Verhoging en Val van de Planeten - RadixPro

en daarmee de hoofdassen van ons kosmisch omhulsel
te berekenen volgens de wet van de gulden snede.
Fagan en Gleadow zijn van mening, dat het gaat om
heliakische opkomsten en ondergangen van planeten in
het jaar 786 voor Chr., toen de Assyrische god van de
astrologie naar zijn nieuwe tempel in Kalah verhuisd
werd. Gleadow noemt daarnaast een kleitablet uit de
tijd van Nabukadnezar (604-561 v.C.) waar op staat
dat de verhoging van de Maan in Perseus en de
Pleiaden is en volgens hetzelfde kleitablet zou de
verhoging van de Zon in het Vierkante Veld en de
Huurling zijn, het gebied dat later Ram werd. De
verhogingen zouden dus heel goed bij de Babyloniërs
ontstaan kunnen zijn. Kniepf deed veel moeite om aan
te tonen dat de verhogingen abusievelijk in de
dierenriem overgenomen data van de feestkalender van
de Parsen zijn.
Volgens de ongenuanceerde mening van Dorsan erfden
de Grieken de verhogingen van de Egyptenaren en
Chaldeeërs.
Knappich schrijft, dat de oud-Babylonische oorsprong
van de verhogingen aan geen twijfel onderhevig is.
Over de oorsprong van de verhogingen wordt dus heel
verschillend gedacht.
Vaste sterren
Een aantal astrologen en geschiedkundigen gaat uit van
de veronderstelling dat vaste sterren een dominerende
rol gespeeld hebben bij het ontstaan van de verhogingsgraden.
Dorsan pretendeert het mysterie eindelijk
onthuld te hebben, maar zijn verklaringen zijn niet
overtuigend. Hij haalt er sextielen met vaste sterren bij
om een tableau te krijgen, dat zijn goed op de hoogte
zijnde ogen toont dat er een prachtige harmonie heerst.
Maar hij laat 33 in aanmerking komende posities van
157