Verhoging en Val van de Planeten - RadixPro

Tetrabiblos (I, 20) de exaltaties slechts naar de tekens
en niet naar de graden weergeeft, hoewel hij deze
zeker gekend moet hebben. (Zelfs zijn tegenstander
Sextus Empiricus noemt van enkele verhogingen de
graden). Maar bij zijn poging om ze te verklaren
"volgens natuurlijke principes" kwam de opgave van de
graden hem niet van pas. Desondanks is zijn verklaring
nog zeer gekunsteld. ... Een Egyptische of vroeg-
Arabische astroloog, die onder het pseudoniem Hermes
schreef, heeft alle verhogingen op de vijftiende graad
van het desbetreffende teken gezet, "omdat ze hier de
grootste kracht hebben" (Nabod, Ennaratio).
Firmicus Maternus heeft de verhogingen precies zoals
Dorotheos inclusief de graden gepresenteerd en hij
concludeerde dat de planeten in hun verhogingen nog
beter staan dan in hun huizen. Ook al werd dit beginsel
later niet meer erkend, de verhogingen bleven toch met
de door Dorotheos opgegeven graden in de latere
Arabische en Indische astrologie als tweede
waardigheid bestaan. Ze werden vrijwel niet meer
veranderd, afgezien van enkele kleine fouten, die
meestal bij het kopieren gemaakt zijn. Zo presenteert
Varaha Mihira in de Brihat Jataka de verhogingen
(Ucchas) en de val (Nikas) in de volgorde van de
goden, die over de dagen van de week regeren, alleen
zet hij de Zon op 10° Ram, Jupiter op 5° Kreeft en
Saturnus op 20° Weegschaal. De Perzische astroloog
Al Kabisi, die omstreeks 960 in Mossoel werkte en
beter bekend is als Alcabitius, somt in 't eerste
hoofdstuk van zijn "lnleiding tot de kunst van de
Astrologie" de exaltaties volgens Dorotheos op, maar
voor de Zon geeft hij 21° Ram en van de beide
maansknopen, die door Indische en Arabische
astrologen immers vaak als planeten beschouwd
werden, zet hij de klimmende knoop op 3° Tweelingen
en de dalende knoop op 3° Boogschutter. De astroloog
137