oorkondenboek Abdij kloosterrade - Historici.nl

nr. 6 a. 1140
door Oppermann en Boeren. De paleografische argumentatie is echter minimaal (één
kapitale N in regel 8); bovendien laat Gärtner zich niet uit over het opgedrukte zegel
van de aartsbisschop. Moet dat ook als onecht beschouwd worden?
Zoals de inhoudelijke bezwaren tegen de onderhavige oorkonde geen stand houden,
zo ook zien we in het schrift geen enkele aanleiding om van onechtheid te spreken.
De schriftvergelijking tussen nr. 5 en nr. 6 levert echter enkele opvallende conclusies op.
Het schriftbeeld van beide stukken is zeer verschillend. In elk geval zijn de beide teksten
met verschillende pennen geschreven. Bevat nr. 5 een aantal typisch Luikse elementen,
zoals de vorm van de afkortingstekens voor -us en -ur, in de onderhavige oorkonde ontbreken
dergelijke elementen. Er is echter ook een aantal opvallende overeenkomsten.
De opmaak van de beide originelen komt overeen: de liniëring, het geoblongeerde beginprotocol,
de opgedrukte bezegeling middenonder. Ook in het schrift vallen enkele overeenkomsten
op, de minuskel-g in het geoblongeerde schrift en de schrijfwijze van anno
in de datumregel, die nauwelijks op toeval kunnen berusten. Gelijkhandig of niet, ook
uitwendige beïnvloeding van het ene stuk op het andere is onmiskenbaar. Overigens is
een dergelijke beïnvloeding a priori geen reden kwade bedoelingen te veronderstellen.
Samenhang
Zie nr. 5 onder Samenhang.
Teksteditie
Hoewel bij gelijktijdig uitgevaardigde oorkonden strikt genomen geen sprake is van ontlening,
zijn terwille van de duidelijkheid de met nr. 5 overeenkomstige passages in petit-druk
weergegeven.
In nomine sancte et individue Trinitatis.
Ego Arnoldvs Dei gratia sancte Coloniensis ecclesie archyepiscopus, in perpetuum.
Notum facio omnibus Christifidelibus tam presentibus quam futuris quod Rudolfus qui dictus est de Turri ministerialis
comitis Adolfi de Saphenberg consensu et rogatu uxoris sue Waldradis et filiorum suorum Pagani, Geuehardi,
Heremanni dedit ecclesie Sancte Mariπ Sanctique Gabrielis que est in Rode per manum domini sui eiusdem
ecclesie advocati allodium quod habuit in Hubach pro salute animπ sue et parentum tam suorum quam uxoris sue,
in quo ecclesia constructa est in honore Dei genitricis Marie et Iohannis Evangeliste, in qua pauperes eiusdem
ecclesie Rodensis sorores serviunt Deo Eiusque genitrici. Ipsum autem allodium cum vinea ad se pertinente, que
usque ad silvam porrigitur, locatum videlicet inter allodium ecclesie Dei genitricis quπ est in Resene et allodium
quod pertinet ad Vettelhouen, et in ipsa ripa fluminis Hubach clauditur, cambivit idem Rudolfus cum allodio suo
quod emerat propria substantia quod scilicet positum est inter Defuernogen et ipsum claustrum in monte Logescosseh.
Et una pars sita est supra Bortte et alia ad Maren; has duas partes dedit pro ipso allodio Nicholao de Frisheim
filio Heinrici ministeriali Beati Petri Coloniπ. Iustum preterea videtur et competens ut de respectu etiam et
obedientia, quam eedem sorores abbati et ecclesiπ sue Rodensi hactenus exibuerunt quomodo in futurum exibebunt,
certa et rationabilis prescribatur linea. Sorores ergo, que in prenominato loco transposite sunt, qui locus ut dictum
est proprius est Rodensis ecclesie, omnimodam subiectionem et obedientiam abbati et ecclesiπ a qua transmisse sunt,
ut hactenus exibuerunt, exibebunt ut videlicet nulla sororum sine licentia et consilio eius intromittatur vel suscipiatur.
Nullus fratrum ad regimen vel servitium earum preter eos, quos ipse cum consilio fratrum admiserit, admittatur,
quod, si aliqua intromissa vel aliquis admissus fuerit, irritum sit et instabile. Hec quoque caritatis vicissitudo
21