Verhoging en Val van de Planeten - RadixPro

hield. Hij nam de Pleiaden voor de Zon, Aldebaran voor
de Maan, Regulus voor Jupiter, Spica voor Mercurius,
Antares voor Saturnus, Fomalhaut voor Mars en Alfa
Arietis voor Stier (bedoeld is wellicht Venus). Ofschoon
volgens zijn berekening, opgesteld voor ongeveer 900
voor Chr., de posities van de vaste sterren tamelijk
nauwkeurig overeenkomen met de traditionele
exaltatiegraden, pleiten de documenten in spijkerschrift
toch tegen zijn veronderstellingen. Want deze
spijkerschriftteksten wijzen immers de Pleiaden
uitdrukkelijk toe aan de Maan, Spica aan Venus, het
sterrenbeeld Zibanitu (Weegschaal) aan Saturnus en zo
voort. Alhoewel de identificatie van de
verhogingsgraden met bepaalde vaste sterren nu nog
niet geheel en al gelukt is, kan er na hetgeen hiervoor
uiteengezet is toch geen twijfel meer over bestaan, dat
de verhogingen van de planeten oorspronkelijk plaatsen
van het heliakisch rijzen van de planeten of hun
vertegenwoordigers geweest zijn omdat hier de macht
van de astrale godheid opnieuw manifest werd, nadat
hij tamelijk lang onzichtbaar was geweest. Het
vermoeden ligt voor de hand, dat deze plaatsen van de
"geheime openbaring" later, toen Babylonische en
Perzische scheppingslegenden vermengd werden,
beschouwd werden als plaatsen van de oorsprong of
geboorte van de planeten in de horoscoop van de
schepping van de wereld. Zo zien we inderdaad in de
heilige geschriften van de Perzen, in de Avesta en in de
middelperzische Boendahisjn zulke vermeldingen. In de
Iraanse kosmologie, die de circa 1126 na Chr. schrijvende
Modjemel el Tavarikh overgeleverd heeft, wordt
gezegd: "Toen het millennium van de Kreeft kwam,
stond Jupiter in Kreeft, de Zon in het Lam, Maan in
Stier, Saturnus in Weegschaal, Mars in Steenbok, Venus
en Mercurius echter in Vissen." Hier staat Mercurius
niet in Maagd, maar in Vissen, klaarblijkelijk om
133