Verhoging en Val van de Planeten - RadixPro

wel. Waarom zou Ptolemeus de verhogingen niet ook
tot twee tekens uitgebreid hebben? Dat had volgens
Martinek best gekund, maar Ptolemeus wilde natuurlijk
een contradictievrij systeem uit de grote hoeveelheid
traditioneel materiaal destilleren.
Martinek acht het empirisch bewezen dat de
verhogingstekens een speciale betekenis hebben en aan
de verhogingsgraden zou ook een specifieke
verklaringsgeldigheid toekomen. Alleen al een
oppervlakkige beschouwing van de verhogingsgraden
leert, dat er een bepaalde ordening in schuilt. Aan de
onbevangen blik moet het onmiddelijk opvallen, dat de
verhogingsgraden van Maan, Venus en Mars enerzijds
en Saturnus, Mercurius en Jupiter anderzijds twee
nagenoeg congruente driehoeken vormen, alleen is de
Maan-Venus-Mars-driehoek aan twee kanten een graad
kleiner, Mars zou of op 27 of op 29° Steenbok verhoogd
moeten staan, maar de traditie heeft volgens Martinek
precies het gemiddelde overgeleverd. Hierna bespreekt
hij de gulden snede verhouding en komt tot de
conclusie, dat Vehlow een vergissing heeft gemaakt
door de boogafstanden als basis van zijn systeem te
nemen en niet de koorde-afstanden. Had Vehlow dat
wel gedaan dan zou Mars nog slechts een afwijking van
één graad te zien geven en alle andere planeten zouden
op hun traditionele verhogingsgraden staan. De
verhogingen zijn naar de mening van Martinek
gebaseerd op een verdeling van de dierenriem in 30 x
12 graden, dus op een regelmatige 30-hoek. Al met al
komt Martinek tot de volgende indeling:
-de klassieke planeten staan op hun traditionele
verhogingsgraden, alleen Mars staat op 27 of 29°
Steenbok;
-Neptunus komt op 9° Tweelingen, een hypothetisch
hoger octaaf van Saturnus op 8° Leeuw, Uranus op 16°
Schorpioen, Pluto op 21° Boogschutter, een
hypothetisch octaaf van Jupiter op 21° Waterman.
86