Verhoging en Val van de Planeten - RadixPro

nele verhogingsgraden, waarbij hij aantekent: "Men zou
in de astrologische hypsomata tevergeefs enige
overeenkomst zoeken tussen deze standen en die,
waaraan door de astronomen dezelfde naam werd
gegeven. Terwijl de verhoging of maximale
noorderdeclinatie van de Zon in het solstitium van het
taken Kreeft valt, en zijn verhoging in de zin van
apogeum in de Tweelingen, plaatsen de astrologen zijn
hypsoma in Ram. ... Ptolemeus passeert stilzwijgend de
notatie van de graad, die de pretentie weer zou kunnen
oproepen om van het hypsoma een geometrische plaats
te maken. Hij stelt zich er tevreden mee een heel teken
ineens te beschouwen, waar elke planeet verhoogd
staat, volstrekt alsof het zou gaan om domicilies. De
notatie van de graad is evenwel eigen aan het systeem
van de hypsomata. Gaat het om een verhoging van
energie of om een astronomisch 'opstijgen'? Ptolemeus
wacht zich ervoor deze vraag te beantwoorden. Hij
beperkt zich ertoe alnaargelang de ene of de andere
reden te gebruiken. Zo heeft de Zon zijn hypsoma in de
Ram, omdat hij 'daar begint op te stijgen' naar het
noorden toe, en zijn tapeinoma heeft hij in de
Weegschaal vanwege de omgekeerde reden. Dat is een
astronomisch argument, min of meer ontdaan van zijn
ware betekenis. Voor Saturnus geeft Ptolemeus een
natuurkundige argumentatie. Omdat de koude Saturnus
de tegenhanger van de Zon is, kent men hem de
omgekeerde posities toe... . Noch de Zon noch Saturnus
hebben dus hun hypsoma op plaatsen waar men hen
een maximum aan energie zou kunnen toeschrijven."
De argumenten voor de andere planeten worden door
Bouché-Leclercq eveneens overtuigend weerlegd.
Men leest er gemakkelijk overheen, dat
Bouché-Leclercq in feite ook een theorie over de
oorsprong van de verhogingen opstelt. Volgens hem
53