Verhoging en Val van de Planeten - RadixPro

est, want hij verzint in analogie van de domicilies twee
verhogingstekens per planeet en schuift Ptolemeus in
de schoenen, dat die dat nog niet gedaan heeft. Daarbij
doet Martinek het voorkomen alsof Ptolemeus steunt op
Firmicus Maternus, want Firmicus gaf aan elke planeet
slechts één domicilie, maar Ptolemeus geeft er twee
aan elke planeet. Martinek ziet over het hoofd, dat
Firmicus bijna twee eeuwen na Ptolemeus leefde en
werkte. Als het systeem van Vehlow deugde, zou de
vondst van de koorden in plaats van de boogafstanden
een verbetering van dat systeem betekenen, omdat
meer planeten op traditionele verhogingsgraden
terechtkomen. Maar ook Martinek produceert geen
naadloos sluitend systeem, want hij geeft voor Mars
twee verhogingsgraden. De toekenningen voor Uranus,
Neptunus en Pluto worden door de traditie niet
voorgeschreven en daar kan men dus alle kanten mee
op. Bovendien neemt Martinek kritiekloos de
hypothetische planeten van Vehlow over, wellicht
omdat ze in zijn systeem ook goed van pas komen. De
empirische bewijzen, waar Martinek op doelt, stammen
uit zijn eigen publikaties in het Oostenrijkse tijdschrift
Qualität der Zeit, maar zijn niet bepaald overtuigend.
De kritiek, die hij op Vehlow geeft, is terecht. Maar een
afdoende verklaring van de verhogingsgraden vinden
we bij Wolfgang Martinek net zo min als bij Johannes
Vehlow.
Elwell
In het Engelse tijdschrift The Astrological Journal
werd in de winter en lente van 1985 een samenvatting
van mijn artikelen over verhoging en val
van de planeten gepubliceerd. Naar aanleiding van
deze publikatie schreef de bekende Engelse astroloog
Dennis Elwell aan de uitgever van het tijdschrift:
"In zijn interessante behandeling van het oude
raadsel van de verhogingsgraden geeft W.
88