viWTA Blootstelling aan niet-ioniserende straling in huis - Instituut ...

137
een verdubbeling van het risico op leukemie bij kinderen (zie paragraaf 3.5.1.2.1).
Alhoewel er nog steeds geen causaal verband is aangetoond tussen de blootstelling
en de leukemie zijn de gevonden associaties te belangrijk om ze te negeren. Dit
betekent dat er in Vlaanderen inderdaad gezinnen met een verhoogd risico op
kinderleukemie te maken hebben aangezien metingen hebben uitgewezen dat de
magnetische velden tot ver boven de 0,4 µT kunnen uitstijgen. De berekeningen van
paragrafen 3.4.2.1.1 en 3.5.1.2.1 hebben uitgewezen dat er in Vlaanderen om de
twee jaar één extra geval van kinderleukemie kan optreden. Deze gegevens komen
overeen met wat b.v. ook in Nederland werd berekend.
5.1.5.3 Radiofrequente velden
Voor de bescherming tegen overmatige blootstelling aan elektromagnetische velden
van zendmasten (in het frequentiegebied 10 MHz – 10 GHz) worden de normen die
in het K.B. van 29 april 2001 [Belgisch Staatsblad (2001)] gehanteerd.
Op 15 december 2004 vernietigde de Raad van State het Koninklijk Besluit
houdende de normering van zendmasten voor elektromagnetische golven tussen
10 MHz en 10 GHz en bestond er eigenlijk geen regelmentering meer.
Op 22 september 2005 verscheen in het Belgisch Staatsblad het Koninklijk besluit
van 10 augustus 2005 houdende de normering van zendmasten voor
elektromagnetische golven tussen 10 MHz en 10 GHz. De leemte die ontstond door
de vernietiging van het vorige K.B. door de Raad van State is dus momenteel terug
ingevuld.
Voor mobilofoons worden blootstellingsnormen gegeven door [Directive 1999/5/EC
(1999)] waarbij de maximale lokale absorptie (SAR) onder de Europese norm moet
liggen. Deze zijn gebaseerd op de ICNIRP richtlijnen [ICNIRP (1998)] zonder
bijkomende veiligheidsfactor.
Dus voor andere radiofrequente bronnen dan zendmasten en deze van [Directive
1999/5/EC (1999)] (“radio equipment and telecommunications terminal equipment”)
is er geen normering in België.
5.1.5.4 Bevoegdheden
Het beleid rond niet-ioniserende elektromagnetische velden afkomstig van antennes
is gekoppeld aan de telecomcode, ondertekend door de GSM operatoren. De
telecomcode bevat principes van een goede ruimtelijke ordening voor de plaatsing
van antennes. De telecomcode is niet meer geactualiseerd sinds 1998-1999 en het
beleid is sterk veranderd sindsdien.
Knelpunten zijn er in verband met de verdeling van de bevoegdheden tussen de
federale regering en regionale Vlaamse regering. De federale regering is bevoegd
voor gezondheid en productnormering terwijl de Vlaamse regering bevoegd is voor
milieu en ruimtelijke ordening. Het plaatsen van antennes heeft gevolgen op beide
bevoegdheden.
Ook moet de relatie met de bevoegdheid van de Europese wetgeving in rekening
gebracht worden. In [Raad van de Europese Unie (1999)] wordt er een Europese
aanbeveling gedaan voor beperking van blootstelling van de bevolking aan
elektromagnetische velden. In België wordt deze aanbeveling gevolgd maar wordt er
een bijkomende veiligheidsfactor 4 voor de SAR ingevoerd [Belgisch Staatsblad
(2001)].
Voor blootstelling van werknemers is er een Europese directieve [Directive
2004/40/EC (2004)] die eveneens gebaseerd is op de ICNIRP richtlijnen [ICNIRP
(1998)]. Deze directieve moet door de landen van de Europese Unie gevolgd
worden. Dit heeft voor België als gevolg dat voor de algemene bevolking een
strengere richtlijn dan [ICNIRP (1998)] geldig zal zijn en dat voor de
beroepsbevolking de ICNIRP richtlijn zal gelden.