Basis catalogus a tot z t/m 2005 - Toneeluitgeverij Vink

met spanning gewacht op de aankomst van de Crooswijck. Dochter Lida
is al enkele malen het huis uit geslopen, vermomd als dienstbode, om te
zien of het schip er al is. Maar gaat het haar wel om haar vader of heeft
haar belangstelling voor de Crooswijck nog een andere reden? En,
waarom die vermomming? Enkele dagen na aankomst in Batavia meldt
Pieter Hogewoning zich bij huize Van de Leen voor het diner. Hij hoopt
te vernemen of de zoektocht naar zijn geliefde iets heeft opgeleverd. Er
heerst een nerveuze spanning in het huis, want die avond moet Lida
van de Leen haar keuze maken uit de jongeheren die bij haar vader om
haar hand hebben gevraagd. De avond verloopt voor alle partijen
anders dan ze zich hadden voorgesteld.
ALS HET LEVEN VOORBIJ TREKT (RINNING FOR YOU)
80 Eenakter door Norman Stubbs, vertaling Han Steemers
3 dames, 5/7 heren
Gepensioneerd ambtenaar ligt in bed en laat zijn leven aan zich voorbij
trekken in dromen. Wij zijn getuige van zijn omgang met vrienden,
vijanden, mensen die van hem afhankelijk waren en van wie hij afhankelijk
was.
LIEVE PAPA (DEAR PAPA)
130 Toneelspel in één bedrijf door J. Blacklock, vertaling Paul
Hof, 4 dames, 1 heer
Jan-Pieter Trimbos, een vooraanstaand burger, is onlangs overleden.
Zijn drie ongehuwde dochters verschijnen op het kantoor van de jonge
advocaat Adriaan van Rooy. De mooie Esther, de ijverige Engelien, en
de praktische Erna. Elk van de drie heeft haar eigen beeld van wie en
wat papa was, en is er op haar beurt zeker van dat zij de enige
erfgename is van het herenhuis. Maar de advocaat heeft een verrassing
voor hen... Eerst lijkt het schokkend en rampzalig, maar ook aan deze
donkere wolk zit uiteindelijk een zilveren randje.
DE WITTE KAMER UIT MIJN HERINNERING (WHITE ROOM OF MY
REMEMBERING)
93 Eenakter door Jean Lenox Toddie, vertaling Coja Voogd,
4 dames, 2 heren
Het verhaal speelt zich af in een huis van veldklei van ongeveer een
eeuw oud, op het groene, vruchtbare platteland van Buks County in
Pennsylvania. Het is 1955 en ze gaan terug naar herinneringen uit het
verleden. Als het spel begint komt Jessie, die twintig jaar heeft
doorgebracht in New York, terug naar haar ouderlijk huis om het te
verkopen. In een serie herinneringen komen de mensen en
gebeurtenissen haar voor de geest die leiden tot het huidige moment
(1955). Er wordt een minimale aankleding van het decor beschreven
maar het is wel aan te bevelen wat verlichting, een koperen pot en wat
bloemen te gebruiken om een warme huiselijke sfeer te creëren. Als
men het decor volledig wil aankleden is het een kamer met een houten
vloer, stenen muren, een diepe open haard en de meubels zijn bekleed
met verbleekt bont gekleurde katoen. De kamer roept de herinnering op
aan de geur van chrysanten, kaneel, zelf gebakken brood en rook van
brandend hout. Het wordt voorgesteld dat de regisseur gebruik maakt
van de cursief gedrukte mime-aanwijzingen
en de rekwisietenbank, maar dit is een individuele beslissing.
SLECHTS EEN LIEDJE IN DE SCHEMERING (JUST A SONG AT
TWILIGHT)
139 Toneelstuk door Valerie Maskell, vertaling Koen Wassenaar,
4 dames, 2 heren
Gezeten in rolstoelen in hun tehuis rekken de drie oude dames hun
levensavond in een mengeling van vage feiten, soms scherpe
waarnemingen en dromen van het verleden, waar de vriendelijke,
efficiënte zuster zich aan aanpast. Op een gegeven moment worden
hun verborgen gevoelens uitgebeeld in een macabere dans en een
liedje. Maar zuster heeft ook dromen die verband houden met de
bezoekende dominee. Als hij plotseling overlijdt, worden haar dromen
overgezet op zijn opvolger. Niets is tastbaar; en als de lichten aan het
einde van het stuk aangaan, is er niets of niemand meer op het lege
toneel.
VERSTROOID
220 Eenakter door Gé Baay, 4 dames, 3 heren of 3 dames,
4 heren
Vader is overleden. Een maand na de crematie wordt zijn as
vrijgegeven. Zijn kinderen, die nauwelijks contact met hun vader
onderhielden, besluiten om zijn as in het bos te verstrooien. Alvorens tot
verstrooiing over te gaan, drinken ze gezamenlijk wat op een terras aan
258
de rand van het bos. De bedoeling was om dit op een eervolle en vredige
manier af te sluiten. Al snel wordt duidelijk dat de verhoudingen
onderling niet optimaal zijn. Respect voor hun vader is mijlenver te
zoeken. Wat doet de interieurverzorgster van hun vader hier aan tafel?
Hadden ze haar niet duidelijk gemaakt dat dit een familieaangelegenheid
is? En waar bemoeit ze zich mee? Ze besluiten haar zo veel
mogelijk te negeren, maar het loopt de spuigaten uit als er plotseling
een wildvreemde jongeman aan tafel plaatsneemt. Wie is dit?? De stille
getuige van al deze spanningen en frustraties staat midden op tafel: de
urn.
DE KLEINE BLANKE LELIE
428 Eenakter door Jan Tol, 4 dames, 1 heer
Na het overlijden van de acteur Geert Bronkhorst nemen velen afscheid
van hem in het mortuarium. Ieder op hun eigen wijze, met hun eigen
gevoelens over hem. Niet iedereen heeft Geert op dezelfde manier
meegemaakt….
DE MEIDOORN
M 4210 Toneelspel door J. Bosvelt, 4 dames 3 heren
Een toneelspel, waar elke vereniging mee uit de voeten kan. Ook in de
eigen streektaal. Het geeft een beeld van het leven. Een hunkering naar
hoop, liefde en geluk. Dit alles gaat niet over gebaande wegen. Wie een
Meidoorn kent, weet dat scherpe stekels, die de wonder mooie bloemen
omringen, deze niet alleen beschermen, maar ook steken als men die
plukt. Daar is "De Meidoorn", als toneelspel het bewijs van.
LOES
299 Eenakter door Astrid de Haan, 4 dames, 3 heren
Het huwelijk van Maarten en Loes stelt na vele jaren niet veel meer
voor. Maarten heeft de kerk verlaten en is nu meer in het café te vinden
dan thuis. Loes is de kerk wel trouw gebleven, iets waar Maarten haar
mee bespot. Hij beschuldigt haar er zelfs van, dat ze een verhouding
heeft met de dominee. Op Loes d’r verjaardag komt het tot een
uitbarsting en blijft er van Maarten z’n beschuldigen niet veel meer over.
Het blijkt dat Maarten zijn keuze voor Loes al heel snel heeft betreurd....
U kunt “LOES” samen met “MATHILDE” (298) op een avond opvoeren.
De eenakter “Mathilde” geschreven door Jan Tol, beschrijft het
leven van Maarten wanneer hij voor Mathilde had gekozen. Het gras in
een andere weide lijkt altijd groener!
BOERDERIJ TE KOOP
32 Eenakter door Henny Haverkamp-Hexspoor, 4 dames,
4 heren
Vader en moeder ter Velde hebben besloten hun (varkens)boerderij te
koop te zetten. Ze worden zelf namelijk al een dagje ouder en hun ene
zoon Frits is kunstschilder dus die voelt er helemaal niets voor om de
boerderij over te nemen, hij kliedert veel liever op wat linnen samen met
zijn vriendin en pretendeert dan dat het kunst is. Hun andere zoon John
heeft wel een opleiding gevolgd om zo in de boerderij te kunnen
stappen (diep in zijn hart wil hij dat ook graag), maar hij heeft een
vriendin die helemaal niks voor het boerenbedrijf voelt en zelf carrière
wil maken. Het wordt dan ook een dag vol emoties (grappige, verdrietige
en gelukkige) als ze naar huis komen en het bord ”TE KOOP” staat in
de tuin.
PARTY MET STRESS (PARTY TIME)
84 Eenakter door Harold Pinter, vertaling Mila Koopman
4 dames, 5 heren
Een feestje in een luxe ingerichte flat, terwijl er beneden op straat
sprake is van een militaire actie. Het feestje gaat verder.
VROUWENAFDELING (BEDSIDE MANNER)
151 Eenakter door Frank Vickery, vertaling Han Steemers,
5 dames, 1 heer
Marlene wacht op de vrouwenafdeling op een operatie. Onstuimige
Marlene neemt een doos met lootjes over van de pastor.
Onweerstaanbare Marlene verkoopt binnen een paar dagen alle lootjes.
Onstuimige Marlene probeert de hoofdverpleegster over te halen het
geld op een paard te zetten. Zal ze op tijd geopereerd worden om voor
de bruiloft van haar dochter nog naar huis te kunnen? Dit korte stuk van
Frank Vickery houdt ons in spanning en ontroering bij iedere nieuwe
"move" van Marlene.
DE KLEINE KAMER (THE SMALL ROOM)