Verhoging en Val van de Planeten - RadixPro

is, dat zij de apsiden die het verst van hun domicilies
verwijderd zijn, in andere tekens hebben, namelijk
Saturnus op 20° Weegschaal, Jupiter op 15° Kreeft,
Mars op 28° Steenbok, de Zon op 20° Ram, Venus op
17° Vissen, Mercurius op 15° Maagd en de Maan op
4° Stier. Zoals men weet, worden met apsiden de beide
eindpunten van de langste as van de elliptische baan
van een planeet bedoeld.
Ellips met apsidenlijn.
Plinius verwarde dus deze baanelementen met de
verhogingen, die door de astrologen altijd fysisch als de
plaatsen met de grootste krachtsinvloed opgevat
waren. Ook de Romeinse dichter Manilius (30 na Chr.)
schijnt al iets over de Babylonische verhogingen
gehoord te hebben, omdat hij in zijn leerdicht
Astronomicon aan de god van de onderwereld Vulcanus
de Weegschaal toewijst die deze immers zelf gesmeed
heeft. In Steenbok plaatst hij het vuur en de ijzerverwerkende
ambachten. Heel precies in de thans nog
traditionele vorm heeft evenwel Dorotheos van Sidon
(50 voor Chr.) in zijn leerdicht de hypsomata van de
planeten meegedeeld en wel in de volgende rangschikking:
Zon op 19° Ram, Maan op 3° Stier, Saturnus op
21° Weegschaal, Jupiter op 15° Kreeft, Mars op
28° Steenbok, Venus op 27° Vissen en Mercurius op
15° Maagd. Hij besluit zijn leerdicht met de hexameter:
"en de plaatsen van de val op de diameter daarvan."
Het is voor Ptolemeus zeer kenmerkend, dat hij in zijn
136