:18 “ En hy sê: Wat is die pand wat ek nou
moet gee: Toe antwoord sy: Jou seëlring met die bandjie en jou staf wat in jou hand is.”)
Gen. 38:25 “ …. By die man aan wie hierdie behoort, is ek swanger. En sy het gesê: Kyk tog
mooi aan wie hierdie seëlring en bandjies en staf behoort.”
So is Juda uitgeken, en niemand het gestry nie, want dis hoe dit in daardie tyd gewerk het. Dit
was jou identiteit. Dit was ook ‘n teken van outoriteit. Konings het ‘n seël gebruik, soos ons in
Ester se verhaal lees.
Dit was ‘n teken van die verbond. Jer. 32: 10 – 12 “En ek het dit in die brief geskryf en dit
verseël en getuienis geneem en die geld afgeweeg op ‘n weegskaal.
Toe het ek die koopbrief geneem, die verseëlde een – ooreenkomstig voorskrif en wetlike
bepalinge – en die oop een,
En die koopbrief aan Barug, die seun van Neria, die seun van Magsèja, gegee voor die oë van
Hanàmeël, die seun van my oom en voor die oë van die getuies wat die koopbrief onderteken
het: voor die oë van al die Jode wat in die voorhof van die bewaking gesit het.”
Ons sien dat JHWH dit as ‘n verbond bevestig het, want in vers 14 en 15 staan: “So sê JHWH
van die leërskare, die Elohiem van Israel: Neem hierdie briewe, hierdie koopbrief, die verseëlde
een sowel as hierdie oop brief, en sit hulle in ‘n erdepot, dat hulle baie dae kan bly bestaan.
Want so sê JHWH van die leërskare, die Elohiem van Israel: Daar sal weer huise en gronde en
wingerde in hierdie land gekoop word.”
Daar is ‘n belofte van ‘n toekomstige besit en bewoning van die land. Hierdie transaksie is
gedoen met die oog op ‘n toekomstige uitkyk, dis ‘n waarborg dat die huidige omstandighede
verander sal word.
Hier sien ons dis ‘n teken van ‘n transaksie of verbond wat gemaak is, met ‘n belofte van JHWH.
Neh. 9:38 “Maar op grond van dit alles sluit ons ‘n vaste verbond en beskryf dit; en op die
verseëlde stuk het ons owerstes, ons Leviete, ons priesters geteken.”
Rom. 4:11 “En hy het die teken van die besnydenis ontvang as ‘n SEëL van die geregtigheid van
die geloof toe hy nog nie besny was nie: dat hy die vader sou wees van almal wat glo terwyl
hulle onbesnede is, sodat ook aan hulle die geregtigheid toegereken sou word”.
Dit is hieruit duidelik dat almal wat weergebore is, Abraham as vader het. En Abraham het dit
as ‘n SEëL ontvang, deur die besnydenis.
71

Hier sien ek “seël” as ‘n verbondsteken vir Abraham, maar ook vir almal wat tot geloof kom,
lank nà Abraham. Ons is tog daarby ingesluit, dan nie?
Ons sien die belangrikheid van so ‘n bloedverbond in Ex. 4:24 – 26 “En op die pad in die
herberg het JHWH hom teëgekom en wou hom doodmaak. Toe neem Sippòra ‘n skerp klip en
sny die voorhuid van haar seun af en gooi dit voor sy voete en sê: Waarlik, jy is vir my ‘n
bloedbruidegom!”
Vir Serubabel het JHWH gesê: “In daardie dag, sê JHWH van die leërskare, sal Ek jou neem,
Serubabel, seun van Seàltiël, my kneg, spreek JHWH, en jou maak tot ‘n seëlring, want jou het
Ek verkies, spreek JHWH van die leërskare.” Haggai 2:23.
Dit beteken dat Serubabel vir JHWH baie belangrik is, want vir ‘n oosterling was ‘n seël so
belangrik dat hulle dit altyd by hulle gedra het, en opgepas het soos ‘n kosbare besitting. Hy
was dus baie kosbaar vir JHWH.
Nou kom die voornemende Bruid van Hooglied in Hooglied 8:6 en sê: “Dra my soos ‘n seëlring
op u hart, soos ‘n seëlring op u arm; want liefde is sterk soos die dood, die liefdes-ywer is hard
soos die doderyk, sy gloed is ‘n gloed van vuur, ‘n vlam van JHWH.”
Net soos Serubabel, is ons kosbaar vir Hom! Hierdie Bruidjie wil weet sy is vir haar beminde so
kosbaar soos sy kosbaarste besitting. Sy sê dit omdat die Bruidegom nie daar is nie, en Hy op so
‘n manier aan haar moet dink, haar in sy hart moet inprent soos wat ‘n seël ‘n afbeelding in nat
klei maak. Op Sy hart en op Sy arm. Dit beteken: Sy liefde (hart) en Sy krag (arm).
Die term, seël, het ook die betekenis van permanensie gehad. Jes. 8:16 “Bind die getuienis toe,
verseël die Torah in die hart van my leerlinge.”
In Hebreeus is die woord: gatam. Die wortelwoord van “gatam” se betekenis is: “to close up,
make an end, mark, seal up, stop”.
Dit is dus ‘n verbondsteken van liefde en beskerming om jou toe te maak teen gevaar.
Open. 7:2 – 3 “En ek het ‘n ander boodskapper sien opkom van die opgang van die son, met die
seël van die lewende Elohiem; en hy het met ‘n groot stem geroep na die vier boodskappers
aan wie dit gegee is om die aarde en die see te beskadig en gesê: Moenie die aarde of die see
of die bome beskadig voordat ons die diensknegte van ons Elohiem op hulle voorhoofde verseël
het nie.”
Dit simboliseer hier veiligheid en verlossing van oordele. Maar ‘n seël simboliseer ook die
inwoning van die Gees van Elohiem. Die Gees is die seël van JHWH; dit hou die versekering in
dat Hy ons Bruidegom is, ons Eienaar.
72

Ef. 1:13 – 14 “in wie julle ook, nadat julle die woord van die waarheid, die goeie nuus van julle
redding gehoor het, in wie julle, nadat julle ook geglo het, verseël is met die Heilige Gees van
die belofte, wat die onderpand is van ons erfdeel om sy eiendom te verlos tot lof van sy
heerlikheid.”
Een Engelse vertaling stel dit so: “ ….. hav having ing believed, you were marked IN Him with a SEAL,
the promised Holy Spirit who is a deposit guaranteeing our inheritance until the redemption of
those who are G-d’s d’s POSSESSION.”
Kom ons kyk nou na die illustrasie van die ster. Die twee “dalette” wat in ddie
ie naam van DawiD
voorkom, wat twee driehoekies is.
Die een stel voor, die mens wat met sy hele wese (gees, siel en liggaam) opreik na bo. Ps. 42,
Ps. 88, Ps. 121:1, Matt. 6:9 – 13 e.a.
Die ander een stel voor JHWH wat afreik na die mens soos wat Hy EEN is as Vader, Seun en
Gees. Hy reik uit in die vorm van Jeshua, Elohiem wat vlees geword het, om die sonde van die
wêreld op Hom te neem. Jes. 53 en Joh. 1:29
73

Wanneer die mens dan hierdie versoening aanvaar, naamlik dat Jeshua die mens se so sonde so op
Hom laat neerkom het en betaal het, dan kom Skepper en skepsel in wedergeboorte bymekaar
uit en die ster word gevorm. Die twee skuif inmekaar in, en word een.
Joh. 17:21 “ … dat almal een mag wees net soos U, Vader, in My en Ek in U; dat hulle ook in
Ons een mag wees.”
As mens dan verder die ster in ewe groot driehoeke indeel, is daar 12 driehoeke, een vir elkeen
van die 12 stamme van Israel. Dan maak dit sin uit dat dit die banier van Israel is.
Dit is ook die simbool van die geestelike Israel, en fisiese Israel wat bymekaar uitkom. Ons lees
dit in Ef. 2:11 – 22. Ons haal vers 13 en 17 aan:
“Maar nou in Christus Jeshua het julle wat vroeër ver was, naby gekom, deur die bloed van
Christus……… En Hy het die evangelie van vrede kom verkondig aan julle wat VER was en aan
die wat NABY was…. “.
Dis Juda en Efraim. Die wat ver was, sou ek sien as geestelike Israel, naamlik Efraim. En dis ons
wat Jeshua as ons Verlosser aanvaar het. Die wat naby was, sou ek sien as fisiese Israel, die
Jode uit die stam van Juda.
Vir my is dit dan ‘n uiters kosbare simbool, die simbool van die Bruid se vereniging met haar
Bruidegom. En die herstel van die sondeval, die versoening voltooid, ons verbondssimbool.
74

Ons is ook vir Hom kosbaar. Soos kosbare gesteentes.
As mens nou ‘n ster sou maak as ‘n fisiese, drie dimensionele objek, en jy maak ‘n dwarssnit
daardeur, dan lyk dit soos ‘n kosbare gesteente wat deur gesny is:
75

En dis presies wat JHWH sê aangaande Sy kinders in Mal. 3:16 – 17 “Toe het die wat JHWH
vrees met mekaar gespreek; en JHWH het dit opgemerk en gehoor, en daar is ‘n gedenkboek
voor sy aangesig geskrywe vir die wat JHWH vrees en sy Naam eer. En hulle sal My tot ‘n
eiendom wees, sê JHWH van die leërskare, op die dag wat Ek skep, en Ek sal met hulle medelye
hê soos ‘n man medelye het met sy seun wat hom dien.”
Die “Amplified Bible” stel dit so: “in that day when I publicly recognize and openly declare
them to be My JEWELS (My special possession, My peculiar treasure ) …. “.
Sag. 9:16 “En JHWH hulle Elohiem sal hulle in daardie dag verlos as die kudde wat sy volk is;
want hulle is kroongesteentes wat hulle skitterend verhef oor sy land.”
Ons is sy juwele, sy kroongesteentes, Hy het ons gekoop met Sy bloed.
Nooit weer sal die Dawidster sommer net ‘n simbool wees nie. Vir my is dit die simbool van die
eenheid tussen my en my Verlosser, Jeshua!
Bronne:
1. Fossilized Customs - Lew White
2. Strongs exhaustive condordance of the Bible
3. Ek gee ook erkenning aan Claudette Ferrier
76

Exodus 17
DIE ROTS, DIE TORAH EN DIE VOLBRAGTE WERK OP GOLGOTA
Die volk is aan die murmureer oor water, en Moses kry opdrag van JHWH om saam met die
oudstes van Israel na die berg Horeb te gaan. Hy moet sy staf saam neem. Daar is ‘n rots op
Horeb, en JHWH sê dat Hy voor Moses by die rots op Horeb sal staan. Dan moet Moses die rots
slaan, en daar sal water uitkom (vers 6).
Moses het so gedoen, en die volk het water gehad. Ons weet dit wys heen na die plek van
foltering waar Jeshua Sy lewe vir ons afgelê het, en Hy geslaan is, sodat ons vandag die water
van die verlossinge van ons sondes daar kan drink. Moses se staf is die folterpaal wat ons as die
kruis ken, en Jeshua is die Rots.
Deut. 32:4 “Die Rots – volkome is sy werk; want al sy weë is strafgerigte; ‘n Elohiem van trou
en sonder onreg; die regverdige is Hy.”
Jes. 26:4 “…. Want hulle het gedrink uit ‘n geestelike rots wat gevolg het, en die rots was die
Messias.”
En so is daar nog baie verse wat Jeshua as die Rots uitbeeld, maar daar is ook bewyse dat dit nie
net die Seun nie, maar ook die Vader uitbeeld, want hulle is EEN.
Die woord beskryf ook Israel se Herder as ‘n Steen. Gen. 49:24 c “ …. Daarvandaan waar die
Herder die Steen van Israel is….”.
Die woord in Hebreeus vir steen (wat ‘n kleiner vorm van ‘n rots is) is: êwên, ןֶבֶא. Dit is ‘n
samestelling van av (vader) en ben (seun). M.a.w. avben en word dan grammatikaal verbuig na
êwên of in engels: even. (Strongs 68).
Die Seun kan nie daar wees sonder die Vader nie, en die twee is een. Dit beteken dat hulle
albei dieselfde sal opereer. Wat die Vader sê, sê die Seun ook. Met ander woorde, dit wat die
Vader se gebooie in die Ou Testament (Tanach) was, is nog steeds die Seun se gebooie in die
Nuwe Testament wat eintlik die Hernude Verbond genoem behoort te word. Die name “ou” en
“nuwe” testament wys duidelik dat dit juis is hoe dit verstaan en verkondig is. Dat Jeshua die
“wet” kom nietig maak het. Dis hoe die vers in Matt. 5:17 meestal verklaar word.
Matt. 5:17 “Moenie dink dat Ek gekom het om die wet (Torah) of die profete te ontbind nie. Ek
het nie gekom om te ontbind nie, maar om te vervul.
Vers 18: Want voorwaar Ek sê vir julle, voordat die hemel en die aarde verbygaan, sal nie een
jota of een titteltjie van die wet (Torah) ooit verbygaan totdat alles gebeur het nie.”
77

Volgens hierdie verse, kan dit nie die regte verklaring wees nie! Groot verwarring heers by
mense en ons het nooit geweet hoe om die verse te verstaan nie. Maar Jeshua het die verbond
wat die Vader met die volk gesluit het, kom BEVESTIG en HERNU, nie gekanselleer nie. Hy het
dit vervul deurdat Hy niks daarvan verbreek het nie, maar dit ten volle uitgeleef het tot die volle
betekenis daarvan. Hy het dus elke feesdag gehou, en elke sabbatdag. Hy is die JHWH van die
sabbat. Hy het wel met sy Bloed die bloedoffers onnodig gemaak en die ou priesterorde van
Aäron kom vervang met die priesterorde van Melgisedek, soos ons dit lees in Hebreërs 8, want
Aäron het ook die goue kalf gemaak vir die volk, dus was sy priesterorde nie volmaak nie.
Voortaan sal ek liewer die woord ‘Torah’ in die plek van die Afrikaans-vertaalde woord ‘wet’,
gebruik omdat dit die hebreeuse vertaling daarvan is. Ek verkies om dit te gebruik weens die
wanpersepsies wat in die gedagte van mense kom as hulle die woord ‘wet’ hoor.
(Die feit dat die Torah belangrik is, maak nie die res van die Skrif minder belangrik nie! Hou dit
ingedagte terwyl ons hierdie lering voltooi.)
JHWH het vir ons in die geskiedenis illustrasies geskets wat die waarheid uitbeeld. So kan ons
die kaf van die koring skei. Kom ons kyk nou weer na Exsodus 17.
Water was skaars in die woestyn, en Amalek wil nou ook van die water hê wat uit die Rots uit
gevloei het vir die Israeliete. Amalek is die nasate van Esau. Amalek beteken: “warlike, dweller
in a valley”. Amalek was Israel se bitterste vyand en is dit tot vandag toe nog.
Hier by Rafidim het hulle met Israel geveg oor die water. Rafidim beteken: “beds, resting
place, stays”. Met ander woorde, toe hulle wou ontspan en rustig wees, is hulle deur Amalek
aangeval.
1 Kor. 10:11 sê dat net wat met ons voorvaders gebeur het, gebeur ook met ons: “Maar al
hierdie dinge het hulle oorgekom as voorbeelde en is opgeskrywe as ‘n waarskuwing aan ons op
wie die eindes van die eeue gekom het.”
So, dit beteken, ons is nou ewe gemaklik en rustig met “water uit die Rots”, ons het kennis van
die Verlosser wat sy lewe vir ons afgelê het, en ons wil net daar uitspan en ontspan. Ons is nou
tevrede en gemaklik en “weet alles”.
Maar hier kom die nasate van Esau, en hulle wil ons water hê, nou is dit ‘n geveg, Van rus geen
sprake nie. Netso kan ons ook nie verstaan nie, as ons Jesus dan ken, gered is, hoekom het ons
soveel stryd? Wat wil die vyand hê en hoekom kry hy dit reg om ons so aan te val. Waar is die
opening?
Deut. 25:17 – 19 gee vir ons opdrag oor hierdie Amalek: “Dink aan wat Amalek op die pad by
julle uittog uit Egipte aan jou gedoen het,
78

hoe hy jou op die pad teëgekom het en by jou die agterhoede, al die swakkes agter jou,
verslaan het terwyl jy moeg en mat was, en hy JHWH nie gevrees het nie.
As dan JHWH jou Elohiem vir jou rus gee van al jou vyande rondom, in die land
wat JHWH jou Elohiem jou as erfenis sal gee om dit in besit te neem, dan moet jy die gedagtenis
van Amalek onder die hemel uitdelg; vergeet dit nie.”
Ons moet Amalek uitroei. En soos die volk, is ons ook met Amalek in geveg oor die water.
Moses het vir Josua gesê om manne te kies en teen Amalek uit te trek. Hy self het op die top
van die heuwel gaan staan met die STAF VAN ELOHIEM in sy hand. Moses het vir Aäron en Hur
saam met hom op die heuwel geneem.
Ex. 17:11-13: “En telkens as Moses sy hand ophou, was Israel die sterkste; maar as hy sy hand
laat sak, was Amalek die sterkste.
Maar die hande van Moses het swaar geword; daarom het hulle ‘n klip geneem en dit onder
hom neergelê, dat hy daarop kon sit. En Aäron en Hur het sy hande ondersteun, die een
duskant en die ander anderkant. So het sy hande dan vasgebly tot sononder.
En Josua het Amalek en sy volk met die skerpte van die swaard ‘n neerslag toegebring.”
Nou moet ons hierdie prentjie mooi sien. Moses het gesê dat hy met die STAF VAN ELOHIEM in
sy hand op die heuwel sou staan. En Aäron en Hur wat hom ondersteun, terwyl Moses op die
klip of rots sit. Daardie klip is dieselfde STEEN van Gen. 49:24.
Die “avben”-klip. Die Vader- en- Seun-klip. Jes. 26:4 sê: “Vertrou op JHWH vir ewig, want in
Jah JHWH is ‘n ewige rots.” (Jah JHWH staan net so in die hebreeus, en is vertaal as Here HERE
In Afrikaans)
Dis die fondasie waarop Moses sit om die geveg teen Amalek te voer. Moses is verbind aan die
Vader EN die Seun. Hy is nie op sy eie nie. Moses is natuurlik die Torah, die eerste 5 boeke van
die Woord. Hy het dit neergeskryf in opdrag van JHWH.
Moses se staf dui op die folterpaal (kruis) op Golgota. Soos vroeër ook toe hy die rots moes
slaan.
Moses sit op die rots, dis Jeshua. Jeshua het ook aan hom die twee kliptafels gegee wat JHWH
met Sy vinger geskrywe het, daarom sit Moses op die Rots. M.a.w. die Torah berus(sit) op
Jeshua. En die folterpaal (kruis) is in die hande van die Torah. Hoekom is dit so?
Hier is vir ons ‘n waarheid weggesteek in ‘n illustrasie, soos wat geld ‘n watermerk het om die
egtheid uit te wys.
Dit is so omdat die Torah voorskrifte het wat ons moet navolg wat dien tot ons behoud. As ons
dit nie navolg nie, het dit gevolge. As dit nagevolg word, het dit seën tot gevolg.
80

Deut. 28:1 – 3: “As jy goed luister na die stem van JHWH jou Elohiem om sorgvuldig te hou al
sy gebooie wat ek jou vandag beveel, dan sal JHWH jou Elohiem jou die hoogste stel bo al die
nasies van die aarde.
En al hierdie seëninge sal oor jou kom en jou inhaal as jy luister na die stem van JHWH
jou Elohiem. Geseënd sal jy wees ………….. “.
Deut. 28:15 – 16: “Maar as jy nie luister na die stem van JHWH jou Elohiem, om sorgvuldig te
hou al sy gebooie en sy insettinge wat ek jou vandag beveel nie, dan sal al hierdie vloeke oor
jou kom en jou inhaal.
Vervloek sal jy wees in die stad, ……………..”.
Dit wil sê, vloeke gaan gepaard met ongehoorsaamheid. Die gebooie is daar vir ons
beskerming. Dis mos maar dieselfde met ons kinders. As jy vir jou kind sê om nie by die
kragprop te speel nie, is dit met die doel om hom te beskerm.
Dieselfde geld vir ons aangaande die Torah. Nou is dit duidelik uit ons eie en ander mense se
lewens, dat daar wel vloeke oor ons opereer. En dit is hoekom Moses sy staf ophou in die
geveg teen die vyand. Die vyand is die uitvoerder van die vloeke. MAAR …… Jeshua het aan die
folterpaal (die staf wat Moses hier vashou) vir ons, en in ons plek, betaal vir die vloeke wat op
ons gekom het deur die verbreking van die Torah.
Gal. 3:16 “Die Messias het ons LOSGEKOOP van die vloek van die wet deur vir ons ‘n vloek te
word – want daar is geskrywe: Vervloek is elkeen wat aan ‘n hout hang – sodat die seën van
Abraham na die heidene kan kom in die Messias Jeshua, en dat ons die belofte van die Gees
deur die geloof kan ontvang.”
Soos iemand dit uitgedruk het, die Bloed van Jeshua drup op die Torah wat verbreek is.
Dit is om dieselfde rede dat Moses (die Torah) die Rots (Jeshua) met sy staf (die folterpaal of
kruis) geslaan het. Die Torah is ‘n vloek as jy nie doen wat daar staan nie, en ‘n vloek kasty ‘n
mens. So het Moses die Rots geslaan, gekasty met sy staf, die instrument waarmee die
kastyding plaasvind, dui dan op die folterpaal.
Deurdat Jeshua in ons plek die vloek gedra het wat van die Torah kom, het daar vir ons lewende
water uit voortgespruit. Maar ons moet op dit VERTROU. Dit DRINK. Dis waar geloof inkom.
Geloof is VERSTAAN en VERTROU. En dit beteken dat dit tot DOEN sal lei, want geloof sonder
werke is dood. So sê Jakobus.
Dus, die ophou van die staf beteken dat ek moet vertrou op die volbragte werk op Golgota
wanneer ek aangeval word deur die vyand. En die vyand is die uitvoerder van die vloeke. Om
net te weet van die Bloedverbond sal nie help nie, mens moet daarop vertrou, en telkens
daarop vertrou as jy ‘n probleem ervaar. Dis soos geld in die bank. Dit help veel om te weet dit
is in die bank, jy moet daarvan gaan trek as jy dit nodig het. En dis dan hoe die folterpaal
verhoog word. Dis wanneer Moses sy staf ophou met sy hande.
81

En as die folterpaal (kruis) verhoog word, dan wen die volk. Maar as dit nie verhoog word nie,
verloor die volk. Om op die Bloedverbond te bid en te vertrou, is om die staf op te hou. Daar is
geen ander weg nie.
Hur en Aäron versterk Moses se hande sodat die staf, die Bloedverbond verhoog kan word.
Joh. 3:14 sê: “En soos Moses die slang in die woestyn verhoog het, so moet die Seun van die
mens verhoog word.”
Hur is die seun van Kaleb. 1 Kron. 2:19 “Toe Asùba gesterf het, het Kaleb vir hom Efrat
geneem, en sy het vir hom Hur gebaar.” Hur beteken “well born, noble”. Uit 2 Kron. 2 se
geslagsregister kan mens sien dat Kaleb uit die stam van Juda kom, Kaleb is uit die saad van
Juda.
Juda is die stam uit wie Jeshua gebore sou word, m.a.w. die stam uit wie die Koning sou kom,
daarom is dit ‘n koninklike stam of “royal tribe”. Vandaar die betekenis van Hur se naam:
“noble, well born”. Die Dakes Annotated Reference Bible sê dat Josephus reken dat Hur die
man van Miriam was, en die oupa van Besàleël. Besàleël was ook uit die stam van Juda volgens
Ex. 31:2, 35:30 en Ex. 38:22. So, die moontlikheid bestaan. Dan sal Hur die swaer wees van
Moses en Aäron.
Aäron beteken “lightbringer, rich, mountaineer”. Die priesterskap het aan hom behoort. Die
werk wat die priester gedoen het, het die geestelike duisternis verdryf, sodat hy ‘n ligbringer
was. Hy was ryk, want die priesterkap het hom in beheer gestel van al die skatte van die
tempel wat eintlik dui op die geestelike rykdom wat aan hom toevertrou is. Ook moes hy berge
trotseer. Hy was Moses se segsman by Farao wat deur Elohiem aangestel was; sy staf het in ‘n
slang verander en die towenaars s’n ingesluk. Hy was Moses se assistent.
Segsman beteken hy was Moses se mondstuk. Dit is wat ‘n profeet is, die MONDSTUK van
Elohiem. Maar Aäron was dit vir Moses. Priesters moet dus “Moses” praat. Enige persoon wat
‘n verkondiger van die Woord is, moet dus Moses verkondig. En dit is reeds die probleem wat
JHWH met die priesters het in Maleàgi 2.
Mal. 2:1,2 “En nou, priesters, tot julle kom hierdie gebod. As julle nie gehoor gee nie, en as
julle dit nie ter harte neem om my Naam eer te bewys nie, sê JHWH van die leërskare, dan sal
Ek die vloek onder julle stuur en julle seëninge in ‘n vloek verander; ja, Ek het dit alreeds
vervloek, omdat julle niks ter harte neem nie”.
Mal. 2:4 – 7 “En julle sal gewaar word dat Ek julle hierdie gebod gestuur het, dat dit my
verbond kan wees met Levi, sê JHWH van die leërskare.
My verbond met hom was die lewe en die vrede; en Ek het diè aan hom gegee tot vrees; en hy
het My gevrees en vir my Naam gebewe.
82

Betroubare regsleer (torah of truth) was in sy mond, en onreg is op sy lippe nie gevind nie; in
vrede en opregtheid het hy met My gewandel, en baie mense het hy van ongeregtigheid terug
gebring.
Want die lippe van ‘n priester moet KENNIS bewaar (guard knowledge), en uit sy mond word
onderrig (torah) gesoek, want hy is ‘n boodskapper van JHWH van die leërskare.”
Torah beteken nie soseer WET nie, maar instruksies. Dis hoekom Maleàgie sê daar moet
onderrig wees uit die priester se mond. Dis instruksies oor hoe mense moet lewe.
Hierdie priester het die volk Israel verteenwoordig. Hy het op sy skouers die 12 stamme gedra,
6 aan elke kant. Dus, Hur verteenwoordig Juda, en Aäron verteenwoordig Israel. En as ons
Israel sien, dan weet ons ons praat ook van Efraim. Dus, die 2 en die 10 stamme. Juda en
Efraim. Albei hou die hande van Moses op.
Juda was die bewaarders van die Torah. Dis hoekom ons baie kan leer by die Jode, wat
afstammelinge van Juda is. Hulle het die Torah bewaar. Dààr word nog op die 7e dag sabbat
gehou, al moet hulle nog van die orale wette (mondelinge begevoegde wette wat nie in die
Skrif is nie) verlos word. Maar die Jode, is net Juda en die stam van Benjamin wat saam met
Juda na Israel terug gegaan het. Die woord “jode”, kom van die woord “juda”. Dit
verteenwoordig nie al die stamme nie.
Daar is nog 10 stamme in verstrooiing, wat weer genoem word, Efraim. En Efraim is oor die
hele wêreld versprei en in verskillende volke weggesteek, en lyk en maak soos daardie volke.
Maar Efraim is die mense wat Jesus ontdek het, al moet hulle nog ontdek dat Sy naam eintlik
Jeshua is, en dat hulle die Torah moet onderhou (Nie die orale wette van die Jode nie, maar net
die skriftuurlike torah).
Vandag is daar ‘n stryd. Die stryd sal net gewen word as Juda ook die folterpaal (kruis) ophou,
en ontslae raak van hulle byvoegings by die Torah, en as Efraim die Torah ontdek en ontslae
raak van die leuens wat ons geërf het by ons voorvaders wat die son aanbid het, en hoewel die
protestante ‘n groot pad vir ons oopgemaak het, was die hervorming nie voltooi nie. Ons het
by daardie plek gekom. Ons is nou die protestante.
Een van die grootste hervormings wat moet gebeur is om die sabbat op die 7e dag te hou. Dit
was ‘n opdrag en dui op die Millennium waarna ons so uitsien. Dit sal nie aanbreek totdat ons
dit raaksien nie. Dis ook waarom daar so ‘n wêreldwye herlewing is i.v.m. die hebreeuse
wortels.
Die sabbat is die sigbare verloofring van die Bruid van Jeshua. ‘n Bruid dra ‘n sigbare teken van
die verbond wanneer sy verloof raak om aan die hele wêreld te toon dat sy haar verloof het aan
‘n betrokke jong man. Net so is die sabbatsonderhouding op die 7e dag, die sigbare
verbondsteken van ‘n Duisendjarige Vrederyk wat sal aanbreek op die sewe duisendste jaar
vanaf die skepping. ‘n Tydperk wanneer die Bruid en die Bruidegom bymekaar sal wees.
83

Ex. 31: 12 – 17 “Verder het JHWH met Moses gespreek en gesê: Spreek jy met die kinders van
Israel en sê: Julle moet sekerlik my sabatte onderhou, want dit is ‘n TEKEN tussen My en julle in
julle geslagte, sodat die mense kan weet dat Ek JHWH is wat julle afsonder.
Onderhou dan die sabbat, want dit moet vir julle afgesonder wees. Hy wat dit ontheilig, moet
sekerlik gedood word; want elkeen wat daarop werk verrig, diè siel moet uitgeroei word onder
sy volksgenote uit.
Ses dae lank kan werk verrig word, maar op die sewende dag moet dit wees ‘n dag van volkome
rus, afgesonder aan JHWH. Elkeen wat op die sabbatdag werk doen, moet sekerlik gedood
word.
En die kinders van Israel moet die sabbat onderhou deur die sabbat te vier in hulle geslagte as
‘n ewige verbond.
Tussen My en die kinders van Israel is dit vir ewig ‘n teken want in ses dae het JHWH die hemel
en die aarde gemaak, maar op die sewende dag het Hy gerus en Hom verkwik.”
Dit kan nie geskei word van die wyn en brood as verbondstekens nie. In ons skets sien ons dit
ook, Jeshua, die brood wat vir ons gebreek is, vergelyk met die Torah wat gebreek is, en
weereens, Jeshua as die Lam, se bloed koop ons los van die verbreking van die Torah. Maar Hy
is ook die Torah wat verbreek is, die gebreekte brood. Daardie broodjie word die Afikonem
genoem in Israel. En Afikonem beteken: Dit is afgehandel, of soos ons dit ken: dit is volbring.
In Grieks: Tetelestai, dit is betaal. Maar Afikonem is Hebreeus en ek glo Jeshua het hebreeus
gepraat, nie Grieks nie.
Dis wat die “evangelie” of versoening eintlik behels. Dit is die Bloedverbond. Wat ons dus leer,
is nie los van die boodskap van die Versoening van Jeshua deur Sy bloed nie, maar dis juis ‘n
onderstreping daarvan. Ons het mos gedink ons het alles en ons weet alles, maar ons leer
waarhede in die Woord in terme van vlakke van betekenis. As jy deur een vlak gekom het, gaan
die volgende een vir jou voorlê. Al hoe hoër op, soos bergklim.
Is die instruksies van Moses dan so belangrik? Kom ons volg dit ‘n bietjie deur die Skrif vanaf
die plek waar JHWH Moses opdrag gegee het om dit neer te skryf.
Ex. 17:14 “Toe sê JHWH vir Moses: Skryf dit as ‘n aandenking in ‘n boekrol en prent dit Josua
in, dat Ek die herinnering van Amalek onder die hemel totaal sal uitdelg.”
Moses kry opdrag om die hele aangeleentheid van die konfrontasie met “Amalek” neer te skryf.
JHWH het self die twee kliptafels met sy vinger geskryf en dit aan Moses gegee. Dit word
algemeen aanvaar dat Moses die skrywer is van die eerste vyf boeke.
Ex. 24:4, 7 – 8 “En Moses het al die woorde van JHWH opgeskryf en die more vroeg hom klaar
gemaak en onder die berg ‘n altaar gebou, en twaalf gedenkstene ooreenkomstig die twaalf
stamme van Israel.
En hy het die boekrol van die verbond geneem en dit voor die ore van die volk gelees. En hulle
het gesê: Alles wat JHWH gesê het, sal ons doen en daarna luister.
84

Toe neem Moses die bloed en gooi dit op die volk en sê: Kyk, die bloed van die verbond wat
JHWH met julle gesluit het OP GROND VAN AL HIERDIE WOORDE.”
Ex. 34:10 – 14 “Toe antwoord Hy: Kyk, Ek sluit ‘n verbond; voor jou hele volk sal Ek wonders
doen soos daar op die hele aarde en onder al die nasies nie geskape is nie, sodat die hele volk
onder wie jy is, die werk van JHWH kan sien. Want verskriklik is dit wat Ek aan jou gaan doen.
Onderhou wat Ek jou vandag beveel. Kyk, Ek verdryf voor jou uit die Amoriete, Kanaäniete,
Hetiete, Feresiete, Hewiete en Jebusiete.
Neem jou in ag dat jy geen verbond sluit met die inwoner van die land waarin jy kom nie; sodat
hy nie miskien ‘n strik by jou word nie.
Maar hulle altare moet julle omgooi en hulle klippilare verbrysel en hulle heilige boomstamme
afkap.
Want jy mag jou nie neerbuig voor ‘n ander god nie; want JHWH se Naam is Jaloers – ‘n
jaloerse El is Hy.”
En dis juis wat Efraim gedoen het toe hulle hulle vereenselwig het met die volke van die wêreld
se feeste, soos o.a. kersfees en paasfees (Easter). Hulle het nie hulle klippilare verbrysel en
hulle aanbiddings-boomstamme afgekap nie.
Dan volg nog baie instruksies van wat hulle moes doen en nie moes doen nie, en dan vers 27:
“Verder het JHWH vir Moses gesê: Skryf vir jou hierdie woorde op, want ooreenkomstig hierdie
woorde het Ek ‘n verbond gesluit met Israel.”
Deut. 17:18 – 19 “En as hy op die troon van sy koninkryk sit, moet hy vir hom ‘n afskrif van
hierdie Torah in ‘n boekrol skryf, uit dit wat voor die Levitiese priesters lê; en dit moet by hom
wees, en hy moet al die dae van sy lewe daarin lees, dat hy kan leer om JHWH sy Elohiem te
vrees deur al die woorde van hierdie Torah en hierdie insettinge te hou, om dit te kan doen.”
Deut. 31:9 – 11 “En Moses het hierdie Torah opgeskryf en dit gegee aan die priesters, die seuns
van Levi, wat die verbondsark van JHWH gedra het, en aan al die oudstes van Israel.
En Moses het aan hulle bevel gegee en gesê: “Aan die einde van sewe jaar, op die bepaalde tyd
van die jaar van kwytskelding, op die Huttefees,
as die hele Israel kom om te verskyn op die plek wat Hy sal uitkies, moet jy hierdie Torah voor
die hele Israel, voor hulle ore lees.”
Vers 19: “Skryf dan nou vir julle hierdie lied op, en leer dit aan die kinders van Israel; lê dit in
hulle mond, dat hierdie lied vir my ‘n getuie teen die kinders van Israel kan wees.”
Vers 24 – 30: “En toe Moses die woorde van hierdie Torah klaar in ‘n boekrol geskryf het tot
die einde toe,
het Moses aan die Leviete wat die verbondsark van JHWH gedra het, bevel gegee en gesê:
Neem hierdie boekrol van die Torah en sit dit neer aan die kant van die verbondsark van JHWH
julle Elohiem, dat dit daar as getuie teen jou kan wees.
85

Want ek ken jou rebelsheid en jou hardnekkigheid. As julle, terwyl ek nog vandag by julle lewe,
rebels was teen JHWH – hoeveel te meer dan na my dood!
Laat al die oudstes van julle stamme en julle opsigters by my vergader, dat ek voor hulle ore
hierdie woorde kan praat, en teen hulle die hemel en die aarde as getuies kan neem.
Want ek weet dat julle na my dood gewis verderflik sal handel en sal afwyk van die weg wat ek
julle beveel het, sodat die rampspoed julle aan die EINDE VAN DIE DAE sal teëkom, omdat julle
sal doen wat verkeerd is in die oë van JHWH om Hom deur die werk van julle hande te terg.
Toe het Moses voor die ore van die hele vergadering van Israel die woorde van hierdie lied tot
die einde toe uitgespreek.”
En dan volg die hele Deut. 32, wat die lied van Moses is.
Josua 1: 7 – 8 “Wees net baie sterk en vol moed, om nougeset te handel ooreenkomstig die
hele Torah wat Moses, my kneg, jou beveel het; wyk daarvan nie regs of links af nie, sodat jy
met goeie gevolg kan handel, oral waar jy mag gaan.
Hierdie boekrol van die Torah mag nie uit jou mond wyk nie; maar bepeins dit dag en nag,
sodat jy nougeset kan handel ooreenkomstig alles wat daarin geskryf staan; want dan sal jy in
jou weë voorspoedig wees, en dan sal jy met goeie gevolg handel.”
Josua 8:30 – 35 “Toe het Josua ‘n altaar gebou vir JHWH, die Elohiem van Israel op die berg
Ebal,
soos Moses, die kneg van JHWH, die kinders van Israel beveel het, soos geskryf staan in die
boekrol van die Torah van Moses: ‘n Altaar van opgekapte klippe waaroor geen yster geswaai is
nie; en daarop het hulle aan JHWH brandoffers gebring, en dankoffers geslag.
En daar het hy ‘n afskrif van die Torah van Moses op die klippe geskryf, wat hy geskryf het voor
die oë van die kinders van Israel,
terwyl die hele Israel met sy oudstes en die opsigters en sy regters aan weerskante van die ark
staan – die vreemdeling sowel as die kind van die land: die een helfte daarvan teen die berg
Gerisim en die ander helfte daarvan teen die berg Ebal, soos Moses die kneg van JHWH, tevore
bevel gegee het om die volk van Israel te seën.
En daarna het hy al die woorde van die Torah voorgelees, die seën en die vloek, net soos dit
geskryf staan in die wetboek (boekrol van die Torah).
Daar was geen woord van alles wat Moses beveel het, wat Josua nie voorgelees het voor die
hele vergadering van Israel, met die vroue en die kinders en die vreemdeling wat onder hulle
saamgetrek het nie.”
Samuel het voortgegaan met die opskrywe van die Woord. 1 Sam. 10:25 “Daarna het Samuel
die reg van die koningskap voor die volk afgekondig en dit in ‘n boekrol geskryf en voor die
aangesig van JHWH neergelê.”
Dawid onderrig Salomo om die Torah te hou. 1 Kon. 2: 1 – 4 “En toe die dae van Dawid nader
kom dat hy sou sterf, het hy sy seun Salomo bevel gegee en gesê:
Ek gaan heen op die weg van die hele aarde: wees dan sterk en word ‘n man;
86

en onderhou die ordening van JHWH jou Elohiem deur te wandel in sy weë, deur sy insettinge,
sy gebooie en sy verordeninge en sy getuienisse te onderhou, soos geskryf is in die Torah van
Moses, sodat jy voorspoedig kan uitvoer alles wat jy doen, en alles waartoe jy jou begewe,
sodat JHWH Sy woord mag vervul wat Hy oor my gesê het, naamlik: as jou seuns ag slaan op
hulle weg deur voor my aangesig te wandel met hulle hele hart en met hulle hele siel, dan sal
daar nie vir jou ‘n man op die troon van Israel ontbreek nie.”
Josafat gee onderrig uit die Torah in 2 Kron. 17:9 “En hulle het in Juda onderrig gegee met die
boekrol van die Torah van JHWH by hulle, en in al die stede van Juda rondgegaan en onder die
volk onderrig gegee.”
Toe Joas koning word, kry hy nie net die kroon nie, maar ook die Torah, wat ook bekend staan
as die Getuienis. 2 Kron. 23:11 “Daarna het hulle die seun van die koning uitgebring en aan
hom die kroon en die Getuienis oorgegee; en hulle het hom koning gemaak.”
Getuienis dui hier op die Torah. Dit is duidelik, dat staat en kerk, saam behoort te opereer, nie
apart soos dit wel in ons dae gebeur nie, dit net terloops.
Die Torah maak van Israel ‘n unieke volk: Ester 3:8 “Toe sê Haman aan die koning Ahàsveros:
Daar is een volk wat verstrooid en afgesonderd is tussen die volke in al die provinsies van u
koninkryk, en hulle wette is anders as die van enige volk; ook hou hulle die wette van die
koning nie….”. Die woord, wette, hier is weereens die Torah.
Nehemia het die volk terug gebring na die onderhouding van die Torah, nadat hulle solank in
ballingskap was, en die Torah verwaarloos het.
Neh. 1:7 – 9 “Ons het baie verkeerd gehandel teenoor U, en ons het die gebooie en insettinge
en verordeninge wat U aan Moses, u kneg beveel het, nie gehou nie.
Dink tog aan die woord wat U aan Moses, u kneg beveel het naamlik: As julle ontrou is, sal Ek
julle onder die volke verstrooi;
maar as julle jul tot My bekeer en my gebooie onderhou en dit doen – al was julle verjaagdes
aan die einde van die hemel, dan sal Ek hulle daarvandaan versamel en hulle bring na die plek
wat Ek verkies het om my Naam daar te laat woon.”
In Neh. 8:14 – 19 het hulle uit die lees van die wet (Torah), gesien dat hulle die feeste moet
onderhou, en spesifiek hier die huttefees, en hulle het toe so gemaak.
Daniël het ook ingetree vir die volk se Torah-loosheid in Dan . 9:1 “Maar die hele Israel het U
Torah oortree en afgewyk deurdat hulle nie na U stem geluister het nie; daarom is die vloek en
die eed oor ons uitgestort wat geskryf is in die Torah van MOSES, die kneg van Elohiem, want
ons het teen Hom gesondig.” En lees ook verder aan tot by vers 19.
87

En vir oulaas roep Maleagi ons ook terug na die Torah in Mal. 4:4 “Dink aan die Torah van
MOSES, my kneg, wat Ek hom beveel het op Horeb vir die hele Israel – insettinge en
verordeninge.”
Jeshua het self ook telkens na “Moses” (bedoelende die Torah), verwys as daar ‘n saak was wat
moes opgelos word.
Matt. 8:4 “En Jeshua sê vir hom: Pas op dat jy dit aan niemand vertel nie, maar gaan vertoon
jou aan die priester en offer die gawe wat MOSES voorgeskrywe het, tot ‘n getuienis vir hulle.”
Mark. 7:10 “Want MOSES het gesê: Eer jou vader en jou moeder: en: Hy wat vader of moeder
vloek, moet sekerlik sterwe.”
Mark. 10:3 – 5 “Maar Hy antwoord en sê vir hulle: Wat het MOSES julle beveel?
En hulle sê: MOSES het toegelaat om ‘n skeibrief te skrywe en van haar te skei.
En Jeshua antwoord en sê vir hulle: Vanweë die hardheid van julle harte het hy vir julle hierdie
gebod geskrywe, maar van die begin van die skepping af het JHWH hulle man en vrou geskape.”
Mark. 12:26 “En wat die dode betref, dat hulle opstaan – het julle nie gelees in die boek van
MOSES …..”.
Luk. 24:44 “En Hy sê vir hulle: Dit is die woorde wat Ek met julle gespreek het toe Ek nog by
julle was, dat alles wat oor My geskrywe is in die wet van MOSES en die profete en die psalms,
vervul moet word.”
Johannes 5:45 – 47 “Moenie dink dat Ek julle by die Vader sal beskuldig nie. Daar is een wat
julle beskuldig – MOSES op wie julle gehoop het. Maar as julle MOSES geglo het, sou julle My
glo, want hy het van My geskrywe. En as julle sy geskrifte nie glo nie, hoe sal julle my woorde
glo?”
Johannes 7:19, 22 en 23 “Het MOSES julle nie die torah gegee nie? En niemand van julle hou
die torah nie. Waarom wil julle My om die lewe bring?
Daarom het MOSES julle die besnydenis gegee – nie dat dit van MOSES is nie, maar van die
vaders – en op die sabbat besny julle ‘n mens.
As ‘n mens die besnydenis op die sabbat ontvang, sodat die wet van Moses nie verbreek mag
word nie, is julle kwaad vir My, omdat Ek ‘n mens op die sabbat heeltemal gesond gemaak
het?”
So, wat sê ek? Kan ek gered word deur die Torah te onderhou? Nee, ek word juis gered omdat
Jeshua vir my gesterf het vir die verbreking van die Torah. Hy het vir my daardie vloek gedra.
88

Maar Jeshua self, kan nie geskei word van die Torah (wet) nie. As mens dan gered is, onderhou
dan die Torah uit liefde vir Jeshua en uit dankbaarheid vir dit wat hy vir jou gedoen het. Jeshua
het gesê dat as ons Hom lief het, sal ons Sy gebooie onderhou.
In Openbaringe word Jeshua en Moses telkens saam vermeld, naamlik dat die ware aanbidder
die gebooie sal onderhou en in Jeshua sal glo.
Open. 12:17 “En die draak was vertoornd op die vrou, en hy het weg gegaan om oorlog te voer
teen haar ander nakomelinge wat die GEBOOIE van Elohiem bewaar EN die getuienis van
Jeshua die Messias hou.”
Open. 14:12 “Hier kom die lydsaamheid van die afgesonderdes te pas; hier is hulle wat die
GEBOOIE van Elohiem en die GELOOF IN JESHUA bewaar.”
Open. 15:3 “En hulle het die lied gesing van MOSES, die dienskneg van Elohiem, EN die lied van
die LAM, en gesê: Groot en wonderlik is u werke, JHWH Elohiem, Almagtige; regverdig en
waaragtig is u weë, o Koning van die afgesonderdes!”
En ten laaste, die skets van Moses op die rots met Aäron en Hur weerskante, vergelyk met die
Olyfboom in Romeine 11 waarin Israel gesimboliseer word as ‘n olyfboom (vergelyk skets op
baldsy 88).
Die wortel is Jeshua, die stam is die Torah, en die takke is die stamme van Israel.
‘n Afgesnyde boom, dui op godsdiens sonder die wortels, en dis wat die heilige boomstamme
was in al die afgodery in die Woord. Dink dan vir jouself wat die kersboom is, die immergroen
afgod van die heidene SONDER WORTELS. Heilige boomstamme? Dis net ‘n vraag. En hoeveel
van ons het gesit met net die wortels, maar sonder die stam, die Torah!
Toe Moses met die berg opgeklim het, het hy aan die oudstes gesê: “ Wag hier vir ons tot ons
na julle terugkom. En kyk, Aäron en Hur is by julle; wie regsake het, kan na hulle gaan.” (Ex.
24:14)
So is Aäron en Hur nog met ons, en albei word een in Jeshua die Messias.
Ten slotte, die Skrif verklaar homself, en daar is geheimenisse om ontdek te word, as ons nie sal
toelaat dat ons gebind word deur die oorlewering van mense nie. Kom ons open ons oë en ore
vir die Waarheid van die Skrif, want “die hele Skrif is deur Elohiem ingegee en is nuttig tot
lering, tot weerlegging, tot teregwysing, tot onderwysing in die geregtigheid, sodat die mens
van Elohiem volkome kan wees, vir elke goeie werk volkome toegerus. “ (2 Tim. 3:16 en 17)
En reken net, toe Timotheus dit geskryf het, was die “Nuwe Testament” nog nie geskryf nie,
maar wel net die Torah en die profete, dit wat ons ken as die “Ou Testament”.
90

Laat ons dan die gebooie onderhou, terwyl ons aan die getuienis van Jeshua vashou!
Ek gee erkenning aan Claudette Ferrier
Sketse: Elsa Verster en Maryke Fick onderskeidelik
91

DIE BERGLAND
Hoeveel mense sien ‘n mens wat besig is om die berg op te gaan, en hoeveel is daar onder in
die vallei?
Daar is min wat die berge aandurf, maar elkeen wat dit doen, is duidelik sigbaar vir die wat
onder is. Sò sigbaar dat elkeen op die berg, ‘n maklike teiken is vir die pyle van kritiek uit die
boë van wanpersepsies wat nie stand hou by die lig van die Skrif nie. En tog het hierdie
wanpersepsies so ‘n lekker “tuiste” geword, dat dit traumaties word om te dink mens moet dit
agter laat om die waarheid in besit te neem. Maar sulke pyle en aanvalle van kritiek skenk aan
die persoon wat dit gebruik tyd om sy gemaksone langer te kan geniet en dit is koste effektief
wanneer die prys van die waarheid bereken moet word.
As mens die persoon op die berg kan aanvat, doen jy immers “iets goeds vir die koninkryk”, en
onmiddelik is die gewete gesalf, en die verwonding wat die klimmer kry lyk meer na iets goed
wat jy doen as na kwaad.
Geestelik is ons òf op die berg, besig om boontoe te klim, òf onder in die vallei waar die meeste
mense is.
Die bergland is baie soos die woestyn, dis ‘n alleen-plek. Net jy en een of twee metgeselle op
die pad, julle en ……………. die Herder. Maar dis hier waar die Woord oopbreek. Soos Jeshua
met die twee Emmausgangers. Net hy en hulle en die Woord, want ……………… Hy ìs die Woord.
En Hy breek sy Woord-brood waar diegene wat JHWH vrees bymekaar is om Hom in Gees en
in Waarheid te aanbid (Mal. 3:16, Luk 24: 13 – 53, Joh. 4:24).
Dis alleen ja, en stroom-op, want net dooie visse swem saam met almal die stroom af sonder
om die dieptes van die waarheid te soek. Meeste gelowiges is heeltemal gelukkig om
oorgelewerde kennis vir die waarheid te aanvaar. Want dit kos tyd en energie en vervolging om
die waarheid na te speur. Immers, daarvoor is daar mos opgeleide teoloë wat die Skrif ken, en
hulle sal ons mos die regte pad kan wys, dan nie? Hulle is mos betroubaar.
Dit kan wees Geliefde, dat jou herder die waarheid het, maar dit kan ook wees, dat hy dit meer
geërf het, as ingepalm het. Laat dit egter nie jou probleem wees nie. Al verantwoordelikheid
wat die gelowige het, is om by Jeshua self te leer. En Hy is immers …………….. die Woord. Dis
elkeen se eie verantwoordelikheid om die waarheid na te speur, soos wat mens na kosbare
skatte sou soek. Met sodanige gesindheid, sal die Gees wel die Skrif vanaf Genesis tot
Openbaring, saam laat getuig aangaande die waarheid.
Maar dis net hier waar die probleem lê. Gesindheid. Van watter gesindheid is jy?
Is jy vreesagtig dat jy die waarheid nie sal kan kry nie, en dan klou jy maar vas aan wat bekend
is?
92

Of is jou program eenvoudig net so vol weens omstandighede dat jy dit nie kan bekostig om dit
eers te oorweeg dat jy leuens vir waarheid glo nie? Want waar moet jy nou tyd kry om dit na te
vors? En sonder deeglike navorsing kan jy niemand se leringe as bog afmaak nie. So, die
maklikste is, gooi dit in die vuilgoedblik.
Of het jy dalk jou lewe lank met iemand ‘n toutrekkery aan die gang in verband met
geloofsaspekte wat sal meerbring dat jy ‘n groot vernedering sal moet deurgaan om nou toe
te gee en te erken dat jy verkeerd was?
Of het jy dalk ‘n teleurstelling gekry in jou soeke na die waarheid, dat iets nie gemanifesteer het
soos jy geglo het nie, en nou is dit veiliger om die leuen te glo, eerder as dit wat die Skrif
uitbasuin? Dan het jy jou vertroue op mense geplaas en nie op die waarheid van die Skrif nie.
En mense kan wel foute maak in hulle uitlewing van die Skrif, maar dis jy wat jou oog op Hom as
die waarheid moet hou en nie op mense nie. Is jou gesindheid dus dat jy nie mislei wil word
nie, en nou gaan jy dit liewer nie waag om saam met Jeshua op die water van die waarheid te
loop nie. Is dit vir jou: “once bitten, twice shy”?
Of het jy dalk die mense wat voor jou die pad probeer loop het geklassifiseer as “vals profete”?
Miskien omdat hulle iets sou gesê het wat nie presies so gemanifesteer het nie? Of het hulle ‘n
Skrif verkeerd verklaar en nou kom die ware betekenis uit? Met ander woorde, het hulle dalk
nou ook al menslike foute in hulle geloofslewe gemaak net soos jy en elke ander mens? Gaan jy
regtig na ‘n paar vrot vrugte by onvolmaakte gelowiges kyk eerder as na al die goeie vrugte wat
hulle wèl dra? Maar dit laat mens mos self beter vertoon as jy die kollig op die ander gelowige
se vrot plek kan laat val, dan skuif dit jou eie vrot vrugte op die agtergrond. En in jou hart, is die
onrus oor die waarheid dan op die agtergrond en jou gewete is vir ‘n ruk gesus. Is dit jou
gesindheid?
‘n Vals profeet, Geliefde, het byna net vrot vrugte en geen goeies nie. Maar elke ware profeet
sal by al die goeie vrugte, tog ook vrot vrugte hê. Daar is net een volmaakte Profeet, naamlik
Jeshua. Dus kòn Hy, en hèt Hy ook vir Sy profete se vrot vrugte ingestaan. Gaan kyk maar na
Moses, Dawid, Paulus en Petrus en so baie ander in die Skrif. Almal mense wat gruwelike foute
en sondes in hulle wandel gedoen het. Moet jy nie miskien bely dat jy meer op die skepsel
gefokus het as op die Skepper van die skepsel nie?
Is die vrot vrug nie ook maar by jou nie? Kan jy regtig ‘n vinger wys?
Of dalk was jou metode om mense te weeg dalk die internet. Tog sou betroubaar. Alles is daar.
Ja, daar is kaf en daar is koring. Dis seker die plek waar mense die meeste met modder gegooi
word, veral as hulle iets beet het wat soos die waarheid lyk. Dan word hulle geraamtes uit die
kas gegrawe, en onder ‘n vergrootglas op die internet geplaas. Dit kan tog nie ‘n maatstaf wees
vir iemand se geloofwaardigheid of vir die geloofwaardigheid van die boodskap wat hy
verkondig nie. Tien teen een is daardie geraamtes reeds lankal weggeneem deur die Bloed van
die Lam.
93

Dis mos nie die pad nie. Dis ‘n dwaalspoor. Hoekom wil jy daarlangs gaan?
Gaan die weg van die ware lig, die Skrif. Daar sal jy lig kry. Miskien nie soos jy dit wou gehad
het nie, want nou kom dit weer naby aan die “ek”. Daar gaan jy dalk sien hoe moet mens
optree teenoor iemand as jy van hom verskil? Dat jy hom nie kan stenig as jy nie van die
boodskap hou nie? Dat ons mekaar moet liefhê soos Jeshua ons liefgehad het (Joh. 15).
Maar jy sê: ‘Nee, nee, dit gaan nou weer ‘n sterwe wees om die Skrif se pad te loop en ek wil
graag die laaste sê hê; en ek het nou in elk geval al hierdie handige tekse gekry wat ek graag as
swaarde wil gebruik om die boodskapper mee te straf omdat hy dit durf waag het om my
harmonieuse geloofsnessie te kom bedreig; gee my dan liewer die internet, al is dit modder,
dis tog waar. En dis bekende waters om in te vaar, hierdie vuil waters van die wêreld, die
internet.’
Is dit jou gesindheid? Wat jy op die internet sien en hoor, seëvier dit oor die Waarheid van die
Woord?
Of is jy leerbaar om lig vanuit die Skrif te ontvang? En terwyl jy nog nie seker weet wat die
waarheid is nie, is jy bereid om te wag daarop totdat dit vir jou in plek val? Dit so ‘n bietjie op
te hang aan ‘n hakie totdat jy die kaf van die koring kan skei? En dìt sonder om die boodskapper
te stenig? Dis diè gesindheid wat die deur vir die waarheid sal oopmaak. En so ‘n gesindheid sal
altyd loon ontvang, op Sy tyd, want die Gees is werksaam vir diegene wat op Hom wag. En glo
my, daar is oorgenoeg lig in die Skrif wat die waarheid bevestig. Dis glad nie nodig om angstig
of opstandig te word nie, gaan net dag vir dag.
‘n Leerbare gesindheid vind jy by iemand wat nie vrees om die waarheid te ontdek nie, omdat
hy die waarheid liefhet, want Jeshua is die Waarheid, die Weg en die Lewe. Ongeag waar die
pad van die waarheid loop, jou liefde vir Jeshua sal jou op hierdie pad neem. Mense met
hierdie gesindheid is die oorblyfsel waarvan die Skrif praat. Dis diegene wat jy op die berge sal
kry, besig om te klim sonder om om te kyk, sonder om op mense te fokus. Dis hulle wat jy
alleen in die woestyne sal kry, soos Elia en Johannes. Dis hulle wat so ryk is van die vreugde van
die Waarheid, dat hulle soms onnadenkend en oorywerig met ander hulle skatte wil deel, net
om soos ‘n hond geskop en verjaag te word deur die einste mense vir wie hulle lief is en vir wie
hulle waarlik omgee.
Dis hulle wat sulke wrede behandeling trotseer en dit maar weer vergewe, maar dit maak hulle
diep seer. Verwond en geskok tot in hulle diepste wese, beroof van nagte en nagte se rus as
gevolg van diep en rou wonde , ……………. en dit net omdat hulle omgee, omdat hulle vir ‘n
geliefde, ‘n vriend of vriendin, ‘n mede gelowige, ook van die kosbare, koel en onbesoedelde
lewende water wou gee.
Maar so is Jeshua ook geslaan in die huis van Sy vriende (Sag. 13:6). En ‘n dienskneg is nie
groter as sy Meester nie. As hulle Jeshua vervolg het, sal hulle Sy volgelinge ook vervolg (Joh.
15).
94

En moenie vergeet nie, Jeshua was self in die woestyn. Die Woord is dus in die woestyn. Die
Woord is dus nie noodwendig waar die samedromming is nie. Nee, Geliefdes, die pad is smal
en daar is min wat dit vind!
Maar as jy jouself tans juis in die woestyn bevind, jy en die Waarheid, weet dan, dat jy versorg
sal word met water uit Rots uit, niks sal jou ontbreek nie. Jy word toegerus om daar te kan
oorleef, net soos wat kamele geskape is om in die woestyn te kan oorlewe. Al sien jy fisies net
son, sand en klippe, is jy geestelik in die Paradys in gemeenskap met jou Skepper. Totdat die
tyd aanbreek om in die Beloofde land in te gaan en totdat die fisiese en geestelike realms weer
een word in Jeshua.
Dààr is geen woestyne nie, geen vervolgers nie, net harmonie en versadiging van vreugde voor
die aangesig van JHWH. Nie eers een slegte herinnering nie!
Jeshua is die WEG, die WAARHEID en die LEWE. Volg Hom, en Hom alleen.
Net Jeshua alleen!
95

DIE REIS VANAF DIE PARADYS NA DIE KONINKRYK
Jesaja 46:10 in die King James: “Declaring the end from the beginning, and from ancient times
the things that are not yet…………….”
Die hebreeuse woord vir “in die begin” (in the beginning) is: bereshiet. Dis ook die naam van
die eerste boek: Genesis, in Hebreeus.
Letterlik staan hier geskryf, dat ons die begin van die Woord moet verstaan om die einde van
die tye te verstaan. Ons begin dus by die begin, by Genesis.
Die verhaal van die mens en sy Skepper, JHWH, begin in die Paradys. Daar het die mens met
JHWH gewandel, Hom gesien en met Hom gepraat. Daar was die fisiese realm en die geestelike
realm dus een, anders sou hulle dit nie kon doen nie. Hulle eerste gewaarwording was dus die
geestelike. Hulle was ook geestelik gekleed met die voortreflikheid van JHWH, maar toe die
slang hulle verlei het, en die sondeval plaasgevind het, het hulle hulle geestelike bewustheid
verloor, en was hulle eerste gewaarwording, die fisiese, daarom dat hulle dadelik gesien het dat
hulle naak is.
Daar was twee bome in die tuin, die Boom van die Lewe, en die Boom van die kennis van goed
en kwaad. En omdat hulle van die Boom van die kennis van goed en kwaad geëet het, het hulle
deelagtig geword aan gemengde saad.
Vandaar af is daar goed en kwaad, dag en nag, lig en duisternis, koring en onkruid, ens. Die
kwaad of slegte saad, het van die slang af gekom. Net soos die Woord van JHWH saad is, en
goeie saad is, is die slang se woorde ook saad, maar slegte saad.
Dit wat in die Paradys verkeerd geloop het, moet herstel word, en dit is wat die Koninkryk sal
wees. Die mens herstel in die paradys. Daarom begin die Woord in Genesis met die paradys,
en eindig dit in Openbaring 22 met die Paradys.
Omdat die mens nou besmet was met gemengde saad in denke en dade, kon hy nie verder in
die paradys woon nie. Die mens beland nou op ‘n pelgrimsreis vanaf Eden na die Millennium of
te wel die Koninkryk van JHWH.
Op hierdie pad moet hy wandel totdat die Versoening voltooid is ten opsigte van die fisiese en
die geestelike realms. Die fisiese, die aarde is saam met die mens vervloek, daarom het dit
distels en dorings begin voortbring. Voor die sondeval was daar nie dorings nie.
Vanaf die sondeval het die mens die duiwel as Vader totdat die mens weergebore word en
JHWH as Vader verkry. Satan het die mens verlei om nie die opdrag van JHWH te gehoorsaam
nie, want hy het geweet dit sal negatiewe gevolge vir die mens hê, en hy het beoog om
heerskappy oor die aarde te kry. Die heerskappy is aan Adam gegee om te heers oor die
skepping in Genesis 1:28. Omdat die mens na Satan geluister het, het Satan daardie
97

heerskappy gekaap, maar is Satan die god van hierdie wêreld (2 Kor. 4:4). Dis waarom ons ‘n
gedurige stryd het teen duisternis op die reis na die Koninkryk.
Terwyl JHWH die mens buite die Tuin van Eden geplaas het ná die sondeval, het Hy terselfderyd
voorsiening gemaak vir die mens om te kan oorleef in die domein van Satan. Pas nadat hulle vir
hulle klere van vyeblare gemaak het, het JHWH daardie vyeblare met klere van vel vervang, met
ander woorde, diere se velle. Dit was die eerste offerandes.
Dis die heel eerste bloedverbond. Die bloed van die onskuldige diere moes hulle skuld
(naaktheid) bedek. (Gen. 3)
Nog ‘n plek waar ons die bloedverbond raakloop is met Abraham in Gen. 15. In daardie dae is
‘n verbond op so ‘n manier gesluit sodat die twee verbondsgenote mekaar se belange op die
hart sou dra. Die oopsny van die diere, en die beweeg tussen die diere in die vorm van die
figuur 8, het die volgende gesê: As ek nie my deel van die verbond nakom nie, sal dit my my
lewe kos soos hierdie dooie diere waartussen ek beweeg. En elkeen het dan sy beurt gekry om
tussen die diere te loop.
Maar in Abraham se geval het JHWH hom aan die slaap gemaak, want hy het geweet dat
Abraham nie sy deel van die verbond ooit volkome sou kon nakom nie, en toe neem Hy
Abraham se deel ook op Hom.
Verstaan jy nou waarom Jeshua vir ons gesterf het? Dit was op grond van hierdie verbond met
Abraham. Abraham en ons almal wat gereken word as Abraham se kinders (Gal. 3:16 – 18), het
nie die verbond gehou nie (ons het die Torah nie gehou nie), en JHWH as ons Verbondsgenoot
het vlees geword, om as ‘n mens vir ‘n mens te kom sterf (die simbool van die dooie diere sê
dat die een wat die verbond verbreek, net so dood sal wees soos die geslagte diere), sodat Hy
vir ons kon intree en ons nie die ewige dood sou beërwe nie.
In Isak se lewe, word vir ons gewys hoedat Jeshua Sy lewe vir ons sou aflê, deurdat Abraham
hom daar op Moria sou offer. Daar sien ons weer die spore van die Bloedverbond in Isak se
lewe.
En toe volg Jakob, as nageslag van Isak. In Gen. 28 lees ons hoe hy by Lus gekom het, en net
daarna (Gen. 32) by die Jabbokrivier met JHWH geworstel het. Daar is sy naam na Israel
verander. Lus se naam verander na: Bet-el, wat beteken huis van El. En Jakob slaap daar op ‘n
klip (rots), hy salf die klip en rig dit op as gedenksteen, en noem die plek toe Bet-el, ‘n poort van
die hemel. Hy sien die leer waar die engele op en af beweeg. Jeshua is die Rots (1 Kor. 10:4).
Kom ons kyk wat sê dit vir ons: hier het die geestelike realm en die fisiese realm mekaar weer
ontmoet. Die leer het dit uitgespel, en so is die volk Israel hier gebore, en as Huis van Elohiem
tot stand gekom.
99

Wat beteken die woord: Jisrael (Israel)? Jis-ra-el = He will rule as El (God).
Dit bestaan uit twee werkwoorde:
1. Sa-rah = to prevail (seëvier)/have power as as prince
2. el = krag/mag (veral almagtig)
Met ander woorde, elkeen wat die stryd stry soos wat Jakob met JHWH daar in ‘n stryd was, en
oorwin, is ‘n Oorwinnaar, en dit is wat ‘n Israeliet is: ‘n OORWINNAAR. Dis die stryd op die pad
tussen Eden en die Millenium. Dink nou weer aan Openbaringe 1 – 3 waar die sewe
gemeentes beskryf word, en telkens word daar gesê: “Aan die wat OORWIN ………”
Dit beteken dus:
1. “One who wrestles and overcomes”
2. “Heersende/ ‘n prins saam met El”, want hy wat worstel en oorwin sal heers.
Diegene wat glo dat Jeshua die Messias is EN sy gebooie onderhou is die oorblyfsel van die
liggaam van die Messias. Hulle sal dan die OORWINNAARS wees.
Israel is dus ‘n koninklike titel, en dis hoekom hulle ‘n koninklike priesterdom is. Eers stry en
worstel jy saam met El, dan oorwin jy saam met El, en dan heers jy saam met El. Dis geloof in ‘n
neutedop.
Dis Israel. So identifiseer mens Israel in die gees. Jakob se fisiese nageslag Israel, naamlik sy
twaalf seuns en hulle nageslagte wat die twaalf stamme geword het waaruit Israel bestaan. En
so trek Jakob met sy vrouens en kinders Esau tegemoet en word Israel in twee gedeel vir die
heel eerste keer in Gen. 32:10: “Want ek het met my STAF oor hierdie Jordaan getrek en nou
TWEE laers geword…”
Hier lees ons vir die eerste keer van ‘n staf, en dat Jakob se gesin in twee laers verdeel het, nl.
Lea en haar kinders voor, en Ragel en haar kinders agter, want hy wou nie hê dat Esau sy hele
gesin opeens uitwis nie, en hy versteek Ragel, die vrou wat hy liefhet, en haar kinders in die
agterhoede. Simbolies is dit waar die twee huise Juda en Efraim sy eerste oorsprong het.
Soos wat Bet-el (huis van El) ‘n kontakpunt tussen die fisiese en geestelike realm was, so is die
tabernakel. Die tabernakel kan vergelyk word met ‘n punt op die aarde waar die geestelike
realm en die fisiese realm weer saam funksioneer soos in die paradys. Maar dit wys ook heen
na die versoening wat Jeshua vir ons kom doen het op die folterpaal op Golgota.
Net soos wat Jakob daardie klip gesalf het, en opgerig het as ‘n gedenksteen, net so is die
tabernakel opgerig as ‘n gedenksteen, wat heenwys na Jeshua, soos die rots waarop Jakob
geslaap het ook heenwys na Jeshua, die Rots. Soos wat Jakob die rots gesalf het, so is die
tabernakel gesalf.
100

Lev. 8:10 “Toe het Moses die salfolie geneem en die tabernakel en alles wat daarin was, gesalf
en dit afgesonder.”
Rots is ‘ewen’ [ ןֶבֶא] , wat bestaan uit ‘av’ [ באָ] plus ‘ben’ [ ןֵבּ ] in hebreeus, en av = vader en
ben = seun. Die rots is dus die Vader en die Seun. Dis ‘n huisgesin. JHWH wat Sy seun, ‘n
stukkie uit Homself, vir ons laat mens word het, sodat ons as Israel ons kop daarop kan neerlê
en kan inkom in die huis van El, die poort van die hemel, Betel.
Die letters alef, beth en noen, se prentjieskrif sê: Dis die eerste en stewige huis van lewe,
m.a.w. die eerste stewige lewende huis. Dink aan die huis op die rots wat kon staande bly teen
die storms (‘n huis wat verkry word as ons sy gebooie HOOR en DOEN).
Ons insig en vertroue (dis geloof) op die versoeningsdood van Jeshua maak vir ons die pad oop
om in die Koninkryk te kom. Deur geloof kan ons reeds geestelik daar ingaan, maar fisies sal
ons eendag deur die brug van die Groot verdrukking daar ingaan. Die brug van die sondeval het
ons daaruit gehaal. Daar sal dit weer paradys wees, soos in Genesis.
Maar intussen is ons op hierdie weg op pad na die Koninkryk, wat ook die Millennium genoem
word. Die paradys was ‘n dag-tydperk, en die Millennium of Koninkryk sal ook weer dag wees,
en geen nag nie (Open. 21:25). Maar soos ons nou elke dag, dag èn nag het, so is dit ook die
simbool van die gemengdheid wat saam met die sondeval gekom het.
Ons lewe eintlik in die skemer, met lig en duisternis gemeng. Want ons het waarhede maar ook
leuens in ons aanbidding.
Die gemeente in Laodicea het ook ‘n kenmerk van gemengdheid gehad, nl. Louheid. Dis koud
en warm gemengd. En duidelik was dit nie aanvaarbaar vir Jeshua nie.
Om van gemengdheid ontslae te raak, moet ons terug gaan na die Torah om te kyk wat het ons
geërf in ons aanbiddingstoerusting wat nie waarheid is nie. Waar het slegte saad ingekom?
Jakob (Israel) het met èèn STAF oor die Jordaan getrek, maar twèè laers geword. Die een staf
moes toe in twee verdeel. Op die oomblik loop Israel nog steeds met twee stawwe, want Israel
is in twee gedeel, naamlik Juda en Efraim.
‘n Staf dui op dit waarop ek leun om die pad mee te bewandel. Die hebreeuse woord vir staf is:
lamed. Dit hou verband met die werkwoord: lamad, wat beteken: “om te oefen, om afgerig te
word, om te leer of te studeer”. Die vorm van die letter lamed, lyk baie soos ‘n staf.
Met die staf het die herder die skape gelei en baie keer gehak en opgetrek uit diep plekke waar
die skaap mag ingeval het. Die onvervalste Woord is vir ons so ‘n staf wat ons leer en uithaal uit
leuens waarin ons beland het. Ons leer dag vir dag uit die Woord uit, en leun daarop vir
waarhede. Die belangrikste waarheid is dat Jeshua die Torah is, maar ook dat Hy self vir ons
101

etaal het vir die verbreking van die Torah. Hy het Sy liefde aan ons bewys as ons Bruidegom,
en Hy sê as ons Hom lief het, moet ons Sy gebooie bewaar (sy Torah).
Maar die pad is ook die Torah soos dit in Ps. 103:7 staan: “Hy het aan Moses sy weë bekend
gemaak …..”
Moses verteenwoordig die Torah, want Hy moes dit twee maal op die berg gaan kry het by
JHWH. Maar nou sê Johannes 14:6 dat Jeshua die weg is: “Jeshua antwoord hom: Ek is die
weg ….”
Dus hou Moses en Jeshua verband met mekaar, en derhalwe getuig Johannes 1: 1, 14 dat
Jeshua die Woord (Torah) is wat vlees geword het en onder ons kom woon het. Daar het jy dit.
Jeshua is die Torah, en Hy is die weg. So kan ons nie op hierdie pad loop sonder Hom nie. Hy is
die Lig op ons pad, en wanneer ons IN Hom is, is ons ook saam met Hom lig op die pad. As Hy
die sabbat en die feeste onderhou het, moet ons dit ook doen. As hy nie heidense feeste
onderhou het nie, moet ons dit ook nie doen nie.
Juda en Efraim maak op die einde van die pad, altwee saam met Jeshua, deel uit van die
kandelaar as hulle een word in die hand van JHWH. Wie is Juda en wie is Efraim?
Juda is fisies die Jode wat nou in Israel is. Soos die woord aandui, is dit mense uit die stam van
Juda, daarom word hulle Jode genoem. Die stam van Benjamin is ook daarby ingesluit, want
die twee stamme is saam weggevoer na Babilon, terwyl die ander tien stamme al vantevore na
Assirië weggevoer is.
Juda het terug gekom na die land toe in die tyd van Nehemia en die land weer opgebou, en ook
weer die tempeldiens hervat en hulle het weer die feeste onderhou.
Die tien stamme het nog nooit terug gekom nie. Hulle het in die nasies vesmelt en word in die
Woord Efraim genoem, want dit was die afstammelinge van Ragel (Jakob se tweede laer) se
kinders. Josef (as Ragel se seun) se fisiese lewe is ‘n simbool daarvan toe hy in Egipte beland
het. Dààr het hulle die songod gedien. Sy veelkleurige kleed was simbolies van al die
verskillende nasies waarin sy nageslag sou beland. Hy het ook ‘n Egiptiese vrou getrou. En
Manasse en Efraim was sy kinders by die Egiptiese vrou.
Manasse sou ‘n groot nasie word volgens die seën wat Jakob oor hom uitgespreek het, maar
Efraim sou ‘n MENIGTE VAN NASIES word (Gen. 48:19).
Die tien stamme is baie vervolg deur die nasies waarin hulle beland het, wanneer hulle die
Torah en hulle feeste onderhou het, daarom het hulle naderhand die feeste van die nasies
gehou. Want hulle kinders is doodgemaak, en hulle self ook. So het die gebruik van Kersfees
ontstaan. Dis die songod se verjaarsdag-fees, en Konstantyn het dit verchristelik sodat die hele
wêreld dink dis Jeshua se verjaarsdag. As mens ooit in Israel was sal mens besef dat dit op die
102

25e Desember in die middel van die winter is daar. En dit sneeu selfs. Geen herders op die ope
velde nie!
So ook die hou van “Easter”. Dis die vrugbaarheidsgodin, Astarte of Ashter, se verering.
Daarom al die hasies en eiers, en daar is babas geoffer met hierdie feeste en dan is eiers in hulle
bloed gedoop. Dis waar die gebruik vandaan kom om eiers te verf. Mense wil liewer hulle
koppe onder die sand wegsteek as om dit te glo! Ook is die sabbat vervang met die songod se
dag, Sondag. Dis werklik ‘n tragiese leuen wat ons geërf het.
Josef was innerlik nie ‘n songodaanbidder nie, maar uiterlik het hy soos hulle (die Egiptenare)
aangetrek en gelyk. En dis hoe dit met ons is, innerlik aanbid ons die Skepper van die heelal
wat Sy lewe vir ons afgelê het, maar uiterlik is ons aanbiddingsrituele en ons godsdienstige
feeste en taal, diè van songodaanbidding. Soos ook die gebruik om die sondag as sabbat te hou.
Die hou van die sabbat op die sewende dag, is elke week ‘n viering van die Millennium, die
sewe duisendste jaar vanaf die skepping, wat ‘n jaar van rus en vrede sal wees. Ook genoem
die Vrederyk. Dis ‘n vooruitproklamering van die Vrederyk!
Terug by die stawwe. Jeshua is die Opperherder van die skape, en in Joh. 10:16 sê Hy dat Hy
nog ander skape ook het, terwyl Hy met die Jode gepraat het. Dit is die huis van Efraim. En dis
waar die stawwe inkom.
En die een staf wat twee geword het, is vir beide Efraim en Juda. Moses en Aäron se stawwe is
simbolies van die twee stawwe. Moses se staf sal vir Juda wees, want hulle is op die oomblik in
Israel en hou die Torah. Hoewel hulle ‘n groot probleem het, naamlik dat hulle Jehua nie
raaksien nie, en dat hulle hope mondelikse wette bygevoeg het by die Torah.
Aäron se staf sal vir Efraim wees, want hy was die hoëpriester. Efraim het Jeshua ontdek, en
staan vandag bekend as die christelike kerk, want soos Aäron die priester was, is Jeshua die
Groot Hoëpriester. Maar Efraim het geleer dat Jeshua die Torah tot niet gemaak het, en daarom
ontbreek hulle die hou van die Torah. En eintlik het Jeshua die hele Torah onderhou en gesê
dat Hy nie gekom het om dit te ontbind nie, maar te vervul (Matt. 5:17). Hy het gesê dat nie een
jota of tittel daarvan sal verbygaan nie! Iewers is ‘n groot probleem.
Kortom, Jeshua kan nie lieg nie, die vertalers het ‘n fout gemaak weens die invloed van
songodaanbidding en dit is deur die eeue oor en oor verkeerd aangegee. Die Tabernakel leef
ons nou geestelik uit, asook die bloedoffers waarvan Jeshua as Lam vir eens en vir altyd geslag
is, maar die Torah is nie tot niet nie! Ons moet dit hou.
Ons weet om nie te steel nie, en ons ouers te eer, ons het nie juis daarmee ‘n probleem nie,
maar waar ons agter geraak het, is met die hou van die sabbat en die feeste, en ook om sekere
goed nie te eet nie. Dis in ‘n neutedop.
103

Die twee stawwe moet weer een word. En dis geprofeteer in Sagaria 11:7 – 11 en Esegiël
37:16 – 23. Ek haal laasgenoemde aan:
“En jy, mensekind, neem vir jou ‘n stuk hout, en skrywe daarop: Vir Juda en vir die kinders van
Israel, sy bondgenote; en neem ‘n ander stuk hout en skrywe daarop: Vir Josef (die hout van
Efraim) en die hele huis van Israel, sy bondgenote.
Voeg hulle dan bymekaar, die een by die ander, om een stuk hout te wees, en laat hulle een
word in jou hand.
En as die kinders van jou volk met jou spreek en sê: Sal u ons nie te kenne gee wat u met
hierdie dinge bedoel nie?
Sê dan vir hulle: So spreek die Meester JHWH: Kyk, Ek sal die stuk hout van Josef neem, wat in
die hand van Efraim is, en die stamme van Israel, sy bondgenote, en Ek sal hulle by hom voeg,
by die stuk van Juda, en hulle een stuk hout maak; en hulle sal een word in my hand.
So moet dan die houte waar jy op skrywe, in jou hand wees voor hulle oë; en sê vir hulle: So
spreek die Meester JHWH: Kyk Ek gaan die kinders van Israel haal tussen die NASIES UIT
waarheen hulle getrek het, en Ek sal hulle van alle kante bymekaar laat kom, en hulle bring in
hul land.
En Ek sal hulle een volk maak in die land, op die berge van Israel; en een Koning sal vir hulle
almal koning wees; en hulle sal nie meer TWEE NASIES wees nie en verder nie meer in TWEE
KONINKRYKE verdeeld wees nie.
En hulle sal hul nie meer verontreinig met hulle drekgode en hulle verfoeisels en met al hulle
oortredinge nie; en Ek sal hulle verlos uit al hulle woonplekke waarin hulle gesondig het, en sal
hulle reinig. So sal hulle dan vir my ‘n volk wees, en Ek vir hulle ‘n Elohiem wees.”
En dis waarvan Ef. 2:11 - 22 praat: “Daarom, onthou dat julle wat vroeër heidene in die vlees
was en onbesnedenes genoem word deur die sogenaamde besnydenis wat in die vlees met
hande verrig word, dat julle in diè tyd sonder die Messias was, VERVREEMD van die
BURGERSKAP VAN ISRAEL en VREEMDELINGE TEN AANSIEN VAN DIE VERBONDE VAN DIE
BELOFTE, sonder hoop en sonder Elohiem in die wêreld. Maar nou in die Messias Jeshua het
julle wat vroeër ver was, naby gekom deur die bloed van die Messias.
Want Hy is ons vrede, Hy wat albei een gemaak en die middelmuur van skeiding afgebreek het
Deurdat Hy in die vlees die vyandskap tot niet gemaak het, naamlik die wet van die gebooie wat
in insettinge bestaan (omdat Hy in ons plek die vloek gedra het wat daar is as die mens nie die Torah
onderhou nie); sodat Hy, deur vrede te maak, die twee in Homself tot een nuwe mens kon skep
En albei in een liggaam met Elohiem kon versoen deur die folterpaal, nadat Hy daaraan die
vyandskap doodgemaak het.
En Hy die evangelie van vrede kom verkondig aan julle wat VER was en aan die wat NABY was;
Want deur Hom het ons albei die toegang deur een Gees tot die Vader.
So is julle dan nie meer vreemdelinge en bywoners nie, maar MEDEBURGERS van die
afgesonderdes en HUISGENOTE van Elohiem,
Gebou op die fondament van die apostels en profete, terwyl Jeshua die Messias self die
hoeksteen is in wie die hele gebou, goed saamgevoeg, verrys tot ‘n afgesonderde tempel in
JHWH, in wie julle ook saam opgebou word tot ‘n woning van Elohiem in die Gees.”
Verbind dit met Genesis 28 se Bet-el (huis van El).
104

En so kom die fisiese Israel en die geestelike Israel weer by mekaar uit, maar albei moet die staf
van Torah hê, sonder weglatings of byvoegings. Die fisiese Torah en die geestelike Torah. Die
eerste verbond by Sinai, en hernude verbond op Golgota. En albei dui op Jeshua. Het ons nie ‘n
verkeerde beeld van Jeshua se identiteit gehad nie, naamlik dat Hy die wet (Torah) kom
kanselleer het nie? Dan moet ons die regte staf hier kry.
Juda en Efraim (Josef) moet die kaf van die koring skei deur die vergrootglas van die Woord
onder die leiding van die Gees van JHWH. Ons is immers op die einde van die pad, en Israel kan
nie langer met twee stawwe loop nie, want dis ‘n verdeelde koninkryk en ‘n verdeelde
koninkryk kan nie bly staan nie, dit het nie genoeg weerstand teen die vyande van die koninkryk
nie (Matt. 12:25).
As die koninkryk nie meer verdeel is nie, sal Israel die heersende nasie wees oor al die nasies,
want Israel sal ‘n magtige nasie wees. Geen nasie sal teen hom stand hou nie. ‘n Koninklike en
priesterklike nasie, waar staat en kerk weer een is; en sodanig sal Israel dan oor al die nasies
heers en vir hulle ‘n lig wees na JHWH toe.
Ons is op die profetiese plek, waar hierdie samesmelting al begin het. Daar is dus al ‘n klein
kuddetjie van die Opperherder wat saam in een kraal is, en so sal die waarheid ons meer en
meer vry maak en in staat stel om die Goeie Herder te volg waar Hy ons lei!
Ons laaste Bet-el is in Openbaringe 21 en 22. Lees albei hoofstukke. Ons kan net daar ingaan
deur die poorte van die twaalf stamme van Israel wat hier aangedui word deur die steen van
elke stam. Jy gaan in as Israel, nie as die kerk nie. Hier sal Israel weer met een staf loop en nie
meer die leuen doen nie. Die fisiese en die geestelike weer verenig, al singende die lied van
Moses en die lied van die Lam (Open. 15:3).
Bron: Strong’s Exhaustive Concordance of the Bible
Skets: Elsa Verster
105

GALASIëRS EN AL DAARDIE SKRIFTE….
Ons is nou al bewus daarvan dat daar iewers ‘n groot fout ingesluip het in verband met die
siening aangaande die Torah wat ons al die jare geken het as die”wet”. Ons het gesien dat
Jeshua die hele wet (torah) onderhou het, en die mense ook aangespreek het om dit te hou.
Die torah is die identiteit van Jeshua, wie Hy is, en hoe ons as Sy volgelinge moet wees. Maar
Hy is ons Verlosser, want ons is almal skuldig aan die verbreking van die torah, en juis daarom
het Hy Sy lewe afgelê om sodoende in ons plek die straf daarvoor te dra.
Joh. 5:45 – 47 “Moenie dink dat Ek julle by die Vader sal beskuldig nie. Daar is een wat julle
beskuldig – Moses op wie julle gehoop het. Maar as julle Moses geglo het, sou julle My glo,
want hy het van My geskrywe. En as julle sy geskrifte nie glo nie, hoe sal julle my woorde glo?”
Ons word dus gemeet aan dit wat Moses geskryf het (die eerste 5 boeke wat ook genoem word
die Torah). En elke oortreding daarvan, maak opening in ons lewe en ook in lewens van ons
nageslagte. En as Jeshua nie vir ons skuld daar ingestaan het nie, sou ons nie eers kon lewe nie.
Nogtans moet ons ons skuld erken en bely, en dan die delging van daardie skuld aanvaar wat
deur die Bloed van Jeshua gekom het.
1 Joh. 1:9 “As ons ons sondes bely, Hy is getrou en regverdig om ons die sondes te vergewe en
ons van alle ongeregtigheid te reining.”
Maar net as ons nou alles mooi wil verstaan, spring daar sekere skrifte op wat vir ons eindelose
verwarring bring …….. net totdat die lig daarop val.
Kom ons kyk na ‘n paar van daardie skrifte waarvan die meeste uit Paulus se briewe kom.
Rom. 10:4 “Want die Messias is die einde van die wet tot geregtigheid vir elkeen wat glo.”
Baie mense dink dat hierdie vers bedoel dat Jeshua ‘n einde aan die Torah gemaak het; dat
enige een wat in Hom glo nie langer die Torah hoef te onderhou nie, omdat Jeshua dit vir die
mens gedoen het.”
Maar as ons dit van nader bekyk, beteken dit heeltemal iets anders. Die Griekse woord wat
vertaal is met ‘einde’ is die woord ‘telos’. Hierdie woord benadruk eintlik die “doel” vir iets. In
hierdie teks kan ons sê dat Jeshua die EINDDOEL (telos) is van die wet (torah).
“The goal at which the Torah aims is acknowledging and trusting in the Messiah, who offers on
the ground of this trusting the very righteousness they are seeking. They would see that the
righteousness which the Torah offers is offered through Him and only through Him.” (Aldus
Stern)
Hierdie teks wil dus eintlik sê dat ‘n sondaar slegs regverdig gemaak kan word deur die geloof in
die Messias. Maar as ‘n nuwe skepsel in die Messias, nàdat die gelowige Jeshua in sy lewe
106

aanvaar het, is hy nou in staat om die Torah leefstyl te doen, deur die instaatstelling van die
inwonende Gees van Elohiem.
Paulus het juis vanuit die wet (torah) en die profete die mense geleer wie Jeshua is.
Hand. 28: 23 “……. En in ‘n kragtige getuienis het hy vir hulle die koninkryk van Elohiem uitgelê;
en van die more vroeg tot die aand toe het hy uit die wet van Moses en uit die profete hulle
probeer oortuig aangaande Jeshua.”
Mense kan uit Kol. 2:14 die afleiding maak dat die wet (torah) aan die kruis gekanselleer is.
“…en die skuldbrief teen ons, wat met sy insettinge ons vyandig was, uitgedelg en uit die
weggeruim het deur dit aan die kruis (folterpaal) vas te nael”.
Maar eintlik is Paulus besig om ‘n wonderlike uiteensetting te gee van hoe ons gered word van
die oortredinge van die Torah.
Dieselfde vers in die amplified: “Having cancelled and blotted out and wiped away the
handwriting of the note (bond) with its legal decrees and demands which was in force and
stood against us (hostile to us). This [note with its regulations, decrees, and demands] He set
aside and cleared completely out of our way by nailing it to [His] cross.”
En nog ‘n ander weergawe van dieselfde vers: “Having blotted out the certificate of debt
against us (the record of all the sins we did) –by the dogmas – which stood against us. And he
has taken it out of the way having nailed it to the stake.”
Paulus het gesê dat ons sondes vergewe word, deur DIE SONDES aan die folterpaal vas te
spyker. Daardie sondes kan net as sondes gereken word deur dit te meet aan die Torah. Dis
hoe ons weet wat sonde is en wat nie. Ons het almal gesondig, en daardie sondes moet betaal
word. Ons sondes het ‘n wettige rekening teen ons geword, wat betaal moet word. Jeshua het
dit betaal, sodoende het Hy dit aan die folterpaal vasgenael, toe Hy daar gehang het, met ons
sondes op Hom.
In daardie dae, as ‘n krimineel ter dood veroordeel is op ‘n folterpaal, was dit die algemene
gebruik om ‘n lys van sy misdade vas te nael aan die kruis. En so lees ons dit in Matt. 27:37 “En
bokant sy hoof het hulle sy beskuldiging in skrif opgestel: DIT IS JESHUA, DIE KONING VAN DIE
JODE.”
Mense sal ook sê hulle is nie meer onder die wet nie, en diè begrip kom uit Rom. 6:14 – 15
“Want die sonde sal oor julle nie heers nie; want julle is nie onder die wet nie, maar onder
genade. Wat dan? Sal ons sonde doen, omdat ons nie onder die wet is nie maar onder die
genade? Nee stellig nie!”
As jy ‘n gelowige is wat deur genade gered is, dan is jy gedek deur die versoenende bloed van
die Messias, en jou sondes is uitgewis. Dan is jy nie onder die straf van die verbreking van
107

Torah nie. Dus, as Paulus praat van “onder die wet/Torah” dan praat hy van ‘n staat waar ‘n
mens nog nie gered is nie, maar onderwerp is aan die straf en vloeke van die Torah.
Daarom sê hy dan verder aan: “sal ons sonde doen omdat ons nie onder die wet is nie maar
onder die genade? Nee stellig nie!”
Hy sê ook in Rom. 3:31 “Maak ons dan die wet (torah) tot niet deur die geloof? Nee, stellig nie!
Inteendeel, ons bevestig die wet (torah).”
As Paulus so direk daaroor is dat die torah nie tot niet gemaak is nie, dan kan die Woord nie op
ander plekke weer sê dat dit wel tot niet gemaak is nie. Daarom kan mens heel logies aflei, dat
daar insig- en vertalingsprobleme was op ander plekke waar dit so voorkom.
Die eerste gelowiges in Jeshua in Handelinge het hulle beywer vir die Torah. Hand. 21:20 “…. U
sien, broeder, hoeveel duisende Jode daar is wat gelowig geword het, en almal is yweraars vir
die wet (torah).”
Die hou van die Torah het eers ‘n kwessie geword toe die heidene in die Messias begin glo het.
Hulle is gered deur geloof en het die belofte van die Gees ontvang, maar party was
verkeerdelik geadviseer dat hulle hulle ook moes laat besny om gered te word, Hand. 15:1 – 5.
Hand. 15:11 “Maar ons glo dat ons deur die genade (guns) van die Meester, Jeshua die Messias
gered word op dieselfde manier as hulle ook.”
En baie van die netelige verse in Paulus se briewe gaan dan juis daaroor dat redding deur geloof
is, en nie deur iets wat jy moet doen nie. Dit gaan oor die basis van REDDING. Nadat jy deur
die geloof gered is, onderhou jy die torah uit dankbaarheid en uit liefde vir jou Verlosser, en die
gesindheid is dan nie meer “jy moet” nie, maar “ek wil graag reg doen”.
Die Torah was altyd van toepassing op die vreemdelinge wat nie Israeliete was nie, maar wat
ook in die Elohiem van Israel geglo het. Lev. 19:33 – 34 “En as ‘n vreemdeling by jou in julle
land vertoef, mag julle hom nie verdruk nie. Die vreemdeling wat by julle vertoef, moet vir
julle wees soos ‘n kind van die land wat onder julle is. En jy moet hom liefhê soos jouself, want
julle was vreemdelinge in Egipteland. Ek is JHWH julle Elohiem.”
Num. 19:14 “En as ‘n vreemdeling by julle vertoef en die pasga vir JHWH hou, moet hy dit hou
volgens die insetting van die pasga en volgens die verordeninge daarvan. Dit moet een
insetting vir julle wees, vir die vreemdeling sowel as die kind van die land.”
Die algemene geloof dat die Torah net vir erkende Israeliete geld, is absoluut vals. Die
vreemdeling wat die Pesag wou hou, moes hom ook laat besny, want geen onbesnedene mag
daarvan geëet het nie.
108

Maar die mense het nie verstaan dat die Messias dieselfde verlossing beskik het as wat JHWH
deur Moses beskik het nie - maar hierdie keer was dit die mens se siel wat verlos is en nie die
liggaamlike nie. Die verlossing wat deur Jeshua aangebied word, in die Hernude Verbond
(Nuwe Testament) waarvan Hy die Middelaar is, sluit die besnydenis van ons HARTE in.
Kom ons lees dit in Hand. 15:6 – 11: “En die apostels en die ouderlinge het vergader om hierdie
saak te ondersoek.
En toe daar ‘n groot woordewisseling plaasvind, het Petrus opgestaan en vir hulle gesê:
Broeders, julle weet dat Elohiem lank gelede onder ons verkies het dat die heidene deur my
mond die woord van die goeie nuus sal hoor en gelowig word.
En Elohiem wat die harte ken, het vir hulle getuienis gegee deur aan hulle die Afgesonderde
(Heilige) Gees te skenk net soos aan ons.
En Hy het geen onderskeid tussen ons en hulle gemaak nie, aangesien Hy hulle harte gereinig
het deur die geloof.
Nou dan, waarom versoek julle Elohiem deur op die nek van die dissipels ‘n juk te lê wat ons
vaders en ook ons nie in staat was om te dra nie?”
Maar ons glo dat ons deur die genade van die Meester Jeshua die Messias gered word op
dieselfde manier as hulle ook.”
Die kwessie het dus hier gegaan of hulle besny moes word of nie, en nie of hulle die Torah moes
onderhou of nie. Wat is dan die juk wat Petrus van praat?
Dit is nie die Torah nie, maar die duisende en duisende reëls wat die godsdienstige leiers van
Israel op die mense gelaai het. Reëls wat nie in die Torah is nie. Dis dieselfde juk wat die
Messias van gepraat het toe Hy gepraat het oor diegene wat moeg en oorlaai was.
‘n Goeie voorbeeld van die juk van slawerny wat deur mense gemaak is, kan gesien word by die
onderhouding van die Sabbat. Die Torah het baie min instruksies aangaande die Sabbat, maar
die Fariseërs het honderde (miskien duisende) mensgemaakte reëls bygevoeg. En dit het niks
bygedra by die rus wat JHWH ingedagte gehad het nie, want dit was erg genoeg om al die dinge
wat gedoen of nie gedoen mag word nie te onthou, wat staan nog dit te onderhou.
JHWH het reeds sy volk vrygemaak van jukke. Lev. 26:13 “En Ek is JHWH julle Elohiem wat julle
uit Mietsrayiem (Egipte) uitgelei het, dat julle nie hulle slawe moet wees nie; en Ek het julle
jukskeie verbreek en het julle regop laat loop.”
Hy beskou dus ook nie sy eie voorskifte as ‘n juk van slawerny nie. Hy het hulle uit Egipte
gebring, die juk van slawerny gebreek, en toe van hulle verwag om die Torah te gehoorsaam
sonder dat dit hulle weer in slawerny sou sit.
Dit was altyd die onderdrukking van die mens wat ‘n juk van slawerny geskep het.
Hosea 11:1 – 4: ”Toe Israel ‘n kind was, het Ek hom liefgehad, en uit Egipte het Ek my seun
geroep. Hoe meer die profete hulle geroep het, des te meer het hulle van hulle af weggeloop;
109

hulle het aan die Baäls geoffer en vir die gesnede beelde rook laat opgaan. En Ek self het Efraim
leer loop. Hy het hulle op sy arms geneem, maar hulle het nie erken dat Ek hulle genees het
nie. Met mensebande, met koorde van liefde het Ek hulle getrek; en Ek was vir hulle soos
diegene wat die juk van hulle kakebeen af oplig; en Ek het My na hom neergebuig, Ek het hom
voedsel gegee.”
Nooit verwys JHWH na Sy instruksies as ‘n swaar juk nie. Hy beskryf dit as koorde van liefde.
Dit moet ons wys die pad wat ons moet gaan, wat vir ons genesing en vryheid sal gee.
So word dit uitgebeeld in Luk. 4:8 – 19: ”Die Gees van JHWH is op My, omdat Hy My gesalf het
om die goeie nuus aan die armes te bring. Hy het My gestuur om aan gevangenes vrylating te
verkondig en aan blindes herstel van gesig; om die wat gebroke is, in vryheid weg te stuur; om
die aangename jaar van JHWH aan te kondig.”
Dit word bevestig in Gal. 5:1 “Staan dan vas in die vryheid waarmee die Messias ons vrygemaak
het, en laat julle nie weer onder die juk van diensbaarheid bring nie”.
Hier bedoel Paulus nie die Torah as juk nie, maar wel die lering van die besnydenis as ‘n
voorvereiste vir redding wat sal neerkom op regverdigmaking deur werke.
Dit is belangrik om te onthou dat die Torah nooit bedoel is as ‘n sware juk nie. Jeshua het
letterlik gesê dat Sy juk sag en lig is. Matt. 11:28 – 30: “Kom na My toe, almal wat vermoeid en
belas is, en Ek sal julle rus gee. Neem my juk op julle en leer van My, want Ek is sagmoedig en
nederig van hart, en julle sal rus vind vir julle siele; want my juk is sag en my las is lig.”
Hy het ook gesê dat Sy Woord (torah) vry maak. Joh. 8:31 – 32: “En Jeshua sê vir die Jode wat
in Hom geglo het: As julle in my woord bly, is julle waarlik my dissipels. En julle sal die
waarheid ken, en die waarheid sal julle vry maak.”
Die Torah is Sy woord en die Torah is waarheid. Ps. 119:142: “U geregtigheid is geregtigheid tot
in ewigheid, en u Torah is waarheid.”
Joh. 17:17: “Sonder hulle af in u waarheid; u woord is die waarheid.” Toe Jeshua hier gepraat
het, was die enigste Woord, die Torah en die profete wat bestaan het. Jakobus noem die torah
“volmaak” en “vryheid” . Jak. 1: 25: “Maar hy wat diep insien in die volmaakte Torah van die
vryheid en daarby bly, hy sal, omdat hy nie ‘n vergeetagtige hoorder is nie, maar ‘n dader van
die werk, geseënd wees in wat hy doen.”
Moses het in Deut. 30:11 gesê dat die hou van die Torah nie moeilik is nie: “Want hierdie
gebod wat ek jou vandag beveel, is vir jou nie te moeilik nie en is nie ver nie.”
Deut. 30:16: “Wat ek jou vandag beveel, is om JHWH jou Elohiem lief te hê, in sy weë te wandel
en sy gebooie en sy insettinge en sy verordeninge te hou, sodat jy kan lewe en vermenigvuldig
en JHWH jou Elohiem jou mag seën in die land waarheen jy gaan om dit in besit te neem.”
110

1 Joh. 5:3 bevestig dat dit nie ‘n las is nie: “Want dit is die LIEFDE tot Elohiem, dat ons sy
gebooie bewaar; en sy gebooie is nie swaar nie.”
Jeshua het Israel kom verlos, maar die verlossing was nie in die fisiese realm nie, maar wel die
geestelike.
Jy moet VRY wees om die Torah te kan onderhou. Stelsels en oorgelewerde tradisie bind die
mens, en dis makliker om saam met die groep stroomaf te swem. Dit kos dikwels dat jy ‘n
instansie en vriende moet verlaat om in vryheid die torah te kan doen.
Joh. 8:33 – 36: “Hulle antwoord Hom: Ons is die geslag van Abraham en het nog nooit vir
iemand slawediens verrig nie; hoe sê U dan: Julle sal vry word? Jeshua antwoord hulle: Amen,
amen Ek sê vir julle dat elkeen wat die sonde doen, ‘n dienskneg van die sonde is. En die
dienskneg bly nie vir altyd in die huis nie; die seun bly vir altyd. As die Seun julle dan
vrygemaak het, sal julle waarlik vry wees.”
Is jy vry om te gehoorsaam? As jy nie is nie, lewe jy eintlik in sonde, en is jy ‘n slaaf daarvan. En
Jeshua het gekom om jou vry te maak daarvan.
JHWH het die Torah vir Israel gegee en ook vir alle mense, om hulle te lei op die pad van
geregtigheid. Dit is bedoel as ‘n onderrigting om op die pad van JHWH te wandel. Dit behels
dus ‘n lewenswyse. Dit stel vir ons grense, en daardie grense is vir ons eie beskerming. Dit lei
na lewe.
Kom ons kyk na Hand. 15:12 – 29:
“En die hele menigte het geswyg en na Barnabas en Paulus geluister, terwyl hulle van al die
tekens en wonders vertel wat Elohiem deur hulle onder die heidene gedoen het.
En nadat hulle geswyg het, antwoord Jakobus en sê: Broeders, luister na my!
Simeon het vertel hoe Elohiem in die begin uitgesien het om ‘n volk uit die heidene vir sy Naam
aan te neem.
En hiermee stem die woorde van die profete ooreen, soos geskryf is:
Daarna sal Ek terugkom en die vervalle hut van Dawid weer oprig, en wat daarvan verwoes is,
sal Ek weer oprig en dit herstel,
sodat die oorblyfsel van die mense JHWH kan soek, en al die nasies oor wie my Naam uitgeroep
is, sê JHWH wat al hierdie dinge doen.
Aan Elohiem is al sy werke van ewigheid af bekend.
Daarom oordeel ek dat ons die wat uit die heidene hulle tot Elohiem bekeer, nie moet
bemoeilik nie,
maar aan hulle skryf dat hulle hul moet onthou van die dinge wat deur die afgode besoedel is
en van hoerery en van wat verwurg is en van bloed.
Want van die ou tyd af het Moses in elke stad diegene wat hom verkondig, terwyl hy elke
Sabbat in die sinagoges gelees word.
111

Toe het die apostels en die ouderlinge saam met die hele gemeente besluit om manne uit hulle
te kies en na Antiochië te stuur saam met Paulus en Barnabas, naamlik Judas, met die bynaam
van Barsabas, en Silas, manne wat voorgangers onder die broers was.
En hulle het deur hul bemiddeling dit geskryf: Die apostels en die ouderlinge, julle broers, aan
die broers uit die heidene in Antiochië en Sirië en Cilicië: Groete!
Aangesien ons gehoor het dat sommige wat van ons uitgegaan het, aan wie ons geen opdrag
gegee het nie, julle met woorde ontstel en julle gemoedere verontrus, deur te sê dat julle besny
moet word en die wet moet onderhou,
het ons eenparig besluit om manne te kies en na julle te stuur saam met ons geliefde Bàrnabas
en Paulus.
manne wat hulle lewe oorgegee het vir die Naam van ons Meester, Jeshua die Messias.
Ons het dan Judas en Silas afgevaardig om ook mondeling dieselfde berig te bring.
Want die Afgesonderde Gees en ons het besluit om verder geen las op julle te lê nie as hierdie
noodsaaklike dinge:
dat julle jul onthou van afgodsoffers en van bloed en van wat verwurg is en van hoerery. As
julle jul hiervan onthou, sal julle goed doen. Vaarwel!”
Die probleem van die Raad van Jerusalem hier gehad het, was dat daar sommige was wat die
Heidene wat tot bekering gekom het, opdrag gegee het om besny te word en dan redding te
ontvang. Hulle het dus besnydenis as ‘n voorwaarde vir redding beskryf. Dit was ‘n fout, en die
oplossing sou wees om die heidene wat tot bekering gekom het, vier noodsaaklikhede deur te
gee wat ‘n onmiddelike gehoorsaamheid geverg het as heidene wat tot die waarheid gekom
het.
Dit is volkome verstaanbaar, omdat die meeste heidene heeltemal onbekend met die Torah sou
wees, en om onmiddellik met die hele Torah gekonfronteer te word, sou oorweldigend wees.
Heidene was algemeen gesproke as onrein gereken deur Israeliete wat afgesonderde lewens vir
JHWH geleef het. Dit was noodsaaklik vir die heidene wat tot bekering gekom het om op te hou
om soos heidene te leef sodat hulle saam met Torah onderhoudende Israeliete kon vergader
soos broers. Die ouderlinge in Jerusalem het dit as ‘n beginpunt gesien vir die nuwe
bekeerlinge, maar die Christelike kerk het hierdie gedeelte aangegryp as ‘n bewys dat daar net
vier gebooie is wat op die heidene as bekeerlinge van toepassing is.
Dit is interessant om te sien hoedat mense wat nie die Torah hou nie, hierdie gedeelte as hulle
basis aangryp, terwyl dit die teenoorgestelde betekenis het. Hulle sê dat Jeshua die Torah aan
die kruis vasgenael het, en dat dit tot niet gemaak is, maar as dit so is, sou die ouderlinge nie
die vier gebooie vir die heidene gegee het om mee te begin om die Torah te onderhou nie. Dit
sou dan mos beteken dat hulle die nuwe bekeerlinge “onder die wet plaas” en hulle moet
“onder genade wees.”
Die ouderlinge se voorskrifte kom uit die Torah uit, en sou te weeg bring dat die nuwe
bekeerlinge in die gemeenskap van gelowiges opgeneem word, en die basiese dinge sou
aanleer, veral om op ‘n sabbat te vergader – nie sondag nie- waar die Torah geleer word, en so
kon hulle dan leer en groei.
112

Die spesifieke gebooie wat uitgelig is, het gedeel met daardie dinge wat gebruiklik was in tipiese
heidense tempel rituele. ‘n Persoon wat betrokke is by tempelaanbidding, sal gewoonlik na die
tempel gaan en hoereer, dan word ‘n offer gebring aan die heidense afgod en dit is met die
bloed geëet. Die hele proses was ‘n gruwel en in direkte teenstelling met die aanbidding wat
deur JHWH voorgeskryf is.
Dus, die eerste ding wat hulle moes doen, was om die heidense aanbiddingswyse te verlaat.
Bekering het altyd te doen met ‘n verandering van lewenswyse.
Almal het nie Skrifte gehad soos ons nie, want die Torah boekrolle was baie duur om te maak.
Mense kon dus net die Torah leer as hulle na die weeklikse byeenkomste gegaan het, want daar
het hulle die hele Torah in ‘n jaar deur gewerk, en dan weer van voor af begin.
Die vier gebooie wat deur gegee is, was die “hart” van die Torah soos ons dit kry in Lev. 20.
Die eerste van die vier gebooie het gehandel oor kos wat aan die afgode geoffer is. Meer
spesifiek: afgode verontreinig die mens. Omdat ons nie hedendaags met sulke dinge saamlewe
nie, is dit vir ons vreemd, maar dit word ook deeglik bespreek in 1 Kor.5: 8 – 10 .
Afgodery was geestelike hoerery en dit is verbied in Ex. 34:15 – 16. “Sluit tog nie ‘n verbond
met die inwoner van die land nie! As hulle agter hulle gode aan hoereer en aan hulle gode
offer, sal hy jou uitnooi, en jy sal van sy offer eet; en jy sal van sy dogters neem vir jou seuns,
en sy dogters sal agter hulle gode aan hoereer en jou seuns agter hulle gode aan laat hoereer.”
Dit is die fout wat Aäron gemaak het. Hy het die kalf gemaak en gesê dis ‘n fees van JHWH. Hy
het afgodery met JHWH se aanbiddingswyse gemeng.
2 Kor. 6:16 – 18: “Of watter ooreenkoms het die tempel van Elohiem met die afgode? Want
julle is die tempel van die lewende Elohiem, soos Elohiem gesê het: Ek sal in hulle woon en
onder hulle wandel, en Ek sal hulle Elohiem wees.
Daarom, gaan onder hulle uit en sonder julle af, sê JHWH; en raak nie aan wat onrein is nie, en
Ek sal julle aanneem; en Ek sal vir julle ‘n Vader wees, en julle sal vir My seuns en dogters wees,
sê JHWH die Almagtige.”
Die tweede en derde voorskrif aan die heidense bekeerlinge kan as een hanteer word, want dit
het te make gehad met wat hulle mag geëet het of nie geëet het nie, volgens die Torah. Diere
wat verwurg is, en die eet van bloed is deel van die diëet voorskrifte. En dis algemene kennis
dat heidene of mense wat nie Jode is nie, geen kennis het van wat geëet mag word, en wat nie.
Die finale voorskrif was, om hulle self te weerhou van seksuele immoraliteit. En dit was ook
deel van die afgodsaanbidding waaruit hulle gekom het.
Kol. 2:16 handel juis oor die feeste van die heidene, mensgemaakte gebooie (vers 22 – 23):
“Laat niemand julle dan oordeel in spys of in drank of met betrekking tot ‘n fees of ‘n
113

nuwemaan of sabbat nie, wat ‘n skaduwee is van die toekomstige dinge; maar die liggaam
behoort aan die Messias.”
Gal. 5:2 – 4: “Kyk, ek, Paulus, sê vir julle dat as julle jul laat besny, die Messias vir julle tot geen
nut sal wees nie.
En ek betuig dit weer aan elke mens wat hom besny, dat hy onder verpligting is om die hele wet
te onderhou.
Julle wat geregverdig wil wees deur die wet, is losgemaak van die Messias; julle het van die
genade verval.”
Galasiërs handel spesifiek oor regverdigmaking DEUR DIE GELOOF. Daar is geen
regverdigmaking deur die hou van die Torah nie. M.a.w. mens kan nie gered word deur die
onderhouding van die Torah nie. Selfs Abraham “het GEGLO en dit is hom tot geregtigheid
gereken.”
Enige een wat die Torah onderhou met die doel om daardeur gered te word, het moeilikheid.
Een van die primêre redes hoekom die Christendom die Torah nie meer hou nie, is ‘n
fundamentele misverstand oor die verbonde. Hulle glo dat Israel vervang is deur die Kerk. Of
dat daar afsonderlike profesiëe is vir Israel en die Kerk.
Gelowiges word deur die Gees gedrywe en het ‘n diep verlange om na die Skriftuurlike
waarhede terug te keer. Hoekom?
Want Jes. 2:2 – 3 het dit gesê: “En aan die einde van die dae sal die berg van die huis van
JHWH vasstaan op die top van die berge en verhewe wees bo die heuwels, en al die nasies sal
daarheen toestroom.
En baie volke sal heengaan en sê: Kom laat ons optrek na die berg van JHWH, na die huis van
die Elohiem van Jakob, dat Hy ons sy weë kan leer en ons in sy paaie kan wandel. Want uit Sion
sal die Torah uitgaan en die woord van JHWH uit Jerusalem.”
Ten slotte kan ons vir ou laas kyk wat Jeshua SELF in Matt. 5:17 en 18 sê: “Moenie dink dat Ek
gekom het om die wet (torah) of die profete te ontbind nie. Ek het NIE gekom om te ONTBIND
nie, maar om te VERVUL.
Want voorwaar Ek sê vir julle, voordat die hemel en die aarde verbygaan, sal nie EEN JOTA of
EEN TITTELTJIE van die wet (torah) ooit VERBYGAAN totdat alles gebeur het nie.”
Het die hemel en die aarde al verby gegaan? Stellig nie. Dan is die Torah nog net so geldig. Die
woord ‘vervul’ word verkeerdelik as ‘kanselleer’ vertolk. Die betrokke Griekse woord hier, kan
ook in Engels vertaal word met: ‘to make full of meaning’. Jeshua het dus die BETEKENIS van
die Torah (wet) kom uitleef. Hy het dit in geen opsig nie gehou nie, maar dit nougeset gevolg.
As Hy dit sou verbreek het, sou Hy nie vir ons sondes kon sterf nie, omdat Hy dan nie sondeloos
sou wees nie. Hy het volle betekenis kom gee aan die fisiese tabernakel, die priesterdiens en
114

die bloedoffers aangesien Hyself die Tabernakel, die Hoë Priester, en die Offer was en is en vir
ewig sal wees.
Daardie deel van die Torah moet nog steeds nagevolg word, maar ons doen dit geestelik nadat
Hy volle betekenis daaraan kom gee het. Dit is dus nie tot niet nie. Sonder die toepassing daar-
van kan mens nie gered word nie. Die boek Hebreërs het ‘n goeie uitleg daaroor, en die
onderwerp gaan nie nou hier volledig bespreek word nie.
Ook die sewe feeste van Lev. 23 is nog van krag, hoewel ons dit ook meer op ‘n geestelike wyse
hou omdat die Tabernakeldiens nou geestelik is. Die feeste is ‘n uitbeelding (amper soos ‘n
opvoering) van die hele verlossingsplan van JHWH vir die mens en die aarde nà die sondeval om
weer alles te herstel wat deur die sondeval geaffekteer is. Die instruksies oor wat ons mag eet is
nog van krag, en sal bepaald meer heilsaam op ons gesondheid inwerk. Dis nie iets wat ons kan
vergeestelik soos die Tabernakeldiens nie, want dit het met jou fisiese liggaam te doen en nie
jou gees nie.
En ten laaste was ook die sabbat op die sewende dag ‘n ewige instelling wat reeds in Gen. 2:3
voorkom. En dan word dit weer bevestig in Ex. 31:16 waar dit as ‘n EWIGE VERBOND bevestig
word. Ewig is ewig. Kan dit verander word van die sewende dag na ‘n ander dag as dit ewig is?
In die lig van al die gegewe feite uit die Skrif, mag die Gees die volle waarheid aan die leser
openbaar en mag verwarring die knie buig voor die lig van die Waarheid wat Jeshua is, en wat
Hy stap vir stap vir ons as ‘n voorbeeld uitgeleef het.
Bronne:
1. Restoration - D. Thomas Lancaster
2. Walk in the light: The Law and Grace - Todd D. Bennett
3. Torah Rediscovered - Ariel & D’vorah Berkowitz
115

DIE STAWWE VAN MOSES EN AäRON EN DIE KONINKRYKSWEG
Die Hebreeuse alfabet was baie baie lank gelede ‘n prentjieskrif. Vandag nie meer nie, maar die
prentjies word steeds gebruik om dieper betekenisse aan ons bekend te maak. Terloops, die
bekende woord, “alfabet”, is van Hebreeuse oorsprong. Dis die name van die eerste twee
letters van die Hebreeuse alfabet, naamlik: alef en bet. Al die tale het uit Hebreeus ontwikkel
daar by die Toring van Babel, daarom sal mens ooreenkomste sien tussen Hebreeus en ander
tale. Dit is die moeder van alle tale.
In Hebreeus is daar een spesifieke letter wat die prentjie het van ‘n staf. Dis die letter ‘Lamed’.
In ons alfabet is dit die “L”. Die Hebreeuse woord: Lamad (strongs 3925), is die werkwoord vir:
“ om te oefen, om afgerig te word, om te leer of te studeer”. (p. 540 Brown,Driver and Briggs)
Die vorm van die letter, Lamed, is dan ook baie soos ‘n staf, ל. Dis die tipe staf wat die
skaapherder gehad het, waarmee hy die skape kon hak en optel as hulle iewers vasgeval het, of
van die kudde af weggedwaal het. So leer sy staf die skape waar hulle nie mag gaan nie, en
waar kan hulle wei.
So, die staf leer ons, rig ons af en oefen ons in die regte weë. Om nie af te dwaal van die regte
pad af nie.
En wat is die regte weg? Die regte pad word vir ons aangedui in die Woord.
Ps. 103:7 “Hy het aan Moses sy weë bekend gemaak, aan die kinders van Israel sy dade.”
Moses het die eerste vyf boeke geskryf, en dit word die “Torah” genoem in Hebreeus. Dit word
ook genoem “ die Pentateug”, wat meer bekend is.
Die hele Woord van Genesis tot Openbaring is natuurlik “die regte weg”, maar toe die Ou
Testament (bekend as die Tanach) geskryf is, was daar nog nie ‘n Nuwe Testament nie. Dus oral
waar daar in die Nuwe Testament na die “Woord” verwys word, het dit verwys na dit wat ons
ken as die ou Testament.
En ongelukkig is die woord: “Torah”, met “wet” vertaal, wat nie die regte idee by ons tuisbring
nie, want dis nie ‘n wet soos ons dit ken nie. Dis instruksies oor hoe ons moet leef. Maar daar is
konsekwensies as die instruksies nie onderhou word nie, net soos wat daar konsekwensies sal
wees as ek my vingers in ‘n kragprop druk nadat ek instruksies gekry het om dit nie te doen nie.
Daar is ook positiewe gevolge as mens wel die instruksies uitvoer, genaamd: seëninge. Dan is
116

die instruksies mos vir ons eie beskerming, en let wel, NIE ‘N MIDDEL TOT REDDING NIE. Want
ons kry die ewige lewe alleenlik deur die Bloedverbond van Jeshua. Daarom sê Paulus in Ef. 2:8:
117

118

“Want uit genade is julle gered, deur die geloof, en dit nie uit julleself nie: dit is ‘n gawe van
Elohiem; nie UIT WERKE NIE, sodat niemand mag roem nie.”
Dus, nadat ek besef het dat ek ‘n sondaar is en myself nie kan red nie, en dat Jeshua met Sy
bloed my losgekoop het van die verbreking van die Torah, en ek saam met Hom in die
Bloedverbond ingegaan het met Hom as my Verbondsgenoot, begin ek nou hierdie
Koninkryksweg te bewandel met my staf. En ek moet die weg soek en leer ken, want die weg
wat ek voorheen bewandel het was die algemene weg. Dit was ‘n weg wat aangedui was deur
my belewenis van die wêreld rondom my, asook my opvoeding en kultuur sowel as dit ek wat
tradisioneel godsdienstig geërf het.
Maar nou sê Ps. 103:7 dat Hy Sy weë, Sy weg, aan Moses bekend gemaak het. Moses gaan dus
vir ons soos ‘n STAF wees waarop ons kan leun op hierdie weg. Wat beteken dit?
In die Nuwe Testament word daar dikwels na die Torah verwys as: “Moses”, omdat Moses die
een was wat dit op die berg moes gaan kry het nadat JHWH dit met Sy eie vinger geskryf het en
Moses moes ook die volk lei om dit toe te pas. Nou is ons op ‘n ontdekkingreis aangaande
hierdie Torah wat Moses op die berg gekry het. Wat is dit? Wat behels dit vir my? Hoekom
was dit so belangrik dat Moses selfs ‘n tweede keer moes opgaan om dit weer te kry nadat hy
dit die eerste keer stukkend gegooi het?
Dis letterlik ons padkaart na die beloofde land. Ons padkaart na die Koninkryk. Instruksies vir
elke tree en elke afdraaipad, en elke halte en rusplek op die pad. Dit is ook ons almanak as ons
die profetiese woord wil verstaan ten opsigte van tye en geleenthede.
Ons weet dat alle simboliek in die Woord op die ou end heen wys na Jeshua ons Verlosser. Die
Torah ook. In Johannes 1 lees ons dat die Woord vlees geword het en onder ons kom woon het
(Joh. 1:1 en 14), en ons almal weet dit dui op Jeshua. Hy is letterlik die Torah wat vlees geword
het, want Hy het die Torah kom leef. Hy het geeneen van die instruksies daarin niè nagekom
nie. Hy was sondeloos. Sonde kon en kan nog steeds net geïdentifiseer word uit die Torah. Hoe
anders? Daarom kòn Hy en hèt Hy vìr ons die negatiewe nagevolge/vloeke kom dra wat
gepaard gaan met die versuim om die Torah uit te voer.
Daardie folterpaal (meer bekend as die kruis), is nou die STAF. Dis nie ‘n ander staf as Moses
s’n nie, maar oorvleuel met mekaar. Mens kan sê hulle het Moses se staf geneem, en Jeshua
daaraan opgehang. Dis die simboliek. Dis hoe Hy dit vervul het.
Matt. 5:17 sê dit baie duidelik: “Moenie dink dat Ek gekom het om die wet (torah) of die
profete te ONTBIND nie, maar om te VERVUL.” En vervul beteken nie “kanselleer” nie, want Hy
gaan aan en sê in vers 18: “Want voorwaar Ek sê vir julle, voordat die hemel en die aarde
verbygaan, sal nie een jota of een titteltjie van die wet (torah) ooit verbygaan totdat alles
119

gebeur het nie. Elkeen dus wat een van die minste van hierdie gebooie breek en die mense só
leer, sal die minste genoem word in die koninkryk van die hemele; maar elkeen wat dit doen en
leer, hy sal groot genoem word in die koninkryk van die hemele.”
Aldus Jeshua se eie woorde. Omdat Hy dus elke gebod volkome onderhou het, kon Hy vir ons
betaal vir ons oortredinge. Hy moes die volmaakte Lam wees, sonder gebrek, sonder vlek. Met
ander woorde, sonder oortreding van die Torah. As Hy dit nie was nie, kon Hy nie ons skuld
betaal het nie. Sou daar iewers iets in die Woord is waar hy beskuldig sou wees van oortreding,
was dit die Fariseërs wat hom beskuldig het dat Hy hulle mensgemaakte reëls en wette oortree
het. Daarmee het hulle sware pakke en laste op die mense gelaai wat nie deel was van die
oorspronklike Torah nie. Dis waaroor die hele Matt. 23 handel. Hy het NIE die Torah oortree
nie. Op geen manier nie. Dit juis hoedat Hy dit vervul het.
Daarom kon Hy vir ons oortreding van die Torah betaal het, omdat Hy vlekkeloos en sonder
sonde was. Want dis waaraan enige een gemeet sal word of hy gesondig het.
Dit is dan ook hoekom Hy die ‘weg’ is. In Joh. 14:6 sê Hyself reguit dat Hy die weg is: “Ek is die
weg en die waarheid en die lewe; niemand kom na die Vader behalwe deur My nie.”
Maar die weg of Torah kan verdraai word, en dis hoekom dit vir ons nodig is om op die regte
weg gelei te word. In Hand. 13:10 praat Paulus met Elimas die towenaar en sê: “Kind van die
duiwel, vol van alle bedrog en alle listigheid, vyand van alle geregtigheid, sal jy nie ophou om
die reguit weë van JHWH te VERDRAAI nie?”
In Fil. 2:15 noem Paulus die mensdom ‘n VERDRAAIDE geslag: “...sodat julle onberispelik en
opreg kan wees, kinders van Elohiem sonder gebrek te midde van ‘n krom en verdraaide geslag
onder wie julle skyn soos ligte in die wêreld..”
En dan moet ons onthou dat dit wat ons “dink” règ is, nie noodwendig sy weg is nie. Jes. 55:8
“Want my gedagtes is nie julle gedagtes nie, en julle weë is nie my weë nie, spreek JHWH.”
En nou stuur Hy profete om vir die mensdom te sê dat die pad wat hulle op is, ‘n wildernis is, en
dat hulle na die regte WEG moet terug kom: Jes. 40:3 “…. Berei in die woestyn die weg van
JHWH; maak gelyk in die wildernis ‘n grootpad vir ons Elohiem.”
Maleàgi het geprofeteer dat hy ‘n Wegbereider, ‘n “padskraper” sou stuur: “Kyk, Ek stuur my
boodskapper wat die weg voor My uit sal baan; dan sal skielik na sy tempel kom JHWH na wie
julle soek, naamlik die Engel van die verbond, na wie julle ‘n begeerte het. Kyk, Hy kom, sê
JHWH van die leërskare.”
120

En dis wie Johannes was, ‘n wegbereider: Matt. 3:3: “Want dit is hy van wie deur die profeet
Jesaja gespreek is toe hy gesê het: Die stem van een wat roep in die woestyn: Berei die weg
van JHWH, maak sy paaie reguit.” Ook in Jes. 40:3.
Daar is dus ‘n behoefte om die regte pad weer te kry, al dink ons nie so nie. As ons onsself met
ander mense of gelowe vergelyk, dan reken ons ons het die regte pad. En dis ook waar, maar
daar is ‘n groot deel van die pad wat ons nog nooit ontdek het nie. Ons is byna op ‘n
voetpaadjie wat deur ‘n bos kronkel, terwyl die woord praat van die groot pad wat daar gaan
wees in Jes. 35: 8 – 10.
“En dáár sal ‘n groot pad wees wat die afgesonderde weg genoem sal word; geen onreine sal
daarop voortrek nie, maar vir húlle sal dit wees; wie die weg bewandel – selfs dwase sal nie
dwaal nie. Dáár sal geen leeu wes nie, en geen verskeurende dier sal daarop kom of daar
aangetref word nie; maar die verlostes sal daarop wandel; en die losgekooptes van JHWH sal
teruggaan en na Sion kom met gejubel, en ewige vreugde sal op hulle hoof wees; vreugde en
blydskap sal hulle verkry, maar kommer en gesug vlug weg.”
Dit is hoekom ons die regte staf nodig het, om uiteindelik op daardie grootpad van Jesaja 35 te
kan kom. Want Ps. 32:8 sê uitdruklik dat ons geleer moet word wat daardie weg is, dit is nie
van nature in ons om die regte pad self te kry nie. “Ek wil jou onderrig en jou leer aangaande
die weg wat jy moet gaan; Ek wil raad gee; my oog sal op jou wees.”
Daar is twee persone se stawwe wat vir ons baie betekenis inhou en nou gaan ons verder kyk
wat die Woord bedoel met die stawwe van Moses en Aäron, sodat Hy ons kan leer wat die
regte weg is.
Waar iets vir die eerste maal voorkom in die skrif, lê daar ‘n sleutel in versteek.
Die eerste plek in die Woord waar ons van ‘n staf lees, is in Gen. 32:10: “…. Want ek het met
my STAF oor hierdie Jordaan getrek en nou TWEE LAERS GEWORD. “
Dis Jakob wat hier praat. Sy twee vrouens, Ragel en Lea was die twee laers. Jakob se naam is
na Israel verander, en hier leef hy die simboliek uit dat Israel in twee dele sal verdeel. Dit was
sy bedoeling om sodoende te sorg dat almal van hulle nie op een slag deur Esau uitgewis word
nie. En op dieselfde manier is Israel so bewaar deur die millenniums sodat almal nie uitgewis is
nie.
Moses en Aäron se stawwe dui dus hier op daardie twee dele van Israel. Dis Jakob (Israel) se
staf wat twee geword het, toe hy in twee laers opgedeel het.
Moses se staf kan assosieër met die Ou Testament of Ou Verbond. En Aäron s’n met die Nuwe
Testament of Hernude Verbond. Aäron was die Hoëpriester, en Jeshua die Groot Hoëpriester in
121

die Hernude Verbond. Ek het dus albei dele van die hele Woord nodig om op die regte weg te
wandel en die een ontsluit die ander, sonder om dit te vervang of tot niet te maak. Dis Jeshua
as geskrewe Torah, en Jeshua as vleesgeworde Torah. Jeshua is die “Moses”-staf en die
“Aäron”-staf.
Ps. 119 is in 22 dele verdeel. Elkeen het ‘n opskrif, en daardie opskrifte is in volgorde die 22
letters van die hebreeuse alfabet. Ons gaan kyk na Lamed, want sy prentjieskrif is mos ‘n staf.
Die stukkie wat handel oor Lamed is in Ps. 119:89-96.
“Vir ewig, o JHWH, staan U woord vas in die hemele. U trou is van geslag tot geslag; U het die
aarde bevestig, en dit bly staan. Volgens u verordeninge bly hulle vandag nog staan, want alle
dinge is u knegte. As u wet (torah) nie my verlustiging was nie, dan het ek omgekom in my
ellende. Ek sal u bevele tot in ewigheid nie vergeet nie, want deur hulle het U my lewend
gemaak. Aan U behoort ek: verlos my, want ek soek u bevele. Die goddelolose lê en wag op
my, om my om te bring; ek gee ag op u getuienisse. Aan alle volmaaktheid het ek ‘n einde
gesien, maar u gebod is baie wyd.”
Dis duidelik dat die staf hier uitgewys word as ‘n keuse en ‘n behae om by die Almagtige se
verordeninge te bly, en dat dit ons sal verlos van die goddelose wat daarop uit is om ons om te
bring.
Omdat Jeshua, ons Ewige Offerlam, die bloedoffers vervang het, beteken dit nie dat die hele
Torah gekanselleer is nie. En dis nie juis wat ons geleer het nie, is dit? Ons het geleer dat
Jeshua die hele “wet” aan die kruis vasgenael het. En dis waarom ons hier die klem daarop lê.
Dis geensins om die res van die Woord te verklein nie. Die hele geskrewe Woord wat ons
vandag het, maak uiteindelik die hele Torah uit. Dit is nie gekanselleer nie, maar dis inteendeel
‘n lig vir ons pad, en ‘n lamp vir ons voet (Ps. 119:105). Wat wel waar is, is dat Jehsua vir ons
gesterf het OMDAT ONS DIE TORAH NIE GEHOU HET NIE. Elke vloek wat kom a.g.v. die
verbreking van die Torah, het Hy vir ons gedra. Daarom sê die Woord dat die Messias ons
losgekoop het van die vloek van die Torah deur vir ons ‘n vloek te word (Gal. 3:13).
Aangesien Hy ons losgekoop het, sal ons nie nou maar uit dankbaarheid aandag gee aan dit wat
ons nie onderhou het nie?
Die woordjie ‘staf’ is in hebreeus: Mattêh [הֶטַמ ]. Dit word gespel met drie hebreeuse letters,
nl. Mem(water), tet (slang, om te verdraai) en hey (venster of heining). Die letter tet (slang)
nestel lekker tussen die letter mem en hey. Die twee letters aan die buitekant, mem en hey,
spel “ma” in hebreeus, en dit beteken: “wat”. As ek nou sou vra: WAT is in die staf van
Moses? Dan sê die letter tet vir my, daar is ‘n slang in Moses se staf.
Is dit nou ‘n slang, of is dit nou ‘n staf?
122

‘n Staf is iets waarop ‘n mens leun, dit ondersteun jou. Veral op moeilike plekke waar jy moet
trap. As ek op die Torah (Jeshua as Woord) leun, en daardie instruksies volg, is dit nie ‘n slang
nie, dis ‘n ondersteunende staf wat my help met my wandel deur die lewe. Maar as ek sonder
die Torah handel, my eie begeertes en die wêreld se voorbeeld volg, word dit ‘n slang, want dit
het gevolge, negatiewe gevolge.
As ek kan insien dat ek verkeerd gehandel het sonder die lig van die woord, en ek bely dit en
aanvaar die versoening van die dure bloed van Jeshua vir my misstap, vat ek die slang aan die
stert, en dit word weer ‘n staf (Jeshua as Versoening) in my hand. Jeshua se Versoening
beteken eintlik dat jy nou DEUR Hom die Torah gedoen het, omdat Hy dit IN JOU PLEK gedoen
het en ook die prys betaal het vir jou VERSUIM om dit te doen. So word Moses se staf en
Aäron se staf dan weer een in Jeshua.
Elkeen wat op hierdie manier handel en die slang weer ‘n staf laat word, sal ‘n getuienis wees.
‘n Getuienis wat sê dat die Elohiem van Abraham, Isak en Jakob ook sy Elohiem is. En sy
getuienis word “buit” uit die oorlog teen die duisternis, sodat hy nou uit die ervaring van dit
wat reg is, en dit wat verkeerd is, vir ander ‘n lig kan wees op hulle pad. Hy word ‘n opgeleide
soldaat met kennis.
Moses het met sy staf, nadat dit van ‘n slang na ‘n staf verander het, die Nyl in bloed verander,
meeste van die plae laat begin, die Rooi See laat kloof, en water uit ‘n rots laat vloei. Hoe is dit
moontlik? Die staf van Moses is nou die staf van JHWH. Dit lyk asof hier iets opgesluit is wat
ons moet ontsluit.
Ex. 17:9 “…….Môre sal ek op die top van die heuwel staan met die staf VAN ELOHIEM in my
hand.”
Ons het met die laaste lering gesien hoedat Moses op ‘n rots sit, en Aäron en Hur sy hande met
die staf in, omhoog hou sodat die volk die geveg kan wen. Moses se staf dui in hierdie skets op
die folterpaal (meer bekend as die kruis). Dis daar waar Jeshua gefolter en vermoor is om
sodoende die bloedverbond te vervul wat JHWH met Abraham gemaak het toe hy die diere
oopgesny het en JHWH soos ‘n fakkel daardeur beweeg het. Abraham het geslaap, want hy
sou nie in staat gewees het om sy deel van die verbond na te kom nie, daarom is sy deel van die
verbond ook deur JHWH gedra. Die ritueel van die verbond impliseer dat às die
VERBONDSGENOOT nie sy deel van die verbond nakom nie, sal hy oopgekloof word soos
daardie diere. En dit is hoekom Jeshua vermoor en oopgekloof is, omdat ONS nie die woorde
van die Torah gehou het nie. Hy is JHWH wat vlees geword het en as ons Verbondsgenoot Sy
deel van die verbond kom nakom het en ons is as Abraham se nageslag nog verbind aan daardie
verbond. Ons moes doodgemaak en oopgekloof geword het soos daardie diere. Maar Hy kom
doen dit VIR ons, in ons PLEK. Terwyl ons nie die hele Torah onderhou het nie, het Hy elke
123

letter daarvan gehou, daarom was Hy sonder vlek en kon Hy vír ONS oopgekloof word in die
verbond, om ons sodoende los te maak van die vloek wat volg op die verbreking van die Torah.
Die Woord sê tereg in Gal. 3:13 dat Hy ons losgekoop het van die vloek van die wet, deur vir ons
‘n vloek te word. Het jy dit al vir jou persoonlik toegepas?
Maar watter verdere betekenis hou die 2 stawwe, Moses se staf, en Aäron se staf, nog vir ons
in? Daar is ‘n plek in die woord waar daar gepraat word van twee stawwe. Dis in Sag. 11:7 –
11:
“En ek het die slagskape – waarlik ellendige skape! – opgepas; en ek het vir my twee stawe
geneem. Die een het ek genoem: Lieflikheid, en die ander het ek genoem: Samebinding; en
ek het die skape opgepas.
En ek het die drie herders in een maand vernietig. Toe het my siel ongeduldig geword oor
hulle, terwyl hulle siel ook van my afkerig geword het. Daarop het ek gesê: Ek wil julle nie
meer oppas nie – wat verlore gaan, laat verlore wees, en laat die wat oorbly, mekaar se vleis
verslind! Toe het ek my staf Lieflikheid geneem en dit verbreek, om my verbond wat ek met al
die volke gesluit het, te verbreek. En dit is op diè dag verbreek. En so het die ellendiges onder
die skape wat op my ag gegee het, bemerk dat dit ‘n woord van JHWH was. Vers 14: Toe het ek
my tweede staf, Samebinding, verbreek, om die broederskap tussen JUDA en ISRAEL te
verbreek.”
Hierdie twee stawwe simboliseer Moses en Aäron se stawwe. Hier in vers 14 word dit genoem:
Juda en Israel.
Jeshua is die Opperherder van die skape. Hy het gekom om die verbreekte stawwe weer heel
te maak. Om Juda en Israel weer saam te bind. Vandag se Jode, is mense uit die stamme van
Juda en Benjamin wat na die Babiloniese ballingskap terug is na Israel. Daarom word hulle Jode
genoem; dis afgelei van die woord: Juda. Maar die ander tien stamme is nog versteek in die
nasies nadat hulle weggevoer is na Assirië. Hulle word Israel genoem, want dis die grootste
deel van Israel. Maar JHWH noem hulle ook Josef en baie maal ook Efraim in die Skrif. Josef,
omdat hy in Egipte soos die Egiptenaars gekleed was met hulle songodklere, en Efraim omdat
hy Josef se seun is wat die eersgeboortereg gekry het, en dit sluit ‘n seën van vermenigvuldiging
in. Hulle sal dus baie wees en nie net baie mense nie, maar baie NASIES.
Gen. 48:19 “ ……………sy nageslag sal ‘n menigte van NASIES word.”
Hulle is na Assirië weggevoer en het in die volke ingesmelt. Hulle het soos die volke begin maak
omdat hulle onder druk was en wreed vervolg was as hulle die Torah wou onderhou soos bv. as
hulle hulle feeste wou hou en hulle kinders wou besny ens. So is hulle dan ook met songodklere
bekleed, m.a.w. hulle uiterlike voorkoms van aanbidding is songodaanbidding.
124

Songodaanbidding se feeste en almanak was nou hulle deel. Ja, hulle het binne in die hart die
Almagtige aanbid, maar die sigbare het nie ooreengekom met die hart nie. Maar so het hulle
oorleef, anders was almal dalk uitgeroei weens hulle geloof en sou ons nooit gelowiges kon
word nie. Maar hulle, hierdie tien verstrooide stamme, het nog nooit terug gekom na Israel
toe as die tien stamme sover ons weet nie. Alles het baie lank gelede gebeur, nog voor Jeshua
se vleeswording. Dis hoekom die tradisionele oorlewering so sterk is; want dit kom duisende
jare ver.
Nou hoe sal ons vandag weet wie is Israel en wie nie? Ek gaan nie daarop ingaan nie, dis
genoeg om te weet dat ek en jy dalk afstammelinge kan wees van die tien stamme. Oor soveel
duisende jare is dit nie maklik om uit te vind nie, maar jy hoef nie. As jy die Elohiem van Israel
aanbid, dan is jy deel van Israel.
In Johannes 10:11 het Jeshua gesê: “Ek is die goeie herder. Die goeie herder lê sy lewe af vir
die skape.” Vers 16: “Ek het nog ander skape wat nie aan hierdie stal behoort nie. Ek moet
hulle ook lei, en hulle sal na my stem luister, en dit sal wees een kudde, een herder.”
Jeshua sê aan die Jode (Juda) dat Hy nog ander skape ook het, en dat dit sal wees, een kudde,
een herder. As Hy met Juda hier praat, is die ander skape tog die res van Israel, en dis ons wat
Hom leer ken het as Jesus. Ons het in nasies verander, maar ons het die naam: christene. Dis
mos nie “hele” nasies wat ware christene is nie, maar dis individue uit verskillende nasies wat
weergebore is. En dit is die ander skape wat Hy ook moet lei.
Ook in Esegiël 37:16 – 23 is ‘n baie duidelike Woord hieroor:
“En jy, mensekind, neem vir jou’n stuk hout, en skrywe daarop: Vir Juda en vir die kinders van
Israel, sy bondgenote; en neem ‘n ander stuk hout en skrywe daarop: Vir Josef (die hout van
Efraim) en die hele huis van Israel, sy bondgenote.
Voeg hulle dan bymekaar, die een by die ander, om een stuk hout te wees, en laat hulle een
word in jou hand.
En as die kinders van jou volk met jou spreek en sê: Sal u ons nie te kenne gee wat u met
hierdie dinge bedoel nie?
sê dan vir hulle: So spreek die Meester JHWH: Kyk, Ek sal die stuk hout van Josef neem, wat in
die hand van Efraim is, en die stamme van Israel, sy bondgenote, en Ek sal hulle by hom voeg,
by die stuk van Juda, en hulle een stuk hout maak; en hulle sal een word in my hand.
So moet dan die houte waar jy op skrywe, in jou hand wees voor hulle oë;
en sê vir hulle: So spreek die Meester JHWH: Kyk, Ek gaan die kinders van Israel haal tussen die
nasies uit waarheen hulle getrek het, en Ek sal hulle van alle kante bymekaar laat kom en hulle
bring in hul land.
En Ek sal hulle een volk maak in die land, op die berge van Israel; en een Koning sal vir hulle
125

almal koning wees; en hulle sal nie meer twee nasies wees nie en verder nie meer in twee
koninkryke verdeeld wees nie.
En hulle sal hul nie meer verontreinig met hulle drekgode en hulle verfoeisels en met al hulle
oortredinge nie; en Ek sal hulle verlos uit al hulle woonplekke waarin hulle gesondig het, en sal
hulle reinig. So sal hulle dan vir my ‘n volk wees, en Ek vir hulle ‘n Elohiem wees.”
Dis dus duidelik dat Israel in twee verdeel is. Een kudde, maar verdeeld.
Omdat die Opperherder se skape in 2 verdeel is, is daar vir elkeen van die dele voorsiening
gemaak in die profetiese woord. Moses se staf en Aäron se staf is een voorbeeld daarvan.
Moses se staf sal vir Juda wees, want hulle onderhou die Torah vandag, hoewel hulle nog
gestroop moet word van die mondelinge Torah en hulle moet ook nog ontdek dat Jeshua die
Messias is. Aäron se staf dui op die res van Israel, want Moses en Aäron was broers. En so is
Juda en die res van Israel (Efraim), dis Jakob se 12 seuns, broers!
In Lukas 15 lees ons ook van twee broers. Die verlore seun en die seun wat by sy pa gebly het.
Die verlore seun is Efraim wat die afgode van die nasies gaan dien het, en varkkos geëet het toe
hy vergaan het van die honger, en toe besluit het om huis toe te gaan. En hoe wonderlik is dit
nie om te weet dat die Vader vir hom gewag het nie, en vir hom uitgekyk het en hom nie sleg
gesê het nie. Nee, Hy het vir hom die vetgemaakte kalf geslag.
Luk. 15:22 - 24 “Maar die vader sê vir sy diensknegte: Bring die beste kleed en trek hom dit
aan, en gee ‘n ring vir sy hand en skoene vir sy voete. En bring die vetgemaakte kalf en slag dit,
en laat ons eet en vrolik wees. Want hierdie seun van my was dood en het weer lewendig
geword; en hy was verlore en is gevind. En hulle het begin vrolik word.”
Die seun wat by sy Pa gebly het, is Juda, hy het nie die gebruike laat vaar nie, maar hy was
jaloers op die ontvangs van sy broer. En so sal die Jode aanvanklik nie baie beïndruk wees met
Efraim wat terug kom na die wortels van hulle geloof nie.
Luk. 15:29 – 32 “Maar hy antwoord en sê vir sy vader: Kyk, ek dien u so baie jare en ek het
nooit u gebod oortree nie, en vir my het u nooit ‘n bokkie gegee sodat ek saam met my vriende
vrolik kon wees nie. Maar toe hierdie seun van u kom, wat u goed met hoere deurgebring
het, het u vir hom die vetgemaakte kalf geslag. Toe sê hy vir hom: Kind, jy is altyd by my, en al
wat myne is, is joune. Ons moet tog vrolik en bly wees, want hierdie broer van jou was dood
en het weer lewendig geword, en hy was verlore en is gevind.”
Geen wonder Ps. 133 getuig van die lieflikheid van die saamwoon van broers nie. “Kyk, hoe
goed en hoe lieflik is dit dat broers saamwoon! Dit is soos die kosbare olie op die hoof, wat
afloop op die baard, die baard van Aäron, wat afloop op die soom van sy klere. Dit is soos die
126

dou van Hermon wat neerdaal op die berge van Sion; want daar gebied JHWH die seën, die
lewe tot in ewigheid.”
Moses was die volksleier, die staatsleier (Koning) met ander woorde, en Aäron was die
priesterlike hoof (Priester). Dit is mos staat en kerk. Jeshua is ons Priester-Koning. As Hy
regeer sal staat en kerk weer een wees. In Sy hand word Moses en Aäron se staf een staf. Die
staf van die Opperherder van die skape.
1 Pet. 2:9: “Maar julle is ‘n uitverkore geslag, ‘n KONINKLIKE PRIESTERDOM, ‘n afgesonderde
volk, ‘n volk as eiendom verkry, om te verkondig die deugde van Hom wat julle uit die duisternis
geroep het tot sy wonderbare lig.”
Wat sien ons vandag? Staat en kerk is geskei net soos wat Israel in 2 verdeel is. Hoe lyk staat en
kerk in vandag se tyd in JHWH se koninkryk? Juda wat in Israel is, is defnitief staat, ook
onderhou hulle Moses (Torah). Efraim, wat die kinders van JHWH is in al die nasies, is kerk soos
ons dit al die jare ken, die Christene.
Efraim is Josef se seun, en Josef was as leier in Egipte aangestel, en hy was soos hulle gekleed,
met hulle klere wat songodaanbidding uitbeeld. Ook was hy met ’n Egiptiese vrou getroud. Sy
veelkleurige kleed wat hy gehad het voordat hy as slaaf verkoop is, het ook ‘n duidelike
betekenis hiervan gehad. Dit was ‘n aanduiding dat sy nageslag uit baie verskillende nasies sou
bestaan, en hulle sou uit songodaanbidders kom, dis hoekom hy in Egipte aangetrek was met
songodklere, maar Josef het uitredding gebring, en die christelike geloof het deur al die eeue
uitredding gebring al was dit “aangetrek” met die simbole van songodaanbidders.
Ons is nou besig om die songodbekleding te identifiseer en af te lê. Dit is die laaste reëns van
die derde dag (Hosea 6:1 -3). Maar dit is hoekom ons as Efraim en Josef geëien kan word.
Maar die takke van Romeine 11 se olyfboom sal weer herstel. Die boom sal weer “heel” word.
Die Moses-gelowiges en die Aäron-gelowiges gaan weer bymekaar uitkom en albei sal die
wortel van Jeshua die Messias hê.
JHWH wil staat en kerk weer een maak, soos dit in Moses en Aäron se tyd was, en in die
Millennium sal wees. As dit so sal wees in die Millennium, wanneer moet dit so word?
Oornag? Nee, dis reeds waarmee JHWH op die oomblik besig is. Dis hoekom so baie mense
hulle hebreeuse wortels ontdek. En daar is ook meer Jode wat Jeshua as hulle Messias ontdek.
Daar is duidelik eenwording in die kudde van JHWH aan die gang. Stadig maar seker.
Voordat die dag aanbreek, is daar eers skemer. Skemer is lig en duisternis gemeng. En ons was
nog altyd in die skemer, maar diè dag, die profetiese dag waarvan die Skrif praat, gaan vir ons
aanbreek, en alle duisternis wegdryf uit ons aanbidding uit. Dis hoe Johannes gekenmerk was,
127

en Johannes het mos in die gees en krag van Elia gekom. In Elia se tyd was Babiloniese
Baälaanbidding in Israel aan die orde van die dag. Isebel aan Koning Agab se sy, was hier die
hooffiguur.
Dit wat vir Elia en Johannes geld, geld vir elkeen van ons wat die lig begin sien het.
In Lukas 1:76 is die profetiese woorde van Sagaria vir Johannes, maar ook vir jou en my:
“En jy kindjie, sal ‘n profeet van die Allerhoogste genoem word, want jy sal voor die aangesig
van JHWH uitgaan om sy weë reg te maak; om kennis van saligheid aan sy volk te gee in die
vergifnis van hulle sondes, deur die innige barmhartigheid van onse Elohiem waarmee die
opgaande Lig uit die hoogte ons besoek het, om te skyn oor die wat in duisternis en
DOODSKADUWEE sit, om ons voete na die pad van vrede te rig. En die kindjie het gegroei en
sterk geword in die Gees; en hy was in die woestyne tot op die dag van sy vertoning aan Israel.”
Ek glo dat ons op die oomblik nog in die woestyne is met ons boodskap van lig wat die
duisternis sal verdryf. Vanuit die skemer waarin ons nou leef sal dit heeltemal lig word, sodat
net lig sal oorbly. Soos mens kaf van koring skei.
Die tweeledigheid van die volk van JHWH word op baie maniere in die Skrif geopenbaar.
Dis hoekom daar twee getuies was, is en weer sal wees. Deut. 17:6 “Op die verklaring van twee
of drie getuies moet die veroordeelde gedood word; hy mag nie gedood word op die verklaring
van een getuie nie.”
Jy sal ondervind dat daar skrifgedeeltes is wat nooit vir jou juis sin gemaak het nie, en nou gaan
dit wawyd oop. Skrif wat ons altyd gedink het, net vir die Israeliete van ouds was. Húlle
geskiedenis. Maar ons het nie geweet dat hùlle geskiedenis òns geskiedenis is nie.
Dink aan die woorde “wet” en “genade”. Dis twee getuies. Alhoewel dit eintlik “torah”
en”genade” is. Maar JHWH gebruik die twee as getuies van wie Hy is. Hy is “wet (torah)”, maar
hy is ook genade. Hy het dus instruksies hoe ‘n mens moet lewe, maar Hy het ook voorsiening
gemaak om die verbreker daarvan genade te bewys as diegene dit sou wou soek.
Dit was Sy plan om die hele Israel te red, en Juda is tot vandag toe nog ‘n getuienis van sy
“wet”, want hulle leef dit uit in Israel, hoewel hulle dit dikwels sonder Gees doen. Gal 3:24 sê:
“Die wet (torah) was dus ons tugmeester na die Messias toe, sodat ons geregverdig kan word
uit die geloof.”
As ons nie geweet het wat sonde is nie, hoe sou ons kon weet dat ons gesondig het? Juda toon
dus daardie standaard aan waarvolgens ons moet lewe. Hulle is die “getuie” daarvan, want
Romeine 4:15 sê “….waar daar geen wet (torah) is nie, is daar ook geen oortreding nie.” Hulle
het dit probeer leef sedert hulle terug gekeer het uit Babilon.
128

Efraim is ook ‘n getuie. Want Efraim verkondig dat ons verlos word deur VERTROUE OP DIE
KOSBARE BLOED van die Messias. Vir byna 2000 jaar verkondig Efraim die waarheid dat ons
GERED WORD DEUR GENADE.
1 Pet.1:18 – 20 “omdat julle weet dat julle nie deur verganklike dinge, silwer of goud, losgekoop
is uit julle ydele lewenswandel wat deur die vaders oorgelewer is nie, maar deur die kosbare
bloed van die Messias, soos van ’n lam sonder gebrek en vlekkeloos, wat wel vooruit geken is
voor die grondlegging van die wêreld, maar in hierdie laaste tye geopenbaar is om julle
ontwil…”
Rom 4:16 “Daarom is dit uit die GELOOF, sodat dit volgens genade kan wees en die belofte kan
vasstaan vir die hele nageslag; nie alleen vir die wat uit die wet is nie, maar ook vir die wat uit
die geloof van Abraham is, die vader van ons almal – “
Terwyl Efraim (die Christendom oor die hele wêreld) hierdie proklamasie oor verlossing maak, is
hulle die getuie van die Verlossing vir die hele Israel. (Efraim het die seën van die eersgeborene
ontvang, naamlik ‘n dubbele deel, want Efraim is baie meer as Juda. Efraim is die tien stamme,
en Juda is twee stamme, Juda en Benjamin.)
Die twee susters in Esegiël 23:2 – 4 dui ook op Juda en Efraim, en is dus ook twee getuies.
“Mensekind, daar is twee vroue, dogters van een moeder. En hulle het in Egipte gehoereer; in
hul jeug het hulle gehoereer; daar is hul borste betas, en daar is hul maagdelike boesem
gedruk. En hulle name was: Ohòla, die grootste, en Ohòliba, haar suster; en hulle het myne
geword en seuns en dogters gebaar. En wat hulle name betref: Samaria is Ohòla en Jerusalem
is Ohòliba.”
Ohola beteken: sy het haar eie tent en Oholiba beteken: my tent is in haar.
Ohola het haar eie aanbidding, nie soos in die Woord voorgeskryf nie. Haar “tent” stel die
Tabernakel voor en alles wat daarmee gepaard gaan. Sy het innerlik die geestelike Tabernakel,
Jeshua, maar uiterlik haar eie een. Oholiba het die gebruike van die Tabernakel gehou (Torah),
daarom is die Almagtige se tent in haar, maar sy het net die fisiese Tabernakel. Sy ontbreek die
geestelike, die Woord wat vlees geword het en onder ons kom “tabernakel” het, Jeshua.
Samaria dui hier op Efraim (Ohola), die tien stamme wat verstrooi is en afgodery aangeneem
het, en Jerusalem is natuurlik Juda.
Die realm van die fisiese en die realm van die geestelike is ook twee getuies van Juda en Efraim.
Ons sê altyd: “As in the natural, so in the spiritual”. En dis van toepassing op die twee huise
van Israel. Juda is die fisiese realm en Efraim is die geestelike realm. En as die twee huise een
word, sal die twee realms mekaar ontmoet, en dit sal in die Millennium wees. Dan sal die
129

Koninkryk op die aarde wees, en Jeshua sal daar regeer. Fisies en geestelik sal een wees. Die
fisiese Sabbat gaan oor in die geestelike Sabbat, die duisendjarige Vrederyk. (Met elke
Sabbatviering, hou ons die vooruitsig daarvan.)
In Lev. 23:17 sien ons daar twee gesuurde brode moes wees, een vir elkeen van die twee dele
van Israel natuurlik. “Julle moet uit jul woonplekke twee beweegbrode bring; dit moet van
twee tiendes van ‘n efa fynmeel wees; gesuurd moet dit gebak word as eerstelinge aan JHWH.”
Die suurdeeg hierin wys heen na die afgodery wat beide Juda en Efraim sou doen.
Daar was ook twee gerubs op die ark, met dieselfde simboliek van die twee huise: Ex. 25:18
“Maak ook twee gèrubs van goud. Van dryfwerk moet jy hulle maak, aan die twee ente van die
versoendeksel.”
Daar was selfs twee gordyne in die tabernakel, maar moes vasgemaak word aanmekaar om een
gordyn te vorm om te dui op die Juda en Efraim wat twee is, maar wat een sal word.
Ex. 26:3 -6 “Vyf van die tentdoeke moet aanmekaar gewerk wees, die een aan die ander. En
weer vyf tentdoeke aanmekaar, die een aan die ander. En jy moet lissies van pers stof maak
aan die soom van die buitenste tentdoek van die een stel. Vyftig lissies moet jy aan die een
tentdoek maak, en vyftig lissies moet jy maak aan die rand van die tentdoek wat aan die
tweede stel behoort. Die lissies moet die een teenoor die ander wees. Jy moet ook vyftig goue
hakies maak en die tentdoeke saamvoeg met die hakies, die een aan die ander, sodat die
tabernakel een geheel is.”
Daar was twee silwertrompette, een vir elk van die twee dele van Israel: Num. 10:2 – 3 “Maak
vir jou twee silwertrompette; van dryfwerk moet jy dit maak; en hulle moet vir jou dien om die
vergadering byeen te roep en om die laers te laat opbreek.”
‘n Trompet vir elkeen van die huise om die opdrag te hoor om bymekaar te kom. En ook om die
opdrag te hoor om laers op te breek en Jeshua tegemoet te gaan.
In Open. 11:3 – 4 is weereens die twee getuies as twee kandelare en twee olyfbome: “En ek sal
aan my twee getuies gee dat hulle, met sakke bekleed, duisend-tweehonderd-en-sestig dae
lank sal profeteer. Hulle is die twee olyfbome en die twee kandelaars wat voor Elohim van die
aarde staan.”
Twee olyfbome en twee kandelaars, een vir elke huis van Israel.
Hierdie gedeelte skakel met Sagaria 4 se kandelaar en twee olybome. Lees die hele hoofstuk.
Hier is die twee olyfbome aan een kandelaar verbind. Die twee huise begin nou saam een
kandelaar voed om lig uit te straal. Serubbàbel was hier die goewerneur (staatshoof) en Josua
130

was die hoëpriester. Dit was ‘n tyd van herstel, en staat en kerk moes hier as een opereer in
die gesig wat Sagaria gehad het.
En so sal dit wees op die einde, staat en kerk (Juda en Efraim) sal saam opereer op die einde
van die dag.
Die twee olyfbome is die twee gesalfde getuies. In Openbaring 11 dui die wonderwerke wat
hulle doen op dit wat Moses gedoen het, en ook op dit wat Elia gedoen het. “Hulle het mag om
die hemel te sluit, sodat daar in die dae van hulle profesie geen reën val nie; en hulle het mag
oor die waters om dit in bloed te verander en om die aarde te tref met allerhande plae so
dikwels as hulle wil.” Moses was staatsleier (Torah) en Elia was profeet (die geestelike,
kerklike).
Dit sal die tyd wees net voor die aanbreek van die Koninkryk. Juda en Efraim begin saam werk
om die profetiese woord van eenwording in vervulling te laat gaan. Ons is nou baie naby aan
dit.
Maar daar was vir Juda en vir Efraim elkeen ‘n verspieder wat gunstig getuig het aangaande die
beloofde land, nl. Kaleb en Josua. Num. 13:6 toon dat Kaleb uit die stam van Juda was, en in
Num. 13:8 en 16 lees ons dat Josua uit die stam van Efraim was. Twee verspieders wat kans
gesien het om die land Kanaän in te neem. Dis ‘n woord vir ons vandag, ons is op daardie selfde
plek. Dit lyk na ‘n onmoontlike taak om die reuse van afgodery uit ons grondgebied te
verwyder, maar daar is vir beide Juda en Efraim ‘n verspieder wat gesê het dat dit gedoen kan
word. Die vrugte wat gaan volg daarop is belowend, so belowend dat 2 mans een tros druiwe
moes dra (Num.13:23). Druiwe is ‘n simbool vir waarheid. Groot waarhede sal die leuens
vervang, waarmee ons geskool is. Jeshua is die ware Wynstok, dus vind jy die waarheid as jou
oog op Hom gevestig is vir waarheid. En Juda en Efraim dra beide aan die druiwetros, so albei
sal in Jeshua die waarheid ontdek en van tradisionele leuens bevry word.
Dit sal wees soos Dawid wat vir Goliat verslaan het, sonder aangeleerde en swaar wapenrusting
(tradisionele godsdienstige oorlewering). Net deurdat hy ‘n persoonlike verhouding met sy
Vader gehad het wat hy as skaapherder geleer ken het, kon hy vertrou op die Almagtige.
Wanneer staat en kerk weer verenig, sal dit ‘n onverdeelde koninkryk wees. ‘n Koninkryk wat
verdeeld is kan nie bly staan nie. Matt. 12:25 “Maar Jeshua het hulle gedagtes geken en vir
hulle gesê: Elke koninkryk wat teen homself verdeeld is, word verwoes; …….”
Om bekende terme te koppel aan dit wat die Gees ons nou leer aangaande die twee huise van
Israel, moet ons dink aan terme soos Jood en Heiden (Jew and Gentile). Ons het altyd geweet
dat ons onder die Heidene sorteer, maar Jood en Heiden is ook die twee huise van Israel. (Juda
is natuurlik Jood afgelei van die woord Juda) . En die tien stamme wat soos heidene begin lewe
131

het in hulle aanbiddingsrituele (uiterlik herkenbaar vandag in o.a. die sondag as sabbat,
kersfeesvieringe en die viering van “Easter”) tussen die nasies waar hulle was wat afgode
aanbid het, is die Heidene of “Gentiles”.
Deur die groot ingryping van die Vader is die “heidene” deur die bloed van Jeshua nader
gebring, en herstel Hy Sy huis, deurdat Hy die middelmuur van skeiding afbreek soos dit in Ef.
2:11 - 22 uitgebeeld word:
“Daarom, onthou dat julle wat vroeër heidene in die vlees was en onbesnedenes genoem word
deur die sogenaamde besnydenis wat in die vlees met hande verrig word,
dat julle in dié tyd sonder die Messias was, VERVREEMD van die BURGERSKAP van Israel en
VREEMDELINGE TEN AANSIEN VAN DIE VERBONDE VAN DIE BELOFTE, sonder hoop en sonder
Elohiem in die wêreld.
Maar nou in die Messias Jeshua het julle wat vroeër ver was, naby gekom deur die bloed van
die Messias.
Want Hy is ons vrede, Hy wat ALBEI EEN gemaak en die MIDDELMUUR VAN SKEIDING afgebreek
het,
deurdat Hy in sy vlees die vyandskap tot niet gemaak het, naamlik die wet (torah) van gebooie
wat in insettinge bestaan;” (vyandskap, omdat ons skuldig was aan oortreding van die torah, maar
deurdat Hy ons loskoop van die oortreding daarvan met Sy Bloed, word die vyandskap verbreek, en die torah
word ons vriend) “sodat Hy, deur vrede te maak, die twee IN HOMSELF TOT EEN NUWE MENS
kon skep
en albei in EEN liggaam met Elohiem kon versoen deur die folterpaal, nadat Hy daaraan die
vyandskap doodgemaak het.
En Hy het die evangelie van vrede kom verkondig aan julle wat VER was, en aan die wat NABY
was;
want deur Hom het ons albei die toegang deur een Gees tot die Vader.
So is julle nie meer vreemdelinge en bywoners nie, maar MEDEBURGERS van die afgesonderdes
en huisgenote van Elohiem,
gebou op die fondament van die apostels en profete, terwyl Jeshua self die hoeksteen is,
in wie die hele gebou, goed saamgevoeg, verrys tot ‘n afgesonderde tempel in JHWH,
in wie julle ook SAAM opgebou word tot ‘n woning van Elohiem in die Gees.”
In die geestelike realm, is daar al ‘n eenheidsgroepie, ‘n klein kudde, van Juda en Efraim wat
verenig het: Jode wat die Messias ontdek het, en “heidene” wat hulle hebreeuse wortels
ontdek het. En hierdie klein kudde sal groei en groot word, sodat die geestelike naderhand in
die fisiese oorvloei, en die twee realms sal saamsmelt en dit sal die nuwe dag wees, en die
manifestasie van die Koninkryk in die Sabbats Millennium, die Duisendjarige Vrederyk.
132

Dit sal nie sonder weerstand gebeur nie, en dis waar die Groot Verdrukking inkom.Net soos wat
die Israeliete in die woestyn egter onderhou en bewaar is nà die uittog uit Egipte, sal ons as die
oorblyfsel onderhou en bewaar word as ons die finale uittog uit Egipte gedoen het, naamlik om
uit te kom uit die songodaanbidding uit, want dit is waarvoor Egipte staan.
Maar dan sal Efraim en Juda saam staan, en hulle sal hulle hulle vyande vertrap en oorwin,
want die pyl en boog, kom dan bymekaar uit.
Sag. 9:13: “Want Ek span Juda vir My as boog, lê Efraim as pyl daarop; en Ek vuur jou seuns,
Sion, aan teen jou seuns, o Jawan, en Ek maak jou soos die swaard van ‘n held.”
En as die duisternis verdryf is, en ons nie meer in die skemer opereer nie, sal dit wees soos in
Sag. 13:2: ”En in diè dag, spreek JHWH van die leërskare, sal Ek die name van die afgode uit die
land uitroei, sodat aan hulle nie meer gedink word nie; en ook die profete en die onreine gees
sal Ek uit die land laat wegtrek.”
En soos in Sef. 3:11 – 13: “ Op diè dag hoef jy jou nie te skaam weens al jou dade waarmee jy
teen My oortree het nie; want dan sal Ek uit jou midde wegruim die wat in jou oormoedig
jubel, en jy sal jou nooit hoogmoedig gedra op my heilige berg nie. En Ek sal tussen jou in laat
oorbly ‘n ellendige en geringe volk wat by die Naam van JHWH skuiling soek. Die OORBLYFSEL
van Israel sal geen onreg doen en geen leuentaal spreek nie, en in hulle mond sal geen
bedrieglike tong gevind word nie; maar hulle sal wei en neerlê, en niemand sal hulle verskrik
nie.”
Daar is ook nog Abraham se nageslag, soos die SAND VAN DIE SEE, en DIE STERRE VAN DIE
HEMEL. Juda en Efraim. Jou eie menswees, LIGGAAM en GEES, is Juda en Efraim. En wat van
die twee kliptafels? Een vir elkeen van die twee huise!
Juda en Efraim sal saam met Jeshua die kandelaar wees as ‘n lig vir die nasies. Die STOK en die
STAF van Ps. 23, naamlik die staf van Aäron en die staf van Moses sal as ‘n kandelaar (menorah)
manifesteer, en die hele Israel sal ‘n lig vir die nasies wees, met die hooflamp die Dienslamp,
Jeshua, as die Liggewer. In Sy lig sien ons die lig, want Hy as die Woord verlig ons pad.
En dit is dan die twee getuies ook in Sagaria 4. Die individue in Openbaring 11 wat die twee
getuies is, is ook verteenwoordigers van die twee huise, Juda en Efraim. Dis individueel en ook
groepsgewys.
133

134

En die getuies is daar om lig te bring oor die regte pad, die reguit pad, daarom vorm die twee
stawwe elkeen ‘n sytak van die kandelaar (vergelyk skets op blasy 131).
Jes. 49:6 “Hy het gesê: Dit is te gering dat U my Kneg sou wees om op te rig die stamme van
Jakob en terug te bring die gespaardes in Israel: Ek het U gemaak tot ‘n LIG VAN DIE NASIES,
om my heil te wees tot aan die einde van die aarde.”
Jes. 60:1 -3, 19 – 20 “Staan op, word verlig; want jou lig kom, en die grootheid van JHWH gaan
oor jou op. Want kyk, die duisternis sal die aarde oordek en donkerheid die volke; maar oor
jou sal JHWH opgaan, en sy grootheid sal oor jou gesien word. En NASIES SAL TREK NA JOU
LIG, en konings na jou stralende opgang.”
“Die son sal bedags nie meer ondergaan nie, en jou maan sal nie kleiner word nie; want JHWH
sal vir jou wees ‘n EWIGE LIG, en die dae van jou treurigheid is verby.”
Matt. 4:16 - 17 “die volk wat in duisternis sit, het ‘n GROOT LIG gesien, en die wat sit in die land
en skaduwee van die dood, vir hulle het ‘n LIG OPGEGAAN. Van toe af het Jeshua begin om te
preek en te sê: Bekeer julle, want die koninkryk van die hemele het naby gekom.”
Die EERSTE woorde wat die Almagtige gespreek het in die Woord was: “Laat daar LIG wees” in
Genesis 1:3. En so het die kandelaar ook die duisternis verdryf in die Tabernakel, want daar
was geen vensters nie. Die tabernakel is verteenwoordigend van die ONTMOETINGSPLEK op die
aarde tussen die mens en sy Skepper. Dìt wat die Paradys was voordat die mens weens sonde
daaruit gedryf is. Die Tabernakel is ‘n klein stukkie geestelike realm in die fisiese realm. Aan die
einde, sal die sondeval se gevolge en skade uitgewis wees, en sal die Paradys weer opereer,
waar die mens en JHWH weer met mekaar kan gemeenskap hê soos dit met Adam en Eva was
voordat hulle gesondig het. Dit is ‘n baie lang versoening om die fisiese realm weer te herstel
sodat dit kan assimileer met die geestelike.
Ons is op daardie pelgrimsreis van die lang versoening.
Laat ons dus leun op die stawwe van Aäron en Moses op die reguit grootpad van Jesaja 35 en
die Koninkryk in besit neem. Dan sal ons soos ‘n lig skyn as deel van die Menorah om die
duisternis te verdryf wat mense in donkerheid hul. Die Son van Geregtigheid, Jeshua is die
Priester-Koning (weer verteenwoordigend van die twee huise), en in Sy hand word Juda en
Efraim een, en in Hom maak ons deel uit van die Menorah. Sonder Hom, is ons in die duisternis
en het ons geen lig om in te wandel of uit te gee nie!
Wat ek aan jou voorhou is die evangelie (goeie nuus) van die Koninkryk: Matt. 24:14 “En
hierdie evangelie (goeie nuus) van die koninkryk sal verkondig word in die hele wêreld tot ‘n
GETUIENIS (lig) vir al die nasies; en dan sal die einde kom.”
135

BRONNE:
1. The Companian Bible - E.W. Bullinger
2. Batya Ruth Wooten se boeke: “Redeemed Israel, Reunited and Restored” en “Israel
revealed”
3. In His Own Words - Grant Luton
4. Ek gee ook erkenning aan Claudette Ferrier
Sketse: Marietjie Ackermann
Aangeheg is ook kaarte uit Batya Ruth Wooten se boeke (met toestemming) om die geskiedenis van die
twee huise te illustreer, en u is welkom om die geskiedenis na te vors.
136

137

138

139

140

141

142

143

BET-EL
“Declaring the end from the beginning, and from ancient times the things that are not yet …..”.
Jesaja 46:10 (King James Version).
Om die einde van alle dinge te verstaan, moet ons dus die begin eers goed verstaan. Ons moet
derhalwe ‘n deeglike kennis van Genesis hê om Openbaring te kan verstaan. Maar Genesis is
ook soos ‘n fondasie waarop die hele Skrif gebou is, en van die heel eerste letter en woord af, is
daar vir ons ‘n kernboodskap. Dis ‘n boodskap wat handel oor die verbond wat die Skepper
met die mens wil maak.
Die hebreeuse woord vir “in die begin”, is: Bereshiet, תי ִשׁא ֵרְבּ. Dis dan ook die naam van die
eerste boek Genesis, in die Hebreeus. Maar dis ook die heel eerste woord waarmee Genesis
begin. Ons gaan bietjie na die eerste woord kyk.
In Hebreeus, is daar nie hoofletters nie, maar tog vind mens hier en daar ‘n vergrote letter, wat
aandag aan gegee moet word. Dis ‘n manier om die aandag te vestig en te sê: “ let op, hier is ‘n
belangrike kennisgewing.” Die eerste letter in die Skrif wat so vergroot is, is die beth: ב. Beth
se prentjieskrif is ‘n huis. So, die rede waarom JHWH die aarde geskape het, was omdat Hy ‘n
woonplek op die aarde wou hê,’n huis. Die volgende letter is ‘n resh: ר. Beth en resh spel
saam: bar, רַבּ en dit beteken: Seun. So, Hy wou ‘n woning vir Sy Seun hê.
As mens nou die eerste drie letters neem, naamlik die beth, die resh en die tav, dan spel dit:
brit, ת ִרְבּ. Dit beteken: verbond. Nou kan ons verder aflei, dat JHWH ‘n woonplek vir Sy Seun
wou hê deur middel van ‘n verbond.
As mens nou die eerste letter weglaat, dan spel die orige vyf letters: reshiet, תי ִשׁא ֵר. Dit
beteken: begin.
Dus, JHWH wou ‘n woonplek vir Sy Seun hê deur middel van ‘n verbond om alles mee te
begin.
Die hele doel van die skepping is derhalwe dat JHWH se wil op die aarde moet manifesteer van
die begin af.
Om by die begin te begin, gaan ons kyk hoedat JHWH vir Hom ‘n woning maak.
Die verhaal van die mens en sy Skepper, JHWH, begin in die Paradys. Dis die eerste Huis wat
die Skepper daar gestel het, naamlik Eden. Daar het die mens met JHWH gewandel, Hom
gesien en met Hom gepraat. Daar was die fisiese realm en die geestelike realm èèn, anders sou
dit nie kon gebeur het nie. Hulle eerste gewaarwording was die geestelike realm. Hulle was
ook geestelik gekleed met die heerlikheid (shekinah) van JHWH, maar toe die slang hulle verlei
het en die sondeval plaasgevind het, het hulle hulle geestelike bewustheid verloor, en was hulle
144

eerste gewaarwording diè van die fisiese realm. Dis hoekom hulle kon sien dat hulle uiterlik
naak was.
Eden beteken: “delight/pleasure”. Dit word gespel met ‘n ayin, ‘n dalet en ‘n noen: ן ֶדֵע, en die
prentjieskrif vertel vir ons die volgende boodskap: “Waar jy die deur van die lewe kan sien (of
ervaar)” of ook: “the door of life (way of living)”.
Die tuin van Eden was die mens se heel eerste woonplek. Daar was alles wat hulle nodig gehad
het om suksesvol te kon lewe. Maar hulle het hierdie woning of huis verloor as gevolg van hulle
sonde van ongehoorsaamheid.
Vanaf die sondeval het die mens die duiwel as Vader totdat die mens weergebore word en
JHWH as Vader verkry. As Satan jou vader is, woon jy in sy huis. As jy weergebore word deur
die onverganklike saad van JHWH, word jy Sy kind in Sy huis. Die woord vir vader is: av, באַ.
‘Vader’ is die algemene betekenis daarvan, maar die diepere grondbetekenis is:
bron/oorsprong. Dis mos wat saad is. Dis die bron van die hele plant. Daarin is die
gekodeerde DNA om die plant na sy soort te laat voortkom. Net so is dit met ‘n mens. Hy word
ook gebore uit saad (sperm) wat met ‘n eiersel verbind, en daardie DNA vorm die spesifieke
mens.
Die onverganklike saad (spermata, in grieks), waaruit ons wedergebore word, is van ons
hemelse Vader afkomstig. Die Vader is dus die bron. Maar saad is redelik onbeduidend
voordat dit gesaai word. Dit lyk nie na veel nie. Dis soos die plan van ‘n argitek. Dis strepe en
syfers en woorde, maar jy moet regtig jou verbeelding gebruik om die plan te kan visualiseer.
Dis net ‘n plan, nog geen fisiese manifestasie nie. So is dit met die pa en seun. Pa is die argitek
wat die saad in hom het wat soos ‘n bouplan is. Wanneer daardie saad in bevrugting begin
groei, kom iets sigbaars tot stand, en siedaar: die seun! Die “plan” is gebore. Jy kan ‘n mens
waarneem. Die sigbare mense is die “gebou” vanaf die bouplan. Die woord vir bou in hebreeus
is: bana, הָנָבּ. Die woord vir seun is: ben, ןֵבּ. Dis duidelik dat die twee woorde familie is van
mekaar, bana en ben. (“Bar” en “ben” beteken albei “seun” in hebreeus)
Daarom word ook vrouens gereken as seuns van Elohiem, omdat hulle ook dan die “gebou”
(ben) is wat gebou (ge”bana”) is, uit die bouplan van die onverganklike saad. As ons nou met
Pesag kyk na die gort (barley) om ryp (aviv) te word vir die eersteling gerf om gewuif te word,
dan besef jy dat dit ook saad was wat gegroei het totdat dit reg was om gepluk te word. En dis
waar die woord, vader (av), meer betekenis vir ons kry. ‘Av’ (die vader, die oorsprong, bron,
bouplan) en ‘aviv’ is duidelik woorde wat familie is van mekaar. As “aviv” dan vir
landboukundige terme gebruik word, so is “av” dan ook onder andere landboukundig, m.a.w.
soos saad.
145

146

Omdat die saad gekodeer is met DNA, is dit soos ‘n bouplan. JHWH, ons Vader, is dus soos die
plan van die argitek (die oorsprong), en Jeshua, die Seun (ben), is die gebou wat gebou is (ge-
bana is), waarin ons nou kan woon nadat ons voorouers, Adam en Eva, ons woonplek in die
paradys vir ons ontoeganklik gemaak het. Deur wedergeboorte en net met die saad van ons
“Av”, kan ons huisgenote word in ons ewige woning, Jeshua. Die Vader was nie sienlik nie, soos
die saad, en die argitek se plan is ook nie die sigbare nie, maar Jeshua het mens geword en was
sigbaar. Daarom is Hy die gebou, die woning wat gebou is volgens die bouplan. Hy is die
manifestasie van die plan.
Moses was ‘n skadubeeld van Jeshua want hy moes volgens ‘n bouplan wat hy van aangesig tot
aangesig met JHWH gekry het, die tabernakel bou. Die hele tabernakel is simbolies van Jeshua.
Heb. 3:1 – 6 “ Daarom, afgesonderde broeders, deelgenote van die hemelse roeping, let op die
Apostel en Hoëpriester van ons belydenis, die Messias Jeshua,
wat getrou was aan Hom wat Hom aangestel het, net soos Moses ook in sy hele huis.
Want Hy is meer voortreflikheid waardig geag as Moses, namate hy wat die huis gebou het,
meer agting het as die huis;
want elke huis word deur iemand gebou, maar Hy wat alle dinge gebou het, is Elohiem.
En Moses was wel getrou in sy hele huis as ‘n dienaar, om te getuig van wat nog gespreek sou
word,
maar die Messias as Seun (ben) oor sy hele huis (dit wat ge-“bana” is). En ons is sy huis as ons
net die vrymoedigheid en die roem van die hoop tot die einde toe onwrikbaar vashou.”
Jakob het so ‘n ervaring gehad, waar ‘n leer die aarde met die hemel verbind het in Genesis 28.
Hy het by Lus gekom en net daarna (in Genesis 32) by die Jabbokrivier waar hy met JHWH
geworstel het. Daar is sy naam na Israel verander. Lus (wat beteken: amandelboom, Strongs
3869 en 3870) se naam verander na: Bet-el, wat beteken huis van El. Die amandelboom is ‘n
tipe van Jeshua, en was in die tabernakel teenwoordig in die vorm van die kandelaar. Hier kom
Lus (uitgespreek: Loez in hebreeus), en die huis van El ook bymekaar soos met die Tabernakel
en die kandelaar daar binne-in.
En Jakob slaap daar op ‘n klip (rots), hy salf die klip en rig dit op as ‘n gedenksteen, en noem die
plek toe Bet-el, ‘n poort van die hemel. Hy sien die leer waar die engele op en af beweeg.
Jeshua is hier beide die Leer en die Rots (1 Kor. 10:4).
Kom ons kyk wat sê dit vir ons: Hier het die geestelike realm en die fisiese realms mekaar weer
ontmoet. Die leer is die verbinding tussen die twee realms. Ook is die volk Israel hier gebore,
en het so as Huis van Elohiem tot stand gekom.
Genesis 32:28 “… Jy sal nie meer Jakob genoem word nie, maar Israel, want jy het geworstel
met El en met die mense en het oorwin.”
147

Wat beteken die woord: Israel (Jiesrael)? Dit beteken: Hy sal heers as El (God). Dit bestaan uit
twee woorde:
1. Sara = om te seëvier/om mag as ‘n prins te hê en
2. El = krag/mag (veral: magtig)
Met ander woorde, elkeen wat die stryd stry soos wat Jakob met JHWH daar in ‘n stryd was, en
oorwin, is ‘n Oorwinnaar, en dit is wat ‘n Israeliet is: ‘n Oorwinnaar!
En dit is presies die stryd wat elke gelowige het op die pad tussen Eden en die Millennium. Dink
nou weer aan Openbaringe 1 – 3 waar die sewe gemeentes beskryf word. Telkens word daar
gesê: “Aan die wat oorwin ……….”.
Israel (Jiesrael) beteken dus: Iemand wat worstel en oorwin; maar dit beteken ook: ‘n
Heersende/Prins saam met El. Elkeen wat worstel en oorwin sal heers saam met Elohiem.
Diegene wat glo dat Jeshua die Messias is EN sy gebooie onderhou, is die oorblyfsel van die
liggaam van die Messias. Hulle sal dan die OORWINNAARS wees.
Israel is dus ‘n koninklike titel, en dis hoekom hulle ‘n koninklike priesterdom is. Eers stry en
worstel jy saam met El, dan oorwin jy saam met El, en dan heers jy saam met El. Dis geloof in ‘n
neutedop.
“In hierdie wêreld sal jy verdrukking hê, maar hou goeie moed, Ek het die wêreld oorwin.” (Joh.
6:33)
“En dit is die oorwinning wat wêreld oorwin het, naamlik julle geloof.” (1 Joh. 5:4)
Ervaar jy stryd? Dis oor een van twee redes. Dit kan die nagevolge wees van ‘n torah-lose
wandel (Deut. 28 en Lev. 26), en dit kan bely en vergewe word. Of jy is in die proses om Israel
te word. Jy moet die stryd stry EN oorwin. Dis gewoonlik vervolging, want Esau was agter
Jakob se bloed aan, en so was Farao ook agter die Israeliete aan. Die vervolging kan ook kom in
die vorm van toetse wat jy moet slaag in jou geloofslewe. Dis beproewinge om te sien waar jou
vertroue lê en of jy gaan oorwin of oorwin word.
Dis Israel. So identifiseer mens Israel in die gees. Maar Israel is ook die huisgenote van JHWH.
Hy het met hulle as ‘n volk in ‘n huweliksverbond in gegaan by Sinai, omdat hulle die nageslag
van Abraham, Isak en Jakob was. Jakob se naam is mos verander na Israel. Uit sy lendene het
die 12 stamme gekom waaruit Israel bestaan. Die tabernakel was juis vir hulle ‘n huis, ‘n
woonplek, ‘n ontmoetingsplek met JHWH.
Ons het gesê dat die doel van die skepping was dat JHWH se wil op die aarde kon manifesteer.
Daarom maak Hy toe ‘n verbond met Israel by Sinai en Hy gee hulle ‘n geleentheid om Sy wil op
148

die aarde te doen. JHWH gee hulle Sy voorskrifte wat Moses aan hulle oordra. Die twee
kliptafels was duplikate met die opgesomde voorskrifte as ‘n huwelikskontrak daarop geskrywe
met die vinger van Elohiem. Dit dien as bewysstukke in die gees van diè verbond tussen JHWH
en die volk Israel. ‘n Ooreenkoms wat seën en vloek behels. Jeshua beteken: Jah wat verlos.
Jah is die verkorte naam van JHWH (Jahweh), wat saam gevoeg is met jesha (strongs: 3468) ע ַשֶׁי
wat verlossing beteken. Met ander woorde, Jeshua beteken: Jah(weh) (is ons) Verlossing. Met
die uittog uit Egipte was Jah vir die volk verlossing. Dit is dus Jeshua wat die volk uit Egipte gelei
het (verlos het), en daar met hulle die huwelikskontrak aangegaan het.
Kom ons vat nou net eers saam voordat ons uitbrei. Die eerste HUIS van JHWH was Eden, waar
die mens met Sy Skepper saam gewoon het. Nou word hierdie plek “Lus”, Bet-El gedoop want
daar het Jakob met JHWH geworstel en op die Rots gelê (Jeshua) met die leer wat die aarde
verbind het met die hemel. Hier kry hy ‘n verbondsbelofte: “En kyk, Ek is met jou, en Ek sal jou
bewaar oral waar jy heengaan, en Ek sal jou terugbring in hierdie land; want Ek sal jou nie
verlaat nie, totdat Ek gedoen het wat Ek jou gesê het.” (Gen. 28:15)
Jakob het JHWH hier ontmoet, en dit is hoekom hy dit Huis van Elohiem noem (Bet-El). Hier
was die geestelike en fisiese realms deur die leer verbind. Toe hy later in Genesis 35 weer met
sy hele trek by Bet-el kom, het hy almal gebied om die vreemde gode te verwyder wat onder
hulle is. Hulle moes hulle reining, en hy het daar ‘n altaar gebou vir JHWH.
En dis hier in Genesis 35:10 waar JHWH vir Jakob sê: “Jou naam is Jakob; jy sal verder nie Jakob
genoem word nie, maar Israel sal jou naam wees. En Hy het hom Israel genoem.”
Genesis 35:11 – 15 “Verder sê Elohiem vir hom: Ek is Elohiem, die Almagtige. Wees vrugbaar
en vermeerder. ‘n Nasie, ja, ‘n menigte van nasies, sal van jou afstam, en konings sal uit jou
lendene voortkom.
En die land wat Ek aan Abraham en Isak gegee het, sal Ek aan jou gee; en aan jou nageslag nà
jou sal Ek die land gee.
Toe het Elohiem van hom af opgevaar op die plek waar Hy met hom gespreek het. En Jakob het
‘n gedenksteen opgerig op die plek waar Hy met hom gespreek het,
‘n gedenksteen van klip, en daarop ‘n drankoffer uitgegiet en olie daarop gegooi. En Jakob het
die plek waar Elohiem met hom gespreek het, Bet-el genoem.”
Soos wat Bet-el (huis van El) ‘n kontakpunt tussen die fisiese en geestelike realm was, so is die
tabernakel. Die tabernakel kan vergelyk word met ‘n punt op die aarde waar die geestelike
realm en die fisiese realm weer saam funksioneer soos in die paradys. Dit wys terug na die
paradys maar vorentoe na Jeshua. Alles in verband met die Tabernakel simboliseer Jeshua,
want Hy is uiteindelik ons Huis. Hy het onder ons kom woon (onder ons kom tabernakel
volgens die grondbetekenis van die woord: woon) Joh. 1:1 en 14. Dit is ‘n “Bet-El”.
Tydens die verbond met Abraham in Genesis 15, was ‘n rokende fakkel teenwoordig. Dit is
Jeshua in die Verbond. So was dit in Ex. 19:18 “En die hele berg Sinai het gerook, omdat JHWH
149

in ‘n vuur daarop neergedaal het. En sy rook het opgetrek soos die rook van ‘n oond, en die
hele berg het vreeslik gebewe.”
Die “kerk” is dus by Sinai gebore en in Handelinge lees ons van die herlewing daarvan. Kerk is
nie eintlik die regte woord nie. Dis so vertaal, maar die woord: kahal, beteken eintlik “the
called out assembly”. Mens kan sien waar die engelse woord: call (roep), sy oorsprong het.
Hulle is uit Egipte geroep as ‘n groep om JHWH te dien, en so is die “kerk” gebore as mens dit
nou so wil noem.
Hand. 7:38 “Dit is hy (Moses) wat in die vergadering (kahal) in die woestyn was saam met die
Engel wat met hom op die berg Sinai gespreek het, en saam met ons vaders; hy het die
lewende woorde ontvang om aan ons te gee.”
Die vergadering is dus die uitgeroepenes. Diè wat uit Egipte geroep is en daar uitgegaan het.
Dààr was hulle tussen die songodaanbidders (Egiptenare) en mag hulle nie JHWH aanbid het
soos hulle moes nie. In Handelinge is diè eerste gemeente net voortgesit en hernu.
Kahal is ook die Hebreeuse woord vir “bruid”. Die Bruid is dus die uitgeroepenes uit die
songodaanbidding uit. En die werkwoordelike betekenis van kahal is om te voltooi, om af te
rond. Dis werklik verstaanbaar hoekom dit die Bruid aandui, want sy (die bloedgewastes) moet
nog voltooi word, afgerond word, vòòr die bruilof, en in die stad, die nuwe Jerusalem omskep
word. (Open. 21 en 22).
Net soos wat Jakob daardie klip gesalf het, en opgerig het as ‘n gedenksteen, net so is die
tabernakel opgerig as ‘n gedenkplek, wat heenwys na Jeshua, soos die rots waarop Jakob
geslaap het ook heenwys na Jeshua, die Rots. Soos wat Jakob die rots gesalf het, so is die
tabernakel gesalf.
Lev. 8:10 “Toe het Moses die salfolie geneem en die tabernakel en alles wat daarin was, gesalf
en dit afgesonder.”
Klip/Gedenksteen is: “even” in hebreeus. Dit is saamgestel uit “av” en “ben” wat
onderskeidelik “vader” en “seun” beteken. Die Gedenksteen is dus die Vader en die Seun. Dis
‘n huisgesin. JHWH wat Sy Seun, ‘n stukkie uit Homself, vir ons laat mens word het, sodat ons
as Israel ons kop daarop kan neerlê en kan inkom in die huis van El, die poort van die hemel,
Bet-el. Die letters alef, beth en noen in hebreeus, spel die woordjie: “even”. Die prentjieskrif
daarvan vertel ons iets, naamlik: Dis die eerste of ook standvastige huis van lewe, m.a.w. die
vernaamste vesting/fort/huis van lewe (oorsprong en bewaring van die ewige lewe).
Eers Huis Eden, toe Bet-el, toe die tabernakel, en uiteindelik Jeshua as ‘n tempel/huis vir elkeen
wat op Sy Bloedverbond vertrou. Lees hier gerus die hele Efesiërs 2. Jeshua is dus ons Bet-el.
Ons woon in Hom. Na regte bou ons op Hom. Hy is die fondasie. Hy wil ons as ‘n woning hê.
Ons het mos aan die begin gesien dat JHWH vir Sy Seun op die aarde ‘n huis kom maak het deur
‘n verbond vir die saak van die BEGIN (Bereshiet). (Vergelyk skets op bladsy 148)
150

151

1 Kor. 3:9 - 17 “Want ons is medewerkers van Elohiem; die akker van Elohiem; die gebou van
Elohiem is julle. Volgens die genade van Elohiem wat aan my gegee is, het ek soos ‘n bekwame
boumeester die fondament gelê, en ‘n ander bou daarop; maar elkeen moet oppas hoe hy
daarop bou.
Want niemand kan ‘n ander fondament lê as wat daar gelê is nie, dit is Jeshua die Messias.
En as iemand op diè fondament bou goud, silwer, kosbare stene, hout, hooi, stoppels –
elkeen se werk sal aan die lig kom, want die dag sal dit aanwys, omdat dit deur vuur openbaar
gemaak word; en die vuur sal elkeen se werk op die proef stel, hoedanig dit is.
As iemand se werk bly staan wat hy daarop gebou het, sal hy loon ontvang;
as iemand se werk verbrand word, sal hy skade ly; alhoewel hy self gered sal word, maar soos
deur vuur heen. Weet julle nie dat julle ‘n tempel van Elohiem is en die Gees van Elohiem in
julle woon nie? As iemand die tempel van Elohiem skend, sal Elohiem hom skend; want die
tempel van Elohiem is afgesonder, en dit is julle.”
Die huis op die rots in Matt. 7:24 – 27 dui vir ons aan watter metode ons moet gebruik om ‘n
stewige gebou te bou. Lees dit self asseblief. Ek haal vers 24 aan: “Elkeen dan wat na hierdie
woorde van My luister en dit doen, hom sal Ek vergelyk met ‘n verstandige man wat sy huis op
die rots gebou het.”
Die “woorde” wat Hy hier na verwys, is die voorafgaande bergpredikasie waarin Hy die Torah
opgesom het.
Vers 23 sê: “Ek het julle nooit geken nie. Gaan weg van My julle wat ongeregtigheid werk!”
Die woord “ongeregtigheid” is “wetteloosheid (lawlessness)” of na regte, torahloosheid. Dit
herinner weer aan die tien maagde in Matt. 25 waar Hy ook gesê het dat Hy vyf van hulle nie
geken het nie, want Hy is die Torah wat vlees geword het!
Dit beteken nie dat ons gered word deur werke nie, maar wel dat ons gered word deur die
Bloed van Jeshua wat ons losgekoop het van ons skuldrekening, en sodoende word Hy die
fondasie. Maar nà redding, begin ons bou op daardie fondasie. En die “bou” is die “doen”.
Eintlik “hoor” en “doen”. Dis ‘n verhouding, ‘n intieme verhouding. Want ons kan nie hoor as
ons nie naby Hom is nie. Maar ons moet daders wees van die Woord en nie net hoorders nie.
Hoe lank al lees (hoor) ons die voorskrifte in die Torah en ons doen dit nie? Omdat leuens aan
ons oorgedra is om te sê dat Jeshua dit alles vervul het. Hy het wel die bloedoffers vervul,
asook meeste van die feeste, maar die sabbat op die sewende dag is nog net so geldig. Wat ons
moet eet en nie eet nie, is nog net so geldig. En die feeste moet wel in ‘n geestelike toepassing
nog gevier word. Die leuen van satan dat alles in die eerste vyf boeke gekanselleer is, het vir
satan ‘n wapen in sy hand gegee waarmee hy ons in ‘n wip vang. Want omdat ons daar nie
gedoen het nie, kon hy ons kom aanval met vloeke soos dit opgeskrywe is in Deut. 28 en Lev.
26.
Wat het van die fisiese plek Bet-el geword in die Woord? Kom ons kyk na ‘n paar hoogtepunte
in Bet-el se geskiedenis, want soos wat die geskiedenis afgespeel het, so gebeur dit in die
152

geestelike Bet-el van ons dag, naamlik die kerklike instellings. Daar is werklik niks nuut onder
die son nie.
In Josua 16:1 – 10 sien ons dat dit deel geword het van die grondgebied van die stam van Josef,
en dus ook van sy seuns, Efraim en Manasse. Maar ons lees in vers 10 dat hulle die Kanaäniete
nie verdrywe het nie. Die Kanaäniete het afgode aanbid, en dit is hoe afgodery die gebied wat
as “Huis van El” bekend staan, besoedel het. Hier is die voorbeeld in die geskiedenis. Afgodery
versprei en teel aan. Dit vermeerder soos suurdeeg want dit word ‘n “kultuur”, ‘n norm. Dis
hoekom daar met Pesag suurdeeg verwyder word. Dis simbolies van sonde wat vinnig
vermeerder, en dit is beslis wat deur afgodery gebeur.
‘n Volk se kultuur het ‘n wesentlike houvas op die mense van die volk. In verband met
suurdeeg beteken die woord “kultuur”, kweking. Maar dis dieselfde in volke se kultuur. ‘n
Lewenswyse word gekweek, hetsy dit ‘n goeie of sondige lewenswyse is. Mense doen sonder
om te dink as dit by kultuur kom.
Nà Josua se dood het Israel opgetrek teen die Kanaäniete. Hulle het JHWH geraadpleeg en Juda
het eerste opgetrek. Juda het groot oorwinnings behaal. Josef het Bet-el laat bespied en die
spioene het ‘n man wat uit die stad gekom het geraadpleeg. Hy het hulle gewys waar om in die
stad in te kom. So het hulle dan Bet-el verower en die man laat lewe wat weer elders ‘n plek
“Lus” genoem het toe hy daar gaan woon het.
In 1 Kon. 12:28 en 29 lees ons dat Jerobeam twee goue kalwers gemaak het, en een in Bet-el
opgerig het, en een in Dan. Hy het ook priesters en feeste aangestel vir die afgodery. In 1 Kon.
13 lees mens die gebeure, ook hoe die eens gehoorsame profeet uiteindelik na ‘n ander
profeet se leuen geluister het oor wat JHWH aan hom sou gesê het aangaande die gehoorsame
profeet. Hy is deur ‘n leeu doodgemaak, maar die leeu het hom nie geëet nie.
Die leeu het ook nie sy esel geëet nie. Dit dui maar daarop dat ons by JHWH moet hoor en
doen, en nie tweedehands moet hoor nie. Dit geld veral as die tweedehandse raad van JHWH
s’n verskil. Want …….. die leuen is IN die huis van El.
In 2 Kon. 2:2 sien ons dat Elia ook na Bet-el gegaan het, en dat daar profete seuns opgelei is. En
van Bet-el af, is hy verder. Die Elia boodskap kom dus na die Huis van El, maar gaan verder. As
die kerk dus nie wil hoor nie, gaan die boodskap verder en word dit buite die kerk verkondig.
In 2 Kon. 17:27 – 20 lees ons hoedat die Assiriërs deur leeus opgevreet is in Israel en hulle het
een van JHWH se priesters laat kom om hulle te wys hoe om die God van die land te aanbid
sodat hulle nie verder verskeur sou word nie. Vers 28 en 29: “En een van die priesters wat uit
Samaria weggevoer is, het gekom en hom in Bet-el gevestig en hulle geleer hoe hulle JHWH
moet vrees. Maar hulle het, elke nasie, sy eie god gemaak en in die tempels van die hoogtes
opgestel wat die Samaritane gebou het; elke nasie in hulle stede waarin hulle woonagtig was.”
Dis gemengde aanbidding. Dat dit in Bet-el was, dui simbolies daarop dat die Kerk as Huis van
Elohiem, met gemengde aanbidding besig is.
153

In 2 Kon. 22 en 23 lees ons hoe die klein koning Josia die afgodery uitgeroei het. Hy het alles
laat verbrand en die as daarvan na Bet-el laat dra (2 Kon. 23:4). Hy het ook verder in die
hoofstuk die volk beveel om die pasga te hou soos dit voorgeskryf is in die Woord.
2 Kon. 23:21 “Toe gee die koning die hele volk bevel en sê: Hou pasga vir JHWH julle Elohiem
soos geskrywe is in hierdie verbondsboek.”
En vers 25 sê dat daar voor en nà hom nie nog so ‘n koning was wat met sy hele siel en al sy
krag hom tot JHWH bekeer het nie, volgens die hele wet van MOSES. “En voor hom was daar
geen koning soos hy nie wat hom tot JHWH bekeer het met sy hele hart en met sy hele siel en
met al sy krag volgens die hele wet van Moses, en nà hom het nie een soos hy opgestaan nie.”
In Jeremia 48:13 lees ons dat Israel skaam was vir Bet-el waar hulle op vertrou het. Die kerk as
Huis van Elohiem, as Bet-el, is ‘n skande soos dit vandag daar uitsien. En mense vertrou daarop
sonder om die kaf van die koring te skei. Hulle volg blindelings die tradisie na sonder om die
Woord òf die tradisie dieper te ondersoek. Hulle glo elke leuen oor die sabbat, al staan daar in
die Woord dat die sabbat ‘n ewige instelling is op die sewende dag. Want die stroom waarteen
jy moet swem, is te groot. Hulle probeer eerder aanvaarbare verklarings kry oor hoekom die
songod se dag, Sondag, nou die sabbat moet wees. Hulle wil graag glo dat dit die
opstandingsdag is, maar tussen Vrydag en Sondag is daar nie drie dae en drie nagte nie. Maar
dit pla niemand nie. Ek was maar ook so ‘n persoon. Mens kan sekerlik enige dag van die week
kerk hou, solank jy die sewende dag afsonder om nie jou gewone gang te gaan nie. En aanvank-
lik is dit hoe mense maar die oorgang maak. Daar is mos altyd ‘n brug van een kant na ‘n ander.
Die hele boek van Hosea is ‘n beskrywing van die toestand van die hedendaagse kerk as huis
van Elohiem. Lees dit gerus. Ons as bloedgewastes, moet die Skrifte ondersoek!
Maar Amos het gesê dat JHWH gaan optree teen die Huis van El (Bet-el) se altare (wyse van
aanbidding) in Amos 3:14 “….. dat Ek in die dag as Ek die oortredinge van Israel aan hom
besoek, ook besoeking sal doen oor die altare van Bet-el, sodat die horings van die altaar
afgekap sal word en op die grond val.”
Amos 5:6 “Soek JHWH, dan sal julle lewe, sodat Hy nie teen die huis van Josef uitbreek soos ‘n
vuur wat verteer sonder dat iemand dit vir Bet-el kan blus nie.”
En elkeen wat die boodskap van die besoedeling van die kerk bring, is ongewild en word
vervolg, net soos Amos.
Amos 7:10, 12 en 13 “Toe het Amàsia, die priester van Bet-el, Joròbeam, koning van Israel, laat
weet: Amos het ‘n sameswering gesmee teen u midde-in die huis van Israel; die land sal dit
onder al sy woorde nie kan uithou nie. Toe sê Amàsia vir Amos: Gaan weg, siener, vlug na die
land Juda en eet daar brood en profeteer daar! Maar in Bet-el mag jy verder nie meer
profeteer nie, want dit is koninklike afgesonderde plek en ‘n tempel van die ryk.”
154

En dis vandag nie anders as in die tyd van Amos met vandag se Bet-el nie. Mens kan die kerk
sien as Bet-el, en hoe dit besoedel geraak het deur afgodery.
Die Pesag of pasga is juis ‘n suiwering van afgodery. Daarom word huise se deurposte met die
bloed geverf. Die bloed koop los van sonde en van die afgode van Egipte. Omdat Jeshua ons
Bet-el is, doen ons nie meer bloedoffers nie, maar gebruik ons wel die Verbondsteken wat
Hyself ingestel het, naamlik die ongesuurde brood en die wyn.
En dis waarvan Ef. 2:11 – 22 praat:
“Daarom, onthou dat hulle wat vroeër heidene in die vlees was en onbesnedenes genoem word
deur die sogenaamde besnydenis wat in die vlees met hande verrig word,
dat hulle in diè tyd sonder die Messias was, vervreemd van die burgerskap van Israel en
vreemdelinge ten aansien van die verbonde van die belofte, sonder hoop en sonder Elohiem
in die wêreld.
Maar nou in die Messias Jeshua het julle wat vroeër ver was, naby gekom deur die bloed van
die Messias.
Want Hy is ons vrede, Hy wat albei een gemaak en die middelmuur van skeiding afgebreek het
deurdat Hy in die vlees die vyandskap tot niet gemaak het, naamlik die wet van die gebooie wat
in insettinge bestaan (omdat Hy in ons plek die vloek gedra het wat daar is as die mens nie die Torah
onderhou nie); sodat Hy, deur vrede te maak, die twee in Homself tot een nuwe mens kon skep.
en albei in een liggaam met Elohiem kon versoen deur die folterpaal, nadat Hy daaraan die
vyandskap dood gemaak het.
En Hy die evangelie van vrede kom verkondig het aan julle wat ver was en aan die wat naby
was;
want deur Hom het ons albei die toegang deur een Gees tot die Vader.
So is julle dan nie meer vreemdelinge en bywoners nie, maar medeburgers van die
afgesonderdes en huisgenote van Elohiem,
gebou op die fondament van die apostels en profete, terwyl Jeshua die Messias self die
hoeksteen is,
in wie die hele gebou, goed saamgevoeg, verrys tot ‘n afgesonderde tempel in JHWH,
in wie julle ook saam opgebou word tot ‘n woning van Elohiem in die Gees.”
Met die Pesag bely ons die afgodery van songodaanbidding in Egipte soos ons voorgeslagte, en
ons vertrou op die loskoping van die Bloed van ons Paaslam, Jeshua, en so maak ons gereed om
uit Egipte te gaan, en stap vir stap in die losmaking daarvan te wandel. Farao gaan ons agterna
jaag, maar JHWH is ons skild. Hy stry vir ons die stryd. Hy ìs tussen ons en ons vervolgers.
Juis daarvoor het Hy in ‘n Bloedverbond met ons en ons voorgeslagte getree deur die instelling
van die pasga of pesag soos dit in hebreeus genoem word.
Ex. 12:13 – 20 “Maar die bloed sal vir julle ‘n teken wees aan die huise waarin julle is: as Ek die
bloed sien, sal Ek by julle verbygaan. En daar sal geen verderflike plaag onder julle wees
wanneer Ek Egipteland tref nie.
155

En hierdie dag moet vir julle ‘n gedenkdag wees, en julle moet dit as ‘n fees tot eer van JHWH
vier. Julle moet dit in julle geslagte as ‘n ewige insetting vier.
Sewe dae lank moet julle ongesuurde brode eet; alreeds op die eerste dag moet julle die
suurdeeg uit julle huise verwyder. Want elkeen wat gesuurde brood eet, van die eerste dag af
tot die sewende toe, diè siel moet uit Israel uitgeroei word.
En op die eerste dag moet daar ‘n afgesonderde samekoms wees. Daar mag gèèn werk op diè
dag gedoen word nie; net wat deur elkeen geëet word, dit alleen mag deur julle berei word.
Onderhou dan die ongesuurde brode, want op daardie dag het Ek julle leërs uit Egipteland
uitgelei. Daarom moet julle hierdie dag in julle geslagte as ‘n ewige insetting hou.
In die eerste maand, op die veertiende dag van die maand, in die aand, moet julle ongesuurde
brode eet, tot op die een-en-twintigste dag van die maand, in die aand.
Sewe dae lank mag geen suurdeeg in julle huise gevind word nie. Want elkeen wat iets eet met
suurdeeg in, diè siel moet uit die vergadering van Israel uitgeroei word, of hy al ‘n vreemdeling
is of ‘n kind van die land.
Julle mag niks eet met suurdeeg in nie. In al julle woonplekke moet julle ongesuurde brode
eet.”
So gedenk ons dan die Pesag in die fisiese en geestelike realms vandag. Ons wend die
bloedverbond aan aan die deure van ons geestelike huis, Bet-el, en ons kan ook die geleentheid
gebruik om ook weer ons fisiese huise te salf met olie soos wat hulle die deurposte met bloed
gesalf het. As die oordele (plae) dan oor Egipte kom, sal die Bloed die inwoners van die huis
beskut en die verderwer sal moet verby gaan (pass over). Die plae sal nie in Israel se
woongebiede wees nie!
Ons laaste Bet-el is in Open. 21 en 22. Lees dit asseblief self, ek haal net ‘n paar verse daarvan
aan.
Open. 21:2 – 3 “En ek, Johannes, het die heilige stad, die nuwe Jerusalem, sien neerdaal van
Elohiem uit die hemel, toeberei soos ‘n bruid wat vir haar man versier is. En ek het ‘n groot
stem uit die hemel hoor sê: Kyk, die tabernakel van Elohiem is by die mense, en Hy sal by hulle
woon, en hulle sal sy volk wees; en Elohiem self sal by hulle wees as hulle Elohiem.”
Vers 9 – 10 “En een van die sewe engele wat die sewe skale gehad het, vol van die sewe laaste
plae, het na my gekom en met my gespreek en gesê: Kom hierheen, ek sal jou die bruid toon,
die vrou van die Lam. En hy het my in die gees weggevoer op ‘n groot en hoë berg en my die
groot stad getoon, die heilige Jerusalem, wat uit die hemel van Elohiem neerdaal;….”
Vers 21 – 23 “En die twaalf poorte was twaalf pêrels; elkeen van die poorte was uit een pêrel,
en die straat van die stad was suiwer goud soos deurskynende glas. En ‘n tempel het ek nie
daarin gesien nie, want JHWH Elohiem, die Almagtige, is sy tempel, en die Lam. En die stad
het die son of die maan nie nodig om in hom te skyn nie, want die heerlikheid van Elohiem het
hom verlig, en die Lam is sy lamp.”
156

Open. 22:1 – 5 “En het het my getoon ‘n suiwer rivier van die water van die lewe, helder soos
kristal, wat uitstroom uit die troon van Elohiem en van die Lam. In die middel van sy straat en
weerskante van die rivier was die boom van die lewe wat twaalf maal vrugte dra en elke maand
sy vrugte gee, en die blare van die boom is tot genesing van die nasies. En daar sal geen enkele
vervloeking meer wees nie, en die troon van Elohiem en van die Lam sal daarin wees, en sy
diensknegte sal Hom dien. En hulle sal sy aangesig sien, en sy Naam sal op hulle voorhoofde
wees. En nag sal daar nie wees nie; en hulle het geen lamp of sonlig nodig nie, omdat JHWH
hulle verlig; en hulle sal as konings regeer tot in alle ewigheid.”
Vers 13 – 14 “Ek is die Alfa (Alef) en die Omega (Tav), die begin en die einde, die eerste en die
laaste. Salig is die wat sy gebooie doen, sodat hulle reg kan hê op die boom van die lewe en
ingaan deur die poorte in die stad.”
Ons kan net daar ingaan deur die poorte van die twaalf stamme van Israel wat hier aangedui
word deur die steen van elke stam. Jy gaan in as Israel, nie as lede van ‘n kerk nie. Daar is net
poorte met name van die twaalf stamme. By watter poort wil jy ingaan?
Hier sal Israel weer met JHWH wandel as ‘n eenheid en nie meer die leuen doen nie. Die fisiese
en die geestelike sal weer verenig, al singende die lied van Moses en die lied van die Lam
(Open. 15:3).
Ons sluit dan af met 2 Kor. 5:1 – 10 “Want ons weet dat as ons aardse tentwoning afgebreek
word, ons ‘n gebou het van Elohiem, ‘n huis nie met hande gemaak nie, ewig, in die hemele.
Want om hierdie rede sug ons ook en verlang ons om met ons woning uit die hemel oorklee te
word, as ons ten minste gekleed en nie naak bevind sal word nie. Want ons wat nog in die tent
is, sug en voel beswaard, omdat ons liewer nie ontklee nie, maar oorklee wil word, sodat die
sterflike deur die lewe verslind kan word. Maar Hy wat ons juis hiervoor toeberei het, is
Elohiem, wat ons ook die Gees as onderpand gegee het. Daarom het ons altyd goeie moed en
weet dat as ons in die liggaam inwoon, ons van JHWH uitwoon. Want ons wandel deur geloof
en nie deur aanskouing nie. Maar ons het goeie moed en verkies om liewer uit die liggaam uit
te woon en by JHWH in te woon. Daarom lê ons ons ook ywerig daarop toe, of ons inwoon, of
ons uitwoon, om Hom welbehaaglik te wees. Want ons moet almal voor die regterstoel van die
Messias verskyn, sodat elkeen kan ontvang wat hy deur die liggaam verrig het, volgens wat hy
gedoen het, of dit goed is of kwaad.”
Bron: Strongs Exhaustive Concordance of the Bible
Sketse: Oorpsronklik deur Marietjie Ackermann en daarna gekopieer en aangevul deur
onderskeidelik Elsa Verster en Maryke Fick
157

Geliefde,
PERSOONLIKE BOODSKAP VAN JOU BRUIDEGOM
Verban jou vrees vir die volgende vlaag van verwerping. Jy is my geliefde, My kosbare skat, die
appel van My oog. My Gees manifesteer as My oog van vuur. En daardie oog van My, is op jou
om jou te lei en die regte pad aan te wys. Jy het My gekies bo die leuen, dis waarom Ek jou deel
gemaak het van My (vurige) oog; dis hoekom dit ook deur jou as gawe manifesteer. Ek
tabernakel mos in jou, jy is My woonplek, My Bet-el, afgesonder vir My.
Die blindes sien dit wel nie, maar wees verseker Ek laat die blindes weer sien, en almal wat nou
in blindheid teen jou optrek, sal Ek van hulle blindheid genees, almal wat My sodoende
deursteek het. Dis die pyn wat jy ervaar, My pyn, as ek so deurboor word.
Net soos wat Ek die blindgebore man se blindheid weggeneem het, sal Ek diegene wat blind
weergebore is ook laat sien, sodat hulle nie net weergebore sal wees nie, maar ook siende.
Moenie moeg en moedeloos word nie, hierdie is net ‘n toetsing van jou geloof, wat gesuiwer
word soos goud in die vurige smeltoond. Die leviete was afgesny van hulle gesinne in tye van
dood. En net so, word jy, as My Kosbare Skat, afgesny van jou familie, (fisiese en geestelike
familie) wanneer hulle in ‘n sone van dood en duisternis verkeer. Dit sal hulle verblind en hulle
sal nie kan onderskei waar jy is, en waarmee Ek met jou besig is nie.
Wees net stil, Ek, jou Bruidegom, veg vir jou. Ek veg vir jou soos Ek vìr en sààm met Elia geveg
het, en uiteindelik sal hierdie blindes wat Isebel se gevangenes is, vrygelaat word. En dan sal
My Berg van Waarheid hoog uittroon bo elke ander berg van misleidende geloof, sodat almal
daarheen sal hardloop.
Die koringkorrel is nou in die grond, besig om te sterf in sy afgesonderdheid, net om weer
oorvloedige opbrengs te kan oplewer, sodat My volk gevoed kan word met waarheid, om vir
hulle die regte pad aan te dui. Ek is die Koringkorrel, en omdat Ek in jou is, loop jy ook hierdie
pad van sterwe, word jy ook hierdie koringkorrel. En so sal jy elkeen kan eien wat vir My ‘n
woonplek in hulleself gegee het; dis hulle wat ook hierdie pad van “sterwe om te lewe”
bewandel. My waarheid is lewe, en lewe kom deur sterwe soos by die koringkorrel. En jy
betaal net die prys wat die Waarheid kos: sterwe in ‘n eensame, donker plek van afsondering
(soos die ou koringkorreltjie onder die grond).
Maar die loon van hierdie sterwe is lewe. Jy sal lewe, en baie ander saam met jou, soos die
veelvuldige korrels van ‘n koringaar.
Sonde se loon is dood, sonder dat dit weer in ‘n siklus van lewe sal kom. En sonde is die LEUEN
van die vyand. Die stryd tussen die Waarheid en die Leuen, woed in My koninkryk, en My
158

Geliefdes met die waarheid in hulle gees, word die teiken van die oorlog. Hulle skiet die
boodskapper omdat hulle nie van die boodskap hou nie.
Maar is die Waarheid nie vir jou ‘n skat nie? Verstaan jy dat Ek jou My heel kosbaarste skat
gee, My Waarheid? Kosbare stene is duur. Dis die betoning van My liefde vir jou: Ek gee jou
My heel kosbaarste skat naamlik My Waarheid.
Waarheid maak jou voete soos dié van herte op die hoogste berge en jy sal met blydskap jou
verheug in die juwele wat jy verkry het uit elke offer wat jy moes bring toe jy deur My toetsvure
gegaan het.
Jy sal nie meer kreupel wees nie, geen trane meer hê nie, net kosbare stene, terwyl jy en Ek, jou
Beminde speels huppel en spring op die hoogste bergtoppe van My afgesonderde liefde vir jou,
My mees Geliefde. Jy, My Duif met die olyftakkie , My gesalfde boodskapper vir Efraim en Juda.
Jy sal weet wie Juda is midde die wêreldwye vloed van blindheid. Juda, die ouer broer wat
jaloers is as Efraim, die verlore seun, terug kom. Is die wortel van hierdie verwerping teenoor
jou nie juis hierdie jaloesie van Juda nie? Juda wat nie verstaan nie. Hy kry sy lig by die
sisteem, by die oorlewering, nie by lewende fontein van My Waarheid nie. Ek is die Waarheid.
Ek, Jeshua, is lewe en hoop en lewendmaking. En dit is aansteeklik vir elkeen wat My aanraak,
My Waarheid aangryp, soos wat jy elke dag doen. Daarom lewe jy, al ervaar jy doodsheid in
sommige van jou verhoudings.
Ek weet hoe seer dit jou maak, maar omdat Ek jou bemin en jou seer ook My seer is, steek ek
jou nou hier weg ìn My. Ek is die gekloofde Rots, Ek is Jeshua, jou Verlosser. Dit is hier in My
deurboorde sy, waar jy altyd sal lewe, maak nie saak waar jou fisiese woonplek is nie. Omdat
jy My familie, My gesin en My Geliefde is. Ek het ‘n plek vir jou gemaak om te kan woon, totdat
die storms van al die blinde Efraims en Juda’s verby is. Hier in die Rots van die Waarheid.
Moenie enige verdere verwerping verwag nie, want jy het nou die hele pad geloop: jy was
afgesny van jou fisiese familie en nou ook jou geestelike familie.
Fokus op die Waarheid, dit is Ek. Om te fokus op verwerping, is om dit te roep. Dit wat jy op
fokus, is dit wat jy sal raaksien en ervaar. Fokus geestelik, nie fisies nie.
Ek is Gees en word in Gees en in Waarheid aanbid. Leef in vertroue dat My wil vir jou nie onheil
is nie, maar sekuriteit en lewe in oorvloed!
159

BRUIDEGOM SE KALENDER
“Verder het JHWH met Moses gespreek en gesê: Spreek met die kinders van Israel en sê vir
hulle: Die FEESTYE van JHWH wat julle moet uitroep as afgesonderde SAMEKOMSTE - dit is
my feestye.”
Die hebreeus vir “feestye” is: Mo’edim. Dit is afsprake met JHWH waar JHWH sy
verbondsbeloftes met sy volk hernu en dan word hulle geroep na hoër vlakke van afsondering.
Die hebreeus vir “samekomste” is: Mikra’ot. Dit is tye wat deur JHWH uitgeroep is as
opvoerings (rehearsals) van JHWH se verlossings, die verlede s’n en die toekoms s’n. Die
wortelwoord van mikra’ot is: kara. En dit beteken om hardop te lees, of om ‘n klank te gee aan
‘n geskrewe boodskap. Dit is dus meer as net samekomste van mense of familie reunies; dit is
selfs meer as net godsdienstige byeenkomste.
Ons is geroep na iets wat afgesonder is ( wat ge”kadosh” is), en wat ons sal afsonder. Dit wat in
ons Skrifte vertaal is met die woord “heilig”, is in hebreeus: kadosh. En dit beteken: afsonder.
Deur hierdie vasgestelde en voorskriftelike feeste en samekomste wat JHWH aan sy volk
voorskryf, wil HY die volgende sê:
1. Julle sal nie langer leef volgens die kalender van die nasies nie, want Ek stel julle in staat
daartoe.
2. In stede daarvan, sal julle leer hoe om tyd te verstaan vanaf My perspektief, in die plek
van die perspektief van die onverloste mensdom.
3. Soos wat julle julle lewens rondom hierdie Kalender van my leef, sal julle die realm van
tyd afsonder, en julle sal My Afgesonderdheid saai in die realm van tyd, soos wat ‘n
saaier sy saad saai in sy land.
4. Julle sal sodoende, aan die res van nasies en die hele wêreld toon wat dit beteken om
behoorlik met “tyd” om te gaan.
5. En gou, sal julle My oesters wees, wat vir My ‘n oes van die nasies en die wêreld sal
inbring.
Wat beteken dit? Dink so daaraan. Net soos wat mense vooruit afsprake maak om dokters of
prokureurs of enige besigheidskontakte te sien, of datums vas te stel vir belangrike gebeure
soos troues, partytjies ens., het JHWH onderneem om vooraf gereëlde afsprake te maak met
Sy mense.
Die doel van elkeen van hierdie afsprake is verskillend, maar almal het dieselfde tema van ‘n
diepe, noue, en vrugtevolle verhouding wat Hy met ons wil hê, maak nie saak van watter nasie
ons is nie.
160

Die woord, Mo’edim kom van die wortelwoord: ja’ad, ד ָעָי .Die letterlike betekenis van hierdie
woord is om te ontmoet met iemand en om baie persoonlik met daardie persoon om te gaan.
Persoonlik en intiem.
Ja’ad bestaan uit ‘n jod, ‘n ayin en ‘n dalet. Die jod (wat hand beteken) is ‘n prentjie van die
hand van JHWH wat afreik vanaf die hemel na die mens. Die ayin, in hierdie geval, stel die siel
van die mens voor. En dalet is ‘n deur, of ‘n poort na ‘n ander dimensie. Sit die prentjies
aanmekaar en jy kry die volgende: JHWH inisiëer ‘n ontmoeting waarin Hy die siel van die mens
deur ‘n poort neem buite die realm van tyd, tot op die drumpel van die hemel.
Ex. 25:22 “En ek sal daar met jou saamkom (ja’ad), en van die versoendeksel af, tussen die twee
gerubs uit wat op die ark van die Getuienis is, sal Ek jou alles sê wat Ek jou vir die kinders van
Israel sal beveel.”
Dus is ‘n feestyd (mo’ed (enkelvoud)) nie net ‘n fees nie, maar ‘n geskeduleerde afspraak
wanneer ons met ons Bruidegom ontmoet, en waar ons getransformeer word deur daardie
ontmoeting. Die klem is nie op wat ONS doen nie, maar op dit wat JHWH gedoen het, buite die
realm van tyd. Met elke “mo’ed” bly ‘n deel van ons in die realm van tyd, terwyl ons in die
poorte van die hemel is. Ons is dan net gedeeltelik onderwerp aan die eise en beperkinge van
tyd. Ons siele gaan op, en ontmoet met Hom, en word een met JHWH buite die beperkinge
van tyd en ruimte en die fisiese wêreld. En tog, is ons liggame nog stewig geanker in die realm
van tyd.
Dink aan elke feestyd as iets soos toe Moses se aangesig verander het toe hy met Jeshua ‘n
ontmoeting gehad het. Ons fisiese voorkoms mag miskien nie skyn soos Moses s’n nie, maar
nie te min, word ons verander. Dit is interessant om te weet, dat hierdie verandering of
transfigurasie (in die afrikaanse Skrif: verheerliking) op een van die feestye van Lev. 23 mag
plaasgevind het, naamlik Jom Kippoer, die Groot Versoendag. Die ander geleentheid is in Matt.
17 en Mark 9 en Luk 9 waar Petrus, Jakobus en Johannes saam met Jeshua op die berg was en
Hy van gedaante verander het en geblink het, en Moses en Elia ook daar verskyn het. Petrus
wou dadelik hutte bou, en daaruit kan ons aflei dat dit die tyd van die fees van Tabernakels
was. In daardie tyd het hulle tydelik hutte gebou.
ELKE “MO’ED” (fees) IS DIE AFSPEEL VAN ‘N GEBEURLIKHEID IN DIE PLAN VAN JHWH AS DEEL
VAN SY PLAN VAN VERLOSSING VIR DIE MENSDOM.
Die ander woord, “mikra’ot” of “mikra’ie”, word vertaal met: samekomste. Dit bestaan uit ‘n
mem, ‘n koef, ‘n resh, en ‘n alef. Hierdie woord beteken letterlik: hardop lees, opvoering, ‘n
voorafbepaalde “script”.
Voordat ‘n toneelspel met openingsaand afgelewer word, reël die direkteur van die die spel
gewoonlik ‘n reeks opvoerings vir oefening. Met die eerste ontmoeting, lees die akteurs hulle
rolle in volgorde, maar met die openingsaand word die oefening meer spesifiek, en daar is
161

kostuums betrokke, asook meubels en musiek ens. Alles wat nodig is vir die akteurs om “in”
hulle karakters te kan inklim.
As mens die twee Hebreeuse aspekte van Mo’edi en Mikra’ie saamvoeg, sien ons dat elke
geskeduleerde ontmoeting waarvan ons in Levitikus 23 lees, ‘n vooraf gereëlde, goddelike
afspraak is, waar ons baie persoonlik en intiem met ons Bruidegom ontmoet, waar daar ‘n
vooraf bepaalde “script” gelees en opgevoer word saam met ons gesinne en vriende. Daardie
“script” of soort draaiboek, is deur JHWH self geskryf.
Maar is hierdie opvoerings van iets wat reeds gebeur het, of van iets wat in die toekoms gaan
gebeur? Dit is beide. Tyd het nie bestaan voor die skepping nie, en sal ook nie meer bestaan
nadat JHWH se plan met die aarde voltooi is nie, want Hy is ewig, die Een wat was en wat is en
wat sal kom. Dus, alles wat reeds gebeur het, sal weer gebeur.
Ons vloei net saam met Sy plan. Ons hoef dit nie te verstaan nie, en ons kan dit defnitief nie
verbeter nie. Tyd is net ‘n verhoog waarop die opvoerings van die ewige dinge plaasvind.
Soos ons aan hierdie opvoerings deelneem, begin ons al hoe meer vertroud raak met ons deel
van die draaiboek. En telkens proklameer ons Sy Ewige Plan vir die Mensdom, en dien dit as ‘n
lig vir diegene wat in duisternis toegevou is.
Die feeste (mo’edim) is dus die boek wat die verloop van die Evangelie aandui. Ons voer die
temas van Verlossing en Heiligmaking op.
Hoewel daar net sewe feeste is, bestaan sommige feeste uit meer as een deel, en daarom is
daar 10 onderskeie toneelstukke en ons lees dit in Lev. 23:
1. Die sewende dag Sabbat
2. Die Pesag
3. Die Fees van Ongesuurde brode
4. Die Fees van Eerste Vrugte
5. Die tel van die Omer
6. Die Fees van Shavuot (Pinkster)
7. Jom Teruah (Rosh HaShanah)
8. Jom Kippoer (Die Groot Versoendag)
9. Die Fees van die Tabernakels (sukkot)
10. Die Agtste dag (Sh’mini Atzeret)
Die mo’edei/mikra’ei het te doen met die geestelike realm van die lewe net soos wat die maan
en die son se eklipse te doen het met die kalender en die fisiese realm van die lewe. Die
kalender van die feeste is ‘n kalender van afgesonderde intervalle in tyd wanneer die fisiese
wêreld oorskadu word met die geestelike wêreld.
162

As Jeshua dan werklik die Messias is, was Hy vir ons ‘n voorbeeld in wat waar is en in wat
onderhou moet word. Hy en sy dissippels het die feeste onderhou en nie vervang met ander
feeste nie.
Jeshua het die mees uitstaande dinge gedoen in ooreenkoms met die kalender van Lev. 23.
- Jeshua het getoon dat die Sabbat die realm op aarde is waarin Hy waarlik Meester is
- Hy het hom aan die dood op die folterpaal onderwerp tydens die fees van Pesag
- Hy het uit die dood uit opgestaan op die vasgestelde dag van die Fees van Eerste Vrugte
- Hy het verskeie kere verskyn aan sy dissippels gedurende Sefirat HaOmer (Die tel van
die Omer), om te kyk hoe vorder die groei van Sy ‘koring’ [die veld waarin Hy sy Torahsaad
gesaai het]
- Hy stort gedurende Shavuot (Pinkster) die Ruach HaKodesh (Sy Gees) uit om in diegene
te woon wat aanvaar het om die Torah in afhanklikheid van Hom uit te leef (Sy
lewenswyse)
Ons kan kortliks verklaar dat die mees betekenisvolle aspekte van Jeshua se bediening verband
gehou het met die feeste. Hy sal dan ook, as die profesieë in die apostoliese geskrifte korrek is,
weer kom op ‘n Jom Teruah [die bepaalde tyd wanneer die shofar geblaas word, en wat in
Hebreeuse gedagte die dag en uur is wat niemand weet nie]. Dit sal gebeur sodat Hy die
wêreld kan oordeel op ‘n Jom Kippoer [Groot Versoendag] en om Sy uitverkorenes te vergader
op ‘n Sukkot [Fees van Tabaernakels], en dan Sy Duisendjarige regering te begin op ‘n Sh’mini
Atzeret.
Dit is dus nie Jeshua wat die dag van die songod se verering in die plek van die Sabbat kom
plaas het nie. Dit was nie Hy wat die godin Ishtar [Easter] se verering in die plek van Pesag en
die Fees van die Eerste Vrugte kom plaas het nie. En dit was ook nie Hy wat in stede van Die
Fees van die Basuine [Jom T’ruah], Jom Kippoer [ Groot Versoendag] en Sukkot [Fees van die
Tabernakels] die heidense fees van Saturnalia [kersfees] op 25 Desember kom vestig het nie.
Hy het gekom, en sal weer kom om die hoofrol in die opvoering van die Feeste te speel.
In Lev. 23:3 gebied Hy ons om die Sabbat te hou. “Ses dae lank kan werk gedoen word, maar op
die sewende dag is dit ‘n dag van volkome rus, ‘n afgesonderde vierdag; gèèn werk mag julle
doen nie – dit is ‘n sabbat van JHWH in al julle woonplekke.”
‘n Kalender bestaan uit astronomiese gebeurlikhede. Byboorbeeld dae en maande en jare.
Wat is ‘n dag?
‘n Dag is die periode van tyd wat dit neem vir die aarde om 360 grade om sy eie as te draai.
Wat is ‘n maand? ‘n Maand is die periode van tyd wat dit vir maan neem om sy siklus te voltooi
vanaf nuwe maan, kwart maan, halfmaan tot volmaan, en daar weer terug na nuwe maan. Wat
is ‘n jaar? ‘n Jaar is die periode wat dit neem vir die aarde om sy baan om die son te voltooi.
163

Die wêreld bereken dus tyd volgens die astronomiese waarnemings deur ‘n mens se oog.
Maar wat van die ‘week’. Waar kom dit vandaan? Alleenlik deur die opdrag om 6 dae te werk
en die sewende dag te rus. JHWH se Sabbat.
Die Sabbat is meer as ‘n dag van rus, want ‘n rusdag kan enige tyd geneem word. Wat het op
die sewende dag gebeur, en wat sal in die toekoms op die sewende dag gebeur?
“En Elohiem het die sewende dag geseën en dit afgesonder….” Gen. 2:3. Die sewende dag was
dus geseën met die skepping en is vandag nog steeds geseënd. Wat JHWH seën is waarlik
geseënd en is vir ewig geseënd.
Om te seën, beteken om die objek van seën vry te maak van inperkinge en beperkinge. Die
Sabbat het dus ‘n onbeperkte en oningeperkte geestelike potensiaal. Dit duur vanaf sononder
Vrydagaand tot sononder Saterdagaand, en is ‘n eiland in tyd waar Hemel en Aarde op ‘n
unieke manier bymekaar kom.
Dit is ‘n periode van sekondes, minute en ure waarin die bonatuurlike, kreatiewe profetiese
seën van JHWH gereed is vir ‘n persoon op wie Hy dit kan loslaat. Dit is ‘n geleentheid vir die
mens om in die geestelike realm te wees al is hy nog in die fisiese realm, om die seën van die
Sabbat te ervaar en om Hom te seën.
Ps. 92 is ‘n Lied vir die dag van die Sabbat. As jy dit lees, dan sien jy dit is nie wat om te doen en
wat om nie te doen nie, dit gaan oor dit wat JHWH gedoen het. Oor die rus in Sy volbragte
werk. Hy word geloof oor die wonder van die Skepping en die Skepsel.
Dit gaan oor heel word, voorspoed, gesondheid, vrede, seën ten spyte van dit wat rondom ons
aan die gang is.
En elke keer proklameer ons die laaste duisendjaar-dag vanaf die skepping, die Millennium, die
Vrederyk. Ons voer dit telkens op, soos in ‘n toneelstuk, as ons dit hou. Ons proklameer dit as
‘n sigbare teken tussen die Bruid en die Bruidegom. Soos wat mense vandag ‘n verloofring sou
dra.
Laat ons nie ons afsprake met ons Bruidegom mis nie!
Bron: Parasha “Torah Emor”, Wednesday – Bill Bullock (Rabbi’s Son)
164

ONGESUURDE BRODE
Wat beteken ongesuurde brode vir die gelowige vandag?
Ex. 12:7 – 8 “En hulle moet van die bloed neem en dit stryk aan die twee deurposte en aan die
bo-drumpel, aan die huise waarin hulle dit eet.
En hulle moet die vleis in dieselfde nag eet, oor die vuur gebraai; saam met ongesuurde brode
moet hulle dit met bitter kruie eet.”
As ons Pesag (Paasfees) vier, weet ons goed dat die bloed aan die deurposte die simbool is van
Jeshua se bloed wat vir ons kom los koop het en versoening gebring het. Maar saam met
hierdie bloed, gaan die ongesuurde brode wat hulle moes eet, asook die bitter kruie. Vandag
fokus ons op die ongesuurde brode.
Suurdeeg is die simbool van sonde. Verskillende tipes sonde, maar almal het dit in gemeen: dit
maak die mens “opgeblase”. Suurdeeg laat die deeg rys en vermenigvuldig. Sonde maak dat
die mens “groot” voel, belangrik, net soos uitgerysde deeg.
Nou word daar op baie plekke in die Skrif aangedui dat hulle sekere tye ongesuurde brode
moes eet, waarvan een tydperk die Fees van die Ongesuurde Brode is.
Ex. 12:14 – 17 “ En hierdie dag moet vir julle ‘n gedenkdag wees, en julle moet dit as fees tot
eer van JHWH vier. Julle moet dit in julle geslagte as ‘n ewige insetting vier.
Sewe dae lank moet julle ongesuurde brode eet; alreeds op die eerste dag moet julle die
suurdeeg uit julle huise verwyder. Want elkeen wat gesuurde brood eet, van die eerste dag af
tot die sewende toe, diè siel moet uit Israel uitgeroei word.
En op die eerste dag moet daar ‘n afgesonderde samekoms wees; ook op die sewende dag
moet daar vir julle ‘n afgesonderde samekoms wees. Daar mag gèèn werk op diè dae gedoen
word nie; net wat deur elkeen geëet moet word, dit alleen mag deur julle berei word.
Onderhou dan die ongesuurde brode, want op daardie selfde dag het Ek julle leërs uit
Egipteland uitgelei. Daarom moet julle hierdie dag in julle geslagte as ‘n ewige insetting hou.”
Sien, nadat ons los gekoop is deur die Bloed van Jeshua, moet ons ontslae raak van die
“suurdeeg” in ons lewens. En ons moet dit haastig doen. Hulle is haastig uit Egipte uit, daar
was nie tyd vir brode om met suurdeeg te rys nie. En so moet ons gou klaar speel met ‘n
sondige lewenswyse nadat ons gered is. Speel klaar met sonde wat so baie naby aan ons harte
lê. Dit wat ons beeld en identiteit raak. Dit raak ons innerlik en uiterlik. Dit raak ons woonplek,
ons lewensstandaard. Dit raak ons begroting, dit raak so in diepte aan ons, dat ons liewer nie
daaraan wil aandag gee nie. Want wat kan nou verkeerd wees met my “way of living”? Wat kan
verkeerd wees met die versierings in my huis of met my voorkoms?
Dis wat IN DIE HART IS, wat sulke dinge verkeerd maak. So lank as die item of saak ‘n plek in my
hart het, sal ek nie gewillig daarvan ontslae raak nie. Onder dwang miskien, maar wat help dit,
dis dan eintlik glad nie weg nie, net versteek. Dit is “heiligmaking” of om afgesonder te wees
165

van die algemene. Ek dink nou aan daardie ou traktaatjie: “Ander kan, ons mag nie”. Wat vir
ander toelaatbaar is omdat hulle nie van beter weet nie, is nie vir ons toelaatbaar as ons die
suurdeeg wil uitkry en afgesonder wil lewe nie. Die suurdeeg waaraan mens so naarstiglik klou
omdat dit jou identiteit en sekuriteit is, sal jou terug hou van ‘n kosbare intieme verhouding
met JHWH. Jy sal nie verder geestelik groei nie, baie stryd hê en dalk nog terug val.
As mens dink aan Jeshua se nederige en onaansienlike aankoms in hierdie lewe, dan begin
mens agter kom dat Hy nie ‘n aanskoulike lewe gehad nie. Nederig is hy gebore, in ‘n krip en
nederig het hy op ‘n esel gery. Hy het selfs gesê dat Hy nie eens ‘n plek het om sy kop neer te lê
nie. Rykdom en eer was nie Sy belang nie. Sy sosiale kring was nie die edeles nie, maar die
sondaars en die armes. Hy het letterlik as ‘n dienskneg gekom. Een wat nog moes ly ook (bitter
kruie). En vandag nog maak hy by die nederiges woning.
Jes. 57:15 “Want so sê die Hoë en Verhewene wat in die ewigheid woon, Afgesonder is sy
Naam: Ek woon in die hoogte en in die afgesonderde plek en by die verbryselde en nederige
van gees, om te laat herlewe die gees van die nederiges en te laat herlewe die hart van die
verbryseldes.”
Ons volg in Sy voetspore, ‘n dienskneg is nie hoër as sy heer nie.
Johannes laat sy stem ook hoor in 1 Joh. 2:15 – 17 “Moenie die wêreld liefhê of die dinge wat
in die wêreld is nie. As iemand die wêreld liefhet, dan is die liefde van die Vader nie in hom nie.
Want alles wat in die wêreld is – die begeerlikheid van die vlees en die begeerlikheid van die oë
en die GROOTSHEID van die lewe – is nie uit die Vader nie, maar is uit die wêreld.
En die wêreld gaan verby en sy begeerlikheid, maar hy wat die wil van Elohiem doen, bly vir
ewig.”
Geliefde, die wêreld en sy begeerlikheid is Egipte. Gaan haastig daar uit. Kry die suurdeeg uit
jou lewe uit. Kry dit uit jou hart uit, dis net ‘n vals versadiging. En boonop gee dit nog aan die
duiwel kos ook. Dit voed hom. Ons sit baie keer met mooi goed in ons huise wat vir satan net
‘n lekker sitplek is waarvandaan hy jou teister. Want dis suurdeeg en suurdeeg is sy broeiplek.
Eers is dit in die mens se hart, dan vloei dit uit na sy hele lewenswyse. Maak seker of jou mooi
versierings nie ‘n gruwel is nie.
Deut. 7:26 “En jy mag geen gruwel in jou huis inbring nie, sodat jy nie net so onder die
banvloek kom nie; jy moet daar heeltemal ‘n afsku van hê en dit geheel en al as gruwel beskou;
want dit is onder die banvloek.”
Moenie optel hoeveel geld die objek jou gekos het, of hoe waardevol dit is nie, want dan
sorteer dit mos ook onder: OPGEBLASE. Bereken liewer wat dit Jeshua gekos het om jou los te
koop, en toets so jou hart. Wat is kosbaarder, Sy lewe of jou ornament?
Ons kan fisies met Pesag die suurdeeg uit ons diëet verwyder, maar dit sal niks baat as dit nie
uit jou geestelike huis, uit jou lewe uit verwyder word nie. Dan is dit net ‘n ritueel. En so ‘n
166

godsdienstige ritueel is op sigself suurdeeg. Want dit is wat Jeshua van die Fariseërs en die
Sadduseërs gesê het. Hulle was tog baie godsdienstig en nougeset, maar dit wat hulle geglo
het, was nie suiwer nie, en het opgeblase gemaak, want hulle het soveel aansien daardeur
verwerf.
Matt. 16:6, 12 “Daarop sê Jeshua vir hulle: Pas op en wees op julle hoede vir die suurdeeg van
die Fariseërs en die Sadduseërs.
Toe het hulle begryp dat Hy nie gesê het dat hulle moes oppas vir die suurdeeg van die brood
nie, maar vir die LEER van die Fariseërs en die Sadduseërs.
Hy het hulle ook teen die suurdeeg van Herodus gewaarsku in Mark. 8:14 – 15: “ En hulle het
vergeet om brode saam te neem, en het net een brood by hulle in die skuit gehad.
En Hy het hulle beveel en gesê: Pas op, wees op julle hoede vir die suurdeeg van die Fariseërs
en die suurdeeg van Herodus.”
Herodus se suurdeeg neem ons terug na sy optrede toe hy van die geboorte van Jeshua gehoor
het, en die wyse manne gevra het om hom te kom inlig sodat hy ook “hulde” aan hom kon
bewys. Hy was van plan om Hom dood te maak, maar was vals voor die wyse manne. Hulle is
in ‘n droom gewaarsku om nie na Herodus toe terug te gaan nie. Herodus se suurdeeg is
VALSHEID en ‘n VERKEERDE MOTIEF (Matt. 2:7 – 12). ‘n Motief wat te doen het met homself.
Hy wou seker maak dat geen ander opkomende koning sy posisie bedreig nie.
En dit is die kern van suurdeeg. Dit gaan oor die “self”. Die suurdeeg van die “ek” word ook vir
ons beskryf in Korinthiërs.
1 Kor. 4:17 – 21 “Daarom het ek Timòtheus, wat my geliefde en getroue seun in die Meester is,
na julle gestuur. Hy sal julle herinner aan my handelswyse in die Messias, soos ek oral in elke
gemeente leer.
Maar sommige het OPGEBLASE geword, asof ek nie na julle sou kom nie; tog sal ek gou na julle
kom, as JHWH wil, en dan sal ek te wete kom, nie die woorde van die wat opgeblase is nie,
maar hulle krag;
Want die koninkryk van Elohiem bestaan nie in woorde nie, maar in krag.
Wat wil julle hê? Moet ek met die roede na julle kom of met liefde en in die gees van
sagmoedigheid?”
1 Kor. 5:1 – 2, 6 – 8 “‘n Mens hoor waarlik van hoerery onder julle, en hoerery van so ‘n aard as
wat selfs onder die heidene nie bekend is nie: dat iemand die vrou van sy vader het.
En tog is julle OPGEBLASE in plaas dat julle liewer getreur het, sodat hy wat hierdie daad
gedoen het, kan verwyder word onder julle uit.
Julle ROEM is nie mooi nie. Weet julle nie dat ‘n bietjie suurdeeg die hele deeg suur maak nie?
Suiwer dan die ou suurdeeg uit, sodat julle ‘n nuwe deeg kan wees – soos julle inderdaad
ongesuurd is – want ook ons paaslam is vir ons geslag, naamlik die Messias.
167

Laat ons dan feesvier, nie met die ou suurdeeg of met die suurdeeg van ondeug en boosheid
nie, maar met die ongesuurde brode van reinheid en waarheid.”
1 Kor. 8:1 “En met betrekking tot die offervleis aan die afgode weet ons dat ons almal kennis
het. Die kennis maak OPGEBLASE, maar die liefde stig.”
1 Kor. 13:4 “Die liefde is lankmoedig en vriendelik; die liefde is nie jaloers nie; die liefde praat
nie groot nie, is nie OPGEBLASE nie…..”
2 Kor. 12:20 – 21 “Want ek vrees dat ek julle by my koms miskien nie sal vind soos ek wens nie,
en dat ek deur julle gevind sal word soos julle nie wens nie – dat daar miskien sal wees twis,
jaloersheid, toornigheid, verdeeldheid, kwaadsprekery, nuusdraery, verwaandheid,
wanordelikheid;
Dat as ek gekom het, my Elohiem my miskien weer by julle sal verneder en ek sal treur oor baie
van die wat vroeër gesondig het en hulle nie bekeer het van die onreinheid en hoerery en
ongebondenheid wat hulle bedryf nie.”
Hierdie sondes spruit almal uit die “ek” uit. Elke persoon is sy eie “God”. Sy vleeslike begeertes
is die suurdeeg wat die sonde laat oprys en daar is ‘n hele skottel vol selfregverdiging wat die
suurdeeg versteek.
As ons regtig ons harte voor Hom wil oopmaak sodat die Gees vir ons ons gesindheid kan wys,
dan het ons by die begin van die Ongesuurde Brode gekom. Dit kos die oorgawe van jou WIL.
Die Gees het ons deur die jare geleer dat:
1. ‘n Persoon eers gered moet word, die bloedverbond moet verstaan en aanvaar.
2. Dan moet daar gedeel word met onvergifnis. Mens moet seker maak of mens iets het
teen mense, daarna of mens iets teen jouself het (dat jy jouself nie kan vergewe nie) en
laastens moet mens seker maak of jy nie dalk vir JHWH kwalik neem oor iets wat gebeur
het wat jy voel Hy kon gekeer het nie (vergewe Hom).
3. Daarna word gedeel met die sonde wat in die mens woon wat oorgeërf is (dit word ook
bloedlyne) genoem. Saam met dit word enige ongeregtighede (okkultiese betrokken-
heid) van die individu self uit die weggeruim.
4. Bely en verloën jou eie ongeregtighede.
5. Dan begin die sterwe aan die “self”, want net uit sterwe kom lewe. Joh. 12:24 – 25:
“Voorwaar, voorwaar Ek sê vir julle, as die koringkorrel nie in die grond val en sterf nie,
bly dit alleen; maar as dit sterf, dra dit veel vrug. Wie sy lewe liefhet, sal dit verloor;
maar wie sy lewe haat in hierdie wêreld, sal dit bewaar vir die ewige lewe.”
168

169

6. Ten laaste moet mense met ‘n ondersoekende hart en ‘n oplettende oog deur hulle
huise gaan om te sien of hulle nie enige objekte het wat ‘n grondgebied vir Satan is nie.
Nou help dit nie as mens die orde omverwerp en jy begin om jou huis “skoon te maak” , en jy
het nog nie die Bloed van Jeshua aan jou hart se deurposte gesmeer nie. Dan kan mens goed
uit jou huis uit haal, maar eintlik is dit nog teenwoordig in jou hart.
Partymaal kom mens by iemand en jy sien dat Egipte en al sy afgode in die persoon se huis
uitgestal word, by wyse van spreke. Maar wat sal dit baat as jy met die persoon daaroor begin
praat, en jy laat na om Jeshua aan hom voor te stel?
Ons moet altyd in kontak met die Gees, in wysheid opereer SAAM met die plan van JHWH. Die
plan is: Eers redding deur die Bloed van Jeshua, dan moet die suurdeeg uit. Ek wil net ook iets
aanraak hier. Mense vra partymaal dat iemand vir hulle moet kom raad gee oor watter objekte
in hulle huise “suurdeeg” mag wees, en dan gaan ons in afhanklikheid van die Gees met hulle
deur die huis. Geen mens kan egter iemand anders se besittings uitgooi nie. Dan word dit
uitgewys en vir tyd en wyl gesalf, sodat die persoon self in sy eie verhouding met Jeshua leiding
kan kry. Na regte kan salf met olie nie sulke objekte “kosher” maak nie. Dis net ‘n spasie in tyd
om JHWH se aangesig te soek, maar dan moet die eienaar daadwerklik optree en ontslae raak
van sulke objekte. As dit nie gedoen word nie, beteken dit dat die persoon self nie oortuig is
van die onreinheid van sogenaamde voorwerpe nie, en dan was die hele operasie nutteloos.
Dit mag ook wees dat daar dinge op ‘n erf plaasgevind het, wat nie fisies sigbaar is nie, maar
geestelik is dit openinge vir die duisternis. Dit kan okkultiese rituele wees, of moord of oorlog
ens. Dit word ook onder die bloedverbond van Jeshua gebring, en dan word die gebied gesalf
om dit af te sonder aan JHWH. Dit is ‘n lering op sy eie en word nie hier hanteer nie. Lees daar
my skrywe: “ Die loskoping van die aarde”.
Maar dit sal niks help as ek bv. ‘n Boedha beeldjie salf, en reken dit kan nou maar in my huis bly
nie. Daar is leringe aangaande “huis skoonmaak” wat beskikbaar is vir mense wat inligting
soek. Weereens is die leiding van die Gees die belangrikste, want mense kan ook foute maak in
die uitwys van sulke oop deure. Moet NOOIT geestelik van mense afhanklik raak nie. Dan
opereer ‘n godsdienstige gees in jou lewe. Dis sommer ‘n hele skottel vol suurdeeg, ‘n valstrik
wat jou groot skade gaan berokken.
Jer. 17:5 – 8 “So sê JHWH: Vervloek is die man wat op die mens vertrou en vlees sy arm maak,
terwyl sy hart van JHWH afwyk.
En hy sal wees soos ‘n kaal bos in die wildernis, en hy sal nie sien as die goeie kom nie, maar dor
plekke in die woestyn bewoon, ‘n brakkerige en onbewoonde land.
Geseënd is die man wat op JHWH vertrou, en wie se vertroue JHWH is.
Want hy sal wees soos ‘n boom wat by die water geplant is en sy wortels uitskiet by die stroom
en nie vrees as daar hitte kom nie, maar sy blad bly groen; en in ‘n jaar van droogte is hy nie
besorg nie en hou nie op om vrugte te dra nie.”
170

Aangesien ons hele wese (gees, siel en liggaam) die tempel van JHWH is moet ons daarvolgens
optree. Gesond eet en netjies en fatsoenlik aantrek, sonder om uitspattig te wees. Daar is nie
verniet ‘n goue middeweg nie. Ons moet ons emosies beheer en nie deur ons emosies beheer
word nie, terwyl ons ons gees voed met die Woord van JHWH.
2 Kor. 6:14 – 18 “Moenie in dieselfde juk trek saam met ongelowiges nie, want watter
deelgenootskap het die geregtigheid met die ongeregtigheid, en watter gemeenskap het die lig
met die duisternis?
En watter ooreenstemming het die Messias met Bèlial, of watter aandeel het die gelowige met
die ongelowige?
Of watter ooreenkoms het die tempel van Elohiem met die afgode? Want julle is die tempel
van die lewende Elohiem, soos Elohiem gespreek het: Ek sal in hulle woon en onder hulle
wandel, en Ek sal hulle Elohiem wees, en hulle sal vir My ‘n volk wees.
Daarom, gaan onder hulle uit en sonder julle af, spreek JHWH; en raak nie aan wat onrein is
nie, en Ek sal julle aanneem;
En Ek sal vir julle ‘n Vader wees, en julle sal vir my seuns en dogters wees, spreek JHWH, die
Almagtige.”
Die ongesuurde brood was die kos van die priesters en ook die Nasireërs. Dit het ook gepaard
gegaan met olie. Geestelik beteken dit, dat wanneer sonde uit die weggeruim is (suurdeeg),
daar ‘n salwing (olie) van JHWH sal volg. Dit sal ons “kos” wees. Hy maak van ons ‘n koninklike
priesterdom (1 Pet. 2:9).
Num. 6:13 – 15 “En dit is die wet vir die nasireërs: Op die dag as die dae van sy nasireërskap
om is, moet hulle hom na die ingang van die tent van samekoms bring;
En hy moet sy offer aan JHWH bring: een jaaroud ooilam sonder gebrek as brandoffer en een
ram sonder gebrek as dankoffer
En ‘n mandjie ONGESUURDE koeke van fynmeel, koeke met OLIE bestryk, en die spysoffer en
die drankoffers wat daarby behoort.”
Lev. 2:1, 14 – 16 “En as iemand aan JHWH ‘n spysoffer bring, moet sy offer fynmeel wees; en
hy moet OLIE daarby voeg;
En as jy aan JHWH ‘n spysoffer van eerstelinge bring, moet jy as spysoffer van jou eerstelinge
bring: are wat oor die vuur gebraai is, gebreekte korrels van vars graan.
En jy moet OLIE daarby voeg en wierook daarop strooi; ‘n spysoffer is dit.
Dan moet die priester die gedenkoffer daarvan, ‘n deel van die gebreekte koring en van die olie
met al die wierook, aan die brand steek as ‘n vuuroffer aan JHWH.”
Dus: verwydering van suurdeeg, hou seën in. Dis die moeite werd om die suurdeeg te soek en
dit na Jeshua toe te bring soos wat die seremonie van die Jode met Pesag uitbeeld.
Kom ons kyk na die ritueeltjie wat die Jode doen met die Fees van Ongesuurde Brode. Dit het
vir ons ‘n kosbare geestelike betekenis. Dit word genoem: “Bedikat HaMetz” (Soektog van die
suurdeeg ).
171

Die vrou kry opdrag om moedswillig tien klein stukkies suurdeeg in die huis te los as sy die huis
skoon maak van suurdeeg. Die vader vat dan die kinders, en hy vat ook ‘n kers, ‘n houtlepel, ‘n
veer en ‘n stuk linne. Dan soek hy dwarsdeur die huis vir die tien stukke suurdeeg. Net voor
donker op die dag van Pesag, is daar ‘n finale soektog. Dan is dit heeltemal donker, behalwe vir
die kerse. As die pa dan die suurdeeg kry (kan stuk brood wees ), sit hy die kers neer en hy lê
die houtlepel versigtig langs die suurdeeg neer. Dan gebruik hy die veer om die suurdeeg op
die lepel te vee en sonder om aan die suurdeeg te raak, draai hy die lepel, die veer en die
suurdeeg toe in die stuk linne, en gooi dit by die deur uit. Die volgende more gaan hy dan
sinagoge toe, en dan gooi hy die linne met die inhoud daarvan, in die vuur om te verbrand.
Geestelik is ons die huis (Ef. 2:19) en moet ons die suurdeeg uit ons lewens kry deur die kennis
van Jeshua en die Woord. Die kers is dus Sy Woord wat ons sonde identifiseer soos Ps. 119:105
lui: “U woord is ‘n lamp vir my voet en ‘n lig vir my pad.”
Die veer simboliseer die Gees (Ruach haKodesh). Selfs al het ons die Woord van Elohiem, het
ons die Gees nodig om vir ons die Woord te verlig, die hele Woord, van Genesis tot Openbaring.
2 Kor. 2:11 – 14 “Want wie van die mense weet wat in ‘n mens is, behalwe die gees van die
mens wat in hom is? So weet ook niemand wat in Elohiem is nie, behalwe die Gees van
Elohiem.
Ons het ewenwel nie die gees van die wêreld ontvang nie, maar die Gees wat uit Elohiem is,
sodat ons kan weet wat Elohiem ons uit genade geskenk het.
Daarvan spreek ons ook, nie met woorde wat die menslike wysheid leer nie, maar met diè wat
die Afgesonderde Gees leer, sodat ons geestelike dinge met geestelike vergelyk.
Maar die natuurlike mens neem die dinge van die Gees van Elohiem nie aan nie; want dit is vir
hom dwaasheid, en hy kan dit nie verstaan nie, omdat dit geestelike beoordeel word.”
Die houtlepel simboliseer die folterpaal (kruis).
Deut. 21:22 – 23 “En as in iemand ‘n sonde is wat die doodstraf verdien en hy gedood word en
jy hom aan ‘n paal ophang, dan mag sy lyk nie aan die paal oornag nie, maar jy moet hom
sekerlik diè dag nog begrawe; want een wat opgehang is, is deur Elohiem vervloek……”
Die suurdeeg (sonde) was op Jeshua gevee toe Hy vir ons gesterf het aan die folterpaal.
2 Kor. 5:21 “ Want Hy het Hom wat geen sonde geken het nie, sonde vir ons gemaak, sodat ons
kan word geregtigheid van Elohiem in Hom.”
Die suurdeeg op die lepel (Jeshua op die folterpaal) is toe in linne toegedraai, en Hy is hel toe,
na die brandende plek (Luk. 16: 19 – 24).
En so het Jeshua hierdie hele seremonie vervul.
172

Kies dan vandag of jy die suurdeeg wil uithaal en voortgaan op jou geestelike reis met Jeshua as
Reisgenoot, en of jy wil klou aan die vals sekuriteit van die suurdeeg as reisgenoot. Dis op die
ou einde ‘n keuse tussen seën en vloek, lewe en dood.
As jy die lewe kies, sal jy die pad van sterwe loop. Die EK moet sterf sodat Jeshua in jou kan
leef. Hy leef nie saam met suurdeeg nie, Hy het gekom om dit uit die weg te ruim!
Rom. 6:8 – 12 “As ons dan saam met die Messias gesterf het, glo ons dat ons ook saam met
Hom sal lewe, omdat ons weet dat die Messias, nadat Hy opgewek is uit die dode, nie meer
sterf nie. Die dood heers oor Hom nie meer nie.
Want die dood wat Hy gesterf het, het Hy vir die sonde eens en vir altyd gesterwe; maar die
lewe wat Hy leef, leef Hy vir Elohiem.
SO MOET JULLE OOK REKEN dat julle wel vir die SONDE DOOD IS, maar lewend is vir Elohiem in
die Messias Jeshua, onse Meester.
Laat die SONDE dan in julle sterflike liggaam NIE HEERS dat julle aan sy BEGEERLIKHEDE
GEHOORSAAM sou wees nie.”
BRON: “The Seven Festivals of the Messiah” deur Eddie Chumney
173

JONA (DUIF)
Adam was die een wat elke dier wat geskape is, ‘n naam moes gee volgens Gen. 2:19. In
Hebreeus is ‘n naam nie net ‘n titel nie. Dit is ‘n uitdrukking van die essensiële karaktertrekke
van wie of wat ook al ‘n benaming moet kry. Die naamgewing sal dus funksionaliteit uitbeeld.
Hebreeus is ‘n werkwoord ge-oriënteerde, aktiewe taal. So het Adam elke dier ‘n naam gegee
volgens sy waarneming van daardie dier en so is mense in die Woord ook genoem volgens die
roeping wat JHWH vir hulle gehad het, of wat hulle funksie of rol sou wees in daardie gegewe
tydperk wat afgespeel het.
Jona se naam is ook betekenisvol.
Jona se naam beteken: duif. Hy was ‘n profeet wat gestuur was met ‘n boodskap vir Ninevè. ‘n
Duif het ‘n uitstaande eienskap naamlik, diè van ‘n boodskapdraer. Duiwe is deur die eeue
doeltreffend gebruik om boodskapdraers te wees, aangesien hulle altyd hulle weg huistoe kon
kry. Vandaar die naam: posduiwe.
‘n Duif kan baie goed vlieg, en baie goed navigeer. ‘n Duif het gewoonlik net een maat vir sy
hele leeftyd, en dit sal altyd terugvlieg na sy maat toe as hy ver weg geneem word, en weer los
gelaat word. Dit is as rein diere in die Woord verklaar (Lev. 12:8).
Die boodskappers of profete van JHWH het ook dieselfde eienskappe. Hulle harte is gereinig en
is onverdeeld op hulle “lewensmaat” JHWH gerig om van Hom te hoor. Jona was so ‘n persoon,
maar hy is na die heidene buite Israel gestuur.
Hy was inderdaad die eerste profeet wat met JHWH se booskap na heidene gestuur is, en nie na
Israel toe nie. Die patroon word herhaal in die Nuwe Testament (Hernude Verbond of Brit
Chadasha) toe Petrus die eerste dissippel was om na die heidene gestuur te word. Hy word
genoem: Simon bar Jona (Simon, die seun van Jona). Simon kom waarskynlik van die
hebreeuse woord: Shimeon, om te hoor. Dis Shama in hebreeus, ע ַמ ָשׁ en beteken om met
intelligensie te hoor, om met aandag te hoor, te luister met die doel om te gehoorsaam. Dit is
om so ingestel te wees soos ‘n moeder vir haar baba se stem; sy hoor dit selfs as sy slaap.
As mens nou ‘Simon bar Jona’ letterlik kon vertaal, sou dit kon beteken: Luister-met-toewyding,
seun van Duif (boodskapdraer).
In Hand. 10 word beskryf hoe dit gebeur het dat Cornelius vir Petrus (seun van Jona) laat kom
het omdat hy bonatuurlik gelei was om hom te laat haal. En Petrus weer, is ook bonatuurlik
deur die Gees ontmoet, en het ‘n gesig gesien wat gehandel het oor onrein diere wat hy moes
eet. Daardeur het hy afgelei dat dit wat JHWH rein gemaak het, hy nie onrein mag ag nie, en
dis drie maal bevestig. Toe Cornelius, wat nie ‘n Israeliet was nie, hom laat haal het, het hy dus
174

dadelik gegaan op grond van die gesig dat hy niks (niemand) onrein mag ag nie. (Die gesig was
simbolies en het nie werklik bedoel dat hy onrein diere moes eet nie).
Hand. 10:28 “……..Julle weet dat dit ongeoorloof is vir ‘n Joodse man om met iemand van ‘n
ander volk omgang te hê of hom te besoek; maar Elohiem het my getoon dat ek geen mens
onrein mag noem nie.”
Petrus het, anders as sy voorganger, Jona, dadelik gehoorsaam.
Jona het sy opdrag gekry deurdat JHWH se woord na hom gekom het. Jona 1:1: “en die woord
van JHWH het gekom tot Jona”. Hoe dit na hom gekom het, weet ons nie, maar, die ‘WOORD
VAN JHWH’ is Jeshua. Hy was dus eintlik in kontak met die Woord, wat Elohiem self is, wat
later vlees geword het en onder die mens as mens kom woon het (Joh. 1:1 en 14).
Beide Jona en Petrus het dus vir Jeshua geken. Jona het Hom in ‘n geestelike hoedanigheid
geken, en Petrus het Hom fisies gesien. Hier is weer ‘n vereniging van die fisiese en die
geestelike.
Jona en Petrus het dus albei “gehoor”, ge”sh’ma”. Maar Jona was die padskraper, hy het
gesukkel om die saad van die simbool in grond te plant wat nog nooit bewerk is nie. Hy wàs
die simbool, daarom moes hy die pad loop van ongehoorsaamheid om in die vis te kon beland,
om sodoende profeties die drie dae en drie nagte wat Jeshua in die graf sou wees, te
simboliseer.
So was Jona en Simon Petrus elkeen soos ‘n duif met ‘n boodskap, gestuur na die heidene.
Maar dit moes vir Jona uiters vreemd gewees het, amper soos ‘n skaap wat nou soos ‘n vark in
die modder moet gaan rol. Dis asof hy homself moes besmet om te gehoorsaam. Ons moet
ook onthou dat Ninevè Israel geteister het. Ons weet mos hoe dit voel as een volk deur ‘n
ander een geteister word. Ninevè was die hoofstad van Assirië op die linker oewer van die
Tigris. Dit was eers genoem: Nina, na aanleiding van ‘n godin van die stad. Volgens die boek:
“Die Twee Babilons” het hulle die Moeder en kind, Semiramis en Tammuz, m.a.w. die
Hemelgodin, daar aanbid.
In 2 Kon. 14:25 lees ons dat Jona die seun van Amittai was. Amittai beteken: My waarheid (die
waarheid van JHWH). Die duif (Jona) is dus afkomstig vanaf die “waarheid van JHWH”. Die
waarheid volgens die standaarde van JHWH. Die fondasie van daardie waarheid is vir ons van
die begin af neergelê in die eerste vyf boeke van die Woord, en daarna is die hele Woord tot
aan die einde van Openbaringe, gebou op daardie fondasie.
Kom ons ontleed nou die prentjie van die vloed met die ark op die waters, om dit alles beter te
kan verstaan.
175

Die woord maboel, wat vloed beteken, kom vanaf die woord: jabal , en jabal beteken: ‘hy dra’,
of, ‘hy bring’. Nou word die “mem” (m-klank) bygevoeg, en dit bring ‘n opwekking in die sin van
‘n vloeiende beweging na dit wat gebring of gedra word. Die fokus is dus nie op die water nie,
maar op dit wat die water doen, naamlik, dit wat op die water gedra of gebring word. Dit is
natuurlik die ark. Die ark was ‘n behoudende faktor waarsonder geen dier of mens sou bly lewe
nie. Dus, die vloed DRA of BRING lewe.
Die Hebreeuse konsonante van die woord: ל וּבּ
ַמ (maboel), wat vloed beteken, vertel ‘n
interessante storie:
1. Die mem (מ) waarmee die woord begin, is ‘n prentjie van vloeiende waters. Dit is heel
verstaanbaar in hierdie geskiedenis van die vloed.
2. Die beit (בּ ) is die prentjie van ‘n huis en die huishouding van daardie huis.
3. Die wav (וּ) , wat in hierdie geval ‘n klank soos,”oe” maak, is die prentjie van ‘n spyker of
‘n pen (soos ‘n tentpen), wat twee objekte aan mekaar verbind en dit kan ook iets
agterna trek.
4. Die lamed (ל ),is ‘n prentjie van ‘n prikkelstok waarmee osse aangepor is om te trek (oxgoad)
en dit is simbolies van die vermoë om rigting aan te dui, en ‘n dier se instink te
kan beheer, m.a.w. dit gee ons die vermoë om bose neigings te bowe te kom. ‘n Os wat
uit sy plek uit wil gaan wanneer daar geploeg word, kry ‘n prikkel op die lyf, en hy weet
dan om terug te gaan in lyn met die span en sodoende word sy rigting gekorrigeer.
Voeg nou al hierdie simbole van die hebreeuse woord, maboel, agtereenvolgend bymekaar en
jy kry die volgende boodskap:
Die vloeiende waters (mem) bring mee dat daar ‘n ark is, wat die oorblyfsel van die huishouding
van die mens (beit) bevat; dit veroorsaak (wav) ‘n korreksie in die rigting van die mens se weg
op aarde (lamed).
Die doel van die vloed was dus om ‘n algehele regstelling op die aarde te doen. By hierdie tyd
was ‘n korreksie noodsaaklik. Die aarde was besmet (net soos dit nou in ons tyd is) met die
onreinheid van afgodery, en nadat al die onreinheid uitgewis is deur die vloed, geld hierdie
vloed ook as ‘n mikveh (doop) vir die aarde. Die aarde gaan nou ‘n nuwe siklus betree en hernu
word, soos wat die maan telkens nuut word (nuwe maan) en ‘n nuwe siklus ingaan. Die mikveh
is die simbool van ‘n geestelike reiniging en ‘n deurgang na ‘n nuwe seisoen van
produktiwiteit.
‘n Vrou wat geboorte geskenk het, moes ook altyd ‘n sekere tyd nà die geboorte, deur die
mikveh gaan, sodat sy hernu kon word vir ‘n volgende siklus, en sy word dan wèèr aan haar
man verbind soos ‘n reine maagd. Soos wat die nuwe maan ‘n hele kompleet nuwe siklus van
dae aandui, dui die mikveh wat ons ken as “doop”, ‘n hele nuwe siklus van lewe en hoop aan vir
176

die mensdom en dit hou verband met die instruksie in Gen. 1:28: “wees vrugbaar en
vermeerder en vul die aarde”.
(Wat die mikveh vir ons vandag in ‘n persoonlike ervaring inhou, is dat dit ‘n uiterlike simbool is
van ‘n innerlike stap wat geneem is. Dis ‘n teken van ‘n totale oorgawe aan JHWH. Dit is ‘n
vrywillige oorgawe van alle aspekte van jou lewe aan die baarmoeder van die Skepping (as deel
van die skepping): die waters van die aarde wat deur JHWH op die tweede dag geskei is. Dit is
simbolies van ‘n besluit om weer in die baarmoeder in te gaan en weer gebore te word. ‘n
Nuwe begin! Dit simboliseer die transformasie wat geestelik in jou plaasvind as JHWH oor jou
spreek: “Laat daar lig wees!”, soos wat Hy in die begin gedoen het oor die waters van die
Chaos. Dit was ook ‘n mikveh van die aarde, daar in die begin. Onthou net ………….. mikveh red
nie, dis net ‘n UITERLIKE simbool van ‘n INNERLIKE werk, soos wat ‘n trouring sou aandui dat
iemand getroud is. Dit is ‘n verklaring in die fisiese, sigbare realm van ‘n geestelike, onsigbare
ervaring wat plaasgevind het. En dit verenig die fisiese en geestelike. Geen mikveh sonder die
voorafgaande geestelike vernuwing is werklik ‘n mikveh nie, en sal nie nuwe lewe voortbring
nie!)
Hier by die ark sien ons ‘n hele nuwe mensdom gaan uit hierdie nuwe siklus en reiniging
voortkom. Lewe ontspring uit lewe. Net in die ark was lewe. En juis uit die ark van lewe, word
die duif (Jona) gestuur.
Dis die eerste plek in die Woord waar ons van ‘n duif lees, en alle “eerstes” is betekenisvol. Dis
soos ‘n fondasie waarvolgens daarop gebou kan word en dit ontsluit die sentrale tema daarvan
deur die hele Skrif. Daarom moet ons bou op die betekenis van die duif van Genesis 8 as ons
Jona en Simon bar Jona wil verstaan.
Kom ons “zoom” bietjie in hier.
Simon, seun van Jona, word Petrus (rots). Jeshua self, gee vir hom die naam. Maar let op, hy
noem hom eers: Simon, seun van Jona (die duif).
Joh.1:43 “……. Toe kyk Jeshua hom aan en sê: Jy is Simon, die seun van Jona; jy sal genoem
word Cefas, wat vertaal word Petrus (Rots) “.
Dus, eers moes hy Simon wees (om met toegewydheid te kon hoor), en ook seun van die duif
(Jona). Seun van die duif, om die boodskap te kan dra en aflewer, en daarna sal hy genoem
word Petrus, die rots. Die rots is ook ‘n simbool van Jeshua (1 Kor. 10:4 ….. en die rots was die
Messias.”). Rots, die fondasie van die geestelike huis van elkeen wat GEHOOR EN GEDOEN (ge-
“sh’ma) het.
Matt. 16:16 tot 18 “En Simon Petrus antwoord en sê: U is die Gesalfde, die Seun van die
lewende Elohiem.
Toe antwoord Jeshua en sê vir hom: Salig is jy, Simon Bar-Jona, want vlees en bloed het dit nie
aan jou geopenbaar nie, maar my Vader wat in die hemele is.
177

En Ek sê ook vir jou: Jy is Petrus, en op hierdie rots sal Ek my gemeente bou, en die poorte van
die doderyk sal dit nie oorweldig nie.”
Duiwe maak ook graag nes in rotse as dit beskikbaar is, en dit is simbolies van elke gelowige wat
sy huis op Jeshua, die Rots bou en Hom as Beminde het. Dit is simbolies van SIMON bar JONA
wat ook PETRUS genoem word.
Hooglied 2:14 “My duif in die rotsklowe, in die skuilplek by die krans, laat my u gedaante sien,
laat my u stem hoor; want u stem is soet, en u gedaante is lieflik.”
Die gedeelte in Matt.7 spel vir ons uit wie is die een wat sy huis op die rots bou. Matt. 7:24
“Elkeen dan wat na hierdie woorde van My LUISTER en dit DOEN, hom sal Ek vergelyk met ‘n
verstandige man wat sy huis op die rots gebou het.”
Saamgevat: Eers moet met toegewydheid geluister word, dan moet die boodskap gedra en
afgelewer word, en so word dit die rots wat die fondasie is van die huis van Elohiem. Maar dit
gaan gepaard met ‘n intieme liefdesverhouding met Jeshua. Nà die verklaring van liefde, volg
die opdrag.
Dis so letterlik uitgebeeld in Joh. 21:15 en 17 “ …….. SIMON, SEUN VAN JONA, het jy My waarlik
lief, meer as hulle hier? Hy antwoord Hom: Ja, Meester, U weet dat ek U liefhet, Hy sê vir
hom: Laat my lammers wei.
Hy vra hom weer die tweede maal: SIMON, SEUN VAN JONA, het jy my waarlik lief: Hy
antwoord Hom: Ja, Meester, U weet dat ek U liefhet. Hy sê vir hom: Pas my skape op.
Hy vra hom die derde maal: SIMON, SEUN VAN JONA, het jy my lief? En hy antwoord Hom:
Meester, U weet alles, U weet dat ek U liefhet. Jeshua sê vir hom: Laat my skape wei.”
Duiwe kan liefde uitdruk. Hulle streel mekaar en koer vir mekaar. Hulle is maats vir ‘n leeftyd,
en deel hulle ouerlike pligte. Hulle is sagmoedige, onskuldige diere en dit kan in hulle oë gesien
word. En dit is simbolies van die verhouding tussen die Bruidegom, Jeshua en die Bruid.
Hooglied 1:15 “Hoe mooi is u tog, my vriendin! Hoe mooi is u tog, u oë is soos duiwe!”
En so word Petrus hier aangespreek as Simon, seun van Duif (Jona), wanneer hy gevra word of
hy Jeshua lief het. Hy het telkens positief geantwoord, en hy is toe met ‘n opdrag vertrou,
naamlik om die skape en die lammers op te pas en te laat wei.
En dan weet ons ook dat die Gees (die Ruach haKodesh in Hebreeus), se beweging vergelyk
word met die “neerdaal” van ‘n duif.
Matt. 3:16 “En nadat Jeshua gedoop was, het Hy dadelik uit die water opgeklim en meteens
gaan die hemele vir Hom oop, en Hy sien die Gees van Elohiem soos ‘n duif neerdaal en op Hom
kom.”
178

Luk. 3:22 “en die Afgesonderde Gees het in liggaamlike gedaante soos ‘n duif op Hom
neergedaal; en ‘n stem het uit die hemel gekom wat sê: U is my geliefde Seun; in U het Ek ‘n
welbehae.”
Die Gees van JHWH is die draer van die boodskap (die duif). Dit is Hy wat die profete met die
boodskap vervul het. Nadat die Gees op Jeshua neergedaal het, het Hy begin om in die
openbaar die boodskap te verkondig.
Die duif word ook simbolies aan Jeshua verbind deurdat Jona, met die booskap van bekering op
pad na Nineve, in die vis beland het vir drie dae en drie nagte. Jeshua self, was nie net die
boodskapper van bekering en versoening nie, maar Hy wàs die versoening, en Hy was drie dae
en drie nagte in die graf.
Jona 1:17 “En JHWH het ‘n groot vis beskik om Jona in te sluk; en Jona was drie dae en drie
nagte in die ingewande van die vis.”
Matt. 12:40 “Want soos Jona drie dae en drie nagte in die buik van die groot vis was, só sal die
Seun van die mens drie dae en drie nagte in die hart van die aarde wees.”
So word Jona en die Messias aan mekaar gekoppel, of dan die duif en die Messias, want Jona
beteken duif. Matt. 16:4 “ ’n Slegte en owerspelige geslag soek na ‘n teken, en geen teken sal
aan hom gegee word nie, behalwe die teken van Jona, die profeet…..”.
Die eerste plek in die Skrif waar ons lees van ‘n duif, is in Gen. 8:8 waar Noag ‘n duif uit die ark
gestuur het. Maar vóór die duif, het hy eers die kraai gestuur. Alles baie betekenisvol, kom ons
kyk daarna.
Volgens Lev. 11:15 is die kraai ‘n onrein dier. Al die diere wat aas eet en eintlik die aarde se
“reinigers” is, is onrein diere. Juis omdat hulle dooie en verrotte goed sal eet. Dis hulle funksie,
maar vir die mens hou dit nie lewe en gesondheid in om hulle te eet nie. En is dus onrein
verklaar om te eet.
Die woord vir kraai in hebreeus is, ôrêv: ב ֵרֹ ע . (Strongs: 6158) . Die wortelwoord daarvan is
6150 in Strongs en is, arav/b: ב ַרָע. Klink dit dalk bekend? Dis waar die Arabiere se naam
vandaan kom. Israel se vyande!
Dis ook waar die woord vir “aand” vandaan kom in hebreeus, naamlik: erev. Arav/b beteken:
“to grow dusky at sundown, to be darkened (toward evening)”. Met ander woorde, skemerte.
As lig en duisternis begin meng met die oorgang van dag na nag, dan kry ons skemer. Arav/b is
die mengsel van lig en duisternis. Nie heeltemal lig nie, maar ook nog nie
heeltemal donker nie. Dis dus ‘n mengsel. En dis dan ooglopend die betekenis van die Arabiere
ook. Israel se vyand. Enige mengsels in ‘n mens se aanbiddingslewe, is jou vyand!
179

So, dis die kraai se naam: Mengsel van lig en duisternis. Dis ineengevleg. Die Arabiere gebruik
ook gedeeltelik die Skrif, is ook Abraham se nageslag uit sy seun Ismael. Maar Ismael se ma
Hagar was uit Egipte (Gen. 16:1) en sy het vir Ismael ‘n vrou uit Egipteland geneem (Gen.
21:21). Egipte beoefen songodaanbidding, en dit het hulle hele uitkyk beïnvloed, hulle hele
wese en persepsie. Ismael het opgegroei in die woestyn en ‘n boogskutter geword (Gen.
21:20). Hierdie mengsel gaan dus gepaard met die woestyn en met ‘n geveg. Hulle is
aggressiewe, wrede aanvallers van Israel wat Abraham se nageslag uit Isak is.
Alle mengsels is onrein. Ook in ons geestelike lewe. Ons moet die “kraaie” uit ons geloof kry.
Noag het die kraai uitgestuur en die kraai het heen en weer gevlieg totdat die waters
opgedroog het van die aarde af (Gen. 8:7). Dit het nie terug gekom nie. Heel waarskynlik het
daar vir hom aas op die water gedryf, wat hy nie omgegee het om te eet nie. Hy het nie nodig
gehad om terug te gaan ark toe vir kos nie. En heel waarskynlik het daar goed op die water
gedryf waarop hy kon sit ook. Hy gee nie om om sodoende ‘n holte vir sy voet te kry nie, en hy
ontsien die moeite om terug te gaan ark toe. Is mense nie ook partymaal dieselfde nie?
Tevrede met aas en enige sitplek sonder om seker te maak waar is die waarheid en ‘n veilige
geestelike tuiste?
Maar …………… die ark was ‘n simbool van Jeshua. Net hulle wat in die ark was, mens en dier,
het bly lewe. Elkeen wat IN Jeshua is, sal gered word!
1 Joh. 3:24 “En hy wat sy gebooie bewaar, BLY IN Hom, en Hy in hom. En hieraan weet ons dat
Hy in ons bly: aan die Gees wat ons gegee het.”
1 Joh. 4:15 “Elkeen wat bely dat Jeshua die Seun van Elohiem is – Elohiem bly in hom, en HY IN
in Elohiem.”
Die kraai het nie terug gekom nie, maar die duif het terug gekom. Hy het geen rusplek vir sy
voet gevind nie, Gen. 8:8. Daar was nie vir hom ‘n rusplek in die wêreldse dinge nie. Die duif is
veilig by Jeshua, in die ark, wat ook die Torah simboliseer. Jeshua ìs die Torah (Woord) wat
vlees geword het (Joh. 1:1 en 14). Die duif was ‘n rein dier wat die regverdige lewenswyse van
die gelowige simboliseer. Die duif is ‘n simbool van Jeshua se bruid wat gewas is met Sy
bloed en wat wandel in Sy weë.
Hierdie duif vlieg in vryheid met twee vlerke. Die een vlerk is die “so-moet-julle-doen” en die
ander vlerk is die “so-mag-julle-nie-doen-nie”. Dis die instruksies of gebooie wat ons in staat
stel om te kan vlieg. Dit gee ons vryheid.
Noag het 7 dae gewag, en weer die duif uitgestuur. En toe kom dit terug met ‘n olyfblaar.
Sewe is die getal dae vir reiniging of toewyding vanaf die onrein realm na die rein realm (Lev.
8:33).
180

181

Die duif kom terug met ‘n groen olyfblaar. Vars gepluk. Niks oud en verrot wat op die water
dryf nie!
Gen. 8:11 – 12 “En die duif het teen die aand na hom gekom, en daar was ‘n groen olyfblad in
sy bek! Toe merk Noag dat die waters oor die aarde verminder het.
Daarna wag hy weer sewe dae en stuur die duif uit. Maar hy het nie weer na hom terug gekeer
nie.
Hy het die duif drie keer uitgestuur. Eers na die derde keer kon hy ‘n rusplek vir sy voet kry.
Die derde dag, sal ook eers moet aanbreek voordat ons nie meer pelgrims sal wees nie, maar
tuis kan kom in die Koninkryk.
Wat was die doel van die duif? Wat moet ons hier leer?
Anders as wat mense dink, bring die gebooie vryheid en nie gebondenheid nie. Gebondenheid
kom juis as die gebooie NIE onderhou word nie. Dit gee die vyand ‘n vashouplek en ‘n oop
deur, totdat dit bely is en deur die bloed van Jeshua weggeneem is. Lees gerus maar weer Deut.
28.
Omdat Jeshua self die Torah (gebooie) is en elke instruksie daarvan onderhou het, kon Hy sterf
en versoening doen vir die mens se verbreking daarvan. Die Torah is nie ‘n vloek nie, dis
Jeshua! Wat wel waar is, is dat daar in die Torah vloeke opgeskryf is as dit nie onderhou word
nie. En deur die eeue het daar baie verkeerde begrippe hieroor ingesluip. Begrippe wat
verkondig word en mense mislei.
So is daar ‘n gesegde: “There is no free person except one who is immersed in Torah”.
Vryheid is ‘n innerlike belewing waar die siel vry sweef, ten spyte van wat die omstandighede is.
Dis soos ‘n duif wat sweef, ongebonde en waarlik vry.
Nou, wat is dan die simbool van hierdie duif wat Noag uit die ark gestuur het nadat die kraai nie
terug gekom het nie?
Noag se naam beteken: rus. Rus is waar vrede is. In die Duisendjarige Vrederyk sal daar rus
wees. Rus van oorloë, rus van allerhande aanslae soos wat ons dit nou ken. Rus van vervolging
en bedrog en allerhande wanpraktyke. ‘n Rus wat ons onsself nie kan indink nie. En nou, nadat
die aarde gereinig is van alle korrupsie en onreinheid, bly net Noag en sy gesin oor. Met ander
woorde, Rus bly oor met sy gesin. Kan die nuwe aarde of nuwe tydperk nou ‘n aanvang neem?
Eers stuur hy die kraai. Hy kom nie terug nie.
182

183

Nou stuur hy die duif, JHWH se boodskapper (soos wat Jona was, en Simon Petrus, seun van
Jona). Hy kom onverrigter sake terug. Daar is nog geen rusplek vir sy voet nie. Die
boodskapper met sy boodskap kan nog nêrens land nie. Daar is geen ontvangs vir die
boodskap nie. So, Rus (Noag) neem die Boodskapper weer terug by hom, en wag 7 dae. En hy
stuur hom weer uit. En daar kom die duif terug met ‘n olyfblaar in sy bek! Die water het soveel
gesak dat daar iewers ‘n teken van lewe is! (Skets bl 178).
Die olyfblaar is beduidend. Ons kry die Olyfboom in Romeine 11. Die mak boom en die wilde
olyfboom. Die takke van die wilde olyfboom word een met die mak olyfboom. (Sien asb my
skrywe: Die stawwe van Moses en Aäron en die Koninkryksweg). Hier is ‘n uitbeelding van Juda
en verstrooide Efraim wat een word aan die einde van die dae (sien skets op bladsy 180).
Romeine 11 se olyfboom dui aan dat ons nader aan die Millennium kom, die Duisendjarige
Vrederyk, waar die mens weer reg sal hê op die boom van die lewe in die Paradys. Die
Millennium is die tydperk waar die mens weer fisies versoen sal wees met sy Skepper soos dit
was met Adam en Eva voor die val. Dis Eden. Die wiel het gedraai, die siklus is voltooi, en ons is
weer by Eden.
Nou kom die duif met die olyfblaar. Die woord vir blaar is: alêh (Strongs 5929). Dit stam af van
die wortelwoord: alah, wat beteken om op te gaan (Strongs 5927). Dit is ook die woord:
dagbreek (wanneer die son opkom).
Die Millennium word ook die dag van JHWH genoem. Daar sal geen nag meer wees nie.
Geestelik is dit nag waar ons nie lig het nie, en dinge nie kan eien of waarneem nie. Die
olyfboom se geparste vrug lewer olie waarmee ‘n lamp aangesteek kan word. En die lig van die
lamp sal die duisternis verdryf.
Daar is tekens dat die olyfboom sigbaar word. (Die vereniging van Juda en Efraim is net-net
sigbaar). Die boodskapper van JHWH kry ‘n oor vir sy boodskap, en hy vlieg terug met die
bewys daarvan, die olyfblaar.
Juda en Efraim kan mekaar net vind in die herstel van die Torah, sonder byvoegings en sonder
weglatings. Die velle van die Torah boekrol, is ook blare genoem. (Dis waar ons die woord
“blaaie” of “bladsy” kry). Daardie “blare” is dan om twee olyfstokke gerol om die boekrol te
vorm.
Die twee olyfstokke verteenwoordig die twee olyfbome van Sagaria 4. Die twee olyfbome is
simbolies van die twee groepe mense wat gesalf is om JHWH te dien, Juda en Efraim wat ook in
die Woord genoem word, die Huis van Israel en die Huis van Juda. Hulle is verteenwoordigers
of getuies van die Woord van JHWH. En die “blaaie/blare” van die Woord kan om hulle “gerol”
word. (Vergelyk skets op bladsy 182).
184

185

Die duif wat terug kom met die groen olyfblaar, was simbolies van die Bruid van Jeshua wat
weer ingeënt is in die Torah deur die Gees van JHWH. Nou verstaan ons beter as die Skrif sê dat
die blare van die boom tot genesing van nasies sal wees (Open. 22:2)!
Juda en Efraim as olyfbome sal die lig uitdra (kandelaar tussen die twee olyfbome in Sag. 4), by
hulle sal die waarheid van die Torah geleer kan word! Hulle is ‘n boek met blaaie (olyfblare)
wat “gelees” kan word, want die Torah is op hulle harte geskryf. 2 Kor. 3:2 “omdat julle
duidelik ‘n brief van die Messias is deur ons diens berei, geskrywe nie met ink nie, maar met die
Gees van die lewende Elohiem; nie op kliptafels nie, maar op die vleestafels van die hart.”
En die duif bly weer vir sewe dae by Noag. As hy hom dan vrylaat, kom hy nie weer terug nie.
Dan is daar sekerlik genoeg van die olyfboom sigbaar om sodoende vir die duif ‘n rusplek vir die
holte van sy voet te kan gee. Dis waarskynlik die sewe duisendste jaar vanaf Adam tot en met
die Millennium waar gelowiges sal rus vind in die Messias, die Boom van die Lewe! Dit neem
sewe duisend jaar om die aarde te herstel na ‘n rein realm toe, nadat dit onrein geraak het
met die sondeval. Alles geskied op die patroon wat in die Torah gegee is.
Maar pasop, eers kom die kraai na die mens toe. Die natuurlike het altyd die eerste reg. Net
soos wat jou natuurlike geboorte jou geestelike geboorte vooraf gegaan het, en dit nie anders-
om kan wees nie. Die kraai is soos die vlees. Eerste daar! As daar dan genoeg onreinheid en
gemengde saad in die mens se lewe is, dan bly hy daar. En solank hy verblyfreg het, sal hy nie
plek maak vir die duif nie.
Noag beteken: Rus. Hy simboliseer die ewige rus wat daar in Jeshua is. Jeshua stuur Sy duif na
die mens toe, met Sy boodskap. Naamlik dat Jeshua wat Sy lewe afgelê het vir sy eiendom
ook die Torah is. En dat die Rus by Hòm is; dat Hy ons wil verlos van alle korrupsie, alle
oortredinge van Sy Woord (Torah), alle leuens en oorgeërfde heidense reste wat in ons
aanbiddingslewe oorgebly het. Kortom, Hy wil ons verlos van ALLE ongeregtigheid en voed
met die waarheid, Sy geregtigheid en vir ons rus gee!
Is daar vir Hom ‘n rusplek by ons? Is ons reeds deel van Romeine 11 se olyfboom?
As jy reeds deel het aan die Boom van die lewe, en die Gees by jou ‘n rusplek gevind het, dan
word jy onvermydelik Sy boodskapper.
Jy word die duif wat uitgestuur word met ‘n boodskap van JHWH om skeiding te bring tussen lig
en duisternis. As daar aanvanklik geen ontvangs is van die boodskap wat jy dra nie, gaan rus jy
maar in Hom en wag ‘n verdere tydperk af totdat Hy jou weer uitstuur. En miskien is daar ‘n
olyfblaar waarmee jy so nou en dan mee kan terug gaan na Hom toe. Maar uiteindelik sal
JHWH se boodskap ‘n sitplek kry.
Jy sal te doen kry met kraaie wat tevrede is met die aas op die water. Hulle is tevrede met al
die onreinheid en tevrede om in die skemer te leef waar lig en duisternis so vermeng is dat jy
nie kan onderskei wat is lig en wat is duisternis nie. Hulle is tevrede om te bly waar hulle is
186

tussen al die onreinheid, want hulle wil nie aanstoot gee nie. Hulle sal jou aanval en vervolg
omdat hulle mislei is en geen onderskeiding het nie. Maar fokus op jou duiwe-maat Jeshua. Hy
het nie tou opgegooi nie, maar die hele prys betaal. Hy is fyngemaal deur die olyfpers
(Getsèmane in hebreeus) om die Lig van die wêreld te kan wees; ja, ook vir die kraaie. ‘n
Dienskneg is nie hoër as sy heer nie, as hulle Hom vervolg het, sal hulle sy boodskappers
(duiwe) ook vervolg.
Hou dus aan, Boodskappers van JHWH, lede van die Olyfboom, takke en blare van die
Olyfboom. Dis vir die genesing van die nasies!
Die waters van die wêreldwye vloed is besig om te sak, en die Olyfboom word sigbaar!
BRONNE:
1. Strong’s Exhaustive Concordance of the Bible
2. Sheepfold Gleanings: Noach/Noah deur Carl en Julie Parker
3. Shavuot: Soaring to freedom deur Yaakov Astor
4. Noah’s Raven and Dove deur Wayne Blank
5. Die parashot van Bill Bullock (Rabbi’s Son)
6. Twee Babilons deur Alexander Hislop (vertaal deur Eben Swart)
7. Die audio leringe van Brad Scott
8. Ungerer’s bible Dictionary
9. Afrikaanse Parashot van Anet Taljaard
Sketse: Maryke Fick
187

TEN SLOTTE
Die inligting in hierdie boek word nie deurgegee as professioneel, teologies of wetenskaplik nie,
maar slegs as my eie persoonlike belewenis in my persoonlike verhouding met my Skepper.
Die leser word aangemoedig om alles in die lig van die Skrif te ondersoek en om sodoende u eie
oortuiging onder leiding van die Gees te verkry.
Ek wil dit ook net beklemtoon dat daar ‘n groot verskil is tussen die pad van die Hebreeuse
wortels, en Judaisme. Die verskil is Jeshua! Wandel in Sy lig en waarheid. Sonder Hom is alles
tevergeefs! Dit wat hier verkondig word is nie Judaisme nie. Judaisme ontken Jeshua as die
Messias en fokus op werke sònder die vleesgeworde en opgestane geskiedkundige Jeshua.
Ons fokus op Jeshua as die Messias en ons Verlosser, dààrom volg die werke vanuit ‘n dankbare
hart, naamlik die onderhouding van Sy gebooie! Die leser moet waak om nie in die strik van
Judaisme te trap terwyl u op soek is na u hebreeuse wortels nie. Wees gewaarsku!
As u reeds daar beland het, tien teen een met ‘n opregte bedoeling om die Skepper van die
heelal te behaag, bid en vra dat Hy vir jou die kaf van die koring moet skei en die regte pad
aanwys. Hy is getrou om elke opregte gebed te antwoord. Wees dan leerbaar en wag op Hom
want jy weet nie hoe Hy jou sal ontmoet nie. Maar jy moet al wagtende die Woord lees en lees
en lees, van Genesis tot Openbaring totdat daar vir jou iewers begin lig skyn. Sonder jou af van
allerhande leringe, en fokus op die Woord. Met vertalingsfoute en al, sal JHWH jou inwag op ‘n
plek wat jy miskien glad nie verwag nie. Hy is almagtig en Hy ken jou beter as wat jy jouself
ken. Hy is die Restoreerder en sal alles vir jou funksioneel restoreer vanuit chaos tot orde, soos
Hy gedoen het in die begin van die Skepping in Genesis 1.
Daar is ‘n boek wat ek kan aanbeveel wat kan help as iemand in ‘n worstelstryd is. Dit is die
boek: “Betrayed!” deur Stan Telchin. Dit handel oor kernvrae soos die maagdelike geboorte, is
Jeshua die Messias, ens. Dit hanteer die profetiese woord en die geskiedkundige feite van die
vervulling van sulke profesieë.
U kan ook nie weens die gevaar van Judaisme versuim om die waarheid van ons hebreeuse
oorsprong te ondersoek en daarin te wandel nie. Dis my oortuiging dat elkeen wat werklik in sy
gees weergebore is nie maklik in die strik van Judaisme kàn trap nie. Is dit nie dalk ‘n eindtydse
sif waarmee ons gesif word nie? Is jy waarlik weergebore of nie? Ken jy Jeshua sò persoonlik
dat Hy nie deur enige oorredende woorde van wysheid van jou vervreem kan word nie?
Niemand sal jou kan oortuig dat jou familie of vriende nie regtig bestaan nie, want jy het
omgang met hulle in lewende lywe. Ken jy Jeshua op dieselfde manier, sò werklik? Dis nou die
tyd om daarvan seker te maak.
188

Daar is deurgaans van die 1953 – Vertaling van die Afrikaanse Bybel gebruik gemaak, terwyl die
name van die Skepper in Hebreeus gebruik is, asook diè van die “Heilige” Gees. Die woord
“heilig” is ook met “afgesonder” vervang om reeds genoemde redes elders in die boek.
Ek kan gekontak word by: inavniekerk@gmail.com
189

Epos: kontak@nuwelied.info
Webwerf: http://www.nuwelied.info
Bylaag 1, DIE SABBAT (deur Johan Kriel) :
DIE SABBAT
LES 7: DIE SABBAT EN DIE NUWE (HERNUDE) VERBOND
Inleiding
1. Aanvanklik het die ekklesia (kerk, uitgeroeptes, gemeente) van Handelinge hoofsaaklik uit Jode
bestaan. Die vraag is dus of hulle steeds die sabbatsgebod gedenk en geheilig het en of hulle die
sabbat met Sondagaanbidding vervang het? Ons kan die vraag ook anders stel, naamlik: Is daar
onomwonde Skriftuurlike bewys dat die vierde gebod van die sabbat opgehef is en nie meer deel
van die nuwe (hernude) verbond is nie? Is daar duidelike opdrag deur Jahushua Messias of deur die
apostels gegee dat die eerste dag van die week, naamlik Sondag, as heilige rusdag gevier moet
word?
2. Die uitsprake en handelinge van Jahushua Messias, asook dié van die apostels na Jahuhshua se
hemelvaart, moet vir ons die antwoorde gee. YHVH se woord is die hoogste gesag en hierdie gesag
is in Jahushua gestel (Matt. 28:18) wat ons ook opdrag gegee het dat ons alles wat Hy beveel het
moet onderhou (Matt. 28:19).
3. Die feit is egter dat van Genesis tot Openbaring is daar nie een Skrifverwysing wat direk verklaar dat
die sabbat opgehef is en deur Sondag as heilige rusdag vervang is nie. Die skrywers van die vier
evangelies en Handelinge maak glad nie hiervan melding nie. Paulus noem nêrens in sy briewe dat
die sabbat opgehef is nie. Die aanspraak dat die onderhouding van die sabbat opgehef is en deur
Sondag vervang is, is ‘n afleiding wat uit sekere Skrifverwysing in die nuwe testament gemaak word.
Selfs die teenstanders van die sabbat herken hierdie feit.
4. Indien die sabbatsgebod opgehef en deur Sondagaanbidding vervang is, kan ons wel vra hoekom is
dit dan verskuil in die nuwe testament? Hoekom is daar geen teksverse wat dit duidelik verklaar nie?
YHVH is tog baie duidelik oor die inhoud van Sy wet soos wat deur die tien gebooie bewys word!!!
Waarom sal YHVH dan die vierde gebod verander en nie self Sy kinders daarvan inlig nie?
5. Geen Skriftuurlike bewys kan gelewer word dat Jahushua of die dissipels die onderhouding van die
sabbat tot niet verklaar het nie, of die mense onderrig het dat die eerste dag van die week die
sabbat vervang het nie. Daar is ook geen profesie in die ou testament wat verwys na die opheffing
van die sabbat nie!! Daar is egter wel profesieë wat bevestig dat die sabbat ewigdurend is (Jes.
190

66:23). Die feit is: Jahushua en die dissipels, asook die gemeente van Handelinge en Paulus het
steeds die sabbat as `n instelling van YHVH gedenk.
6. In vorige lesse het ons reeds bewys gelewer dat Jahushua gereeld op die sabbat na die sinagoge
gegaan het (Luk. 4:16; Luk. 6:6; Luk.13:10). So ook het die vroue wat saam met Jahushua van Galilea
gekom het, na die kruisiging speserye gekoop om Jahushua se liggaam te balsem, maar toe eers op
die sabbat gerus volgens die gebod (Luk. 23:56). Lukas het hierdie gebeurtenis etlike dekades later
eers op skrif gestel en gee geen aanduiding dat die sabbatsgebod opgehef of verander is nie.
Laastens het ons ook gesien dat Paulus gereeld in die sinagoge op die sabbat die mense toegespreek
het (Hand. 13:14 en 44; Hand. 16:13; Hand. 17:2 en Hand. 18:4 en 11).
7. Dit is ‘n geskiedkundige feit dat die gemeente van Handelinge die sabbat en feestye van YHVH
gedenk het en dat die wegdoening van die sabbat en die vervanging daarvan met
Sondagaanbidding, asook die wegdoening van YHVH se feeste en die vervanging daarvan met
mensgemaakte feeste, geleidelik oor tyd plaasgevind het. Hierdie geskiedenis sal in die volgende les
bespreek word.
8. Die doel van hierdie les is om enkele Skrifverwysing wat gebruik word as sogenaamde bewys van die
opheffing van die sabbatsgebod, te bespreek.
DIE SABBAT VERSUS DIE EERSTE DAG VAN DIE WEEK
1. Soos reeds genoem, was die gemeente van Handelinge aanvanklik Jode wat beskou was as `n sekte en
wat genoem was die Nasaréners en die Weg (Hand. 24:5 en 14). Hulle was almal deeglik in Torah
(die wet) onderrig gewees. Die enigste verskil van wat hulle voorheen geglo het, was die feit dat die
belofte van die Messias nou vervul was. Die Een van wie Moses geskryf het (Joh. 1:45; Joh. 5:46;
Luk. 24:44), het gekom. Hulle geloof was gebaseer op die Torah en hulle het dit wat hulle in die
heilige Skrifte van kleintyd af geleer het nie vewerp nie, want dit het getuig van die saligheid deur
geloof in Jahushua die Messias (2 Tim. 3:14 en 15).
2. Die sabbat en die feestye van YHVH was dus nie ‘n kwessie onder hulle nie, want hulle het geweet
dat Jahushau nie gekom het om die wet (die Torah) tot ontbind nie, maar om dit te vervul (te bevestig,
te bekaragtig)(Matt. 5:17). Soos die evangelie egter wyer verkondig was, en soos meer onbesnedenes
(nie-Jode) gelowiges geword het, asook weens politieke invloede het die kwessie van die sabbat en
feesdae ter sprake gekom soos duidelik uit die geskiedenis bewys word.
3. Die woord Sondag kom nêrens in die Bybel voor nie. Die woorde die eerste dag van die week word
wel agt keer in die nuwe testament (Afrikaanse Ou Vertaling -1933) gebruik, naamlik in Matt. 28:1,
Mark. 16:2 en 9, Luk. 24:1, Joh. 20:1 en 19, Hand. 20:7 en 1 Kor. 16:2. Indien die Sondag die sabbat
vervang het, dan behoort die bewys daarvan in een of meer van hierdie teksverse gevind te word.
Nie een van hierdie Skrifte verklaar egter onomwonde dat die sabbat opgehef is nie.
4. Die eerste vyf verwysings, naamlik Matt. 28:1, Mark. 16:2 en 9, Luk. 24:1, Joh. 20:1, het almal met
die opstanding van Jahushua te doen en het dus geen verband met die weeklikse dag wat gedenk en
geheilig moet word nie. Dit laat ons met slegs drie Skrifverwysings, naamlik Joh. 20:19, Handelinge
20:7 en 1 Kor. 16:2 wat wel daarna verwys dat die volgelinge van Jahushua by minstens drie
geleenthede op die eerste dag van die week bymekaar was. Is hierdie voldoende bewys dat die
sabbatsgebod afgeskaf was en deur Sondagaanbidding vervang is of is dit ‘n afleiding en ‘n aanname
wat op gissing gegrond is? Kom ons ondersoek hierdie drie Skrifverwysings.
191

5. Johannes 20:19
En toe dit aand was op daardie eerste dag van die week en die deure waar die dissipels vergader het
uit vrees vir die Jode, gesluit was, het Jahushua gekom en in hul midde gestaan en aan hulle gesê:
Vrede vir julle!
Hier word die gebeure direk na die kruisiging van Jahushua beskryf. Die rede hoekom hulle
bymekaar was, word nie gegee nie. Enige rede vir hulle bymekaar kom is dus blote gissings.
Ons moet wel ingedagte hou dat die vroue wat die speserye en salf gekoop het, eers op die sabbat
gerus het alvorens hulle na Jahushua se graf gegaan het (Luk. 23:56). Indien hierdie vroue steeds die
sabbat volgens die gebod gedenk en geheilig het, kan ons tog sekerlik aanvaar dat die dissipels
dieselfde gedoen het!!
Volgens die gebeure rondom die opstanding van Jahushua, soos dit in die vier evangelies beskryf
word, is dit duidelik dat die dissipels nog nie tot die volle openbaring van die betekenis van Jahushua
se dood en opstanding gekom het nie. So lees ons byvoorbeeld in Mark. 16:10, 11 en 14 die
volgende aangaande Jahushua se opstanding:
Sy (Maria Magdaléna) het gegaan en dit vertel aan die wat saam met Hom gewees het, terwyl hulle
treur en ween. En toe hulle hoor dat Hy lewe en deur haar gesien is, het hulle dit nie geglo nie.
Later het Hy aan die elf self verskyn toe hulle aan tafel was, en Hy het hulle hul ongeloof en hardheid
van hart verwyt, omdat hulle die wat Hom ná sy opstanding gesien het, nie geglo het nie.
Ons lees ook hoe Lukas die verskyning van Jahushua aan die dissipels beskryf:
En toe hulle van blydskap nog nie kon glo nie en hulle verwonder, sê Hy vir hulle: Het julle hier iets
om te eet? Daarop gee hulle Hom ‘n stuk gebraaide vis en ‘n stuk heuningkoek. En Hy het dit geneem
en voor hulle oë geëet. En Hy sê vir hulle: Dit is die woorde wat Ek met julle gespreek het toe Ek nog
by julle was, dat alles wat oor My geskrywe is in die wet van Moses en die profete en die psalms,
vervul moet word. Toe open Hy hulle verstand om die Skrifte te verstaan. Luk. 24:41 tot 45.
Let daarop dat die dissipels se verstand om die Skrifte ten opsigte van die betekenis van die dood en
opstanding van Jahushua as Messias te verstaan eers geopen is na Jahushua se verskyning aan hulle.
Die dissipels het tot en met daardie tydstip dit nog nie verstaan nie. Hierdie word bevestig in die
evangelie volgens Johannes waar dit beskryf word hoe Petrus en die ander dissipel vir wie Jahushua
liefgehad het, ook na die graf gehardloop het en dit leeg gevind het. Hulle het toe weer huistoe
gegaan (na die plek waar die dissipels bymekaar was), Want hulle het nog nie die Skrif verstaan dat
Hy uit die dode moes opstaan nie (Joh. 20:9 en 10).
In die lig van bogenoemde is daar genoegsame bewys dat die dissipels op die eertse dag van die
week na Jahushua se dood en opstanding nie bymekaar gekom het om die dag (Sondag) as die dag
van die Here te gedenk nie. Nee, hulle was bymekaar omrede hulle getreur en geween het (Mark.
192

16:10) en onsekerheid gehad het oor wat gebeur het! Dit is dus ‘n growwe afleiding en misleiding
dat hierdie as bewys dien van die eerste Sondagaanbidding.
6. Hand. 20:7
En op die eerste dag van die week, toe die dissipels vergader het om brood te breek, het Paulus hulle
toegespreek, omdat hy die volgende dag sou vertrek en hy het sy rede gerek tot middernag toe.
Paulus, en die wat hom vergesel het, het na die fees van die ongesuurde brode vanaf Filippi na Troas
gereis waar hulle sewe dae gebly het (Hand. 20:6). In vers 7 word die gebeure op die laaste dag
beskryf voor Paulus se vertrek om aan te sluit by sy reisgenote wat vooruit met ‘n boot tot by Assus
gevaar het (Hand. 20:13 en 14). Die dissipels het na die sabbat, toe die eerste dag van die week
begin het, vergader om brood te breek en om na Paulus te kom luister voor hy sou vertrek. Onthou
die Joodse dag begin en eindig teen sononder. Met Hand. 20:7 word egter probeer om bewys te
lewer dat die dissipels weekliks op ‘n Sondag bymekaar gekom het om saam te aanbid en nagmaal
te gebruik (brood te breek). Is dit egter wat hierdie teksvers sê? Eerstens word daar slegs melding
gemaak dat hulle bymekaar gekom het om brood te breek en na Paulus te luister en nie dat hulle
soos die gebruik was of soos hulle gewoond was op die eerste dag van die week bymekaar gekom
het nie. Nee, hier word niks gesê oor dit wat hulle gereeld weekliks op die eerste dag van die week
doen nie, maar ons word slegs ingelig dat dit was die eerste dag van die week toe hulle bymekaar
gekom het.
Die vraag is ook wat beteken dit om brood te breek? Verwys dit na ‘n maaltyd wat geëet word of
soos beweer word na die nagmaal (verbondsmaaltyd) wat gedenk word. Onthou: Die breek van
brood was ‘n antieke wyse om na ‘n maaltyd te verwys en word selfs vandag nog in sommige
kulture gebruik. Laat die Skrifte dit egter vir ons bevestig.
• Let op die woorde in Hand 20:11 – En hy (Paulus) het boontoe gegaan en brood gebreek en
geëet. Let wel dat Paulus brood gebreek en geëet het. Daar word nie gesê dat hulle het brood
gebreek en geëet nie. Daar word nie op hierdie tydstip na ‘n gesamentlike aksie wat plaasgevind
het, verwys nie. Hierdie was dus niks anders as ‘n maaltyd wat Paulus geëet het.
• In Luk. 22:16 het Jahushua tydens die paasmaaltyd aan Sy dissipels gesê: Want Ek sê vir julle: Ek
sal sekerlik nie meer daarvan eet voordat dit in die koninkryk van God vervul is nie. Hierdie
geleentheid is vandag bekend as die nagmaal (verbondsmaaltyd) en Jahushua het gesê dat Hy
nie weer daarvan sal eet voordat dit in die koninkryk van YHVH vervul is nie. Jahushua het egter
na Sy opstanding saam met die Emmaüsgangers ook brood gebreek en geëet (Luk. 24:30 en 35).
Hierdie was dus ‘n gewone maaltyd, want Jahushua het gesê dat Hy eers met Sy wederkoms
weer die pasga (nagmaal, verbondsmaaltyd) saam met Sy dissipels sal eet.
• In Hand 2:46 lees ons: En dag vir dag het hulle eendragtig volhard in die tempel en van huis tot
huis brood gebreek en hulle voedsel met blydskap en eenvoudigheid van hart geniet. Let wel dat
hulle eendragtig in die tempel bymekaar was, maar het by verskillende huise gaan eet
(brood gebreek). Hoekom sal hulle daagliks in die tempel bymekaar kom, maar dan
nagmaal by die huise gaan gedenk? Weereens verwys brood gebreek na maaltye wat hulle
daagliks saam geëet het en nie na die verbondsmaaltyd nie.
• Toe Paulus tydens sy reis na Rome skipbreuk gely het, het hy almal aan boord aangemoedig om
voedsel te gebruik (Hand. 27:33). Toe hy dit gesê het, neem hy brood, dank God in die
193

teenwoordigheid van almal, breek dit en begin eet (Hand. 27:35). Weereens verwys die breek
van brood na ‘n maaltyd.
Dit is derhalwe duidelik dat die uitdrukking die breek van brood of om brood te breek na ‘n maaltyd
verwys en nie na die verbondsmaaltyd (nagmaal) nie. Volgens Hand. 20:7 was die dissipels dus op
die eerste dag van die week bymekaar om na Paulus te luister en was daar ook saam geëet. Hierdie
is nie bewys van Sondagaanbidding of van die verbondsmaaltyd wat gedenk was nie.
7. 1 Kor. 16:1 en 2
Wat die insameling vir die heiliges betref, moet julle ook so doen soos ek vir die gemeentes van
Galásië gereël het. Op elke eerste dag van die week moet elkeen van julle self opsy sit en opspaar
namate sy voorspoed is, sodat die insamelinge nie eers plaasvind as ek kom nie.
Paulus rig hier ‘n versoek aangaande die insameling vir die behoeftiges in die gemeentes. Dieselfde
versoek soos hy aan die gemeente van Galasië gerig het. Hy versoek elkeen om weekliks opsy te sit
en op te spaar namate sy voorspoed is. Hy beveel aan dat almal op die eerste dag van die week dit
doen. Die kern van hierdie teksverse gaan oor hulpverlening aan die hulpbehoewendes (2 Kor. 9:12).
Hoekom die eerste dag van die week? Is dit omrede die gemeente op ‘n Sondag vergader of is dit
omrede die week verby is en elkeen sy voorspoed (inkomste) vir die afgelope week kan bereken en
daarvolgens by die begin van die nuwe week dit opsy sit?
Opsommend.
In die lig van bogemoemde Skrifverwysings waar die eerste dag van die week ter sprake is, is dit duidelik
dat nie een onomwonde verklaar dat die volgelinge van Jahushua op weeklikse basis op die eerste dag
van die week vergader het of dat die sabbatsgebod opgehef is nie. Die voorstanders van
Sondagaanbidding maak dus ongegronde afleidings om hulle self te regverdig. Soos reeds genoem sal
daar in die volgende les geskiedkundige bewys gelewer word dat die kerk die sabbatsgebod opgehef het
en Sondag as die “dag van die Here” ingestel het.
Met hierdie woorde het YHVH julle hele vergadering op die berg, uit die vuur, die wolk en die
wolkedonkerheid met ‘n groot stem toegespreek, en niks meer nie; en Hy het dit op twee kliptafels
geskrywe en dit aan my gegee. Deut. 5:22
Die tien woorde (gebooie) van YHVH is volledig en volmaak, want dit is deel van Sy wese. YHVH het dit
gespreek en niks meer daar bygevoeg of dit verander nie. Die vierde gebod, die sabbatsgebod, is deel
daarvan en vorm ‘n eenheid met die ander nege. Hierdie eenheid is so in mekaar verweef dat om een
gebod te oortree is gelykstaande aan oortreding van al tien (Jak.2:10). Die sabbatsgebod is net so deel
van die nuwe (hernude) verbond as wat die ander nege gebooie deel daarvan is!!
Word ons geregverdig deur die wet te onderhou? Nee, maar begeerte en ywer tot gehoorsaamheid aan
YHVH se wet is bewys dat Sy wet op die tafels van ons hart geskryf is. Gehoorsaamheid is die
lewenswandel van die geregverdigde in Jahushua Messias.
194

BEPEINS OF BESPREEK DIE VOLGENDE
1. Vir die teenstanders van die sabbatsgebod is die volgende ‘n geldige vraag: Is die voorskrifte vir hoe
die sabbat gedenk en geheilig moet word dan nou ook op die Sondagaanbidding van toepassing of
het dit ook verval?
2. Jahushua Messias het verklaar dat Hy Meester (Here) ook van die sabbat is (Mark. 2:28). Die wat
weier om die sabbatsgebod te onderhou, ontken dus dat Jahushua die Meester van die sabbat is.
Hulle ontken ook dat YHVH die sabbat vir die mens gemaak het (Mark. 2:27).
3. Lees Heb. 10:26 tot 29. Is weiering om die sabbatsgebod te eerbiedig opsetlike sonde? Bepeins of
bespreek dit in die lig van 1 Joh. 3:4 wat sonde as wetteloosheid definiëer.
Ontvang YHVH se Woord met welwillendheid, maar ondersoek self die Skrifte of hierdie dinge die
waarheid is (Hand. 17:11).
Shalom tot volgende keer.
Johan Kriel
Kopieë mag gemaak en gratis versprei word, maar mag nie verkoop word nie. Geen veranderinge mag
aan die oorspronklike teks aangebring word en dit dan onder die naam van Nuwe Lied Bediening versprei
nie.
195

E-pos: kontak@nuwelied.info
Webwerf: http://www.nuwelied.info
Bylaag 2, PAASFEES (deur Johan Kriel) :
Nota: In hierdie artikel word die ware Name van die Vader en Messias gebruik, naamlik:
� YHVH (die HERE) en Jahushua Messias (Jesus Christus)
� Elohiem (God) en Meester (Here)
‘n Studie oor die ware Name kan verkry word by http://www.nuwelied.info/HeiligeNaam.htm
DIE PAASFEES MISLEIDING
Het jy jouself al gevra: Wat het hasies, gekleurde eiers en hot cross buns met Paasfees te doen? Dit is dié
tyd van die jaar wanneer die winkelrakke vol is van sjokolade hasies en sjokolade eiers, asook geurige
hot cross buns om aan te smul. Dit alles terwyl ‘n atmosfeer van vrolikheid geskep word terwyl mense
hulle vere reg skud vir die langnaweek wat op hande is. Waar kom hierdie gebruike en simbole egter
vandaan? Het jy al hieroor gewonder? Is Paasfees, die Pasga, Passover en Easter name vir dieselfde fees
met dieselfde betekenis?
Hierdie vrae moet in die lig van die volgende Skrifte beantwoord word:
En jy mag geen gruwel in jou huis inbring nie, sodat jy nie net so onder die banvloek kom nie; Jy moet
daar heeltemal `n afsku van hê en dit geheel en al as `n gruwel beskou; want dit is onder die
banvloek – Deut. 7:26.
Of watter ooreenkoms het die tempel van Elohiem met die afgode? Want julle is die tempel van
die lewende Elohiem, soos Elohiem gespreek het: Ek sal in hulle woon en onder hulle wandel, en
Ek sal hulle Elohiem wees, en hulle sal vir My ‘n volk wees. Daarom, gaan onder hulle uit en
sonder julle af, spreek YHVH; en raak nie aan wat onrein is nie, en Ek sal julle aanneem; en Ek sal
vir julle ‘n Vader wees, en julle sal vir My seuns en dogters wees, spreek YHVH, die Almagtige – 2
Kor. 6:16 tot 18.
Lees ook Deut. 12:30 tot 32; Deut. 18:9 tot 14; Jak. 4:4 en 2 Kor. 11:2; 1 Pet. 1:15.
196

Volgens bogenoemde Skrifte is die opdrag van die Vader baie duidelik, naamlik: Ons mag geen
verbintenis of deelname aan afgodery hê nie! Talle van die Christengebruike en tradisies het egter `n
afgode oorsprong en verbintenis. Die viering van Kersfees en die wyse wat die oorgrote meerderheid,
insluitend talle Christene, Paasfees vier is `n voorbeeld van Christenfeeste wat ‘n afgode verbintenis het.
In Afrikaans verwys ons meestal na Paasfees en soms na die Pasga. In Engels word twee woorde gebruik,
naamlik: Passover en Easter. Die meeste glo dat hierdie twee Engelse woorde dieselfde betekenis het en
dat dit na dieselfde fees verwys, naamlik die Christen Paasfees. Hierdie siening is verkeerd!!!!
Paasfees (die Pasga, Passover, Pesach) is een van die feestye wat beide Jode en Christene vier en wat
deur YHVH self ingestel was toe Hy Israel van die slawejuk van Egipte bevry het. Vandag herdenk die
Jode, en ‘n toenemende aantal Messiaase gelowiges, die Pasga op die veertiende dag van die eerste
maand (Nisan) soos wat die Skrif bepaal (Ex. 12:1 tot 11; Lev. 23:5). Christene vier ook jaarliks Paasfees,
maar op ‘n datum soos deur die kerk vasgestel is, naamlik op Goeie Vrydag en Paas-Sondag waartydens
die kruisiging en opstanding van Jahushua Messias herdenk word. Easter is egter `n heidense fees wat se
oorsprong teruggevoer kan word na die Babiloniese godsdiens en het niks met die Pasga te doen nie.
Aangesien daar nie ‘n Afrikaanse woord vir Easter is nie, sal die Engelse woord gebruik word wanneer
daar na die heidense fees verwys word en die woord Paasfees of Pasga wanneer daar na YHVH se fees
verwys word.
Talle Christengelowiges is onkundig aangaande die verskil tussen Paasfees en Easter. Goed bedoelende
gelowiges sal die kruisiging van Jahushua as Messias en Sy opstanding met groot dankbaarheid gedenk,
maar tergelykertyd niks daarvan dink om paaseiers, paashasies en hot cross buns deel van die
Paasvieringe te maak nie. Hulpmiddels word selfs te koop aangebied waarmee kinders by wyse van
paashasies en paaseiers die boodskap van die kruisiging en opstanding van Messias geleer word. Dié wat
sulke dinge doen is besig om een van die mees belangrikste feesdae van YHVH met heidense praktyke te
meng. Dit is om agter die afgodery van die heidene aan te loop en is ‘n gruwel in die oë van ons Elohiem
en Vader (Deut. 12:30 en 31).
Talle mense wil nie hierdie waarheid hoor nie. Jare se tradisionele viering van Paasfees het hulle vir die
waarheid verblind. Onwilligheid om te glo dat ons voorvaders en geestelike leiers kon fouteer, is vir baie
genoegsame rede om voort te gaan met die viering van Paasfees volgens tradisionele (kerk)
oorlewering.
Eie siening, emosies en redenasies moet egter nooit `n plaasvervanger vir die waarheid word nie. In
heilige ontsag vir YHVH moet ons strewe na die waarheid. Hierdie waarheid is slegs in die Skrifte (Bybel)
te vinde (Joh. 17:17). Daarom moet ons versigtig wees vir die oorlewering en leerstellings van mense
(Kol. 2:8; Matt. 15:1 tot 9) en slegs die Woord van Elohiem gebruik om ons in die waarheid te onderrig (2
Tim. 3:16 en 17).
Beide Kersfees en Easter is nie feeste wat deur YHVH ingestel was nie. Die feeste soos deur YHVH
ingestel was, word in Levitikus 23 beskryf en staan bekend as die feestye van YHVH. Hierdie feeste is
deur YHVH aan die Israeliete voorgeskryf en was `n heenwysing na en afbeelding van die Messias,
197

Jahushua ons Mesester, en van YHVH se verlossingsplan van sondevergifnis, versoening en herstel. Op
hierdie wyse wou YHVH op `n sigbare wyse sekere geestelike waarhede aangaande die Verlosser aan Sy
volk bekend maak.
As wedergebore kinders van YHVH weet ons dat die Messias gekom het en derhalwe hoef ons nie
hierdie sewe feeste te vier met die oog op die koms van Jahushua nie. Dit is egter wel nodig dat ons die
betekenis van hierdie feeste moet verstaan en hoe dit onder die hernieude (nuwe) verbond in Messias
bevestig is en op ons van toepassing is. Ons moet ook hierdie feestye van YHVH gedenk met die wet dat
die eerste vier reeds in Jahushua vervul is en dat die laaste drie nog vervul sal word met ons Meester se
wederkoms.
Vir ons is hierdie feeste nie `n heenwysing van die belofte wat sal kom nie, maar `n gedenkenis van dit
wat YHVH in Jahushua ons Messias vir ons reeds gedoen het, steeds doen en nog sal doen.
‘n Studie oor die feestye van YHVH kan afgelaai word by:
DIE PASGA
http://www.nuwelied.info/ArgiefBybelstudie.htm
In Lev. 23:4 en 5 word die eerste van die feeste van YHVH beskryf, naamlik:
Dit is die feestye van YHVH, die heilige vierdae wat julle moet uitroep op hulle bepaalde tyd. In die eerste
maand, op die veertiende van die maand, teen die aand, is die pasga van YHVH.
Die oorsprong van hierdie fees was tydens Israel se slawerny in Egipte. Op die vooraand van die uittog
uit Egipte het YHVH deur Moses aan die volk die opdrag gegee hoe hierdie fees gevier moet word (Eks.
12:1 tot 28).
Die Pasga is `n ewige instelling en daarom is daar ook in die hernieude verbond verwysing na hierdie
fees (Hand. 12:1 tot 4). Die woord paasfees in vers 4 is die vertaling vir die Griekse woord pascha wat
afgelei is van die Hebreeuse woord pesach. Hierdie woord verwys dus na die fees soos in Levetikus 23:5
genoem word en nie na Easter soos ondermeer foutiewelik in die King James vertaling gebruik word nie.
Daar is genoegsame bewys dat die volgelinge van Messias (die kerk) steeds Paasfees gedurende die
eertse eeu na Messias gevier het. Hulle het dit egter gevier met die wete dat Jahushau as die Lam van
Elohiem (Joh. 1:29, Hand. 8:32; 1 Pet. 1:19; Open. 5:6) die paaslam van die ou verbond vervang het. Die
brood en die wyn as die afbeelding van die liggaam en bloed van die Lam van YHVH is deur Jahushua
ingestel sodat ons deelname aan Sy liggaam en bloed kan hê as herinnering en bevestiging van die
verlossing en voorsiening deur Messias (Luk. 22:19 en 20).
Die vroeë gemeentes (die ekklesia) het dus Paasfees (die Pasga) gevier en nie Easter nie. Selfs in die
Encyclopedia Britannica, 11e uitgawe, Vol. 8 p 828, vind ons die volgende verduideliking:
There is no indication of the observance of the Easter festival in the New Testament, or in the writings of
the Aposolic Fathers...... The first Christians continued to observe the the Jewish festivals (God’s festivals
198

of Leveticus 23), though in a new spirit, as commemorations of events which those festivals had
foreshadowed. Thus the Passover, with a new conception added to it, of Christ as the true Paschal
Lamb....continued to be observed.
Hiervolgens, asook volgens ander gesaghebbende bronne was daar dus twee feeste, naamlik Paasfees
en Easter. Die ware gelowiges in Messias het dus Paasfees gevier en nie Easter nie.
DIE OORSPRONG VAN EASTER
Geskiedkundiges en Bybelkenners is dit eens dat Easter van heidense oorsprong is en nêrens in die
oorspronklike vertaling van die Bybel genoem word nie, en ook geen verband het met die dood en
opstanding van Jahushua nie.
Feitlik alle volke en kulture in die omgewing van die Middelandse See en verder Noord in Europa het
reeds vir eeue voor Messias `n fees gehou wat saamval met die Lente-ewening in Maart. Hierdie was
heidense feeste waar bepaalde afgode vereer is en as basis die viering van nuwe lewe of oorwinning oor
die dood gehad het. Hierdie feeste was om die somer in die Noordelike halfrond, asook die nuwe lewe
en vrugbaarheid wat daarmee gepaard gaan, te verwelkom.
Die nieu-heidense gelowe (godsdienste gegrond op eeu-oue afgodediens, maar wat vernuwe of
gemoderniseer is en heksery insluit) vier steeds gedurende hierdie tydperk `n fees met gepaardgaande
godsdienstige rituele.
Die naam Easter is afkomstig van die Germaanse Lentekoningin met die naam Eastre wat ook onder die
Anglo-Sakse bekend was as Eostre. Die oorsprong van die naam is egter afkomstig uit die Babiloniese
tydperk.
Die begin van alle afgodery kan teruggevoer word na die Babiloniese tydperk. Dit het die grondslag gelê
vir alle afgodery wat dwarsoor die aarde versprei het. Daarom kan beide Kersfees en Easter se
oorsprong ook teruggevoer word na die Babiloniese godsdiens. Die groot hoer van Babilon (Open. 17:4
en 5) is verantwoordelik vir die uiteindelike vestiging van hierdie feeste as sogenaamde Christenfeeste.
Daarom verwys die Skrifte na Babilon as daar van geestelike misleiding (afgodediens) gepraat word.
Geestelike dwaling of misleiding staan bekend as hoerery.
Kortliks kan die geskiedenis soos volg opgesom word: Noag se kleinseun , Nimrod, het soos sy pa, Kus,
afgewyk van die weë van YHVH. Nimrod het verskeie stede gebou, ondermeer die stad Babel (Gen.
10:10 tot 12), asook die toring van Babel (Gen. 11:1 tot 9). Nimrod en sy volgelinge het teen YHVH
gerebelleer. Hulle het ‘n eie regering en godsdiens daar gestel en die ware Elohiem verwerp.
Na die dood van Nimrod het sy vrou Semiramis oorgeneem as geestelike leier. Sy het Nimrod tot
goddelike status verhef as songod. Semiramis se seun Tammus, wat blykbaar na Nimrod se dood gebore
was, het sy voorgehou as die reïnkarnasie van Nimrod en beweer dat sy op `n bonatuurlike wyse bevrug
was. Sy het aanspraak gemaak dat Tammus die redder van die wêreld was en sy het hom dus ook verhef
199

tot songod en as die vader van die skepping. Volgens oorlewering sou hy tydens `n jagtog gesterf het,
maar het na drie dae uit die dood opgestaan.
Beide Tammus en Semiramis is aanbid – sy as die maangod, die hemelgodin en die god van fertilitiet,
later ook bekend as Astarte (1 Kon. 11:5 en 33; 2 Kon. 23:13; Rigters 2:11 en 13) of ook genoem Ishtar of
Ashtoreth. Dit was die begin van die moeder-kind kultus. Op die wyse is `n vals godsdiens begin waar
astrologie beoefen was, waar die son, maan en sterre aanbid was, mistieke godsdienstige rituele
beoefen was, menslike offers gebring was, priesters in tempels offers gebring het en talle ander
wanpraktyke aan die orde was. Feeste ter verering van Tammus en Semiramus was gedurende die lentenagewening
(21 tot 25 Maart) en die wintersonkeerpunt (17 tot 25 Desember) gehou.
Na die verwarring wat YHVH in Babel veroorsaak het (Gen. 11:1 tot 9), het die mense weggetrek en oor
die aarde versprei. Soos die mense getrek het, het hulle die Babiloniese godsdiens van aanbidding van
die son en die maan, asook die gebruike en rituele met hulle saamgeneem. Met tyd het die name van
die feeste en van die afgode verander en kenmerkend van `n bepaalde kultuur of bevolkingsgroep
geword.
So het die naam van Semiramis ondermeer verander na Ishtar, Eoster, Astarte (1 Kon. 11:5 en 33; 2
Kon.. 23:13), Ostera, Venus, ens. In al hierdie kulture is sy aanbid as die god van fertiliteit en die Moeder
van die Natuur, die hemelgodin of die godin van Lente. Deel van die wyse wat sy aanbid moes word was
dikwels deur seksuele wanpraktyke soos seksorgies en tempelprostitusie.
Met tyd het die naam van Tammus verander na ondermeer Adonis, Osiris, Apollo, Attis, Baal (daar is
sowat 89 skrifte in die Bybel wat na Baal verwys), Hercules, Moleg en talle meer. In al hierdie kulture
was hy aanbid as `n songod en `n god-mens, asook as die redder van die wêreld.
Opsommend: Volgens die Skrifte, asook geskiedkundig, is dit duidelik dat Babilon die oorsprong van alle
afgoderye en dwalinge weg van die ware en enigste lewende Elohiem, YHVH die Almagtige, is. Die gees
van Babilon is steeds in die wêreld en sal daar wees tot en met YHVH se finale oordeel. Dan sal alles aan
YHVH onderwerp wees en sal Jahushua Messias vir ewig as Koning regeer.
DIE SIMBOLE EN TRADISIES VAN EASTER
Verskeie simbole en tekens word met Easter verbind. Die bekendste is gekleurde eiers (paaseiers,
sjokolade eiers), hase of konyne (paashaas, Easter bunny, sjokolade hasies) en hot cross buns.
Die oorsprong van hierdie simbole is heidens en kan selfs teruggevoer word na die Babiloniese
godsdiens. Soos die groepe mense na die verwarring van Babel oor die aarde versprei het, het hulle
hierdie simbole en tekens as deel van hulle afgodery behou. Dikwels is daar ook eie betekenis daaraan
gegee en is die simbole aangepas om by kultuur en godsdiens in te pas.
Eiers en hase (konyne) het egter as die simbole van fertiliteit en nuwe lewe gebly.
200

In die Babiloniese godsdiens het hulle geglo dat Astarte gebore was nadat `n eier bevattende haar
liggaam uit die hemel in die Eufraatrivier geval het. Dit was (is) die gebruik om gekleurde eiers tydens die
fees ter viering van die Lente-ewening te eet.
Die Egiptenare het eiers in hulle tempels opgehang as simbool van lewe. Gekleurde eiers was in Egipte
geoffer en word steeds as offerhandes aan gode in Sjina en sekere dele in Europa beskou.
Verskeie ander tradisises rondom die paaseiers het ontstaan, sommige wat tot vandag steeds in gebruik
is, soos om gekleurde eiers weg te steek en dit dan te gaan soek. In sommige Christenkerke het die eier
ook die simbool van nuwe lewe in Messias geword. Sommige Christendenominasies beskou die eier as
`n afbeelding van “Jesus” se graf waaruit Hy opgestaan het.
Volgens oorlewering sou Maria Magdalena `n rooi geverfde eier aan Keiser Tiberiës oorhandig het as
simbool van die opstanding van Jahushua en van die nuwe lewe in Messias.
In sommige Europese Christenkerke word rooi gekleurde eiers teen mekaar op Paassondag gestamp en
dan word vir mekaar gesê: Jesus het opgestaan.
Omrede konyne (hase) so vinnig kan voortplant was hulle die simbool van vrugbaarheid. Die konyn word
ook met die maan, naamlik die menstruele siklus van die vrou, verbind. Derhalwe het sommige, soos die
Egiptenare, geglo dat die konyn in die maan woon. `n Tradisie en geloof het in ander dele van die wêreld
ontstaan dat die paashasie die paaseiers lê.
Die ontstaan en betekenis van hot cross buns is kortliks soos volg. In die Babiloniese godsdiens het die
vroue koeke met die letter “T” (in die Fenisiese alfabet is dit die `n “X”) ter ere van Tammus gebak.
Verwys Jer. 7:18. Die Anglo-Sakse het `n kruis op die koeke gemaak as simbool van die vier fases (vier
kwarte) van die maan.
DIE INVLOED VAN DIE ROMEINSE RYK
Die vraag is nou: Hoe het die Pasga en Easter vermeng geraak tot so ‘n mate dat talle glo dit is een en
dieselfde fees? Die invloed van die Romeinse ryk op die kerk in die jare na Jahushua se hemelvaart was
geweldig groot. Hierdie feit word deur die geskiedenis bevestig. Gedurende dié jare was die oorgrote
meerderheid van die inwoners van die Romeinse ryk aanbidders van `n verskeidenheid afgode wat by
wyse van jaarlikse feeste vereer is. Die twee feeste wat die grootste invloed op die kerk gehad het was:
���� Die fees van die lente-ewening, Easter, wat die viering van die Pasga beïnvloed het.
���� Die fees van Saturnalia wat tydens die wintersonkeerpunt gehou is. Hierdie fees is `n
Christenkarakter gegee deur die viering van die geboorte van die songod te verander na die
geboorte van Jahushua en dit as Kersfees te vier.
Van die bekendste Griekse afgode naas die songod, was die god Attis (die Griekse god soortgelyk aan
Tammus) en Kybele, die groot moedergod, fertiliteitsgodin en hemelse maagd en koningin (die Griekse
201

godin soortgelyk aan Semiramus). Volgens Griekse mitologie was Attis op die 25 Desember gebore. Die
dood (daar bestaan verkillende redes vir sy dood) en die opstanding van Attis uit die dood na drie dae
was in Rome op die 24 en 25 Maart tydens die lente-ewening gevier. Attis was ook beskou as
tergelykertyd heilige vader en heilige seun en as die skepper van die heelal wat glo op die 25 Maart
plaasgevind het. Die aanbidding van Attis was reeds voor die geboorte van Messias deel van die
Romeinse afgodery.
Aangesien die viering van die Pasga en die feeste van die lente-ewening feitlik saamval, het daar spoedig
`n twis tussen Christene en die aanbidders van Attis ontstaan. Die een het die ander beskuldig van `n
nabootsing van die waarheid. Daar het egter in sommige streke die siening ontstaan dat Jahushua op die
25 Maart in die jaar 29 voorMessias (vM) gekruisig is. Hierde siening is geskiedkundig, astronomies en
volgens die Joodse kalender onmoontlik. Dit is egter duidelik dat hierdie die eerste tree was om `n
heidenfees en `n Christen gebeurtenis saam te voeg.
Ten einde versoening tussen die strydende groepe te bewerkstellig, asook om die wat afgode aanbid na
die kerk te lok en te akkomodeer, het die Roomse Kerk sekere heidense gebruike toegelaat. Die Roomse
Kerk was ook sterk beïnvloed deur Keiser Konstantyn se strewe na eensgesindheid onder alle gelowe.
Daarom is daar vandag verskeie heidenfeeste wat deur die Roomse Kerk `n Christenkarakter gegee is.
Hiervan is Easter en Kersfees die bekendste.
BEPALING VAN DIE JAARLIKSE PASGA
Daar bestaan groot meningsverskil oor die wyse wat die datum van die jaarlikse Paasfees vasgestel
word.
Die Roomse Kerk en Protestante bepaal Paassondag (Opstandings Sondag) as die eerste Sondag na die
volmaan wat volg op die lente-ewening van 21 Maart. Hierdie is die metode wat ook gebruik was om die
datum vir die Easter feesvieringe, naamlik die Sondag wat die songod en nuwe lewe verwelkom word,
vas te stel. Die heidense invloed in die vasstelling van die datum van Paasfees is dus duidelik.
Die korrekte manier om die Pasga vas te stel, is volgens die oorspronklike wyse soos dit deur YHVH self
bepaal en in die Skrifte opgeteken is, naamlik op die 14 dag van die eerste maand bekend as Nisan (Ex.
12:1 tot 14; Lev. 23:4 en 5). Jahushua is op die Pasga gekruisig en daarom is dit die datum wat die
folterdood van ons Messias gedenk moet word en nie op die dag soos deur die kerk later bepaal is nie.
Indien die Skriftuurlike metode (die Joodse kalender) gebruik word om die dag vir die viering van die
Pasga te bepaal, sal Christene `n probleem hê, want Goeie Vrydag, die dag wat Christene glo Jahushua
op Golgota gesterf het, sal selde op `n Vrydag val. Verder is dit ook ‘n feit dat Jahushua nie op ‘n Vrydag
aan die folterpaal gesterf het nie en ook nie op die Sondag uit die dood opgestaan het nie. Inligting oor
watter weeksdag Jahushua gekruisig was, en wanneer Hy opgestaan het, kan afgelaai word by:
http://www.nuwelied.info/downloads/StudieFeesteWatterDagKruisiging.doc
202

OPSOMMEND
Die vraag is wat moet ons as gelowiges nou doen in die lig van die waarheid? Ons weet dat ons die
Vader in gees en in waarheid moet aanbid (Joh. 4:23). Dit is ook die waarheid, naamlik die toepassing
daarvan, wat ons vrymaak (Joh. 8:32). Daarom moet die waarheid van YHVH se Woord ons ook vrymaak
van enige afgode besoedeling.
Laat ons altyd besef: Ons kan dink en glo dat ons getrou die waarheid navolg, terwyl ons inderwaarheid
mislei is!! (2 Kor. 11:3 en 4). Ons bedoelings kan wel opreg wees, maar ons kan opreg verkeerd wees.
Om ongehoorsaam te wees aan YHVH se voorskrifte is rebellie en is ‘n sonde van waarsêery, terwyl
eiesinnigheid gelykstaande aan afgodery en beeldediens is (1 Sam. 16:22 en 23). Lees weer aandagtig
hierdie Skrifgedeelte:
Of watter ooreenkoms het die tempel van Elohiem met die afgode? Want julle is die tempel van die
lewende Elohiem, soos Elohiem gespreek het: Ek sal in hulle woon en onder hulle wandel, en Ek sal hulle
Elohiem wees, en hulle sal vir My ‘n volk wees. Daarom, gaan onder hulle uit en sonder julle af, spreek
YHVH; en raak nie aan wat onrein is nie, en Ek sal julle aanneem; en Ek sal vir julle ‘n Vader wees, en julle
sal vir My seuns en dogters wees, spreek YHVH, die Almagtige – 2 Kor. 6:16 tot 18.
Die geskiedenis van Israel leer ons dat telkens wanneer hulle afgode begin dien het, is hulle in
ballingskap oorgegee aan die vyand (Rigters 2:11 tot 14 en 19; 1 Sam. 7:3 en 4 en 1 Sam. 12:10 en 11).
Verkeer ons nie ook dikwels in ballingskap weens afgodery, en bly ons gebede nie dalk onbeantwoord
vanweë ongehoorsaamheid nie? Gaan baie gelowiges nie ten gronde weens ‘n gebrek aan kennis nie
(Hos. 4:6)?
Salomo was die mees wyse man wat ooit gelewe het. Nogtans het hy een fout gemaak wat in die oë van
YHVH so groot was dat die koningskap van Salomo na sy dood van sy seun weggeneem was. Wat was die
fout wat Salomo gemaak het? Hy het met `n vrou getrou wat die aanbidding van Astarte na Israel
gebring het en Salomo het dit goedgekeur deur self deelname daaraan te hê (2 Kon. 11:4 tot 6 en 11 tot
12). Ons mag dink ons het wysheid deur te sê ons bedoelings is goed en ons steur ons nie aan die
oorsprong van Easter en hoe dit Paasfees beïnvloed het nie. Die vraag is nie wat jy en ek glo of dink nie,
maar wel wat die Vader van ons verwag. Is dit wat onskuldig lyk, regtig so onskuldig? Kan ons as mense
maar ons eie “aanpassings” maak en die Vader daarmee probeer vereer en glo dat Hy tevrede gaan
wees?
Jahushua het gekom om die werke van Satan te vernietig en nie om dit deel te maak van die aanbidding
van die Vader nie. Vader YHVH sal nie die aanbidding en eerbetoning wat Hom toekom met enige afgod
deel nie!! Om YHVH se feestye te verander en dan nog heidense tradisie en simbole insluit om dit te
gedenk, is om ‘n gruwel voor die Almagtige te bring.
Dit is tyd om ernstig te besin oor hoe en wanneer die Pasga gedenk word. Die Vader het ‘n spesifieke
dag vir die doel vasgestel en geen mens het die reg om dit te verander nie.
203

Kom ons gedenk hierdie komende Pasga met dankbare harte vir dit wat YHVH deur Jahushua Messias vir
ons gedoen het. Laat ons dit gedenk op die dag soos YHVH bepaal het en sonder om afgodery deel
daarvan te maak.
Ontvang YHVH se Woord met welwillendheid, maar ondersoek self die Skrifte of hierdie dinge die
waarheid is (Hand. 17:11).
Shalom tot volgende keer.
Johan Kriel
Kopieë mag gemaak en gratis versprei word, maar mag nie verkoop word nie. Geen veranderinge mag
aan die oorspronklike teks aangebring word en dit dan onder die naam van Nuwe Lied Bediening versprei
nie.
204

E-pos: kontak@nuwelied.info
Webwerf: http://www.nuwelied.info
Bylaag 3, KERSFEES (deur Johan Kriel) :
Nota:
Omrede hierdie artikel meesal aan mense gestuur word wat nog vasgevang is in die
kersfeestradisie, gebruik ek die name van God waarmee die meerderheid Christene bekend is,
naamlik: Die Here en Jesus Christus. Ek wil die leser egter daarop wys dat hierdie nie die ware
Name van God is nie. ‘n Volledige studie in die verband is verkrygbaar by:
http://www.nuwelied.info/HeiligeNaam.htm
DIE MISLEIDING VAN KERSFEES
Is Kersfees regtig `n Christenfees? Bring ons eer aan Jesus Christus deur die viering van Kersfees? Min
Christene het nog ooit die moeite gedoen om die antwoord op hierdie vrae te kry. Talle mense het groot
geword met die herdenking van die 25 Desember as die geboortedag van Jesus Christus en aanvaar dat
dit volgens die Bybel korrek is en derhalwe God se goedkeuring het. Wat is egter die waarheid?
Hierdie vrae moet in die lig van die volgende Skrifte beantwoord word:
En jy mag geen gruwel in jou huis inbring nie, sodat jy nie net so onder die banvloek kom nie; Jy moet
daar heeltemal `n afsku van hê en dit geheel en al as `n gruwel beskou; want dit is onder die banvloek –
Deut. 7:26.
As die HERE jou God die nasies waar jy na toe gaan om hulle uit die besitting te verdrywe, voor jou
uitroei, en jy hulle verdrywe en in hulle land woon, neem jou dan in ag dat jy nie, agter hulle aan,
verstrik word nadat hulle voor jou uit verdelg is nie, en dat jy nie na hulle gode vra en sê nie: Hoe het
hierdie nasies hulle gode gedien? —dat ek ook so kan doen. So mag jy nie handel met die HERE jou God
nie; want alles wat vir die HERE ‘n gruwel is, wat Hy haat, het hulle vir hulle gode gedoen; want selfs
hulle seuns en hulle dogters verbrand hulle met vuur vir hulle gode. Alles wat ek julle beveel, dit moet
julle sorgvuldig hou; jy mag daar niks byvoeg en daar niks van weglaat nie – Deut. 12:29 tot 32.
Of watter ooreenkoms het die tempel van God met die afgode? Want julle is die tempel van die lewende
God, soos God gespreek het: Ek sal in hulle woon en onder hulle wandel, en Ek sal hulle God wees, en
hulle sal vir My ‘n volk wees. Daarom, gaan onder hulle uit en sonder julle af, spreek die Here; en raak nie
205

aan wat onrein is nie, en Ek sal julle aanneem; en Ek sal vir julle ‘n Vader wees, en julle sal vir My seuns
en dogters wees, spreek die Here, die Almagtige – 2 Kor. 6:16 tot 18.
Lees ook Deut. 18:9 tot 14; Jak. 4:4 en 2 Kor. 11:2 tot 4 in die verband.
Volgens bogenoemde Skrifte is die opdrag van Vader God baie duidelik, naamlik: Ons mag geen
verbintenis of deelname aan afgodery hê nie! Talle van ons gebruike en tradisies het egter `n afgode
oorsprong en verbintenis. Die viering van Kersfees is `n goeie voorbeeld hiervan.
Die volgende is `n skokkende feit: Die viering van Kersfees op die 25 Desember, asook die meeste
gebruike en tradisies wat daarmee gepaardgaan, het niks met Jesus Christus te doen nie. Die oorsprong
is afgodery wat voor die geboorte van Jesus Christus beoefen was en wat jare na die geboorte,
kruisiging, opstanding en hemelvaart van Jesus `n Christenkarakter deur hoofsaaklik die Roomse Kerk
gegee is.
Talle mense wil nie hierdie waarheid hoor nie. Jare se tradisionele viering van Kersfees het hulle vir die
waarheid verblind. Onwilligheid om te glo dat ons voorvaders en geestelike leiers kon fouteer, is vir baie
genoegsame rede om voort te gaan met die viering van Kersfees.
Eie siening, emosies en redenasies moet egter nooit `n plaasvervanger vir die waarheid word nie. In
heilige ontsag vir God en Sy Woord moet ons strewe na die waarheid. Hierdie waarheid is slegs in God se
Woord te vinde. Daarom moet ons versigtig wees vir die oorlewering en leerstellings van mense (Kol.
2:8; Matt. 15:1 tot 9) en slegs die Woord van God gebruik om ons in die waarheid te onderrig (2 Tim.
3:16 en 17).
Wil jy God of mense behaag? Die wat verkies om eerder mense te behaag, is nie `n dienskneg van God
nie (Gal 1:10). Laat ons kennis neem van Jesus se woorde in Luk. 6:46: En wat noem julle My: Here, Here!
En doen nie wat Ek sê nie?
Indien ons iets tot eer van God doen, soos om `n fees vir hom te hou, dan behoort ons die opdrag in God
se Woord te vind, sodat ons die Woord kan gebruik om ons te onderrig hoe om dit te doen. Indien dit nie
in die Woord is nie, is dit nie van God nie. Al die feeste wat deur God ingestel is, bevat die betekenis van
die fees, asook die riglyne hoe om die fees te vier en die gebeurtenis te gedenk.
Dit is ook `n feit dat indien die wêreld gaande is oor `n godsdienstige gebruik of saak, kan jy seker wees
dat dit nie van God die Vader afkomstig is nie. Kersfees is wêreldwyd die vakansie hoogtepunt van die
jaar waar die oorgrote menigte hulleself op ekonomiese en sosiale gebied te buite gaan. Dit is nie die
Gees van God nie, maar wel die gees van die een wat teen God is.
Indien jy opreg is in jou verhouding met die Godheid behoort jy die volgende vrae te vra en duidelikheid
daaroor te kry:
206

���� Is die 25 Desember die geboortedag van Jesus Christus? Indien nie, waarom herdenk ons dit dan
as die geboortedag van ons Verlosser en Koning?
���� Is die herdenking van die geboorte van Jesus Christus deel van die feesdae wat deur God ingestel
is? Indien nie, hoekom vier ons dit dan?
���� Waar kom die naam Kersfees vandaan en wat beteken dit?
���� Waar kom Kersvader vandaan en wie is hy nou werklik?
���� Wat het Kersvader, die kersboom, liggies en gee van geskenke met Jesus Christus te doen?
���� Wat is die oorsprong van die gee van geskenke, die kersfeesboom, die kersmaaltyd en van die
talle ander gebruike en tradisies van Kersfees?
���� Word God deur die viering van Kersfees vereer?
Om alle hierdie vrae breedvoerig te beantwoord, sal baie bladsye in beslag neem. Gevolglik sal slegs
gepoog word om die belangrikste feite kortliks weer te gee.
DIE GEBOORTEDATUM VAN JESUS CHRISTUS
Geskiedkundiges en Bybelkenners is dit eens dat Jesus Christus nie gedurende Desember gebore is nie.
Luk. 2:1 tot 11 bevestig dit in vers 8, naamlik:
En daar was herders in dieselfde landstreek, wat in die oop veld gebly en in die nag oor hulle skape wag
gehou het.
In die Noordelike halfrond is Desember die middel van die winter. Die skaapherders het nie gedurende
die wintermaande saam met hulle skape in die oop veld oornag nie. Desember is dus nie die
geboortemaand van Jesus Christus nie.
Die presiese geboortedatum van Jesus is onbekend. Daar is geen Skrif in die Bybel wat vir ons hierdie
inligting gee nie. Indien die geboortedatum van Jesus Christus egter belangrik is, dan sou ons dit in die
Bybel kon vind. Jesus het nie die disippels geleer om Sy geboortedag te herdenk nie, maar wel om Sy
kruisiging en opstanding gereeld te herdenk. Dit doen ons dan ook by wyse van die Nagmaal en met die
viering van die Paasfees.
Die meerderheid kenners is dit eens dat Jesus in alle waarskynlik gedurende laat somer of vroeë herfs
van die Noordelike halfrond gebore was – ongeveer ses maande na die viering van Pasga. Volgens
sommige was dit gedurende laat September tot vroeg Oktober.
207

Daar is geen verwysing in die Bybel dat die vroeë kerk Kersfees gevier het nie. Jesus het nie sy dissipels
van Kersfees geleer nie. In Levetikus 23 word die Feestye wat deur God ingestel is beskryf en ons moet
wel hiervan kennis neem; veral hoe dit op die nuwe testamentiese gelowige van toepassing is en gevier
behoort te word. Hierdie feeste was godsdienstige byeenkomste met die doel om God op `n baie
spesiale wyse te ontmoet en seën te ontvang. Die doel van hierdie feeste is `n herdenking van wat God
reeds gedoen het, maar bevat ook `n heenwysing na `n groter geestelike waarheid van wat God nog sal
doen.
Die feit dat daar geen Bybelse opdrag is om die geboortedag van Jesus Christus te herdenk nie, en
aangesien Jesus nie in Desember gebore is nie, is genoeg rede om die viering van Kersfees, veral op die
25 Desember, te bevraagteken. Hierdie fees is nie deur God ingestel nie, maar wel deur mense.
Waarom word die geboorte van Jesus, ons Verlosser en Koning, dan op die 25 Desember herdenk?
GESKIEDKUNDIGE AGTERGROND EN DIE ONTSTAAN VAN KERSFEES
Die begin van alle afgodery kan teruggevoer word na die Babiloniese tydperk. Dit het die grondslag gelê
vir alle afgodery wat dwarsoor die aarde versprei het. Kersfees se oorsprong kan ook teruggevoer word
na die Babiloniese godsdiens. Die groot hoer van Babilon (Open. 17:4 en 5) is verantwoordelik vir die
uiteindelike vestiging van hierdie fees as `n sogenaamde Christenfees.
Daarom verwys die Bybel na Babilon as daar van geestelike misleiding (afgodediens) gepraat word.
Geestelike dwaling of misleiding staan bekend as hoerery. Babilon staan derhalwe bekend as “die moeder
van die hoere en van die gruwels van die aarde “ (Open. 17:5).
Ons lees ondermeer ook in Jes. 1:21 die volgende:
Ag, hoe het die getroue vesting ‘n hoer geword! Dit was vol reg, geregtigheid het daarin vernag—en nou
moordenaars!
Kortliks kan die geskiedenis soos volg opgesom word: Noag het drie seuns gehad, naamlik: Sem, Gam en
Jafet. Gam het na die sondvloed sy rug op God gekeer. Hy het `n seun gehad met die naam Kus (Gen.
10:6) wat beteken “die Swarte”. Dit het egter niks met velkleur te doen gehad nie, maar wel met die feit
dat hy al verder van God se lig af beweeg het en dus al meer in geestelike duisternis verval het.
Kus was ook die vader van Nimrod en hy was “die begin om `n geweldenaar op aarde te wees” (`n
maghebber). Hy was ook `n magtige jagter (Gen. 10:8 en 9). Hy en sy volgelinge het al verder afgewyk
van die weë van God.
Nimrod het die stad Babilon gebou (Gen. 10:10), asook die toring van Babel (Open. 11:1 tot 9). Hy het `n
regering- en godsdiensstelsel daargestel wat die plaasvervanger was vir `n verhouding met, en in
afhanklikheid van, die ware Lewende God. Nimrod en sy volgelinge het teen God gerebelleer.
208

Nimrod het getrou met Semirames wat `n seun met die naam Tammus gehad het.
As hoof van die Babiloniese godsdiens was `n Opperpriester aangestel wat se woord wet was. Semiramis
was die eerste Opperpriester. Sy het `n afgodsdiens daargestel waar sy die hoëpriester was en waar sy
en haar seun aanbid moes word. Semiramus was die hemelkoningin en haar seun Tammus die songod.
Dit was die begin van die moeder-kind dwaalleer (kultus) waarvan die moeder met die kind in haar arms
die simbool is.
Lank voor die geboorte van Jesus Christus het volke van die Noordelike halfrond feeste gehou wat die
koms van somer (en die nuwe jaar) gevier het. Hierdie fees was grootliks toegewy aan die songod en die
god van landbou, terwyl die moeder-kind aanbidding ook sentraal tot hierdie afgodery was. By die
verskillende volke, en binne die verskillende kulture, het hierdie afgode onder verskillende name bekend
gestaan en was hierdie feeste op verskillende wyses gevier
Hierdie feeste het saamgeval met die sonkeerpunt wat in daardie jare gereken was as op die 25
Desember. Vandag weet ons egter dat die sonkeerpunt die 21 Desember is). Die doel van hierdie fees
was om die songod te verwelkom, of om sy oorwinning oor die winter te vier, of om sy geboorte te vier
en om die gode van die toekomstige oes te vereer. Hierdie feeste het oor enkele dae (gewoonlik 12)
gestrek, maar die 25 Desember was gewoonlik die hoogtepunt van die feeste.
Kenmerkend van hierdie feeste was ondermeer die volgende:
���� Die bring van `n menslike offer.
���� Seksuele losbandigheid.
���� Brassery en fuifery.
���� Gee van geskenke.
���� Versiering van die immergroen boom (simbolies van lewe en voortplanting).
���� Brand van kerse om die koms van die songod aan te moedig.
���� Die sing van liedere in die strate.
���� Die versiering van huise met steekbessie (“Holly berry”) en voëlent (“Misseltoe”) (beide simbole
van fertiliteit).
���� Die eet en offer van beskuitjies (soetkoekies) in die vorm van `n mens (die gemmerbrood
mannetjie).
209

Die bekendste van hierdie feeste, en die een wat die grootste invloed gehad het op die wyse wat
Kersfees tans gevier word, en derhalwe op die Kerk van Christus, was die fees van Saturnalia. Hierdie
afgodsfees, in aanbidding van Saturnus (god van saai of landbou, ook bekend as die god van vuur) en
Mitras (songod), was reeds lank voor die geboorte van Jesus Christus deur die Romeine gevier. Tydens
Jesus Christus se aardse wandel het die Romeinse Ryk `n feestyd gehou wat op die 13 Desember begin
het en waartydens verskillende gode vereer was. Die feestydperk het ‘n hoogtepunt op die 25 Desember
bereik wanneer hulle die geboorte van “die onoorwinnelike son” herdenk het.
Toe Babilon deur die Romeine vernietig was, was die hoofkwartier van die Babiloniese godsdiens na
Pergamus verskuif. In Open. 2:13 word Pergamus beskryf as “die troon van die satan” en “waar die satan
woon”. Babilon was dus aanvanklik die hoofkwartier van Satan, maar mettertyd is dit na Pergamus en
later na Rome verskuif.
Met die afsterwe van Attalus, die Opperpriester en koning van Pergamus, in 133 vC het hy die hoofskap
van die Babiloniese priesterorde aan Rome bemaak. Die Babiloniese godsdiens het sodanig houvas op die
Romeinse Ryk verkry dat Julius Ceaser in 63 vC aangestel is as die “Opperbevelhebber” (“Supreme
Pontiff”) van die Babiloniese Orde. Die Romeinse keisers was dus voortaan beide staatshoof en geestelike
hoof van die Babiloniese godsdiens.
Keiser Konstantyn het in 312 nC die kerk van Christus as die staatskerk verklaar en op die wyse die
vervolging van Christene beëindig. Hy het die sogenaamde, en selfaangestelde, “beskermer van die
Christen geloof geword”. Die Romeinse staat het dus uiteindelik die hoof van die Babiloniese godsdiens,
sowel as die hoof van die Christenkerk geword. Gevolglik het die Christenkerk geestelik agteruit gegaan
en geestelik kragteloos geword. Die oorgrote meerderheid van die bevolking was egter steeds deel van die
Babiloniese godsdiens en hulle gebruike en feeste het steeds in Rome voortgegaan.
Keiser Gratian het in 376 nC om Christelike redes geweier om as geestelike hoof van die Babiloniese
godsdiens op te tree. Biskop Damaskus van die kerk in Rome is toe in 378 nC tot hierdie amp verkies. Op
die wyse is die Babiloniese godsdiens en die Christen Kerk in Rome verenig.
Die staat het ook geld aan die kerk voorsien en baie van die heidense tempels is deur Christene
oorgeneem as “kerkgeboue”. Om die Keiser se guns te behou, het Christen geestelike leiers sommige
van die heidense gebruike “ver-Christen” en dit as leerstellings verkondig. In die daaropvolgende drie
eeue is talle heidense gebruike die kerk van Christus ingebring. `n Gruwelike vermenging tussen die
Christenkerk en die moeder-kind afgodsdiens het gevolg.
Gedurende die vierde eeu nC het die Roomse Kerk die fees van Saturnalia as deel van die Christenfeeste
herken. Hiermee is gehoop dat die ongelowiges na die kerk sou stroom en daar op die wyse deur die kerk
die beheer oor mense verkry sou word. Omrede daar niks “Christelik” aan die fees was nie, het Pous
Julius 1 in 350 nC die laaste dag van hierdie fees, naamlik 25 Desember as die geboortedag van Jesus
Christus verklaar. Die gebruike van hierdie fees, soos die immergroen boom, gee van geskenke,
ensovoorts, is ook `n Christenkarakter gegee. Op hierdie wyse het die Roomse Kerk `n heidenfees `n
Christelike karakter gegee en ook die heidene binne die kerk tevrede gestel. Vermenging van die
Christengeloof en heidense praktyke het plaasgevind en die viering van Kersfees as die geboortedag van
Jesus het ontstaan.
210

Deur die eeue was daar wel pogings om die viering van Kersfees as heidens en `n gruwel in God se oë te
verklaar. So byvoorbeeld het talle ware gelowiges aanvanklik geweier om die 25 Desember as die
geboortedag van Jesus Christus te herken of te vier. In 1643 was daar selfs wetgewing wat die viering van
Kersfees in Engeland verbied het. Soortgelyke wetgewing was aanvanklik in sekere dele van die VSA
ook van toepassing.
KERSGESKENKE EN KERSVADER
Die gee van geskenke het sy ontstaan tydens die Romeinse tydperk voor Christus gehad toe die gepeupel
gedwing was om offerhandes en geskenke tydens die fees van Saturnalia aan die Keiser te gee. Later het
die gebruik ontstaan dat die hele bevolking geskenke aan mekaar gegee het.
Die Roomse Kerk het dit toe `n Christelike gebruik gemaak deur te sê dit is `n voortsetting van die
gebruik van Biskop Nikolaas (Gebore in Turkye in 270 nC en sterf in 345 nC. Hy was eers in die 19 eeu
as heilige verklaar). Hy was biskop van Myra en was bekend om vir die armes geskenke te gee. Die
geskiedenis het kortliks soos volg verloop:
� In 1087 is Nikolaas se beendere na Bari in Italië deur sy “volgelinge” geneem. Daar het die gebruik
ontstaan om geskenke aan mekaar te gee ter herdenking van die afsterwe van Biskop Nikolaas op
die 6 Desember.
� Die “Nikolaas-kultus” het verder in Europa, veral in Duitsland, versprei. Hierdie groepe het
hemelgode aanbid waarvan Woden die hoofgod was. Volgens oorlewering het Woden `n lang wit
baard gehad en het hy op `n wit perd deur die hemelruim op `n bepaalde dag gedurende herfs gery.
Met tyd is die god Woden met Nikolaas vervang. So het Nikolaas `n wit baard gekry, en warm
winterklere gedra en op `n wit perd gery om op die 6 Desember vir almal geskenke te bring.
� Ten einde hierdie kultus deel van die Roomse Kerk te maak is die gee van geskenke op die 25
Desember (nie meer op die 6 Desember nie) deur die kerk goedgekeur aangesien dit dan die gebruik
van die Heilige Nikolaas sou gewees het.
� Die Heilige Nikolaas (Saint Nicolas) het in 1820 bekend geword as “Santa Claus” (Kersvader) op
grond van `n satiere (“The Knickerbocker Tales”) wat deur Irving Washington geskryf is en wat
gebaseer was op sekere Hollandse gebruike en tradisies ten opsigte van Sinterklaas en Swarte Piet –
albei ook van afgodery oorsprong.
� Dr Clement Moore, `n professor van teologie, het in 1822 `n gedig geskryf (A Visit from Saint
Nicholas wat later hernoem is aa ’Twas the night before Christmas) waar Hy Santa Claus (Kersvader)
beskryf as die een wat geskenke op Kersfees bring. Hy kom deur die hemelruim met `n slee wat deur
agt takbokke getrek word, klim dan deur die skoorsteen en plaas die geskenke in die kouse van die
kinders.
� In 1862 tot 1866 het Thomas Nast van die Harpers Weekly strokiesprente geteken van Kersvader. Hy
het aan Kersvader die eienskappe van `n vriendelike vet omie gegee en nie as die streng Heilige
Nikolaas wat tot op daardie stadium voorgehou was nie. Hy het ook aan Kersvader `n huis in die
Noordpool gegee.
211

� In 1931 het die Coca-Cola maatskappy die Sweedse kommersiële kunstenaar, Haddon Sundblom,
gekontrakteer om `n Kersvader te skep wat in rooi getooi is en Coca-Cola drink. Dit was die laaste
stap in die skep van Kersvader met sy wit baard en rooi klere wat op `n takbokslee deur die
hemelruim ry.
� In 1941 is die lied Rudolph the red-nosed reindeer gekomponeer wat deur die sanger Gene Autry
bekend gemaak is.
Volgens bogenoemde is dit duidelik dat hoewel die oorsprong van Kersfees teruggevoer kan word na die
Babiloniese afgodsdiens, is dit maar eers vir ongeveer die afgelope honderd jaar wat die viering van
Kersfees `n groot kommersiele sukses geword het. Opvallend van Kersfees is die feit dat mense wat
gedurende die jaar Jesus Christus op soveel wyses verloën, wel op Kersdag `n ophef van die Koning van
alle konings maak en dan allerhande afgode gebruike daarmee vereenselwig.
Die moderne Kersfees is sekerlik een van die grootste kommersiele suksesstories van die wêreld. Dit is
die tyd wat die oorgrote meerderheid van die wêreldbevolking `n afgodsfees hou waaraan `n
Christenkarakter gegee is.
Talle mense regverdig die gee van geskenke op grond van die wysemanne wat geskenke aan Jesus gegee
het. Hulle verloor egter uit die oog dat die wysemanne nie geskenke gebring het om Jesus se geboorte te
herdenk nie, maar wel omrede dit die gebruik van daardie tyd was om geskenke aan ‘n koning te gee.
Verder is dit ook ‘n feit dat Jesus reeds ouer as een jaar was by die tyd wat die wyse manne by Hom
aangekom het. Geskenke is aan Jesus gegee en nie vir mekaar nie. Die gee van geskenke vir mekaar is
dus nie Bybels nie, maar wel van heidense oorsprong.
DIE WOORD KERSFEES
Die woord Christmas (in Arikaans verwys ons na Kersfees) is afgelei van die Katolieke gebruik van
Christ-Mass, met ander woorde die Christus-Mis wat gehou word. Hierdie term (Christmas) beskryf dus
`n katolieke instelling en ritueel.
Die betekenis van Christ (Christus) is die Gesalfde en is afkomstig van die Griekse Woord Khristos. Die
woord Mass beteken dood deur offerhande (death by sacrifice). Daarom glo die Katolieke dat Jesus
telkens weer geoffer word tydens die Christus-Mis. Die letterlike betekenis van die Christus-Mis (Christ-
Mass) is dus die die dood van die Gesalfde (Jesus Christus) deur offhande (death of the Annoited by
sacrifice). Telkens wanneer mense mekaar `n Merry Christmas toewens, sê hulle dus inderwaarheid: A
merry death of Jesus the Annoited (`n vrolike dood van Jesus die Gesalfde). Wat is so vrolik aan die dood
van Jesus Christus? Dan sien ons by herhaling ‘n Vader Kersfees wat uitroep: Ho ho ho, a merry
Christmas! Hierdie is niks anders as Godlasterlik nie en is sekerlik `n gruwel in die oë van God.
Die Katolieke glo dat tydens die bediening van die Christus-Mis word Jesus Christus weer geoffer en dat
die brood werklik die vlees van Jesus word en die wyn werklik in bloed verander. Deur van hierdie vlees
te eet en hierdie bloed te drink ontvang die priester vergifnis vir die sondes van die lewendes en die
dooies.
In Afrikaanse wens ons mekaar `n geseënde Kersfees toe. Op die wyse versag ons die betekenis van
Merry Christmas, maar die dieperliggende godlasterlike boodskap bly egter dieselfde.
212

Tydens die reformasie is talle van die gebruike van die Katolieke Kerk behou en is dit net `n meer gereformeerde
karakter gegee. So is die Christus-Mis byvoorbeeld vervang met `n kerkdiens om die geboorte van Jesus te vier.
DIE KERSFEESBOOM
Wat het `n Kersfeesboom en al die versiersels met die geboorte van Jesus Christus te doen? Waarskynlik
sal die meeste mense weet dat dit niks met Christus te doen het nie. Nogtans is dit deel van ons
Kersfeesvieringe! Waar het hierdie gebruik dan ontstaan?
Reeds eeue gelede is die immergroenboom, veral in die Noordelike halfrond, deur heidene aanbid as die
simbool van lewe, vrugbaarheid en voortplanting. `n Immergroenboom is gedurende die wintermaande
in die huis ingebring, versier en aanbid in die geloof dat dit verhoogde virilitiet en nuwe lewe sal
meebring. Daarom is die boom in die regop posisie volgens talle kulture beskou as `n afbeelding van die
manlike geslagsorgaan. Al ooit gewonder hoekom word die boom onder andere met ronde balle
versier? Afstootlik inderdaad!! Wanneer die kersgeskenke onder die boom geplaas word of geneem
word, word daar inderwaarheid voor die boom gebuig! In die lig hiervan sal die volgende Skrif se
betekenis duidelik wees:
Hoor die woord wat die Here oor julle gespreek het, o huis van Israel!
So sê die Here: Maak julle nie gewend aan die weg van die heidene nie, en skrik nie vir die tekens van die
hemele, omdat die heidene daarvoor skrik nie. Want die insettinge van die volke is nietigheid; want `n
boom uit die bos kap hulle om, die handewerk van `n ambagsman met die byl. Hulle versier dit met silwer
en goud, hulle maak dit vas met spykers en hammers, dat dit nie waggel nie. Soos `n voëlverskrikker in `n
komkommertuin is hulle: hulle kan nie praat nie; ja, hulle moet gedra word, want hulle kan nie loop nie.
Wees nie bevrees vir hulle nie, want hulle kan geen kwaad doen nie, maar daar is ook geen goeddoen by
hulle nie – Jer. 10:1 tot 5.
OPSOMMING EN GEVOLGTREKKING
Kersfees, Kersvader, die Kersfeesboom, die gee van geskenke en talle gebruike tydens Kersfees is dus
niks anders as `n mengsel van afgodery, Christelike misleiding en kommersiële winsgejag. Dit het niks
met Jesus Christus, en allermins met die geboorte van ons Verlosser en Koning, te doen. Die gebruike en
tradisies wat daarmee gepaardgaan is heidens.
Dikwels word `n oproep op Christene gedoen om Jesus Christus terug in Kersfees te sit. Mense word
aangemoedig om dit `n ware Chrisusfees te maak. Hoe kan ons Christus terugbring in Kersfees indien ons
Verlossser en Koning nooit deel van Kersfees was nie? Dit is soos om `n appel oranje te verf en te sê dit
is `n lemoen. Dit kan wel soos `n lemoen lyk, maar as jy dit eet gaan jy weet dit is `n appel. Die viering
van Kersfees is heidens en het sy oorsprong in afgodediens.
Om Kersfees te vier, is soos om vreemde vuur aan God te offer (Lev. 10:1 tot 3). Hierdie vreemde vuur is
die ontheiliging van dit wat by God heilig is. Die navolging van die oorleweringe en tradisies van ons
voorgeslagte wat God nie vereer nie, maak God se gebod kragteloos. Dit help nie ons vereer God met ons
woorde nie, maar intussen is ons hart nie een met die van God nie (Matt. 15:6 tot 8).
213

Kan ons as Christene onsself regverdig deur te sê dat ons niks met die oorsprong van Kersfees te doen
het nie, maar dat ons dit bloot as `n Christenfees vier? Onthou: Goeie bedoelings kanselleer nie
ongehoorsaamheid nie. Jy kan opreg in jou bedoelings wees, maar jy kan opreg verkeerd wees en
sondig. Hierdie les het Saul geleer nadat hy die Amalekiete verslaan het. Sy goeie bedoelings met die
offerhande van dit wat God met die banvloek getref het, het hom sy koningskap gekos. God vereis
allereers gehoorsaamheid (1 Sam. 15:21 tot 23).Volgens hierdie Skrif beskou God ongehoorsaamheid as
sonde gelykstaande aan waarsêery en afgodediens.
God die Vader vereis totale gehoorsaamheid. Ons kan nie die ware lewende God en afgode dien nie.
Niemand kan twee here dien nie; want òf hy sal die een haat en die ander liefhê, òf hy sal die een
aanhang en die ander verag. Julle kan nie God én Mammon dien nie! – Matt. 6:24.
Die sogenaamde Kersfeesgees is `n wêreldgesinde gees van ongekende losbandigheid met
rekordverkope in geskenke, voedsel en drank en waar aanrandings, verkragtings, kindermishandeling,
selfmoord en motorongelukke weens drankmisbruik en ander sosiale wanpraktyke hoogty vier.
Statisties is dit bewys dat die meeste kerke se inkomste gedurende Januarie en Februarie daal vanweë
mense se oorspandering tydens die Kersseisoen.
Satan het daarin geslaag om Jesus Christus as `n hulpelose babatjie in `n krip voor te stel en Hom daar
“te hou”. Die woord van God sê egter die teendeel, naamlik dat Jesus as die Getroue en Waaragtige en
Koning die oorwinning oor al sy vyande sal behaal (Open. 19:11 tot 13). Wedergebore kinders van God
die Vader moet die opgestane Jesus Christus vereer. Hy het die oorwinning aan die kruis behaal en nie
as ‘n babatjie in ‘n krip nie.
Onlangse mediaberigte (in 2005) praat van die stryd wat die sekulêre wêreld met Christene oor die
viering van Kersfees as Christenfees het. Die dryf van die wêreldgesindes is om Christus uit Kersfees uit
te haal en dit `n neutrale fees te maak waarmee almal, heiden en Christen, kan identifiseer.
Soos volgens hierdie skrywe gesien kan word was Jesus nooit deel van Kersfees gewees nie. Waarom
dan met die sekulêre wêreld hieroor baklei? Dit is nou soos die gesegde lui: Twee honde wat oor `n kaal
been baklei. Dink aan die boodskap wat 1 biljoen Christene die wêreld kan instuur deur Kersfees te
boikot en te sê: Dit is nie `n Christenfees nie; ons maak ons los hiervan! Dit is 1 biljoen mense se geld
wat nie aan geskenke, kos, drank en versierings spandeer gaan word nie. Dink aan wat die gevolg sal
wees indien al hierdie geld eerder aan die uitbreiding van God se oninkryk spandeer sou word! Die
sekulêre wêreld sal die Christenboodskap kry wanneer hulle geldkoffers aansienlik leër gaan wees.
Die Griekse woord vir kerk is Ekklesia en beteken om uitgeroep te wees vir `n bepaalde doel. Dit het tyd
geword dat Christene as uitgeroepenes leef; `n leefwyse wat hulle duidelik sal onderskei van die wêreld.
Om Kersfees te vier, al probeer ons om onsself te regverdig deur daarvan `n Christenfees te wil maak,
214

onderskei ons nie van die wêreld nie. Die oorsprong is `n heidenfees wat ons probeer `n
Christenkarakter gee.
Wat staan ons as Christene dan te doen ten opsigte van die viering van Kersfees? Hou op om hierdie
fees te herdenk en dit `n Christenfees te noem! Hou op om deel te wees en deel te neeem aan al die
gebruike en tradisies van hierdie dag. Laat ons ook ons kinders opvoed in hierdie waarheid.
Die 25 Desember gaan egter as vakansiedag op ons kalender bly. Laat ons as Christene dit dan maar
eerder vier as `n dag waar familie en vriende saam kan wees in dankbaarheid vir God se liefde vir ons, en
ons liefde vir Hom en vir mekaar. Kom ons neem as Christene standpunt in en verkondig die waarheid
aan `n wêreld wat verlore gaan.
En julle sal die waarheid ken, en die waarheid sal julle vrymaak – Joh. 8:32
God Die Vader het vir ons sewe feeste gegee om deur die jaar te vier. Hierdie feeste word in Levitikus 23
en ander ooreenkomstige Skrifte uiteengesit. Al hierdie feeste is `n heenwysing na God se reddingsplan
en is ewige instellings. Waarom verwaarloos Christengelowiges hierdie feeste en maak so `n ophef van
Kersfees wat `n heidense oorsprong het en vol heidense gebruike is? Die ingestelde feestye van die Here
is die geleentheid om jaarliks `n ontmoeting met God te hê. Waarom wil ons dan Kersfees vier terwyl
God vir ons sewe ander feeste gegee het om te vier?
In 2 Kon. 17:33 lees ons van die aanklag teen Israel, naamlik dat terwyl hulle die Here dien, dien hulle
ook hulle eie afgode. Is hierdie aanklag dalk vandag ook op die oorgrote meerderheid van die liggaam
van Christus van toepassing?
IS JY BEREID?
As Christengelowige behoort elkeen in die lig van die feite vervat in hierdie skrywe selfondersoek te
doen. Die doel van hierdie skrywe is nie om jou te probeer oortuig nie, maar bloot om feitelike inligting
oor te dra. Die Heilige Gees is die een wat ons oortuig van die waarheid. Daarom is dit aan te beveel om
biddend voor God te gaan indien jy nog enige onsekerheid in jou hart aangaande die viering van
Kersfees het.
Ondersoek jouself en maak seker dat jy nie jou eie geregtigheid oprig nie (Rom. 10:2 en 3). Maak seker
dat jy volgens alles wat jy dink, sê en doen deur God geregverdig verklaar kan word. Alleenlik wanneer
jy aan God se geregtigheid voldoen, kan jy die geregtigheid van God in Jesus Christus wees (2 Kor. 5:21).
Uit eie ervaring kan ek getuig dat hierdie waarhede aanvanklik ontstellend en verwarrend was. Vrae
soos wat om vir familie en vriende te vertel, en wat gaan ons voortaan op Kersdag doen wanneer feitlik
die hele wêreld Kersfees vier, het opgeduik. Uiteindelik was dit die waarheid wat vrygemaak het. Saam
met hierdie vryheid het God se vrede en rus gekom.
215

Is jy bereid om standpunt in te neem en te weier om Kersfees te vier? Sien jy kans om hierdie waarheid
te verkondig al kan dit moontlike vervolging en verwerping beteken? Nog belangriker, is jy bereid om by
God vergifnis te vra vir die feit dat jy deel was van hierdie misleiding? Laat ons nooit God se opdrag aan
sy kinders vergeet nie, naamlik:
Maar soos Hy wat julle geroep het, heilig is, moet julle ook in jul hele lewenswandel heilig
word, omdat daar geskrywe is: Wees heilig, want Ek is heilig. 1 Pet. 1:15 en 16
Ontvang YHVH se Woord met welwillendheid, maar ondersoek self die Skrifte of hierdie dinge
die waarheid is (Hand. 17:11).
Shalom.
Johan Kriel
Kopieë mag gemaak en gratis versprei word, maar mag nie verkoop word nie. Geen veranderinge mag
aan die oorspronklike teks aangebring word en dit dan onder die naam van Nuwe Lied Bediening versprei
nie.
216