Verhoging en Val van de Planeten - RadixPro

domicilies anderzijds leiden tot tegenspraken;
3. de begrippen noordelijk en zuidelijk zijn
dubbelzinnig;
4. de klimatologische argumenten gelden slechts voor
Egypte;
5. de argumenten missen uniformiteit, de optiek van
Ptolemeus wisselt voortdurend.
De kritiek van Bouché-Leclercq is onder meer gericht op
het feit dat Ptolemeus de dubbelzinnigheid, die in de
termen hypsoma en tapeinoma besloten lag, niet
weggenomen heeft. Hij schrijft:
"In de term hypsoma ligt een dubbelzinnigheid
opgesloten en Ptolemeus zou de enige geweest zijn om
die dubbelzinnigheid weg te nemen. Maar Ptolemeus
ging liever speculeren over die dubbelzinnigheid. Dat
deed hij om zijn verlegenheid ermee te verbergen en
om de kletspraatjes die zijn voorgangers hadden
opgestapeld, te bedekken met zijn autoriteit. De
rechtvaardigingen, die hij aandraagt, zijn zo miserabel,
dat hij zelf niet eens in de gaten had dat elke
samenhang ontbreekt. Niettemin lijkt hij op een
advocaat, die willens en wetens een slechte zaak
bepleit. Om Ptolemeus' benadering duidelijk te maken,
moeten we proberen de terminologie te ontwarren, we
moeten helder krijgen waar de dubbelzinnigheid
vandaan komt. We moeten pogen een scheidslijn te
trekken tussen de astronomie en de astrologie.
Ptolemeus heeft die lijn zo goed als uitgewist."
De dubbelzinnigheid in de term hypsoma komt op de
eerste plaats voor bij de astronomen uit de
hellenistische tijd. De astrologen namen op hun beurt
dit tweeduidige begrip over en gaven er hun eigen draai
aan. De astronomen verstonden onder de termen
hypsos, hypsolotes, hypsoma, altitudo:
1. de noorderdeclinatie van de planeten;
2. het apogeum.
51