Transmissietechniek in motorvoertuigen (3) - Timloto

Figuur 24: 1e versnelling, K1 en B1 bekrachtigd. De overbrengverhouding kan worden gezien
als ’gewoon’ stelsel van tandwielen (tek. Seat).
6.2 Tweede versnelling
De tweede versnelling wordt verkregen door weer Z2 te laten aandrijven (K1
bekrachtigd) maar nu Z1 vast te zetten door de remband B2 te bekrachtigen. B1
wordt niet meer bekrachtigd waardoor de drager vrij kan draaien. Het geheel
wordt nu ingewikkeld omdat S2 zich over het zonnewiel Z1 gaat afrollen. Het
ringwiel wordt meegenomen maar ook de drager gaat roteren. Fig. 26 geeft
de rotatie van de verschillende tandwielen weer waarbij gemakshalve maar is
aangenomen dat S1 = S3. Voor het bepalen van de overbrengverhouding kunnen
we weer gebruik maken van snelheidvectoren. Omdat het geheel lastig
is om te overzien worden alle tandwielen boven elkaar getekend (fig. 27).
We kunnen beginnen om de uitgaande snelheid vr aan te nemen. Omdat het
voorste zonnewiel (in fig. 27 de grootste) vast staat kunnen we de ’v’ van de
drager grafisch bepalen. Omdat de dragervork op ongelijke afstanden van het
middelpunt ligt moet de ’v’ van de drager van de andere vorkhelft ook grafisch
worden vastgelegd. Als dat is gebeurt kan de ’v’ van het aandrijvende achterste
zonnewiel worden bepaald. Nu is vin en vuit bepaald en kan wanneer we de
actieve stralen weten de overbrengverhouding worden vastgesteld (i =1,4).
29