Basis catalogus a tot z t/m 2005 - Toneeluitgeverij Vink

weet wel: na elke scèneverandering een lachsalvo’s. Als dat geen
kassucces wordt!?....
KNOFLOOK LIEFDE
1837 Blijspel in drie bedrijven door P.H. Fruithof, 4 dames,
4 heren
Michael is een oerdegelijke vent. Dat had mevrouw Janssen al direct
gezien. Een serieus student, geen kroeg loper. Ze had hem dan gretig in
de kost genomen in de hoop dat dochter Pleuni even warm voor hem
zou lopen als zij. Maar helaas, in de praktijk blijkt Michael een beetje te
degelijk, een thuiszitter, een droge, absoluut geen partij voor een meisje
met zoveel pit. En mevrouw Janssens opzet wordt helemaal in de war
gestuurd als er een Italiaanse familie in de flat komt wonen. Want dan
zijn het niet alleen de knoflookgeuren van beneden die haar tot razernij
brengen! De donker-ogige impulsieve Micadla dreigt Michael het hoofd
op hol te brengen, terwijl haar broer Francesco al zijn charmes (en dat
zijn er heel wat!) aan Pleuni spendeert. Mevrouw Janssen neemt dan
ook geen blad voor de mond als ze tegen hen uitvaart. 'n Vuurwerk van
zuidelijke klanken davert over het toneel! Zelfs de temperamentvolle
vader, signor Rossi, draagt er zijn steentje aan bij. Hij begrijpt de
Hollandse gewoonten niet en legt ze op zijn Italiaans uit. En als je dan
weet dat daar in het zuiden een enkel klein kusje of zelfs dat niet eens,
soms als een trouwbelofte geldt.. Er groeit een Babylonische
spraakverwarring uit. Als harde woorden echter niet blijken te helpen
moet er maar zwaarder geschut in werking gesteld worden: er gaat een
brief-op-poten naar de huisbaas: die vreemdelingen moeten koste wat
kost de flat uit! Maar deze keer trekt mevrouw Janssen aan het kortste
eind. Zij, die onoverwinnelijk was tot nu toe, die het leven van de hele
flat placht te regelen, moet nu het onderspit delven. En niemand die dat
betreurt! Michael en Micadla niet, die onverwacht de liefde met een
grote L hebben ontdekt, Pleuni niet en ook niet Michaels doortastender
studievriend Pol, maar evenmin vader Rossi, zijn charmante zoon
Francesco en.. het jeugdige weduwebuurvrouwtje. Een genoeglijke
komedie, waarin Italiaanse gastarbeiders een hartheroverende rol
spelen. N.B. voor de regisseur! Niet alle Italianen zijn zwart! Er zijn ook
massa's blonde onder.
IN HET VROLIJKE WEERHAANTJE
1809 Klucht in drle bedrijven vrij naar het Duits (Der tidele
Hausl von Franz Schaurer) door F. Drost, 4 dames,
4 heren
Operette-liefhebbers vind je over de hele wereld bij de vleet. Een goed
gebrachte operette is wel zo meeslepend, dat je een nurks moet zijn wil
je er weerstand aan kunnen bieden. En toch… wat stelt zo'n verhaaltje
nou voor? Een beetje liefde, een beetje bedrog hocus-pocus meestal,
waar geen touw aan vast te knopen valt. Nuchter bezien is haar charme
niet te verklaren. Er is maar een conclusie: het is de muziek die het 'm
doet. Elke operette staat of valt, mogen we wel zeggen, met haar
muziek. Daarom lijkt het nogal gewaagd als wij hier beweren, dat "In het
vrolijke weerhaantje" precies een operette is. En dat letterlijk zo menen.
Er komt namelijk helemaal geen muziek aan te pas. En toch gaan de
toeschouwers na afloop onbezorgd, vrolijk de nacht in en blijven ze zich
nog dagenlang licht in het hoofd voelen. Zonder een noot muziek
gehoord te hebben. Een wonder? Ja, een wonder mag men het wel
noemen als een schrijver er met-zijn-tekst-alleen in slaagt deze
gemoedstoestand bij zijn publiek teweeg te brengen. Het betekent, dat
die tekst zo meeslepend is, de dialogen zo zangerig en de types zo
vlinderachtig zijn, dat ze dezelfde uitwerking hebben als de walsen van
Strauss en LThar. En dat nu is in "Het vrolijke weerhaantje" echt het
geval. De woorden en gebeurtenissen samen hebben precies hetzelfde
effect als melodieuze operette-klanken. En de dirigent van dit operetteorkest
is de hoofdpersoon, een koddig Hans Moser-achtig manneke.
Dat dribbelt en huppelt of stuift over het toneel al naar gelang het hem
nodig dunkt. Hij deelt kwinkslagen, kusjes en zelfs rake klappen uit. Hij
vertraagt en versnelt de tempo en ontlokt aan zijn spelers soms valse,
soms boeiend harmonieuze akkoorden. De waardin van "Het vrolijke
weerhaantje", zijn troetelkind, zijn hartendiefje, vertrouwt hij de eerste
viool toe. Haar muziek hoort hij boven alles uit. En het is dan ook niet
alleen zijn grote vreugde, maar die van het hele publiek, dat hij er voor
zijn Liesje tenslotte een happy-end uit weet te halen. Deze romantische
liefdesgeschiedenis in "Het vrolijke weerhaantje" is een zomers feest.
DE KAMPIOEN
A2823 Vrolijk blijspel in drie bedrijven door G.M. Koek, 4 dames,
4 heren
Pietje de Recht, is de jongste zoon van Paul en Mien de Recht. Pietje is
55
een beetje 'n zonderling, hij heeft een hekel aan moe worden, en doet
als sport dan ook aan dammen. Kees, zijn broer, is daarentegen een
fanatiek sporter, die het niet na kan laten, om z'n broertje altijd te pesten
en te kleineren, en daarin ook nog gesteund wordt door z'n vader... Als
zijn moeder, evenals Wilma, dat is Kees zijn vriendin, hem aanmoedigt
om wat meer van hem af te bijten en aan krachtsport te gaan doen, is
het hek van de dam. Als hij, per ongeluk, Kees knock-out slaat, weet hij
het zeker. Hij wil bokser worden. Na Kees volgen er nog meer
slachtoffers, waaronder een brigadier van politie, die op een
hardhandige manier probeert z'n vader te arresteren, in verband met
een vermeende drugshandel. Als Kees tot overmaat van ramp, vreemd
gaat, met ene Theo of Thea, en Pietje smoorverliefd op Wilma wordt,
gaat dit Wilma net even te ver... Pietje, teleurgesteld, wil weer gaan
dammen, tot hij ontdekt wie die echte Thea is. Samen met Wilma lost hij
het drugsprobleem op. Als Kees zich berouwvol weer tot Wilma keert,
en Pietje de verzekering krijgt, dat hij peetoom mag worden, en Paul
vindt dat daar op geklonken moet worden, komt alles weer op z'n
pootjes terecht.
EEN GAST OP DE BOERDERIJ
1803 Blijspel In drie bedrijven door mevrouw P. L. van
Prooljers–Bogaerds, 4 dames, 4 heren
Wie herinnert zich nog haar "NIEUWE VEEARTS", haar "DEINING OM
DE DORPSDOKTER", haar "RUWE STORMEN", allemaal stukken die
het nog steeds doen. En waarom? Omdat ze tintelen van humor, omdat
ze diep graven in het leven en met een heel fijne pen geschreven zijn.
Haar typen zijn altijd raak en haar dialoog stemt altijd tot nadenken. Het
zijn niet zomaar stukken voor de vuist weg geschreven, maar het is
goed doordacht werk. Zo ook hier weer in dit spel. Zij tekent een jong
vrouwtje zo sterk in haar verlangen naar geluk, dat men onmiddellijk
contact met haar heeft. Het vrouwtje is pas een paar jaar getrouwd,
heeft een kleine boy van twee jaar, maar het huwelijk biedt haar niet wat
zij in haar dromen ervan verwacht heeft: liefde, enkel maar liefde. Haar
man, die een grote hofstee heeft, is beladen onder het werk, heeft geen
tijd voor haar, onderkent ook haar behoeften niet. O, hij is een heel
goede kerel maar ietwat stug en driftig van karakter. Kortaf en niet
gediend van zoveel aanhalerigheid, waarvoor hij zich in zijn
mannelijkheid eigenlijk een beetje schaamt. Het vrouwtje zoekt troost in
liefdesromannetjes en in gesprekken met haar guitige dienstbode en
haar hartsvriendin, die hoge (te hoge) ogen gooit wat het leven betreft.
Nu leest zij een roman over Antonio. En plotseling staat deze Antonio
voor haar in de figuur van een Spaanse gastarbeider. Antonio blijft
werken op het land van haar man. In Antonio droomt zij het ideaal van
een echtgenoot. Hij is zo voorkomend Antonio, zo beminnelijk, zo heel
anders dan haar man. Verder willen wij u liever niets vertellen over dit
spel. Het zit nog vol met vele andere intens levende figuren met hun
eigen boeiende verhaal. Het is een warm, romantisch spel, doorschoten
met veel moderne humor.
EEN BEZOPEN WEDDENSCHAP (ROBERT WIRD 30)
A 2904 Blijspel in drie bedrijven, door Helmut Schmidt, vertaling
Huib Drukker, 4 dames, 4 heren
Arend is een succesvol romanschrijver, die er een gewoonte van
gemaakt heeft om met zijn twee boezemvrienden, na het gereedkomen
van elk nieuw boek, een bijzonder ritueel door te voeren, waarbij de
sterke drank niet gespaard wordt. We treffen het drietal aan bij de
"inwijding" van de zevende pennenvrucht van Arend. Maar deze keer is
er een bijkomstigheid, namelijk de op handen zijnde dertigste verjaardag
van de auteur, die ter sprake komt, als ze al flink in de olie zijn. Zwaar
beneveld sluiten ze dan 'n weddenschap af, die inhoudt, dat de twee
vrienden ervoor zullen zorgen, dat verstokte vrijgezel Arend nog vóór z'n
dertigste verjaardag verloofd zal zijn. De inzet is, van beide zijden,
waanzinnig hoog. Maar als ze de volgende dag - weer tot bezinning
gekomen - de overeenkomst willen ontbinden, blijkt er een getuige te
zijn geweest, die bovendien alles op band heeft opgenomen. De
weddenschap moet daarom doorgaan en wat beide partijen dan
ondernemen, om toch maar in godsnaam niet te verliezen, grenst aan
het ongelooflijke. Blijft ondertussen de prangende vraag, waarom de
getuige hen deze loer gedraaid heeft. Een doldwaze aangelegenheid,
met het element spanning als toegift.
DE BRUIDSROOF
1804 Spel in drie bedrijven door mevrouw H. M. Biekart-Blok,
4 dames, 4 heren