Verhoging en Val van de Planeten - RadixPro

De waarden, die Martinek geeft, komen niet overeen
met die van Vehlow. Hij geeft ook andere kritiek op
Vehlow: "Afgezien van de terecht geuite kritiek van
Venerius op Vehlow wegens het rechtbreien van de
traditie, vertoont de bewijsvoering van Vehlow ook op
zich grote lacunes. Weliswaar ziet Vehlow in, dat aan
het hele systeem drie tienhoeken ten grondslag liggen
("tredecielsysteem") maar hij verdeelt verhoging en val
willekeurig over de hoekpunten, zonder bij voorbeeld
uit te leggen, waarom nou precies de eerste
hypothetische planeet na Pluto op 7° Waterman en niet
op 21° Waterman verhoogd zou staan. Vehlow komt
daardoor tot een willekeurige en asymmetrische
ordening waarin bezette graden en dode punten elkaar
zonder herkenbaar principe opvolgen. Nu eens volgt
verhoging op val en dan weer omgekeerd en men weet
niet waarom. Ook is het niet nodig met mijn systeem
een tweede, Indische verhoging van de Zon in het
systeem te betrekken."
Commentaar
Om de geldigheid van de verhogingstekens te schragen
haalt Martinek naast de maximale helderheid van de
planeten nog heel wat andere factoren aan, zoals de
gemiddelde dagbeweging der planeten, de indeling
volgens benefic of malefic natuur, de indeling naar
hoofdtekens, vaste tekens en bewegelijke tekens en zo
voort. In verwarrende bewoordingen haalt hij de regel
van Lang aan. Tussen zoveel motivaties zit allicht een
vondst, die de verhogingstekens aardig weergeeft. Het
motief van de maximale helderheid der planeten lijkt
verdacht veel op een gelegenheidsargument, temeer
omdat Mars "in sommige gevallen" helderder schijnt
dan Jupiter. Martinek vraagt zich quasi af of de
systemen van verhoging en val en de domicilies wel
afgesloten zijn. Het antwoord weet hij zelf het
87