ouderwetse versie van de Dorpsketting - Stompwijk

Muizenissen
-18-
Pas op voor eksters. Dat zijn die zwart-witte ‗kraaien‘ die je vaak op straat
ziet zitten en pas op het allerlaatste moment, vlak voordat je Michelin-banden
ze raken, opvliegen. Meestal zijn ze dan zo druk (gulzig) bezig met iets van
straat te vreten, een platgereden egel of een half opgegeten broodje wat door
het autoraam naar buiten gegooid was, waardoor ze het voorbij razende verkeer
hinderlijk negeren. Naast de eend en de kat zijn ook de ekster en de
kauw oorzaak dat er mensen stickers op de auto plakken met de tekst: ik rem
voor dieren! Dat is fijn om te weten als je er achter rijdt…Zodra je dan met je
neus in de airbag hangt komt de bestuurder van de auto natuurlijk heel arrogant
zijn/haar auto uit om je eens flink met de neus op de sticker te drukken.
Bah. Moet ik dan een sticker op mijn vóórbumper plakken, met de tekst: ‗Ik
rem niet voor auto‘s die remmen voor dieren!‘? Nee,
dat lijkt mij niet verstandig. Voor dat je het weet krijg
je dan dreigbrieven van dierenliefhebbers en daar zit
ik nou ook niet bepaald op te wachten. Nu is gebleken,
na een wetenschappelijk onderzoek, dat eksters ons …
uitschelden! Ik heb dat echt niet verzonnen, het stond
in menig krant en de Telegraaf kwam er niet als eerste
mee dus er moet iets van waarheid in zitten. Eksters
schelden dus. Niet naar iedereen, wel naar mensen die
ze ‗kennen‘. Zodra er iemand voorbij loopt die ze niet ‗kennen‘ houden ze hun
snavel en zetten ze hun (vreet)werkzaamheden gewoon voort.
Het was mij eigenlijk nog nooit opgevallen terwijl ik toch menig ekstertje in
mijn leven voorbij heb zien huppen of vliegen. Maar ik bekeek ze toen nog
met de kennis van vóór het bericht in de krant. Nu is dat anders. Laatst had
ik zo‘n schreeuwerd in de straat. Hij (of zij) vloog van dakrand naar lantaarnpaal
en weer retour, ondertussen luid kwetterend (scheldend dus) alsof de
wereld verging. Na een klein uurtje was mijn geduld op (ik stond iets verderop
te vissen) en ging ik op onderzoek uit. Mijn speurwerk leverde na een minuut
of tien wat op want er was een jong van hem/ haar in de bosjes terecht
gekomen. De Gemeentelijke bosjes die een paar keer per jaar door mensen
met oranje overalls gesnoeid worden. Het onfortuinlijke beest was waarschijnlijk
na een oefenvlucht neergestort…Daar hoor je dus de PvdD nooit
over... Dat er geen veilige zones zijn voor vlieg- lerende eksters of andersoortige
vliegbeesten. Vooral het loopgedierte onder ons is wel van alles geregeld.
Zodra er een snelweg is gebouwd krijgen ze al een tunnel zodat ze veilig over
kunnen steken en de padden worden door fanatieke paddenliefhebbers met
liefde opgepakt en overgezet naar den overkant.
Het jong zat ineengedoken en hield zijn snavel. Logisch,
want op enkele centimeters er vandaan zat een dikke kat
zichzelf te verlekkeren. Tot ie mij zag! ―Ga naar je eigen
tuin!‖ snauwde ik de kat toe, waarop deze zó schrok dat
hij direct de nabijgelegen boom in klom. Ik kwam nu toch
wel in een tweestrijd: of gewoon lekker doorgaan met