Basis catalogus a tot z t/m 2005 - Toneeluitgeverij Vink

DAMESTONEEL avondvullend en twee-akters
Damestoneel, ernstige spelen, avondvullend
LICHTENDE GESTALTEN VAN VENUS
2585 Drie eenakters door Piet Damstra,
1/3 dames + figuranten
Zie voor de korte inhoud, dames eenakter begin van het hoofdstuk.
ANNIE, BIBI ENZOVOORT (AU PAIR GIRLS)
D 440 Blijspel in twee bedrijven door Alan Rossett, vertaling
Maja Reinderman, 2-8 dames
Wat is moeilijker, de au pair of de vrouw des huizes te zijn? In dit blijspel
leert men diverse au pairs en hun werkgeefsters kennen. Het blijkt dat
het voor allebei moeilijk is. In dit blijspel worden de relaties verkend die
zich tussen werkgeefster en werkneemster ontwikkelen. Machtsstrijd,
vriendschap, generatiekloof of een moeder en dochter verhouding. De
verschillende situaties worden, soms ongewoon, soms wreed, met verve
beschreven. Al worden de problemen met humor en tederheid
behandeld.
JEZEBEL EN IK (ME AND JEZEBEL)
T 1751 Blijspel in twee bedrijven door Elizabeth L. Fuller,
vertaling Maja Reinderman, 2 dames (of 1 dame, 1 heer)
In dit grappige, soms schrijnende toneelstuk wordt verslag gedaan over
een ware gebeurtenis in het leven van de schrijfster, toen in de zomer
van 1985 de legende van het witte doek, Bette Davis, naar het huis van
de familie Fuller in Connecticut kwam om één nachtje te blijven, wat een
hele maand werd. Het begint allemaal als een gemeenschappelijke
vriendin met Bette Davis naar het huis van Elizabeth Fuller komt om te
dineren. Davis belt de volgende dag om Elizabeth te bedanken voor het
heerlijke diner (hoewel de kip nog een beetje rauw was) en te vragen of
het misschien mogelijk is dat ze een paar dagen bij haar logeert
(hooguit drie) omdat er een hotelstaking is in New York City. Fuller is al
van jongs af aan fan van haar en kan moeilijk weigeren. Maar de
problemen beginnen zodra Davis arriveert met een stationcar vol
bagage, klaagt dat de stoep voor het huis gerepareerd moet worden en
haar intrek neemt. Al snel domineert Davis het leven van Elizabeth, haar
echtgenoot John en hun zoontje Christopher, die Davis' manier van
doen en, erger nog, haar taalgebruik begint te imiteren; net als
Elizabeth, die er wanhopig naar verlangt vriendschap te sluiten met haar
idool en haar wil tonen dat ze verwante zielen zijn. Elizabeth vertelt
Davis verhalen over hij zij en haar grootmoeder, Ouwe Opoe, altijd naar
de bioscoop gingen om Davis in de film te zien en hoe ze fanbrieven
schreven. Bijna zonder rekening te houden met het gezin Fuller beslist
Davis wat er die avond gegeten zal worden of wanneer ze naar het
strand zullen gaan en ze neemt geen blad voor de mond over alles van
kinderopvoeding en spiritisme tot Paul Newman en, uiteraard, Joan
Crwaford. Als de dagen voorbij gaan wordt het duidelijk dat Davis gedijt
op spanning en conflicten en dat ze zich alleen echt gelukkig voelt als
ze de boel kan opruien. De maand schommelt tussen hoogtepunten -
samen 's avonds laat naar de film JEZEBEL kijken - en dieptepunten -
als John dreigt zijn biezen te pakken als Davis niet vertrekt. Dan, op de
32 ste dag, is de hotelstaking over en Davis vertrekt net zo vlug als ze
gekomen is. Ze laat een minzame bedankbrief achter en, zoals Bette
Davis zelf gezegd zou hebben, een verdomd goed verhaal. "… (een)
energieke komedie …een giller … zo grappig als je maar kunt hopen…"
- Washington Post "… Het stuk is betoverend met veel warmte… Het is
een plezierige avond, maar soms merkwaardig schrijnend als Fuller de
zeer menselijke lagen van Davis' karakter en persoonlijkheid onthult." -
Back Stage "Het verhaal is verrukkelijk, onderhoudend geschreven, en
wat uit Bettes mond komt is onbetaalbaar…" - New York Post ME AND
JEZEBEL, een sprankelend stuk voor twee acteurs…" - London
Times
LIEVER NIET (I WOULD PREFER NOT)
D 419 Drama door Antonia Brancati, vertaling Koen
Wassenaar, 2 dames
In een afgeleven dorp in Italië treffen wij Teresa, een oudere vrouw,
aan. Midden in een onweersbui krijgt ze een jongere vrouw op bezoek.
Het blijkt haar dochter, Diane, te zijn die zij al twintig jaar niet heeft
gezien. In de loop van het stuk blijkt dat Teresa de vrouw van een
vooraanstaand politicus was. Zij belandde twintig jaar geleden in een
gekkenhuis. Nu haar vroegere echtgenoot meedoet aan de landelijke
verkiezingen, komt Diane haar "gestoorde" moeder een interview
afnemen dat het imago van haar vader nog verder moet opvijzelen. Stap
359
voor stap wordt ons duidelijk waarom Teresa zo'n hekel aan haar
vroegere echtgenoot heeft en dus ook waarom zij uiteindelijk trachtte
hem te vermoorden. Een stuk dat geen moment verveelt en met wrange
humor en ironie een beeld schetst van een vrouw, die niet kon leven
met de oneerlijkheid en valsheid van de politiek en haar gezin wat er het
toonbeeld van was.
WAAR ZIJN MOEDERS VOOR? (WHAT ARE MOTHERS FOR?)
D 421 Dramatische komedie in twee bedrijven door Hindi
Brooks, vertaling Marja Jansweijer, 2 dames
Een moeder en dochter gaan samen een weekje naar het strand. Al
snel wordt duidelijk dat moeder en dochter nooit echt bij elkaars leven
betrokken zijn geweest. Veel zaken zijn altijd onbesproken/onbespreekbaar
gebleven. Deze achterstand wordt deze vakantie
behoorlijk ingehaald. Onderwerpen die daarbij ter sprake komen zijn
onderandere geslachtsziekten, seks, masturbatie en abortus. Maar ook
de nutteloosheid die moeder voelt nu de kinderen het huis uit zijn en
geen beroep meer op haar doen voor het verzorgen van de
kleinkinderen. Haar laatste hoop in deze, haar oudste dochter, met wie
ze nu op vakantie is, is nog steeds niet getrouwd en heeft nog geen
kinderen. Het zicht daarop is na het verbreken van haar laatste relatie,
waarvoor ze nu troost zoekt bij haar moeder, ook gering. Dit stuk speelt
zich af op een dag halverwege de vakantie. Als ze aan het einde van de
dag teruggaan naar het hotel, is de sfeer tussen hen aanmerkelijk
verbeterd, maar of ze elkaar ooit echt zullen begrijpen...?
HET OORDEEL
4894 Damestoneel door A. Smit Harkerna, 2 dames
Kan door één simpel woordje een moeder het leven van haar dochter
drastisch en dramatisch varanderen? Jaloezie, rancune, of liefde ?
MOMENTOPNAME MET DRIE VRIENDINNEN (SNAPSHOTS)
D 411 Toneelstuk avondvullend door Cynthia Mercati, vertaling
Linda Slokker, 3 dames
De benodigheden zijn eenvoudige dingen. Door middel van een
montage van knap geschreven monologen en scènes kijken drie
vrouwen, Hollis, Sherry en Carol terug op hun leven. Ze houden zich
met de verschillende fasen bezig, en ze doen de nodige bekentenissen.
Ze bekijken hun leven vanaf hun tienerjaren in de zestiger jaren tot aan
de tijd dat ze in de veertig zijn, en gaandeweg worden ze wijzer, en
pellen ze de lagen af die hen scheiden van de dingen zoals ze lijken te
zijn, tot aan de dingen zoals ze werkelijk zijn. Ze maken een reis door
een periode in de Amerikaanse geschiedenis die misschien wel de
meest opwindende tijd is om mee te maken, vooral voor vrouwen. Een
geweldige mogelijkheid voor een getalenteerd drietal. Voor alle groepen.
DE DAG, DE NACHT EN HET OVERLEVEN. DE OVERLEVINGS-
TOCHT VAN NEL EN FATMA
D 406 Toneelspel door Jos Bours, 3 dames
Twee vrouwen worden op overlevingstocht gestuurd. Niet omdat ze dat
graag willen. Ze moeten wel. Alleen zo kunnen zij een baan krijgen die
ze graag willen. De overlevingstocht moet slagen. Ze proberen er met
elkaar het beste van te maken. Zelfs al heet de een Fatma en de ander
Nel. "Ik discrimineer niet", zegt Fatma, "ik pas me aan". Maar als het
moeilijk wordt, zegt ze: "Jullie Hollanders begrijpen ons toch niet". Ook
Nel zegt: "Ik discrimineer niet, ik wil wel begrip hebben voor jullie." Maar
onder die goede wil schuilen moelijke ervaringen. Haar bitterzoete
volkshumor balanceert op de rand. Dwars door hun verhaal is het
verhaal geweven van de oude wijze vrouw, de raadgeefster, die in de
vorm van een sprookje het verhaal van de twee vrouwen in een ander
licht zet. Het toneelstuk begint aan het einde van de tweede dag,
wanneer de tocht echt moeilijk wordt. Ze houden halt. De één wil verder,
de ander niet. Daar stopt de wil om zich aan te passen en begint de
overlevingstocht. En het gevecht, een gevecht met elkaar en zichzelf.
Niet omdat ze dat graag willen. Ze moeten wel. Zo begint de nacht.
LAATSTE RIJTJES VAN MIJN GEKKE MOEDER (LAST LISTS OF
MY MAD MOTHER)
D 438 Toneelspel met humor door Julie Jensen, vertaling Maja
Reinderman, speelduur ± 75 minuten, 3 dames
“Laatste Rijtjes van mijn gekke moeder” is een hilarische, vaak
ontroerende kijk op de tol die de ziekte van Alzheimer eist van de relatie
tussen ouder en kind. Het onthult op prachtige wijze de humor binnen
de tragedie, zonder de ernst van de situatie weg te nemen, schreef The
Record-Journal. Ma geeft alleen om lintjes en strikjes, onovergankelijke
werkwoorden en het zich houden aan een strikt dagrooster. Dot gebruikt