07.02.2013 Views

Basis catalogus a tot z t/m 2005 - Toneeluitgeverij Vink

Basis catalogus a tot z t/m 2005 - Toneeluitgeverij Vink

Basis catalogus a tot z t/m 2005 - Toneeluitgeverij Vink

SHOW MORE
SHOW LESS

Create successful ePaper yourself

Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.

In deze eenakter wordt de weerloosheid en de willekeur geschetst,<br />

waaraan een invalide blinde man is overgeleverd. Een aangrijpend spel,<br />

zeer geschikt voor eenakterfestivals.<br />

INSPIRATIE<br />

110 Een spel in twee delen en drie scènes met de speelduur<br />

van een een-akter door Jan Banen, 2 dames, 1 heer<br />

Een niet meer zo productieve schrijver vindt nog inspiratie in de liefde<br />

door contact met een vrouw en een dochter.<br />

ALS HET GRAF GAAPT<br />

87 Eenakter door Eve Sluis-de Bruin, 2 dames, 1 heer<br />

Lex, een jonge man heeft aids in een terminaal stadium. Hij wordt verzorgd<br />

door zijn vrienden, waar Gwen er één van is. Met zijn ouders<br />

heeft hij al jarenlang geen contact meer, vanwege zijn homoseksualiteit.<br />

Gwen heeft gezien Lex' toestand contact opgenomen met zijn moeder.<br />

Zij komt.....<br />

SPOELT U MAAR...<br />

368 Toneelspel in één bedrijf door Paul J. Meijer, 2 dames, 1 heer<br />

Jules, een tandarts van rond de veertig, is van zijn vrouw (ongeveer<br />

zelfde leeftijd of jonger) gescheiden, omdat zij hem heeft bedrogen met<br />

zijn associé (Peter). Hij woont nu in een vrijwel ongemeubileerd flatje<br />

ergens aan de rand van de stad. Dan komt op zijn spreekuur Blanche<br />

de Wit, een jonge vrouw die in de bouw werkt en die in de avonduren<br />

een opleiding volgt aan de Academie voor de Journalistiek. Het is een<br />

aardige spontane meid, maar de tandarts heeft meer belangstelling voor<br />

haar gebit; het blijkt namelijk dat zij een abces heeft. De tandarts en<br />

patiënt praten wel met elkaar over koetjes en kalfjes. Zo vertelt zij aan<br />

de tandarts dat zij Blanche is genoemd naar Blanche Dubois, een<br />

rolfiguur uit "Tramlijn Begeerte" van Tenessee Williams, die op haar<br />

moeder nogal een diepe indruk heeft gemaakt. De tandarts op zijn beurt<br />

blijkt een fan te zijn van Marlon Brando, die in die film de hoofdrol van<br />

Stanley Kowalski speelde. Een paar dagen later vindt er in het park,<br />

waar de tandarts altijd zijn lunchpakketje verorbert en een boek leest,<br />

een ontmoeting met Blanche plaats. Niet toevallig, zo blijkt, want<br />

Blanche komt speciaal om de tandarts voor een gezamenlijk bezoek<br />

aan de schouwburg uit te nodigen, waar toevallig die Vrijdagavond<br />

"Tramlijn Begeerte" wordt gespeeld. Na enig aarzelen neemt de tandarts<br />

de uitnodiging aan. Ze hebben een plezierige avond en ze brengen niet<br />

alleen de avond maar ook de nacht samen door. Iets waarover de wat<br />

conservatieve tandarts de volgende ochtend de nodige wroeging heeft<br />

en wat bijna <strong>tot</strong> ruzie leidt. Dat gebeurt echter niet en het stel spreekt<br />

voor een volgende avond af. Omdat er tussen hem en zijn patiënte een<br />

relatie groeit, neemt de tandarts haar op een avond mee naar Luigi’s,<br />

een exclusief restaurant, zonder er daarbij bewust aan te denken dat dit<br />

restaurant het favoriete restaurant van zijn ex is. Het onvermijdelijke<br />

gebeurt: de ex is er die avond en komt onuitgenodigd aan het tafeltje<br />

zitten. Het blijkt dat de romance met Peter fini is. Blanche is inmiddels,<br />

ook al omdat Jules alsmaar over zijn ex-vrouw en over vroeger praat,<br />

flink dronken aan het worden en uiteindelijk moet ze door de ober en<br />

Jules vanuit het restaurant in een taxi gedragen worden, die haar naar<br />

huis brengt. De volgende morgen belt Blanche naar Jules, maar ze krijgt<br />

het antwoordapparaat. Jules weigert namelijk om de telefoon op te<br />

pakken, omdat Barbara, zijn ex-vrouw, de nacht met hem heeft<br />

doorgebracht. Er is Barbara alles aan gelegen om de echtscheiding<br />

weer ongedaan te maken en het moet gezegd dat Jules daar ook niet<br />

tegen is, omdat hij denkt aan hun gezamenlijk verleden en hun<br />

gezamenlijke plezierige herinneringen. Blanche belt hij niet meer, dat<br />

durft hij niet, maar Blanche weet hem op zijn vaste stekkie in het park te<br />

vinden en hij kan er niet omheen om haar de waarheid te vertellen. De<br />

hereniging van Jules en Barbara verloopt echter nogal stroef. Al spoedig<br />

mist Jules zowel zijn vrijheid als Blanche en als zijn vrouw er dan nog<br />

een tikkeltje merkwaardige levensfilosofie tegen aangooit, besluit hij<br />

ditmaal definitief met haar te breken. Hij wil opnieuw beginnen met<br />

Blanche die hij de volgende dag dan ook, ondanks zijn enorme<br />

hoogtevrees, gaat opzoeken op de bouwplaats waar ze op 14-hoog<br />

werkt. Inmiddels is het dan 3 weken geleden dat hij Blanche voor het<br />

laatst in het park heeft gezien. Hij verklaart haar zijn liefde en bezweert<br />

haar dat het deze keer voorgoed is en dat Barbara nooit meer tussen<br />

hen zal komen. Zij echter wil niet meer. Ze heeft een andere vriend en<br />

ze wil die niet voor Jules aan de kant zetten. Het afscheid is zonder<br />

wrok van een van beide kanten en zelfs teder. Maar Jules zal wel verder<br />

alleen door moeten.<br />

BEN<br />

253<br />

355 Eénakter geschikt voor locatietoneel, door Lieke Faberde<br />

Groot, 2 dames, 1 heer (geschikt voor openlucht)<br />

Wie zich eens flink wil afreageren kan servies kapot komen gooien in de<br />

smijtkamer van Ria, een bijstandsvrouw die op deze manier wat<br />

bijverdient. Lenie, een vrouw met een gehoorprobleem en Ben, een<br />

arrogante, net gescheiden man, staan geboekt om samen met het<br />

servies te smijten. Zij blijken elkaar te kennen en hun oude jeugdliefde<br />

laait weer op. Maar het probleem dat vroeger zonder dat Ben het ooit<br />

wist tussen hen in stond, komt ook nu naar voren. Met dat verschil dat<br />

Lenie er nu over kan praten en dat ze deze keer wel is opgewassen<br />

tegen de voor haar zo aantrekkelijke, maar o zo arrogante Ben. Dat<br />

komt ook doordat Ria er letterlijk en figuurlijk af en toe op komische<br />

wijze tussendoor veegt. BEN is samen met de éénakter LOESJE op<br />

locatie gespeeld onder de naam: SMIJTEN MET SERVIES.<br />

LOESJE<br />

356 Eénakter uitstekend geschikt voor locatietoneel (achtertuin),<br />

door Lieke Faber-de Groot, 2 dames, 2 heren (geschikt<br />

voor openlucht)<br />

Thea en Simon hebben jaren geleden hun studie afgebroken omdat<br />

Thea zwanger was. Simon studeerde verder in de avonduren terwijl ze<br />

er nog drie kinderen bij kregen. Sylvie en Govert hebben wel hun studie<br />

afgemaakt en carrière gemaakt en nu, bijna 20 jaar later hebben ook zij<br />

een kind. Alle reden om eens op bezoek te gaan bij hun oude<br />

studievrienden. Maar buiten hun verleden hebben ze niets gemeen. De<br />

ergernissen lopen hoog op, vooral omdat de gloednieuwe ouders alleen<br />

over hun eigen kind willen praten en zéker niets willen horen over het<br />

overleden kind van Thea en Simon: Loesje. Ondanks het zware<br />

onderwerp een zeer komisch stuk waar mensen een spiegel wordt<br />

voorgehouden hoe onhandig ze zich kunnen gedragen in een<br />

ongemakkelijke situatie. LOESJE is samen met de éénakter BEN op<br />

locatie gespeeld onder de naam: SMIJTEN MET SERVIES.<br />

EEN ANDERE DOOD (A DIFFERENT WAY TO DIE)<br />

140 Toneelstuk door Lynn Brittney, vertaling Koen Wassenaar,<br />

2 dames, 2 heren<br />

Anna Gruber, overlevende van een concentratiekamp, komt in 1950 in<br />

Israël aan om daar een nieuw bestaan te beginnen - maar eerst moet zij<br />

de verschrikkingen uit haar verleden opnieuw doormaken als dr.<br />

Feldman, een psychiater, haar ondervraagt over haar ervaringen.<br />

Evenals vele anderen moest Anna haar normen en waarden bezoedelen<br />

om te overleven; hieraan heeft zij een schuldgevoel over-gehouden<br />

dat intens wordt als zij ontdekt dat haar echtgenoot, waarvan ze dacht<br />

dat hij dood was, in feite nog blijkt te leven. Anna vreest om haar<br />

grootste geheim aan haar echtgenoot te onthullen; dit dilemma, en het<br />

afgrijselijke verhaal van de gevangenschap van Anna, vormen de kern<br />

van dit meeslepende en aangrijpende drama.<br />

IN VERBAND MET SOPHIE<br />

270 Eenakter in drie scènes door Nina Werkman, 2 dames,<br />

2 heren<br />

Als Sophie op die zaterdag in augustus haar verjaardag viert, is ze al<br />

een tijd niet meer de oude. Joost heeft het wel gemerkt maar denkt dat<br />

het overlijden van haar vader en de zorg voor haar moeder haar parten<br />

spelen. Alex heeft zo zijn eigen belangen bij de verwarring van zijn<br />

vroegere geliefde. Zijn vrouw Liesbeth kan haar beste vriendin niet meer<br />

bereiken. In de grote hal van haar huis speelt Sophie spelletjes met<br />

zichzelf en met het leven. De dagelijkse realiteit is zo bedreigend<br />

geworden dat ze, om andere werkelijkheden te creëren, nu ook<br />

begonnen is zichzelf te verwonden. Joost mag dat vooral niet weten.<br />

Joost niet en niemand anders. Als dat wel gebeurt, lijkt het of ze doordraait.<br />

Maar het zou ook wel eens anders kunnen zijn. Het is en blijft<br />

spannend.<br />

GROETEN UIT PARIJS<br />

167 Eenakter door A. van Geesbergen, 2 dames, 2 heren<br />

Paul en zijn vrouw Els hebben drie jaar geleden hun zoon Erik bij een<br />

verkeersongeluk verloren. Menno, de zoon van hun vrienden Frank en<br />

Anke, was hierbij betrokken; hij overleefde dit ongeval. Paul heeft zich<br />

buitengewoon bekommerd om Menno en hem geholpen zijn weg te<br />

vinden na deze gebeurtenis. Paul heeft het verlies van Erik naar zijn<br />

zeggen verwerkt; voor hem is Erik verleden tijd. Dit in tegenstelling <strong>tot</strong><br />

Els. Zij is nog dagelijks bezig met haar verloren zoon. Naast<br />

professionele hulp zoekt zij "afleiding" in haar beeldhouwwerk. Els

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!