Verhoging en Val van de Planeten - RadixPro

warme, droge Jupiter in de waterige Kreeft en de
vochtig-koude Maan in het aarde-teken Stier? En wat
moet tenslotte de vurige Mars in het koude aarde-teken
Steenbok? Alleen in het kader van een kosmische
symboliek, d.w.z. in een holistische leer waarin elk
duidingssymbool zijn natuurlijke plaats en een functie
heeft, die met zijn natuur overeenkomt, zou het
systeem van verhoging en val naast de domicilies nog
gehandhaafd kunnen worden. Ze zouden dan volgens
de Babylonische astrale mythe plaatsen zijn waar de
planeetgoden zich symbolisch openbaren. Op de
exaltatie begint de specifieke "werking" van een planeet
te verschijnen of "zich aan te kondigen", in het
domicilie bereikt deze werking zijn hoogtepunt en in de
val treedt hij weer terug uit 't onmiddellijke bereik van
de zichtbare werking. Het duidelijkst komt dit tot uiting
bij de Zon (van het lenteteken Ram via Leeuw, het
teken van de hitte, naar het herfstteken Weegschaal).
Maar bij de Maan is dit al minder duidelijk, want zijn
verhoging is eigenlijk het nieuwe licht van de Paasmaan,
en bij de overige planeten komt dit nog minder
tot uiting. ... "
In zijn bekende geschiedenis van de astrologie herhaalt
Knappich deze opvatting over de oorsprong van de
verhogingen nog eens beknopt: "Latere astrologen
wezen aan elke planeetgod een bepaalde vaste ster of
een bepaald sterrenbeeld toe, die als zijn huis, zijn
toevluchtsoord en als de plaats van zijn geheim
beschouwd werd. In de hellenistische astrologie
noemde men deze plaatsen "hypsomata", d.w.z.
verhogingen. ... De verhoging, die vaak slechts als
teken, meestal echter in graden aangegeven wordt,
gaat terug op het Babylonische nisjirtoe: dat punt in de
dierenriem waar de planeet zijn geheim, zijn toevlucht
of vaste-ster-vertegenwoordiger heeft. Het was op die
manier zijn Babylonische "huis". Omdat men evenwel
140