Basis catalogus a tot z t/m 2005 - Toneeluitgeverij Vink

Karlijn Stoffels, 2 dames en 1 heer V3
Godinnen
Ron ter Borgh, 3 dames en 1 heer V4
Ze geloven me niet
Jopie van de Wijngaard, 3 à 4 dames en 3 heren V5
MONOLOGEN
DE REDENAAR
1199 Monoloog door Ruud van Megen, 1 heer
De Redenaar gaat over een ambtenaar die bezeten is van twee passies:
beroemde toespraken uit het hoofd kennen en de maten van alle
gebouwen die door Frank Loyd Wright ontworpen zijn. Redevoeringen
van Kennedy, Goebbels, Fidel Castro: allemaal parate kennis. De man
drijft zichzelf echter met zijn obsessie tot waanzin. Op zijn werk bij het
plaatselijk gemeentehuis stuurt men hem voor onbepaalde tijd met
ziekteverlof nadat hij een klagende burger in zijn hand heeft gebeten.
Zijn vrouw verdraagt hem niet de hele dag om zich heen in huis en
adviseert hem op het Leidseplein te gaan staan, om daar zijn
redevoeringen te houden. Hier leert hij de mensen over de
geschiedenis, die zij volgens hem zo slecht kennen. Hij is doodsbang
voor spreken in het openbaar en verwacht de hoon van het publiek.
Maar die krijgt hij niet. Integendeel. Hij zal weldra voor grotere massa’s
spreken dan waarvan hij ooit had kunnen dromen… En dat is nog maar
het begin van de verwikkelingen in dit intrigerende verhaal.
VIER
413Vier monologen over leven en dood door Aris Bremer
PUIN
De dromen en daden van een jonge vrouw in een door burgeroorlog
verscheurd land.
KEET
Hoe een oudere voorman zich openhartig maar ongehoord uit over alles
wat hem ziek maakt.
BLIK
Hoe een jonge vrouw haar rouw verwerkt door af te rekenen met de
bizarre hobby van haar overleden man.
RAAM
Hoe een schilder hoog op de steiger wanhopig probeert een jonge
vrouw van een wanhoopsdaad af te houden.
Zie ook: www.arisbremer-toneelteksten.nl
SIBERIË (SIBERIË)
289 Monoloog door Felix Mitterer, vertaling Theo Hoogsteder,
1 heer
Bij het begin zien we een oude Oostenrijkse man, die net is opgenomen
in een verpleeghuis. In een aantal scènes maken we mee hoe hij steeds
meer het besef krijgt dat het verpleeghuis zijn eindstation is. Maar voor
het zover komt, spreekt hij op milde en vaak ontroerende wijze, zijn
verbittering uit over de omstandigheden waarin hij hier moet leven.
Omstandigheden die hem erger voorkomen dan die tijdens zijn
krijgsgevangenschap in Siberië. Verpleeghuizen in Oostenrijk en die in
Nederland ontlopen elkaar maar weinig. Nederlandse toeschouwers
wordt dan ook dezelfde spiegel voorgehouden als die in Oostenrijk.
ALLEMAAL FLAUWE KUL....
187 Monoloog door George Bruynzeels, 1 heer
Een oude man wacht op zijn zoon en diens vrouw, die hem naar een
bejaardenhuis zullen brengen. De man voelt niets voor deze verhuizing,
maar is gezwicht voor de welsprekendheid van zijn zoon. Hij ziet zijn
schoondochter als het kwade genius en terwijl hij zit te mijmeren over
hoe het allemaal zo ver heeft kunnen komen, neemt hij een verrassend
besluit.
ADRIAAN
296 Eenakter/monoloog geschreven door Derek Parkes, vertaling
Jan Tol, 1 heer
Adriaan de Leeuw, een bijna uitgerangeerde filmacteur, doet nog steeds
uiterste pogingen werk te krijgen in de tv- en filmbranche. Daartoe financieel
gedwongen, dat is waar. Het meeste van zijn verdiende geld is
opgegaan aan het betalen van vier alimentaties. Adriaan vertelt ons hoe
dat allemaal in zijn werk is gegaan.
GELIJK HET HUN GEZEGD WAS
186
KE 33 Zeven monologen voor kerst door Piet Damstra
Ieder mens heeft zijn herinneringen en er zijn momenten dat je daarover
wilt of moet praten. Zeker met de kerst vind je graag een klankbord voor
jouw verhaal, maar ook op andere momenten wil je jouw persoonlijke
verhaal graag kwijt. In "Drie sterappels voor een piek" is het voor de
vrouw een moeilijke kerst, omdat precies een jaar geleden haar zoontje
Freek overleden is; in "Zoekend naar het perspectief" kijkt een vrouw
terug naar de aarde en ziet haar vrienden bij haar graf; in "Krijg de
kleren met kerst" klinkt vanuit de garderobe het verhaal van de
verbroken relatie met echtgenoot Gert; in "Brief van een verloren zoon"
leest de vrouw besluiteloos de brief van haar zoon Wilbrand. In "Gelijk
het hun gezegd was" is het echter niet alleen verdriet dat de (kerst)klok
slaat! In "Hoed je voor Parijs" vindt een vrouw een gewillig oor voor haar
Parijse avontuurtje, terwijl in "Disgenootje" en "Flessen" de twee
mannen ieder voor zich respectievelijk verhalen van het getuige zijn van
een etentje bij de Chinees en het getuige zijn van het doen van
boodschappen voor de kerst. Zowel van de vijf vrouwen als de twee
mannen maken gewag van hun ervaringen in ieders eigen monoloog.
Kijk over hun schouders mee, begrijp en glimlach!
SAMEN STERVEN
210 Monoloog door Cees Heijdel en Arnold Fickweiler,
1 persoon
Een stervende man vraagt zijn vriend om tijdens zijn begrafenis het
woord te voeren. Als clown, omdat het zwart en het wit en de lach en de
traan aanwezig moeten zijn. Hij krijgt een tas met daarin allerlei dingen,
die iets vertellen over de overledene. Bij ieder voorwerp ontdekt hij dat
iets bestaat door tegenstrijdigheid. Maar dat je door de dood samen
eenzaambetn, accepteert hij niet.
GROTE KLEINE WACHTER
310 Ernstige monoloog door Kaplan Roza, 1 heer + 1
vrouwenstem
Marco wacht al heel zijn leven. Vroeger wachtte hij op zijn
alcoholistische moeder, tot ze tijd voor hem had, tot ze hem zag. Nu
wacht hij op zijn vriendin en vraagt zich af of hij nog wel langer wil
wachten? Hij heeft er genoeg van. Nooit meer wachten. Wachten duurt
te lang, veel te lang. Het leven wacht niet en Marco neemt voor het
eerst van zijn leven een belangrijke beslissing. Nog een keer zal hij haar
bellen en dan nooit meer wachten.
HET WAS EEN SPEL
254 Monoloog door Rieneke Kroese-Heijm, 1 heer van ±30 à
40 jaar
Peter brengt een bezoek aan zijn overleden vriendin, in een ruimte waar
hij ooit met haar heeft samengewoond. Hij doet alsof ze nog leeft en
praat tegen haar in het luchtledige, over hoe het was en over hoe het
met hem op dat moment gaat. "Het was een spel", hetgeen duidelijk tot
uiting komt in zijn tekst en ook doordat hij met zijn overleden vriendin
een spelletje "mens erger je niet" speelt. Hiermee verdrijft hij zijn
eenzaamheid. Totdat er een nieuwe liefde opduikt via zijn gsm.
DE BOLLE
116 Een-akter monoloog door Eve Sluis-de Bruin, 1 dame
Een oude vrouw zit aan tafel en steekt een pijp op. Ze is nukkig en
ontevreden. Ze voelt zich alleen gelaten door haar kinderen, die geen
tijd meer hebben voor hun oude moeder. "Kinderen zijn een uitvinding
van de duivel, ze deugen niet!" klaagt ze. Is haar gemopper terecht?
Het kan zowel in plat Haags, als Amsterdams, of alleen met ontevredenheid
gespeeld worden.
JEAN-PAUL
261 Eénakter, monoloog door W.F. Wiltenburg, 1 dame
Ellen is haar huwelijk met Jean-Paul zat. Het stelt al jaren niets meer
voor en ze heeft eindelijk de moed en kracht verzameld om weg te
gaan. Op dat moment komt Jean-Paul vroeger thuis dan normaal. Hij
blijkt ongeneeslijk ziek te zijn en heeft nog maar zes weken te leven. In
die zes weken beleeft Ellen haar leven opnieuw en ondekt dat liefde
sterker kan zijn dan de dood.
MIEP
263 Monoloog door Rieneke Kroese-Heijm, 1 dame
Lange monoloog met een cabaretesk aandoede verhaallijn. Het gaat
over een schoonmaakster die in het theater werkt. Als ze op het toneel
aan het stofzuigen is, wordt ze geconfronteerd met het aanwezige
publiek. Dat is dus niet de bedoeling. De acteur die had moeten spelen,