Verhoging en Val van de Planeten - RadixPro

Gleadow noemt voor de Maan nog Algol, Alcyone en
Mirfak, die allen begin Stier stonden. Dorsan ziet op
grond van conjuncties, sextielen en driehoeken vele
verbanden met diverse vaste sterren, maar laat 33
posities van vaste sterren, die zijn these zouden
steunen, weg.
Uit het overzicht blijkt duidelijk, dat er tussen de
verschillende schrijvers geen overeenstemnming
bestaat over de vaste sterren die zouden samenhangen
met de verhogingsgraden. Ook wordt het moment,
waarop de verhogingen vastgelegd werden, verschillend
gedateerd.
Volgens Kniepf noemt Weidner het begin van de eerste
eeuw voor Chr., maar waarschijnlijk bedoelt Kniepf dat
Weidner het begin van 't eerste millennium noemt,
want zo citeert Knappich Wöllner, die immers identiek
is gebleken met Weidner. Gleadow haalt een kleitablet
uit de tijd van Nabukadnezar (604-562 v.C.) aan;
Knappich noemt een vermelding op een kleitablet uit de
bibliotheek van Assurbanipal (600 v.C.); op grond van
een tabel met heliakische standen bij Kugler komt
Knappich op 800 v.C. Zoals gezegd, komt Wöllner
volgens Knappich op ongeveer 900 v.C. en Zinner
brengt de verhogingen in verband met een Horoskoop
van de Wereld, die voor het eerste millennium voor
Chr. ontstaan moet zijn. Rond 600 voor Chr. bestonden
de verhogingen klaarblijkelijk al. Een notatie in graden
was toen nog niet uitgevonden. Het is denkbaar, dat
bepaalde vaste sterren de status van "geheime
openbaring" der planeten hadden, omdat de kleur van
de vaste ster en zijn planeet overeenkwamen.
Misschien vertegenwoordigde de vaste ster zijn planeet
als deze tijdelijk onzichtbaar was. Wanneer deze
correspondenties voor het eerst vastgelegd werden, valt
moeilijk te achterhalen, maar een eeuwen oude traditie
kan in 600 v.Chr. al bestaan hebben.
146