Basis catalogus a tot z t/m 2005 - Toneeluitgeverij Vink

Twee-akters Klucht / blijspelen
WACHTEN OP BARBARA (MULTIPLE CHOICE)
T 1764 Blijspel in twee bedrijven door Alan Rosset, vertaling
Maja Reinderman, 1 dame, 1 heer (en diverse stemmen)
Een multimiljonair met neiging tot zelfmoord keert terug naar zijn
geboorteplaats en ontmoet daar een behulpzaam paranormaal medium
– of is ze eigenlijk een kwakzalver die uit is op eigen gewin? Een
hilarisch toneelstuk dat uiteindelijk heel ontroerend is en een
intrigerende verhaallijn heeft. “Eindelijk een blijspel dat echt grappig is –
gebeurt niet al te vaak tegenwoordig.” (France Culture) “Barstensvol
humor en tederheid.” (Le Journal du Dimanche)
JEZEBEL EN IK (ME AND JEZEBEL)
T 1751 Blijspel in twee bedrijven door Elizabeth L. Fuller,
vertaling Maja Reinderman, 2 dames (of 1 dame, 1 heer)
In dit grappige, soms schrijnende toneelstuk wordt verslag gedaan over
een ware gebeurtenis in het leven van de schrijfster, toen in de zomer
van 1985 de legende van het witte doek, Bette Davis, naar het huis van
de familie Fuller in Connecticut kwam om één nachtje te blijven, wat een
hele maand werd. Het begint allemaal als een gemeenschappelijke
vriendin met Bette Davis naar het huis van Elizabeth Fuller komt om te
dineren. Davis belt de volgende dag om Elizabeth te bedanken voor het
heerlijke diner (hoewel de kip nog een beetje rauw was) en te vragen of
het misschien mogelijk is dat ze een paar dagen bij haar logeert
(hooguit drie) omdat er een hotelstaking is in New York City. Fuller is al
van jongs af aan fan van haar en kan moeilijk weigeren. Maar de
problemen beginnen zodra Davis arriveert met een stationcar vol
bagage, klaagt dat de stoep voor het huis gerepareerd moet worden en
haar intrek neemt. Al snel domineert Davis het leven van Elizabeth, haar
echtgenoot John en hun zoontje Christopher, die Davis' manier van
doen en, erger nog, haar taalgebruik begint te imiteren; net als
Elizabeth, die er wanhopig naar verlangt vriendschap te sluiten met haar
idool en haar wil tonen dat ze verwante zielen zijn. Elizabeth vertelt
Davis verhalen over hij zij en haar grootmoeder, Ouwe Opoe, altijd naar
de bioscoop gingen om Davis in de film te zien en hoe ze fanbrieven
schreven. Bijna zonder rekening te houden met het gezin Fuller beslist
Davis wat er die avond gegeten zal worden of wanneer ze naar het
strand zullen gaan en ze neemt geen blad voor de mond over alles van
kinderopvoeding en spiritisme tot Paul Newman en, uiteraard, Joan
Crwaford. Als de dagen voorbij gaan wordt het duidelijk dat Davis gedijt
op spanning en conflicten en dat ze zich alleen echt gelukkig voelt als
ze de boel kan opruien. De maand schommelt tussen hoogtepunten -
samen 's avonds laat naar de film JEZEBEL kijken - en dieptepunten -
als John dreigt zijn biezen te pakken als Davis niet vertrekt. Dan, op de
32 ste dag, is de hotelstaking over en Davis vertrekt net zo vlug als ze
gekomen is. Ze laat een minzame bedankbrief achter en, zoals Bette
Davis zelf gezegd zou hebben, een verdomd goed verhaal. "… (een)
energieke komedie …een giller … zo grappig als je maar kunt hopen…"
- Washington Post "… Het stuk is betoverend met veel warmte… Het is
een plezierige avond, maar soms merkwaardig schrijnend als Fuller de
zeer menselijke lagen van Davis' karakter en persoonlijkheid onthult." -
Back Stage "Het verhaal is verrukkelijk, onderhoudend geschreven, en
wat uit Bettes mond komt is onbetaalbaar…" - New York Post ME AND
JEZEBEL, een sprankelend stuk voor twee acteurs…" - London
Times
HULP IN DE HUISHOUDING
T 1619 Blijspel in twee bedrijven door Ruud van Ling, 1 dame,
1 heer
Paul van Gelderen, directeur van een reclamebureau, levensgenieter en
vrouwenliefhebber, is op een onzalig moment van zijn paard gevallen en
zodanig geblesseerd dat hij nagenoeg hulpbehoevend is. Als een goede
vriend hem uit de narigheid wil helpen met een hulp in de huishouding,
verschijnt er een Heilsoldate in vol ornaat aan de voordeur! Als beide
partijen zich in hun waarde zouden laten en alle ergernissen met de
mantel der liefde zouden bedekken, zou dit een heel saai spel zijn
geworden. Gelukkig nemen beiden geen blad voor de mond en dus
ontstaat er een flitsende dialoog, die zalig moet zijn om te spelen en 'n
feest om mee te beleven!
IK BRENG DE SPEELMAN MEE
T 1645 (Openlucht)theaterspel in drie bedrijven door Jan van
Keesche, 1 dame, 2 heren + groep
De titel zegt het al, het geeft de sfeer van het stuk weer, althans het
154
begin. Een jonge landjonker heeft alleen oog voor eigen genoegens. Hij
gaat daarin zo ver dat hij letterlijk op de vlucht gaat voor zijn
verantwoordelijkheden. Voor die vlucht heeft hij echter de kennis en
ervaringen van een straatmuzikant, de speelman, hard nodig. Want het
zwerversleven kent zo zijn eigen wetten en gevaren en het is dus de
muzikant die al snel de leiding op zich neemt en dan is het niet meer zo
dat de jonker de speelman meeneemt, maar hij mág met de speelman
mee. Een boeiend en vrolijk leven van straatmuzikanten, dat niet zonder
gevaren is.
DE LAATSTE DER KOLONIALEN
T 1634 Twee akter door Otto Dijk, 1 dame, 2 heren
Een jonge vrouw is verlaten door haar veel oudere echtgenoot, een oud
Indischman. De melkboer, door het vrouwtje in vertrouwen genomen,
spreekt haar moed in. Dan verschijnt de student, de halfbroer van haar
weggelopen man, en meldt dat zijn halfbroer hem een kamer ter
beschikking heeft gesteld in dit huis. De huur wordt met de alimentatie
door de ex-man betaald. De vrouw weet zich geen raad met de jongen
die haar ook nog poogt te versieren. Als de jongen in bad zit en
provocerende teksten naar haar zingt, wil de melkboer ondanks haar
protest ingrijpen. Hij struikelt over het snoer van het elektrisch kacheltje
en elektrocuteert de student. Nu denkt de melkboer helemaal dat zijn
hulp onontbeerlijk is. Maar zij laat zich niet meer "koloniseren".
EN ZO IS HET GEKOMEN (HOW IT HAPPENED)
T 1757 Spel door Alan Rosset, vertaling Maja Reinderman,
2 dames, 1 heer
Het valt niet mee om deel uit te maken van het literaire wereldje in
Parijs. Als we tenminste de auteur van dit toneelspel mogen geloven. In
ieder geval heeft aspirant-schrijver Albert het zwaar. Zijn beste vriendin
Dahlia schrijft zelf ook, al is het aanvankelijk niet geheel duidelijk of ze
nu collega of concurrente is. De literair agente Christine, die tevens de
minnares van Albert wordt, moedigt hem aan al de aantekeningen over
het leven van zijn vrienden in de gay scene - verzameld in der loop der
jaren - te gebruiken voor een roman. Maar ook Dahlia gaat dan met dat
idee aan de haal. Of toch niet? En zal een van de vele uitgevers aan wie
het manuscript wordt aangeboden het accepteren? En dat van Dahlia?
En zal Christine - met haar zoontje, van wie Albert echt is gaan houden -
bij hem blijven of terugkeren naar haar echtgenoot? De antwoorden op
deze vragen worden gegeven in dit geestige, soms gevoelige, soms
bijtend wrede toneelspel.
LIK OP STUK
4889 Klucht door Albi Nieuwenhuis. 4 pers.
Deze in de l7e eeuw spelende klucht laat ons zien, dat de zucht om
steeds meer van alle tijden is. Maar ook toen al gold:' Wie het onderste
uit de kan wil….? Vier spelers spelen vijftien rollen! (speelduur 30
minuten)
PUTJE HAZEWINKEL KAN NOOIT KWAAD
T 1734 Komedie door Ruud van Megen, 2 dames, 2 heren (allen
dubbelrollen) of 5 dames, 5 heren (geen dubbelrollen)
'Putje Hazewinkel kan nooit kwaad' is een Nederlandse komedie over
de aan de beurs speculerende mevrouw Vinken, die in verschrikkelijke
financiële problemen komt door “een putje Hazewinkel”, een optieorder
die desastreus uitpakt. Ze probeert de financiële ellende te verbergen
voor haar echtgenoot, maar die is niet zo argeloos als mevrouw
veronderstelt. Hij speculeert in het geniep diametraal tegen haar in om
iets van de verliezen te beperken. Wat hij echter niet weet, is dat zijn
vrouw de topman van het concern Hazewinkel persoonlijk in een
restaurant heeft opgezocht en alhoewel die zijn best doet geen
koersgevoelige informatie vrij te geven, heeft mevrouw iets
geconcludeerd waardoor ze haar posities weer radicaal heeft veranderd.
Tal van verwikkelingen vinden tegelijkertijd plaats in het parallelle
universum van de professionals, die winst aan het maken zijn met “een
putje Hazewinkel”, omdat zij voorkennis bezaten. “De een zijn dood is
de ander zijn brood”, is een van de motto’s van dit stuk, evenals
“degene die faalt is degene die zijn fouten weliswaar onderkent, maar er
vervolgens in volhardt”. Het stuk eindigt met dezelfde gokverslaving, en
dus ijdele hoop op betere tijden, als waarmee het begon. Alle
personages in dit stuk zijn onverbeterlijke gokkers.
www.hummelicnkstuurman.nl